Relaties
alle pijlers
Ik erger me aan alles van mijn man, van ademen tot praten...
zaterdag 25 augustus 2018 om 17:13
Ik ben al 20 jaar getrouwd met dezelfde man. In principe een top kerel maar ik begin me hoe langer hoe meer aan hem te ergeren. Dat gaat van kwaad tot erger en hij kan niks meer goed doen. Ik vind dat best rot voor hem want hij loopt inmiddels ook op eieren. Ik ben ook niet bepaald de beste vangst die een mens kan hebben de laatste tijd.
We hebben samen kinderen en scheiden is helemaal niet aan de orde. Maar ik knap zo op hem af de laatste tijd. Op dingen als: zijn adem, zijn tanden, zijn smoezelige nagels, zijn haar (hij heeft enorme roos en ik vind het hoe langer hoe smeriger) zijn exceem, hoe hij stinkt op de wc (ik weet echt wel dat ik ook niet naar roosjes ruik maar bij hem is het echt een trigger dat ik pissig word, hij heeft dat naar mij totaal niet)
Ik vind zijn maniertjes irritant, ik vind zijn toenaderingen naar mij irritant, ik vind zijn aaitjes over mijn rug vervelend, zijn aanrakingen doen me bijna pijn aan mijn huid. Ik verdraag hem gewoon niet meer om mij heen. Hoe hij ruikt, beweegt, praat, alles stuit bij mij op weerstand. Ik kan geen leuk of verliefd gevoel meer vinden. En ik haat dat echt aan mezelf. Ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet. Natuurlijk heb ik geprobeerd erover te praten. En we hebben zelfs relatie therapie gehad. Maar ik blijf me storen aan dingetjes tussen zijn tanden, fliebertjes in zijn ogen, de manier hoe hij eet, hoe hij ruikt, hoe hij stofzuigt, hoe hij slaapt, hoe hij ademt. Echt alles irriteert me. Ik vind mezelf totaal geen leuk mens meer. Ik deel geen hobbys met hem, ik vind zijn boeken niet leuk, zijn muziek niet mooi. Als ik het zo opschrijf is het behoorlijk heftig. En zou je denken: ga bij die man weg en gun hem een fijne relatie. Dat denk ik zelf ook regelmatig. Ik heb hem dat ook vertelt. Maar hij wil niet weg. Hij wil bij mij zijn. Hij is gelukkig met mij. Het erge is dat ik zie dat mijn kinderen het gebrek aan liefde tussen ons steeds meer gaan zien en er ook dingen over zeggen.
Wat kan ik doen?
Graag serieus reageren want ik zit er echt mee
We hebben samen kinderen en scheiden is helemaal niet aan de orde. Maar ik knap zo op hem af de laatste tijd. Op dingen als: zijn adem, zijn tanden, zijn smoezelige nagels, zijn haar (hij heeft enorme roos en ik vind het hoe langer hoe smeriger) zijn exceem, hoe hij stinkt op de wc (ik weet echt wel dat ik ook niet naar roosjes ruik maar bij hem is het echt een trigger dat ik pissig word, hij heeft dat naar mij totaal niet)
Ik vind zijn maniertjes irritant, ik vind zijn toenaderingen naar mij irritant, ik vind zijn aaitjes over mijn rug vervelend, zijn aanrakingen doen me bijna pijn aan mijn huid. Ik verdraag hem gewoon niet meer om mij heen. Hoe hij ruikt, beweegt, praat, alles stuit bij mij op weerstand. Ik kan geen leuk of verliefd gevoel meer vinden. En ik haat dat echt aan mezelf. Ik weet gewoon niet wat ik er mee aan moet. Natuurlijk heb ik geprobeerd erover te praten. En we hebben zelfs relatie therapie gehad. Maar ik blijf me storen aan dingetjes tussen zijn tanden, fliebertjes in zijn ogen, de manier hoe hij eet, hoe hij ruikt, hoe hij stofzuigt, hoe hij slaapt, hoe hij ademt. Echt alles irriteert me. Ik vind mezelf totaal geen leuk mens meer. Ik deel geen hobbys met hem, ik vind zijn boeken niet leuk, zijn muziek niet mooi. Als ik het zo opschrijf is het behoorlijk heftig. En zou je denken: ga bij die man weg en gun hem een fijne relatie. Dat denk ik zelf ook regelmatig. Ik heb hem dat ook vertelt. Maar hij wil niet weg. Hij wil bij mij zijn. Hij is gelukkig met mij. Het erge is dat ik zie dat mijn kinderen het gebrek aan liefde tussen ons steeds meer gaan zien en er ook dingen over zeggen.
