Relaties
alle pijlers
450km afstand
maandag 16 maart 2009 om 23:30
Hoi,
ik ben sinds 7 maanden samen met mijn vriend, en we wonen al samen sinds we 3 maanden bij mekaar waren.
We wonen aan de ene kant van het land en hij gaat waarschijnlijk studeren aan de andere kant van het land, zo'n 450km ver weg.
Ik wil hem aanmoedigen en blij zijn dat het goed gaat (hij doet momenteel audities), maar ik vind het zo moeilijk om enthousiast te zijn, omdat hij over een paar maanden dus zo ver weg gaat wonen.
Normaal gesproken kun je gaan LAT-ten, maar iets zegt me dat dit voor ons niet gaat werken; hij is nogal impulsief, en ik denk dat het een kwestie zal zijn van tijd voor ik uit het oog, uit het hart zal zijn.
Ik kan bijna de dagen tellen die we nog hebben voor ik hem kwijtraak, en dat vind ik vreselijk. Iedereen zegt dat ik eerst maar moet afwachten of hij wordt aangenomen en dat als dat gebeurt hij me heus niet vergeet, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan en ik ben echt bang voor wat er gebeuren zal.
Wat zouden jullie doen? Of hebben jullie tips of reacties?
ik ben sinds 7 maanden samen met mijn vriend, en we wonen al samen sinds we 3 maanden bij mekaar waren.
We wonen aan de ene kant van het land en hij gaat waarschijnlijk studeren aan de andere kant van het land, zo'n 450km ver weg.
Ik wil hem aanmoedigen en blij zijn dat het goed gaat (hij doet momenteel audities), maar ik vind het zo moeilijk om enthousiast te zijn, omdat hij over een paar maanden dus zo ver weg gaat wonen.
Normaal gesproken kun je gaan LAT-ten, maar iets zegt me dat dit voor ons niet gaat werken; hij is nogal impulsief, en ik denk dat het een kwestie zal zijn van tijd voor ik uit het oog, uit het hart zal zijn.
Ik kan bijna de dagen tellen die we nog hebben voor ik hem kwijtraak, en dat vind ik vreselijk. Iedereen zegt dat ik eerst maar moet afwachten of hij wordt aangenomen en dat als dat gebeurt hij me heus niet vergeet, maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan en ik ben echt bang voor wat er gebeuren zal.
Wat zouden jullie doen? Of hebben jullie tips of reacties?
maandag 16 maart 2009 om 23:55
Wacht eerst eens rustig af.
je weet nog niet eens of het überhaupt doorgaat, dus maak je je zorgen om niets misschien. Daarnaast schrijf je dat jullie al samen wonen, dus is je relatie wel iets meer dan een lullige flirt.
En tsja, daarna wordt het een kwestie van investeren. Als hij zich gigantisch op zijn plek voelt daar en het is een leuke stad, zal hij waarschijnlijk van jou verwachten dat jij zijn kant op komt ipv andersom. Dar heeft niets te maken of hij van je houdt of niet, maar zo zijn veel mannen nu eenmaal. De vraag is of je dat wilt.
Het zou (vind ik) stom zijn het op voorhand al uit te maken en meeverhuizen kan natuurlijk altijd nog. Laat het hem, mits hij wordt aangenomen eerst eens uitzoeken of het hem bevalt daar en geniet van het elkaar missen en het weerzien!
(misschien fijn om te weten dat ik ervaring heb? Een relatie heb met een Duitser die 650 km verderop woonde en studeerde? Hij zelfs een halfjaar aan de andere kant van de wereld heeft gezeten in die tussentijd en we nu gaan emigreren met zoontje! (nee, nog niet getrouwd, maar dat komt:-))
je weet nog niet eens of het überhaupt doorgaat, dus maak je je zorgen om niets misschien. Daarnaast schrijf je dat jullie al samen wonen, dus is je relatie wel iets meer dan een lullige flirt.
