Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij, deel 24.
donderdag 24 januari 2019 om 14:03
We kletsen hier weer verder, deel 24 al weer (voorheen ook wel bekend als Vanaf oktober 2010 kindvrij).
Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.
En zoals we in het vorige topic geleerd hebben, zijn we goed bezig voor het milieu:
Elk kind dat niet wordt geboren scheelt jaarlijks 58,6 ton in CO2 uitstoot.
Voor iedereen die er voor kiest om geen kinderen te krijgen.
En zoals we in het vorige topic geleerd hebben, zijn we goed bezig voor het milieu:
Elk kind dat niet wordt geboren scheelt jaarlijks 58,6 ton in CO2 uitstoot.
roxy21 wijzigde dit bericht op 24-01-2019 14:31
23.35% gewijzigd
Hope for the best, plan for the worst - Jack Reacher
zaterdag 2 februari 2019 om 10:30
Rb en kindrebel, dat is precies wat ik wou gaan schrijven 
Kind zijn op de basisschool was wel prima, ik heb echt een goede jeugd gehad, maar vanaf de middelbare school verlangde ik zo enorm naar vrijheid. School was toen dus ook hel.
Kind zijn op de basisschool was wel prima, ik heb echt een goede jeugd gehad, maar vanaf de middelbare school verlangde ik zo enorm naar vrijheid. School was toen dus ook hel.
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
zaterdag 2 februari 2019 om 10:46
En is het gelukt? Heb je een villa en paarden?
zaterdag 2 februari 2019 om 10:47
Op de basisschool ervaarde ik het leven nog als redelijk ongecompliceerd. Gelukkig had ik ook 'n thuisblijfmoeder, dus de lange lunchpauzes kon ik thuis even in alle rust afschakelen. Vanaf het middelbaar werd het een hel. Ik kon die drukte en al die wisselingen helemaal niet aan. Waar je op de basisschool een heel jaar in het zelfde klaslokaal op dezelfde plek zat, werd je op het middelbaar elk uur ontheemd omdat je moest wisselen. Denk dat ik een scheiding ook heel slecht had getrokken, nu ik daar zo bij stil sta.
zaterdag 2 februari 2019 om 10:51
Ik heb een mini villa: een klein vrijstaand huis en ik heb 2 konijnen
zaterdag 2 februari 2019 om 11:30
Ik heb nooit een hekel gehad aan school. Het ging me ook gemakkelijk af, dat scheelt misschien. Waar ik meer moeite mee had was de dynamiek van kinderen / jongeren onderling. Ik heb daar nooit echt mijn plek in kunnen vinden. Voelde me altijd anders dan de rest.
Als volwassene kun je makkelijker je eigen sociale omgeving vormgeven en mensen om je heen verzamelen. Of juist niet, wanneer je daar geen zin in hebt. Terug redenerend naar de kind-kwestie: opnieuw geconfronteerd worden met dat meedogenloze kinderen-onderling gedoe lijkt me vreselijk.
Als volwassene kun je makkelijker je eigen sociale omgeving vormgeven en mensen om je heen verzamelen. Of juist niet, wanneer je daar geen zin in hebt. Terug redenerend naar de kind-kwestie: opnieuw geconfronteerd worden met dat meedogenloze kinderen-onderling gedoe lijkt me vreselijk.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
zaterdag 2 februari 2019 om 11:49
Oh dit vind ik juist veel moeilijker als volwassene. Mede door gebeurtenissen/teleurstellingen/veranderingen vind ik het juist moeilijker om een connectie/klik met iemand te hebben. En zeker op een bepaalde leeftijd waar bijna iedereen om je heen een eigen leven heeft opgebouwd met gezin/kinderen.Doornroosje75 schreef: ↑02-02-2019 11:30
Als volwassene kun je makkelijker je eigen sociale omgeving vormgeven en mensen om je heen verzamelen. Of juist niet, wanneer je daar geen zin in hebt.
