Relaties
alle pijlers
Ik erger me aan alles van mijn man, van ademen tot praten...
zaterdag 25 augustus 2018 om 17:13
Ik ben al 20 jaar getrouwd met dezelfde man. In principe een top kerel maar ik begin me hoe langer hoe meer aan hem te ergeren. Dat gaat van kwaad tot erger en hij kan niks meer goed doen. Ik vind dat best rot voor hem want hij loopt inmiddels ook op eieren. Ik ben ook niet bepaald de beste vangst die een mens kan hebben de laatste tijd.
We hebben samen kinderen en scheiden is helemaal niet aan de orde. Maar ik knap zo op hem af de laatste tijd. Op dingen als: zijn adem, zijn tanden, zijn smoezelige nagels, zijn haar (hij heeft enorme roos en ik vind het hoe langer hoe smeriger) zijn exceem, hoe hij stinkt op de wc (ik weet echt wel dat ik ook niet naar roosjes ruik maar bij hem is het echt een trigger dat ik pissig word, hij heeft dat naar mij totaal niet)
Ik vind zijn maniertjes irritant, ik vind zijn toenaderingen naar mij irritant, ik vind zijn aaitjes over mijn rug vervelend, zijn aanrakingen doen me bijna pijn aan mijn huid. Ik verdraag hem gewoon niet meer om mij heen. Hoe hij ruikt, beweegt, praat, alles stuit bij mij op weerstand. Ik kan geen leuk of verliefd gevoel meer vinden. En ik haat dat echt aan mezelf. Ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet. Natuurlijk heb ik geprobeerd erover te praten. En we hebben zelfs relatie therapie gehad. Maar ik blijf me storen aan dingetjes tussen zijn tanden, fliebertjes in zijn ogen, de manier hoe hij eet, hoe hij ruikt, hoe hij stofzuigt, hoe hij slaapt, hoe hij ademt. Echt alles irriteert me. Ik vind mezelf totaal geen leuk mens meer. Ik deel geen hobbys met hem, ik vind zijn boeken niet leuk, zijn muziek niet mooi. Als ik het zo opschrijf is het behoorlijk heftig. En zou je denken: ga bij die man weg en gun hem een fijne relatie. Dat denk ik zelf ook regelmatig. Ik heb hem dat ook vertelt. Maar hij wil niet weg. Hij wil bij mij zijn. Hij is gelukkig met mij. Het erge is dat ik zie dat mijn kinderen het gebrek aan liefde tussen ons steeds meer gaan zien en er ook dingen over zeggen.
Wat kan ik doen?
Graag serieus reageren want ik zit er echt mee
We hebben samen kinderen en scheiden is helemaal niet aan de orde. Maar ik knap zo op hem af de laatste tijd. Op dingen als: zijn adem, zijn tanden, zijn smoezelige nagels, zijn haar (hij heeft enorme roos en ik vind het hoe langer hoe smeriger) zijn exceem, hoe hij stinkt op de wc (ik weet echt wel dat ik ook niet naar roosjes ruik maar bij hem is het echt een trigger dat ik pissig word, hij heeft dat naar mij totaal niet)
Ik vind zijn maniertjes irritant, ik vind zijn toenaderingen naar mij irritant, ik vind zijn aaitjes over mijn rug vervelend, zijn aanrakingen doen me bijna pijn aan mijn huid. Ik verdraag hem gewoon niet meer om mij heen. Hoe hij ruikt, beweegt, praat, alles stuit bij mij op weerstand. Ik kan geen leuk of verliefd gevoel meer vinden. En ik haat dat echt aan mezelf. Ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet. Natuurlijk heb ik geprobeerd erover te praten. En we hebben zelfs relatie therapie gehad. Maar ik blijf me storen aan dingetjes tussen zijn tanden, fliebertjes in zijn ogen, de manier hoe hij eet, hoe hij ruikt, hoe hij stofzuigt, hoe hij slaapt, hoe hij ademt. Echt alles irriteert me. Ik vind mezelf totaal geen leuk mens meer. Ik deel geen hobbys met hem, ik vind zijn boeken niet leuk, zijn muziek niet mooi. Als ik het zo opschrijf is het behoorlijk heftig. En zou je denken: ga bij die man weg en gun hem een fijne relatie. Dat denk ik zelf ook regelmatig. Ik heb hem dat ook vertelt. Maar hij wil niet weg. Hij wil bij mij zijn. Hij is gelukkig met mij. Het erge is dat ik zie dat mijn kinderen het gebrek aan liefde tussen ons steeds meer gaan zien en er ook dingen over zeggen.
Wat kan ik doen?
