Kinderen
alle pijlers
Het zeggen van u!
vrijdag 20 maart 2009 om 17:57
Mijn dochter van bijna 4 hoeft tegen mij en mijn man geen u te zeggen maar mijn schoonouders of vooral mijn schoonvader staat daarop!
Ook hoeft ze tegen mijn moeder ook geen u te zeggen.
Ik probeer haar te leren dat ze tegen mijn schoonouders wel u moet zeggen maar dat schiet er dus vaak bij in.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen.
Is het nou verstandig dat ze tegen iedereen u zegt?
Wat vinden jullie daar nou van?
Liefs Vin
Ook hoeft ze tegen mijn moeder ook geen u te zeggen.
Ik probeer haar te leren dat ze tegen mijn schoonouders wel u moet zeggen maar dat schiet er dus vaak bij in.
Ik weet niet zo goed wat ik moet doen.
Is het nou verstandig dat ze tegen iedereen u zegt?
Wat vinden jullie daar nou van?
Liefs Vin
For better and worse!!!!
zaterdag 21 maart 2009 om 12:29
Ik heb ook nooit 'U' hoeven te zeggen tegen mijn leerkrachten. Ben ik niet gewend.
Nu ik er over nadenk was er wel iets anders typerend of moet ik het rolbevestigend noemen.
Vrouwen waren altijd je/jij Juf Voornaam en mannen waren altijd je/jij Meester Achternaam....
Hmmm, nooit bij stil gestaan eigenlijk.
Nu ik er over nadenk was er wel iets anders typerend of moet ik het rolbevestigend noemen.
Vrouwen waren altijd je/jij Juf Voornaam en mannen waren altijd je/jij Meester Achternaam....
Hmmm, nooit bij stil gestaan eigenlijk.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:32
quote:Nymeria schreef op 21 maart 2009 @ 11:54:
[...]
Alleen kinderen jonger dan een jaar of 14 spreek ik met jij aan ongeacht de situatie. Dat is de gewoonte en vind ik ook niet raar. Er is nou eenmaal een verschil tussen kinderen en volwassen in omgangsvormen.Maar kan je dan ook uitleggen wat het wezelijke verschil dan maakt? Dat het verschil er is, weet ik. Dat het temaken heeft met een jongere leeftijd weet ik ook. Maar wat maakt het dan dat bijvoorbeeld kinderen van 14- niet met 'U' worden aangesproken, buiten het simpele feit dat ze 14- zijn. Daar moet toch een achter liggende gedachten aan zitten.
[...]
Alleen kinderen jonger dan een jaar of 14 spreek ik met jij aan ongeacht de situatie. Dat is de gewoonte en vind ik ook niet raar. Er is nou eenmaal een verschil tussen kinderen en volwassen in omgangsvormen.Maar kan je dan ook uitleggen wat het wezelijke verschil dan maakt? Dat het verschil er is, weet ik. Dat het temaken heeft met een jongere leeftijd weet ik ook. Maar wat maakt het dan dat bijvoorbeeld kinderen van 14- niet met 'U' worden aangesproken, buiten het simpele feit dat ze 14- zijn. Daar moet toch een achter liggende gedachten aan zitten.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:39
quote:feeks schreef op 21 maart 2009 @ 12:18:
Ik zeg U tegen ouderen, niet tegen kinderen, tieners, twintigers, dertigers en veertigers. Daarentegen wil ik ook geen U genoemd worden, net zoals ik mezelf niet voorstel als mevrouw Feeks, maar gewoon voor- en achternaam. Ik vraag me nog steeds af waarom een tiener/twintiger zich in een telefoongesprek voorstelt als mevrouw/meneer die en die, hier kweek je geen respect mee
Ik stel me nooit voor als 'mevrouw Eowynn' en ik ken eigenlijk niemand die zich voorstelt als 'mevrouw Jansen' of 'Meneer de Bruin'.