zaterdag 2 februari 2019 om 12:13
Daar herken ik me wel in. Ik heb ook het idee dat als je met nieuwe mensen een relatie aangaat, dat je altijd een achterstand hebt ten opzichte van de personen met wie zij al hun hele leven zijn. Diverse nieuwe vriendinnen ben ik dan ook relatief snel en zonder aanwijsbare reden weer verloren, terwijl met oude vrienden en vriendinnen het contact toch langer in stand blijft en ook gemakkelijker weer kan worden aangehaald.yesss schreef: ↑02-02-2019 11:49Oh dit vind ik juist veel moeilijker als volwassene. Mede door gebeurtenissen/teleurstellingen/veranderingen vind ik het juist moeilijker om een connectie/klik met iemand te hebben. En zeker op een bepaalde leeftijd waar bijna iedereen om je heen een eigen leven heeft opgebouwd met gezin/kinderen.
Voor de oude vriendschappen geldt dan idd wel de voorwaarde dat je niet van elkaar bent vervreemd door kinderen. Ik kan slecht tegen drukke gezinnen met meerdere kleine kinderen. Aan de andere kant, tegen de tijd dat die kinderen groot worden, hebben de ouders vaak weer meer ruimte voor een normale relatie met hun vroegere en kindvrij gebleven vrienden.
anoniem_367221 wijzigde dit bericht op 02-02-2019 12:14
Reden: storende grammaticale fout
Reden: storende grammaticale fout
0.04% gewijzigd
zaterdag 2 februari 2019 om 12:29
En het raakt mij weer dat mijn opmerking je raakt
Ik hoopte dat je jezelf er niet in zou herkennen, want dat is echt heel rot.
Ik denk dat mijn zus ongeveer doormaakt wat jij meemaakt. Zij is een leuke moeder voor haar kinderen en ontdekt terwijl zij opgroeien in elke levensfase nieuwe dingen die ze zelf als kind gemist heeft. Het rakelt allemaal gevoelens en gebeurtenissen op die ze nog lang niet verwerkt heeft. Ze heeft nu aangeklopt bij een psycholoog om haar eigen jeugd te verwerken. Want praten met onze ouders of erkenning van hen krijgen gaat niet gebeuren.
zaterdag 2 februari 2019 om 12:35
Vreselijk lijkt me dit wat jullie nu beschrijven. Hier heb ik zelf nog nooit over nagedacht en is voor mij ook geen reden geweest om geen kinderen te willen. Maar het komt er dus op neer dat de gebreken van je eigen kindertijd extra hard binnenkomen als je zelf kinderen krijgt. B.v. omdat, zoals jullie beschrijven, je eigen ouders voor jouw kinderen heel anders zijn dan dat ze voor jou waren. Bah, heel erg naar lijkt me dit.
Aan de andere kant zou het natuurlijk ook kunnen dat je eigen ouders nu ook niet meer achter hun opvoedmethoden van toen staan. Dat ze misschien zelfs spijt hebben van bepaalde zaken, zoals die wel of niet gegaan zijn. Maar dat zouden ze dan ook moeten uitspreken en dat gebeurt natuurlijk meestal niet. Heb zelden een ouder excuus horen maken tegen zijn (volwassen) kind, mijn eigen ouders helaas incluis. Ze proberen het misschien 'in de praktijk' goed te maken, door alles wat jij gemist hebt op hun kleinkinderen toe te passen, maar dat maakt de kloof alleen maar schrijnender.
