Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)
donderdag 19 april 2018 om 19:38
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
zaterdag 22 december 2018 om 15:55
Ja, dat weet ik nog.Eslarealidad schreef: ↑22-12-2018 15:34En gezellig!
Met onze drankjes naar elkaar toe.
Weet je nog?
zaterdag 22 december 2018 om 16:09
Op de middelbare school had ik een vriendin met anorexia. Maar het waren de jaren 80 vorige eeuw, stukken minder bekend over deze ziekte en nog geen spoor van internet om er iets over op te zoeken.Dina80 schreef: ↑22-12-2018 13:00Het gaat in stapjes, met veel terugvallen. Ik ben verschillende keren best 'ver' gekomen, dan at ik boterhammen, soms zelfs snacks. Toen ik liefdesverdriet had heb ik zelfs chips EN ijs gegeten, iets wat ik me nu niet meer kan voorstellen. Die periode lijkt sowieso iets uit een ver verleden, terwijl het vorig jaar was. Hoe dan ook, ik ben dus meerdere keren aan die stappen begonnen, maar als ik het dan in de spiegel of op de weegschaal te goed kon zien, viel ik weer terug en was terug bij af.
Als ik heb gegeten, voelt dat niet goed, het gevoel eten binnen te hebben voelt slecht, alsof ik geen eten in me hoor te hebben. Dat gevoel wordt de laatste tijd steeds erger. Het is inderdaad een moeras waar niet uit te komen is.
Dus ik had geen idee hoe hiermee om te gaan. Volgens mij heb ik het behoorlijk totaal genegeerd. En heb haar zelfs een keer een gevulde koek aangeboden.
We hebben inmiddels al jaren geen contact meer, maar ze vertelde me toen ze een eind in de 20 was, dat ze er min of meer van af was, maar dat het bij haar de kop op stak als ze slecht in haar vel zat of tegenslag had.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 22 december 2018 om 16:28
Ik denk dat ook als je ervan geneest, het altijd een gevoelige plek zal blijven. Dat het lichaam (of eigenlijk geest) bij tegenslag als eerste zal reageren met willen stoppen met eten, omdat je onbewust weet dat met minder eten je ook minder voelt.
zaterdag 22 december 2018 om 16:33
Eigenlijk niet.Eslarealidad schreef: ↑22-12-2018 15:01Ik ben gaan zoeken op het internet en dat heb jij natuurlijk ook al gedaan.
Wel heb ik het programma de Anorexia Kookclub gezien.
De denkwijze met anorexia werd daar wel goed in beeld gebracht, ik herkende er veel in.
Maar ze hadden wel een waarschuwing van te voren mogen neerzetten.
ik snap dat ze dat niet met alles kunnen doen, maar als er in een programma bij wijze van spreken maar een tekenfilmfiguurtje zit met wat grote ogen staat er al waarschuwing 9+ kan angst en spanningen veroorzaken, en bij zelfdodingen staat er vaak ook een waarschuwing. had met dit programma ook wel gemogen vind ik, want het triggerde echt erg.
zaterdag 22 december 2018 om 16:37
Ik ben ook altijd op zoek naar mogelijkheden, er zijn altijd wel lichtpunten te vinden, of mogelijkheden die nog te proberen zijn.Eslarealidad schreef: ↑22-12-2018 15:01Dat heb jij dan ook wel hè ? Dat je iets leest en gelijk er voor wil gaan. Al is het tijdelijk.
En als ik dat vind, wil ik er inderdaad ook het liefst meteen wat mee doen. Ook iets dat tijdelijk werkt, al zou het maar een dag of misschien zelfs maar een minuut zijn, dan is die dag of minuut toch weer gewonnen, mooi meegenomen.
zaterdag 22 december 2018 om 16:37
Weet ik niet meer, maar ik denk niet dat ze hem opgegeten heeft. Waarschijnlijk een beleefd klein hapje gevolgd door een: "hier, eet jij hem maar op, jij bent toch dol op gevulde koeken?" Want ik heb een gevulde koeken-periode gehad als tiener.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zaterdag 22 december 2018 om 16:51
Ik kan me ook niet voorstellen dat ze hem opgegeten heeft, of wel en dan later 'gecompenseerd' door een dag helemaal niet te eten. Zo doe ik dat weleens als ik er echt niet onderuit kom, of bij weigering teveel buiten de groep zou plaatsen.
Het was goed bedoeld van je om die gevulde koek aan te bieden.
Op het juiste moment en op de juiste manier kan zo'n gebaar ook best steunend zijn.
Het is alleen soms wel lastig om dan op een aardige manier te weigeren.
