Relaties
alle pijlers
Voor wie nog nooit een relatie heeft gehad (4)
donderdag 19 april 2018 om 19:38
Wanneer je om je heen kijkt, op straat en op televisie, lijkt iedereen de romantische liefde te kunnen vinden. Dit gaat echter niet voor iedereen op. Soms blijft zelfs een knuffel een droom.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
Het is niet altijd makkelijk om steeds maar met romantiek geconfronteerd te worden, als dit voor jou een onbereikbaar doel lijkt.
Praat hier mee over de eenzaamheid, het diepe missen, maar vooral over wat jij doet om deze situatie te doorbreken. Hoe oefen je sociale situaties, wissel tips met elkaar uit. Steun elkaar, maar bevestig elkaar liever niet in hoe oneerlijk het is. Wees constructief, en blijf geloven.
dinsdag 22 januari 2019 om 14:26
Helaas weinig nog.
dinsdag 22 januari 2019 om 16:59
woensdag 23 januari 2019 om 09:38
Ik zie het. Ik heb even verder gelezen, waarom ik nu INTJ zeg, maar als ik verder lees dan heb ik in mijn hoofd een aantal zaken samengevoegd denk ik. Ik dacht dat ik over het algemeen zaken in de tijd niet vervormde, maar dat heb ik dus mis. Dan zal ik Dina waarschijnlijk ook wel verwarren met iemand anders.
zaterdag 26 januari 2019 om 19:10
@ Safrat
Zowel Te als Ti kenmerken zich door objectiviteit en aangezien de feiten de feiten zijn, zal de uitkomst voor ons beide vaak hetzelfde zijn. Ik weet niet precies hoe Te zich uit, ik weet alleen dat Ti zich uit door constant informatie te matchen aan interne modellen en als informatie niet matcht, maar er toch gedacht wordt dat die correct is dan worden de modellen aangepast. Dat herken ik ook wel.
Introverte intuïtie heeft meer te maken met het voorzien van gevolgen. Dat is niet zo mijn sterkste kant, maar met het trainen en zo is dat wel meer ontwikkeld. Ik ben nu ook wel wat bedachter met hoe ik dingen zeg, maar icm met onderontwikkeld voelen, zorgt er voor dat het lastig is in te schatten wat een ander bij mijn woorden voelt.
Qua denken liggen we ook wel redelijk dicht bij elkaar en de manier is ook niet zo belangrijk, maar dat ging er vooral dat een bijgevolg van extravert sensing is dat zaken bij mij niet zo blijven hangen, ook relaties niet.
Het is me eigenlijk niet zo opgevallen dat je dezelfde woorden met een andere waardering gebruikt. Maar dat is, omdat ik letterlijk lees wat er staat dus is mijn eigen interpretatie eigenlijk altijd hetzelfde. Dat is het grootste probleem bij ons. Het is geschreven communicatie en op en neer. Dat is niet zo efficiënt en leidt wel eens tor misverstanden, kan gebeuren.
Ik weet eigenlijk niet of andere mensen anders denken. Ik merk vaak wel een gebrek aan denken of foutief denken bij mensen. Dat merk ik al, omdat ik weet dat de oplossing logischerwijs gewoon niet kan kloppen. Overigens is het meestal een gebrek aan denken, omdat ze gewoon iets herhalen wat ze ergens gehoord hebben, zonder enige vorm van scepticisme toe te hebben gepast.
Waar ben je dan bijvoorbeeld achter gekomen in je relaties wat je nog niet wist? En wat beheers je dan niet?
Ik heb nooit echt moeilijkheden ervaren, behalve dat ik met een ander rekening moet houden en dat gaat me niet zo goed af.
Ik weet niet of ik anders naar mijn ervaringen zou hebben gekeken als ik had samengewoond. Ik weet ook niet precies wat je daar mee bedoelt. Heb je daar zelf iets in ervaren waar je op doelt?
Ik weet alleen dat ik nu niet zou willen samenwonen. Ik ben te gewend aan alleen zijn en ik vind het heel plezierig, veel meer dan 10 jaar geleden.
Maar waarom houd je het dan niet lang vol in een relatie? Ik neem aan dat je zelf dat antwoord wel weet, want dat is de reden, waarom je het niet volhoudt. De angsten die je in de alinea erna noemt? Want die heb je niet in een vriendschapsrelatie. Of is het dat de ander het niet lang volhoudt met jou?
Ik kan een type maar deels toepassen op basis van wat ik zie. Eigenlijk niet meer dan veel lachen of een bitchy resting face dat geeft een indicatie. Voor de rest vraag ik altijd heel veel, maar alleen als ik geïntereseerd ben. Veel haal ik ook wel uit wat en hoe mensen reageren op anderen. Idd observeren dus. Maar het gaat me vooral om te kunnen interpreteren of we niet te ver van elkaar weg staan. Idealisme en realisme bijv kan elkaar nogal eens bijten.
Passief-agressief heet niet voor niets zo. Eigenlijk zeg je niets. Je zegt geen nee of ja. Het enige dat je communiceert is dat je niet communiceert. Als ik iemand negeer, is dat bewust en zit ik niet te wachten op een gesprek. Ik ben niet geïnteresseerd in de ander, dus er is geen stagnatie, er was überhaupt al niets.
Ik word ook regelmatig genegeerd, het valt me op, maar een negatief effect? Ik heb er geen last van. Iedereen reageert er anders op. Het hoeft niet per sé een negatief effect te hebben.
Ik weet ook niet hoe je op kritiek komt, maar ik voel me als persoon maar zelden bekritiseerd. Er zijn genoeg dingen die je tegen mij zegt die ik als kritiek zou kunnen oppakken, maar ik voel dat niet zo. En al zeker niet over iets, waar ik niet eens invloed op heb, zoals mijn gelaatsuitdrukking. Als iemand al iets vindt dan vraag ik altijd om een toelichting, misschien heeft iemand gelijk, je weet nooit.
Ik heb over het algemeen echt niet zo’n moeite om te communiceren. Ik ben heel duidelijk in het aangeven van mijn grenzen, zonder daar een ander voor te hoeven te kleineren of emoties bij te betrekken. Tja, als een ander dat toch op zichzelf betrekt dan is dat niet mijn zaak. Ik kan niet met alles en iedereen rekening houden, alleen met mijn eigen intenties en dat probeer ik.
Maar als je de ene keer agressief bent en de andere keer passief dan maakt je dat niet passief-agressief. Het is geen middelen. Geel en blauw, maakt ook niet per definitie groen.
Overigens is het zo dat het merendeel van mijn communicatie gewoon gesprekken zijn, waar niet echt sprake is van strategieën. Het is gewoon overbrengen van informatie wat niet betrekking heeft op de personen zelf.
Ik zei ook al dat hoe ik iets zeg over het algemeen met de persoon te maken heeft. Dan kan ook sarcastisch op een leuke manier.
Ik kan heel vaak gesprekken niet vooruit krijgen, omdat de onderwerpen me niet boeien of, omdat de ander te oppervlakkig is of gesloten. Ik geef dan heel snel op.
Ik het sowieso wel het gevoel dat ik steeds gepolariseerder wordt daarin. De goede relaties verdiepen zich en de restkennissen daarbij trek ik me eigenlijk helemaal terug. Ik word ook steeds meer kluizenaar.
Herken je dat ook?
De theedate? Phoe dat was 5 januari. Dat was leuk. Zij drinkt, ik rijd. We hebben het toch een uurtje of 5 volgehouden met ouwehoeren dat had ik vroeger niet gekund en de tijd was zo voorbij. Dat bedoel ik met verdiepen. Volgende week vrijdag gaan we weer. Ik heb er wel zin in.
Zowel Te als Ti kenmerken zich door objectiviteit en aangezien de feiten de feiten zijn, zal de uitkomst voor ons beide vaak hetzelfde zijn. Ik weet niet precies hoe Te zich uit, ik weet alleen dat Ti zich uit door constant informatie te matchen aan interne modellen en als informatie niet matcht, maar er toch gedacht wordt dat die correct is dan worden de modellen aangepast. Dat herken ik ook wel.
Introverte intuïtie heeft meer te maken met het voorzien van gevolgen. Dat is niet zo mijn sterkste kant, maar met het trainen en zo is dat wel meer ontwikkeld. Ik ben nu ook wel wat bedachter met hoe ik dingen zeg, maar icm met onderontwikkeld voelen, zorgt er voor dat het lastig is in te schatten wat een ander bij mijn woorden voelt.
Qua denken liggen we ook wel redelijk dicht bij elkaar en de manier is ook niet zo belangrijk, maar dat ging er vooral dat een bijgevolg van extravert sensing is dat zaken bij mij niet zo blijven hangen, ook relaties niet.
Het is me eigenlijk niet zo opgevallen dat je dezelfde woorden met een andere waardering gebruikt. Maar dat is, omdat ik letterlijk lees wat er staat dus is mijn eigen interpretatie eigenlijk altijd hetzelfde. Dat is het grootste probleem bij ons. Het is geschreven communicatie en op en neer. Dat is niet zo efficiënt en leidt wel eens tor misverstanden, kan gebeuren.
