Relaties
alle pijlers
Multiculturele relatie
vrijdag 20 maart 2009 om 15:48
Hallo,
Met veel interesse een aantal topics gelezen hier maar ook vastgesteld dat er weinig actuele posts zijn over dit onderwerp. vandaar dat ik een nieuw topic open.
OK, ik zal even kort vertellen waar mijn interesse vandaan komt en wellicht hebben jullie nog handige tips voor me of kunnen jullie me jullie ervaringen vertellen. Ik ben ook wel benieuwd naar de huidige situatie van een antal oude forum leden zoals bv Boubaah.
Ik heb bij een bezoek aan een vriendin 700 km verderop 2 maanden geleden mijn vriend ontmoet. Hij komt uit Soedan en is moslim.
Ik daarentegen Nl, niet gelovig en daarnaast zeer open minded (dacht ik..).
Regelmatig hebben we discussies over geloof, religie, al die regels van de Islam maar we zijn daarnaast stapelverliefd. Jullie raden het al, ik twijfel enorm of onze relatie wel stand gaat houden als we nu al zoveel discussies hebben. Ik kan nl moeilijk leven met het feit dat hij zijn leven leidt aan de hand van de regels ipv zijn gezond verstand (wat ik gewend ben). vandaar mijn interesse hoe het nu met jullie gaat en naar jullie ervaringen. Vooral met gelovige moslim-mannen uit Soedan of andere landen in Afrika
ben benieuwd!!
groetjes, Connect
Met veel interesse een aantal topics gelezen hier maar ook vastgesteld dat er weinig actuele posts zijn over dit onderwerp. vandaar dat ik een nieuw topic open.
OK, ik zal even kort vertellen waar mijn interesse vandaan komt en wellicht hebben jullie nog handige tips voor me of kunnen jullie me jullie ervaringen vertellen. Ik ben ook wel benieuwd naar de huidige situatie van een antal oude forum leden zoals bv Boubaah.
Ik heb bij een bezoek aan een vriendin 700 km verderop 2 maanden geleden mijn vriend ontmoet. Hij komt uit Soedan en is moslim.
Ik daarentegen Nl, niet gelovig en daarnaast zeer open minded (dacht ik..).
Regelmatig hebben we discussies over geloof, religie, al die regels van de Islam maar we zijn daarnaast stapelverliefd. Jullie raden het al, ik twijfel enorm of onze relatie wel stand gaat houden als we nu al zoveel discussies hebben. Ik kan nl moeilijk leven met het feit dat hij zijn leven leidt aan de hand van de regels ipv zijn gezond verstand (wat ik gewend ben). vandaar mijn interesse hoe het nu met jullie gaat en naar jullie ervaringen. Vooral met gelovige moslim-mannen uit Soedan of andere landen in Afrika
ben benieuwd!!
groetjes, Connect
vrijdag 20 maart 2009 om 23:23
Ik denk persoonlijk dat een relatie niet gaat lukken als je verschillende zienswijzes hebt in fundamentele zaken. Als je elkaar pas een paar weken kent en in de leuke dingen doen-, elkaar leren kennen-fase al merkt dat je tegen dit soort zaken aanloopt, dan zou ik toch ook open staan voor andere opties dan een vaste relatie. En die afweging mis ik een beetje in je post. Je wil zo te horen hoe dan ook de relatiekant al met hem op, dan is het aan jou hoe je dat aanpakt, hoe ver je er in wil gaan en of hij het allemaal waard is. Zolang je maar uitkijkt dat je niet door je verliefdheid té graag wil dat het werkt, en je deze zaken naar de achtergrond schuift, daar zijn ze echt te belangrijk voor.
Je vroeg naar ervaringen: ik heb een paar jaar een relatie gehad met een Indische man en ik kan me niet één ding voor de geest halen waarin het verschil in afkomst en cultuur voor problemen zorgde, ook niet toen we samenwoonden. Dat deze bij jou al zo'n plek in nemen vind ik niet zo hoopgevend. Ik wens je sterkte en wijsheid, hoe het verder ook loopt.
Je vroeg naar ervaringen: ik heb een paar jaar een relatie gehad met een Indische man en ik kan me niet één ding voor de geest halen waarin het verschil in afkomst en cultuur voor problemen zorgde, ook niet toen we samenwoonden. Dat deze bij jou al zo'n plek in nemen vind ik niet zo hoopgevend. Ik wens je sterkte en wijsheid, hoe het verder ook loopt.
vrijdag 20 maart 2009 om 23:29
quote:fleurtje schreef op 20 maart 2009 @ 21:49:
Volgens de statistieken (en nee ik heb die cijfers nu niet paraat) redt het merendeel van de multiculturele relaties het niet.
Ik zou er zelf niet aan beginnen, omdat ik gewoon liever geen relatie met een moslim wil.
Een multiculturele relatie is niet persé een relatie met een moslim.
Mijn multiculti relatie brengt me ook heel veel leuke, nieuwe, uitdagende ervaringen. Multiculti kan ook gewoon léuk zijn!
