Verliefd op mijn buurman!

Lentekriebels!!



Normaal lees ik alleen maar mee maar nu heb ik echt jullie advies nodig! Help! Ik ben verliefd op mijn buurman!! Ik woon sinds 1,5 jaar naast hem, vond hem meteen al erg aantrekkelijk (hij is zo knap), maar hij had toendertijd een vriendin. Nu weet ik dat het sinds 3 maanden uit is en eerlijk gezegd kan ik nergens anders aan denken. Gisteren kwam ik thuis na het boodschappen doen toen hij net van zijn werk terug kwam. Hij vroeg hoe het me ging. Omg ik klapte totaal dicht. Ik voelde me heel ongemakkelijk en kon gewoon niks zinnigs verzinnen om een gesprek met hem aan te knopen. Wist niet hoe snel ik weer binnen moest zijn! Achteraf baalde ik als een stekker... Wie heeft er tips voor mij? Wat kan ik doen? Als ik hem alleen al zie voel ik me net een puber, (ben 29). Hij is 33, weet ik via zijn hyves Ik krijg het ontzettend warm, mijn hart gaat tekeer, ik ga stotteren!! Vreselijk gewoon!! Bovendien schat ik mijn kansen niet echt hoog in, heb het gevoel dat hij beter kan krijgen dan mij. Normaal waag ik wel een gokje, maarja, dit is toch mijn buurman die ik in het ergste geval nog regelmatig ga tegenkomen..



Wie heeft er tips voor mij? Wat moet ik doen!!!!!

HELP!!

Ben nét thuis! Wat leuk al die reacties zeg! Ik zal nu even mijn verslag doen...

Nogmaals, Leuk al jullie berichtjes! Hilarisch! Ik moet gewoon even verslag uitbrengen aangezien het te laat is om iemand te bellen. Nou, nadat ik dus nog even 10 minuten getwijfeld heb over wel/niet gaan toch maar gegaan. Nog even snel make-up bijgewerkt en toch maar dat ene truitje aangetrokken. Ik was heel zenuwachtig, dan kunnen jullie je wel indenken maar ik dacht bij mezelf; wat heb ik te verliezen. Heb wel nog even naar mijn reservesleutel moeten zoeken haha. Maargoed, deur achter mij dicht getrokken en op naar mijn lekkere buurman haha. Toen hij openmaakte keek hij wel heel verrast/verbaasd. Vrij logisch, opeens staat zijn verlegen buurvrouw voor zijn deur. Jeetje mijn hart ging tekeer!! Mijn eerste gedachte was: men wat ben jij een stuk. Ik zei tegen tegen hem zonder gestotter (wonder) dat ik fijn zou vinden als ik mijn reservesleutel bij hem kon achterlaten aangezien me het al een paar keer gebeurd was dat ik mezelf had buitengesloten en niet meer mijn eigen huis in kon komen (leugentje om bestwil). Hij vond dat geen probleem. Hij vroeg wel nog voor de grap of ik er zeker van was om dit aan hem toe te vertrouwen (hihi). Ik zei bedankt en wenste hem verder een fijne avond. Toen ik vervolgens met een nog steeds bonkend hart terug naar huis liep, helemaal trots op mijzelf dat ik dit gedaan had, realiseerde ik me dat ik mijn EIGEN huissleutel was vergeten (door alle stress) en dus niet naar binnen kon (Hilarisch toch). Zwieber, je idee is dus werkelijk briljant want daardoor moest ik dus weer terug. Toen hij open maakte vertelde ik stuntelig en lachend wat er aan de hand was. Hij lag in een deuk en zei dat hij mijn sleutel even zou pakken. Nét op het moment dat ik me vervolgens wilde omdraaien om weer huiswaarts te gaan sprak hij de magische woorden: heb je misschien zin in een drankje? Ik dacht serieus eerst dat ik het verkeerd verstaan had, ik probeerde me echt in te houden om niet té hard en enthousiast ja te roepen haha. Nou, daar ging ik dan, een drankje drinken in het huis van mijn lekkere buurman. Hij zei meteen dat hij het een slim idee vond, die reservesleutel, aangezien hij er nooit echt bij stil had gestaan wat hij zou moeten doen als hij geen sleutel zou hebben. Haha! En het was echt heel gezellig. In het begin was ik erg gespannen maar eigenlijk werd dat al snel minder. Hij is vreselijk aardig, grappig en zo sexy! Hij stelde me erg op mijn gemak en was heel geinteresseerd. Hij was absoluut niet aan het proberen om mij te versieren ofzo, tenminste, dat denk ik niet. Er is voor de rest ook niks gebeurd hoor, maar we hebben wel heerlijk gekletst. Eigenlijk over vanalles en nog wat. Ik voelde me steeds meer op mijn gemak. Geen ongemakkelijke stiltes. Ik dacht op een gegeven moment ook gewoon; kan mij het schelen als hij me niks vind, gezellig met hem kletsen is voor mij al meer dan voldoende! Natuurlijk was ik gespannen, hij heeft een enorme aantrekkingskracht op mij, ik weet niet wat het is, zijn ogen, zijn hele houding, hij straalt een bepaalde rust uit. Hij zei ook dat hij het grappig vond dat we pas na 1,5 jaar eens bij elkaar ‘op de koffie’ kwamen. Ik dacht bij mezelf; vertel mij wat. Maargoed, ondanks het feit dat ik nog uren met hem had willen kletsen, ben ik toch uit mezelf opgestapt (morgen zowieso vroeg op). Toen ik naar huis ging zei hij: o dan moet ik wel maar even met je meelopen anders kan ik je reservesleutel niet meenemen. (slim van hem want ik was dat natuurlijk weer vergeten). Toen ik de deur met mijn sleutel probeerde op te maken lukte dat niet meteen (te donker) hij zij toen: kom ik help je wel ff en toen raakte hij heel even mijn hand aan (AAAHH). Maargoed, hij zei dat hij – als hij zijn reservesleutels gevonden had - hij ze bij me langs zou komen brengen. Ik zei dat hij dan maar bij mij een biertje moest komen drinken. (goed van mij he). Dat leek hem gezellig maar hij moest wel even kijken of het zou lukken met vervoer (hahaha) en toen gaf hij me de meest onweerstaanbare knipoog die een man kan geven. Nou en dat was het. Ben helemaal in de wolken ondanks dat er niets gebeurt is. Dat was zowieso niet mijn verwachting! Heb nu tenminste ‘contact’ gemaakt. Ik sta gewoon nog steeds van mezelf te kijken dat ik dit gedaan heb, dat meen ik echt! Hij is zo leuk! Nu weet ik wel dat hij altijd zo spontaan is en gewoon een heel sociaal persoon is. Maarja… het was wel leuk! Weet alleen niet zo goed wat ik nu verder moet doen. Ik dacht zelf aan gewoon eens even afwachten. Ik bedoel, hij heeft nu toch duidelijk een reden om contact met mij op te zoeken indien hij geinteresseerd is? Of vinden jullie dat ik zelf actie moet ondernemen? En voor alle meiden met een leuke buurman: zoek die reservesleutel, NU! =) (Zwieber you’re the best)