Zwanger
alle pijlers
Al langer in de MMM
zondag 11 november 2018 om 13:06
Hoi Allemaal,
Eerder schreef ik in een topic met andere dames die in de MMM molen zitten. In die topics zitten ook vaak dames die pas aan het begin van een traject zitten, of er binnenkort mee starten. Inmiddels zijn wij dik 2,5 jaar onderweg en ik zou het fijn vinden om in een klein groepje te praten met andere dames die al wat langer bezig zijn met hun kinderwens. Ik merk dat ik na 2.5 jaar dingen anders ervaar dan aan het begin van een traject. Zelf ben ik vrij nuchter, maar vind het fijn ervaringen te delen en soms wat te kunnen (na)vragen.
Wie schrijven er mee:
Tijdelijk uit de tabel gehaald i.v.m. lang niet meeschrijven. Dames, laat het gerust weten als jullie wel weer willen meeschrijven! Van harte welkom!
Eerder schreef ik in een topic met andere dames die in de MMM molen zitten. In die topics zitten ook vaak dames die pas aan het begin van een traject zitten, of er binnenkort mee starten. Inmiddels zijn wij dik 2,5 jaar onderweg en ik zou het fijn vinden om in een klein groepje te praten met andere dames die al wat langer bezig zijn met hun kinderwens. Ik merk dat ik na 2.5 jaar dingen anders ervaar dan aan het begin van een traject. Zelf ben ik vrij nuchter, maar vind het fijn ervaringen te delen en soms wat te kunnen (na)vragen.
Wie schrijven er mee:
| Naam | Leeftijd | Kindje | Bezig sinds | Doet nu | Wacht op |
|---|---|---|---|---|---|
| Botanietje | 35-34 | 1 | 08-2014 | Ovulatie Inductie (letrozol) | - |
| ArcticFox | 27-37 | 1 | ? | Ovulatie Inductie | - |
| DaisyLiz | 28-29 | eerste kindje overleden | 12-2014 | IVF | - |
| Pergamon | 34-41 | 1 | 04-2016 | Ovulatie Inductie | - |
| Saartje26 | 28-33 | 1 | 03-2016 | ICSI | - |
| Redcurlz | 34-37 | 1 | 9-2016 | IUI | - |
Tijdelijk uit de tabel gehaald i.v.m. lang niet meeschrijven. Dames, laat het gerust weten als jullie wel weer willen meeschrijven! Van harte welkom!
| Irish_W_W | 36-43 | 1 | 10-2016 | 3x IUI | - |
pergamon wijzigde dit bericht op 28-03-2019 10:48
48.31% gewijzigd
maandag 31 december 2018 om 16:44
Ik zal je op de hoogte houden. Heb het gesprek inmiddels behoorlijk goed voorbereid (vind ik zelf dan) en wil echt wel een paar stevige dingen op tafel gaan leggen.
Als ze de 17e gaan kijken of de cystes weg zijn, dan is dat een reëele mogelijkheid (anders zouden ze het niet afwachten maar direct starten met actie). Kan het een bijwerking zijn van gonal f?
Als ze de 17e gaan kijken of de cystes weg zijn, dan is dat een reëele mogelijkheid (anders zouden ze het niet afwachten maar direct starten met actie). Kan het een bijwerking zijn van gonal f?
maandag 31 december 2018 om 16:46
Wat een pech!Arcticfox1 schreef: ↑31-12-2018 09:15Hier slecht nieuws bij de controle echo
Nu cyclusdag vier en ik heb drie cysten waarvan twee grote van twee en drie centimeter
Ik mag hierdoor njet starten met gonal f.
Pas 17 januari terugkomen voor controle in de hoop dat ze weg zijn. Zo niet, dan moet ik aan de medicatie om een menstruatie op te wekken
Ik heb geen ervaring met plots opduikende cysten; alleen eentje van 16 mm die al jaren op een van mijn eileiders woont. Geen last van en is ook nooit als bezwaarlijk gezien, dus oké, daar heb je helemaal niks aan. Is de verwachting dan dat ze weggaan met de eerstvolgende menstruatie? Pff, veel sterkte, ik zal duimen dat ze uit zichzelf * plop * zeggen en vertrekken (of hoe cystes dan ook mogen verdwijnen)!