Wat kan ik doen?
Graag serieus reageren want ik zit er echt mee
zondag 26 augustus 2018 om 08:36
Hoe meer ik van de wereld en emoties zie, hoe meer ik leer dat gevoel volgt op gedachten, maar ook, dat gedachten volgen op gevoel!
Waar komt dat gevoel dan vandaan? Uit fysieke prikkels. Bijvoorbeeld uit de darmen (https://www.volkskrant.nl/wetenschap/er ... ~b0efc478/)
Maar ook uit hormonen, een gevoel van onbehagen kan voortkomen uit fysiek ongemak. Denk maar aan de term "hangry", boos omdat je honger hebt. Als je pijn hebt kun je ook een korter lontje hebben.
En als je in de overgang bent heb je veel ongemak en wat pijn.
Mijn idee hierover:
Door de overgang voel je je fysiek naar en omdat je een reden daarvoor fabriceert (mijn man is schuldig aan mijn ongemak) ga je daarop los.
Is je man schuldig? Kun je door de hormonen geuren minder goed verdragen en doet hij te weinig zijn best? Heb je een geschiedenis waar hij dat ook al niet deed met oud zeer?
Het is nog maar een paar maanden, ik zou via de biologische route (lichamelijke ongemakken verminderen) en zelfonderzoek met therapie (waarom heb ik een hekel aan het menselijk lichaam van man, wat zit daar achter) eerst proberen of het beter gaat.
Tot die tijd moet hij bij toenadering zijn best doen en anders hands off. En moet jij aardig en beleefd blijven.
Uit elkaar kan altijd nog.
Waar komt dat gevoel dan vandaan? Uit fysieke prikkels. Bijvoorbeeld uit de darmen (https://www.volkskrant.nl/wetenschap/er ... ~b0efc478/)
Maar ook uit hormonen, een gevoel van onbehagen kan voortkomen uit fysiek ongemak. Denk maar aan de term "hangry", boos omdat je honger hebt. Als je pijn hebt kun je ook een korter lontje hebben.
En als je in de overgang bent heb je veel ongemak en wat pijn.
Mijn idee hierover:
Door de overgang voel je je fysiek naar en omdat je een reden daarvoor fabriceert (mijn man is schuldig aan mijn ongemak) ga je daarop los.
Is je man schuldig? Kun je door de hormonen geuren minder goed verdragen en doet hij te weinig zijn best? Heb je een geschiedenis waar hij dat ook al niet deed met oud zeer?
Het is nog maar een paar maanden, ik zou via de biologische route (lichamelijke ongemakken verminderen) en zelfonderzoek met therapie (waarom heb ik een hekel aan het menselijk lichaam van man, wat zit daar achter) eerst proberen of het beter gaat.
Tot die tijd moet hij bij toenadering zijn best doen en anders hands off. En moet jij aardig en beleefd blijven.
Uit elkaar kan altijd nog.
zondag 26 augustus 2018 om 09:19
Goede post.honingbijtje schreef: ↑26-08-2018 08:36Hoe meer ik van de wereld en emoties zie, hoe meer ik leer dat gevoel volgt op gedachten, maar ook, dat gedachten volgen op gevoel!
Waar komt dat gevoel dan vandaan? Uit fysieke prikkels. Bijvoorbeeld uit de darmen (https://www.volkskrant.nl/wetenschap/er ... ~b0efc478/)
Maar ook uit hormonen, een gevoel van onbehagen kan voortkomen uit fysiek ongemak. Denk maar aan de term "hangry", boos omdat je honger hebt. Als je pijn hebt kun je ook een korter lontje hebben.
En als je in de overgang bent heb je veel ongemak en wat pijn.
Mijn idee hierover:
Door de overgang voel je je fysiek naar en omdat je een reden daarvoor fabriceert (mijn man is schuldig aan mijn ongemak) ga je daarop los.
