
Multiculturele relatie
vrijdag 20 maart 2009 om 15:48
Hallo,
Met veel interesse een aantal topics gelezen hier maar ook vastgesteld dat er weinig actuele posts zijn over dit onderwerp. vandaar dat ik een nieuw topic open.
OK, ik zal even kort vertellen waar mijn interesse vandaan komt en wellicht hebben jullie nog handige tips voor me of kunnen jullie me jullie ervaringen vertellen. Ik ben ook wel benieuwd naar de huidige situatie van een antal oude forum leden zoals bv Boubaah.
Ik heb bij een bezoek aan een vriendin 700 km verderop 2 maanden geleden mijn vriend ontmoet. Hij komt uit Soedan en is moslim.
Ik daarentegen Nl, niet gelovig en daarnaast zeer open minded (dacht ik..).
Regelmatig hebben we discussies over geloof, religie, al die regels van de Islam maar we zijn daarnaast stapelverliefd. Jullie raden het al, ik twijfel enorm of onze relatie wel stand gaat houden als we nu al zoveel discussies hebben. Ik kan nl moeilijk leven met het feit dat hij zijn leven leidt aan de hand van de regels ipv zijn gezond verstand (wat ik gewend ben). vandaar mijn interesse hoe het nu met jullie gaat en naar jullie ervaringen. Vooral met gelovige moslim-mannen uit Soedan of andere landen in Afrika
ben benieuwd!!
groetjes, Connect
Met veel interesse een aantal topics gelezen hier maar ook vastgesteld dat er weinig actuele posts zijn over dit onderwerp. vandaar dat ik een nieuw topic open.
OK, ik zal even kort vertellen waar mijn interesse vandaan komt en wellicht hebben jullie nog handige tips voor me of kunnen jullie me jullie ervaringen vertellen. Ik ben ook wel benieuwd naar de huidige situatie van een antal oude forum leden zoals bv Boubaah.
Ik heb bij een bezoek aan een vriendin 700 km verderop 2 maanden geleden mijn vriend ontmoet. Hij komt uit Soedan en is moslim.
Ik daarentegen Nl, niet gelovig en daarnaast zeer open minded (dacht ik..).
Regelmatig hebben we discussies over geloof, religie, al die regels van de Islam maar we zijn daarnaast stapelverliefd. Jullie raden het al, ik twijfel enorm of onze relatie wel stand gaat houden als we nu al zoveel discussies hebben. Ik kan nl moeilijk leven met het feit dat hij zijn leven leidt aan de hand van de regels ipv zijn gezond verstand (wat ik gewend ben). vandaar mijn interesse hoe het nu met jullie gaat en naar jullie ervaringen. Vooral met gelovige moslim-mannen uit Soedan of andere landen in Afrika
ben benieuwd!!
groetjes, Connect
zaterdag 21 maart 2009 om 14:36
quote:siensien schreef op 21 maart 2009 @ 09:05:
Connect, als er 700 km afstand tussen jullie zit, lijkt het me echt beter om hier mee te stoppen. Je kunt er nu nog makkelijk uitstappen. Twee maanden is niet echt een relatie als je zover uit elkaar woont. Hoe vaak hebben jullie elkaar al gezien? En heeft hij een vv?
Hij heeft een werkvergunning voor 3 jaar Spanje (en een goede baan als ingenieur bij een groot international bedrijf). In die zin heeft hij al heel veel gereisd over de hele wereld en ook familie in het buitenland wonen.
Het is juist helemaal niet makkelijk (vanwege mijn sterke gevoel) en ik sta eerlijk gezegd een beetje te kijken van de mensen die roepen dat ik alleen maar uit lust of hormonen bij hem blijf. Als dat zo was, koos ik niet voor een lange-afstandsrelatie maar nam ik een scharrel. Ik ben 34 en denk juist bewust na over mijn toekomst. Ik vind het helemaal niet te vroeg om over kinderen te praten. Alsof je die dan ook gelijk moet krijgen! het is toch onderdeel van het elkaar leren kennen hoe de ander die dingen ziet?
Connect, als er 700 km afstand tussen jullie zit, lijkt het me echt beter om hier mee te stoppen. Je kunt er nu nog makkelijk uitstappen. Twee maanden is niet echt een relatie als je zover uit elkaar woont. Hoe vaak hebben jullie elkaar al gezien? En heeft hij een vv?
Hij heeft een werkvergunning voor 3 jaar Spanje (en een goede baan als ingenieur bij een groot international bedrijf). In die zin heeft hij al heel veel gereisd over de hele wereld en ook familie in het buitenland wonen.