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 31 december 2018 om 16:54
Goed bezig, Pergamon! Jij mag ook wel wat antwoorden krijgen. Ik vind het dapper dat je zo openstaat voor de kijkoperatie, ondanks je PTSS-ervaring.Pergamon schreef: ↑31-12-2018 16:44Ik zal je op de hoogte houden. Heb het gesprek inmiddels behoorlijk goed voorbereid (vind ik zelf dan) en wil echt wel een paar stevige dingen op tafel gaan leggen.
Als ze de 17e gaan kijken of de cystes weg zijn, dan is dat een reëele mogelijkheid (anders zouden ze het niet afwachten maar direct starten met actie). Kan het een bijwerking zijn van gonal f?
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 31 december 2018 om 17:00
Ik ga zeggen dat ik me voel (metafoor) als een bijrijder op de achterbank die met een incomplete kaart toch de route moet aangeven en belangrijke keuzes moet maken. En dat dit voor mij niet werkt en het gevoel heb constant de verkeerde keuze te maken. Ik weet heel goed wat ik aankan (dat is best heel veel), precies waar mijn grens ligt en vooral: wat ik wil. Maar dan moet ik het wél volledig snappen. En dat doe ik niet. En dan heb ik een lijst met vragen, waarvan de eerste is “is mijn eileider nu wel of niet verstopt?!”botanietje schreef: ↑31-12-2018 16:54Goed bezig, Pergamon! Jij mag ook wel wat antwoorden krijgen. Ik vind het dapper dat je zo openstaat voor de kijkoperatie, ondanks je PTSS-ervaring.
maandag 31 december 2018 om 17:37
Oh wauw.
Wat een prachtige metafoor. Die ga ik onthouden, mocht hij eens nodig zijn. Sterker nog, deze zin moeten ze tienduizend keer printen en uitdelen bij de ingang van elke fertiliteitspoli. Gaat een boel verwarring schelen.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
maandag 31 december 2018 om 18:45
Thanks ik durf nooit zo goed te googelen. Je leest vaak zo snel van die horror verhalen
maandag 31 december 2018 om 18:56
Heel verstandig. Voor mezelf doe ik dat ook nooit - maar dacht in deze situatie dat een beetje herkenning (het gebeurt vaker) voor jou wel fijn zou zijn.Arcticfox1 schreef: ↑31-12-2018 18:45Thanks ik durf nooit zo goed te googelen. Je leest vaak zo snel van die horror verhalen
Ik lees het ook bij Freya en dat is best een betrouwbare brok vind ik.
dinsdag 1 januari 2019 om 09:14
Hebben jullie het een beetje overleefd? Ik kreeg om 22u een huilbui. Mijn vriend heeft me heel lief op de bank gezet met een drankje, mijn telefoon compleet uitgezet en een feel good film opgezet waar hij zelf en grote hekel aan heeft (maar waar hij soms toch om kon lachen). Toen die om 23.45 was afgelopen hebben we een heeeeele oude en foute comedy opgezet (en toen het vuurwerk losbarste het geluid wat harder om het vuurwerk een beetje naar de achtergrond te duwen) en heeft hij me stevig vastgehouden en hebben we net gedaan alsof het allemaal even niet bestond.
dinsdag 1 januari 2019 om 11:30
Hier een super leuk feestje gehad waar ik echt van heb genoten.
Toen we rond half vijf thuis waren is mijn vriend ingestort. Voor het eerst vanaf zijn kant oom tranen. Hij vind het zo rot voor mij en vind dat hij sterk moet zijn. Hij heeft gezegd dat hij ook gewoon heel graag wil
We hebben nog lang en goed gepraat en elkaar stevig vastgehouden
Toen we rond half vijf thuis waren is mijn vriend ingestort. Voor het eerst vanaf zijn kant oom tranen. Hij vind het zo rot voor mij en vind dat hij sterk moet zijn. Hij heeft gezegd dat hij ook gewoon heel graag wil
We hebben nog lang en goed gepraat en elkaar stevig vastgehouden
dinsdag 1 januari 2019 om 13:23
We zijn het doorgekomen. 
Het was rustig, samen lekker gegeten, toen op de bank zitten lezen met de radio aan. Om middernacht elkaar stevig vastgehouden en daarna hadden we 'kattendienst', zoals elk jaar. 
Ieder probeert vergeefs een van de katten te kalmeren als het vuurwerk losbarst.
Niet erg feestelijk, maar wel de eerste keer in jaren dat ik niet rond twaalven in huilen uitbarstte omdat ik het gevoel had dat het nieuwe jaar niets had om naar uit te kijken. We gaan samen ons best doen om iets van het jaar te maken, wat het ons ook brengt.