Je stelt je over het algemeen voor met je voor en achternaam, waarna je elkaar gewoon aanspreekt met meneer/mevrouw en 'u' todat dat de ander aangeeft dat je ook gewoon Truus mag zeggen en 'jij'.
Ik zal iemand die net zo oud is als in in een privesituatie niet aanspreken met 'u' of mevrouw, in een andere dan privesituatie (werk, ziekenhuis, dokter, school, enzovoorts) altijd met u en mevrouw of meneer.
Ik word door de arts in het ziekenhuis die wij bij de jongste hebben, die álles met ons heeft meegemaakt van mijn opname, tot zijn geboorte, eerste opvang, alle ellende eromheen, nog steeds aangesproken met 'mevrouw Eowynn' ookal is ze met gemak 25 jaar ouder dan ik, en ik spreek haar ook nog steeds aan met 'mevrouw Huppeldepup' of 'Dokter Huppeldepup'. Ik vind dat eigenlijk heel normaal.
Ik zeg U tegen ouderen, niet tegen kinderen, tieners, twintigers, dertigers en veertigers. Daarentegen wil ik ook geen U genoemd worden, net zoals ik mezelf niet voorstel als mevrouw Feeks, maar gewoon voor- en achternaam. Ik vraag me nog steeds af waarom een tiener/twintiger zich in een telefoongesprek voorstelt als mevrouw/meneer die en die, hier kweek je geen respect mee
Ik stel me nooit voor als 'mevrouw Eowynn' en ik ken eigenlijk niemand die zich voorstelt als 'mevrouw Jansen' of 'Meneer de Bruin'.
Je stelt je over het algemeen voor met je voor en achternaam, waarna je elkaar gewoon aanspreekt met meneer/mevrouw en 'u' todat dat de ander aangeeft dat je ook gewoon Truus mag zeggen en 'jij'.
Ik zal iemand die net zo oud is als in in een privesituatie niet aanspreken met 'u' of mevrouw, in een andere dan privesituatie (werk, ziekenhuis, dokter, school, enzovoorts) altijd met u en mevrouw of meneer.
Ik word door de arts in het ziekenhuis die wij bij de jongste hebben, die álles met ons heeft meegemaakt van mijn opname, tot zijn geboorte, eerste opvang, alle ellende eromheen, nog steeds aangesproken met 'mevrouw Eowynn' ookal is ze met gemak 25 jaar ouder dan ik, en ik spreek haar ook nog steeds aan met 'mevrouw Huppeldepup' of 'Dokter Huppeldepup'. Ik vind dat eigenlijk heel normaal.
zaterdag 21 maart 2009 om 12:42
quote:Eowynn_ schreef op 21 maart 2009 @ 12:39:
[...]
Ik stel me nooit voor als 'mevrouw Eowynn' en ik ken eigenlijk niemand die zich voorstelt als 'mevrouw Jansen' of 'Meneer de Bruin'.
Je stelt je over het algemeen voor met je voor en achternaam, waarna je elkaar gewoon aanspreekt met meneer/mevrouw en 'u' todat dat de ander aangeeft dat je ook gewoon Truus mag zeggen en 'jij'.
Ik zal iemand die net zo oud is als in in een privesituatie niet aanspreken met 'u' of mevrouw, in een andere dan privesituatie (werk, ziekenhuis, dokter, school, enzovoorts) altijd met u en mevrouw of meneer.
Ik word door de arts in het ziekenhuis die wij bij de jongste hebben, die álles met ons heeft meegemaakt van mijn opname, tot zijn geboorte, eerste opvang, alle ellende eromheen, nog steeds aangesproken met 'mevrouw Eowynn' ookal is ze met gemak 25 jaar ouder dan ik, en ik spreek haar ook nog steeds aan met 'mevrouw Huppeldepup' of 'Dokter Huppeldepup'. Ik vind dat eigenlijk heel normaal.Ik doe iets juridisch en ik heb ze vaak aan de telefoon hoor, mevrouw die en die van 22
[...]