Het is juist helemaal niet makkelijk (vanwege mijn sterke gevoel) en ik sta eerlijk gezegd een beetje te kijken van de mensen die roepen dat ik alleen maar uit lust of hormonen bij hem blijf. Als dat zo was, koos ik niet voor een lange-afstandsrelatie maar nam ik een scharrel. Ik ben 34 en denk juist bewust na over mijn toekomst. Ik vind het helemaal niet te vroeg om over kinderen te praten. Alsof je die dan ook gelijk moet krijgen! het is toch onderdeel van het elkaar leren kennen hoe de ander die dingen ziet?
zaterdag 21 maart 2009 om 15:10
[quote]Sensy12 schreef op 21 maart 2009 @ 11:51:
Zamirah, ik ben volbloed Marokkaanse en werd ook verscheurd tussen twee culturen. I know, het is niet vergelijkbaar maar ook ik kan 'het' nergens vinden. Nog steeds niet en ik laat het zo. Ik leef. Da's het belangrijkste.
Herkenbaar. Ik ben Surinaams Hindoestaanse met moslimouders, maar ben zelf atheist. Mijn dochter is half Nederlands, en die heeft ook zo haar hang ups.
Zamirah, ik ben volbloed Marokkaanse en werd ook verscheurd tussen twee culturen. I know, het is niet vergelijkbaar maar ook ik kan 'het' nergens vinden. Nog steeds niet en ik laat het zo. Ik leef. Da's het belangrijkste.
Herkenbaar. Ik ben Surinaams Hindoestaanse met moslimouders, maar ben zelf atheist. Mijn dochter is half Nederlands, en die heeft ook zo haar hang ups.
zaterdag 21 maart 2009 om 15:17
Hoe oud is hij? Geen kinderen, geen eerder huwelijk? Sinds wanneer woont hij buiten Soedan? Zou hij graag terug willen naar Soedan? Kan hij daar een bestaan opbouwen? Wonen zijn ouders daar nog? Hoeveel broers en zussen zijn er? Hoeveel daarvan wonen in het buitenland? Allemaal vragen die erg belangrijk zijn. Zouden met een 'gewone' nl man niet spelen, maar nu wel. Stel dat hij de oudste zoon is, dat is in de moslim-cultuur heel wat anders dan wanneer je zoon n° 2, 3 of 8 bent. Snap heel goed dat je verliefd bent, maar weet wel dat het een leven van aanpassen aan elkaar wordt. Als dat aanpassen van 2 kanten komt is er niets aan de hand, de ene keer geeft de ene toe, de andere keer de ander. Maar als je bij voorbaat al denkt dat jij degene zal zijn die het meest moet inleveren, begin er dan niet aan. Een gelijkwaardige relatie opbouwen is al moeilijk tussen 2 mensen uit hetzelfde land, cultuur, religie enz enz. Met iemand waar je op het eerste oog niets gemeenschappelijks mee hebt is het nog véél moeilijker.
zaterdag 21 maart 2009 om 15:35
quote:Sensy12 schreef op 20 maart 2009 @ 21:38:
Connect, probeer ondanks de hevige verliefdheid realistisch naar jullie relatie te kijken. Zelf ben ik Marokkaanse met een islamitische achtergrond en ik ken het principe 'beetje van dit en beetje van dat' Dat islamitische en traditionele is er bij sommige mannen (en vrouwen) goed ingeramd en dat verdwijnt niet door een verliefdheid. Dus gebruik alsjeblieft gewoon je gezond verstand. Hoe is hij naar jou? Waardeert hij jou om wie je bent? Laat hij jou in je waarde en daarmee ook jouw levenstijl? Zijn er tekenen dat hij zichzelf 'beter' vindt dan jij omdat hij gelooft? Wat is zijn algemene houding naar vrouwen? Voel je dat hij vrouwen en mannen gelijkwaardig vindt?
Dit soort vragen zijn meestal niet met woorden te beantwoorden maar met je intuitie Probeer daar op te varen. Verliefd is leuk. Hiep hoi! Maar probeer toch een kritische (open) blik te houden. Het is inderdaad vaak zo dat mannen als het op trouwen en kinderen aankomt, met een rap tempo teruggaan naar hoe het hun eigenlijk allemaal hoort. De ware aard komt naar boven.
Nog iets wat ik kwijt wil (erg negatief dit realiseer ik me maar goed..): uit eigen ervaring weet dat ik sommige moslims die in het westen leven, twee kanten hebben. Een westerse kant, past zich snel, kent Andre Hazes liedjes, erg meegaand, openminded etc. Dat is een kant waar veel Nederlandse vrouwen verliefd op worden. Dan heb je de andere kant meer voor prive/thuis bedoelt. Het is een kant waar je niet snel mee te maken krijgt. Prive/thuis/familie is 'heilig'. Het is een kant die je niet (snel) te zien krijgt. Totdat je gaat trouwen en er kinderen komen. Dan ben jij opeens prive/thuis/familie. En precies DIE kant neemt dan het stuur over. Veel vrouwen leren dan hun partner echt kennen en vaak is het dan te laat. Ze zitten te diep en te lang in de relatie om er zomaar een punt achter te zetten.Leg het een beetje onhandig uit maar hoop dat iemand het nog snapt.
Maar goed, beetje doemscenario hierboven maar goed om in je achterhoofd te houden.