Aan de andere kant zou het natuurlijk ook kunnen dat je eigen ouders nu ook niet meer achter hun opvoedmethoden van toen staan. Dat ze misschien zelfs spijt hebben van bepaalde zaken, zoals die wel of niet gegaan zijn. Maar dat zouden ze dan ook moeten uitspreken en dat gebeurt natuurlijk meestal niet. Heb zelden een ouder excuus horen maken tegen zijn (volwassen) kind, mijn eigen ouders helaas incluis. Ze proberen het misschien 'in de praktijk' goed te maken, door alles wat jij gemist hebt op hun kleinkinderen toe te passen, maar dat maakt de kloof alleen maar schrijnender.
zaterdag 2 februari 2019 om 14:20
Ik was ook blij toen ik ouder was. Meer vrijheid, minder afhankelijk van de grillen van volwassenen. Al voelt mijn puberteit nog steeds als 10 jaar geleden haha.kindrebel schreef: ↑02-02-2019 09:37Ik vond kind-zijn echt geen flikker aan. Terwijl ik echt geen beroerde jeugd had. Ik kon niet wachten tot ik zelfstandig en onafhankelijk was.
Op tv zie je weleens van die vrouwen die dan spreken voor alle vrouwen op aarde met teksten als: "Elk meisje droomt ervan om later moeder te worden." of "Elk meisje fantaseert over haar huwelijk."
Naaa, dit meisje droomde van een autonoom leven waarin ik vrij zou zijn en van niemand afhankelijk.
Ik droomde als kind ervan om prinses te worden. Ik heb nooit over het moeder zijn gedroomd.
zaterdag 2 februari 2019 om 14:32
Luistervink schreef: ↑02-02-2019 12:29En het raakt mij weer dat mijn opmerking je raakt
Ik hoopte dat je jezelf er niet in zou herkennen, want dat is echt heel rot.
Ik denk dat mijn zus ongeveer doormaakt wat jij meemaakt. Zij is een leuke moeder voor haar kinderen en ontdekt terwijl zij opgroeien in elke levensfase nieuwe dingen die ze zelf als kind gemist heeft. Het rakelt allemaal gevoelens en gebeurtenissen op die ze nog lang niet verwerkt heeft. Ze heeft nu aangeklopt bij een psycholoog om haar eigen jeugd te verwerken. Want praten met onze ouders of erkenning van hen krijgen gaat niet gebeuren.
Ik merk dat mijn andere kindvrije sibling het ook moeilijk vind om te zien dat kleinkind alles krijgt wat wij hebben gemist. Wij ervaren hetzelfde mbt onze jeugd en de huidige situatie. Dat geeft gelukkig veel steun.
Sibling met kind vind het allemaal best, die krijgt dankzij het kleinkind alle lof en aandacht (en extra financiën).
Als onze ouders het met mij en andere kindloze sibling nu zouden proberen recht te zetten wat er vroeger is mis gegaan, dan zou ik hier veel minder moeite mee hebben. Maar dat is helaas niet het geval.
Erover praten met ouders heeft weinig effect. Wij stellen ons aan, zijn jaloers en overdrijven. "Het valt allemaal wel mee." Veel ontkenning helaas.
zaterdag 2 februari 2019 om 14:44
Mensen staan nu eenmaal heel anders tegenover hun eigen kinderen dan tegenover hun klein kinderen. Van beide houden ze oneindig veel. Maar de eersten moeten luisteren en krijgen veel minder toestemming. De tweede worden verwend en veel meer bewonderd.
Dat is heel algemeen en jouw ouders zijn daarin echt geen uitzondering. Het heeft niets met jou te maken. Als jij kinderen had gehad, hadden ze die ook heel anders behandeld dan dat ze jouw destijds behandeld hebben.
Misschien heeft het te maken met de andere rol die ze hebben naar kleinkinderen: vrij van zorg en verplichtingen, wat bij ouders dus precies níet het geval is. Misschien heef het te maken met het milder worden met het toenemen van het aantal jaren. Of een combinatie van beide.