Ik stel me nooit voor als 'mevrouw Eowynn' en ik ken eigenlijk niemand die zich voorstelt als 'mevrouw Jansen' of 'Meneer de Bruin'.
Je stelt je over het algemeen voor met je voor en achternaam, waarna je elkaar gewoon aanspreekt met meneer/mevrouw en 'u' todat dat de ander aangeeft dat je ook gewoon Truus mag zeggen en 'jij'.
Ik zal iemand die net zo oud is als in in een privesituatie niet aanspreken met 'u' of mevrouw, in een andere dan privesituatie (werk, ziekenhuis, dokter, school, enzovoorts) altijd met u en mevrouw of meneer.
Ik word door de arts in het ziekenhuis die wij bij de jongste hebben, die álles met ons heeft meegemaakt van mijn opname, tot zijn geboorte, eerste opvang, alle ellende eromheen, nog steeds aangesproken met 'mevrouw Eowynn' ookal is ze met gemak 25 jaar ouder dan ik, en ik spreek haar ook nog steeds aan met 'mevrouw Huppeldepup' of 'Dokter Huppeldepup'. Ik vind dat eigenlijk heel normaal.Ik doe iets juridisch en ik heb ze vaak aan de telefoon hoor, mevrouw die en die van 22
zaterdag 21 maart 2009 om 12:46
quote:feeks schreef op 21 maart 2009 @ 12:42:
[...]
Ik doe iets juridisch en ik heb ze vaak aan de telefoon hoor, mevrouw die en die van 22
En soms kan het heel handig zijn, om jezelf mevrouw te noemen. Zeker als ik kijk naar jouw reactie, jouw branche: het lijkt alsof je iemand van 22 niet serieus neemt. En als die zichzelf mevrouw noemt, dan wil ze serieus genomen worden en niet als snotneus behandeld worden.
Ik werk met vrachtwagenchauffeurs en die noemen mij ook mevrouw en ik hen meneer en u, totdat duidelijk is dat jij en jou ook heel goed past. Zakelijk vraag ik of het goed is als ik je zeg, of wordt het mij gevraagd.
[...]
Ik doe iets juridisch en ik heb ze vaak aan de telefoon hoor, mevrouw die en die van 22
En soms kan het heel handig zijn, om jezelf mevrouw te noemen. Zeker als ik kijk naar jouw reactie, jouw branche: het lijkt alsof je iemand van 22 niet serieus neemt. En als die zichzelf mevrouw noemt, dan wil ze serieus genomen worden en niet als snotneus behandeld worden.
Ik werk met vrachtwagenchauffeurs en die noemen mij ook mevrouw en ik hen meneer en u, totdat duidelijk is dat jij en jou ook heel goed past. Zakelijk vraag ik of het goed is als ik je zeg, of wordt het mij gevraagd.
zaterdag 21 maart 2009 om 19:14
quote:HaagsLoesje schreef op 21 maart 2009 @ 11:39:
[...]
Oh ja? Nou kom dan maar op met de bewijslast!
Daar heb jij bij dezen weer zelf voor gezorgd.
Verder eensch met Eowynn.
En ik vraag me af, wat voor soort mensen vousvoyeren meteen koppelen aan schelden en onbeleefd zijn? Juist mensen die op behoorlijke en fatsoenlijke omgangsnormen staan gaan niet schelden. Het zegt toch genoeg over hoe jezelf tegen andere mensen doet als die 2 zaken aan elkaar koppelt?
[...]
Oh ja? Nou kom dan maar op met de bewijslast!
Daar heb jij bij dezen weer zelf voor gezorgd.
Verder eensch met Eowynn.
En ik vraag me af, wat voor soort mensen vousvoyeren meteen koppelen aan schelden en onbeleefd zijn? Juist mensen die op behoorlijke en fatsoenlijke omgangsnormen staan gaan niet schelden. Het zegt toch genoeg over hoe jezelf tegen andere mensen doet als die 2 zaken aan elkaar koppelt?