Hij laat me volledig in mijn waarde, orrdeelt nergens over en accepterrt mij zoals ik ben. Ik mag gewoon mijn eigen dingen blijven doen (vindt hij juist leuk) en vindt het mooi dat ik ook ambitieus ben. Hij ziet vrouwen helemaal niet als ondergeschikt aan de man en respecteert ze juist en mij heel erg.
Tja en die thuiskant, die zal ik nog niet leren kennen. Zijn ouders wonen helemaal in Soedan. Hij heeft wel een oudere broer maar die zal nooit zelfstandig kunnen wonen vanwege een handicap en een jongere zus. Hijzelf is 28 en woont dus pas sinds 3 maanden buiten Soedan. Hij geeft zelf ook aan dat aanpassen bij hem tijd zal kosten omdat hij zijn hele leven is opgegroeid met een bepaalde cultuur en die niet zo makkelijk achter zich laat.
Hij wil niet waarschijnlijk niet meer terugkeren omdat hj in Soedan niet echt een toekomst voor zichzelf ziet
Connect, probeer ondanks de hevige verliefdheid realistisch naar jullie relatie te kijken. Zelf ben ik Marokkaanse met een islamitische achtergrond en ik ken het principe 'beetje van dit en beetje van dat' Dat islamitische en traditionele is er bij sommige mannen (en vrouwen) goed ingeramd en dat verdwijnt niet door een verliefdheid. Dus gebruik alsjeblieft gewoon je gezond verstand. Hoe is hij naar jou? Waardeert hij jou om wie je bent? Laat hij jou in je waarde en daarmee ook jouw levenstijl? Zijn er tekenen dat hij zichzelf 'beter' vindt dan jij omdat hij gelooft? Wat is zijn algemene houding naar vrouwen? Voel je dat hij vrouwen en mannen gelijkwaardig vindt?
Dit soort vragen zijn meestal niet met woorden te beantwoorden maar met je intuitie Probeer daar op te varen. Verliefd is leuk. Hiep hoi! Maar probeer toch een kritische (open) blik te houden. Het is inderdaad vaak zo dat mannen als het op trouwen en kinderen aankomt, met een rap tempo teruggaan naar hoe het hun eigenlijk allemaal hoort. De ware aard komt naar boven.
Nog iets wat ik kwijt wil (erg negatief dit realiseer ik me maar goed..): uit eigen ervaring weet dat ik sommige moslims die in het westen leven, twee kanten hebben. Een westerse kant, past zich snel, kent Andre Hazes liedjes, erg meegaand, openminded etc. Dat is een kant waar veel Nederlandse vrouwen verliefd op worden. Dan heb je de andere kant meer voor prive/thuis bedoelt. Het is een kant waar je niet snel mee te maken krijgt. Prive/thuis/familie is 'heilig'. Het is een kant die je niet (snel) te zien krijgt. Totdat je gaat trouwen en er kinderen komen. Dan ben jij opeens prive/thuis/familie. En precies DIE kant neemt dan het stuur over. Veel vrouwen leren dan hun partner echt kennen en vaak is het dan te laat. Ze zitten te diep en te lang in de relatie om er zomaar een punt achter te zetten.Leg het een beetje onhandig uit maar hoop dat iemand het nog snapt.
Maar goed, beetje doemscenario hierboven maar goed om in je achterhoofd te houden.
Hij laat me volledig in mijn waarde, orrdeelt nergens over en accepterrt mij zoals ik ben. Ik mag gewoon mijn eigen dingen blijven doen (vindt hij juist leuk) en vindt het mooi dat ik ook ambitieus ben. Hij ziet vrouwen helemaal niet als ondergeschikt aan de man en respecteert ze juist en mij heel erg.
Tja en die thuiskant, die zal ik nog niet leren kennen. Zijn ouders wonen helemaal in Soedan. Hij heeft wel een oudere broer maar die zal nooit zelfstandig kunnen wonen vanwege een handicap en een jongere zus. Hijzelf is 28 en woont dus pas sinds 3 maanden buiten Soedan. Hij geeft zelf ook aan dat aanpassen bij hem tijd zal kosten omdat hij zijn hele leven is opgegroeid met een bepaalde cultuur en die niet zo makkelijk achter zich laat.
Hij wil niet waarschijnlijk niet meer terugkeren omdat hj in Soedan niet echt een toekomst voor zichzelf ziet
zaterdag 21 maart 2009 om 15:49
zaterdag 21 maart 2009 om 16:56
quote:Zamirah schreef op 21 maart 2009 @ 15:49:
Weet je zeker dat hij geen kinderen heeft? 28 jaar en vrijgezel is best wel oud voor een Afrikaan.
Verderop zeg je; ik mag gewoon mijn eigen dingen blijven doen. Die zin valt mij al op. Sorry dat ik zo mijn kanttekeningen plaats, maar ik ben nou eenmaal erg kritisch geworden in deze.Zeker weten, ik heb zijn paspoort gezien. Hij heeft 2 langere relatis gehad (traditioneel) maar die zijn stukgelopen. Ik snap dat je kritisch bent, dat is ook prima maar dat ik zeg: ik mag mijn eigen ding doen, is meer vanuit mij gesteld dan vanuit hem. Toen ik vroeg of ik nog gewoon salsa mag blijven dansen als wij een relatie zouden aangaan, moest hij heel hard lachen en riep: natuurlijk! ik zou niet weten waarom niet!
