Relaties
alle pijlers
Laaiend op ex: hoe het beste te reageren?
vrijdag 13 februari 2009 om 14:33
Hallo,
Ik heb echt even dringend advies nodig. Voordat ik dingen doe of zeg uit woede vraag ik jullie advies. De situatie:
Vandaag zou ex zoon (net 4) voor bezoekweekend ophalen uit school. Net als vorige week vrijdag. Ik had hem gisteren nog gemaild dat de school om 12 u stopt (ik weet immers hoe hij altijd en eeuwig te laat is en van alles vergeet op dit vlak).
Vanochtend aan zoon vertelt dat papa hem op zou halen. Toevallig ook mijn vriendin - wiens zoontje bij die van mij in de groep zit - vanochtend op school verteld dat hij dit weekend naar zijn vader gaat.
Zit ik vanochtend op mijn werk in vergadering, telefoon op stil gezet, zie ik om 12.05 u een telefoontje van mijn vriendin.
In de vergadering voorgewend dat ik naar het toilet moest, vriendin teruggebeld en wat ik al vermoedde: zoon stond alleen op het schoolplein en papa was er nog niet!
Uiteindelijk kwam ex om 12.10 u het schoolplein oplopen en heeft zoon meegenomen.
Mijn vriendin vertelde dat school aan mijn zoontje had gevraagd of hij niet naar de BSO moest, waarop mijn zoontje had geantwoord van niet, maar er was toch wat verwarring ontstaan. Gelukkig dat ook mijn vriendin het wist en erbij was toen het zich voordeed.
Maar nu....zoals ik al zei: ik ben zó kwaad!! Gewoon wéér, voor de zóveelste keer, te laat komen, waarbij hij ditmaal zijn kind in de kou laat staan. Ik mail hem expres gisteren nog een keer de tijd door, terwijl hij dit allang wist. Maar omdat ik weet hoe hij is, doe ik dit toch maar. Als hij ook maar enige verantwoording voelde en nam, noteert hij dit op de kalender en zorgt hij dat hij op tijd is. Hij werkt nota bene niet en kan er dus prima voor zorgen op tijd te zijn.
En ik wist het, he..ik had al zo'n voorgevoel!! En dat zal ik ook blijven houden, iedere keer dat hij zoonlief ergens op zal moeten halen. Hij is gewoon werkelijk altijd te laat. Dat was tussen ons ook altijd een punt van strijd: van tevoren ellenlang treuzelen voordat hij maar eens in aktie komt, om vervolgens altijd te laat te komen. Dit was mede oorzaak van het verlies van zijn banen.
Maar goed, mijn vraag aan jullie: wat vinden jullie nu een juiste (re-)actie van mij? Het liefst zou ik hem nu de huid vol schelden, maar dat wil ik niet. Zoonlief is nu immers bij hem. Morgenavond brengt hij hem weer bij me terug, waardoor de kleine er weer bij is.
Ik heb me in elk geval voorgenomen de school te informeren wanneer ex hem weer komt halen, zodat die op de hoogte zijn van de afspraken en desnoods samen met zoon even wachten.
Maar ri. ex: Hoe reageer ik nu het beste??
Ik heb echt even dringend advies nodig. Voordat ik dingen doe of zeg uit woede vraag ik jullie advies. De situatie:
Vandaag zou ex zoon (net 4) voor bezoekweekend ophalen uit school. Net als vorige week vrijdag. Ik had hem gisteren nog gemaild dat de school om 12 u stopt (ik weet immers hoe hij altijd en eeuwig te laat is en van alles vergeet op dit vlak).
Vanochtend aan zoon vertelt dat papa hem op zou halen. Toevallig ook mijn vriendin - wiens zoontje bij die van mij in de groep zit - vanochtend op school verteld dat hij dit weekend naar zijn vader gaat.
Zit ik vanochtend op mijn werk in vergadering, telefoon op stil gezet, zie ik om 12.05 u een telefoontje van mijn vriendin.
In de vergadering voorgewend dat ik naar het toilet moest, vriendin teruggebeld en wat ik al vermoedde: zoon stond alleen op het schoolplein en papa was er nog niet!
Uiteindelijk kwam ex om 12.10 u het schoolplein oplopen en heeft zoon meegenomen.
Mijn vriendin vertelde dat school aan mijn zoontje had gevraagd of hij niet naar de BSO moest, waarop mijn zoontje had geantwoord van niet, maar er was toch wat verwarring ontstaan. Gelukkig dat ook mijn vriendin het wist en erbij was toen het zich voordeed.