Maarja, ik ben verliefd en mijn multiculti wederhelft is nu ver weg en ik mis hem vreselijk en zie op dit moment alleen maar de leuke dingen die ik nu tijdelijk even moet missen. Als mijn Africa-tel kaartje werkt, ga ik hem zo meteen bellen.
Volgens de statistieken (en nee ik heb die cijfers nu niet paraat) redt het merendeel van de multiculturele relaties het niet.
Ik zou er zelf niet aan beginnen, omdat ik gewoon liever geen relatie met een moslim wil.
Een multiculturele relatie is niet persé een relatie met een moslim.
Mijn multiculti relatie brengt me ook heel veel leuke, nieuwe, uitdagende ervaringen. Multiculti kan ook gewoon léuk zijn!
Maarja, ik ben verliefd en mijn multiculti wederhelft is nu ver weg en ik mis hem vreselijk en zie op dit moment alleen maar de leuke dingen die ik nu tijdelijk even moet missen. Als mijn Africa-tel kaartje werkt, ga ik hem zo meteen bellen.
zaterdag 21 maart 2009 om 00:40
quote:AliceInWonderland schreef op 20 maart 2009 @ 23:29:
[...]
Een multiculturele relatie is niet persé een relatie met een moslim.
Weet ik, maar was meer een voorbeeld. Moet idd wel zeggen: met een christelijke of ongelovige Afrikaan zou ik er nog over denken (als ik al op donker zou vallen), bij een moslim zou ik er niet over piekeren.
[...]
Een multiculturele relatie is niet persé een relatie met een moslim.
Weet ik, maar was meer een voorbeeld. Moet idd wel zeggen: met een christelijke of ongelovige Afrikaan zou ik er nog over denken (als ik al op donker zou vallen), bij een moslim zou ik er niet over piekeren.
zaterdag 21 maart 2009 om 06:40
quote:Sensy12 schreef op 20 maart 2009 @ 21:38:
Connect, probeer ondanks de hevige verliefdheid realistisch naar jullie relatie te kijken. Zelf ben ik Marokkaanse met een islamitische achtergrond en ik ken het principe 'beetje van dit en beetje van dat' Dat islamitische en traditionele is er bij sommige mannen (en vrouwen) goed ingeramd en dat verdwijnt niet door een verliefdheid. Dus gebruik alsjeblieft gewoon je gezond verstand. Hoe is hij naar jou? Waardeert hij jou om wie je bent? Laat hij jou in je waarde en daarmee ook jouw levenstijl? Zijn er tekenen dat hij zichzelf 'beter' vindt dan jij omdat hij gelooft? Wat is zijn algemene houding naar vrouwen? Voel je dat hij vrouwen en mannen gelijkwaardig vindt?
Dit soort vragen zijn meestal niet met woorden te beantwoorden maar met je intuitie Probeer daar op te varen. Verliefd is leuk. Hiep hoi! Maar probeer toch een kritische (open) blik te houden. Het is inderdaad vaak zo dat mannen als het op trouwen en kinderen aankomt, met een rap tempo teruggaan naar hoe het hun eigenlijk allemaal hoort. De ware aard komt naar boven.
Nog iets wat ik kwijt wil (erg negatief dit realiseer ik me maar goed..): uit eigen ervaring weet dat ik sommige moslims die in het westen leven, twee kanten hebben. Een westerse kant, past zich snel, kent Andre Hazes liedjes, erg meegaand, openminded etc. Dat is een kant waar veel Nederlandse vrouwen verliefd op worden. Dan heb je de andere kant meer voor prive/thuis bedoelt. Het is een kant waar je niet snel mee te maken krijgt. Prive/thuis/familie is 'heilig'. Het is een kant die je niet (snel) te zien krijgt. Totdat je gaat trouwen en er kinderen komen. Dan ben jij opeens prive/thuis/familie. En precies DIE kant neemt dan het stuur over. Veel vrouwen leren dan hun partner echt kennen en vaak is het dan te laat. Ze zitten te diep en te lang in de relatie om er zomaar een punt achter te zetten.Leg het een beetje onhandig uit maar hoop dat iemand het nog snapt.
Maar goed, beetje doemscenario hierboven maar goed om in je achterhoofd te houden.
Ha Sensy, zo heb ik het zelf ook gezien. Gelukkig niet zelf meegemaakt hoor. Bij moslims is de cultuur en religie zo verweven met elkaar. Meer nog dan bij christenen. Het is bijna niet los te zien.
Wel knap dat je zelf heel anders bent gaan leven!
Is het ook niet zo dat de vrouw juist moslima moet zijn, omdat de opvoeding van de kinderen via de vrouw gaat?
Connect, probeer ondanks de hevige verliefdheid realistisch naar jullie relatie te kijken. Zelf ben ik Marokkaanse met een islamitische achtergrond en ik ken het principe 'beetje van dit en beetje van dat' Dat islamitische en traditionele is er bij sommige mannen (en vrouwen) goed ingeramd en dat verdwijnt niet door een verliefdheid. Dus gebruik alsjeblieft gewoon je gezond verstand. Hoe is hij naar jou? Waardeert hij jou om wie je bent? Laat hij jou in je waarde en daarmee ook jouw levenstijl? Zijn er tekenen dat hij zichzelf 'beter' vindt dan jij omdat hij gelooft? Wat is zijn algemene houding naar vrouwen? Voel je dat hij vrouwen en mannen gelijkwaardig vindt?
