Kinderen
alle pijlers
Het zeggen van u!
vrijdag 20 maart 2009 om 17:57
Mijn dochter van bijna 4 hoeft tegen mij en mijn man geen u te zeggen maar mijn schoonouders of vooral mijn schoonvader staat daarop!
Ook hoeft ze tegen mijn moeder ook geen u te zeggen.
Ik probeer haar te leren dat ze tegen mijn schoonouders wel u moet zeggen maar dat schiet er dus vaak bij in.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen.
Is het nou verstandig dat ze tegen iedereen u zegt?
Wat vinden jullie daar nou van?
Liefs Vin
Ook hoeft ze tegen mijn moeder ook geen u te zeggen.
Ik probeer haar te leren dat ze tegen mijn schoonouders wel u moet zeggen maar dat schiet er dus vaak bij in.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen.
Is het nou verstandig dat ze tegen iedereen u zegt?
Wat vinden jullie daar nou van?
Liefs Vin
For better and worse!!!!
vrijdag 20 maart 2009 om 20:09
quote:sunlight schreef op 20 maart 2009 @ 20:03:
Je kan zelf wel vinden dat iemand dat maar heeft te doen als opa ge-u-d wil worden, maar het is natuurlijk altijd aan de ouder om te bepalen wat een kind tegen een grootouder zegt.
De grootouder kan op zijn kop gaan staan, maar als de ouder het niet wil dan houdt t op.
Ik vind het zelf onzin om tegen mensen die niet ofwel heel erg oud zijn, ofwel tegenover mij in functie zitten bij een bedrijf oid, u te zeggen. Dat doe ik dan dus ook niet.
Dat kan iemand dan asociaal vinden, ik vind het asociaal als ik u zeg en voor de rest alle fatsoensnormen aan mn laars lap. En zo zullen er altijd fatsoensnormen verschillen tussen mensen.
Als iemand die twintig jaar ouder is dan ik, van mij verwacht dat ik u zeg, dan vraag ik mij altijd af of die persoon daar nou iets van een gedachte achter heeft, behalve dat wat er dan ingestampt is, van vroegah, dat t hoort enzo.
En als zo iemand dan u zegt, maar je niet aankijkt, en geen hand geeft, is ie dan wel respectvol omdat ie in ieder geval u heeft gezegd?Nee. En dus?
Je kan zelf wel vinden dat iemand dat maar heeft te doen als opa ge-u-d wil worden, maar het is natuurlijk altijd aan de ouder om te bepalen wat een kind tegen een grootouder zegt.
De grootouder kan op zijn kop gaan staan, maar als de ouder het niet wil dan houdt t op.
Ik vind het zelf onzin om tegen mensen die niet ofwel heel erg oud zijn, ofwel tegenover mij in functie zitten bij een bedrijf oid, u te zeggen. Dat doe ik dan dus ook niet.
Dat kan iemand dan asociaal vinden, ik vind het asociaal als ik u zeg en voor de rest alle fatsoensnormen aan mn laars lap. En zo zullen er altijd fatsoensnormen verschillen tussen mensen.
Als iemand die twintig jaar ouder is dan ik, van mij verwacht dat ik u zeg, dan vraag ik mij altijd af of die persoon daar nou iets van een gedachte achter heeft, behalve dat wat er dan ingestampt is, van vroegah, dat t hoort enzo.
En als zo iemand dan u zegt, maar je niet aankijkt, en geen hand geeft, is ie dan wel respectvol omdat ie in ieder geval u heeft gezegd?Nee. En dus?
vrijdag 20 maart 2009 om 20:18
quote:sunlight schreef op 20 maart 2009 @ 20:03:
Je kan zelf wel vinden dat iemand dat maar heeft te doen als opa ge-u-d wil worden, maar het is natuurlijk altijd aan de ouder om te bepalen wat een kind tegen een grootouder zegt.
Dus als de ouder vindt dat kind 'sufkop' tegen opa hoort te zeggen dan kan opa op zijn kop gaan staan maar dan moet ouder zijn zin krijgen?