Maar nu....zoals ik al zei: ik ben zó kwaad!! Gewoon wéér, voor de zóveelste keer, te laat komen, waarbij hij ditmaal zijn kind in de kou laat staan. Ik mail hem expres gisteren nog een keer de tijd door, terwijl hij dit allang wist. Maar omdat ik weet hoe hij is, doe ik dit toch maar. Als hij ook maar enige verantwoording voelde en nam, noteert hij dit op de kalender en zorgt hij dat hij op tijd is. Hij werkt nota bene niet en kan er dus prima voor zorgen op tijd te zijn.
En ik wist het, he..ik had al zo'n voorgevoel!! En dat zal ik ook blijven houden, iedere keer dat hij zoonlief ergens op zal moeten halen. Hij is gewoon werkelijk altijd te laat. Dat was tussen ons ook altijd een punt van strijd: van tevoren ellenlang treuzelen voordat hij maar eens in aktie komt, om vervolgens altijd te laat te komen. Dit was mede oorzaak van het verlies van zijn banen.
Maar goed, mijn vraag aan jullie: wat vinden jullie nu een juiste (re-)actie van mij? Het liefst zou ik hem nu de huid vol schelden, maar dat wil ik niet. Zoonlief is nu immers bij hem. Morgenavond brengt hij hem weer bij me terug, waardoor de kleine er weer bij is.
Ik heb me in elk geval voorgenomen de school te informeren wanneer ex hem weer komt halen, zodat die op de hoogte zijn van de afspraken en desnoods samen met zoon even wachten.
Maar ri. ex: Hoe reageer ik nu het beste??
maandag 30 maart 2009 om 13:59
He Maroon!
Dit topic is echt niet alleen bedoeld voor mij hoor! Kom gerust met je eigen verhalen en ervaringen. Ik heb het dan weliswaar geopend, maar het staat iedereen vrij om er te posten als je je enigszins herkent in de verhalen.
Verdrietig is dat he, als je je kind zo teleurgesteld ziet? Vanuit onze kant bezien is het soms niet te begrijpen waarom de vader zo reageert. Ongetwijfeld zullen ze hun eigen redenen ervoor hebben, maar het gaat je nu eenmaal erg aan het hart wanneer je kind er door teleurgesteld wordt.
Ik vind het advies van Zonlicht echter wel erg goed: laat dergelijke initiatieven (dat je dochter bij haar vader wil logeren) iets zijn wat jij samen met haar vader bespreekt, maar leg het niet bij haar. Zo wordt zij ook niet direct geconfronteerd met een dergelijke teleurstelling en kun je - wanneer ze er naar vraagt - misschien iets opvangen door te zeggen dat je papa er binnenkort naar zal vragen.
Duubs, je advies om mijn zoontje te vertellen dat de reden voor onze breuk lag in het feit dat papa de baas over mama wilde spelen, dat heb je me al eens eerder gegeven. Ik zie je punt wel, maar mijn angst ligt er in dat zoon met een dergelijk antwoord naar papa terug zal gaan en dit daar zal ventileren. Gevolg: wederom een laaiende ex.
Vandaar dat ik het tot op heden nog altijd gebracht heb in de trant van een gezamenlijke beslissing. Inmiddels heb ik dus van zoonlief tot 2x toe te horen gekregen dat het dus 'mijn' schuld is dat we uit elkaar zijn. Ex die bij hoog en bij laag volhoudt dat hij dit niet gevoed heeft, maar waar ik sterk mijn twijfels bij heb. Echter, ik kan uiteraard niets bewijzen.
Als ik nu zou beginnen met een versie van 'papa wilde de baas over mama spelen en dat vond mama niet goed en daarom zijn we uit elkaar gegaan', zal dit beslist niet helpen om de boel wat rustig te houden (vanuit ex gezien).
Je tips overigens over het wat neutraler praten over papa zijn goed. Dank, daar kan ik wel wat mee!
Dit topic is echt niet alleen bedoeld voor mij hoor! Kom gerust met je eigen verhalen en ervaringen. Ik heb het dan weliswaar geopend, maar het staat iedereen vrij om er te posten als je je enigszins herkent in de verhalen.
Verdrietig is dat he, als je je kind zo teleurgesteld ziet? Vanuit onze kant bezien is het soms niet te begrijpen waarom de vader zo reageert. Ongetwijfeld zullen ze hun eigen redenen ervoor hebben, maar het gaat je nu eenmaal erg aan het hart wanneer je kind er door teleurgesteld wordt.