Ik heb een lieve man en, zo te lezen, jullie gelukkig ook.
Het was rustig, samen lekker gegeten, toen op de bank zitten lezen met de radio aan. Om middernacht elkaar stevig vastgehouden en daarna hadden we 'kattendienst', zoals elk jaar. Ieder probeert vergeefs een van de katten te kalmeren als het vuurwerk losbarst.Niet erg feestelijk, maar wel de eerste keer in jaren dat ik niet rond twaalven in huilen uitbarstte omdat ik het gevoel had dat het nieuwe jaar niets had om naar uit te kijken. We gaan samen ons best doen om iets van het jaar te maken, wat het ons ook brengt.
Ik heb een lieve man en, zo te lezen, jullie gelukkig ook.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
dinsdag 1 januari 2019 om 13:58
Arcticfox1 schreef: ↑01-01-2019 11:30Hier een super leuk feestje gehad waar ik echt van heb genoten.
Toen we rond half vijf thuis waren is mijn vriend ingestort. Voor het eerst vanaf zijn kant oom tranen. Hij vind het zo rot voor mij en vind dat hij sterk moet zijn. Hij heeft gezegd dat hij ook gewoon heel graag wil
We hebben nog lang en goed gepraat en elkaar stevig vastgehouden
Fijn dat je zo’n top avond hebt gehad! En zo’n openhartig gesprek met je vriend is soms ook heel fijn. (Ik vond het in elk geval zelf heel fijn dat mijn vriend en ik zo’n gesprek hadden met de kerstdagen. Dan sta je toch weer even écht naast elkaar qua gevoel etc. Omdat je inderdaad je wel eens ‘groot houdt’ voor elkaar. )
botanietje schreef: ↑01-01-2019 13:23We zijn het doorgekomen.
Niet erg feestelijk, maar wel de eerste keer in jaren dat ik niet rond twaalven in huilen uitbarstte omdat ik het gevoel had dat het nieuwe jaar niets had om naar uit te kijken. We gaan samen ons best doen om iets van het jaar te maken, wat het ons ook brengt.
Ik heb een lieve man en, zo te lezen, jullie gelukkig ook.
Is het gelukt met de katten? Fijn dat het dit jaar ‘meeviel’
Mijn man is zeker lief, hij heeft me echt de avond doorgesleept. Voor mij het eerste jaar dat ik zó tegen een jaar opzie en gevoelsmatig niks heb om naar uit te kijken.
Hopelijk zijn we allemaal snel zwanger.
dinsdag 1 januari 2019 om 18:15
Lieve dames,
Ik wens jullie allemaal heel heel heel veel geluk in het nieuwe jaar. Fijn dat jullie allemaal zulke lieve mannen in jullie leven hebben!
Ik ben even offline geweest, want ik was ontvoerd naar Londen door mijn vriend en ben daar ten huwelijk gevraagd. Echt super leuk en heel fijn om
iets te hebben om naar uit te kijken. Inmiddels ook begonnen met progynova dus hopelijk over een week of 2 eindelijk weer een terugplaatsing! Zin in, na drie maanden niks.
Ik wens jullie allemaal heel heel heel veel geluk in het nieuwe jaar. Fijn dat jullie allemaal zulke lieve mannen in jullie leven hebben!
Ik ben even offline geweest, want ik was ontvoerd naar Londen door mijn vriend en ben daar ten huwelijk gevraagd
. Echt super leuk en heel fijn omiets te hebben om naar uit te kijken. Inmiddels ook begonnen met progynova dus hopelijk over een week of 2 eindelijk weer een terugplaatsing! Zin in, na drie maanden niks.
dinsdag 1 januari 2019 om 21:27
Wat een mooi nieuws, Daisyliz! Van harte gefeliciteerd met jullie trouwplannen. En fijn dat je nu met de behandeling aan de slag kan. Hopelijk komt er iets heel moois uit over een aantal weken!
@Pergamon: zo voelde ik me een jaar geleden precies. Wat was het nut van 2018, als ik nog met lege handen stond en geen enkele garantie had dat het beter zou worden? Al dat wachten en die teleurstellingen de hele tijd ... nee bah, ik had er geen zin in.
Maar ook zo'n jaar komt om. Het was zelfs best oké (de verre reis hielp). Jij komt er ook doorheen.