En als zo iemand dan u zegt, maar je niet aankijkt, en geen hand geeft, is ie dan wel respectvol omdat ie in ieder geval u heeft gezegd?
En als zo iemand je aankijkt en een hand geeft, en vervolgens in je gezicht spuugt, is ie dan wel respectvol omdat ie in ieder geval je aan heeft gekeken en een hand geeft? Wat een kulargument. Met die redenering kun je elke beleefdheidsvorm afschaffen, want er is altijd wel iets te verzinnen waarmee iemand tóch nog onbeschoft kan zijn
Je kan zelf wel vinden dat iemand dat maar heeft te doen als opa ge-u-d wil worden, maar het is natuurlijk altijd aan de ouder om te bepalen wat een kind tegen een grootouder zegt.
Dus als de ouder vindt dat kind 'sufkop' tegen opa hoort te zeggen dan kan opa op zijn kop gaan staan maar dan moet ouder zijn zin krijgen?
En als zo iemand dan u zegt, maar je niet aankijkt, en geen hand geeft, is ie dan wel respectvol omdat ie in ieder geval u heeft gezegd?
En als zo iemand je aankijkt en een hand geeft, en vervolgens in je gezicht spuugt, is ie dan wel respectvol omdat ie in ieder geval je aan heeft gekeken en een hand geeft? Wat een kulargument. Met die redenering kun je elke beleefdheidsvorm afschaffen, want er is altijd wel iets te verzinnen waarmee iemand tóch nog onbeschoft kan zijn
vrijdag 20 maart 2009 om 20:20
quote:sunlight schreef op 20 maart 2009 @ 20:15:
Ik vind het (niet) zeggen van u iemand niet fatsoenlijk danwel onfatsoenlijk maken. Dat bedoel ik ermee Wuiles.
Ik vind het ongevraagd tutoyeren van ouderen en mensen in functie wel onfatsoenlijk en leer de kinderen niet alleen dat zij mensen vousvoyeren maar ook dat zij mensen aankijken, een hand geven en op een vriendelijke manier groeten.
Ik denk dat ze er wel overheen zullen komen.
Ik vind het (niet) zeggen van u iemand niet fatsoenlijk danwel onfatsoenlijk maken. Dat bedoel ik ermee Wuiles.
Ik vind het ongevraagd tutoyeren van ouderen en mensen in functie wel onfatsoenlijk en leer de kinderen niet alleen dat zij mensen vousvoyeren maar ook dat zij mensen aankijken, een hand geven en op een vriendelijke manier groeten.
Ik denk dat ze er wel overheen zullen komen.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:25
Ik denk dat het vooral erg persoonlijk is vingino zoals je zelf ook wel kunt lezen aan alle reacties. Voor de een maakt het niet uit, voor de ander is het heel belangrijk. Het ligt eraan wat iemand gewend is. Als je niet gewend bent met u zeggen, vind je het raar als iemand het wel doet, en andersom netzo.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:26
Er zijn veel plaatsen ter wereld waar het als bijzonder onfatsoenlijk beschouwd wordt om elkaar in de ogen te kijken.
Waar ik maar mee wil zeggen: fatsoen zit in het respect dat je voor elkaar kunt opbrengen en dat betekent rekening houden met de geldende omgangsvormen. Of dat nou bij opa en oma of in de winkel of op het werk is. Weet je niet wat de usance is, blijf dan formeel of spreek je verwachtingen uit.
Waar ik maar mee wil zeggen: fatsoen zit in het respect dat je voor elkaar kunt opbrengen en dat betekent rekening houden met de geldende omgangsvormen. Of dat nou bij opa en oma of in de winkel of op het werk is. Weet je niet wat de usance is, blijf dan formeel of spreek je verwachtingen uit.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:26
Ellen, Ik zeg uitsluitend dat opa wel vanalles kan willen, maar dat opa m.i niet degene is die beslist wat het kind wel of niet aangeleerd wordt qua fatsoensnormen.
Als jij vindt, van wel, be my guest, maar trek mijn visie niet zo dramatisch uit zijn verband alsjeblieft zeg.
Bovendien lees je niet goed, want je draait nu mijn stelling om, en presenteert dat als mijn waarheid.