Ik vind het advies van Zonlicht echter wel erg goed: laat dergelijke initiatieven (dat je dochter bij haar vader wil logeren) iets zijn wat jij samen met haar vader bespreekt, maar leg het niet bij haar. Zo wordt zij ook niet direct geconfronteerd met een dergelijke teleurstelling en kun je - wanneer ze er naar vraagt - misschien iets opvangen door te zeggen dat je papa er binnenkort naar zal vragen.
Duubs, je advies om mijn zoontje te vertellen dat de reden voor onze breuk lag in het feit dat papa de baas over mama wilde spelen, dat heb je me al eens eerder gegeven. Ik zie je punt wel, maar mijn angst ligt er in dat zoon met een dergelijk antwoord naar papa terug zal gaan en dit daar zal ventileren. Gevolg: wederom een laaiende ex.
Vandaar dat ik het tot op heden nog altijd gebracht heb in de trant van een gezamenlijke beslissing. Inmiddels heb ik dus van zoonlief tot 2x toe te horen gekregen dat het dus 'mijn' schuld is dat we uit elkaar zijn. Ex die bij hoog en bij laag volhoudt dat hij dit niet gevoed heeft, maar waar ik sterk mijn twijfels bij heb. Echter, ik kan uiteraard niets bewijzen.
Als ik nu zou beginnen met een versie van 'papa wilde de baas over mama spelen en dat vond mama niet goed en daarom zijn we uit elkaar gegaan', zal dit beslist niet helpen om de boel wat rustig te houden (vanuit ex gezien).
Je tips overigens over het wat neutraler praten over papa zijn goed. Dank, daar kan ik wel wat mee!
maandag 30 maart 2009 om 14:10
Ik merk dat ik ergens bij vlagen ook sterk de behoefte voel om anderen te laten weten wat ik van ex vind betr. de omgang met zijn zoon en het frustreert me dat dit niet kan.
Ik bedoel, het kán wel, natuurlijk, ik kan dergelijke verhalen best rond gaan strooien, maar dit doe ik niet. Ik ervaar het als geroddel en uiteindelijk zijn het toch dingen waar niemand iets mee kan, waar ik geen invloed op heb en - wanneer ik het wel zou gaan ventileren - het me alleen maar een hoop strijd met ex op zou leveren.
Het gaat dan om dingen die ik nu zie/hoor gebeuren in de weekende dat zoon bij hem isomgang met zoon, zoals:
- zoon die vrijwel iedere keer weer het gehele weekend achter de spelcomputer zit (onder het mom van: 'hij vindt dit zo leuk en het is toch slecht weer. Ik weet niet wat ik anders met hem moet doen'). Hij neemt zoon nooit mee naar buiten om te wandelen, fietsen, voetballen of wat dan ook.
- zoon die het gehele weekend daar in een rokerige ruimte doorbrengt
- zoon die dikwijls niet wordt aangekleed. Ze gaan immers toch niet naar buiten, dus wat heeft dit dan voor nut?
Dit zijn een paar van die dingen die me vreselijk storen, wat ik zulk onverantwoord en ongezond gedrag vindt, maar waar ik dus niets mee kan.
Wanneer zijn moeder me dan bijv. vraagt hoe het nu tegenwoordig gaat tussen ex en mij en dat het zo toch goed te doen is zolang we beiden ons best maar doen omwille van zoonlief, dan zou ik het liefst eens een boekje open doen over haar fijne zoon. Hoe hij nog altijd niets bijdraagt in de kosten van de kleine en hoe het er aan toe gaat tijdens deze weekenden.
Ik doe het maar niet, maar het kost me wel veel moeite soms..
-
Ik bedoel, het kán wel, natuurlijk, ik kan dergelijke verhalen best rond gaan strooien, maar dit doe ik niet. Ik ervaar het als geroddel en uiteindelijk zijn het toch dingen waar niemand iets mee kan, waar ik geen invloed op heb en - wanneer ik het wel zou gaan ventileren - het me alleen maar een hoop strijd met ex op zou leveren.
Het gaat dan om dingen die ik nu zie/hoor gebeuren in de weekende dat zoon bij hem isomgang met zoon, zoals:
- zoon die vrijwel iedere keer weer het gehele weekend achter de spelcomputer zit (onder het mom van: 'hij vindt dit zo leuk en het is toch slecht weer. Ik weet niet wat ik anders met hem moet doen'). Hij neemt zoon nooit mee naar buiten om te wandelen, fietsen, voetballen of wat dan ook.