Graag serieus reageren want ik zit er echt mee
zaterdag 25 augustus 2018 om 17:51
Ik ben in therapie, en we zijn samen geweest (voor de zomer afgerond). Het is niet altijd een en al ellende maar de liefde lijkt wel op en de irritatie wordt alleen maar groter. Weggaan betekent alleen maar verliezers en dat wil ik ook helemaal niet. Maar wat ik dan wel wil: geen idee! Ik hoef geen ander. Ik ben helemaal niet bezig met iets anders. Ik erger me alleen rot aan hem. Kan dat fijne gevoel weer terug komen en zo ja: hoe dan?
zaterdag 25 augustus 2018 om 17:54
En wat is er met jou aan de hand ten opzicht van vroeger? Hoe lang is dit gaande? Niks veranderd of misschien een naderende overgang waardoor je hormonen invloed hebben op jouw gevoel richting hem?
Ik lees veel dingen die volgens mij wel op te lossen zijn, bij jullie allebei Weet hij waar jij je aan ergert bij hem? Kunnen jullie daarover praten? Weet je nog wat je wel leuk vindt aan hem, waar je op gevallen bent? Wat je aan hem waardeert? Of is alles opeens weg?
Ik lees veel dingen die volgens mij wel op te lossen zijn, bij jullie allebei Weet hij waar jij je aan ergert bij hem? Kunnen jullie daarover praten? Weet je nog wat je wel leuk vindt aan hem, waar je op gevallen bent? Wat je aan hem waardeert? Of is alles opeens weg?
zaterdag 25 augustus 2018 om 17:58
Het zou best kunnen dat ik in de overgang zit. Ik ben halverwege de 40. Hoe kan je zoiets controleren?
Ik word niet meer ongesteld ivm een operatie.
Heb wel mijn cyclus nog maar die hou ik niet erg bij. Ik heb inderdaad ook totaal geen zin in seks en ben dikker geworden. Maar wat zou dat te maken kunnen hebben met het irriteren aan mijn man en mijn kut humeur (duurt al maanden inmiddels)
Ik word niet meer ongesteld ivm een operatie.
Heb wel mijn cyclus nog maar die hou ik niet erg bij. Ik heb inderdaad ook totaal geen zin in seks en ben dikker geworden. Maar wat zou dat te maken kunnen hebben met het irriteren aan mijn man en mijn kut humeur (duurt al maanden inmiddels)
zaterdag 25 augustus 2018 om 17:58
Mss een afspraak maken bij de huisarts om te vertellen hoe je je voelt?Jouwknapstebuurvrouw schreef: ↑25-08-2018 17:51Dat zou je bijna gaan denken he? Misschien inderdaad wel.
zaterdag 25 augustus 2018 om 17:59
Ik had dit toen ik zwanger was en hoorde van mijn moeder dat ook zij dat had in haar zwangerschappen, dat ze destijds zelfs fantaseerde hoe ze dan mijn vader van de trap duwde omdat ze zich zo kapot ergerde aan zijn ademhaling en überhaupt zijn bestaan.
Ik herken het bij mezelf ook van de dag voor ik ongesteld moet worden. Daarom denk ik dat het wellicht wel iets hormonaals kan zijn.
Ben je wellicht in de beginnende overgang, of ben je daar niet oud genoeg voor?
Of anders misschien van hormonale anticonceptie gewisseld?
Ik herken het bij mezelf ook van de dag voor ik ongesteld moet worden. Daarom denk ik dat het wellicht wel iets hormonaals kan zijn.
Ben je wellicht in de beginnende overgang, of ben je daar niet oud genoeg voor?
Of anders misschien van hormonale anticonceptie gewisseld?
Am Yisrael Chai!
zaterdag 25 augustus 2018 om 17:59
Zou dit hormonaal kunnen zijn, pms?
Ik heb namelijk ook periodes dat ik echt geen gevoelens meer heb voor mijn vriend en denk van 'ugh, komt dit nog goed'. Maar dat komt dan altijd wel weer goed, is echt een hormonale fase.
Dit klinkt namelijk anders en extremer dan gewoon een beetje op hem uitgekeken zijn.
Ik heb namelijk ook periodes dat ik echt geen gevoelens meer heb voor mijn vriend en denk van 'ugh, komt dit nog goed'. Maar dat komt dan altijd wel weer goed, is echt een hormonale fase.
Dit klinkt namelijk anders en extremer dan gewoon een beetje op hem uitgekeken zijn.
zaterdag 25 augustus 2018 om 18:05
Ik gok ook op overgang. Ben nu zelf 46 en mijn lontje is echt wel ingekort hoor. En dan heeft het thuisfront nog mazzel, want genoeg vriendinnen die helemaal geen lontje meer hebben 
.
Ik neem inmiddels cbd olie. Gelukkig tegenwoordig ook verkrijgbaar in capsules want het is ongelofelijk smerig spul, maar het werkt wel. Tegen stijvere ledematen, krijsende knieen en iets meer relaxmodus dan eerst. Maar ja, soms kan ik man wel schieten. Oh, en dochter ook hoor. En mijn moeder stiekem ook wel en mijn schoonmoeder kan maar beter thuisblijven. Gelukkig ben ik niet de enige die dat vindt, dat scheelt. Vriendinnen die ook nog opvliegers hebben kunnen helemaal uit hun slof schieten.