Weet je zeker dat hij geen kinderen heeft? 28 jaar en vrijgezel is best wel oud voor een Afrikaan.
Verderop zeg je; ik mag gewoon mijn eigen dingen blijven doen. Die zin valt mij al op. Sorry dat ik zo mijn kanttekeningen plaats, maar ik ben nou eenmaal erg kritisch geworden in deze.Zeker weten, ik heb zijn paspoort gezien. Hij heeft 2 langere relatis gehad (traditioneel) maar die zijn stukgelopen. Ik snap dat je kritisch bent, dat is ook prima maar dat ik zeg: ik mag mijn eigen ding doen, is meer vanuit mij gesteld dan vanuit hem. Toen ik vroeg of ik nog gewoon salsa mag blijven dansen als wij een relatie zouden aangaan, moest hij heel hard lachen en riep: natuurlijk! ik zou niet weten waarom niet!

zaterdag 21 maart 2009 om 16:58
Connect; zoals Nymeria al zei moet je je niet af laten schrikken door de horror verhalen die hier geplaatst worden, of die je elders leest. Overal zitten nadelen aan, maar het is juist goed dat je je nu zoveel afvraagt. In het hele prille begin heeft mijn lief ook al tegen zijn moeder gezegd (na een maand!) dat ik de vrouw ben met wie hij wilde trouwen. Nou je raadt het al, schoonmoeder helemaal over d'r toeren. Maar goed, 20 maanden laten zijn we nog steeds samen, en hebben ze mij gezien op foto's en gesproken via de telefoon (ze wonen in Marokko).
Wij hebben het samen ook over opvoeding gehad al van de kinderen, ook al waren we nog maar net een X aantal weken samen, toch werd er over gesproken zodat je weet wat de ander wil/denkt/voor ogen heeft. Dit heeft mij geholpen met het beslissen of ik wel of niet door kon gaan. Ben het wel eens met de rest dat het belangrijk is dat jij te weten komt of hij uberhaupt wel in Spanje kan aarden, en ook wil blijven wonen.
Je komt er wel uit. Komt tijd komt raad. Heb je al over familie/ouders gepraat? Weten ze dat hij met jou samen is?
Wij hebben het samen ook over opvoeding gehad al van de kinderen, ook al waren we nog maar net een X aantal weken samen, toch werd er over gesproken zodat je weet wat de ander wil/denkt/voor ogen heeft. Dit heeft mij geholpen met het beslissen of ik wel of niet door kon gaan. Ben het wel eens met de rest dat het belangrijk is dat jij te weten komt of hij uberhaupt wel in Spanje kan aarden, en ook wil blijven wonen.
Je komt er wel uit. Komt tijd komt raad. Heb je al over familie/ouders gepraat? Weten ze dat hij met jou samen is?
zaterdag 21 maart 2009 om 17:36
quote:Sunshine_S schreef op 21 maart 2009 @ 16:58:
Connect; zoals Nymeria al zei moet je je niet af laten schrikken door de horror verhalen die hier geplaatst worden, of die je elders leest. Overal zitten nadelen aan, maar het is juist goed dat je je nu zoveel afvraagt. In het hele prille begin heeft mijn lief ook al tegen zijn moeder gezegd (na een maand!) dat ik de vrouw ben met wie hij wilde trouwen. Nou je raadt het al, schoonmoeder helemaal over d'r toeren. Maar goed, 20 maanden laten zijn we nog steeds samen, en hebben ze mij gezien op foto's en gesproken via de telefoon (ze wonen in Marokko).
Wij hebben het samen ook over opvoeding gehad al van de kinderen, ook al waren we nog maar net een X aantal weken samen, toch werd er over gesproken zodat je weet wat de ander wil/denkt/voor ogen heeft. Dit heeft mij geholpen met het beslissen of ik wel of niet door kon gaan. Ben het wel eens met de rest dat het belangrijk is dat jij te weten komt of hij uberhaupt wel in Spanje kan aarden, en ook wil blijven wonen.
Je komt er wel uit. Komt tijd komt raad. Heb je al over familie/ouders gepraat? Weten ze dat hij met jou samen is?Wow, na een maand al!? dat is snel! Ik heb er wel naar gevraagd of iemand van zijn familie het wist en hij had het aan een neef verteld die tevens een goede vriend is en een andere goede vriend. Voor de rest weet niemand het nog. Maarja, ik heb het mijn ouders ook nog niet verteld dus ik snap wel dat hij dat niet gelijk doet. Ik ben wel bang dat dat nog wel even duurt voordat hij het verteld. Hj zei nl zelf al dat dat in Soendan niet echt heel gebruikelijk is om over dit soort dingen gelijk te praten..