Is je man schuldig? Kun je door de hormonen geuren minder goed verdragen en doet hij te weinig zijn best? Heb je een geschiedenis waar hij dat ook al niet deed met oud zeer?
Het is nog maar een paar maanden, ik zou via de biologische route (lichamelijke ongemakken verminderen) en zelfonderzoek met therapie (waarom heb ik een hekel aan het menselijk lichaam van man, wat zit daar achter) eerst proberen of het beter gaat.
Tot die tijd moet hij bij toenadering zijn best doen en anders hands off. En moet jij aardig en beleefd blijven.
Uit elkaar kan altijd nog.
zondag 26 augustus 2018 om 10:20
Wow wat veel reacties. Dankjullie wel. Nou het is zo erg dat ik allang niet meer wil tongen met hem. Ik walg ervan. Maar als ik series kijk waar mensen romantisch elkaar kussen dan mis ik het toch wel weer. Maar als ik hem zie dan denk ik meteen: laat maar weer. Als we al eens seks hebben draai ik zijn hoofd de andere kant op want ik verdraag zijn adem niet en hij hijgt altijd met zijn mond open.
Ik snap niet dat hij niet even zich wast voordat hij de deur uitgaat of even in de spiegel kijkt of er iets tussen zijn tanden zit.
Ik was altijd al wel een beetje zo en vriendjes met remsporen in de onderbroek of slaap in hun ogen of zichtbare snotjes of vieze oren die waren meteen exit. Ik verzon dan een smoes. Maar deze man is al meer dan 20 jaar mijn man en ik ben ooit heel erg verliefd op hem geweest en hij verdient dit niet want ik ben ook niet bepaald een golden ticket. Hij is gewoon wie hij altijd was, ik ben alleen steeds moeilijker gaan doen. Het schuldgevoel vreet mij op. Ik praat er wel over en we hebben hulp gehad en ik zit nog steeds in therapie (niet alleen hiervoor trouwens) maar het wordt niet beter. We haten elkaar niet hoor en ons leven samen is best oke maar het is een kleine 6 en ik wil zo graag weer eens voor de 8 of de 9 gaan. Hij probeert een weekendje weg te boeken en ik denk alleen maar: doe dat nou niet joh, je verwacht veel te veel ervan en ik heb helemaal geen zin in een weekendje weg met jou. Ik heb je niks te vertellen en ik ben veel liever alleen of met mijn vriendinnen. Maar hij wil zo graag en doet zo zijn best op dat vlak en is nog steeds heel gek op mij zegt hij. Het schuldgevoel doet wat met me. Scheiden is niet altijd meteen maar het antwoord. Ik wil dat helemaal niet. Maar dit gevoel is gewoon niet leuk meer en ik vraag me af of ik iets kan doen of laten om dat te veranderen. Want ik zit er serieus mee.
Ik snap niet dat hij niet even zich wast voordat hij de deur uitgaat of even in de spiegel kijkt of er iets tussen zijn tanden zit.
Ik was altijd al wel een beetje zo en vriendjes met remsporen in de onderbroek of slaap in hun ogen of zichtbare snotjes of vieze oren die waren meteen exit. Ik verzon dan een smoes. Maar deze man is al meer dan 20 jaar mijn man en ik ben ooit heel erg verliefd op hem geweest en hij verdient dit niet want ik ben ook niet bepaald een golden ticket. Hij is gewoon wie hij altijd was, ik ben alleen steeds moeilijker gaan doen. Het schuldgevoel vreet mij op. Ik praat er wel over en we hebben hulp gehad en ik zit nog steeds in therapie (niet alleen hiervoor trouwens) maar het wordt niet beter. We haten elkaar niet hoor en ons leven samen is best oke maar het is een kleine 6 en ik wil zo graag weer eens voor de 8 of de 9 gaan. Hij probeert een weekendje weg te boeken en ik denk alleen maar: doe dat nou niet joh, je verwacht veel te veel ervan en ik heb helemaal geen zin in een weekendje weg met jou. Ik heb je niks te vertellen en ik ben veel liever alleen of met mijn vriendinnen. Maar hij wil zo graag en doet zo zijn best op dat vlak en is nog steeds heel gek op mij zegt hij. Het schuldgevoel doet wat met me. Scheiden is niet altijd meteen maar het antwoord. Ik wil dat helemaal niet. Maar dit gevoel is gewoon niet leuk meer en ik vraag me af of ik iets kan doen of laten om dat te veranderen. Want ik zit er serieus mee.