Ik weet eigenlijk niet of andere mensen anders denken. Ik merk vaak wel een gebrek aan denken of foutief denken bij mensen. Dat merk ik al, omdat ik weet dat de oplossing logischerwijs gewoon niet kan kloppen. Overigens is het meestal een gebrek aan denken, omdat ze gewoon iets herhalen wat ze ergens gehoord hebben, zonder enige vorm van scepticisme toe te hebben gepast.
Waar ben je dan bijvoorbeeld achter gekomen in je relaties wat je nog niet wist? En wat beheers je dan niet?
Ik heb nooit echt moeilijkheden ervaren, behalve dat ik met een ander rekening moet houden en dat gaat me niet zo goed af.
Ik weet niet of ik anders naar mijn ervaringen zou hebben gekeken als ik had samengewoond. Ik weet ook niet precies wat je daar mee bedoelt. Heb je daar zelf iets in ervaren waar je op doelt?
Ik weet alleen dat ik nu niet zou willen samenwonen. Ik ben te gewend aan alleen zijn en ik vind het heel plezierig, veel meer dan 10 jaar geleden.
Maar waarom houd je het dan niet lang vol in een relatie? Ik neem aan dat je zelf dat antwoord wel weet, want dat is de reden, waarom je het niet volhoudt. De angsten die je in de alinea erna noemt? Want die heb je niet in een vriendschapsrelatie. Of is het dat de ander het niet lang volhoudt met jou?
Ik kan een type maar deels toepassen op basis van wat ik zie. Eigenlijk niet meer dan veel lachen of een bitchy resting face dat geeft een indicatie. Voor de rest vraag ik altijd heel veel, maar alleen als ik geïntereseerd ben. Veel haal ik ook wel uit wat en hoe mensen reageren op anderen. Idd observeren dus. Maar het gaat me vooral om te kunnen interpreteren of we niet te ver van elkaar weg staan. Idealisme en realisme bijv kan elkaar nogal eens bijten.
Passief-agressief heet niet voor niets zo. Eigenlijk zeg je niets. Je zegt geen nee of ja. Het enige dat je communiceert is dat je niet communiceert. Als ik iemand negeer, is dat bewust en zit ik niet te wachten op een gesprek. Ik ben niet geïnteresseerd in de ander, dus er is geen stagnatie, er was überhaupt al niets.
Ik word ook regelmatig genegeerd, het valt me op, maar een negatief effect? Ik heb er geen last van. Iedereen reageert er anders op. Het hoeft niet per sé een negatief effect te hebben.
Ik weet ook niet hoe je op kritiek komt, maar ik voel me als persoon maar zelden bekritiseerd. Er zijn genoeg dingen die je tegen mij zegt die ik als kritiek zou kunnen oppakken, maar ik voel dat niet zo. En al zeker niet over iets, waar ik niet eens invloed op heb, zoals mijn gelaatsuitdrukking. Als iemand al iets vindt dan vraag ik altijd om een toelichting, misschien heeft iemand gelijk, je weet nooit.
Ik heb over het algemeen echt niet zo’n moeite om te communiceren. Ik ben heel duidelijk in het aangeven van mijn grenzen, zonder daar een ander voor te hoeven te kleineren of emoties bij te betrekken. Tja, als een ander dat toch op zichzelf betrekt dan is dat niet mijn zaak. Ik kan niet met alles en iedereen rekening houden, alleen met mijn eigen intenties en dat probeer ik.
Maar als je de ene keer agressief bent en de andere keer passief dan maakt je dat niet passief-agressief. Het is geen middelen. Geel en blauw, maakt ook niet per definitie groen.
Overigens is het zo dat het merendeel van mijn communicatie gewoon gesprekken zijn, waar niet echt sprake is van strategieën. Het is gewoon overbrengen van informatie wat niet betrekking heeft op de personen zelf.
Ik zei ook al dat hoe ik iets zeg over het algemeen met de persoon te maken heeft. Dan kan ook sarcastisch op een leuke manier.
Ik kan heel vaak gesprekken niet vooruit krijgen, omdat de onderwerpen me niet boeien of, omdat de ander te oppervlakkig is of gesloten. Ik geef dan heel snel op.
Ik het sowieso wel het gevoel dat ik steeds gepolariseerder wordt daarin. De goede relaties verdiepen zich en de restkennissen daarbij trek ik me eigenlijk helemaal terug. Ik word ook steeds meer kluizenaar.
Herken je dat ook?
De theedate? Phoe dat was 5 januari. Dat was leuk. Zij drinkt, ik rijd. We hebben het toch een uurtje of 5 volgehouden met ouwehoeren dat had ik vroeger niet gekund en de tijd was zo voorbij. Dat bedoel ik met verdiepen. Volgende week vrijdag gaan we weer. Ik heb er wel zin in.
maandag 25 februari 2019 om 11:37
maandag 25 februari 2019 om 12:11
ooitverlegen schreef: ↑25-02-2019 11:37Het is tijdelijk stilgevallen en Dina zou in principe een vervolgdeel moeten openen omdat er een forum regel is dat na 3000 berichten het topic vol is. Geen idee waarom die regel er is maar het is wel steeds zo gedaan.
Ik vraag me af hoe het nu is met haar, heb al een tijd niets gehoord.
Ik hoop ook iets van haar te horen.
Zo lang geleden.
Wie zich gelukkig voelt met het geluk van anderen, bezit een rijkdom zonder grenzen.
donderdag 7 maart 2019 om 17:51
Op internet kan je best veel informatie vinden over al die persoonlijkheidstypen. Eigenlijk is wat ik lees over mijn type meestal wel redelijk accuraat. Dat vind ik best bijzonder. Ik kan inmiddels ook mensen op die manier indelen of althans ik had een 4 uit 4 score. Niet verkeerd voor een beginneling.
Ik zit nu veel op Quora. Heb je daar al gekeken?Ik kan me nauwelijks voorstellen dat iemand níét de gevolgen kan overzien. Als je in het water springt word je nat. Zo simpel is het vrijwel altijd. Bedenken wat daarna komt is ook niet ingewikkeld. Volgens mij is het alleen een kwestie van willen. Waar gaat het bij jou mis? Ik denk niet dat het de vaardigheid is. Het verschil met mij is misschien dat ik veel meer bezig ben met strategieën en plannen. Ik doe nu bepaalde dingen omdat ik er over 5 of of 10 jaar gebruik van wil maken en dan heb ik het niet over een studie of promotie. Voor een ander lastig te begrijpen.
Ik denk overigens dat intuïtie meer is dan het overzien van gevolgen. Het is ook een bepaald gevoel wat je niet goed onder woorden kan brengen, maar geen gevoel als in gevoel en emotie.
Je zou het begrip passief-aggressief moeten googlen. Je neemt het nu te letterlijk. Ik heb geen zin om het beter uit te leggen dan ik gedaan heb. Ik ben ook geen communicatie-expert en dus is het in die zin alleen maar een vermoeden van wat dat begrip zo ongeveer betekent, al ik denk niet dat ik er heel ver naast zit.
Ik heb nooit veel opgehad met het idee van kennissen. Ik weet ook nooit wat ik me daar nou bij moet voorstellen. Een kennis is in ieder geval geen familie of vriend. Niet iemand waar je je in wil verdiepen of een vriend in wording. Het terugtrekken herken ik overigens wel. In een nieuwe omgeving kan ik de eerste week nog wel de moeite nemen om mensen te begroeten, maar al gauw stap ik over op het negeren van de meeste mensen.
Je schreef al eerder dat je met haar heel lang kan praten. 5 uur ouwehoeren is ook niet weinig. Heb je het dan al die tijd over melkvee? In dat geval vind ik 5 uur een hele prestatie. Geen thee voor haar dus.
Ik bedoelde eigenlijk: heb je wel eens een echte relatie gehad? Voor mij zijn de relaties uit mijn jeugd geen echte relaties geweest. Ik kan me ook niet voorstellen dat jouw jeugdvriendinnen echte relaties waren. Ik vermoed ook dat jouw laatste relatie niet een echte relatie was, al kan je in die relatie wel iets hebben opgebouwd. Hoe lang duurde die relatie? 3 maanden dacht ik. We kunnen het natuurlijk hebben over wat echt is, maar volgens mij zijn we het allebei wel eens over dat verbondenheid op emotioneel gebied wel een voorwaarde is. Heb jij dat gevoeld bij jouw relaties?
De redenen om uit een relatie te stappen zijn legio en willekeurig. Mijn gevoel is er gewoon niet. Zeer waarschijnlijk in eerste instantie al niet voor die persoon. Misschien moet ik daar iets mee doen. Leren hechten, maar ik weet niet wat je dan moet voelen. Of ik heb er nog geen woord voor. De rest is gewoon een keuze. Dat lijkt rationeel, maar het gevoel is angst, want dat is het natuurlijk altijd.
Ik ben aan het sporten. 4 keer in de week.
maandag 25 maart 2019 om 11:42
@ Safrat
Ik weet niet of dat zo bijzonder is. Ieder individu denkt dat ze uniek is en dat is ook wel zo, maar hoe meer lagen je daarvan weghaalt hoe minder uniek je wordt.
Ik kijk af en toe wel eens op quora, maar dat is specifiek als ik ergens op google en daarop uitkom. Wat zou ik daar op kunnen vinden over types?