Ik lees in de discussie dat u zeggen getuigt van respect hebben voor iemand. En ik vind van niet, ik vind dat dat van vele factoren afhangt, en dat u zeggen niet zaligmakend is.
Als jij vindt, van wel, be my guest, maar trek mijn visie niet zo dramatisch uit zijn verband alsjeblieft zeg.
Bovendien lees je niet goed, want je draait nu mijn stelling om, en presenteert dat als mijn waarheid.
Ik lees in de discussie dat u zeggen getuigt van respect hebben voor iemand. En ik vind van niet, ik vind dat dat van vele factoren afhangt, en dat u zeggen niet zaligmakend is.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:28
quote:wuiles schreef op 20 maart 2009 @ 20:20:
[...]
Ik vind het ongevraagd tutoyeren van ouderen en mensen in functie wel onfatsoenlijk en leer de kinderen niet alleen dat zij mensen vousvoyeren maar ook dat zij mensen aankijken, een hand geven en op een vriendelijke manier groeten.
Ik denk dat ze er wel overheen zullen komen.Dat mag je natuurlijk vinden, ik vind er het mijne van.
[...]
Ik vind het ongevraagd tutoyeren van ouderen en mensen in functie wel onfatsoenlijk en leer de kinderen niet alleen dat zij mensen vousvoyeren maar ook dat zij mensen aankijken, een hand geven en op een vriendelijke manier groeten.
Ik denk dat ze er wel overheen zullen komen.Dat mag je natuurlijk vinden, ik vind er het mijne van.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:36
quote:sunlight schreef op 20 maart 2009 @ 20:03:
Je kan zelf wel vinden dat iemand dat maar heeft te doen als opa ge-u-d wil worden, maar het is natuurlijk altijd aan de ouder om te bepalen wat een kind tegen een grootouder zegt.
Natuurlijk aan de ouder? Daar ben ik het dus compleet mee oneens. Het is aan de aangesprokene om te bepalen hoe formeel hij of zij aangesproken wil worden.
Dat je als ouder je kind leert dat er mensen zijn die met u aangesproken willen worden, vind ik dan ook volstrekt normaal.
Je kan zelf wel vinden dat iemand dat maar heeft te doen als opa ge-u-d wil worden, maar het is natuurlijk altijd aan de ouder om te bepalen wat een kind tegen een grootouder zegt.
Natuurlijk aan de ouder? Daar ben ik het dus compleet mee oneens. Het is aan de aangesprokene om te bepalen hoe formeel hij of zij aangesproken wil worden.
Dat je als ouder je kind leert dat er mensen zijn die met u aangesproken willen worden, vind ik dan ook volstrekt normaal.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:41
Ik speek mijn oma aan met u en dat zou ik niet anders willen.
Ik vindt het prettig om u te zeggen tegen mijn oma vindt het echt getuigen van respect. Hoewel ik pas midden 20 ben wens ik ook aangesproken te worden als u door jongere kinderen totdat ik zeg dat ze ook jij mogen zeggen. Ik merk hier dat kinderen dat ook doen.
Misschien is dat dan wel omdat dit mij gewoon is aangeleerd, maar wat is daar mis mee om een soort traditie/gewoonte van Nederland aan te houden. Ook al is dat in andere landen wellicht anders?
Mijn neefje van 6 zegt ook u tegen zijn overgroot oma (zijn helaas geen oma's of oma's voor hem dus dat weet ik niet wat hij gezegd zou hebben. Die zijn overleden voordat hij echt kon praten)
Heeft hij gewoon zo overgenomen van zijn ouders en ooms en tantes. Is hem niet eens bewust aangeleerd.
Ik vindt het prettig om u te zeggen tegen mijn oma vindt het echt getuigen van respect. Hoewel ik pas midden 20 ben wens ik ook aangesproken te worden als u door jongere kinderen totdat ik zeg dat ze ook jij mogen zeggen. Ik merk hier dat kinderen dat ook doen.
Misschien is dat dan wel omdat dit mij gewoon is aangeleerd, maar wat is daar mis mee om een soort traditie/gewoonte van Nederland aan te houden. Ook al is dat in andere landen wellicht anders?