En tsja, daarna wordt het een kwestie van investeren. Als hij zich gigantisch op zijn plek voelt daar en het is een leuke stad, zal hij waarschijnlijk van jou verwachten dat jij zijn kant op komt ipv andersom. Dar heeft niets te maken of hij van je houdt of niet, maar zo zijn veel mannen nu eenmaal. De vraag is of je dat wilt.
Het zou (vind ik) stom zijn het op voorhand al uit te maken en meeverhuizen kan natuurlijk altijd nog. Laat het hem, mits hij wordt aangenomen eerst eens uitzoeken of het hem bevalt daar en geniet van het elkaar missen en het weerzien!
(misschien fijn om te weten dat ik ervaring heb? Een relatie heb met een Duitser die 650 km verderop woonde en studeerde? Hij zelfs een halfjaar aan de andere kant van de wereld heeft gezeten in die tussentijd en we nu gaan emigreren met zoontje! (nee, nog niet getrouwd, maar dat komt:-))
maandag 16 maart 2009 om 23:58
dinsdag 17 maart 2009 om 02:32
groningen-maastricht?
ik heb een mooi verhaal van een collega, die was eerst reisleider waarbij hij ook vaak japan kwam. ontmoette daar geweldige vrouw. die kwam even later tijdelijk naar nederland. ze wilden hier gaan settelen, zij raakte zwanger.
ze kon niet aarden in NL en ging terug naar japan. kreeg daar hun kind. hij kon maar af en toe naar japan met zijn werk. daarna kreeg hij ander werk en kon hij niet meer naar japan. toen zijn vriendin en zoon een jaar niet gezien. daar toen weer langs geweest op vakantie, zij een half jaar later naar NL geweest, hij weer terug, zij weer naar hier, en nu gaan ze alsnog samen wonen in NL. zoontje is nu 4.
al met al, strekking van dit verhaal... het komt wel goed als het goed hoort te zijn.
laat het los (1 vd moeilijkste dingen in het leven)... maar zo is het wel..
ga het aan en kijk maar wat er gebeurt...
ik heb een mooi verhaal van een collega, die was eerst reisleider waarbij hij ook vaak japan kwam. ontmoette daar geweldige vrouw. die kwam even later tijdelijk naar nederland. ze wilden hier gaan settelen, zij raakte zwanger.
ze kon niet aarden in NL en ging terug naar japan. kreeg daar hun kind. hij kon maar af en toe naar japan met zijn werk. daarna kreeg hij ander werk en kon hij niet meer naar japan. toen zijn vriendin en zoon een jaar niet gezien. daar toen weer langs geweest op vakantie, zij een half jaar later naar NL geweest, hij weer terug, zij weer naar hier, en nu gaan ze alsnog samen wonen in NL. zoontje is nu 4.
al met al, strekking van dit verhaal... het komt wel goed als het goed hoort te zijn.
laat het los (1 vd moeilijkste dingen in het leven)... maar zo is het wel..
ga het aan en kijk maar wat er gebeurt...
dinsdag 17 maart 2009 om 11:03
quote:kippenschoen schreef op 16 maart 2009 @ 23:30:
Normaal gesproken kun je gaan LAT-ten, maar iets zegt me dat dit voor ons niet gaat werken; hij is nogal impulsief, en ik denk dat het een kwestie zal zijn van tijd voor ik uit het oog, uit het hart zal zijn.
Als ik maar zoveel vertrouwen zou hebben in een relatie, zou ik die al lang uitgemaakt hebben. Een dergelijke relatie zou ik nooit willen Hoe komt het dat je denkt dat je vriend je zo snel zal vergeten? Ligt het aan jouw onzekerheid of aan hem?
Overigens: mijn man en ik woonden ook 350 km van elkaar af en konden de eerste 3,5 jaar door omstandigheden (kinderen) niet samenwonen. Ik heb er nooit een seconde over getwijfeld dat onze relatie zou standhouden. Als ik dat wel gedaan zou hebben, zou dat betekenen dat de relatie niet goed was.