- zoon die het gehele weekend daar in een rokerige ruimte doorbrengt
- zoon die dikwijls niet wordt aangekleed. Ze gaan immers toch niet naar buiten, dus wat heeft dit dan voor nut?
Dit zijn een paar van die dingen die me vreselijk storen, wat ik zulk onverantwoord en ongezond gedrag vindt, maar waar ik dus niets mee kan.
Wanneer zijn moeder me dan bijv. vraagt hoe het nu tegenwoordig gaat tussen ex en mij en dat het zo toch goed te doen is zolang we beiden ons best maar doen omwille van zoonlief, dan zou ik het liefst eens een boekje open doen over haar fijne zoon. Hoe hij nog altijd niets bijdraagt in de kosten van de kleine en hoe het er aan toe gaat tijdens deze weekenden.
Ik doe het maar niet, maar het kost me wel veel moeite soms..
-
maandag 30 maart 2009 om 14:26
Lieve Yaya, waarom vind je het belangrijker je ex te beschermen dan je zoontje? Jullie zijn uit elkaar, jij hebt het volste recht, de plicht zelfs, om je zoontje zo goed mogelijk hier doorheen te loodsen. Je staat nu toe dat hij in volledige verwarring raakt en waarschijnlijk zelfs tegen jou wordt opgezet, zonder er iets tegen te doen. Omdat je bang bent voor je ex? Wat is er zo erg aan als hij laaiend is (ik verwijs overigens even naar de titel van dit topic...)?
Ga in therapie!
maandag 30 maart 2009 om 14:39
Yaya, een vraag voor jou
zal het eerst even uitleggen, ik kreeg de vraag destijds toen wij nog bij elkaar waren. Wat haal jij nog uit de relatie, waardoor je blijft. Nu even vertaalt naar jou situatie nu:
Wat haal jij nog uit het beschermen van je ex? Waarom vertel je je kind niet de waarheid zoals jij het ziet maar blijf je ergens in het midden hangen?
Weet je ik kan hier ook genoeg dingen op sommen die mij storen als kinderen bij mijn ex zijn. Echter, daar heb ik toch geen invloed op. Dus laat ik dat maar zo. Soms wordt erover gepraat (kinderen zijn ouder natuurlijk) en dan leg ik uit wat ik ervan vindt en hoe ik er tegen aankijk.
Hoe sneller jij accepteert dat jij geen invloed hebt op je ex hoe beter het voor jullie is hoor. Echt!
zal het eerst even uitleggen, ik kreeg de vraag destijds toen wij nog bij elkaar waren. Wat haal jij nog uit de relatie, waardoor je blijft. Nu even vertaalt naar jou situatie nu:
Wat haal jij nog uit het beschermen van je ex? Waarom vertel je je kind niet de waarheid zoals jij het ziet maar blijf je ergens in het midden hangen?
Weet je ik kan hier ook genoeg dingen op sommen die mij storen als kinderen bij mijn ex zijn. Echter, daar heb ik toch geen invloed op. Dus laat ik dat maar zo. Soms wordt erover gepraat (kinderen zijn ouder natuurlijk) en dan leg ik uit wat ik ervan vindt en hoe ik er tegen aankijk.
Hoe sneller jij accepteert dat jij geen invloed hebt op je ex hoe beter het voor jullie is hoor. Echt!
maandag 30 maart 2009 om 14:53
Duub,
In welk opzicht bescherm ik mijn ex dan, wanneer ik de versie zou vertellen zoals jij ook gedaan hebt en die je mij nu ook adviseert? Ik denk eerder dat ik mezelf probeer te beschermen, door dus niet deze versie te vertellen (ondanks dat ik het wel degelijk zo ervaar). Mijn angst is immers dat hij er kwaad om zal worden en juist om dat te voorkomen hou ik het - tot op heden - neutraal.
Ik denk dus zelf eerder dat ik probeer mezelf te beschermen. Maar tegelijkertijd zie ik ook dat dit ten koste gaat van mijzelf, wanneer zoon in de veronderstelling blijft leven dat het mijn schuld is. Het is enerzijds schadelijk voor mezelf en anderzijds verwarrend voor zoon..
Zon, ik realiseer me ook goed dat ik geen invloed heb op hoe de dingen gaan als zoon bij ex is. Maar dat neemt nog niet weg dat ik me soms zit te verbijten wanneer zijn moeder weer eens vertelt hoe 'goed' het nu toch eigenlijk gaat...