Dit soort vragen zijn meestal niet met woorden te beantwoorden maar met je intuitie Probeer daar op te varen. Verliefd is leuk. Hiep hoi! Maar probeer toch een kritische (open) blik te houden. Het is inderdaad vaak zo dat mannen als het op trouwen en kinderen aankomt, met een rap tempo teruggaan naar hoe het hun eigenlijk allemaal hoort. De ware aard komt naar boven.
Nog iets wat ik kwijt wil (erg negatief dit realiseer ik me maar goed..): uit eigen ervaring weet dat ik sommige moslims die in het westen leven, twee kanten hebben. Een westerse kant, past zich snel, kent Andre Hazes liedjes, erg meegaand, openminded etc. Dat is een kant waar veel Nederlandse vrouwen verliefd op worden. Dan heb je de andere kant meer voor prive/thuis bedoelt. Het is een kant waar je niet snel mee te maken krijgt. Prive/thuis/familie is 'heilig'. Het is een kant die je niet (snel) te zien krijgt. Totdat je gaat trouwen en er kinderen komen. Dan ben jij opeens prive/thuis/familie. En precies DIE kant neemt dan het stuur over. Veel vrouwen leren dan hun partner echt kennen en vaak is het dan te laat. Ze zitten te diep en te lang in de relatie om er zomaar een punt achter te zetten.Leg het een beetje onhandig uit maar hoop dat iemand het nog snapt.
Maar goed, beetje doemscenario hierboven maar goed om in je achterhoofd te houden.
Ha Sensy, zo heb ik het zelf ook gezien. Gelukkig niet zelf meegemaakt hoor. Bij moslims is de cultuur en religie zo verweven met elkaar. Meer nog dan bij christenen. Het is bijna niet los te zien.
Wel knap dat je zelf heel anders bent gaan leven!
Is het ook niet zo dat de vrouw juist moslima moet zijn, omdat de opvoeding van de kinderen via de vrouw gaat?
zaterdag 21 maart 2009 om 08:09
Iemand zei hieronder dat de kinderen niet 'moslim' worden opgevoed. Maar een kind van een moslimvader wordt tot de moslims berekend. En bij een evt. scheiding blijven de kinderen bij de vader, volgens de moslimwetten. Dan kun je in een westers land scheiden, maar als de vader de kinderen meeneemt naar Soedan dan krijgt hij daar het recht de kinderen te houden. Hij is immers de vader en heeft 'recht' op de kinderen. En al wonen de kinderen dan in een land waar dat wettelijk gezien niet zo is, dan komt de cultuur om de hoek kijken en zal de hele familie de man helpen om de kinderen te verbergen zodat ze maar in het land blijven bij pa en zijn familie.
zaterdag 21 maart 2009 om 08:13
quote:Connect schreef op 20 maart 2009 @ 21:25:
Tja, het blijkt inderdaad dat de meerderheid hier niet voor zou kiezen nee en datzelfde zou ik ook zeggen een paar maanden geleden. Tuurlijk kies je hier nooit bewust voor, dat heb ik ook niet gedaan! Maarja, ik zit nu eenmaal wel in die situatie en het onderwerp kinderen is zeker al aan bod gekomen. In eerste instantie wilde hij uiteraard wel dat eventuele kinderen automatisch moslim worden maar toen ik aangaf dat perse niet te willen en we dat een paar keer hebben besproken, gaf hij na een tijd wel toe dat als dat een hele grote issue was voor mij om met hem door te gaan, hij wel zou toestemmen om de kinderen "neutraal" te laten zijn totdat ze een eigen keus kunnen maken.
Dat je jezelf als 'n blind paard in 'n kansloze relatie zou willen storten is nog tot daar aan toe. Dat heeft bijna iedereen van ons wel gedaan en je komt jezelf vanzelf tegen en gaat weer verder met je leven. Maar dat je serieus over kinderen nadenkt in zo'n situatie vind ik echt bezopen! Heb je enig idee wat je die kinderen aan zou doen? Als jullie relatie mislukt, en die kans schat ik heeeeel hoog in, dan ga jij weer terug naar Nederland en hij weer naar Soedan en dan zien ze ofwel hun vader niet meer, ofwel laat die kerel jou met lege handen achter en ontvoert z'n kroost om ze traditioneel op te laten voeden door zijn moslimfamilieleden.
Ik hoop dat jouw familie/vrienden die roze bril snel van je ogen trappen, want wat is nu 2 maanden? Dat is gewoon biologische lust, want verstandelijk gezien heb je niets met die man gemeen.
Tja, het blijkt inderdaad dat de meerderheid hier niet voor zou kiezen nee en datzelfde zou ik ook zeggen een paar maanden geleden. Tuurlijk kies je hier nooit bewust voor, dat heb ik ook niet gedaan! Maarja, ik zit nu eenmaal wel in die situatie en het onderwerp kinderen is zeker al aan bod gekomen. In eerste instantie wilde hij uiteraard wel dat eventuele kinderen automatisch moslim worden maar toen ik aangaf dat perse niet te willen en we dat een paar keer hebben besproken, gaf hij na een tijd wel toe dat als dat een hele grote issue was voor mij om met hem door te gaan, hij wel zou toestemmen om de kinderen "neutraal" te laten zijn totdat ze een eigen keus kunnen maken.