Normaal gesproken kun je gaan LAT-ten, maar iets zegt me dat dit voor ons niet gaat werken; hij is nogal impulsief, en ik denk dat het een kwestie zal zijn van tijd voor ik uit het oog, uit het hart zal zijn.
Als ik maar zoveel vertrouwen zou hebben in een relatie, zou ik die al lang uitgemaakt hebben. Een dergelijke relatie zou ik nooit willen Hoe komt het dat je denkt dat je vriend je zo snel zal vergeten? Ligt het aan jouw onzekerheid of aan hem?
Overigens: mijn man en ik woonden ook 350 km van elkaar af en konden de eerste 3,5 jaar door omstandigheden (kinderen) niet samenwonen. Ik heb er nooit een seconde over getwijfeld dat onze relatie zou standhouden. Als ik dat wel gedaan zou hebben, zou dat betekenen dat de relatie niet goed was.
dinsdag 17 maart 2009 om 11:21
Sommige mensen zijn niet zo geschikt voor lange afstandsrelaties. Ik ken mijzelf goed genoeg om te weten dat vor mij zo'n afstand niet lang zou werken. als ik een relatie heb, wil ik die persoon regelmatig kunnen zien om ook het gevoel te hebben dat je echt dichtbijelkaar komt en je leven deelt. Aangezien ik en drukke baan heb en graag ook vrienden e.d nog aandacht geef, zou ik bij een dergelijke afstand mijn vriend dusdanig weinig zien dat dat voor mij op lange termijn niet zou werken. Als het gaat om een half jar of een jaar is dat nog te overzien, maar daarna zou ik inderdaad overwegen om of te verhuizen of de relatie te beeindigen.
dinsdag 17 maart 2009 om 11:34
Return, ik heb dat gevoel dat jij beschrijft, van je leven te willen delen, ook heel sterk. Ik ben uiterst ongeschikt voor een langeafstandsrelatie. Maar soms kun je door omstandigheden écht niet verhuizen. Als je dan maar een half jaar op elkaar wilt wachten, dan lijkt me dat je relatie je niet veel waard is en heel makkelijk inwisselbaar voor een andere.
dinsdag 17 maart 2009 om 12:35
Bedankt voor jullie reacties, dat doet me deugd.
Ik zou wel met hem mee willen verhuizen, hij gaat naar een leuke stad, maar ik studeer zelf ook, en ik wil mijn studie niet stopzetten.
Bovendien heb ik mijn leven hier (vrienden, familie, studie, netwerk) en hij eigenlijk ook.
Jullie voorbeelden van LAT relaties geven me hoop, maar zoals return en reiger zeggen, sommige mensen zijn niet geschikt voor zo'n relatie, en ik weet van hem dat hij dat niet is.
Hij is zo impulsief, hij volgt elke impuls en vergeet afspraken gemakkelijk. (Sta ik daar straks met een bosje bloemen op het perron te wachten, en het bosje buigt steeds verder door, het lijkt wel slapstick)
En het gevoel van je leven delen vind ik heel belangrijk en zo fijn, dat moeten we dan gaan missen. Zijn vrienden en zijn leven zijn de mijne niet en andersom, dat lijkt me ook heel moeilijk.
Ik heb er alle vertrouwen in dat we genoeg van mekaar houden en dat de relatie echt iets is, maar zowel hij als ik hebben het altijd nogal druk, waardoor een reis van 4,5u heen en 4,5u terug niet makkelijk is in te plannen.
Natuurlijk ga ik het proberen, het kan altijd nog uit, wie weet wordt de band alleen maar sterker door het gemis en weerzien.
Amai, amai, toch hoop ik stiekem dat hij niet wordt aangenomen, hoewel ik hem heus zijn succes en zijn dromen gun.
Iemand anders nog een duit voor in het zakje?
450km was overigens een inschatting, het blijkt (volgens de anwb reisplanner) ongeveer 350 te zijn. Nog veel!
Ik zou wel met hem mee willen verhuizen, hij gaat naar een leuke stad, maar ik studeer zelf ook, en ik wil mijn studie niet stopzetten.