Natuurlijk is het duidelijk dat wanneer je in het water sprint je nat wordt. Het is meer dat het van nature niet in mijn systeem zit, vooral in combinatie met mijn andere functies. Ik spring op de loopband en zet dat ding op 20. Ik denk verder helemaal niet na over wat er kan gebeuren en ik heb er ook geen gevoel bij. Als het een keer fout gaat, spring ik er weer op, ik ben dat meteen vergeten.
Mijn trainingsmaatje heeft introverte intuïtie als dominante functie en die ziet alleen maar mogelijkheden waar het fout kan gaan.
Tegenwoordig zie ik veel meer de risico's van zaken, maar dat heeft veel meer te maken met het feit dat ik vaak kennis kan toepassen om die risico's in te kunnen schatten. Vaak is het dan weer dat de gemiddelde mens die risico's totaal niet kan inschatten (of niet wil zoals je zegt) en dan zeuren als ze nat gaan.
Ik heb passief- agressief al lang gegoogled om te kijken of het ook was wat ik dacht dat het was. Het is een redelijk vaak vaag omschreven begrip en blijkbaar vullen we het beide op een andere manier in dat kan natuurlijk.
Ik denk dat de term kennis progressief in het spel komt naarmate een persoon extraverter is. Ik herken het namelijk in die zin dat ik een jaar of 20 geleden minder introvert was en als ik dan ergens naartoe ging, het beter was om met acht man te gaan dan met twee of drie. Ik had verder niets met die mensen, maar de eisen aan de persoon waren niet zo relevant. Het is meer dat je elkaars ruimtevulling bent. Dat heb ik nu dus bijna helemaal niet meer.
Ik kan het ook echt niet meer. Ik heb dat ook met een gast op de sportschool. Die wilde contact, nou goed, elkaar iedere keer joviaal omhelzen, maar hij is verder totaal niet interessant en ik dat gedoe met dat zogenaamd elkaar kennen daar heb ik ook niks mee.
Ik heb het twee maanden volgehouden en nu zeg ik met moeite "hoi" en loop ik door. Hij pissed, althans dat denk ik, want hij is me nu, lekker passief-agressief, aan het negeren, boos kijken etc. Dat werkt alleen niet bij mij, want ik voel daar niks bij.
Ik kan geen 5 uur over melkvee praten, niet eens 5 minuten. Het ik ook niet elke keer zo. Ik merk dat wel als ik opga in gesprekken of dat ik snel om me heen ga kijken. Ik ben best wel egoïstisch wat dat betreft, want als onderwerpen me niet interesseren, vind ik het heel moeilijk om daar lang mijn aandacht bij te houden.
Ik heb nooit echte relaties gehad, althans niet bij de gebruikelijke standaarden. Ook die laatste niet. Ik was alleen dieper verliefd, daarom had het meer impact. Ik bind niet over emoties, maar over ideeën en activiteiten. Ik heb ook geen binding met materiële zaken. Dus nee dan heb ik geen relaties gehad, ook niet met vrienden.
Als ik een tegenslag heb, dan ervaar ik het vaak al niet zo, maar als het voorbij is, ben ik het meteen vergeten, ik hoef ook niets te verwerken en ik blijf niet in zaken hangen. Ik zoek sowieso altijd de mogelijkheden in een beperking. Dat zal ook wel helpen.
We hadden al eerder geconstateerd dat voor ons beide er een vorm van verliefdheid moet zijn als voorwaarde om een romantische relatie aan te gaan. Als dat er is dan leidt dat voor mij echter niet tot emotionele verbondenheid, dus is het gevoel weg dan is de relatie over. Ik zou dus ook echt niet weten hoe ik moet hechten, of zoals je zegt, zou ik niet weten hoe ik dat in mezelf moet herkennen of het er wel of niet is. Dat op zich heeft niet zoveel met angst te maken.
Wat goed! Ben je naar een sportschool gegaan, met mensen en zo??
En moet je ver rijden, want dit klinkt als investeren. Bevalt het een beetje of heb je het al wel weer gezien?
Ik weet niet of dat zo bijzonder is. Ieder individu denkt dat ze uniek is en dat is ook wel zo, maar hoe meer lagen je daarvan weghaalt hoe minder uniek je wordt.
Ik kijk af en toe wel eens op quora, maar dat is specifiek als ik ergens op google en daarop uitkom. Wat zou ik daar op kunnen vinden over types?
Natuurlijk is het duidelijk dat wanneer je in het water sprint je nat wordt. Het is meer dat het van nature niet in mijn systeem zit, vooral in combinatie met mijn andere functies. Ik spring op de loopband en zet dat ding op 20. Ik denk verder helemaal niet na over wat er kan gebeuren en ik heb er ook geen gevoel bij. Als het een keer fout gaat, spring ik er weer op, ik ben dat meteen vergeten.
Mijn trainingsmaatje heeft introverte intuïtie als dominante functie en die ziet alleen maar mogelijkheden waar het fout kan gaan.
Tegenwoordig zie ik veel meer de risico's van zaken, maar dat heeft veel meer te maken met het feit dat ik vaak kennis kan toepassen om die risico's in te kunnen schatten. Vaak is het dan weer dat de gemiddelde mens die risico's totaal niet kan inschatten (of niet wil zoals je zegt) en dan zeuren als ze nat gaan.
Ik heb passief- agressief al lang gegoogled om te kijken of het ook was wat ik dacht dat het was. Het is een redelijk vaak vaag omschreven begrip en blijkbaar vullen we het beide op een andere manier in dat kan natuurlijk.
Ik denk dat de term kennis progressief in het spel komt naarmate een persoon extraverter is. Ik herken het namelijk in die zin dat ik een jaar of 20 geleden minder introvert was en als ik dan ergens naartoe ging, het beter was om met acht man te gaan dan met twee of drie. Ik had verder niets met die mensen, maar de eisen aan de persoon waren niet zo relevant. Het is meer dat je elkaars ruimtevulling bent. Dat heb ik nu dus bijna helemaal niet meer.
Ik kan het ook echt niet meer. Ik heb dat ook met een gast op de sportschool. Die wilde contact, nou goed, elkaar iedere keer joviaal omhelzen, maar hij is verder totaal niet interessant en ik dat gedoe met dat zogenaamd elkaar kennen daar heb ik ook niks mee.
Ik heb het twee maanden volgehouden en nu zeg ik met moeite "hoi" en loop ik door. Hij pissed, althans dat denk ik, want hij is me nu, lekker passief-agressief, aan het negeren, boos kijken etc. Dat werkt alleen niet bij mij, want ik voel daar niks bij.
Ik kan geen 5 uur over melkvee praten, niet eens 5 minuten. Het ik ook niet elke keer zo. Ik merk dat wel als ik opga in gesprekken of dat ik snel om me heen ga kijken. Ik ben best wel egoïstisch wat dat betreft, want als onderwerpen me niet interesseren, vind ik het heel moeilijk om daar lang mijn aandacht bij te houden.
Ik heb nooit echte relaties gehad, althans niet bij de gebruikelijke standaarden. Ook die laatste niet. Ik was alleen dieper verliefd, daarom had het meer impact. Ik bind niet over emoties, maar over ideeën en activiteiten. Ik heb ook geen binding met materiële zaken. Dus nee dan heb ik geen relaties gehad, ook niet met vrienden.
Als ik een tegenslag heb, dan ervaar ik het vaak al niet zo, maar als het voorbij is, ben ik het meteen vergeten, ik hoef ook niets te verwerken en ik blijf niet in zaken hangen. Ik zoek sowieso altijd de mogelijkheden in een beperking. Dat zal ook wel helpen.
We hadden al eerder geconstateerd dat voor ons beide er een vorm van verliefdheid moet zijn als voorwaarde om een romantische relatie aan te gaan. Als dat er is dan leidt dat voor mij echter niet tot emotionele verbondenheid, dus is het gevoel weg dan is de relatie over. Ik zou dus ook echt niet weten hoe ik moet hechten, of zoals je zegt, zou ik niet weten hoe ik dat in mezelf moet herkennen of het er wel of niet is. Dat op zich heeft niet zoveel met angst te maken.
Wat goed! Ben je naar een sportschool gegaan, met mensen en zo??
En moet je ver rijden, want dit klinkt als investeren. Bevalt het een beetje of heb je het al wel weer gezien?
donderdag 4 april 2019 om 15:53
Ik denk ook dat we in de basis allemaal enigszins vergelijkbare wensen en doelen hebben. Ik geloof niet zo in uniek en bijzonder, maar desalniettemin vond ik het wel fijn om te lezen dat anderen vergelijkbaar reageren of denken. Het is misschien een soort van herkenning of zelfs erkenning. De dingen die ik hier schrijf lees ik daar terug. Voor mij voelt dat toch wel als bijzonder. Ik heb een
t-shirt gekocht en eentje van de Hulk, maar dat terzijde. Ik weet niet wat jij daar kan vinden. Ik denk ook niet dat je het al te serieus moet nemen. Het zijn maar antwoorden op vragen die een ander heeft gesteld. Vaak heel persoonlijk en dat moet je dan herleiden tot het algemene of misschien niet eens. Ik krijg elke dag een mail met onderwerpen die mijn belangstelling hebben. Krijg jij dat ook?