Connect; zoals Nymeria al zei moet je je niet af laten schrikken door de horror verhalen die hier geplaatst worden, of die je elders leest. Overal zitten nadelen aan, maar het is juist goed dat je je nu zoveel afvraagt. In het hele prille begin heeft mijn lief ook al tegen zijn moeder gezegd (na een maand!) dat ik de vrouw ben met wie hij wilde trouwen. Nou je raadt het al, schoonmoeder helemaal over d'r toeren. Maar goed, 20 maanden laten zijn we nog steeds samen, en hebben ze mij gezien op foto's en gesproken via de telefoon (ze wonen in Marokko).
Wij hebben het samen ook over opvoeding gehad al van de kinderen, ook al waren we nog maar net een X aantal weken samen, toch werd er over gesproken zodat je weet wat de ander wil/denkt/voor ogen heeft. Dit heeft mij geholpen met het beslissen of ik wel of niet door kon gaan. Ben het wel eens met de rest dat het belangrijk is dat jij te weten komt of hij uberhaupt wel in Spanje kan aarden, en ook wil blijven wonen.
Je komt er wel uit. Komt tijd komt raad. Heb je al over familie/ouders gepraat? Weten ze dat hij met jou samen is?Wow, na een maand al!? dat is snel! Ik heb er wel naar gevraagd of iemand van zijn familie het wist en hij had het aan een neef verteld die tevens een goede vriend is en een andere goede vriend. Voor de rest weet niemand het nog. Maarja, ik heb het mijn ouders ook nog niet verteld dus ik snap wel dat hij dat niet gelijk doet. Ik ben wel bang dat dat nog wel even duurt voordat hij het verteld. Hj zei nl zelf al dat dat in Soendan niet echt heel gebruikelijk is om over dit soort dingen gelijk te praten..
zaterdag 21 maart 2009 om 18:21
Ah Connect, je bent 34.
Zou je leeftijd dan niet ook kunnen meespelen in het (door jou) gemakkelijker over bezwaren en negatieve ervaringen van anderen heenstappen? En het nu al nadenken over kinderen?
En het praatje 'ik kan niet terug en wil ook niet terug naar mijn land,' vanwege 'geen toekomst'; het spijt me, maar dat vertelde mijn ex me ook. Om vervolgens doodleuk wel met de kinderen terug te gaan naar zijn land, Irak. (Of hij daar nog steeds is, weet ik dus niet.)
Die zin 'Ik mag mijn eigen dingen doen' als je de relatie aangaat, daar krijg ik ook de kriebels van. Natuurlijk belooft hij nu vanalles. Alles kan en alles is mogelijk. Maar zo gauw het serieuzer wordt, is het een ander verhaal.
Maar goed, ik verdwijn weer uit dit topic. Het raakt me nog veel te veel, ook al is het al zo lang geleden. Misschien, heel misschien gaat het bij jou wél goed, ik wens je alle geluk.
Zou je leeftijd dan niet ook kunnen meespelen in het (door jou) gemakkelijker over bezwaren en negatieve ervaringen van anderen heenstappen? En het nu al nadenken over kinderen?
En het praatje 'ik kan niet terug en wil ook niet terug naar mijn land,' vanwege 'geen toekomst'; het spijt me, maar dat vertelde mijn ex me ook. Om vervolgens doodleuk wel met de kinderen terug te gaan naar zijn land, Irak. (Of hij daar nog steeds is, weet ik dus niet.)
Die zin 'Ik mag mijn eigen dingen doen' als je de relatie aangaat, daar krijg ik ook de kriebels van. Natuurlijk belooft hij nu vanalles. Alles kan en alles is mogelijk. Maar zo gauw het serieuzer wordt, is het een ander verhaal.
Maar goed, ik verdwijn weer uit dit topic. Het raakt me nog veel te veel, ook al is het al zo lang geleden. Misschien, heel misschien gaat het bij jou wél goed, ik wens je alle geluk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 21 maart 2009 om 18:40
zaterdag 21 maart 2009 om 18:56
quote:Connect schreef op 21 maart 2009 @ 17:36:
[...]
Wow, na een maand al!? dat is snel! Ik heb er wel naar gevraagd of iemand van zijn familie het wist en hij had het aan een neef verteld die tevens een goede vriend is en een andere goede vriend. Voor de rest weet niemand het nog. Maarja, ik heb het mijn ouders ook nog niet verteld dus ik snap wel dat hij dat niet gelijk doet. Ik ben wel bang dat dat nog wel even duurt voordat hij het verteld. Hj zei nl zelf al dat dat in Soendan niet echt heel gebruikelijk is om over dit soort dingen gelijk te praten..
Ja na een maand al. Het was voor mij ook echt een 'verrassing' hoor toen ik hoorde dat hij het zei. Maar zijn moeder reageerde niet zoals hij had gehoopt (logisch natuurlijk, mijn vader zou zich ook kapot schrikken). Ze raakte een beetje over haar toeren en begon over cultuur, geloof, kids, hoe op te voeden, de taal etc.