Bovendien heb ik mijn leven hier (vrienden, familie, studie, netwerk) en hij eigenlijk ook.
Jullie voorbeelden van LAT relaties geven me hoop, maar zoals return en reiger zeggen, sommige mensen zijn niet geschikt voor zo'n relatie, en ik weet van hem dat hij dat niet is.
Hij is zo impulsief, hij volgt elke impuls en vergeet afspraken gemakkelijk. (Sta ik daar straks met een bosje bloemen op het perron te wachten, en het bosje buigt steeds verder door, het lijkt wel slapstick)
En het gevoel van je leven delen vind ik heel belangrijk en zo fijn, dat moeten we dan gaan missen. Zijn vrienden en zijn leven zijn de mijne niet en andersom, dat lijkt me ook heel moeilijk.
Ik heb er alle vertrouwen in dat we genoeg van mekaar houden en dat de relatie echt iets is, maar zowel hij als ik hebben het altijd nogal druk, waardoor een reis van 4,5u heen en 4,5u terug niet makkelijk is in te plannen.
Natuurlijk ga ik het proberen, het kan altijd nog uit, wie weet wordt de band alleen maar sterker door het gemis en weerzien.
Amai, amai, toch hoop ik stiekem dat hij niet wordt aangenomen, hoewel ik hem heus zijn succes en zijn dromen gun.
Iemand anders nog een duit voor in het zakje?
450km was overigens een inschatting, het blijkt (volgens de anwb reisplanner) ongeveer 350 te zijn. Nog veel!
dinsdag 17 maart 2009 om 12:55
quote:Reiger100 schreef op 17 maart 2009 @ 11:34:
Return, ik heb dat gevoel dat jij beschrijft, van je leven te willen delen, ook heel sterk. Ik ben uiterst ongeschikt voor een langeafstandsrelatie. Maar soms kun je door omstandigheden écht niet verhuizen. Als je dan maar een half jaar op elkaar wilt wachten, dan lijkt me dat je relatie je niet veel waard is en heel makkelijk inwisselbaar voor een andere.Ik kan voor mijzelf geen omstandigheden bedenken waardoor niet een van de twee na een jaar zou kunnen verhuizen. Ik kan daarin niet voor anderen spreken.Maar mischien kun je jouw stelling ook omdraaien; als je niet bereid bent om je huidige leventje om te goien, als die omstandigheden zo zwaar wegen, hoe belangrijk is je relatie dan voor je? Ik weet gewoon dat als ik een jaar op iemand moet wachten, we uitelkaar gaan groeien. dan ga ik mijn leven zo inrichten dat er geen plek meer is voor die ander. dat betekent niet dat ik zou vreemdgaan of de partner direct inwisselen, maar op een gegeven moment zit je dan als halve vreemden naast elkaar op de bank met pijnlijke stiltes.
Return, ik heb dat gevoel dat jij beschrijft, van je leven te willen delen, ook heel sterk. Ik ben uiterst ongeschikt voor een langeafstandsrelatie. Maar soms kun je door omstandigheden écht niet verhuizen. Als je dan maar een half jaar op elkaar wilt wachten, dan lijkt me dat je relatie je niet veel waard is en heel makkelijk inwisselbaar voor een andere.Ik kan voor mijzelf geen omstandigheden bedenken waardoor niet een van de twee na een jaar zou kunnen verhuizen. Ik kan daarin niet voor anderen spreken.Maar mischien kun je jouw stelling ook omdraaien; als je niet bereid bent om je huidige leventje om te goien, als die omstandigheden zo zwaar wegen, hoe belangrijk is je relatie dan voor je? Ik weet gewoon dat als ik een jaar op iemand moet wachten, we uitelkaar gaan groeien. dan ga ik mijn leven zo inrichten dat er geen plek meer is voor die ander. dat betekent niet dat ik zou vreemdgaan of de partner direct inwisselen, maar op een gegeven moment zit je dan als halve vreemden naast elkaar op de bank met pijnlijke stiltes.
dinsdag 17 maart 2009 om 17:40
quote:return_of_kreng schreef op 17 maart 2009 @ 12:55:
[...]