Jouw trainingsmaatje ziet toch niet alleen de mogelijkheden waar het fout kan gaan? Ze ziet natuurlijk alle mogelijkheden. Het is alleen eerder noodzaak de negatieve uitkomsten te benoemen dan de positieve. Mijn buurman zei laatst tijdens een VvE-vergadering: "jij gaat van het ergste scenario uit", wat natuurlijk onzin is, want rekening houden met is niet hetzelfde als er van uitgaan dat het ook gebeurt. Het ergste scenario ligt natuurlijk nooit erg voor de hand. Waarom zou je zoiets afwijkend als uitgangspunt nemen?
Negeren kost mij minder energie dan een begroeting. Heb jij dat ook?
Ik denk dat ik de afgelopen jaren ook wat introverter ben geworden, maar grote gezelschappen hebben mij nooit getrokken. Misschien hecht je nu meer waarde aan een goed gesprek. Het lijkt mij dat je in een grote groep nooit een goed gesprek kan voeren. Te veel ruis.
Heb je nou veel onderwerpen waar je over kan praten? Sommige mensen kunnen over van alles wel wat zeggen. Ik kan dat zelf niet.
Toen ik bezig was met mijn eigenschappenlijst wilde ik dat ook voor emoties doen. Ik kon er destijds maar heel weinig noemen. Ik weet nog steeds niet of mijn woordenschat te beperkt was of dat er gewoon niet veel emoties zijn. Ik heb zelfs een hulplijn gebruikt. Mijn conclusie was toen dat alle negatieve emoties te herleiden zijn naar angst en de positieve naar wat anders (ik weet niet meer wat). Dus vandaar dat ik al snel schrijf dat alles angst is. Toen was ik 25 ofzo. Misschien denk ik nu heel anders als ik de moeite zou nemen te heroverwegen.
Ik had opeens zin om te sporten.
Nog steeds. Het kost me geen moeite om te gaan. Op zich is de sportschool niet heel ver en heel goed bereikbaar met OV. Dat zal wel schelen. Ik stoor me alleen aan de mensen. Niet iedereen. Gelukkig is het nooit echt druk, behalve tijdens de groepslessen, maar daar doe ik toch niet aan mee.
maandag 8 april 2019 om 09:23
Hoe je het ook went of keert en zullen sommige heel hard roepen dat het niet zo is terwijl ze het wel doen. Het draait allemaal om uiterlijk niet meer en niet minder. Neem nu bv lengte. Vrouwen willen een man die minimaal gelijk is aan eigen lengte maar liefst iets langer. Kleiner wordt al gediscrimineerd en uitgesloten.
maandag 8 april 2019 om 14:08
@Safrat
Ja dat heb ik hoor, maar dan meer op het personalitycafe forum. Dat is een herkenning en soms lees je idd dingen, waarvan ik er nog nooit bij stil had gestaan dat ik hetzelfde doe/ heb. ik voel dat niet zo als bijzonder, maar meer het idee dat ik niet de enige ben en dat ik afwijkend ben, maar niet extreem raar of zo. Alhoewel....
Heb je die t-shirts gekocht om aan te tonen dat je je klein voelt, maar heul heul sterk bent??
Ik heb er nog eentje van de flash. Die doe ik aan als ik ga sprinten, maar alleen als ik minimaal boven de 22,5 k/m loop, want minder is niet Flash-waardig.
Ik ben geen lid van quora dus ik krijg daar verder ook geen mail over.
Ze ziet misschien wel alle mogelijkheden, maar een positieve uitkomst, leidt over het algemeen niet tot negatieve consequenties dus die zijn dan niet zo relevant. En het is idd ook niet zo'n probleem om mogelijke negatieve uitkomsten te zien, maar om daar op de voorhand al naar te gaan handelen dat maakt het wel lastiger, want je gaat te geforceerd handelen en eigenlijk vraag je om die negatieve uitkomst.
Door haar dominante functie neigt ze wel naar dat ergste scenario, want dat is gewoon hoe ze in elkaar zit, maar het is jammer dat het haar soms best wel belemmert in het volle uit zichzelf halen.
Ik vind negeren niet zo makkelijk. Dat is een bewuste actie en net als niet aan gele banaan denken als je er niet aan mag denken, vind ik dat een hele klus. Ik ben veel beter in hoi zeggen en doorlopen. Ik ken heel veel mensen op de sportschool en daar zeg ik allemaal "hoi" tegen, op die ene gast na dan, maar vaak ook geen woord meer. Ik doe dat ook enthousiast, niet eens afgemeten of zo, maar ik heb verder gewoon weinig te zeggen.
En zelfs mensen, waar ik wel tegen praat, daarvan ken ik nog steeds hun naam niet. Ik vraag daar ook nooit naar. Ik krijg toch wel het idee dat veel mensen dat raar vinden, maar, omdat ik dat niet vind, is dat lastig om in te schatten. Maar gelukkig ben ik niet raar, maar slechts afwijkend...
Maar ik zoek wel meer contact met de fysieke wereld dan jij denk ik, misschien dat het daarom voor jou makkelijker is om te negeren en ben je er verder niet zo mee bezig.
Als ik er over nadenk, is het volgens mij niet zo dat ik een goed gesprek nu meer waardeer, maar dat ik me er veel meer van bewust ben. Dus ik ben me er ook veel meer van bewust, wanneer het niet zo is. Ik was vroeger ook niet in echt grote groepen trouwens.
De laatste paar weken als ik naar het voetbal ga dan merk ik ook dat ik dat ik na een half uur denk: "wat sta ik hier in godsnaam te doen". Ik drink ook niet meer, dat zorgt daar ook wel voor. En ik ging met de theedate weg en die begint dan over oorbellen en weet ik wat, dan ben ik er ook zo klaar mee, ik heb er geen verstand van en ik kan er voor mijn gevoel ook geen vragen over stellen, waarvan ik wijzer wordt. Misschien persoonlijke, maar dat is niet mijn sterkste punt.
Ik kan over best veel onderwerpen praten, ik kan me niet voorstellen dat jij dat ook niet kunt, maar het is meer de insteek van een onderwerp en de gesprekspartner. Over onderwerpen praten op basis emoties daar kan ik niks mee. Ik vind een mening prima, maar dan wel op basis van onderliggende kennis en denkpatronen en niet op basis van onderbuikgevoelens. Maar dat laatste is dus weer erg afhankelijk van de gesprekspartner.
Mensen die over alles kunnen praten zijn meestal mensen die ergens iets gelezen hebben of een mening dumpen, maar zonder enige vorm van onderbouwing/ kennis, dat kan ik ook niet. Ik wil het ook helemaal niet trouwens. Die mensen zitten vrij snel in mijn allergie.
Ik was net aan het lunchen en toen ging het over het kopen en verkopen van huizen. Er wordt dan gepraat over de stijging van de prijzen en dat de piek waarschijnlijk wel geweest is en zo. Mijn eerste neiging is daar dan op in te gaan met toepassing van een economische modellen, rentes, schulden, monetaire principes, maar dan ben ik iedereen zo kwijt. Aan de andere kant kan ik ook niet echt meegaan in het gesprek, omdat ik door mijn kennis gehinderd wordt en ik me daar niet op kan/ wil aanpassen.
Ik zit dan tegenwoordig ook steeds meer in mijn cocon en ik praat steeds minder. Ik luister ook steeds minder trouwens.
Denk je dat je nu tot een andere conclusie zou komen? Ik kom ook niet veel verder dan angst en beloning als basis voor emoties. Volgens mij waren die er vroeger ten behoeve van de overleving. Een gevoel is dan weer een subjectieve interpretatie van een emotie volgens google, daar heb ik op zich niet zo'n last van, daarom ervaar ik het allemaal oppervlakkiger, zoiets zul jij ook wel hebben denk ik. Ik vraag me ook af of je nu tot een andere conclusie zou komen. Het gaat nog steeds niet om denken, maar hoe je emoties ervaart.
Het feit dat je je ergens bewust van wordt, leidt meestal niet tot een echte verandering van je persoon. Je bent uiteindelijk toch gewoon wie je bent, misschien met meer detailkennis, maar substantieel verander je niet zoveel volgens mij tijdens je leven.
Heb je tijdens het trainen ook een hekel aan een bepaald type mens? Ik heb dat met selfie mensen, van die aandachtstrekkers met popie jopie gedrag en aan mensen die het altijd voor elkaar krijgen om voor mijn voeten te gaan lopen. Gelukkig zijn de meeste mensen bij ons wel gewoon met hun training bezig dus over het algemeen valt het wel mee dat ergeren.
Ja dat heb ik hoor, maar dan meer op het personalitycafe forum. Dat is een herkenning en soms lees je idd dingen, waarvan ik er nog nooit bij stil had gestaan dat ik hetzelfde doe/ heb. ik voel dat niet zo als bijzonder, maar meer het idee dat ik niet de enige ben en dat ik afwijkend ben, maar niet extreem raar of zo. Alhoewel....
Heb je die t-shirts gekocht om aan te tonen dat je je klein voelt, maar heul heul sterk bent??
Ik heb er nog eentje van de flash. Die doe ik aan als ik ga sprinten, maar alleen als ik minimaal boven de 22,5 k/m loop, want minder is niet Flash-waardig.
Ik ben geen lid van quora dus ik krijg daar verder ook geen mail over.