Maar ja gelukkig is hij bij zijn standpunt gebleven, en zien zijn ouders nu in dat we gelukkig zijn samen. Of de hoop er van haar kant af nog zit dat hij ooit met een Marokkaanse zou trouwen geen idee. Maar in ieder geval accepteert ze mij nu op afstand (dit jaar ga ik ze nl voor het eerst ontmoeten en dan is het niet meer op afstand ). Maar mijn schoonzussen daar in Maroc zijn echt schatjes. Sturen me leuke dingen, we hebben leuke msn/cam gesprekken en ze willen zo graag dat ik langskom haha.
Zijn familie hier zijn trouwens ook schatten. Kwam ik ook na een maand al over de vloer. En ja dat deed me goed moet ik zeggen. Want je wilt niet weten hoeveel horror verhalen ik naar mijn hoofd heb gekregen, en hoeveel slechte dingen ik heb gelezen omdat het dus niet goed ging in relaties tussen 2 verschillende culturen. Ook nog eens dat veel NL meisjes in handen vallen van verkeerde (marokkaanse) mannen. En zij hen nooit aan de familie voorstellen omdat het niet kan, en die meiden blijven er maar vrolijk achteraan hobbelen. Daar krijg ik kippenvel van.
Maar even to the point, als jullie het nog niet willen vertellen aan jullie ouders/familie dan is dat jullie goed recht (als hij echt wil dan zal hij het vertellen, hoe gevoelig het ook ligt, want dat is met - noem alleen even mijn eigen voorbeeld - Marokkanen ook zo) Maar aangezien je 34 bent, zul je heel goed weten wat wel en niet goed is voor je en zul je ook heel goed weten wat je wel/niet moet doen. Je moet echt blijven praten over hoe hij de toekomst ziet, en over of hij echt niet terug wil. Ik zou daar ook altijd bang voor zijn, vooral omdat jullie geen van beiden in eigen land van herkomst wonen, en hij er nog maar zo kort zit.
Maar wat is het precies dat jij wilt weten? Je hebt dit topic niet voor niets geopend. Alleen jij zult die keuze kunnen en moeten maken. Niemand kan dit voor je doen, maar luister wel naar je intuitie en onderbuik gevoel
@ Sensy: Jij bent volbloed Marokkaanse toch? Zou jij met een Marokkaan kunnen en willen trouwen? Mocht je al getrouwd zijn of samen zijn met iemand van een andere cultuur moet je dat even proberen weg te denken. Maar ik vraag dit omdat jij als geen ander weet hoe het er "traditioneel" aan toe gaat. Toch of ben ik nu iets te voorbarig?
Veel marokkaanse mannen gaan uit van het feit dat de vrouw thuis blijft om schoon te maken en op de kids te letten en eten te koken. Vooral ook als er visite komt. Er wordt maar meteen "verwacht" dat er al gekookt is en iedereen makkelijk aan kan schuiven. Nu is daar niets mis mee, maar toch is dat ff slikken. Mijn vriend en ik hebben daar ook echt duidelijke afspraken over. Ik wil blijven werken, en ja de marokkaanse keuken zal hij niet iedere dag voor zn neus krijgen
Hoe kijk jij er tegenaan? Ik bedoel hier niets mee hoor, maar vind het heel interessant om te lezen (niet alleen over Marokkaanse afkomst btw).
[...]
Wow, na een maand al!? dat is snel! Ik heb er wel naar gevraagd of iemand van zijn familie het wist en hij had het aan een neef verteld die tevens een goede vriend is en een andere goede vriend. Voor de rest weet niemand het nog. Maarja, ik heb het mijn ouders ook nog niet verteld dus ik snap wel dat hij dat niet gelijk doet. Ik ben wel bang dat dat nog wel even duurt voordat hij het verteld. Hj zei nl zelf al dat dat in Soendan niet echt heel gebruikelijk is om over dit soort dingen gelijk te praten..
Ja na een maand al. Het was voor mij ook echt een 'verrassing' hoor toen ik hoorde dat hij het zei. Maar zijn moeder reageerde niet zoals hij had gehoopt (logisch natuurlijk, mijn vader zou zich ook kapot schrikken). Ze raakte een beetje over haar toeren en begon over cultuur, geloof, kids, hoe op te voeden, de taal etc.
Maar ja gelukkig is hij bij zijn standpunt gebleven, en zien zijn ouders nu in dat we gelukkig zijn samen. Of de hoop er van haar kant af nog zit dat hij ooit met een Marokkaanse zou trouwen geen idee. Maar in ieder geval accepteert ze mij nu op afstand (dit jaar ga ik ze nl voor het eerst ontmoeten en dan is het niet meer op afstand ). Maar mijn schoonzussen daar in Maroc zijn echt schatjes. Sturen me leuke dingen, we hebben leuke msn/cam gesprekken en ze willen zo graag dat ik langskom haha.