In welk opzicht bescherm ik mijn ex dan, wanneer ik de versie zou vertellen zoals jij ook gedaan hebt en die je mij nu ook adviseert? Ik denk eerder dat ik mezelf probeer te beschermen, door dus niet deze versie te vertellen (ondanks dat ik het wel degelijk zo ervaar). Mijn angst is immers dat hij er kwaad om zal worden en juist om dat te voorkomen hou ik het - tot op heden - neutraal.
Ik denk dus zelf eerder dat ik probeer mezelf te beschermen. Maar tegelijkertijd zie ik ook dat dit ten koste gaat van mijzelf, wanneer zoon in de veronderstelling blijft leven dat het mijn schuld is. Het is enerzijds schadelijk voor mezelf en anderzijds verwarrend voor zoon..
Zon, ik realiseer me ook goed dat ik geen invloed heb op hoe de dingen gaan als zoon bij ex is. Maar dat neemt nog niet weg dat ik me soms zit te verbijten wanneer zijn moeder weer eens vertelt hoe 'goed' het nu toch eigenlijk gaat...
maandag 30 maart 2009 om 15:06
Het komt er wat mij betreft wel op neer dat je je ex beschermt als je met niemand durft te praten over hoe hij doet. Je hebt jezelf tijdens je huwelijk ook heel lang, en op precies dezelfde manier "beschermd" tegen zijn boosheid. Je liep op eieren zodat hij niet boos zou worden. Ook om je zoontje te "beschermen".
Zeg eens eerlijk, werkte dat?
Je zegt het zelf, het is schadelijk voor jezelf en verwarrend (ik voeg daaraan toe: ook schadelijk) voor je zoon.
Wat zou wel werken, denk je?
Zeg eens eerlijk, werkte dat?
Je zegt het zelf, het is schadelijk voor jezelf en verwarrend (ik voeg daaraan toe: ook schadelijk) voor je zoon.
Wat zou wel werken, denk je?
Ga in therapie!
maandag 30 maart 2009 om 15:14
Ik ben het ook met Zon eens dat computeren, pyjamadagen en in een rokerige ruimte zitten niet ideaal zijn voor een kind, maar dat je dat toch los moet laten. Het gaat niet om ideaal, het gaat erom dat hij tijd doorbrengt met zijn vader. Jij zorgt op jouw dagen wel voor gezonde activiteiten, schone kleren en frisse lucht. Zolang er geen echt gevaar is, is het niet aan jou om daar iets over te zeggen.
Ga in therapie!
maandag 30 maart 2009 om 15:18
quote:yayaatje schreef op 30 maart 2009 @ 14:53:
Zon, ik realiseer me ook goed dat ik geen invloed heb op hoe de dingen gaan als zoon bij ex is. Maar dat neemt nog niet weg dat ik me soms zit te verbijten wanneer zijn moeder weer eens vertelt hoe 'goed' het nu toch eigenlijk gaat...
En wat weerhoudt jou ervan om jouw versie te vertellen over hoe het gaat? Waarom verbijt jij je tegenover zijn moeder?
Opnieuw voor die eeuwige lieve vrede die je toch niet krijgt?
Of omdat jij door iedereen gezien wil worden als de moeder die het goed doet door niet te laten merken dat er bij ex dingen gebeuren die niet in het belang van het kind zijn?
Ik stel bewust de vragen zodat jij je bewust wordt van wat jezelf aan het doen bent.
Ik moet hier ook van alles accepteren maar dat wil toch niet zeggen dat ik mijn mond maar moet houden terwijl ex aan andere kant gewoon de wet overtreedt. En daarmee zelfs zo ver gaat dat hij de kinderen doet geloven dat dit ook zomaar mag! Is dat een voorbeeld van goed vaderschap? En moet ik omwille van de lieve vrede daarover maar mijn mond houden en ogen sluiten? Of ga ik deze strijd gewoon juridisch aan en leg ik uit hoe ik ertegen aankijk? Dat laatste toch!
En realiseer je eens dat zijn moeder partijdig is en jij niet van haar afhankelijk bent. Jij stelt je afhankelijk op van haar en dat is heel iets anders!
Zon, ik realiseer me ook goed dat ik geen invloed heb op hoe de dingen gaan als zoon bij ex is. Maar dat neemt nog niet weg dat ik me soms zit te verbijten wanneer zijn moeder weer eens vertelt hoe 'goed' het nu toch eigenlijk gaat...
En wat weerhoudt jou ervan om jouw versie te vertellen over hoe het gaat? Waarom verbijt jij je tegenover zijn moeder?