Dat je jezelf als 'n blind paard in 'n kansloze relatie zou willen storten is nog tot daar aan toe. Dat heeft bijna iedereen van ons wel gedaan en je komt jezelf vanzelf tegen en gaat weer verder met je leven. Maar dat je serieus over kinderen nadenkt in zo'n situatie vind ik echt bezopen! Heb je enig idee wat je die kinderen aan zou doen? Als jullie relatie mislukt, en die kans schat ik heeeeel hoog in, dan ga jij weer terug naar Nederland en hij weer naar Soedan en dan zien ze ofwel hun vader niet meer, ofwel laat die kerel jou met lege handen achter en ontvoert z'n kroost om ze traditioneel op te laten voeden door zijn moslimfamilieleden.
Ik hoop dat jouw familie/vrienden die roze bril snel van je ogen trappen, want wat is nu 2 maanden? Dat is gewoon biologische lust, want verstandelijk gezien heb je niets met die man gemeen.
zaterdag 21 maart 2009 om 08:30
Hee Dieg, 'knap' is het niet echt hoor. Ik heb gewoon mijn verstand gebruikt Sowieso 'kloppen' in mijn ogen een hoop dingen niet. Een gebod/verbod met wel tig interpretaties en ik mocht uitzoeken wat nou klopte. Mij te veel moeite. Bovendien ben/was ik een doorvrager: maar waarom? maar waarom? maar waarom? En als men moe werd van mijn vragen kreeg ik 't antwoord: Soms mogen we van Allah het antwoord nog niet weten". Of deze (ook briljant): Dat is nu eenmaal hoe Allah het bepaalt heeft. Daar zoveel over vragen getuigt van disrespect. Je gelooft of niet. Punt." Toen dacht:"Wat raar...als Allah almachtig is dan maakt hij mij toch gewoon tot een perfecte moslim? En als Allah niet wil dat ik zoveel vragen stel waarom geeft hij mij die mogelijkheid dan om uberhaupt vragen te bedenken?" En waarom in Godsnaam is in elk geloof God mannelijk? Als "hij" het Al is. De alfa en de omega dan is ie toch geslachtsloos? Ik kan nog wel duizend vragen bedenken die ik niet beantwoord zie. Misschien niet het juiste topic om een discussie over geloof te starten maar moest dit even kwijt.
Om terug te komen op het man-vrouw verhaal. In de koran staat dat een man mag trouwen met vrouwen van het Boek (Bijbel, Thora) maar andersom mag een vrouw NIET trouwen met mannen van het Boek. De reden die ik altijd gehoord heb is: Mannen zijn gezinshoofd en een vrouw is makkelijker te overtuigen/over te halen om moslima te worden dan een man te overtuigen is om moslim voor de vrouw te worden. Zelf vind ik het een kromme redenering. Alsof vrouwen makke lammetjes zijn die je kunt kneden tot wat je maar wilt.
Net zoals iemand hiervoor schreeft: multiculti KAN, het is niet per definitie slecht/onmogelijk mits je beide dezelfde fundamentele waarden en levensvisie deelt. De tierelantijntjes daaromheen maken dan niet zoveel uit. Ik ken een vrouw die al 20 (of langer zelfs) gelukkig getrouwd is met een moslim-man. Hij bidt, vast en gaat op bedevaart. Zij doet dat allemaal niet omdat ze niet en dat is PRIMA. Ze hebben samen een zoon en die mag van beide ouders zelf bepalen of en waar hij in wil geloven. Vrouwen worden ECHT als minder gezien. Er zijn tal van voorbeelden die soms subtiel en soms minder subtiel het verschil (in WAARDE) tussen mannen en vrouwen laat zien. De man is gewoon de baas. Punt. En of dit religieus of traditioneel bepaald is: het zit echt diep ingebakken en je moet zeker zijn dat je een man treft die gebroken heeft met die zienswijze.
Overigens wil ik wel zeggen dat mijn Nl'se vriendjes er ook een puinhoop van maakten. Ik dacht dat het 'vrije westen' vrije mensen voortbracht maar ook sommige westerse mannen hebben er een handje van om zich superieur t.o. een vrouw te gedragen. Ze dachten waarschijnlijk:"Ah lekker, Marokkaanse, zorgzaam, lief, die moeten we hebben". Nou lieven Nl'se jongen, Ik ben niet zo ver gekomen om te breken met de meest belachelijke onderdrukking om nu onderdrukt te worden met bloemen, kadootjes zodat ik jou voor altijd dien. Flikker lekker op.
*moet ongesteld worden*
Om terug te komen op het man-vrouw verhaal. In de koran staat dat een man mag trouwen met vrouwen van het Boek (Bijbel, Thora) maar andersom mag een vrouw NIET trouwen met mannen van het Boek. De reden die ik altijd gehoord heb is: Mannen zijn gezinshoofd en een vrouw is makkelijker te overtuigen/over te halen om moslima te worden dan een man te overtuigen is om moslim voor de vrouw te worden. Zelf vind ik het een kromme redenering. Alsof vrouwen makke lammetjes zijn die je kunt kneden tot wat je maar wilt.