Ik kan voor mijzelf geen omstandigheden bedenken waardoor niet een van de twee na een jaar zou kunnen verhuizen.
Kinderen tussen de twaalf en de achttien die je niet zomaar weg kunt rukken van hun omgeving, vriendjes, liefjes, en vader, vind je dat een plausibelel reden? Dat waren namelijk die omstandigheden. Mijn man en ik woonden namelijk in een ander land.
Ik kan daarin niet voor anderen spreken.Maar mischien kun je jouw stelling ook omdraaien; als je niet bereid bent om je huidige leventje om te goien, als die omstandigheden zo zwaar wegen, hoe belangrijk is je relatie dan voor je?
En als die omstandigheden dus je kinderen zijn, vind je dat dan nog altijd?
Ik weet gewoon dat als ik een jaar op iemand moet wachten, we uitelkaar gaan groeien. dan ga ik mijn leven zo inrichten dat er geen plek meer is voor die ander. dat betekent niet dat ik zou vreemdgaan of de partner direct inwisselen, maar op een gegeven moment zit je dan als halve vreemden naast elkaar op de bank met pijnlijke stiltes.
Totaal onherkenbaar voor mij! Ieder weerzien (elk weekend) was een enorm feest, en we praatten het hele weekend. We maakten lange verliefde wandelingen en kregen soms wel opmerkingen van onbekenden dat we er zo gelukkig en verliefd uit zagen. 's Avonds in de week hingen we ook uren aan de telefoon en we vertelden elkaar alles wat we meemaakten, voelden, dachten. Dat hebben we 3,5 jaar lang gedaan.
Maar zo werkte het dus bij ons, en dat hoeft inderdaad niet voor anderen zo te werken. Hoewel ik niet kan nalaten om te denken: dan is er iets mis met je relatie.
[...]
Ik kan voor mijzelf geen omstandigheden bedenken waardoor niet een van de twee na een jaar zou kunnen verhuizen.
Kinderen tussen de twaalf en de achttien die je niet zomaar weg kunt rukken van hun omgeving, vriendjes, liefjes, en vader, vind je dat een plausibelel reden? Dat waren namelijk die omstandigheden. Mijn man en ik woonden namelijk in een ander land.
Ik kan daarin niet voor anderen spreken.Maar mischien kun je jouw stelling ook omdraaien; als je niet bereid bent om je huidige leventje om te goien, als die omstandigheden zo zwaar wegen, hoe belangrijk is je relatie dan voor je?
En als die omstandigheden dus je kinderen zijn, vind je dat dan nog altijd?
Ik weet gewoon dat als ik een jaar op iemand moet wachten, we uitelkaar gaan groeien. dan ga ik mijn leven zo inrichten dat er geen plek meer is voor die ander. dat betekent niet dat ik zou vreemdgaan of de partner direct inwisselen, maar op een gegeven moment zit je dan als halve vreemden naast elkaar op de bank met pijnlijke stiltes.
Totaal onherkenbaar voor mij! Ieder weerzien (elk weekend) was een enorm feest, en we praatten het hele weekend. We maakten lange verliefde wandelingen en kregen soms wel opmerkingen van onbekenden dat we er zo gelukkig en verliefd uit zagen. 's Avonds in de week hingen we ook uren aan de telefoon en we vertelden elkaar alles wat we meemaakten, voelden, dachten. Dat hebben we 3,5 jaar lang gedaan.