Opnieuw voor die eeuwige lieve vrede die je toch niet krijgt?
Of omdat jij door iedereen gezien wil worden als de moeder die het goed doet door niet te laten merken dat er bij ex dingen gebeuren die niet in het belang van het kind zijn?
Ik stel bewust de vragen zodat jij je bewust wordt van wat jezelf aan het doen bent.
Ik moet hier ook van alles accepteren maar dat wil toch niet zeggen dat ik mijn mond maar moet houden terwijl ex aan andere kant gewoon de wet overtreedt. En daarmee zelfs zo ver gaat dat hij de kinderen doet geloven dat dit ook zomaar mag! Is dat een voorbeeld van goed vaderschap? En moet ik omwille van de lieve vrede daarover maar mijn mond houden en ogen sluiten? Of ga ik deze strijd gewoon juridisch aan en leg ik uit hoe ik ertegen aankijk? Dat laatste toch!
En realiseer je eens dat zijn moeder partijdig is en jij niet van haar afhankelijk bent. Jij stelt je afhankelijk op van haar en dat is heel iets anders!
maandag 30 maart 2009 om 15:19
Zonlicht, maar jij bent toch nog steeds aan het strijden met je ex?
Yaya, an sich is alles nog redelijk vers. De bezoekregeling is net van kracht en hij houdt er zich al niet aan. Jij ziet met angst en beven de toekomst tegemoet omdat hij onregelmatig gaat werken, dus ook onregelmatig zijn zoon zal willen zien.
Angst is altijd een slechte raadgever, dus wanneer je maar merkt dat dit je beperkt, dan zul je direct moeten proberen om dit om te buigen naar rationeel denken.
Zijn reactie wanneer jij iets tegen je zoon zegt, is iets waar je je totaal niet druk over moet gaan maken. Zoiets valt in de categorie ALS ..........DAN......... Het is totaal onzeker dat dit gaat gebeuren, dus waar maak je je druk over.
Wanneer hij wel laaiend reageert op jou, dan kun je direct terug reageren dat je wel weer met hem praat als hij afgekoeld is.
Dat hij je zoon volgens afspraak ophaalt is een grote onzekerheid. Net als Dubio al zei, regel BSO. Dus ook schoonmoeder passeren. Jij hoeft en kunt niet met iedereen rekening houden.
Jij kunt het nog zo goed willen doen richting je zoon, hem of schoonmoeder, je zult het toch nooit goed doen. Altijd zal met name hij met modder naar je blijven gooien. Jij bent de vrouw die hem veel pijn gedaan heeft om weg te gaan, jij bent de slechterik in zijn ogen. Helaas kan hij zijn rol in het geheel niet zien, daarom zal hij ook nooit verbeteren en dingen ten gunste van jou kunnen zien. Dus waarom niet dingen doen die jij het prettigste en beste vindt?
Yaya, an sich is alles nog redelijk vers. De bezoekregeling is net van kracht en hij houdt er zich al niet aan. Jij ziet met angst en beven de toekomst tegemoet omdat hij onregelmatig gaat werken, dus ook onregelmatig zijn zoon zal willen zien.
Angst is altijd een slechte raadgever, dus wanneer je maar merkt dat dit je beperkt, dan zul je direct moeten proberen om dit om te buigen naar rationeel denken.
Zijn reactie wanneer jij iets tegen je zoon zegt, is iets waar je je totaal niet druk over moet gaan maken. Zoiets valt in de categorie ALS ..........DAN......... Het is totaal onzeker dat dit gaat gebeuren, dus waar maak je je druk over.
Wanneer hij wel laaiend reageert op jou, dan kun je direct terug reageren dat je wel weer met hem praat als hij afgekoeld is.
Dat hij je zoon volgens afspraak ophaalt is een grote onzekerheid. Net als Dubio al zei, regel BSO. Dus ook schoonmoeder passeren. Jij hoeft en kunt niet met iedereen rekening houden.
Jij kunt het nog zo goed willen doen richting je zoon, hem of schoonmoeder, je zult het toch nooit goed doen. Altijd zal met name hij met modder naar je blijven gooien. Jij bent de vrouw die hem veel pijn gedaan heeft om weg te gaan, jij bent de slechterik in zijn ogen. Helaas kan hij zijn rol in het geheel niet zien, daarom zal hij ook nooit verbeteren en dingen ten gunste van jou kunnen zien. Dus waarom niet dingen doen die jij het prettigste en beste vindt?
maandag 30 maart 2009 om 15:31
Het is niet zo dat ik met niemand durf te bespreken hoe ex doet. Ik vertel het wel aan mensen die dichtbij me staan. Nee, ik bedoelde meer richting zijn moeder, zoals ik al zei, als zij op de toer gaat dat het allemaal 'zo goed' gaat nu. Ik merk dat me op zulke momenten gedachtes bekruipen als: 'nou, zo geweldig gaat het nou niet bepaald. Het zou als eens helpen als die lieve zoon van je....' enz.