En ik hoop met je mee: allemaal zwanger worden en blijven.
En fijn dat je nu met de behandeling aan de slag kan. Hopelijk komt er iets heel moois uit over een aantal weken!@Pergamon: zo voelde ik me een jaar geleden precies. Wat was het nut van 2018, als ik nog met lege handen stond en geen enkele garantie had dat het beter zou worden? Al dat wachten en die teleurstellingen de hele tijd ... nee bah, ik had er geen zin in.
Maar ook zo'n jaar komt om. Het was zelfs best oké (de verre reis hielp). Jij komt er ook doorheen.
En ik hoop met je mee: allemaal zwanger worden en blijven.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
woensdag 2 januari 2019 om 10:53
Wat een super leuk nieuws DaisyLiz! gefeliciteerd!! Wat fijn dat er ook iets positiefs in dit topic is 
Wat fijn en spannend dat je weer kan begingen met een behandeling. Ik duim voor je!
Ik heb gisterenavond lang en goed gesproken met een nicht (een andere dan van de cystes). Dat was echt fijn en er is echt wat van me afgevallen. Zij heeft zelf geen kinderwens, heeft al flink wat meegemaakt en kan dingen ook goed zakelijk benaderen zonder de emotie (of de impact voor mij) te vergeten. Ze staat ver genoeg weg zodat je dingen eerlijk kan benoemen en uitspreken (het voelt toch niet goed om tegen mijn ouders te zeggen dat ik écht nog geen enkel positief gevoel heb bij die hele baby) en dichtbij genoeg dat ze mij goed kent en 'advies op maat' kan geven zonder dat ik eerst mijn hele voorgeschiedenis hoef op te lepelen.
Nog wel even een vraag aan jullie: Mijn moeder is vernoemd naar mijn oma en twee nichtjes van mij hebben ook die naam. Het is een bijzondere naam waarvan ik al 16-20 jaar 'weet' dat 'als ik een dochter zou krijgen' zij deze naam (als 2e naam) krijgt. Ik zag mezelf al helemaal liggen in een ziekenhuisbed, dat mijn moeder binnenkomt, alleen de eerste naam nog maar weet, en dat ik dan kan zeggen 'ze heet Baby Pergamama!'. Die wens gaat zo ver, dat ik in de eerste maand tegen mijn vriend heb gezegd 'wil je wel of geen kinderen? Als je geen kinderen wil, houdt het voor mij namelijk op', toen bleek dat hij graag kinderen wil heb ik gezegd "als ik ooit een dochter krijg dan wordt de tweede naam de naam van mijn moeder. Wat mij betreft is alles verder onderhandelbaar, maar dát niet. Noem het een 'baar-bonus'". Hij vroeg toen hoe mijn moeder eigenlijk heette (
), vond het ook een mooie naam, dus dat werd toen maar direct geregeld. Kortom: die wens om te vernoemen zit bij mij héél diep. De band met mijn moeder is echt heel goed en ook mijn vriend blijkt nu waanzinnig goed met mijn moeder te kunnen. Als familiemens heeft het voor mij gewoon heel veel waarde. Ik zou het echt heel, heel, héél erg vinden als ik gebeld ga worden met "het is een meisje en ze heet Baby Pergamama". (heel erg als in: ik heb daar letterlijk al een paar nachten slecht van geslapen. "Oh god, ze gaat toch niet....") Als mijn zusje dat wil doen, dan wil ik dat het liefst vooraf weten, zodat ik er aan kan wennen. Gelijktijdig voelt het ook niet goed om tegen zusje te zeggen dat ik dit zo graag wil (ik moet door de hele situatie al zoveel vertellen en dan is niks meer een verrassing zeg maar). Wat zouden jullie doen?
Wat fijn en spannend dat je weer kan begingen met een behandeling. Ik duim voor je!Ik heb gisterenavond lang en goed gesproken met een nicht (een andere dan van de cystes). Dat was echt fijn en er is echt wat van me afgevallen. Zij heeft zelf geen kinderwens, heeft al flink wat meegemaakt en kan dingen ook goed zakelijk benaderen zonder de emotie (of de impact voor mij) te vergeten. Ze staat ver genoeg weg zodat je dingen eerlijk kan benoemen en uitspreken (het voelt toch niet goed om tegen mijn ouders te zeggen dat ik écht nog geen enkel positief gevoel heb bij die hele baby) en dichtbij genoeg dat ze mij goed kent en 'advies op maat' kan geven zonder dat ik eerst mijn hele voorgeschiedenis hoef op te lepelen.