Maar zo werkte het dus bij ons, en dat hoeft inderdaad niet voor anderen zo te werken. Hoewel ik niet kan nalaten om te denken: dan is er iets mis met je relatie.
dinsdag 17 maart 2009 om 19:58
Ik heb een jaar in NL gewoond met kids terwijl mijn man op 17.000 km afstand woonde. Niet echt iets voor een weekdnje samen dus Niet altijd makkelijk maar als je echt voor elkaar gaat best te doen. Als je vriend niet zo van de lange afstandsrelatie is en dus minder zijn best voor jou zou doen(impulsief, uit het oog uit het hart volgens jouw woorden) zou ik me afvragen of hij wel de ware is. Sorry, heel hard maar mijn idee en dat kan heel anders zijn dan jouw idee hierover Denkt hij wel na over de gevolgen van zijn audities voor jullie relatie?
woensdag 18 maart 2009 om 17:19
Ps ik zit nu zelf ook in lat. Vriend en ik waren 5 jaar samen toen ik 2 jaar geleden naar buitenland ging (ongeveer zelfde afstand als bij jullie) Ik was vanwege hem ook sceptisch Maar het valt ons 100% mee. Natuurlijk word je het apart wonen na een tijdje ook zat en helemaal als je al jaren samengewoond hebt. En dus proberen we nu weer bij elkaar in de buurt te komen.
Maar probeer het gewoon, misschien gaat het jullie goed af. Voor ons was het een extra uitdaging omdat wij beiden een baan hebben waar je 6 dagen p/w heel onregelmatig werkt.
Maar nog lukt het, omdat we het willen.
Succes
Maar probeer het gewoon, misschien gaat het jullie goed af. Voor ons was het een extra uitdaging omdat wij beiden een baan hebben waar je 6 dagen p/w heel onregelmatig werkt.
Maar nog lukt het, omdat we het willen.
Succes
woensdag 18 maart 2009 om 23:07
Elfje26 zei: "ik neem aan dat jou studie op meerder plekken mogelijk is??".
Nee, mijn studie is uniek in de wereld. Klinkt gek, maar het is zo. Bovendien ben ik sinds ik met deze studie ben begonnen "thuis gekomen", zo voelt dat. Ik wil dat niet opgeven. Voor het eerst in mijn leven ga ik met plezier naar school.
Er is niets mis met onze relatie, hij is zelfs heel goed, maar elke relatie kent mindere kanten, net als elke persoon. Het gaat er niet om dat we niet voor mekaar gaan, waarom zouden we samenwonen als dat niet het geval is? Het gaat erom dat we beiden drukke levens hebben en samenwonend is dat geen probleem, je ziet mekaar met eten en bijna elke avond en zeker in het weekend.
Maar een avondje op bezoek gaat niet met zo'n afstand. Dat is spijtig, maar de realiteit.
Ik vind het denk ik het moeilijkst om me te realiseren dat je niet echt samen een leven kunt hebben op die manier, dat vind ik spijtig.
Natuurlijk heb ik het voor hem over om 4,5u heen en 4,5 terug te reizen, met liefde zelfs. Maar feit is dat ik muzikant ben en vaak in het weekend moet optreden en hij kunstenaar en ook vaak dingen in het weekend moet.
Ik denk dat we er zelf uit moeten komen, maar vooralsnog vind ik het maar moeilijk moeilijk...
Misschien over 2 jaar (als we het zo lang uithouden:P) dat ik dichterbij kan gaan wonen, maar niet voor m'n studie klaar is, daarvoor ben ik te veel op mijn plek in de school.
Ik hoop dat het net als bij elfje en haar vriend mee zal vallen.
Bedankt voor jullie tips, het is fijn dat er veel reacties komen.
Nog grappige, bijzondere, leuke manieren om contact te houden en het contact 'fris' te houden?
Nee, mijn studie is uniek in de wereld. Klinkt gek, maar het is zo. Bovendien ben ik sinds ik met deze studie ben begonnen "thuis gekomen", zo voelt dat. Ik wil dat niet opgeven. Voor het eerst in mijn leven ga ik met plezier naar school.
Er is niets mis met onze relatie, hij is zelfs heel goed, maar elke relatie kent mindere kanten, net als elke persoon. Het gaat er niet om dat we niet voor mekaar gaan, waarom zouden we samenwonen als dat niet het geval is? Het gaat erom dat we beiden drukke levens hebben en samenwonend is dat geen probleem, je ziet mekaar met eten en bijna elke avond en zeker in het weekend.
Maar een avondje op bezoek gaat niet met zo'n afstand. Dat is spijtig, maar de realiteit.