Zijn familie hier zijn trouwens ook schatten. Kwam ik ook na een maand al over de vloer. En ja dat deed me goed moet ik zeggen. Want je wilt niet weten hoeveel horror verhalen ik naar mijn hoofd heb gekregen, en hoeveel slechte dingen ik heb gelezen omdat het dus niet goed ging in relaties tussen 2 verschillende culturen. Ook nog eens dat veel NL meisjes in handen vallen van verkeerde (marokkaanse) mannen. En zij hen nooit aan de familie voorstellen omdat het niet kan, en die meiden blijven er maar vrolijk achteraan hobbelen. Daar krijg ik kippenvel van.
Maar even to the point, als jullie het nog niet willen vertellen aan jullie ouders/familie dan is dat jullie goed recht (als hij echt wil dan zal hij het vertellen, hoe gevoelig het ook ligt, want dat is met - noem alleen even mijn eigen voorbeeld - Marokkanen ook zo) Maar aangezien je 34 bent, zul je heel goed weten wat wel en niet goed is voor je en zul je ook heel goed weten wat je wel/niet moet doen. Je moet echt blijven praten over hoe hij de toekomst ziet, en over of hij echt niet terug wil. Ik zou daar ook altijd bang voor zijn, vooral omdat jullie geen van beiden in eigen land van herkomst wonen, en hij er nog maar zo kort zit.
Maar wat is het precies dat jij wilt weten? Je hebt dit topic niet voor niets geopend. Alleen jij zult die keuze kunnen en moeten maken. Niemand kan dit voor je doen, maar luister wel naar je intuitie en onderbuik gevoel
@ Sensy: Jij bent volbloed Marokkaanse toch? Zou jij met een Marokkaan kunnen en willen trouwen? Mocht je al getrouwd zijn of samen zijn met iemand van een andere cultuur moet je dat even proberen weg te denken. Maar ik vraag dit omdat jij als geen ander weet hoe het er "traditioneel" aan toe gaat. Toch of ben ik nu iets te voorbarig?
Veel marokkaanse mannen gaan uit van het feit dat de vrouw thuis blijft om schoon te maken en op de kids te letten en eten te koken. Vooral ook als er visite komt. Er wordt maar meteen "verwacht" dat er al gekookt is en iedereen makkelijk aan kan schuiven. Nu is daar niets mis mee, maar toch is dat ff slikken. Mijn vriend en ik hebben daar ook echt duidelijke afspraken over. Ik wil blijven werken, en ja de marokkaanse keuken zal hij niet iedere dag voor zn neus krijgen
Hoe kijk jij er tegenaan? Ik bedoel hier niets mee hoor, maar vind het heel interessant om te lezen (niet alleen over Marokkaanse afkomst btw).
zaterdag 21 maart 2009 om 20:54
present!
Ik ben 5 jaar gelukkig samen met een Westafrikaanse moslim en we hebben samen een babyzoon.
Ik begrijp het wel een beetje hoor Connect, dat mensen het je afraden. Het verhaal van Elmervrouw is gewoon verschrikelijk. En dat veel multiculturele relaties stranden is ook een feit. Maar jij bent nu verliefd, dus ik geloof niet dat je door een paar berichten op het forum van je relatie afgepraat gaat worden.
Dus wat ik kan doen, is antwoord geven op de vragen die je hebt, voor zover ze gaan over "hoe gingen/gaan jullie ermee om"? Als je hier blijft schrijven, wordt je vanzelf wel gewaarschuwd als je relatie er ongelijkwaardig uit gaat zien.
Je vroeg iets over de onlogica in het geloof. Ik geloof niet en heb me wel verdiept in de Islam (ja het is verschrikkelijk, volgnes sommigen). Uiteindelijk heb ik voor mezelf geconcludeerd dat de Islam geen geloof voor mij was, omdat ik me in sommige dingen wel en in andere dingen niet kon vinden. En als niet-gelovige heb je toch het idee dat je "all the way" moet gaan.
De grap is dat de meeste gelovigen inderdaad geen moeite hebben met inconcequenties. En hun eigen keuze maken in welke regels ze wel en welke niet volgen. Tip 1: ga de Islam niet "logisch" benaderen en respecteer zijn keuze voor wat hij belangrijk vindt en wat niet. Dat betekent veel praten, maar niet teveel discussieren. Je wint het namelijk niet van een geloof. Ik kan me voorstellen dat dit voor sommige vrouwen een reden is om niet aan zo'n relatie te beginnen.
Over de Ramadan: dat is een heilige maand en inderdaad leven de meeste moslims (die ik ken) in die maand ineens een stuk serieuzer volgens de regels dan de rest van het jaar. Wij hadden voor we getrouwd waren bv geen sex tijdens de Ramadan. En nu zoenen we ook niet als het licht is. Misschien een belachelijke regel, maar ik heb het voor die andere 11 maanden per jaar wel over. En denk er niet eens meer over na.