zondag 26 augustus 2018 om 10:23
Ja ik ga dus morgen meteen de huisarts bellen want ik wil het nu ook wel weten of het de overgang is die me zo'n rot gevoel bezorgd. Ik ben helemaal uit mijn doen. Maar ja en dan is het de overgang en dan? Wat is er dan aan te doen?Roelanje schreef: ↑25-08-2018 20:16Volgens mij zit het zo. Jij voelt je eigenlijk helemaal niet fijn (kan door de overgang komen, maar ook depri oid). Als je daar niets aan doet dan voel je je heel naar over jezelf. Om dat tegen te gaan hebben mensen allerlei technieken, ook wel atribitiestijlen genoemd. Dat is ongelofelijk handig op kleine schaal maar jij slaat door. In plaats van onder ogen te zien dat jij je ruk voelt en niet gelukkig bent projecteer je dat op je man. Je zou gelukkig zijn als hij maar niet... ademt/poept/slaapt/aait enz.
Dit ligt bij jou, laat bloedprikken en ga aan jezelf werken. Probeer te beseffen dat alle verwijten zijn kant op er alleen maar zijn om jou minder slecht over jezelf te laten voelen.
zondag 26 augustus 2018 om 10:24
Dit is een hele goeie! Ik had daar zelf dus nog nooit over nagedacht. Ik weet wel dat mijn man een tijdje terug zei toen ik aangaf dat ik misschien wel met mijn overgang bezig was omdat ik gewoon nooit meer geil werd dat hij dat dikke vette onzin vond. Het was gewoon een excuus en de overgang was iets voor oude vrouwen. Dat was ik niet.Ouwedibbes schreef: ↑26-08-2018 08:20Yep, dit zijn heel duidelijk overgangs verschijnselen. Hormonen checken heeft misschien zin, misschien ook niet. Het is namelijk maar een momentopname. Je hebt waarschijnlijk veel meer aan een bezoek aan een overgangsconsulente in jou woonplaats. Zij kan het een en ander voor je duiden en met je op een rijtje zetten, TO. Baad het niet, het schaad ook niet. Succes, het is een vervelende periode.
zondag 26 augustus 2018 om 10:31
Ik haat mijn man niet. Ik erger me alleen aan hem. Als hij aan het werk is en thuiskomt ben ik tien tellen blij dat hij nog leeft en daarna ben ik er alweer klaar mee.
Ik heb ook totaal geen geduld meer, en elke dag hoofdpijn. Als er toch een medische verklaring zou zijn zou ik mezelf een stuk minder haten. Ik had vroeger ontzettende pms en ging daarvoor ook aan allerlei anticonceptie. In mijn zwangerschappen was ik een draak en na mijn bevallingen depressief.
Het lot van een vrouw is best kut als je het zo bekijkt. We worden gewoon geregeerd door onze hormonen.
Ik voel me echt een sukkel. Mama heeft altijd wat. En mijn man lijkt de stabielheid zelve. Die is altijd in balans en laat zich niet gek maken. Terwijl ik elke dag in de lampen hang en enorm veel eigen tijd nodig heb en ook regelmatig vloek en schreeuw en tier.
Waarom mijn man nog bij mij is? Omdat hij hoopt dat het beter wordt en gewoon van mij houdt en ik gelukkig nog genoeg goede momenten heb, in ieder geval genoeg goede momenten voor hem. Hij is tegenwoordig tevreden met weinig geloof ik.
Ik heb ook totaal geen geduld meer, en elke dag hoofdpijn. Als er toch een medische verklaring zou zijn zou ik mezelf een stuk minder haten. Ik had vroeger ontzettende pms en ging daarvoor ook aan allerlei anticonceptie. In mijn zwangerschappen was ik een draak en na mijn bevallingen depressief.
Het lot van een vrouw is best kut als je het zo bekijkt. We worden gewoon geregeerd door onze hormonen.