Ik vind het denk ik het moeilijkst om me te realiseren dat je niet echt samen een leven kunt hebben op die manier, dat vind ik spijtig.
Natuurlijk heb ik het voor hem over om 4,5u heen en 4,5 terug te reizen, met liefde zelfs. Maar feit is dat ik muzikant ben en vaak in het weekend moet optreden en hij kunstenaar en ook vaak dingen in het weekend moet.
Ik denk dat we er zelf uit moeten komen, maar vooralsnog vind ik het maar moeilijk moeilijk...
Misschien over 2 jaar (als we het zo lang uithouden:P) dat ik dichterbij kan gaan wonen, maar niet voor m'n studie klaar is, daarvoor ben ik te veel op mijn plek in de school.
Ik hoop dat het net als bij elfje en haar vriend mee zal vallen.
Bedankt voor jullie tips, het is fijn dat er veel reacties komen.
Nog grappige, bijzondere, leuke manieren om contact te houden en het contact 'fris' te houden?
donderdag 19 maart 2009 om 11:49
Gaat het over een afstand van 450 km binnen Nederland?
Mijn vriend kwam uit Maastricht en ik aan de andere kant van het land. Dat was 250 km. En dat was idd best ver, maar geen onmogelijke opgave hoor. Hij heeft tussendoor ook nog een half jaar aan de andere kant van de wereld gewoond, ook daar hebben we geen enkel probleem van gemaakt.
Makkelijk is anders, maar soms heb je geen keus en volg je gewoon je gevoel...
Als het goed zit, komt het uiteindelijk ook wel goed...
Mijn vriend kwam uit Maastricht en ik aan de andere kant van het land. Dat was 250 km. En dat was idd best ver, maar geen onmogelijke opgave hoor. Hij heeft tussendoor ook nog een half jaar aan de andere kant van de wereld gewoond, ook daar hebben we geen enkel probleem van gemaakt.
Makkelijk is anders, maar soms heb je geen keus en volg je gewoon je gevoel...
Als het goed zit, komt het uiteindelijk ook wel goed...
maandag 30 maart 2009 om 10:58
quote:fleurtje schreef op 18 maart 2009 @ 23:08:
[...]
Scheelt me weer typen.
Ik vind het jammer dat jullie er zo over denken. Dat ik twijfels heb betekent niet dat het een slechte relatie is, het betekent eerder dat ik hem en mij langer ken dan vandaag. We houden meer dan genoeg van mekaar, dus wat dat betreft komt het zeker goed. Maar we zijn allebei ook ontzettend intens en werpen ons volledig op nieuwe projecten, waardoor er weinig tijd overblijft voor andere dingen.
Natuurlijk gaan we het proberen, zonder twijfel, maar het blijft spannend, toch?
Deze week gaat blijken of het "feest" doorgaat of niet. We zullen zien.
We kunnen altijd gekke brieven schrijven met parfum erop enzo, haha.
En wat mij betreft is elk weekend voor ons en ik denk dat het ook voor hem geldt.
Spannend!
Wie heeft er nog gekke in-contact-blijven tips?
[...]
Scheelt me weer typen.
Ik vind het jammer dat jullie er zo over denken. Dat ik twijfels heb betekent niet dat het een slechte relatie is, het betekent eerder dat ik hem en mij langer ken dan vandaag. We houden meer dan genoeg van mekaar, dus wat dat betreft komt het zeker goed. Maar we zijn allebei ook ontzettend intens en werpen ons volledig op nieuwe projecten, waardoor er weinig tijd overblijft voor andere dingen.
Natuurlijk gaan we het proberen, zonder twijfel, maar het blijft spannend, toch?
Deze week gaat blijken of het "feest" doorgaat of niet. We zullen zien.
We kunnen altijd gekke brieven schrijven met parfum erop enzo, haha.
En wat mij betreft is elk weekend voor ons en ik denk dat het ook voor hem geldt.
Spannend!