Mijn kindertijd ligt me vers in het geheugen, alsof het gisteren was. Er is veel kind in mij over gebleven en dat mis ik juist bij andere volwassenen. Maar mijn kindertijd is niet altijd even leuk geweest. In mijn basisschool periode haatte ik school echt en ik was ongelukkig.
zaterdag 2 februari 2019 om 15:22
Naar mijn idee kun je juist minder hebben als je ouder wordt. Maar wellicht vooral het feit dat ze niet verantwoordelijk zijn voor de opvoeding en het besef dat ze ze na een een paar uur weer terug in mogen leveren?Misschien heef het te maken met het milder worden met het toenemen van het aantal jaren.
zaterdag 2 februari 2019 om 15:33
Nou ik werd gepest, groeide op met een meervoudig beperkte sibling en wilde op mijn tiende een eind aan mijn leven maken door van het dak van het fietsenhok op school te springen. Maar ik was een kei in het opzetten van het masker van blij en gelukkig kind. Altijd vrolijk, goede cijfers, etc.
Ik vind het leven nog steeds niet leuk, maar ik heb wel het gevoel dat ik nu meer controle heb in hoe het gaat zeg maar. Ik kan mijn eigen keuzes maken.
Ik vind het leven nog steeds niet leuk, maar ik heb wel het gevoel dat ik nu meer controle heb in hoe het gaat zeg maar. Ik kan mijn eigen keuzes maken.
zaterdag 2 februari 2019 om 15:52
Dat ervaar ik ook zo. Begon eigenlijk al in mijn puberteit. Toen het leven van vriendinnen om jongens en uitgaan ging draaien. Ik vond daar niks aan.yesss schreef: ↑02-02-2019 11:49Oh dit vind ik juist veel moeilijker als volwassene. Mede door gebeurtenissen/teleurstellingen/veranderingen vind ik het juist moeilijker om een connectie/klik met iemand te hebben. En zeker op een bepaalde leeftijd waar bijna iedereen om je heen een eigen leven heeft opgebouwd met gezin/kinderen.
zaterdag 2 februari 2019 om 16:51
Vixxen schreef: ↑01-02-2019 17:24[...]
Vind het wel vreemd dat grootouders gewoon hun eigen ervaringen met hun kinderen compleet vergeten zijn. Sibling 1 kon op 3 jarige leeftijd al fietsen zonder zijwielen en sibling 2 las op 4 jarige leeftijd al tijdschriften...wat kleinkind dus niet kan. Raar dat mijn ouders dat compleet zijn vergeten.
De meeste mensen hebben een heel slecht langer termijn geheugen, echt het verbaasd mij soms enorm.
hondenmens schreef: ↑01-02-2019 20:53Hebben jullie ook het gevoel dat je eigen kindertijd nog maar kort geleden is?
Mijn moeder en ik wel over de mijne. Ze ziet wel eens oud-klasgenoten van mij aan school staan. Dan denkt ze: "Goh daar stond ik ook..... zo'n 25 geleden. Maar het zit nog zo vers in ons geheugen.
Ik herken dit wel. Soms sta ik er van te kijken dat ik al zo oud ben (midden 30) terwijl het voor mijn gevoel nog maar kort geleden was dat ik studeerde of op de middelbare school zat. Dat is ook omdat nu ik werk, ik mij veel minder ontwikkel. Je doet veel minder nieuwe dingen.
Ik heb een prima jeugd gehad, veel vriendjes en vriendinnetjes in de buurt en op school. Op school kon ik ook prima meekomen. Ik was alleen 'lui' waardoor ik met minimale inspanning het allemaal toch wel haalde, zelfs een keertje blijven zitten verbeterde dat niet.
Ondertussen ben ik er achter dat ik hoogbegaafd ben, maar eigenlijk heb ik er niets aan. Ik snap nooit waarom ouders zo blij zijn als hun kind hoogbegaafd zou zijn? Het is echt lastig. Op school hoefde ik weinig te doen om over te gaan. De vakken die ik niet leuk vond, waren vakken waar ik echt iets voor moest doen (talen) met als extra probleem dat ik onvoldoendes haalde voor woordjes leren en zo, maar enorm hoge cijfers haalde voor lees- en luistertoetsen. Ik heb ook altijd wel onvoldoendes gehad op mijn rapport, behalve in examenjaar.