Mijn neefje van 6 zegt ook u tegen zijn overgroot oma (zijn helaas geen oma's of oma's voor hem dus dat weet ik niet wat hij gezegd zou hebben. Die zijn overleden voordat hij echt kon praten)
Heeft hij gewoon zo overgenomen van zijn ouders en ooms en tantes. Is hem niet eens bewust aangeleerd.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
vrijdag 20 maart 2009 om 20:45
quote:Soep schreef op 20 maart 2009 @ 18:09:
[...]
Ik vind dat een heel belangrijk ding! Hoe toon je anders heel direct respect naar iemand? Juist in de wijze van communiceren met iemand. Is hetzelfde als iemand een handje geven als je ergens binnenkomt.
Mijn moeder heeft weleens gezegd: liever ' je' met respect dan 'u' zonder! Als je begrijpt dat ik bedoel.
Mijn dochter (5 jaar) zegt ook gewoon ' je' tegen haar opa's en oma's en dat vinden ze niet erg.. al heb ik liever dat ze u zegt.
Ik vind ' u' tegen je ouders zeggen ook niet klinken en afstandelijk.
Mijn dochter heeft me ooit 1 keer aangesproken met ' u' en toen heb ik gezegd dat ik gewoon 'je' was en mama. Niks geen 'ge-u' tegen mij...kreeg er helemaal de rillingen van..
[...]
Ik vind dat een heel belangrijk ding! Hoe toon je anders heel direct respect naar iemand? Juist in de wijze van communiceren met iemand. Is hetzelfde als iemand een handje geven als je ergens binnenkomt.
Mijn moeder heeft weleens gezegd: liever ' je' met respect dan 'u' zonder! Als je begrijpt dat ik bedoel.
Mijn dochter (5 jaar) zegt ook gewoon ' je' tegen haar opa's en oma's en dat vinden ze niet erg.. al heb ik liever dat ze u zegt.
Ik vind ' u' tegen je ouders zeggen ook niet klinken en afstandelijk.
Mijn dochter heeft me ooit 1 keer aangesproken met ' u' en toen heb ik gezegd dat ik gewoon 'je' was en mama. Niks geen 'ge-u' tegen mij...kreeg er helemaal de rillingen van..
vrijdag 20 maart 2009 om 20:47
Dochter hoeft tegen de opa's en oma en tantes/ooms geen u te zeggen. Maar onbekenden wel. Zeker totdat ik weet dat de persoon in kwestie het niet nodig vindt.
Met opa's en oma's zou ik het een gek gevoel vinden. Maar dat heeft meer met het soort mens te maken. Tegen de overgrootouders wordt nl. wel u gezegd. Maar dat is dan ook weer een andere generatie.
Maar ik zou kind het wel aanleren zoals zij het willen. Voor hen heeft het te maken met respect en jouw kind zal er geen nacht minder om slapen. Kortom, blijven corrigeren en uitleggen dat opa/oma dat gewoon fijn vinden en geleerd hebben dat dat netjes is.
Met opa's en oma's zou ik het een gek gevoel vinden. Maar dat heeft meer met het soort mens te maken. Tegen de overgrootouders wordt nl. wel u gezegd. Maar dat is dan ook weer een andere generatie.
Maar ik zou kind het wel aanleren zoals zij het willen. Voor hen heeft het te maken met respect en jouw kind zal er geen nacht minder om slapen. Kortom, blijven corrigeren en uitleggen dat opa/oma dat gewoon fijn vinden en geleerd hebben dat dat netjes is.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:50
Doodnormaal om oudere mensen met 'u' aam te spreken. Ik spreek mijn schoonouders en oma ook met 'u' aan. Mijn man heeft zijn ouders tot zijn 18e met 'u' aangesproken en wij spreken mijn ouders met 'je' aan. Ik heb dat altijd al gedaan.