Dat bedoel ik meer, maar ik bedenk me dan dat het weinig zin heeft om dit te ventileren. Zij kan er niets mee en het zal er waarschijnlijk alleen maar toe leiden dat ik een kwaaie ex tegenover me tref. Ik denk niet dat zij de juiste persoon is om mijn gal eens flink te spuwen.
En wat betreft het kwaad worden van ex: nog even los van wat zijn woede met mij doet, ik denk ook zeker niet dat dit in het belang is van zoonlief. Wanneer ex ergens kwaad over is dan heeft iedereen, dus ook zoon, hier last van. Direct of indirect..
Vandaar dat ik me tot op heden rustig hou en het verhaal hanteer als dat het een gezamenlijke beslissing was om uit elkaar te gaan.
Dat bedoel ik meer, maar ik bedenk me dan dat het weinig zin heeft om dit te ventileren. Zij kan er niets mee en het zal er waarschijnlijk alleen maar toe leiden dat ik een kwaaie ex tegenover me tref. Ik denk niet dat zij de juiste persoon is om mijn gal eens flink te spuwen.
En wat betreft het kwaad worden van ex: nog even los van wat zijn woede met mij doet, ik denk ook zeker niet dat dit in het belang is van zoonlief. Wanneer ex ergens kwaad over is dan heeft iedereen, dus ook zoon, hier last van. Direct of indirect..
Vandaar dat ik me tot op heden rustig hou en het verhaal hanteer als dat het een gezamenlijke beslissing was om uit elkaar te gaan.
maandag 30 maart 2009 om 15:37
yaya
ik denk echt dat het vooral in het belang van je zoon is dat je gewoon BSO regelt en niet meer oma als oppas gebruikt. Ex kan dan gewoon verantwoordelijk zijn voor het kontakt met oma en oma mag weer gewoon oma zijn.
En jij hoeft dan geen verhalen meer aan te horen over dat het allemaal zo goed gaat terwijl jij daar zelf anders over denkt.
ik denk echt dat het vooral in het belang van je zoon is dat je gewoon BSO regelt en niet meer oma als oppas gebruikt. Ex kan dan gewoon verantwoordelijk zijn voor het kontakt met oma en oma mag weer gewoon oma zijn.
En jij hoeft dan geen verhalen meer aan te horen over dat het allemaal zo goed gaat terwijl jij daar zelf anders over denkt.
maandag 30 maart 2009 om 15:37
Pom,
Het is al zó vaak tegen me gezegd (o.a. door jou), maar weer raken je woorden de juiste snaar bij me: ik laat me wéér meeslepen in mijn 'als-dan' patroon.
Ik moet ophouden me zoveel scenario's in mijn hoofd te halen waardoor ik mezelf in de stress gooi en niet verder kom. Inderdaad, ik moet rationeel leren denken. Ik zal hier bij de psych vd week ook nog eens op aandringen, want tot op heden doen we hier weinig mee. Terwijl ik wel zie dat dit iedere keer weer opnieuw mijn valkuil is.
PS. Ik heb vanochtend gelijk het verzoek bij de BSO ingediend voor structurele opvang op de vrijdagmiddagen. (Nu maar hopen dat dit kan, want ze schijnen erg vol te zitten, maar goed...ik wacht wel even af)
Het is al zó vaak tegen me gezegd (o.a. door jou), maar weer raken je woorden de juiste snaar bij me: ik laat me wéér meeslepen in mijn 'als-dan' patroon.
Ik moet ophouden me zoveel scenario's in mijn hoofd te halen waardoor ik mezelf in de stress gooi en niet verder kom. Inderdaad, ik moet rationeel leren denken. Ik zal hier bij de psych vd week ook nog eens op aandringen, want tot op heden doen we hier weinig mee. Terwijl ik wel zie dat dit iedere keer weer opnieuw mijn valkuil is.