Qua werk is het ook lastig. Ik loop gewoon heel snel vast, omdat het werk vrij snel saai wordt. Ik ben echt jaloers op mensen die gewoon 10-20 jaar min of meer hetzelfde werk kunnen doen en daar nog voldoening uit kunnen halen.
Ja, het heeft zeker voordelen, maar ik zou het niet voor mijn kind willen. Het is zoveel makkelijker als je gemiddeld of net boven gemiddeld slim bent.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
zaterdag 2 februari 2019 om 18:02
Bij mijn moeder werd nadat ik een aantal jaar uit huis was een ASS vastgesteld, nadat dat er bij één van mijn siblings (eindelijk, na meerdere andere etiketjes) uitkwam.
Terugkijkend kon ze een gezin met 5 kids gewoon niet aan (wie wel?!). Mijn vader werkte meer dan fulltime en was er eigenlijk alleen in het weekend. Ik ben als oudste dochter al heel jong mijn moeder gaan ontzien. Hield me koest, hielp mn siblings en deed het uitstekend op school.
Ik heb pas sinds een jaar of 3 het idee dat ik mag spelen
maar dan met geld en in een eigen huis en zo. Alleen verantwoordelijk zijn voor mezelf vind ik veeeeeeel minder zwaar dan voor een half gezin 
doe mij dus maar volwassenheid ipv kindertijd
Terugkijkend kon ze een gezin met 5 kids gewoon niet aan (wie wel?!). Mijn vader werkte meer dan fulltime en was er eigenlijk alleen in het weekend. Ik ben als oudste dochter al heel jong mijn moeder gaan ontzien. Hield me koest, hielp mn siblings en deed het uitstekend op school.
Ik heb pas sinds een jaar of 3 het idee dat ik mag spelen
maar dan met geld en in een eigen huis en zo. Alleen verantwoordelijk zijn voor mezelf vind ik veeeeeeel minder zwaar dan voor een half gezin doe mij dus maar volwassenheid ipv kindertijd
zaterdag 2 februari 2019 om 19:33
Ik vind anders veel mensen minder hard worden in hun oordelen over anderen met het verstrijken van de jaren. Maar het werkt voor veel mensen verschillend. Mensen worden ook eigenwijzer. Ik heb het zelfs bij honden gesignaleerd. Op een gegeven moment willen ze niet meer dat je ze iets voorschrijft.redbulletje schreef: ↑02-02-2019 15:22Naar mijn idee kun je juist minder hebben als je ouder wordt. Maar wellicht vooral het feit dat ze niet verantwoordelijk zijn voor de opvoeding en het besef dat ze ze na een een paar uur weer terug in mogen leveren?
zaterdag 2 februari 2019 om 20:09
redbulletje schreef: ↑02-02-2019 10:51Ik heb een mini villa: een klein vrijstaand huis en ik heb 2 konijnen
Een vrijstaand huis is heerlijk. Je droom is deels uitgekomen. En konijnen zijn erg lief.
zaterdag 2 februari 2019 om 20:29
Vixxen schreef: ↑31-01-2019 16:53Ik ben een beetje verdrietig. Mijn ouders dachten vroeger dat ik niet zo slim was, omdat ik moeite had met rekenen. Uiteindelijk heb ik universiteit gedaan, als eerste in de familie, maar ze hebben nooit laten merken dat ze trots op me waren. Ze klaagden vooral dat ik zo weinig contacturen had en dat ik er lang over deed (werd ziek tijdens studie). Nu hebben ze een kleinkind en kreeg vandaag voor de zoveelste keer te horen hoe intelligent het kind (4 jaar) is en dat hij bovengemiddeld scoort etc. Ik wou dat ze op mij zo trots waren.