Een van mijn familieleden heeft pubers en zij hebben geloof een jaar of 6 terug 'u' geherintroduceerd in het gezin. De kinderen begonnen onwijs brutaal te worden en soms zelfs te schelden tegen hun ouders, dat is helemaal over. Geen haar op hun hoofd die dat bij een 'u' doet kennelijk. Het is trouwens een ontzettend hecht gezin, zo van met zijn allen in 1 bed op zondagochtend enzo.
Een van mijn familieleden heeft pubers en zij hebben geloof een jaar of 6 terug 'u' geherintroduceerd in het gezin. De kinderen begonnen onwijs brutaal te worden en soms zelfs te schelden tegen hun ouders, dat is helemaal over. Geen haar op hun hoofd die dat bij een 'u' doet kennelijk. Het is trouwens een ontzettend hecht gezin, zo van met zijn allen in 1 bed op zondagochtend enzo.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:50
quote:ikbenikhetisnietanders schreef op 20 maart 2009 @ 20:41:
Ik speek mijn oma aan met u en dat zou ik niet anders willen.
Ik vindt het prettig om u te zeggen tegen mijn oma vindt het echt getuigen van gesprek. Hoewel ik pas midden 20 ben wens ik ook aangesproken worden door jongere kinderen totdat ik zeg dat ze ook jij mogen zeggen. Ik merk hier dat kinderen dat ook doen.
Misschien is dat dan wel omdat dit mij gewoon is aangeleerd, maar wat is daar mis mee om een soort traditie/gewoonte van Nederland aan te houden. Ook al is dat in andere landen wellicht anders?
Mijn neefje van 6 zegt ook u tegen zijn overgroot oma (zijn helaas geen oma's of oma's voor hem dus dat weet ik niet wat hij gezegd zou hebben. Die zijn overleden voordat hij echt kon praten)Daar is natuurlijk niets mis mee al lijkt het tutoyeren mij juist een Nederlandse gewoonte. Ik ben zelf tweetalig opgevoed. In het Nederlands tutoyeer ik mijn ouders en grootouders terwijl ik hen in de vreemde taal vousvoyeer. Dat past kennelijk beter in de verschillende culturen en leidt soms ook bij onszelf tot hilariteit, helemaal omdat we er door een buitenstaander op gewezen moesten worden.
Ik speek mijn oma aan met u en dat zou ik niet anders willen.
Ik vindt het prettig om u te zeggen tegen mijn oma vindt het echt getuigen van gesprek. Hoewel ik pas midden 20 ben wens ik ook aangesproken worden door jongere kinderen totdat ik zeg dat ze ook jij mogen zeggen. Ik merk hier dat kinderen dat ook doen.
Misschien is dat dan wel omdat dit mij gewoon is aangeleerd, maar wat is daar mis mee om een soort traditie/gewoonte van Nederland aan te houden. Ook al is dat in andere landen wellicht anders?
Mijn neefje van 6 zegt ook u tegen zijn overgroot oma (zijn helaas geen oma's of oma's voor hem dus dat weet ik niet wat hij gezegd zou hebben. Die zijn overleden voordat hij echt kon praten)Daar is natuurlijk niets mis mee al lijkt het tutoyeren mij juist een Nederlandse gewoonte. Ik ben zelf tweetalig opgevoed. In het Nederlands tutoyeer ik mijn ouders en grootouders terwijl ik hen in de vreemde taal vousvoyeer. Dat past kennelijk beter in de verschillende culturen en leidt soms ook bij onszelf tot hilariteit, helemaal omdat we er door een buitenstaander op gewezen moesten worden.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:50
quote:wuiles schreef op 20 maart 2009 @ 20:40:
Denk je dat het kind enig nadeel zal ondervinden van het vousvoyeren van de grootouders? Moet het er iets voor opgeven, wordt er door belemmerd of raakt het anderszins beschadigd? Met andere woorden: wat is het probleem?
Daar gaat het mij niet om Wuiles. Andersom is het precies hetzelfde namelijk, ze raken nergens door beschadigd, niet door het wel aanleren en niet door het niet-aanleren. Dus waarom zou ik me dan laten leiden door wat opa en oma van vroeger belangrijk vonden maar ik nu overduidelijk veel minder belangrijk vind?