Ze ziet misschien wel alle mogelijkheden, maar een positieve uitkomst, leidt over het algemeen niet tot negatieve consequenties dus die zijn dan niet zo relevant. En het is idd ook niet zo'n probleem om mogelijke negatieve uitkomsten te zien, maar om daar op de voorhand al naar te gaan handelen dat maakt het wel lastiger, want je gaat te geforceerd handelen en eigenlijk vraag je om die negatieve uitkomst.
Door haar dominante functie neigt ze wel naar dat ergste scenario, want dat is gewoon hoe ze in elkaar zit, maar het is jammer dat het haar soms best wel belemmert in het volle uit zichzelf halen.
Ik vind negeren niet zo makkelijk. Dat is een bewuste actie en net als niet aan gele banaan denken als je er niet aan mag denken, vind ik dat een hele klus. Ik ben veel beter in hoi zeggen en doorlopen. Ik ken heel veel mensen op de sportschool en daar zeg ik allemaal "hoi" tegen, op die ene gast na dan, maar vaak ook geen woord meer. Ik doe dat ook enthousiast, niet eens afgemeten of zo, maar ik heb verder gewoon weinig te zeggen.
En zelfs mensen, waar ik wel tegen praat, daarvan ken ik nog steeds hun naam niet. Ik vraag daar ook nooit naar. Ik krijg toch wel het idee dat veel mensen dat raar vinden, maar, omdat ik dat niet vind, is dat lastig om in te schatten. Maar gelukkig ben ik niet raar, maar slechts afwijkend...
Maar ik zoek wel meer contact met de fysieke wereld dan jij denk ik, misschien dat het daarom voor jou makkelijker is om te negeren en ben je er verder niet zo mee bezig.
Als ik er over nadenk, is het volgens mij niet zo dat ik een goed gesprek nu meer waardeer, maar dat ik me er veel meer van bewust ben. Dus ik ben me er ook veel meer van bewust, wanneer het niet zo is. Ik was vroeger ook niet in echt grote groepen trouwens.
De laatste paar weken als ik naar het voetbal ga dan merk ik ook dat ik dat ik na een half uur denk: "wat sta ik hier in godsnaam te doen". Ik drink ook niet meer, dat zorgt daar ook wel voor. En ik ging met de theedate weg en die begint dan over oorbellen en weet ik wat, dan ben ik er ook zo klaar mee, ik heb er geen verstand van en ik kan er voor mijn gevoel ook geen vragen over stellen, waarvan ik wijzer wordt. Misschien persoonlijke, maar dat is niet mijn sterkste punt.
Ik kan over best veel onderwerpen praten, ik kan me niet voorstellen dat jij dat ook niet kunt, maar het is meer de insteek van een onderwerp en de gesprekspartner. Over onderwerpen praten op basis emoties daar kan ik niks mee. Ik vind een mening prima, maar dan wel op basis van onderliggende kennis en denkpatronen en niet op basis van onderbuikgevoelens. Maar dat laatste is dus weer erg afhankelijk van de gesprekspartner.
Mensen die over alles kunnen praten zijn meestal mensen die ergens iets gelezen hebben of een mening dumpen, maar zonder enige vorm van onderbouwing/ kennis, dat kan ik ook niet. Ik wil het ook helemaal niet trouwens. Die mensen zitten vrij snel in mijn allergie.
Ik was net aan het lunchen en toen ging het over het kopen en verkopen van huizen. Er wordt dan gepraat over de stijging van de prijzen en dat de piek waarschijnlijk wel geweest is en zo. Mijn eerste neiging is daar dan op in te gaan met toepassing van een economische modellen, rentes, schulden, monetaire principes, maar dan ben ik iedereen zo kwijt. Aan de andere kant kan ik ook niet echt meegaan in het gesprek, omdat ik door mijn kennis gehinderd wordt en ik me daar niet op kan/ wil aanpassen.
Ik zit dan tegenwoordig ook steeds meer in mijn cocon en ik praat steeds minder. Ik luister ook steeds minder trouwens.
Denk je dat je nu tot een andere conclusie zou komen? Ik kom ook niet veel verder dan angst en beloning als basis voor emoties. Volgens mij waren die er vroeger ten behoeve van de overleving. Een gevoel is dan weer een subjectieve interpretatie van een emotie volgens google, daar heb ik op zich niet zo'n last van, daarom ervaar ik het allemaal oppervlakkiger, zoiets zul jij ook wel hebben denk ik. Ik vraag me ook af of je nu tot een andere conclusie zou komen. Het gaat nog steeds niet om denken, maar hoe je emoties ervaart.
Het feit dat je je ergens bewust van wordt, leidt meestal niet tot een echte verandering van je persoon. Je bent uiteindelijk toch gewoon wie je bent, misschien met meer detailkennis, maar substantieel verander je niet zoveel volgens mij tijdens je leven.
Heb je tijdens het trainen ook een hekel aan een bepaald type mens? Ik heb dat met selfie mensen, van die aandachtstrekkers met popie jopie gedrag en aan mensen die het altijd voor elkaar krijgen om voor mijn voeten te gaan lopen. Gelukkig zijn de meeste mensen bij ons wel gewoon met hun training bezig dus over het algemeen valt het wel mee dat ergeren.
safrat schreef: ↑04-04-2019 15:53Ik denk ook dat we in de basis allemaal enigszins vergelijkbare wensen en doelen hebben. Ik geloof niet zo in uniek en bijzonder, maar desalniettemin vond ik het wel fijn om te lezen dat anderen vergelijkbaar reageren of denken. Het is misschien een soort van herkenning of zelfs erkenning. De dingen die ik hier schrijf lees ik daar terug. Voor mij voelt dat toch wel als bijzonder. Ik heb een
Ik weet niet wat jij daar kan vinden. Ik denk ook niet dat je het al te serieus moet nemen. Het zijn maar antwoorden op vragen die een ander heeft gesteld. Vaak heel persoonlijk en dat moet je dan herleiden tot het algemene of misschien niet eens. Ik krijg elke dag een mail met onderwerpen die mijn belangstelling hebben. Krijg jij dat ook?
Jouw trainingsmaatje ziet toch niet alleen de mogelijkheden waar het fout kan gaan? Ze ziet natuurlijk alle mogelijkheden. Het is alleen eerder noodzaak de negatieve uitkomsten te benoemen dan de positieve. Mijn buurman zei laatst tijdens een VvE-vergadering: "jij gaat van het ergste scenario uit", wat natuurlijk onzin is, want rekening houden met is niet hetzelfde als er van uitgaan dat het ook gebeurt. Het ergste scenario ligt natuurlijk nooit erg voor de hand. Waarom zou je zoiets afwijkend als uitgangspunt nemen?
Negeren kost mij minder energie dan een begroeting. Heb jij dat ook?
Ik denk dat ik de afgelopen jaren ook wat introverter ben geworden, maar grote gezelschappen hebben mij nooit getrokken. Misschien hecht je nu meer waarde aan een goed gesprek. Het lijkt mij dat je in een grote groep nooit een goed gesprek kan voeren. Te veel ruis.
Heb je nou veel onderwerpen waar je over kan praten? Sommige mensen kunnen over van alles wel wat zeggen. Ik kan dat zelf niet.
Toen ik bezig was met mijn eigenschappenlijst wilde ik dat ook voor emoties doen. Ik kon er destijds maar heel weinig noemen. Ik weet nog steeds niet of mijn woordenschat te beperkt was of dat er gewoon niet veel emoties zijn. Ik heb zelfs een hulplijn gebruikt. Mijn conclusie was toen dat alle negatieve emoties te herleiden zijn naar angst en de positieve naar wat anders (ik weet niet meer wat). Dus vandaar dat ik al snel schrijf dat alles angst is. Toen was ik 25 ofzo. Misschien denk ik nu heel anders als ik de moeite zou nemen te heroverwegen.
Ik had opeens zin om te sporten.
woensdag 17 april 2019 om 17:59
Toen ik dat schreef vond ik dat ik aan het Calimeroën was. Dat T-shirt van de Hulk was de eigenlijke terzijde. De haakjes waren dus toch nodig. Ik voel me heel vaak onbegrepen. Afwijkend en raar ben ik waarschijnlijk ook. Tevens onbemind, maar van alles vind ik niets vervelender dan het onbegrepen zijn. Het ligt deels aan mijzelf omdat ik zelden corrigeer. Ik moet daar iets mee, maar ik weet nog niet wat.
Dat over die cocon herken ik wel. Ik deed vroeger wel meer mijn best om dingen toch te laten werken. Nu kap ik heel snel af. Dat is ervaring.
Toen jij dat schreef over jouw huurwoning dacht ik nog dat kopen een stuk voordeliger was. Ik heb in ieder geval meer vierkante meters en ik betaal ook minder. Aan de andere kant moet ik natuurlijk ook rekening houden met onderhoud, maar per saldo ben ik vermoedelijk veel goedkoper uit. Bovendien gaat jouw huur jaarlijks omhoog. Ik zou dan denken dat jij met jouw kennis eerder voor een koopwoning zou gaan al is het nu natuurlijk geen goed moment om te kopen.
Mijn kennis hindert mij ook, maar dat is alleen op gebied van staatsrecht. Van de rest weet ik niet meer dan de meeste anderen en soms weet ik veel minder. Ignorance is bliss. Ik zou zo supergelukkig moeten zijn. Ik voel het alleen nog niet.