Nog wel even een vraag aan jullie: Mijn moeder is vernoemd naar mijn oma en twee nichtjes van mij hebben ook die naam. Het is een bijzondere naam waarvan ik al 16-20 jaar 'weet' dat 'als ik een dochter zou krijgen' zij deze naam (als 2e naam) krijgt. Ik zag mezelf al helemaal liggen in een ziekenhuisbed, dat mijn moeder binnenkomt, alleen de eerste naam nog maar weet, en dat ik dan kan zeggen 'ze heet Baby Pergamama!'. Die wens gaat zo ver, dat ik in de eerste maand tegen mijn vriend heb gezegd 'wil je wel of geen kinderen? Als je geen kinderen wil, houdt het voor mij namelijk op', toen bleek dat hij graag kinderen wil heb ik gezegd "als ik ooit een dochter krijg dan wordt de tweede naam de naam van mijn moeder. Wat mij betreft is alles verder onderhandelbaar, maar dát niet. Noem het een 'baar-bonus'". Hij vroeg toen hoe mijn moeder eigenlijk heette (
), vond het ook een mooie naam, dus dat werd toen maar direct geregeld. Kortom: die wens om te vernoemen zit bij mij héél diep. De band met mijn moeder is echt heel goed en ook mijn vriend blijkt nu waanzinnig goed met mijn moeder te kunnen. Als familiemens heeft het voor mij gewoon heel veel waarde. Ik zou het echt heel, heel, héél erg vinden als ik gebeld ga worden met "het is een meisje en ze heet Baby Pergamama". (heel erg als in: ik heb daar letterlijk al een paar nachten slecht van geslapen. "Oh god, ze gaat toch niet....") Als mijn zusje dat wil doen, dan wil ik dat het liefst vooraf weten, zodat ik er aan kan wennen. Gelijktijdig voelt het ook niet goed om tegen zusje te zeggen dat ik dit zo graag wil (ik moet door de hele situatie al zoveel vertellen en dan is niks meer een verrassing zeg maar). Wat zouden jullie doen?
woensdag 2 januari 2019 om 11:26
Wat een lastige situatie Pergamon... Ik begrijp heel goed dat je hiermee zit. Zoals je weet is mijn zusje onlangs bevallen en zij heeft de baby dus ook naar mijn moeder vernoemd. Ik zelf heb er nog nooit aan gedacht om te vernoemen en tóch stak het een beetje toen ik het hoorde. Ik vind het al zo moeilijk om mijn ouders als trotse opa en oma te zien en nu is mijn moeder natuurlijk extra trots. Eigenlijk ben ik gewoon stikjaloers. Verdorie, denk ik dan. Ik probeer al 4 fucking jaar en mijn zus was anderhalf jaar geleden nog vrijgezel! Ik kan me dus héél goed voorstellen dat jij dit moeilijk vindt, juist omdat jij zelf heel graag wil gaan vernoemen. Is het een idee om eerst het geslacht van de baby af te wachten? Wie weet wordt het wel een jongetje en is het hele probleem opgelost? En zo niet, dan kun je dan bepalen wat je doet (ik denk het tóch bespreekbaar maken).Pergamon schreef: ↑02-01-2019 10:53Wat een super leuk nieuws DaisyLiz! gefeliciteerd!! Wat fijn dat er ook iets positiefs in dit topic is
Ik heb gisterenavond lang en goed gesproken met een nicht (een andere dan van de cystes). Dat was echt fijn en er is echt wat van me afgevallen. Zij heeft zelf geen kinderwens, heeft al flink wat meegemaakt en kan dingen ook goed zakelijk benaderen zonder de emotie (of de impact voor mij) te vergeten. Ze staat ver genoeg weg zodat je dingen eerlijk kan benoemen en uitspreken (het voelt toch niet goed om tegen mijn ouders te zeggen dat ik écht nog geen enkel positief gevoel heb bij die hele baby) en dichtbij genoeg dat ze mij goed kent en 'advies op maat' kan geven zonder dat ik eerst mijn hele voorgeschiedenis hoef op te lepelen.