Als iemand mij eten aanbiedt schreeuwen mijn gedachten rot op met die troep en wil ik ermee smijten, maar omdat ik natuurlijk aardig wil reageren moet ik dan echt moeite doen om vriendelijk te bedanken.
zaterdag 22 december 2018 om 18:37
Het is ook een flink bedrag om uit te geven als je er toch niets mee doet, maar ik geef mijn geld aan meer onzinniger dingen uit en verder was ik natuurlijk nieuwsgierig naar wat Gold zou bieden. De laatste keer dat ik op RP zat heb ik ook alleen een abonnement genomen om even hallo tegen een collega te zeggen. Voor mij is dat niet heel vreemd. Ik zou het niet raar vinden dat mannen dat ook doen - al was het alleen maar om te kijken hoe ze in de markt liggen.
Ik heb eigenlijk het idee dat mannen tegenwoordig een duidelijk signaal nodig hebben dan alleen een lach. Misschien is dat een gevolg van #metoo. Ik weet het niet. Het kan ook aan mij liggen. Mijn vrienden zeggen wel, dat de meeste mannen die zij spreken nauwelijks nog iets durven omdat ze bang zijn geworden.
Ik denk dat er nu meer vrijgezellen zijn, omdat het nu makkelijker is om het in je eentje te doen. De noodzaak is er niet meer en bijna alles is zo gemakkelijk te krijgen. Waarom zou je de lasten erbij nemen als je ook alleen voor de lusten kan gaan?
Ik heb moeite met het gebrek aan logica. Zoiets kan lang blijven hangen. Het is niet dat ik daar voortdurend aan denk, maar het komt af en toe terug als een nog niet opgelost probleem. Vlak nadat ik mijn reactie postte dacht ik al dat ik van de tweede A een B had moeten maken. Mijn collega begreep volgens mij niet echt wat ik bedoelde. Jij in eerste instantie ook niet. Dat zal wel aan mij liggen.
Ik denk niet dat mensen veel uit mijn gedrag of gelaatsuitdrukking kunnen halen. In ieder geval niet de juiste dingen. Alles is ofwel zeer minimaal zichtbaar, uitgesteld of tegengesteld, maar indien open meer van het eerste en minder van de twee laatste. Als het de bedoeling is de ander te leren kennen kan je ook vragen. Ik heb overigens wel wat jij ook hebt. Een wat norse blik als ik in mijn hoofd zit en dat is vaak.
De dame heb ik lang geleden uitgelegd. Als je schaakt is de dame een waardevol stuk, bijna evenveel waard als twee torens en sommigen vinden de dame zelfs evenveel waard. Zonder dame schaken maakt mij veel alerter. Ik gebruik het schaken om dingen te overdenken. Voor mij werkt dat heel goed, maar ik ben dat ook zo gewend van kinds af aan zo ongeveer. Een niet-schaker begrijpt weinig van die metaforen en stellingen, denk ik. Dat hoeft ook niet.
Het hangt er maar net van af hoeveel boodschappen je doet. Met de auto lijkt mij makkelijker als je wekelijks boodschappen doet. Ik hou zelf niet van al dat gesjouw dus ik zorg dat ik een draagbare tas vol heb. Vroeger ging ik op de fiets, maar mijn huidige fiets is zowel te klein als te groot en dat fietst vervelend. Ik doe momenteel veel lopend. Mijn racefiets nemen is niet de moeite waard voor dat stukje. Die staat binnen en ik woon twee hoog.
Mijn woning is niet bijzonder groot. Iets meer dan 80m2. Mijn woonkamer is iets van 45m2 en ik heb twee wanden met boeken en wat dubbele rijen. Jij woont ook niet al te groot neem ik aan. Je had het in een ander topic over een appartement waar je al jaren zit met een lage huur.
Ik weet niet wat jij spannend vindt. Het zijn op zich geen saaie boeken. Gewoon leesvoer. Van die dikke boeken lees ik er niet één per dag. Het kan wel als ik mijn best doe. Ik lees ongeveer 350 pagina's per uur. Althans dat deed ik voor mijn studie en dan hebben we het over een ander niveau. Een echte aanrader heb ik niet. Een groot deel van wat hij heeft geschreven is meer van hetzelfde. Er zijn misschien een vijftal boeken met een andere opzet en die kan ik niet aanraden. De dialogen zijn niet geloofwaardig. Misschien is Texas wat voor je of Centennial.
Jij leest vooral maak-jezelf-blij-boeken toch? Of van die verbeterboeken. En financiële boeken. Heb je niets met literatuur?