Ik voel me echt een sukkel. Mama heeft altijd wat. En mijn man lijkt de stabielheid zelve. Die is altijd in balans en laat zich niet gek maken. Terwijl ik elke dag in de lampen hang en enorm veel eigen tijd nodig heb en ook regelmatig vloek en schreeuw en tier.
Waarom mijn man nog bij mij is? Omdat hij hoopt dat het beter wordt en gewoon van mij houdt en ik gelukkig nog genoeg goede momenten heb, in ieder geval genoeg goede momenten voor hem. Hij is tegenwoordig tevreden met weinig geloof ik.
zondag 26 augustus 2018 om 10:32
Scheiden is niet altijd meteen het antwoord, maar in dit worst case scenario toch wel mag ik aannemen? Je blijft bij hem uit schuldgevoel. Perfecte basis.Jouwknapstebuurvrouw schreef: ↑26-08-2018 10:20Wow wat veel reacties. Dankjullie wel. Nou het is zo erg dat ik allang niet meer wil tongen met hem. Ik walg ervan. Maar als ik series kijk waar mensen romantisch elkaar kussen dan mis ik het toch wel weer. Maar als ik hem zie dan denk ik meteen: laat maar weer. Als we al eens seks hebben draai ik zijn hoofd de andere kant op want ik verdraag zijn adem niet en hij hijgt altijd met zijn mond open.
Ik snap niet dat hij niet even zich wast voordat hij de deur uitgaat of even in de spiegel kijkt of er iets tussen zijn tanden zit.
Ik was altijd al wel een beetje zo en vriendjes met remsporen in de onderbroek of slaap in hun ogen of zichtbare snotjes of vieze oren die waren meteen exit. Ik verzon dan een smoes. Maar deze man is al meer dan 20 jaar mijn man en ik ben ooit heel erg verliefd op hem geweest en hij verdient dit niet want ik ben ook niet bepaald een golden ticket. Hij is gewoon wie hij altijd was, ik ben alleen steeds moeilijker gaan doen. Het schuldgevoel vreet mij op. Ik praat er wel over en we hebben hulp gehad en ik zit nog steeds in therapie (niet alleen hiervoor trouwens) maar het wordt niet beter. We haten elkaar niet hoor en ons leven samen is best oke maar het is een kleine 6 en ik wil zo graag weer eens voor de 8 of de 9 gaan. Hij probeert een weekendje weg te boeken en ik denk alleen maar: doe dat nou niet joh, je verwacht veel te veel ervan en ik heb helemaal geen zin in een weekendje weg met jou. Ik heb je niks te vertellen en ik ben veel liever alleen of met mijn vriendinnen. Maar hij wil zo graag en doet zo zijn best op dat vlak en is nog steeds heel gek op mij zegt hij. Het schuldgevoel doet wat met me. Scheiden is niet altijd meteen maar het antwoord. Ik wil dat helemaal niet. Maar dit gevoel is gewoon niet leuk meer en ik vraag me af of ik iets kan doen of laten om dat te veranderen. Want ik zit er serieus mee.
zondag 26 augustus 2018 om 10:33
Een relatie is hard werken. Helaas blijkt dit bij zowel het mannelijk als vrouwelijk geslacht nogal moeilijk te beseffen. Eeuwige verliefdheid bestaat niet. Verliefdheid, is net als alle andere emoties, een cumulatief van hormonen in een bepaalde verhouding en zal ten alle tijde "getriggered" moeten worden.
Seksuele aantrekkingskracht man > vrouw wordt voornamelijk bepaald door uiterlijk
Seksuele aantrekkingskracht van vrouw > man wordt hoofdzakelijk bepaald door status, macht en uiterlijk.
Iets wat beide seksen maar al te goed beseffen op jonge leeftijd, maar op verzaken naarmate ze ouder worden; mannen: lui, ambitie weg en onverzorgd & vrouwen: dik, lekker makkelijk haar en joggingbroek+coltrui.
ik zal ongetwijfeld wat dames en heren tegen het zere been schoppen, maar de wetenschap is hier vrij eensgezind over en de correlaties tussen de variabelen is zeer sterk. Yes, science is a bitch.