Gelukkig is het net als met pubers. Soms is het een paar weken ruk, om vervolgens weer een tijdje normaal te kunnen zijn.
Maar inmiddels snap ik wel waarom sommige mannen helemaal niks meer snappen van hun vrouw en vallen voor de twintig jaar jongere secretaresse.
.Ik neem inmiddels cbd olie. Gelukkig tegenwoordig ook verkrijgbaar in capsules want het is ongelofelijk smerig spul, maar het werkt wel. Tegen stijvere ledematen, krijsende knieen en iets meer relaxmodus dan eerst. Maar ja, soms kan ik man wel schieten. Oh, en dochter ook hoor. En mijn moeder stiekem ook wel en mijn schoonmoeder kan maar beter thuisblijven. Gelukkig ben ik niet de enige die dat vindt, dat scheelt. Vriendinnen die ook nog opvliegers hebben kunnen helemaal uit hun slof schieten.
Gelukkig is het net als met pubers. Soms is het een paar weken ruk, om vervolgens weer een tijdje normaal te kunnen zijn.
Maar inmiddels snap ik wel waarom sommige mannen helemaal niks meer snappen van hun vrouw en vallen voor de twintig jaar jongere secretaresse.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zaterdag 25 augustus 2018 om 18:08
Nou zeg dat! Hormonen zijn echt raar soms.fashionvictim schreef: ↑25-08-2018 18:00Oh, hahahaha, ik ben duidelijk niet de enige die aan hormonen denkt. Bizar toch eigenlijk wat een impact die krengen kunnen hebben.
zaterdag 25 augustus 2018 om 18:13
Wat dapper dat je dit zo durft te schrijven. Ik kan me voorstellen dat het moeilijk is om over te praten, met wie dan ook.
Probeer of je lichamelijke oorzaken uit kan laten sluiten bij een arts. Depressie, vitamine tekorten, hormonen, wie weet wat een mogelijke oorzaak kan zijn voor je constante ergernissen. Ga er dus mee naar de huisarts, dat is stap 1.
Tot die tijd neem je geen beslissing over scheiden of blijven.
Indien lichamelijke oorzaken zijn uitgesloten, kun je je gaan afvragen wat jou gelukkiger zou maken. Stel je een leven voor zonder je man; alleen wonen, deels de zorg over de kinderen, maar die ook uit handen geven aan hun vader (lekker je handen vrij ), je eigen plan trekken. Word je blij van die gedachte of juist niet?
Hoe het uiteindelijk ook loopt, je kinderen voelen de irritatie. Dat is erg. Dat is voor de kinderen serieus echt erg. Kom jij tot de conclusie dat je fysiek oké bent en dat je gewoon geen liefde meer voor je man voelt, dan doe je je kinderen géén plezier door te blijven. Echt niet.
Probeer of je lichamelijke oorzaken uit kan laten sluiten bij een arts. Depressie, vitamine tekorten, hormonen, wie weet wat een mogelijke oorzaak kan zijn voor je constante ergernissen. Ga er dus mee naar de huisarts, dat is stap 1.
Tot die tijd neem je geen beslissing over scheiden of blijven.
Indien lichamelijke oorzaken zijn uitgesloten, kun je je gaan afvragen wat jou gelukkiger zou maken. Stel je een leven voor zonder je man; alleen wonen, deels de zorg over de kinderen, maar die ook uit handen geven aan hun vader (lekker je handen vrij ), je eigen plan trekken. Word je blij van die gedachte of juist niet?
Hoe het uiteindelijk ook loopt, je kinderen voelen de irritatie. Dat is erg. Dat is voor de kinderen serieus echt erg. Kom jij tot de conclusie dat je fysiek oké bent en dat je gewoon geen liefde meer voor je man voelt, dan doe je je kinderen géén plezier door te blijven. Echt niet.
zaterdag 25 augustus 2018 om 18:19
Dit ook hoor, naast de hormonen (ga zeker die ebd capsules proberen)RégineFilange schreef: ↑25-08-2018 18:06En ís hij ook niet gewoon domweg onverzorger geworden? Wat je beschrijft vind ik ook niet heel smakelijk klinken, misschien doet hij qua verzorging en uiterlijk nu minder moeite dan eerst en valt daar verbetering te halen?
Ik ga echt niet bij het toilet waar man tekeer is gegaan in de buurt. Sommige dingen kun je voorkomen
Ikzelf verzorg me redelijk/goed en ga bijvoorbeeld geen avances maken met ongepoetste tanden of ongewassen.
Dus dat graag ook zo terug.
Veel dingen die je opnoemt zou ik ook niet echt trekken en andersom ook niet.