Ik begrijp wel dat je vaak naar de film gaat om wat met je vrienden te doen en dat het niet zozeer om de film gaat. Zo ga ik ook wel dingen met anderen doen. Wij eten tegenwoordig, omdat ik geen zin meer heb om naar de verre bioscoop te gaan. Hooguit doen we film in het centrum.
Mijn moeder kan het beste alleen zijn. Dat is de reden waarom ik hoop dat mijn vader het eerste komt te overlijden.
Ik weet niet wat men zoal bespreekt. Dingetjes, ditjes en datjes. Over de buurvrouw en de hond van. Mijn ouders praten nooit over wat niet deugt. Mijn vader praat vooral over de elektrische klussen die ik nog moet gaan doen. Mijn moeder praat over hoe wij vroeger waren en andere mensen. Geen roddelen overigens. Het is niet ongezellig, maar bij alle ex-schoonouders vond ik het toch wel gezelliger. We maken wel vergelijkbare grapjes. Dat zal net zoals bij jou wel een bindende factor zijn.
Ik weet niet hoe het bij andere vrouwen werkt. Ik zie het als mijn verantwoordelijkheid om een nee van de ander te accepteren. Het gaat niet om de lieve man die in de friendzone beland is. Ik heb het over iemand waar je een relatie mee hebt. Een nee is niet altijd echt uitgesproken, maar je kan het wel merken. Ik heb wel vrienden gehad die te lief waren. Of misschien waren ze niet te lief, maar lag het aan het verschil in gevoel. Als de ander meer van jou houdt dan jij van hem of haar ben je qua je zin doordrijven altijd in het voordeel. Je krijgt dan een take it or leave it situatie. Jij bent niet te lief. Hoe vaak kom jij in de friendzone terecht?
Ik ben het wel met je eens dat voelen en vinden dooddoeners zijn in een discussie. Ik zou daar zelf geen gebruik van maken al voel ik veel dingen haarscherp aan. Het waarom is lastig uit te leggen, omdat het met zoveel dingen samenhangt. Voor de discussie zijn al die dingen niet erg relevant. Bovendien toch nog steeds aannames - al twijfel ik natuurlijk zelf nooit aan de juistheid.
Dat date programma heb ik nog steeds niet bekeken. Poesjes ook niet.
zaterdag 22 december 2018 om 19:44
Maar waarom wil je iemand daten die ook autisme heeft? Of kunnen twee autisten elkaar beter begrijpen?Lee2017 schreef: ↑21-12-2018 20:30Heb mij vandaag op een datingsite gezet voor personen met ASS (autisme).
Gelukkig heb ik de 1e stap dus weer gezet.
Toch belangrijk om nieuwe mogelijkheden aan te grijpen en open te staan voor nieuwe contacten.
Ben toch nog vrij onervaren qua relaties (2x vrij kort en nog lang geleden ook nog) en er mag op dit vlak best wel iets gaan veranderen.
Mits het een positief effect heeft natuurlijk.
zaterdag 22 december 2018 om 19:53
Het voelt slecht? Kan dat wel? Iets kan "naar" voelen, maar slecht? Dan lijkt er een oordeel op te zitten. Er is meer dan alleen het gevoel.
Ik denk dat het geen kwaad kan om nog beter te voelen wat je voelt. En waar in je buik je het voelt en daar een hand op te leggen. Kun je het gevoel voelen en het los bekijken van het oordeel wat bij dat gevoel naar boven komt?
Proberen van een afstandje te kijken naar de chaos van gevoelens en oordelen die er boven komen en weg te blijven van om alles zo snel mogelijk te willen fiksen. Gun jezelf de tijd.
zaterdag 22 december 2018 om 21:52
Dina80 schreef: ↑22-12-2018 16:33Eigenlijk niet.
Wel heb ik het programma de Anorexia Kookclub gezien.
De denkwijze met anorexia werd daar wel goed in beeld gebracht, ik herkende er veel in.
Maar ze hadden wel een waarschuwing van te voren mogen neerzetten.
ik snap dat ze dat niet met alles kunnen doen, maar als er in een programma bij wijze van spreken maar een tekenfilmfiguurtje zit met wat grote ogen staat er al waarschuwing 9+ kan angst en spanningen veroorzaken, en bij zelfdodingen staat er vaak ook een waarschuwing. had met dit programma ook wel gemogen vind ik, want het triggerde echt erg.
Ja, erg confronterend natuurlijk.