Advies: maak je problemen bespreekbaar en leg je irritaties uit. Bereid je voor op weerstand. Geef hem de kans om fouten te maken (negeer ze!) en merk het op zodra er dingen goed gaan (vertel het hem!). Besef je echter wel dat verandering een proces is en vooral emotionele verandering aardig wat tijd en moeite vergt. Ben bereid er voor te werken, maar realiseer je ook dat als hij er niet voor wilt werken de relatie ten dode is opgeschreven. Voel je vooral niet schuldig dat je was eisen stelt, dat zij ook namelijk ook moet doen.
Seksuele aantrekkingskracht man > vrouw wordt voornamelijk bepaald door uiterlijk
Seksuele aantrekkingskracht van vrouw > man wordt hoofdzakelijk bepaald door status, macht en uiterlijk.
Iets wat beide seksen maar al te goed beseffen op jonge leeftijd, maar op verzaken naarmate ze ouder worden; mannen: lui, ambitie weg en onverzorgd & vrouwen: dik, lekker makkelijk haar en joggingbroek+coltrui.
ik zal ongetwijfeld wat dames en heren tegen het zere been schoppen, maar de wetenschap is hier vrij eensgezind over en de correlaties tussen de variabelen is zeer sterk. Yes, science is a bitch.
Advies: maak je problemen bespreekbaar en leg je irritaties uit. Bereid je voor op weerstand. Geef hem de kans om fouten te maken (negeer ze!) en merk het op zodra er dingen goed gaan (vertel het hem!). Besef je echter wel dat verandering een proces is en vooral emotionele verandering aardig wat tijd en moeite vergt. Ben bereid er voor te werken, maar realiseer je ook dat als hij er niet voor wilt werken de relatie ten dode is opgeschreven. Voel je vooral niet schuldig dat je was eisen stelt, dat zij ook namelijk ook moet doen.
zondag 26 augustus 2018 om 10:42
Wat een super goede post.Verbinder schreef: ↑26-08-2018 06:15Allereerst wil ik zeggen dat het hartstikke klote voor je is dat je je zo voelt.
Het moet echt ontzettend vervelend voor je zijn dat je zo reaktief bent.
Aan de andere kant is de heftigheid van je ongenoegen een indikatie.
Een aangever dat iets heel erg zit te wroeten bij jou onderhuids.
Je man vertegenwoordigt namelijk alleen maar hetgene wat jij diep van binnen over jezelf vindt en voelt.
In die zin kun je hem (je man) niet meer verdragen. Maar wat het eigenlijk betekent is dat jij jouzelf niet meer kunt verdragen.
Je bent jezelf zo ontzettend zat.......
Je hebt zoveel ongenoegen over jezelf.
Het geheel zegt dus maar weinig over je man.
Zodra je dat in gaat zien, dat alles betrekking heeft op jezelf, kun je er ook wat mee gaan doen.
Er valt absoluut wat mee te doen.
Je zult wel moeten gaan graven in jezelf.
De komende vragen helpen erg bij het ontdekken van je diepere verlangens, waarden, je diepste dromen en hetgeen je graag had gerealiseert in het leven.
-Hoe gaat het de laatste tijd met je? (even onafhankelijk van je enorme irritaties)
- Ben je blij met het leven dat je leidt?
-Voldoet het aan je verwachtingen?
- Wat zijn je verwachtingen?
- Wat wilde je in het leven?
- Hoe zag jij jezelf nu toen je 20 jaar jonger was?
- Hoe wilde je zijn?
- Heb je dromen gehad?
- Heb je dromen nu?
- Heb je wensen van jezelf vervuld?
- Wat wilde je bijdragen aan de samenleving?
- Ben je blij met hoe je je moederrol vervult?
En deze lijst kan door en doorgaan.
Je zult deze dingen allemaal moeten gaan bekijken en onder de loep nemen.
Ik denk dat het een heel goed idee is om het samen met een therapeut te doen.
Jij kunt namelijk zelf geen afstand van de situatie nemen en de therapeut wel.
Ik hoop enorm dat dit verhaal ergens bij je resoneert en dat je er iets mee kunt.
Zodat jij je ook weer goed kan gaan leren voelen over jezelf, de anderen, het leven en dat je iets van een droom kan gaan realiseren.
Want dat is ook een feit: achter moeilijkheden schuilen enorme mogelijkheden en potenties.