Ik leef nu, en niet vroeger, en ik bepaal wat ik mijn kind aanleer, daar ben ik de ouder voor. En als de buurman van de hoek daar problemen mee heeft, met alle respect, maar dan heeft ie pech. Ik leer mijn kind iets wat ik belangrijk vind, en zet niet de traditie van vroeger voort, puur omdat dat 'hoort'.
Ik kan zelf ook nadenken, en wil graag dan ook zelf beslissen welke normen ikzelf belangrijk vind en mijn kinderen aanleer, dat bepaalt niet de juf op school of mijn schoonvader of mijn oma. Ik kan rekening houden met hun wensen, maar zij bepalen niet hoe ik mijn kind opvoed.
Denk je dat het kind enig nadeel zal ondervinden van het vousvoyeren van de grootouders? Moet het er iets voor opgeven, wordt er door belemmerd of raakt het anderszins beschadigd? Met andere woorden: wat is het probleem?
Daar gaat het mij niet om Wuiles. Andersom is het precies hetzelfde namelijk, ze raken nergens door beschadigd, niet door het wel aanleren en niet door het niet-aanleren. Dus waarom zou ik me dan laten leiden door wat opa en oma van vroeger belangrijk vonden maar ik nu overduidelijk veel minder belangrijk vind?
Ik leef nu, en niet vroeger, en ik bepaal wat ik mijn kind aanleer, daar ben ik de ouder voor. En als de buurman van de hoek daar problemen mee heeft, met alle respect, maar dan heeft ie pech. Ik leer mijn kind iets wat ik belangrijk vind, en zet niet de traditie van vroeger voort, puur omdat dat 'hoort'.
Ik kan zelf ook nadenken, en wil graag dan ook zelf beslissen welke normen ikzelf belangrijk vind en mijn kinderen aanleer, dat bepaalt niet de juf op school of mijn schoonvader of mijn oma. Ik kan rekening houden met hun wensen, maar zij bepalen niet hoe ik mijn kind opvoed.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:53
quote:sunlight schreef op 20 maart 2009 @ 20:50:
[...]
Daar gaat het mij niet om Wuiles. Andersom is het precies hetzelfde namelijk, ze raken nergens door beschadigd, niet door het wel aanleren en niet door het niet-aanleren. Dus waarom zou ik me dan laten leiden door wat opa en oma van vroeger belangrijk vonden maar ik nu overduidelijk veel minder belangrijk vind?
Ik leef nu, en niet vroeger, en ik bepaal wat ik mijn kind aanleer, daar ben ik de ouder voor. En als de buurman van de hoek daar problemen mee heeft, met alle respect, maar dan heeft ie pech. Ik leer mijn kind iets wat ik belangrijk vind, en zet niet de traditie van vroeger voort, puur omdat dat 'hoort'.
Ik kan zelf ook nadenken, en wil graag dan ook zelf beslissen welke normen ikzelf belangrijk vind en mijn kinderen aanleer, dat bepaalt niet de juf op school of mijn schoonvader of mijn oma. Ik kan rekening houden met hun wensen, maar zij bepalen niet hoe ik mijn kind opvoed.Meebuigen en aanpassen aan anderen is anders ook goed om te leren aan kinderen. Zeker als je zelf er echt niet slechter van wordt.
[...]
Daar gaat het mij niet om Wuiles. Andersom is het precies hetzelfde namelijk, ze raken nergens door beschadigd, niet door het wel aanleren en niet door het niet-aanleren. Dus waarom zou ik me dan laten leiden door wat opa en oma van vroeger belangrijk vonden maar ik nu overduidelijk veel minder belangrijk vind?
Ik leef nu, en niet vroeger, en ik bepaal wat ik mijn kind aanleer, daar ben ik de ouder voor. En als de buurman van de hoek daar problemen mee heeft, met alle respect, maar dan heeft ie pech. Ik leer mijn kind iets wat ik belangrijk vind, en zet niet de traditie van vroeger voort, puur omdat dat 'hoort'.