En zo zijn er veel meer dingen die ik heb moeten accepteren en waar ik aan heb moeten wennen. Tegelijkertijd ben ik geen onderdanig huisvrouwtje geworden en vind ik zelf dat ik nog heel erg mijzelf ben. Sterker nog: ik ben veel alerter op mijn grenzen dan vroeger, juist omdat veel zaken niet vanzelfsprekend zijn. Het is "pick your battles" en de zaken die ik echt belangrijk vind, zijn overeind gebleven.
Nou ja, dat is een beetje hoe ik in mijn multi-culti relatie sta. Ik reageer graag op meer vragen.
Ik ben 5 jaar gelukkig samen met een Westafrikaanse moslim en we hebben samen een babyzoon.
Ik begrijp het wel een beetje hoor Connect, dat mensen het je afraden. Het verhaal van Elmervrouw is gewoon verschrikelijk. En dat veel multiculturele relaties stranden is ook een feit. Maar jij bent nu verliefd, dus ik geloof niet dat je door een paar berichten op het forum van je relatie afgepraat gaat worden.
Dus wat ik kan doen, is antwoord geven op de vragen die je hebt, voor zover ze gaan over "hoe gingen/gaan jullie ermee om"? Als je hier blijft schrijven, wordt je vanzelf wel gewaarschuwd als je relatie er ongelijkwaardig uit gaat zien.
Je vroeg iets over de onlogica in het geloof. Ik geloof niet en heb me wel verdiept in de Islam (ja het is verschrikkelijk, volgnes sommigen). Uiteindelijk heb ik voor mezelf geconcludeerd dat de Islam geen geloof voor mij was, omdat ik me in sommige dingen wel en in andere dingen niet kon vinden. En als niet-gelovige heb je toch het idee dat je "all the way" moet gaan.
De grap is dat de meeste gelovigen inderdaad geen moeite hebben met inconcequenties. En hun eigen keuze maken in welke regels ze wel en welke niet volgen. Tip 1: ga de Islam niet "logisch" benaderen en respecteer zijn keuze voor wat hij belangrijk vindt en wat niet. Dat betekent veel praten, maar niet teveel discussieren. Je wint het namelijk niet van een geloof. Ik kan me voorstellen dat dit voor sommige vrouwen een reden is om niet aan zo'n relatie te beginnen.
Over de Ramadan: dat is een heilige maand en inderdaad leven de meeste moslims (die ik ken) in die maand ineens een stuk serieuzer volgens de regels dan de rest van het jaar. Wij hadden voor we getrouwd waren bv geen sex tijdens de Ramadan. En nu zoenen we ook niet als het licht is. Misschien een belachelijke regel, maar ik heb het voor die andere 11 maanden per jaar wel over. En denk er niet eens meer over na.
En zo zijn er veel meer dingen die ik heb moeten accepteren en waar ik aan heb moeten wennen. Tegelijkertijd ben ik geen onderdanig huisvrouwtje geworden en vind ik zelf dat ik nog heel erg mijzelf ben. Sterker nog: ik ben veel alerter op mijn grenzen dan vroeger, juist omdat veel zaken niet vanzelfsprekend zijn. Het is "pick your battles" en de zaken die ik echt belangrijk vind, zijn overeind gebleven.
Nou ja, dat is een beetje hoe ik in mijn multi-culti relatie sta. Ik reageer graag op meer vragen.
zondag 22 maart 2009 om 12:49
Leuk dat je reageert Hadea!
Tja, ik zit vol met vragen, weet niet waar te beginnen.. Woonde jouw huidige vriend al in Nederland? Zijn jullie getrouwd? Waren er geen zaken die jij in erste instantie oncceptabel vond maar na verloop van tijd toch bent gaan accepteren? Ik vind het nl nu een beetje moeilijk om onderscheid te maken tusen dingen die ik niet kan of wil accepteren en dingen waar ik misschien gewoon aan moet wennen. Zoals inderdaad de ramadan regels..
En besef me nu ook dat dit soort dingen waarschijnlijk meer tijd kosten. Je kunt waarschijnlijk alleen dat onderscheid maken als je weet of hij het waard is en wellicht is het darvoor nog wat vroeg bij ons.. of hoe zie jij dat? hoe werkte dat bij jou? hadden jullie in het begin ook zoveel discussies?
Tja, ik zit vol met vragen, weet niet waar te beginnen.. Woonde jouw huidige vriend al in Nederland? Zijn jullie getrouwd? Waren er geen zaken die jij in erste instantie oncceptabel vond maar na verloop van tijd toch bent gaan accepteren? Ik vind het nl nu een beetje moeilijk om onderscheid te maken tusen dingen die ik niet kan of wil accepteren en dingen waar ik misschien gewoon aan moet wennen. Zoals inderdaad de ramadan regels..
En besef me nu ook dat dit soort dingen waarschijnlijk meer tijd kosten. Je kunt waarschijnlijk alleen dat onderscheid maken als je weet of hij het waard is en wellicht is het darvoor nog wat vroeg bij ons.. of hoe zie jij dat? hoe werkte dat bij jou? hadden jullie in het begin ook zoveel discussies?