Maar we zijn onze eigen saboteur. De zelf sabotage is enorm.
zondag 26 augustus 2018 om 10:47
Jouwknapstebuurvrouw schreef: ↑26-08-2018 10:24Dit is een hele goeie! Ik had daar zelf dus nog nooit over nagedacht. Ik weet wel dat mijn man een tijdje terug zei toen ik aangaf dat ik misschien wel met mijn overgang bezig was omdat ik gewoon nooit meer geil werd dat hij dat dikke vette onzin vond. Het was gewoon een excuus en de overgang was iets voor oude vrouwen. Dat was ik niet.
Eh... De overgang begint lang voordat je het in de gaten hebt. Bij meisjes wordt de puberteit vaak ingeluidt met de menstruatie. Nou, ik kan je vertellen dat dat onzin is, die van mij puberde voor die tijd een stuk harder dan erna. Die veranderingen beginnen echt al veel eerder.
Zo is het ook met de overgang. Lang voordat je menstruatie definitief stopt begint het al te borrelen. Mijn zus had al opvliegers toen ze 37 was, ik ben nu 46 en heb nog niet één opvlieger gehad, maar mijn menstruatie stelt nog maar heel weinig voor. Totdat ie soms doorkomt en nou, blijf dan maar uit mijn buurt. Wat het voor mijn man makkelijker maakt is dat hij dan puisten krijgt, dus hij weet vooraf al dat het eraan komt
.Maar ergens rond je veertigste ben je dus een oude vrouw.
Welkom bij de club.
De tand des tijds kan een antieke kast nou juist nét dat karakter geven. Zonde om over te schilderen. Avena.
zondag 26 augustus 2018 om 11:08
Wat een ellende vrouw.
Waarom schop je hem de deur niet uit voor zijn eigen bestwil?
Je zodanig aan iemand ergeren is één ding maar om er dan nog moedwillig voor te kiezen om met hem onder één dak te blijven leven vind ik getuigen van weinig menselijkheid en respect voor hem.
Je hebt dikke maling aan je partner en als het aan jou ligt schijt je nog 20 jaar op zijn hoofd met je passief agressieve gedrag wat volgens mij gewoon onder psychische mishandeling valt.
Totdat je iemand gevonden hebt die je wel weer de moeite waard vind om lief tegen te doen. Dan heb je vast opeens wel de moed om hem te verlaten..
Dit is walgelijk.
En dat weet je best.
Waarom schop je hem de deur niet uit voor zijn eigen bestwil?
Je zodanig aan iemand ergeren is één ding maar om er dan nog moedwillig voor te kiezen om met hem onder één dak te blijven leven vind ik getuigen van weinig menselijkheid en respect voor hem.
Je hebt dikke maling aan je partner en als het aan jou ligt schijt je nog 20 jaar op zijn hoofd met je passief agressieve gedrag wat volgens mij gewoon onder psychische mishandeling valt.
Totdat je iemand gevonden hebt die je wel weer de moeite waard vind om lief tegen te doen. Dan heb je vast opeens wel de moed om hem te verlaten..
Dit is walgelijk.
En dat weet je best.
zondag 26 augustus 2018 om 11:44
EensAna_Isabel** schreef: ↑26-08-2018 11:40Ik geloof niet dat jouw man gelukkig is. Ook niet met jou. Ik denk dat hij wel degene is die aan het huwelijk wil werken. Dat blijkt wel, omdat hij ondanks alles bij je blijft.
zondag 26 augustus 2018 om 12:05
Hormonaal of niet.coravanmora schreef: ↑26-08-2018 11:37Vraagje voor degenen die denken dat het hormonaal is: waarom dan specifiek ergernis aan de man en niet bijv aan de rest van gezin/familie/omgeving?
Dit gun je toch geen hond om onder één dak te moeven toeven met zo een onverdraagzaam mens.
zondag 26 augustus 2018 om 12:41
Heel herkenbaar hoor. Had ik ook bij mijn ex..wel in mindere mate want al die vieze dingetjes had hij gelukkig niet. Maar ik stoorde me ook werkelijk aan alles. Zelfs hoe hij adem haalde inderdaad 
. Hij wilde eerst ook niet scheiden. Ik heb dat toch doorgezet en nu 3 jaar later zijn we elkaars beste vrienden. Ik kan op hem rekenen en hij op mij. Ieder zijn eigen leven en weer gelukkig. Soms is het gewoon op...en bij mij waren het niet de hormonen die opspeelde hoor maar mijn verstand. En ik gunde hem ook een beter leven met dito vrouw. Ik was echt geen leuk mens meer in die tijd en al helemaal niet voor hem.