Sinds een aantal jaar heb ik met een mannetje te maken die denkt dat hij alles weet. Hij is ongetwijfeld een expert op zijn vakgebied, maar hij zegt ook veel dingen die pure onzin zijn. Feitjes die ik toevallig weet en hij niet. Als ik daar wat van zeg wordt hij boos. Hij zit niet in mijn allergie omdat ik wel respect heb voor de kennis die hij heeft. Andersom wel. Misschien moet ik daar ook eens gaan coconnen. Op zich kan ik dat heel goed.
Nogmaals: rekening houden met is niet hetzelfde als er van uit gaan dat. Ik denk niet dat jouw vriendin zich laat leiden door het ergste scenario tenzij de kans op dat scenario groot is en zij niet om kan gaan met de gevolgen. Misschien neem ik wat jij schrijft te letterlijk, maar ik zou denken dat het ergste scenario nooit erg aannemelijk is en dat je die mogelijkheid eigenlijk gewoon kunt vergeten. Het nadenken over is op zich wel een belemmering al ga je er natuurlijk altijd vanuit dat dat niet zo is. Ik weet niet of dat nou echt van belang is. Bij mij gaat het niet zozeer om de uitvoering. Ik hou vooral van het nadenken over. Heeft jouw vriendin dat ook?
Ik denk dat mensen wel kunnen veranderen. De wil moet er wel zijn. Jij bent door de jaren heen toch ook veranderd? Ik ga er van uit dat sommige dingen een keuze zijn. Ik kies bijvoorbeeld vaak voor mezelf, maar ik zou ook voor de ander kunnen kiezen. Ik zou minder betweterig tegen dat mannetje kunnen doen. Je kan niet alles veranderen. Die 6% mensenmens van mij wordt nooit 94%, maar ik denk wel dat ik meer mensenmens kan worden dan nu. De 10% haal ik wel met wat oefening. Het was de kans op hè. Wat een gedoe.
In mijn sportschool is het nooit erg druk. Op zich valt het qua ergernissen ontzettend mee. Ik stoor me vooral aan voordringers, mensen die nooit hun apparatuur schoonmaken en vrouwen die in de kleedkamer alle ruimte innemen omdat al hun troep uitgestald moet worden - al vind ik dat laatste toch ook wel heel fascinerend. Ik stoor me ook aan mensen die behulpzaam doen, maar dat ligt meer aan mijn sociale onbeholpenheid.
Jouw Flash T-shirt zou ik ook kunnen kopen. Als lanterfant T-shirt. Die Calimero zou ik nooit dragen als ik in een Calimero-bui ben. Daar heb ik dan mijn Hulk T-shirt voor.
Ik doe alleen aan slowwalking trouwens. Loop jij echt zo hard op zo'n loopband? Ik ben altijd bang dat ik moe word.
Ben je weggegaan toen Theedate over haar oorbellen begon of ben je gewoon over een ander onderwerp begonnen?
zaterdag 27 april 2019 om 23:13
@Safrat
Voel je dat ook echt? En waar voel je je dan onbegrepen over? Ik herken dat gevoel op zich niet, omdat ik weet dat ik niet begrepen wordt. Ik weet ook dat het over het algemeen geen onwil is van mensen, maar onvermogen. Net zoals ik veel andere mensen niet begrijp, ook onvermogen. Ik merk het heel erg bij vrouwen (althans dat vul ik zo in).
In die zin is het gewoon een vorm van pech. Jij en ik hebben een type wat nu eenmaal vrij zeldzaam is, jij meer dan ik. Komt daar ook nog eens bij dat de andere types waarbij wel (gedeeltelijk) wederzijds begrip is, ook relatief zeldzaam zijn (en vaak introvert dus sowieso niet makkelijk te benaderen) dan is het zoeken naar een speld in een hooiberg. Mijn ervaring is dan wel dat het vaak hele goede, interessante en langdurige vriendschappen zijn.
Daarom werk ik er idd ook niet meer aan. Zinloze bedoening, dan wacht ik wel tot het wel een keer klikt. Het is wat het is.
Een kleine p.s. Ik had bovenstaande maandag geschreven en woensdag had ik een situatie, waarin ik het wel voelde, vooral, omdat me iets duidelijk was geworden over mezelf en ik dat niet kende en mijn familie begreep dat niet zo. Ik werd me er ook van bewust dat ik erg ver van de belevingswereld van mijn familie sta en omgekeerd. Maar er wordt gemakshalve vanuit gegaan dat ik hen volledig begrijp.
Ik weet niet wat ik toen over mijn woning heb geschreven, dus misschien val ik in herhaling, maar bedoel je dat je nu denkt dat huren wel voordeliger is? Jouw denkwijze is namelijk wat de meeste mensen doen. Kijken naar: “wat betaal ik?” als leidend criteria. Begrijpelijk, want problemen van vandaag zijn belangrijker dan die van morgen. Het is alleen iets te één dimensionaal.
Wat je vergeet mee te nemen, is dat ik als huurder geen risico loop met betrekking tot toekomstige dalingen van de huizenprijzen, aangezien ik geen schuld heb. En hoe hoger de prijs hoe groter dat risico wordt, dat zit verdisconteerd in de huurprijs.
Je zou verwachten dat wanneer mensen moeten gaan kopen, omdat de huren te hoog worden, de huren gaan dalen, omdat de vraag lager wordt, maar dat is niet zo. Sterker ze stijgen gewoon. De reden is dat risico.
Maar, omdat ik sociaal huur, stijgt mijn huurprijs ook veel minder dan die van particuliere huurders, immers de woningen van de woonstichting zijn enerzijds al vaak afbetaald en anderzijds zijn ze over het algemeen zo kapitaalkrachtig dat een prijsdaling voor hen niet zo relevant is, hun risico is lager. Tenzij je natuurlijk Vestia heet dan stijgen de huren ineens meer, omdat je verkeerd hebt gegokt met publiek kapitaal.
En die huizenprijzen gaan dalen, veel meer dan dat mensen verwachten. Ik had in de vorige crisis al voorspeld dat het met minimaal 70% zou zijn, maar het bijdrukken van de centrale banken heeft dat 10 jaar uitgesteld. Tot nu, want nu draait het weer, en nu is hun slagkracht minimaal. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat de volgende recessie brengt, maar dat ie zwaar wordt is wel zeker.
Overigens is het antwoord van de meeste mensen dat, zolang ze de hypotheek kunnen betalen, ze geen probleem hebben met dalende prijzen. Ze vergeten dan even dat dalende prijzen en een economische neergang vaak hand in hand gaan en mensen hun baan gaan verliezen, wat extra druk op prijzen zet. Het is allemaal veel meer verweven dan gemakshalve aangenomen wordt.
Maar goed, ik ben mensen al bij de eerste zin kwijt. Werkt mijn kennis tegen me? Op zich niet, het maakt mijn leven makkelijker, omdat ik zelden twijfel, maar ik word er niet gelukkiger van. Ik word er wel ongelukkiger van als ik iets moet doen, waar ik geen verstand van heb en afhankelijk wordt van mensen, waarvan ik de kwaliteit niet kan vaststellen.
Ik word wel altijd blij als ik met mensen kan praten, waarbij ik de diepte in kan. Dat is dus lastiger vinden. Als je onwetend bent dan zou ik zeggen dat je voldoende mensen zou moeten kunnen vinden om over allerlei onderwerpen te praten, maar dat is dus niet zo? Of ben je in veel onderwerpen gewoon niet geïnteresseerd?
Tja, er zijn heel veel schreeuwers in de wereld. Als ze iets roepen en dan om uitleg vragen en die hebben ze niet dan worden ze kwaad. Ik heb eigenlijk nooit zo’n respect voor kennis of zo, het zegt me niets over de ander. Maar mensen die kinderachtig gaan lopen doen, daar ben ik echt klaar mee. Gewoon heerlijk afsluiten.
Ik was van de week bij Willem 2 en die stonden 3-0 achter, ik heb bijna heel de 2e helft een boek zitten lezen op mijn telefoon, ik heb verder nauwelijks iets meegekregen.
Ik weet wel wat je bedoelt met rekening houden met, maar dat is toch echt het geval. Dat geldt natuurlijk niet voor alles, maar wel als het met in contact staan van je fysieke zelf. Het is ook een kwestie van tienden. Er valt weinig na te denken, tenzij het al in je hoofd zit. Dan ga je redenen zoeken om dat gevoel te bevestigen. Zij denkt verder niet zoveel, wat dat betreft. Maar net als jij is moe worden ook een reden, althans denken dat je moe wordt. Denk dat en je voelt het ook zo.
Ik was weer aan het opbouwen na mijn achillespeesblessure, maar nu heb ik daar weer iets beschadigd, dus moet ik het weer laten behandelen. Helaas, de ene loopband liep ik maximaal weg en deze zat ik op 21.6 km/u. Ik denk dan nooit, ik ren gewoon, als wat ik doe als ik moe wordt gaat automatisch zonder denken.
Zowel sprinten als een goede handstand zijn de culminatie van kracht, balans en uithoudingsvermogen. Beide zijn een goede oefening om te zien waar je staat en of alles in verhouding is. Gespierd zijn is leuk, maar als je er verder niets mee kunt, is het weinig functioneel. Slowwalking is dat niet gewoon wandelen? Kun je dan niet beter een rondje rond de flat doen, dat is goedkoper.