Het zou ook kunnen helpen als er een programma zou komen over mensen met ex anorexia of mensen die herstellende zijn. Hoe zij dat hebben ervaren.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zaterdag 22 december 2018 om 23:20
Dat heb ik denk ik nu wel lang genoeg gedaan. Ik heb dit niet pas vanaf de dag van gisteren. Ik kan me niet de eeuwige tijd gunnen.
zaterdag 22 december 2018 om 23:21
Ja, en hoe ze ervoor zorgen dat ze ook hersteld blijven. Dat ze het niet opnieuw krijgen.Eslarealidad schreef: ↑22-12-2018 21:52Het zou ook kunnen helpen als er een programma zou komen over mensen met ex anorexia of mensen die herstellende zijn. Hoe zij dat hebben ervaren.
zondag 23 december 2018 om 09:10
Dat zou heel goed zijn!
Want ik las al kritiek op dit programma, omdat het mensen op verkeerde gedachten kan brengen, als een 'zij is nog dunner dan ik, dat moet ik ook kunnen'.
En er zijn van die 'pro-ana' sites, misschien zijn er ook wel 'anti-ana' sites of 'after-ana', waar mensen elkaar helpen om er vanaf te komen?
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 23 december 2018 om 09:19
Gevoelens bestaan in alle kleuren van de regenboog. En zijn bovendien erg subjectief. Iets wat voor mij goed voelt (chocolade eten), vindt Dina waarschijnlijk slecht.
En ik voel me dan weer slecht als ik met een smoesje eerder weg ga bij mijn broer en zijn familie, terwijl een ander geniet van 2 gillende kleine kinderen. Dinsdag is het weer zo ver, en ik moet blijven slapen, want als je dat 1x doet, dan moet het eigenlijk voortaan altijd... En aan de ene kant is het ook superleuk en gezellig, maar pff, als ik weg ga ben ik altijd blij.
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
zondag 23 december 2018 om 12:03
Ja, en met de hoeveelheid die ze op hun bord schepten met het avondeten. Toen zei die diëtiste van 'dat is veel te weinig, dat is nog lang geen normale portie' terwijl ik dacht: Ze hebben best veel opgeschept, goed van ze. Zelf eet ik zelfs op mijn betere dagen nog kleinere porties dan dat, en heb dan het idee dat ik op de goede weg ben, maar door dat gedoe met die porties in dat programma gingen met gedachtes de andere kant op werken, zo van: Als hun porties al te klein zijn, zijn die van mij het al helemaal en dan ga ik het nooit redden om van hoe ik het nu toe naar 'normaal' te gaan. Dus het maakte me nog meer moedeloos om dat te zien. Je zag ook te weinig hoe ze vooruit gingen of herstelden, omdat ze dat volgens mij ook niet deden. Waar het programma in mijn beleving vooral uit bestond was dat je ze een hele aflevering zag strijden tegen een boterham of halve aardappel, en een hele batterij psychologen, specialisten, diëtisten, etc. die tussendoor steeds een reeks open deuren en dooddoeners vertelden. De manier waarop ze streden kon ook inderdaad op verkeerde gedachten brengen, want er zaten voor mij best 'goede tips' tussen van hoe je eronderuit kan komen om te eten. Soms liepen ze zelfs gewoon weg van tafel en aten het dan niet later alsnog op.
zondag 23 december 2018 om 12:52
Ja, dat bedoel ik ook.
Kan allerlei redenen hebben dat dat er dan nog niet is.
Je leest toch ook succesverhalen op het internet van jaren dat niet meer toe te laten. Al blijft het een zwak punt. Die innerlijke kracht die houdt dan zeg maar "het monster van anorexia" tegen of in bedwang. Mooi om te lezen. Geeft misschien voor jou ook een handvat. Of oppepper.
eslarealidad wijzigde dit bericht op 23-12-2018 13:11
2.62% gewijzigd
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zondag 23 december 2018 om 12:54
Gelukkig heb je dat gevoel ook!Dina80 schreef: ↑22-12-2018 16:37Ik ben ook altijd op zoek naar mogelijkheden, er zijn altijd wel lichtpunten te vinden, of mogelijkheden die nog te proberen zijn.
En als ik dat vind, wil ik er inderdaad ook het liefst meteen wat mee doen. Ook iets dat tijdelijk werkt, al zou het maar een dag of misschien zelfs maar een minuut zijn, dan is die dag of minuut toch weer gewonnen, mooi meegenomen.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
zondag 23 december 2018 om 16:26
zondag 23 december 2018 om 16:34
Ja, maar dat kan je naar mijn mening niet los van elkaar zien. Je oordeel over een gevoel, bepaalt mede dat gevoel. Een gevoel is in principe nooit kaal of objectief, omdat er zoveel factoren meespelen.