. Hij wilde eerst ook niet scheiden. Ik heb dat toch doorgezet en nu 3 jaar later zijn we elkaars beste vrienden. Ik kan op hem rekenen en hij op mij. Ieder zijn eigen leven en weer gelukkig. Soms is het gewoon op...en bij mij waren het niet de hormonen die opspeelde hoor maar mijn verstand. En ik gunde hem ook een beter leven met dito vrouw. Ik was echt geen leuk mens meer in die tijd en al helemaal niet voor hem.
anoniem_359717 wijzigde dit bericht op 26-08-2018 12:45
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
19.31% gewijzigd
zondag 26 augustus 2018 om 13:01
Dat. Geen overgang dus want dat beperkt zich niet tot een persoon.coravanmora schreef: ↑26-08-2018 11:37Vraagje voor degenen die denken dat het hormonaal is: waarom dan specifiek ergernis aan de man en niet bijv aan de rest van gezin/familie/omgeving?
Reken maar van niet.
Ik wil in een overgangsbui dat iedereen optieft. Kan ze allemaal wel slaan.
Geen bijzonderheden
zondag 26 augustus 2018 om 13:19
Weet ik ook niet maar herken 't wel. Collega's, familie en vrienden kan ik gedurende mijn pms beter op afstand houden. Mijn vriend niet. Die staat toch dichter bij. Alles wat hij doet is vreselijk. Geluiden van hem kan ik niet verdragen. Goed, deze periode duurt elke maand dik een week. Is ook shit maar te overzien. En wij zien elkaar die week ook minder als 't kan (latten). Ik herken veel van wat je zegt to, met uitzondering van het viezige. Ik heb best wel wat gehad aan mijn gesprekken bij care for women. Heb toen maandenlang allerlei middeltjes geslikt. Dat hielp wat, zij hebben veel kennis mbt pms en de overgang. Check ook eens de kraamtranen site.coravanmora schreef: ↑26-08-2018 11:37Vraagje voor degenen die denken dat het hormonaal is: waarom dan specifiek ergernis aan de man en niet bijv aan de rest van gezin/familie/omgeving?
zondag 26 augustus 2018 om 13:22
Spijker op de kop. Helaas....Laura28 schreef: ↑26-08-2018 10:33Een relatie is hard werken. Helaas blijkt dit bij zowel het mannelijk als vrouwelijk geslacht nogal moeilijk te beseffen. Eeuwige verliefdheid bestaat niet. Verliefdheid, is net als alle andere emoties, een cumulatief van hormonen in een bepaalde verhouding en zal ten alle tijde "getriggered" moeten worden.
Seksuele aantrekkingskracht man > vrouw wordt voornamelijk bepaald door uiterlijk
Seksuele aantrekkingskracht van vrouw > man wordt hoofdzakelijk bepaald door status, macht en uiterlijk.
Iets wat beide seksen maar al te goed beseffen op jonge leeftijd, maar op verzaken naarmate ze ouder worden; mannen: lui, ambitie weg en onverzorgd & vrouwen: dik, lekker makkelijk haar en joggingbroek+coltrui.
ik zal ongetwijfeld wat dames en heren tegen het zere been schoppen, maar de wetenschap is hier vrij eensgezind over en de correlaties tussen de variabelen is zeer sterk. Yes, science is a bitch.
Advies: maak je problemen bespreekbaar en leg je irritaties uit. Bereid je voor op weerstand. Geef hem de kans om fouten te maken (negeer ze!) en merk het op zodra er dingen goed gaan (vertel het hem!). Besef je echter wel dat verandering een proces is en vooral emotionele verandering aardig wat tijd en moeite vergt. Ben bereid er voor te werken, maar realiseer je ook dat als hij er niet voor wilt werken de relatie ten dode is opgeschreven. Voel je vooral niet schuldig dat je was eisen stelt, dat zij ook namelijk ook moet doen.
zondag 26 augustus 2018 om 13:35