Wie heeft er nog gekke in-contact-blijven tips?
maandag 30 maart 2009 om 11:14
quote:kippenschoen schreef op 30 maart 2009 @ 10:58:
Ik vind het jammer dat jullie er zo over denken. Dat ik twijfels heb betekent niet dat het een slechte relatie is, het betekent eerder dat ik hem en mij langer ken dan vandaag. We houden meer dan genoeg van mekaar, dus wat dat betreft komt het zeker goed. Maar we zijn allebei ook ontzettend intens en werpen ons volledig op nieuwe projecten, waardoor er weinig tijd overblijft voor andere dingen.
Natuurlijk gaan we het proberen, zonder twijfel, maar het blijft spannend, toch?
Kippenschoen, ik begrijp je redenering niet. Ik blijf denken dat, als je relatie stuk gaat door de afstand, als je andere dingen zo belangrijk vindt dat je weinig tijd over hebt voor je relatie, dat je relatie je dan niet zoveel waard is. Je kunt het wel anders zeggen, maar uit de feiten blijkt dan toch dat die relatie tegen weinig bestand is.
Het is net alsof je zegt: "ik hou ontzettend veel van sport, sport is mijn lust en mijn leven, het is het allerbelangrijkste in mijn leven" en dat je toch niet of nauwelijks aan sport doet. Daaruit blijkt dan gewoon dat je andere dingen belangrijker vindt.
Ik ben zelf ook een heel intens mens, ik heb diverse passies en besteed er veel tijd aan, maar mijn man is mijn grootste passie en bij tijdsgebrek zal ik aan mijn andere passies minder tijd besteden. Anderzijds, als ik hem door omstandigheden jarenlang niet veel zou kunnen zien, zou mijn liefde voor hem daardoor niet verdwijnen.
Ik vind het jammer dat jullie er zo over denken. Dat ik twijfels heb betekent niet dat het een slechte relatie is, het betekent eerder dat ik hem en mij langer ken dan vandaag. We houden meer dan genoeg van mekaar, dus wat dat betreft komt het zeker goed. Maar we zijn allebei ook ontzettend intens en werpen ons volledig op nieuwe projecten, waardoor er weinig tijd overblijft voor andere dingen.
Natuurlijk gaan we het proberen, zonder twijfel, maar het blijft spannend, toch?
Kippenschoen, ik begrijp je redenering niet. Ik blijf denken dat, als je relatie stuk gaat door de afstand, als je andere dingen zo belangrijk vindt dat je weinig tijd over hebt voor je relatie, dat je relatie je dan niet zoveel waard is. Je kunt het wel anders zeggen, maar uit de feiten blijkt dan toch dat die relatie tegen weinig bestand is.
Het is net alsof je zegt: "ik hou ontzettend veel van sport, sport is mijn lust en mijn leven, het is het allerbelangrijkste in mijn leven" en dat je toch niet of nauwelijks aan sport doet. Daaruit blijkt dan gewoon dat je andere dingen belangrijker vindt.
Ik ben zelf ook een heel intens mens, ik heb diverse passies en besteed er veel tijd aan, maar mijn man is mijn grootste passie en bij tijdsgebrek zal ik aan mijn andere passies minder tijd besteden. Anderzijds, als ik hem door omstandigheden jarenlang niet veel zou kunnen zien, zou mijn liefde voor hem daardoor niet verdwijnen.
maandag 30 maart 2009 om 11:33
bij mij hetzelfde verhaal als Djo maar dan andersom. Ik kwam uit Maastricht en itsman woonde 250 km verderop
We hebben vierenhalf jaar gelat waarvan ik een half jaar in Afrika zat. Ook dat hebben we overleeft en we zijn er eigenlijk zeker van dat het ons goed heeft gedaan. Dat we ook nog heel lang ons eigen ding hebben gehad.
We hebben vierenhalf jaar gelat waarvan ik een half jaar in Afrika zat. Ook dat hebben we overleeft en we zijn er eigenlijk zeker van dat het ons goed heeft gedaan. Dat we ook nog heel lang ons eigen ding hebben gehad.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