Ik heb het even nagevraagd en mijn trainingsmaatje bevestigde inderdaad dat vrouwen alles uitstallen en ook totaal geen schaamte kennen om in de kleedkamer uitgebreid naakt rond te lopen, vooral de oudere vrouwen.
Ik was vroeger ook behulpzaam, maar tegenwoordig bemoei ik me zelden met iemand, of ik moet echt iemand iets zien doen, wat gewoon gevaarlijk is. Voor de rest hebben ze daar personeel voor, maar als ik die af en toe bezig zie… Ik kan me idd ook erg ergeren aan mensen die mij vertellen hoe ik iets moet doen, zeker als ze er dan zelf uitzien alsof ze nog geen dumbell van 10kg op kunnen tillen. Dan slaat het sarcasme meteen toe.
Mbt verandering. Dat ligt eraan wat je bedoelt. Vanuit je cognitieve functies is dat niet mogelijk. Een denker wordt geen voeler en een sensor wordt geen intuïtief iemand. Voor de rest kun je je gedrag natuurlijk wel sturen, veranderen weet ik niet. Meestal gaat het goed als er geen stress is, maar als mensen in het nauw komen, vallen ze toch vaak terug op hun oude gedrag.
Ik was vroeger ook echt een betweter. Van alles maakte ik een discussie. Ik wilde gewoon gelijk hebben, tot ruzie toe. Nu stop ik echt elke discussie, ik heb er geen zin in. De belangrijkste reden is dat ik geen gelijk hoef te hebben. Ik vertrouw op mijn eigen beoordelingsvermogen en kennis en intellect. Wat een ander denkt of doet is aan hem/ haar.
Ben ik dan veranderd? Weet ik niet, ik noem het gegroeid, volwassen worden, bewust worden en dat uit zich in ander gedrag.
Het is zoals je zei dat je zaken sneller afkapt. Het is ervaring. Je herkent het sneller en handelt anders. Dat geldt voor mij bij een hele hoop zaken ook.
Die 6% kan makkelijk 30% worden hoor. Want wie bepaalt die 6%? Jij of de ontvanger? Ik hoor nu namelijk dat ik een veel aimabeler persoon ben die mensen een goed gevoel kan geven, terwijl dat in mijn beleving echt minder is, maar dat komt door de criteria.
Het grootste verschil is dat ik oordelen zelden uitspreek en ik geen oplossing biedt of vertel wat mensen moeten doen en vaak emotionele bevestiging geef. Ik vind zelf hulp en een oplossing veel belangrijker, vandaar dat het mij als minder voelt. Maar zoals eerder gezegd, ik gun niemand shit, maar ik heb er verder geen gevoel bij.
Jij kunt dat ook echt wel, het interesseert je alleen te weinig, misschien mede, omdat het je waarschijnlijk iets meer moeite kost dan mij.
Jij draagt die t-shirts tegengesteld. Dus het flash t-shirt is goed voor het slowwalking en als je gaan sprinten doe je er eentje aan met Ed de Schildpad erop?
Het Flash t-shirt is wel stretch, het moet wel als gegoten zitten natuurlijk, alles voor de snelheid!
Bedoel je met de theedate letterlijk weggaan? Dat niet, want we gaan meestal naar Breda. Beetje lullig om haar daar te laten zitten. Maar ik check dan wel mentaal uit. Dan antwoord ik plichtmatig met “oh”, en “ok” of “leuk”. Van die standaard antwoorden met een woord. In de tussentijd zit ik dan in mijn eigen hoofd. Ik kom er dan weer uit als ze wel iets vertelt, waar ik wat mee kan.
Dat laatste had ik dus van de week ook met mijn familie. Ze vroegen waarom ik stil was en ik zei: “ik kan echt niks met deze gesprekken, dus ik ga wel in mijn eigen hoofd zitten”. Soms spreken gezichten boekdelen. Het zij zo. Ik kan daar niet zo meer zo mee zitten.
Jij had toch op zich ook niet zoveel met je familie en jij was toch degene met humor? is dat ook mede dat de belevingswerelden van jullie veel verschillen?
Voel je dat ook echt? En waar voel je je dan onbegrepen over? Ik herken dat gevoel op zich niet, omdat ik weet dat ik niet begrepen wordt. Ik weet ook dat het over het algemeen geen onwil is van mensen, maar onvermogen. Net zoals ik veel andere mensen niet begrijp, ook onvermogen. Ik merk het heel erg bij vrouwen (althans dat vul ik zo in).
In die zin is het gewoon een vorm van pech. Jij en ik hebben een type wat nu eenmaal vrij zeldzaam is, jij meer dan ik. Komt daar ook nog eens bij dat de andere types waarbij wel (gedeeltelijk) wederzijds begrip is, ook relatief zeldzaam zijn (en vaak introvert dus sowieso niet makkelijk te benaderen) dan is het zoeken naar een speld in een hooiberg. Mijn ervaring is dan wel dat het vaak hele goede, interessante en langdurige vriendschappen zijn.
Daarom werk ik er idd ook niet meer aan. Zinloze bedoening, dan wacht ik wel tot het wel een keer klikt. Het is wat het is.
Een kleine p.s. Ik had bovenstaande maandag geschreven en woensdag had ik een situatie, waarin ik het wel voelde, vooral, omdat me iets duidelijk was geworden over mezelf en ik dat niet kende en mijn familie begreep dat niet zo. Ik werd me er ook van bewust dat ik erg ver van de belevingswereld van mijn familie sta en omgekeerd. Maar er wordt gemakshalve vanuit gegaan dat ik hen volledig begrijp.
Ik weet niet wat ik toen over mijn woning heb geschreven, dus misschien val ik in herhaling, maar bedoel je dat je nu denkt dat huren wel voordeliger is? Jouw denkwijze is namelijk wat de meeste mensen doen. Kijken naar: “wat betaal ik?” als leidend criteria. Begrijpelijk, want problemen van vandaag zijn belangrijker dan die van morgen. Het is alleen iets te één dimensionaal.
Wat je vergeet mee te nemen, is dat ik als huurder geen risico loop met betrekking tot toekomstige dalingen van de huizenprijzen, aangezien ik geen schuld heb. En hoe hoger de prijs hoe groter dat risico wordt, dat zit verdisconteerd in de huurprijs.
Je zou verwachten dat wanneer mensen moeten gaan kopen, omdat de huren te hoog worden, de huren gaan dalen, omdat de vraag lager wordt, maar dat is niet zo. Sterker ze stijgen gewoon. De reden is dat risico.
Maar, omdat ik sociaal huur, stijgt mijn huurprijs ook veel minder dan die van particuliere huurders, immers de woningen van de woonstichting zijn enerzijds al vaak afbetaald en anderzijds zijn ze over het algemeen zo kapitaalkrachtig dat een prijsdaling voor hen niet zo relevant is, hun risico is lager. Tenzij je natuurlijk Vestia heet dan stijgen de huren ineens meer, omdat je verkeerd hebt gegokt met publiek kapitaal.
En die huizenprijzen gaan dalen, veel meer dan dat mensen verwachten. Ik had in de vorige crisis al voorspeld dat het met minimaal 70% zou zijn, maar het bijdrukken van de centrale banken heeft dat 10 jaar uitgesteld. Tot nu, want nu draait het weer, en nu is hun slagkracht minimaal. Ik ben dan ook zeer benieuwd wat de volgende recessie brengt, maar dat ie zwaar wordt is wel zeker.
Overigens is het antwoord van de meeste mensen dat, zolang ze de hypotheek kunnen betalen, ze geen probleem hebben met dalende prijzen. Ze vergeten dan even dat dalende prijzen en een economische neergang vaak hand in hand gaan en mensen hun baan gaan verliezen, wat extra druk op prijzen zet. Het is allemaal veel meer verweven dan gemakshalve aangenomen wordt.
Maar goed, ik ben mensen al bij de eerste zin kwijt. Werkt mijn kennis tegen me? Op zich niet, het maakt mijn leven makkelijker, omdat ik zelden twijfel, maar ik word er niet gelukkiger van. Ik word er wel ongelukkiger van als ik iets moet doen, waar ik geen verstand van heb en afhankelijk wordt van mensen, waarvan ik de kwaliteit niet kan vaststellen.
Ik word wel altijd blij als ik met mensen kan praten, waarbij ik de diepte in kan. Dat is dus lastiger vinden. Als je onwetend bent dan zou ik zeggen dat je voldoende mensen zou moeten kunnen vinden om over allerlei onderwerpen te praten, maar dat is dus niet zo? Of ben je in veel onderwerpen gewoon niet geïnteresseerd?
Tja, er zijn heel veel schreeuwers in de wereld. Als ze iets roepen en dan om uitleg vragen en die hebben ze niet dan worden ze kwaad. Ik heb eigenlijk nooit zo’n respect voor kennis of zo, het zegt me niets over de ander. Maar mensen die kinderachtig gaan lopen doen, daar ben ik echt klaar mee. Gewoon heerlijk afsluiten.
Ik was van de week bij Willem 2 en die stonden 3-0 achter, ik heb bijna heel de 2e helft een boek zitten lezen op mijn telefoon, ik heb verder nauwelijks iets meegekregen.