Nog wel even een vraag aan jullie: Mijn moeder is vernoemd naar mijn oma en twee nichtjes van mij hebben ook die naam. Het is een bijzondere naam waarvan ik al 16-20 jaar 'weet' dat 'als ik een dochter zou krijgen' zij deze naam (als 2e naam) krijgt. Ik zag mezelf al helemaal liggen in een ziekenhuisbed, dat mijn moeder binnenkomt, alleen de eerste naam nog maar weet, en dat ik dan kan zeggen 'ze heet Baby Pergamama!'. Die wens gaat zo ver, dat ik in de eerste maand tegen mijn vriend heb gezegd 'wil je wel of geen kinderen? Als je geen kinderen wil, houdt het voor mij namelijk op', toen bleek dat hij graag kinderen wil heb ik gezegd "als ik ooit een dochter krijg dan wordt de tweede naam de naam van mijn moeder. Wat mij betreft is alles verder onderhandelbaar, maar dát niet. Noem het een 'baar-bonus'". Hij vroeg toen hoe mijn moeder eigenlijk heette (
woensdag 2 januari 2019 om 11:33
Oei, ja dat zou ik ook lastig vinden als je zusje 1,5 jaar geelden nog vrijgezel was!! Is ze bewust zwanger geworden of was het ook voor haar een verrassing?
Ik weet niet of ze een geslachtsbepaling gaan doen. In onze familie is dat niet heel gewoon en is het nogal van het 'Eén van de wonderen van de geboorte' dat je dan pas uitvindt wat het is.
Ik weet niet of ze een geslachtsbepaling gaan doen. In onze familie is dat niet heel gewoon en is het nogal van het 'Eén van de wonderen van de geboorte' dat je dan pas uitvindt wat het is.
woensdag 2 januari 2019 om 13:03
Lastig, Pergamon. Wel herkenbaar van toen mijn neefjes onderweg waren: ik heb een vergelijkbaar beeld met een jongensnaam uit de familie, mijn broer kreeg twee zoontjes. Nu had ik mazzel, zij heten anders, maar ik heb wel tegen het naam-moment opgezien! Ik had het ook heel erg gevonden als zoiets gebeurd was.Pergamon schreef: ↑02-01-2019 10:53
Nog wel even een vraag aan jullie: Mijn moeder is vernoemd naar mijn oma en twee nichtjes van mij hebben ook die naam. Het is een bijzondere naam waarvan ik al 16-20 jaar 'weet' dat 'als ik een dochter zou krijgen' zij deze naam (als 2e naam) krijgt. Ik zag mezelf al helemaal liggen in een ziekenhuisbed, dat mijn moeder binnenkomt, alleen de eerste naam nog maar weet, en dat ik dan kan zeggen 'ze heet Baby Pergamama!'. Die wens gaat zo ver, dat ik in de eerste maand tegen mijn vriend heb gezegd 'wil je wel of geen kinderen? Als je geen kinderen wil, houdt het voor mij namelijk op', toen bleek dat hij graag kinderen wil heb ik gezegd "als ik ooit een dochter krijg dan wordt de tweede naam de naam van mijn moeder. Wat mij betreft is alles verder onderhandelbaar, maar dát niet. Noem het een 'baar-bonus'". Hij vroeg toen hoe mijn moeder eigenlijk heette (
Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet wilt vertellen wat je Pergamama-beeld is, ten slotte gaat dat hele beeld met verrassing al niet door als je het nu al zegt! Is het mogelijk om het iets meer omfloerst aan je zusje te brengen? Zo van: 'Pergazusje, ik ben blij voor je (etc, wat je dan ook hoort te zeggen), maar er is iets waar ik heel erg tegenop zie en dat gaat om een naam, m/v. Zou je me willen vertellen wanneer je weet in welke richting je het gaat zoeken? Dan kan ik me voorbereiden als dat hetzelfde is als wat ik had willen doen. Denk erover, je zou me enorm helpen in deze moeilijk situatie en ik zal het aan niemand vertellen.' Dan is het aan haar of ze dat wil of niet.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
woensdag 2 januari 2019 om 14:49
botanietje schreef: ↑02-01-2019 13:03Lastig, Pergamon. Wel herkenbaar van toen mijn neefjes onderweg waren: ik heb een vergelijkbaar beeld met een jongensnaam uit de familie, mijn broer kreeg twee zoontjes. Nu had ik mazzel, zij heten anders, maar ik heb wel tegen het naam-moment opgezien! Ik had het ook heel erg gevonden als zoiets gebeurd was.