Net zoals iemand hiervoor schreeft: multiculti KAN, het is niet per definitie slecht/onmogelijk mits je beide dezelfde fundamentele waarden en levensvisie deelt. De tierelantijntjes daaromheen maken dan niet zoveel uit. Ik ken een vrouw die al 20 (of langer zelfs) gelukkig getrouwd is met een moslim-man. Hij bidt, vast en gaat op bedevaart. Zij doet dat allemaal niet omdat ze niet en dat is PRIMA. Ze hebben samen een zoon en die mag van beide ouders zelf bepalen of en waar hij in wil geloven. Vrouwen worden ECHT als minder gezien. Er zijn tal van voorbeelden die soms subtiel en soms minder subtiel het verschil (in WAARDE) tussen mannen en vrouwen laat zien. De man is gewoon de baas. Punt. En of dit religieus of traditioneel bepaald is: het zit echt diep ingebakken en je moet zeker zijn dat je een man treft die gebroken heeft met die zienswijze.
Overigens wil ik wel zeggen dat mijn Nl'se vriendjes er ook een puinhoop van maakten. Ik dacht dat het 'vrije westen' vrije mensen voortbracht maar ook sommige westerse mannen hebben er een handje van om zich superieur t.o. een vrouw te gedragen. Ze dachten waarschijnlijk:"Ah lekker, Marokkaanse, zorgzaam, lief, die moeten we hebben". Nou lieven Nl'se jongen, Ik ben niet zo ver gekomen om te breken met de meest belachelijke onderdrukking om nu onderdrukt te worden met bloemen, kadootjes zodat ik jou voor altijd dien. Flikker lekker op.
*moet ongesteld worden*
zaterdag 21 maart 2009 om 09:05
zaterdag 21 maart 2009 om 10:29
quote:siensien schreef op 21 maart 2009 @ 09:05:
Connect, als er 700 km afstand tussen jullie zit, lijkt het me echt beter om hier mee te stoppen. Je kunt er nu nog makkelijk uitstappen. Twee maanden is niet echt een relatie als je zover uit elkaar woont. Hoe vaak hebben jullie elkaar al gezien? En heeft hij een vv?Misschien heb je niet alles gelezen, maar ze wonen allebei in Spanje.
Connect, als er 700 km afstand tussen jullie zit, lijkt het me echt beter om hier mee te stoppen. Je kunt er nu nog makkelijk uitstappen. Twee maanden is niet echt een relatie als je zover uit elkaar woont. Hoe vaak hebben jullie elkaar al gezien? En heeft hij een vv?Misschien heb je niet alles gelezen, maar ze wonen allebei in Spanje.
zaterdag 21 maart 2009 om 10:36
Sensy
Connect, think twice. Hier slechte ervaring; relatie met Irakese man gehad, moslim en dominant, en ik ben wel mijn kinderen sinds meer dan zes jaar kwijt, want meegenomen naar *weet ik waar* en nooit meer wat gehoord.
Een relatie op zich is al lastig genoeg; en een multi-culti relatie is nog heel veel ingewikkelder. Als er nog geen kinderen zijn, is het wel te doen, maar daarna wordt het het een ander verhaal en komen de diepste wortels boven.
Ik ken niet één multi-culti-relatie die goed is blijven gaan.
Connect, think twice. Hier slechte ervaring; relatie met Irakese man gehad, moslim en dominant, en ik ben wel mijn kinderen sinds meer dan zes jaar kwijt, want meegenomen naar *weet ik waar* en nooit meer wat gehoord.
Een relatie op zich is al lastig genoeg; en een multi-culti relatie is nog heel veel ingewikkelder. Als er nog geen kinderen zijn, is het wel te doen, maar daarna wordt het het een ander verhaal en komen de diepste wortels boven.
Ik ken niet één multi-culti-relatie die goed is blijven gaan.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 21 maart 2009 om 11:07
Zamirah, maar dan kunnen ze toch 700 km uit elkaar wonen. En dat begrijp ik ook uit haar OP.
Elmervrouw, jouw ervaring is natuurlijk de allerergste. Hoop toch zo voor je dat je op een mooie dag je kinderen weer in je armen kunt sluiten. Toen ik dat daarstraks schreef dacht ik natuurlijk aan jou, hoewel we elkaar helemaal niet kennen en ik jouw verhaal alleen van/via het forum ken.
Elmervrouw, jouw ervaring is natuurlijk de allerergste. Hoop toch zo voor je dat je op een mooie dag je kinderen weer in je armen kunt sluiten. Toen ik dat daarstraks schreef dacht ik natuurlijk aan jou, hoewel we elkaar helemaal niet kennen en ik jouw verhaal alleen van/via het forum ken.
zaterdag 21 maart 2009 om 11:17
Ik ken gelukkig wel voorbeelden waar het al heel lang goed gaat. Maar dat zijn wel relaties waarbij het cultuurverschil eigenlijk niet zo groot is en waarbij er geen sprake is van een verschil in religie.