Ik weet wel wat je bedoelt met rekening houden met, maar dat is toch echt het geval. Dat geldt natuurlijk niet voor alles, maar wel als het met in contact staan van je fysieke zelf. Het is ook een kwestie van tienden. Er valt weinig na te denken, tenzij het al in je hoofd zit. Dan ga je redenen zoeken om dat gevoel te bevestigen. Zij denkt verder niet zoveel, wat dat betreft. Maar net als jij is moe worden ook een reden, althans denken dat je moe wordt. Denk dat en je voelt het ook zo.
Ik was weer aan het opbouwen na mijn achillespeesblessure, maar nu heb ik daar weer iets beschadigd, dus moet ik het weer laten behandelen. Helaas, de ene loopband liep ik maximaal weg en deze zat ik op 21.6 km/u. Ik denk dan nooit, ik ren gewoon, als wat ik doe als ik moe wordt gaat automatisch zonder denken.
Zowel sprinten als een goede handstand zijn de culminatie van kracht, balans en uithoudingsvermogen. Beide zijn een goede oefening om te zien waar je staat en of alles in verhouding is. Gespierd zijn is leuk, maar als je er verder niets mee kunt, is het weinig functioneel. Slowwalking is dat niet gewoon wandelen? Kun je dan niet beter een rondje rond de flat doen, dat is goedkoper.
Ik heb het even nagevraagd en mijn trainingsmaatje bevestigde inderdaad dat vrouwen alles uitstallen en ook totaal geen schaamte kennen om in de kleedkamer uitgebreid naakt rond te lopen, vooral de oudere vrouwen.
Ik was vroeger ook behulpzaam, maar tegenwoordig bemoei ik me zelden met iemand, of ik moet echt iemand iets zien doen, wat gewoon gevaarlijk is. Voor de rest hebben ze daar personeel voor, maar als ik die af en toe bezig zie… Ik kan me idd ook erg ergeren aan mensen die mij vertellen hoe ik iets moet doen, zeker als ze er dan zelf uitzien alsof ze nog geen dumbell van 10kg op kunnen tillen. Dan slaat het sarcasme meteen toe.
Mbt verandering. Dat ligt eraan wat je bedoelt. Vanuit je cognitieve functies is dat niet mogelijk. Een denker wordt geen voeler en een sensor wordt geen intuïtief iemand. Voor de rest kun je je gedrag natuurlijk wel sturen, veranderen weet ik niet. Meestal gaat het goed als er geen stress is, maar als mensen in het nauw komen, vallen ze toch vaak terug op hun oude gedrag.
Ik was vroeger ook echt een betweter. Van alles maakte ik een discussie. Ik wilde gewoon gelijk hebben, tot ruzie toe. Nu stop ik echt elke discussie, ik heb er geen zin in. De belangrijkste reden is dat ik geen gelijk hoef te hebben. Ik vertrouw op mijn eigen beoordelingsvermogen en kennis en intellect. Wat een ander denkt of doet is aan hem/ haar.
Ben ik dan veranderd? Weet ik niet, ik noem het gegroeid, volwassen worden, bewust worden en dat uit zich in ander gedrag.
Het is zoals je zei dat je zaken sneller afkapt. Het is ervaring. Je herkent het sneller en handelt anders. Dat geldt voor mij bij een hele hoop zaken ook.
Die 6% kan makkelijk 30% worden hoor. Want wie bepaalt die 6%? Jij of de ontvanger? Ik hoor nu namelijk dat ik een veel aimabeler persoon ben die mensen een goed gevoel kan geven, terwijl dat in mijn beleving echt minder is, maar dat komt door de criteria.
Het grootste verschil is dat ik oordelen zelden uitspreek en ik geen oplossing biedt of vertel wat mensen moeten doen en vaak emotionele bevestiging geef. Ik vind zelf hulp en een oplossing veel belangrijker, vandaar dat het mij als minder voelt. Maar zoals eerder gezegd, ik gun niemand shit, maar ik heb er verder geen gevoel bij.
Jij kunt dat ook echt wel, het interesseert je alleen te weinig, misschien mede, omdat het je waarschijnlijk iets meer moeite kost dan mij.
Jij draagt die t-shirts tegengesteld. Dus het flash t-shirt is goed voor het slowwalking en als je gaan sprinten doe je er eentje aan met Ed de Schildpad erop?
Het Flash t-shirt is wel stretch, het moet wel als gegoten zitten natuurlijk, alles voor de snelheid!
Bedoel je met de theedate letterlijk weggaan? Dat niet, want we gaan meestal naar Breda. Beetje lullig om haar daar te laten zitten. Maar ik check dan wel mentaal uit. Dan antwoord ik plichtmatig met “oh”, en “ok” of “leuk”. Van die standaard antwoorden met een woord. In de tussentijd zit ik dan in mijn eigen hoofd. Ik kom er dan weer uit als ze wel iets vertelt, waar ik wat mee kan.
Dat laatste had ik dus van de week ook met mijn familie. Ze vroegen waarom ik stil was en ik zei: “ik kan echt niks met deze gesprekken, dus ik ga wel in mijn eigen hoofd zitten”. Soms spreken gezichten boekdelen. Het zij zo. Ik kan daar niet zo meer zo mee zitten.
Jij had toch op zich ook niet zoveel met je familie en jij was toch degene met humor? is dat ook mede dat de belevingswerelden van jullie veel verschillen?
spell68 wijzigde dit bericht op 09-07-2019 21:07
0.01% gewijzigd
maandag 8 juli 2019 om 21:36
Ik was actief in dit topic toen het pas deel 2 was en wowowow ik ben lang weggeweest en probably niemand die zich mij herinnert maar
ik was intussen nieuwsgierig hoe het met dina en jonas en safrat en nog enkele anderen is? Maar ik begrijp dat (op safrat na hoi jou zie ik hierboven) mensen een beetje kwijt zijn... jammer
ik was intussen nieuwsgierig hoe het met dina en jonas en safrat en nog enkele anderen is? Maar ik begrijp dat (op safrat na hoi jou zie ik hierboven) mensen een beetje kwijt zijn... jammer
maandag 8 juli 2019 om 22:27
We waren in dit topic nogal uitgeluld volgens mij. Maar ‘nog nooit een relatie gehad hebben’ is weleens onderwerp in andere topics en daar schrijven dan ook regelmatig mensen in mee die in deze topicreeks actief waren.Hangtiet schreef: ↑08-07-2019 21:36Ik was actief in dit topic toen het pas deel 2 was en wowowow ik ben lang weggeweest en probably niemand die zich mij herinnert maar
ik was intussen nieuwsgierig hoe het met dina en jonas en safrat en nog enkele anderen is? Maar ik begrijp dat (op safrat na hoi jou zie ik hierboven) mensen een beetje kwijt zijn... jammer
Morrigan Crow, net zo leuk als Harry Potter.
maandag 8 juli 2019 om 22:53
Ik weet nog wel wie jij bent. Je had een date met een oudere man en dat werd niks. Dina is weg. Jonas is weg. Over Dina weet ik verder niets. Met Jonas mail ik tegenwoordig. Het gaat niet slecht met hem, maar het kan beter.
En ik zie dat ik de mail van Spell niet heb beantwoord. Ik zal morgen een extra extra lange post schrijven ter compensatie en omdat ik weet dat iedereen die ellenlange posten erg op prijs stelt.
En ik zie dat ik de mail van Spell niet heb beantwoord. Ik zal morgen een extra extra lange post schrijven ter compensatie en omdat ik weet dat iedereen die ellenlange posten erg op prijs stelt.
dinsdag 9 juli 2019 om 09:07
Nou dat werd eens tijd zeg. Ik sta al maanden droog, wachtende op jouw wijze woorden! Ik sta nu weer op scherp hoor!safrat schreef: ↑08-07-2019 22:53Ik weet nog wel wie jij bent. Je had een date met een oudere man en dat werd niks. Dina is weg. Jonas is weg. Over Dina weet ik verder niets. Met Jonas mail ik tegenwoordig. Het gaat niet slecht met hem, maar het kan beter.
En ik zie dat ik de mail van Spell niet heb beantwoord. Ik zal morgen een extra extra lange post schrijven ter compensatie en omdat ik weet dat iedereen die ellenlange posten erg op prijs stelt.
dinsdag 9 juli 2019 om 17:20
Ha, dat klopt. Het is inderdaad niks geworden en dat is maar goed ook. Jammer dat Dina en Jonas er niet zijn. Ben benieuwd naar jouw lange update ook.
Ik ben overigens intussen intens gelukkig met iemand anders
dinsdag 9 juli 2019 om 17:57
Nou.. Een update is het niet echt. Meer de blabla uitwisseling die ik met spell heb. Al heb ik de communicatieproblematiek waar ik het over had in mijn laatste post met spell wel wat verder uitgezocht. Om het in woorden om te zetten kost nog wat tijd.
Geen update van mij vandaag dus.
Alhoewel: ik denk dat ik toch behoefte heb aan een relatie. Dat is een gevoel. Ik moet nog uitzoeken waarom en of dat voor mij realiseerbaar is.
Intens gelukkig.
Dat klinkt goed. Je bent dus verliefd en het is wederzijds. Vertel.