dat doet pijn lieve Vixxen...
zaterdag 2 februari 2019 om 20:36
Klopt... en als de vaders dan een zogenaamde Papadag (kotswoord) hebben dan gaan ze met die koters wat leuks doen. Terwijl de dag dat mama vrij is, er evengoed de poets, strijkwas, boodschappen en de rest verzorgd wordt.iets_perzik schreef: ↑01-02-2019 09:57Ik heb ook altijd sterk het idee dat de kinderwens vooral bij de vrouw vandaan komt en de man dan het wel best vindt, voor hem verandert er immers toch niet zo veel.
Al doen moeders dit ook graag zelf denk ik... moederen en huishouden... laten het niet zo gauw aan de vaders over.
zaterdag 2 februari 2019 om 20:39
Dat boek heb ik... Hierbij even wat zinnen overgetypt:kindrebel schreef: ↑01-02-2019 11:32Ik kwam ook dit interview tegen. Mooi hoe een paar aannames worden weerlegd.
https://www.npostart.nl/boeken/13-05-2007/VPRO_1122601
Het CBS houdt vanaf 1935 cijfers bij over vruchtbaarheid en kinderloosheid. Van de in dat jaar geboren vrouwen kreeg 11.7% geen kinderen. In 1960 was dat 17,3%. In 2007 was dat ongeveer 1 op de 5 en bij hoogopgeleide vrouwen 1 op de 4.
Iets meer dan de helft van de kindloze vrouwen kiest daar zelf voor. Van die ongewenst kinderloze helft is de helft daarvan om lichamelijke redenen niet in staat om een kind te krijgen en de andere helft heeft geen geschikte partner. In die laatste groep zijn de hoogopgeleide vrouwen oververtegenwoordigd.
Over de mensen die bewust geen kinderen hebben:
De "vroege" beslissers (32%) kiezen al op jonge leeftijd, voor hun 25e, voor een leven zonder kinderen. Deze vrouwen heeft vrijwel nooit een voorstelling van een leven met kinderen gemaakt (jep... hier hoor ik bij
).De late beslissers (44%) denken dat ze op enig moment wel kinderen zullen krijgen, maar blijken alsnog geen concrete kinderwens te hebben.
En de 3e groep (24%) zijn mensen bij wie het er niet van gekomen is. Het juiste moment was niet daar, werk liet het niet toe, juiste partner niet gevonden.
koekie1980 wijzigde dit bericht op 02-02-2019 21:06
67.93% gewijzigd
zaterdag 2 februari 2019 om 20:45
Vol laat blaffentrachemys schreef: ↑01-02-2019 19:06Waar ik me ook over verbaas is het feit dat mensen met kinderen zich allerlei rechten toe eigenen; vakanties, vaste deeltijddagen en het vertikken om op een dag dat zie niet werken een keertje terug te komen om een bezettingsprobleem op te lossen. Want...geen oppas/opvang. Das toch het eerste wat je regelt voordat je je vol laat blaffen?
Met buttt zoals Hans Teeuwen het zei??
zaterdag 2 februari 2019 om 20:48
kindrebel schreef: ↑02-02-2019 09:37Ik vond kind-zijn echt geen flikker aan. Terwijl ik echt geen beroerde jeugd had. Ik kon niet wachten tot ik zelfstandig en onafhankelijk was.
Op tv zie je weleens van die vrouwen die dan spreken voor alle vrouwen op aarde met teksten als: "Elk meisje droomt ervan om later moeder te worden." of "Elk meisje fantaseert over haar huwelijk."
Naaa, dit meisje droomde van een autonoom leven waarin ik vrij zou zijn en van niemand afhankelijk.
Aanvulling:
En de hele dag kunnen snoepen zonder dik te worden. Dáár dromen wij van