Ik denk dat je mbt cultuur vooral moet kijken uit wat voor een gezin je partner komt. Dat vormt toch wel heel erg hoe men over man-vrouwrelaties, opvoeding van kinderen etc. denkt.
Mijn man is dan wel Turks maar zijn vader is geboren en getogen in Griekenland (als zoon van een etnische turk die in Griekenland woonde en een Grieks-Bulgaarse vrouw). Misschien daarom is mijn schoonvader de meest geemancipeerde man van zijn generatie mannen in Turkije. Hij staat vroeg op om ontbijtjes voor iedereen te maken en kranten te halen en als het nodig is kookt en maakt hij nog schoon ook. Hij gaat niet naar Turkse mannencafes om te kaarten, backgamonnen en de hele dag te verkletsen. Schoonmoeder gaat bijvoorbeeld ook met enige regelmaat alleen op vakantie, dat is in traditioneel turkse gezinnen ondenkbaar natuurlijk. En mijn schoonzusje werd als tiener vrijer gelaten dan mijn man, haar maagdelijkheid is daarbij nooit een issue geweest. Zij mocht gewoon met haar vriendje op vakantie en dat vriendje is nooit haar man geworden. En dat weet iedereen ook en daar doet niemand moeilijk over. Moraal van het verhaal: ik was de eerste maanden natuurlijk ook dolverliefd op mijn man maar ik hield wel in mijn achterhoofd dat hoe westers hij zelf ook leek, ik eerst zijn familie wilde leren kennen. Als hij uit gezin was gekomen waarbij de man stelselmatig boven de vrouw wordt gesteld, waarbij voor de verschillende sexen een verschillende (sexuele) moraal zou gelden en waarbij de echtgenote eigenlijk een soort bediende is van de man, dan had ik het waarschijnlijk afgekapt.
Ik denk dat je mbt cultuur vooral moet kijken uit wat voor een gezin je partner komt. Dat vormt toch wel heel erg hoe men over man-vrouwrelaties, opvoeding van kinderen etc. denkt.
Mijn man is dan wel Turks maar zijn vader is geboren en getogen in Griekenland (als zoon van een etnische turk die in Griekenland woonde en een Grieks-Bulgaarse vrouw). Misschien daarom is mijn schoonvader de meest geemancipeerde man van zijn generatie mannen in Turkije. Hij staat vroeg op om ontbijtjes voor iedereen te maken en kranten te halen en als het nodig is kookt en maakt hij nog schoon ook. Hij gaat niet naar Turkse mannencafes om te kaarten, backgamonnen en de hele dag te verkletsen. Schoonmoeder gaat bijvoorbeeld ook met enige regelmaat alleen op vakantie, dat is in traditioneel turkse gezinnen ondenkbaar natuurlijk. En mijn schoonzusje werd als tiener vrijer gelaten dan mijn man, haar maagdelijkheid is daarbij nooit een issue geweest. Zij mocht gewoon met haar vriendje op vakantie en dat vriendje is nooit haar man geworden. En dat weet iedereen ook en daar doet niemand moeilijk over. Moraal van het verhaal: ik was de eerste maanden natuurlijk ook dolverliefd op mijn man maar ik hield wel in mijn achterhoofd dat hoe westers hij zelf ook leek, ik eerst zijn familie wilde leren kennen. Als hij uit gezin was gekomen waarbij de man stelselmatig boven de vrouw wordt gesteld, waarbij voor de verschillende sexen een verschillende (sexuele) moraal zou gelden en waarbij de echtgenote eigenlijk een soort bediende is van de man, dan had ik het waarschijnlijk afgekapt.
if we all light up, we can scare away the dark...
zaterdag 21 maart 2009 om 11:28
Mijn ouders zijn een tijd uit elkaar geweest, en zijn nu weer samen.
Maar mijn moeder heeft erg veel moeten slikken. En dan is mijn pa dus géén moslim. Maar wel heel dominant en bazig. Bovendien ook nog eens getraumatiseerd door de oorlog in zijn land, vroeger.
Mijn zusje en ik moesten bijv belachelijk vroeg thuis zijn vroeger, vergeleken met leeftijddgenoten. We werden heel erg kort gehouden.
Daarbij voel ik me soms verscheurd tussen twee culturen, en heb het een tijdje nergens kunnen vinden.
Maar mijn moeder heeft erg veel moeten slikken. En dan is mijn pa dus géén moslim. Maar wel heel dominant en bazig. Bovendien ook nog eens getraumatiseerd door de oorlog in zijn land, vroeger.
Mijn zusje en ik moesten bijv belachelijk vroeg thuis zijn vroeger, vergeleken met leeftijddgenoten. We werden heel erg kort gehouden.
Daarbij voel ik me soms verscheurd tussen twee culturen, en heb het een tijdje nergens kunnen vinden.
zaterdag 21 maart 2009 om 11:51
Zamirah, ik ben volbloed Marokkaanse en werd ook verscheurd tussen twee culturen. I know, het is niet vergelijkbaar maar ook ik kan 'het' nergens vinden. Nog steeds niet en ik laat het zo. Ik leef. Da's het belangrijkste.