Ik kan me heel goed voorstellen dat je niet wilt vertellen wat je Pergamama-beeld is, ten slotte gaat dat hele beeld met verrassing al niet door als je het nu al zegt! Is het mogelijk om het iets meer omfloerst aan je zusje te brengen? Zo van: 'Pergazusje, ik ben blij voor je (etc, wat je dan ook hoort te zeggen), maar er is iets waar ik heel erg tegenop zie en dat gaat om een naam, m/v. Zou je me willen vertellen wanneer je weet in welke richting je het gaat zoeken? Dan kan ik me voorbereiden als dat hetzelfde is als wat ik had willen doen. Denk erover, je zou me enorm helpen in deze moeilijk situatie en ik zal het aan niemand vertellen.' Dan is het aan haar of ze dat wil of niet.
Heb jij het vooraf niet aan je broer gevraagd?
Ik ga binnenkort met zusje om de tafel. Dat heb ik voor de kerst al aangegeven, dat het me goed lijkt als we dat doen. Wil het plannen na 8-1 (gesprek gyn) en voor 20-1 (rond die datum starten met injecties). Dat is sowieso vroeg om het al op tafel te leggen, dus misschien kan ik er nog wel even mee wachten.
Net m'n moeder gesproken. Mijn zusje heeft voor de kerst contact gezocht en ik heb daar heel uitgebreid op gereageerd. Blijk ik haar bericht compleet verkeerd geïnterpreteerd te hebben (ze wou wat vragen, ik las een 'hoe gaat het hele fijne kerstdagen') en is mijn uitgebreide (en naar mijn gevoel genuanceerde) verhaal (dat ik heel bewust zo compleet mogelijk schreef om misinterpretatie te kunnen voorkomen) heel vervelend opgepakt / aangekomen. Pffff wat ingewikkeld weer. Had natuurlijk nooit moeten appen, maar wist het krap 72 uur en kon nog nauwelijks ademhalen zonder te huilen, laat staan logisch nadenken.
woensdag 2 januari 2019 om 17:24
Hoi meiden,
Ik ben even een tijdje weg geweest omdat ik toch moest wachten op de start icsi en mijn gedachte even op andere dingen wilde focussen! Ga straks even alles terug lezen van iedereen!
Even gauw reageren op de cyste, ik heb ook een cyste gehad van de gonal f, kreeg de keuze of een maand aan de anticonceptiepil of een maand niks doen en afwachten, ik heb toen voor het laatste gekozen en na een maand was hij vanzelf weg!
Ik moet nu nog een half stripje van de anticonceptiepil en dan kunnen wij beginnen! Spannend maar ook fijn om eindelijk weer iets te kunnen doen!
Ik ben even een tijdje weg geweest omdat ik toch moest wachten op de start icsi en mijn gedachte even op andere dingen wilde focussen! Ga straks even alles terug lezen van iedereen!
Even gauw reageren op de cyste, ik heb ook een cyste gehad van de gonal f, kreeg de keuze of een maand aan de anticonceptiepil of een maand niks doen en afwachten, ik heb toen voor het laatste gekozen en na een maand was hij vanzelf weg!
Ik moet nu nog een half stripje van de anticonceptiepil en dan kunnen wij beginnen! Spannend maar ook fijn om eindelijk weer iets te kunnen doen!
woensdag 2 januari 2019 om 18:15
Nee, dat zou alleen maar meer ellende geweest zijn. De verhoudingen liggen een beetje ingewikkeld.
He, wat naar. Met alle respect: is het mogelijk dat je zusje een klein beetje hormonaal gereageerd heeft toen ze het las? Kan me gewoon niet voorstellen dat jij iets aanstootgevends hebt geschreven!Pergamon schreef: ↑02-01-2019 14:49Net m'n moeder gesproken. Mijn zusje heeft voor de kerst contact gezocht en ik heb daar heel uitgebreid op gereageerd. Blijk ik haar bericht compleet verkeerd geïnterpreteerd te hebben (ze wou wat vragen, ik las een 'hoe gaat het hele fijne kerstdagen') en is mijn uitgebreide (en naar mijn gevoel genuanceerde) verhaal (dat ik heel bewust zo compleet mogelijk schreef om misinterpretatie te kunnen voorkomen) heel vervelend opgepakt / aangekomen. Pffff wat ingewikkeld weer. Had natuurlijk nooit moeten appen, maar wist het krap 72 uur en kon nog nauwelijks ademhalen zonder te huilen, laat staan logisch nadenken.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