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
zondag 22 maart 2009 om 00:49
quote:HoiPippiLangkous schreef op 21 maart 2009 @ 19:14:
[...]
Daar heb jij bij dezen weer zelf voor gezorgd.
Dat heet het jezelf er makkelijk er vanaf brengen. Je bent vaag en wanneer ik om uitleg vraag doe je het af met een nietszeggend antwoord zoals hierboven.
Verder eensch met Eowynn.
En ik vraag me af, wat voor soort mensen vousvoyeren meteen koppelen aan schelden en onbeleefd zijn?
Heb ik niet gedaan hoor. Ja ik heb een voorbeeld gegeven dat je voorkomt dat men scheldt wanneer men 'U' gebruikt en dus 'U' niet als respect of beleefdheid gebruikt, maar dat wil niet zeggen dat ik 'U' zeggen koppel aan schelden en onbeleefd zijn.
Juist mensen die op behoorlijke en fatsoenlijke omgangsnormen staan gaan niet schelden.
Eens, alleen is wat de één fatsoenlijk en behoorlijk vindt, niet per definitie wat een ander daar van vind. En ook als je een mening hebt die niet door het grote publiek beaamt wordt (al ben ik in dit geval van mening dat het ook weer niet om een grote minderheid gaat) je onbehoorlijk of onfatsoenlijk bent.
Wat ik al eerder zei, het niet waarde hechten aan 'U' is een onderdeel(tje) van mijn normen en waarden, van wat ik fatsoenlijk, beleefd en behoorlijk vind. Dat ene onderdeel(tje) maakt mij niet als mens en kan dus ook niet als mens be(ver)oordeeld worden.
Het zegt toch genoeg over hoe jezelf tegen andere mensen doet als die 2 zaken aan elkaar koppelt?
Nee, het zegt mij niet direct genoeg, maar nu heb ik het donkerblauwe vermoeden dat wanneer ik je (wederom serieus) om uitleg vraag, je zal antwoorden in de trant dat dát ook alweer genoeg zegt en dus eigenlijk helemaal geen antwoordt geeft.
[...]
Daar heb jij bij dezen weer zelf voor gezorgd.
Dat heet het jezelf er makkelijk er vanaf brengen. Je bent vaag en wanneer ik om uitleg vraag doe je het af met een nietszeggend antwoord zoals hierboven.
Verder eensch met Eowynn.
En ik vraag me af, wat voor soort mensen vousvoyeren meteen koppelen aan schelden en onbeleefd zijn?
Heb ik niet gedaan hoor. Ja ik heb een voorbeeld gegeven dat je voorkomt dat men scheldt wanneer men 'U' gebruikt en dus 'U' niet als respect of beleefdheid gebruikt, maar dat wil niet zeggen dat ik 'U' zeggen koppel aan schelden en onbeleefd zijn.
Juist mensen die op behoorlijke en fatsoenlijke omgangsnormen staan gaan niet schelden.
Eens, alleen is wat de één fatsoenlijk en behoorlijk vindt, niet per definitie wat een ander daar van vind. En ook als je een mening hebt die niet door het grote publiek beaamt wordt (al ben ik in dit geval van mening dat het ook weer niet om een grote minderheid gaat) je onbehoorlijk of onfatsoenlijk bent.
Wat ik al eerder zei, het niet waarde hechten aan 'U' is een onderdeel(tje) van mijn normen en waarden, van wat ik fatsoenlijk, beleefd en behoorlijk vind. Dat ene onderdeel(tje) maakt mij niet als mens en kan dus ook niet als mens be(ver)oordeeld worden.
Het zegt toch genoeg over hoe jezelf tegen andere mensen doet als die 2 zaken aan elkaar koppelt?
Nee, het zegt mij niet direct genoeg, maar nu heb ik het donkerblauwe vermoeden dat wanneer ik je (wederom serieus) om uitleg vraag, je zal antwoorden in de trant dat dát ook alweer genoeg zegt en dus eigenlijk helemaal geen antwoordt geeft.