Maar hey, begrijp ik goed dat je het nu wel gevonden hebt? Hoe heb je dat gedaan?
Maar hey, begrijp ik goed dat je het nu wel gevonden hebt? Hoe heb je dat gedaan?
zaterdag 21 maart 2009 om 12:56
Ik begrijp heel goed waarom veel mensen negatief aankijken tegen een relatie met iemand uit een andere cultuur en met een ander geloof. Heel vaak gaat het namelijk ook gewoon mis.
Het kan echter ook goed gaan. Ik ken de TO niet, haar vriend niet en ook niet hoe zij beiden in het leven staan. Echter ik zou TO op dit moment aanraden om gewoon even helemaal niets te beslissen. Gewoon elkaar leren kennen, leuke dingen doen, veel praten enzovoorts. Het hoeft toch niet allemaal gelijk heel serieus te zijn? Als de relatie zich ontwikkelt, je elkaar beter leert kennen enzovoorts en meer over de toekomst gaat praten en nadenken merk je vanzelf wel of deze relatie een toekomst heeft.
Een relatie met iemand uit een andere cultuur of met een ander geloof kan ook gewoon enorm leuk en verrijkend zijn. Je leert jezelf en je eigen overtuigeningen beter kennen want je zal jezelf vaker moeten verantwoorden over waarom je iets gelooft of denkt of wilt. Dat is enorm leerzaam. Ik heb juist door een relatie met een niet christen enorm veel over mijn geloof na moeten denken en ben daarom nu veel bewuster christen dan ik was voordat ik met mijn man samen was.
Daarnaast heb ik enorm veel over een andere geloof en een andere cultuur kunnen leren wat ook heel verrijkend is.
Daarnaast heeft het ook iets bevrijdends voor beide partijen. Mijn man zegt altijd dat hij juist door mij niet zo in een cultuur vast zit maar gewoon zelf kan beslissen wat hij wil. Als zijn familie commentaar heeft kan hij dat gewoon afschuiven op die gekke europeese vrouw
Voor de kinderen vind ik het ook leuk dat ze zowel de Nederlandse als de Marokkaanse cultuur goed kennen en van beide culturen de mooie dingen mee kunnen nemen.
Wat betreft geloof. Ik heb geen idee of mijn kinderen ergens als moslim geregistreerd staan. Zover ik weet niet. Misschien staan ze in marokko wel ergens als moslim aangegeven. Geen idee, ik zou niet weten hoe de marokkaanse overheid aan hun gegevens zou moeten komen aangezien ze die nationaliteit niet hebben maar zelfs al zou het zo zijn is dat toch alleen maar een formaliteit? De marokkaanse overheid mag ze best als moslim benaderen. Het is ook niet iets ergs of zo, moslim zijn, het is geen ziekte
Hoe triest het verhaal van Elmervrouw mij ook lijkt (ik ken haar verhaal niet maar haar berichtje schokt mij want het lijkt me zo ontzettend erg om je kinderen niet meer te zien) het is natuurlijk een extreem geval hoewel het inderdaad vaker voorkomt. Ik weet niet hoe de internationale afspraken tussen Marokko en Groot Brittannië zijn (waar wij wonen) maar ongetwijfeld zou het heel moeilijk/onmogelijk zijn om de kinderen terug te krijgen als man ze naar Marokko zou ontvoeren. Met Sudan zal dat nog wel moeilijker zijn.
Echter om nou vanwege dit soort extreme situaties gelijk een relatie af te kappen vind ik ook te ver gaan. Ik ben geen relatie met een marokkaanse moslim aangegaan voor mijn gevoel maar een relatie met x die toevallig inderdaad marokkaan en moslim is maar die daarnaast veel meer is dan alleen dat.
Mijn advies aan Connect is dan ook neem de tijd, leer hem kennen, geniet van elkaar en zie hoe de zaken verder gaan. Doe geen dingen die tegen je gevoel in gaan verder.
Het kan echter ook goed gaan. Ik ken de TO niet, haar vriend niet en ook niet hoe zij beiden in het leven staan. Echter ik zou TO op dit moment aanraden om gewoon even helemaal niets te beslissen. Gewoon elkaar leren kennen, leuke dingen doen, veel praten enzovoorts. Het hoeft toch niet allemaal gelijk heel serieus te zijn? Als de relatie zich ontwikkelt, je elkaar beter leert kennen enzovoorts en meer over de toekomst gaat praten en nadenken merk je vanzelf wel of deze relatie een toekomst heeft.
Een relatie met iemand uit een andere cultuur of met een ander geloof kan ook gewoon enorm leuk en verrijkend zijn. Je leert jezelf en je eigen overtuigeningen beter kennen want je zal jezelf vaker moeten verantwoorden over waarom je iets gelooft of denkt of wilt. Dat is enorm leerzaam. Ik heb juist door een relatie met een niet christen enorm veel over mijn geloof na moeten denken en ben daarom nu veel bewuster christen dan ik was voordat ik met mijn man samen was.
Daarnaast heb ik enorm veel over een andere geloof en een andere cultuur kunnen leren wat ook heel verrijkend is.