Ik kan zelf ook nadenken, en wil graag dan ook zelf beslissen welke normen ikzelf belangrijk vind en mijn kinderen aanleer, dat bepaalt niet de juf op school of mijn schoonvader of mijn oma. Ik kan rekening houden met hun wensen, maar zij bepalen niet hoe ik mijn kind opvoed.Meebuigen en aanpassen aan anderen is anders ook goed om te leren aan kinderen. Zeker als je zelf er echt niet slechter van wordt.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:56
U zeggen vind ik iets dat gewoon aangeleerd kan worden, net zoals "meneer" of "mevrouw". Eerlijk gezegd vind ik al dat "je" en "jij" zwaar onnodig, zeker in het maatschappelijk verkeer. Opa&oma zijn hier gewoon jij, maar als ze dat anders wilden, ook goed.Zelf ben ik opgevoederd om iedereen met "U" aan te spreken, en dat kost me ook absoluut geen moeite.
Vandaag kwam ik het zoontje van een vriendin tegen, die ging naar muziekles. Ik vroeg of hij Juf De Vries heeft. Nee, hij heeft Juf Charlotte.
WAT ?!?!? Denk maar niet dat ik 30 jaar geleden juf Charlotte had gezegd, ik wist tot mijn 14de niet eens dat Juf De Vries Charlotte heette !!! En dat hoorde ik dan ook nog via-via. Als ik haar nou tegenkwam zou ik haar absoluut aanspreken als Juf De Vries, maar wat een vreemde gewaarwording dat Juf de Vries nu Juf Charlotte is.
Vandaag kwam ik het zoontje van een vriendin tegen, die ging naar muziekles. Ik vroeg of hij Juf De Vries heeft. Nee, hij heeft Juf Charlotte.
WAT ?!?!? Denk maar niet dat ik 30 jaar geleden juf Charlotte had gezegd, ik wist tot mijn 14de niet eens dat Juf De Vries Charlotte heette !!! En dat hoorde ik dan ook nog via-via. Als ik haar nou tegenkwam zou ik haar absoluut aanspreken als Juf De Vries, maar wat een vreemde gewaarwording dat Juf de Vries nu Juf Charlotte is.
vrijdag 20 maart 2009 om 20:56
quote:Vl43inder schreef op 20 maart 2009 @ 20:53:
[...]
Meebuigen en aanpassen aan anderen is anders ook goed om te leren aan kinderen. Zeker als je zelf er echt niet slechter van wordt.Helemaal mee eens. Waarom halstarrig doen over iets waar je zelf geen last van hebt, en waar je iemand anders wel een plezier mee doet?
[...]
Meebuigen en aanpassen aan anderen is anders ook goed om te leren aan kinderen. Zeker als je zelf er echt niet slechter van wordt.Helemaal mee eens. Waarom halstarrig doen over iets waar je zelf geen last van hebt, en waar je iemand anders wel een plezier mee doet?
vrijdag 20 maart 2009 om 21:03
Tegen familieleden heb ik zelf altijd 'jij' gezegd. Andere mensen altijd 'u'. Dat was gewoon altijd duidelijk.
Ik vind in de meeste professionele situatie iemand met 'je' aanspreken een vorm van iemand willen laten voelen dat diegene niet serieus genomen wordt. Beetje kleinerend.
En het is maar een woordje in een zin, maar moeten alle wat traditionelere omgangsvormen nu verdwijnen en iedereen hetzelfde behandeld worden? Dus de oudere heer in de supermarkt wordt aangesproken met 'he, jij pik, dikke lul drie bier!' omdat je dat tegen je vrienden ook weleens roept?
Ach, in Vlaanderen is iedereen 'u'
Ik vind in de meeste professionele situatie iemand met 'je' aanspreken een vorm van iemand willen laten voelen dat diegene niet serieus genomen wordt. Beetje kleinerend.
En het is maar een woordje in een zin, maar moeten alle wat traditionelere omgangsvormen nu verdwijnen en iedereen hetzelfde behandeld worden? Dus de oudere heer in de supermarkt wordt aangesproken met 'he, jij pik, dikke lul drie bier!' omdat je dat tegen je vrienden ook weleens roept?
Ach, in Vlaanderen is iedereen 'u'