Daarnaast heeft het ook iets bevrijdends voor beide partijen. Mijn man zegt altijd dat hij juist door mij niet zo in een cultuur vast zit maar gewoon zelf kan beslissen wat hij wil. Als zijn familie commentaar heeft kan hij dat gewoon afschuiven op die gekke europeese vrouw
Voor de kinderen vind ik het ook leuk dat ze zowel de Nederlandse als de Marokkaanse cultuur goed kennen en van beide culturen de mooie dingen mee kunnen nemen.
Wat betreft geloof. Ik heb geen idee of mijn kinderen ergens als moslim geregistreerd staan. Zover ik weet niet. Misschien staan ze in marokko wel ergens als moslim aangegeven. Geen idee, ik zou niet weten hoe de marokkaanse overheid aan hun gegevens zou moeten komen aangezien ze die nationaliteit niet hebben maar zelfs al zou het zo zijn is dat toch alleen maar een formaliteit? De marokkaanse overheid mag ze best als moslim benaderen. Het is ook niet iets ergs of zo, moslim zijn, het is geen ziekte
Hoe triest het verhaal van Elmervrouw mij ook lijkt (ik ken haar verhaal niet maar haar berichtje schokt mij want het lijkt me zo ontzettend erg om je kinderen niet meer te zien) het is natuurlijk een extreem geval hoewel het inderdaad vaker voorkomt. Ik weet niet hoe de internationale afspraken tussen Marokko en Groot Brittannië zijn (waar wij wonen) maar ongetwijfeld zou het heel moeilijk/onmogelijk zijn om de kinderen terug te krijgen als man ze naar Marokko zou ontvoeren. Met Sudan zal dat nog wel moeilijker zijn.
Echter om nou vanwege dit soort extreme situaties gelijk een relatie af te kappen vind ik ook te ver gaan. Ik ben geen relatie met een marokkaanse moslim aangegaan voor mijn gevoel maar een relatie met x die toevallig inderdaad marokkaan en moslim is maar die daarnaast veel meer is dan alleen dat.
Mijn advies aan Connect is dan ook neem de tijd, leer hem kennen, geniet van elkaar en zie hoe de zaken verder gaan. Doe geen dingen die tegen je gevoel in gaan verder.
zaterdag 21 maart 2009 om 13:13
Nou, Nymeria, ik ben het niet met je eens dat je vrijblijvend kunt uitproberen of er toekomstmuziek inzit.
Ik heb dat geprobeerd met een man uit het midden oosten ( zal niet het land met naam en toenaam noemen, vanwege privacy) en toen ik er een punt achter wilde zetten, na 9 maanden, kon hij dat niet verkroppen en heeft ie me nog 4 maanden gestalkt. Volkomen in zijn eer aangetast. Ik werd zelfs opgebeld door zijn zus, die me probeerde over te halen toch alsjeblieft met hem door te gaan, want hij had zo'n verdriet.
Ik heb dat geprobeerd met een man uit het midden oosten ( zal niet het land met naam en toenaam noemen, vanwege privacy) en toen ik er een punt achter wilde zetten, na 9 maanden, kon hij dat niet verkroppen en heeft ie me nog 4 maanden gestalkt. Volkomen in zijn eer aangetast. Ik werd zelfs opgebeld door zijn zus, die me probeerde over te halen toch alsjeblieft met hem door te gaan, want hij had zo'n verdriet.
zaterdag 21 maart 2009 om 13:24
Zamirah, dat is inderdaad een rot situatie. Maar ik denk altijd maar dat dit uizonderingen zijn. Misschien ben ik wel heel naiëf of zo dat kan natuurlijk
Ik ken ook een Nederlandse vrouw die haar Nederlandse ex vriend nog maanden op een hele vervelende manier heeft gestalkt.
Ik weet het niet maar om nou van te voren allerlei doemscenario's te bedenken voor een relatie die nog helemaal niet serieus is vind ik vrij ver gaan. Ik zou persoonlijk niet van te voren gaan bedenken wat er allemaal mis kan gaan als ik iemand leer kennen. Ik ben sowieso niet iemand die zich ergens instort dus ik zou altijd bij een nieuwe relatie heel veel tijd nemen om elkaar te leren kennen. Echter een relatie van te voren al af te kappen vanwege iemands afkomst of geloof zou ik ook niet doen. Ik zou gewoon die persoon willen leren kennen.
Ik ken ook een Nederlandse vrouw die haar Nederlandse ex vriend nog maanden op een hele vervelende manier heeft gestalkt.
Ik weet het niet maar om nou van te voren allerlei doemscenario's te bedenken voor een relatie die nog helemaal niet serieus is vind ik vrij ver gaan. Ik zou persoonlijk niet van te voren gaan bedenken wat er allemaal mis kan gaan als ik iemand leer kennen. Ik ben sowieso niet iemand die zich ergens instort dus ik zou altijd bij een nieuwe relatie heel veel tijd nemen om elkaar te leren kennen. Echter een relatie van te voren al af te kappen vanwege iemands afkomst of geloof zou ik ook niet doen. Ik zou gewoon die persoon willen leren kennen.