PS. Ik heb vanochtend gelijk het verzoek bij de BSO ingediend voor structurele opvang op de vrijdagmiddagen. (Nu maar hopen dat dit kan, want ze schijnen erg vol te zitten, maar goed...ik wacht wel even af)
maandag 30 maart 2009 om 15:39
Yayaatje, jij bent je ex niet aan het kwaad maken, jij praat gewoon met je eigen zoon. Als je ex daar kwaad om wordt en die woede afreageert op je zoontje, is dat geheel voor eigen rekening. Jij doet gewoon wat in het belang van je zoontje is. Je zet hem niet tegen zijn vader op, denk dat vooral niet.
Besef je dat je nu tegen je zoontje liegt om je ex te beschermen?
Besef je dat je nu tegen je zoontje liegt om je ex te beschermen?
Ga in therapie!
maandag 30 maart 2009 om 15:44
Het contact met ex-schoonmoeder gaat over het algemeen prima. Boven verwachting zelfs.
Het is maar zelden dat ze een dergelijke opmerking maakt waarbij ik me dus van binnen zit te verbijten. Over het algemeen stelt ze zich heel neutraal op en is ze erg welwillend en vriendelijk naar me. Wat dat betreft is onze relatie weinig veranderd. Ze heeft ook tegen haar zoon gezegd dat het feit dat hij problemen met mij heeft, zijn pakkie an is. Dat zij geen problemen met me heeft en het contact graag goed wil houden.
En dat kan ik wel in haar waarderen.
Het is maar zelden dat ze een dergelijke opmerking maakt waarbij ik me dus van binnen zit te verbijten. Over het algemeen stelt ze zich heel neutraal op en is ze erg welwillend en vriendelijk naar me. Wat dat betreft is onze relatie weinig veranderd. Ze heeft ook tegen haar zoon gezegd dat het feit dat hij problemen met mij heeft, zijn pakkie an is. Dat zij geen problemen met me heeft en het contact graag goed wil houden.
En dat kan ik wel in haar waarderen.
maandag 30 maart 2009 om 15:48
Mijn indruk is, dat de schoonmoeder en Yaya vrouwen zijn die nogal op elkaar lijken. Ze hebben het goed voor met de kleine jongen, met elkaar en kunnen geen van beiden goed weerstand bieden aan M.
Het is heel goed dat je zijn te laat komen niet laat oplossen door bijv. schoonmoeder. Het heft in eigen hand nemen.
Het is heel goed dat je zijn te laat komen niet laat oplossen door bijv. schoonmoeder. Het heft in eigen hand nemen.
maandag 30 maart 2009 om 16:03
Klopt Pom, in je omschrijving van schoonmoeder en mijzelf heb je wel een punt. De dingen die je opsomt kloppen wel.
Het feit dat ik zijn te laat komen niet laat oplossen door zijn moeder is tweeledig. Enerzijds - en bovenal - omdat ik gewoon keiharde, bikkelharde zekerheid wil en dat kan ik simpelweg krijgen door zo'n extra BSO dag (als er ruimte is...). Daarmee voorkom ik situaties zoals die zich afgelopen vrijdag voordeden.
Daarnaast - de andere reden waarom ik schoonmoeder niet inschakel - speelt ook mee dat schoonmoeder al op 'moet' draven op de momenten dat ex zelf niet kan. Dat kunnen dus al 2 vrijdagen per maand zijn.
Daarbij vind ik dat het MIJN probleem is als ik geen opvang heb en het niet bij haar neer moet/mag leggen.
Kortom: een extra BSO dag is voor iedereen prettiger (alleen wat minder prettig voor mijn portemonnee, maar ja..ik betaal graag iets extra's, zodat ik evt. teleurstellingen en frustraties voor zoonlief (en mezelf en schoonmoeder) kan voorkomen in de toekomst).
Het feit dat ik zijn te laat komen niet laat oplossen door zijn moeder is tweeledig. Enerzijds - en bovenal - omdat ik gewoon keiharde, bikkelharde zekerheid wil en dat kan ik simpelweg krijgen door zo'n extra BSO dag (als er ruimte is...). Daarmee voorkom ik situaties zoals die zich afgelopen vrijdag voordeden.
Daarnaast - de andere reden waarom ik schoonmoeder niet inschakel - speelt ook mee dat schoonmoeder al op 'moet' draven op de momenten dat ex zelf niet kan. Dat kunnen dus al 2 vrijdagen per maand zijn.
Daarbij vind ik dat het MIJN probleem is als ik geen opvang heb en het niet bij haar neer moet/mag leggen.
Kortom: een extra BSO dag is voor iedereen prettiger (alleen wat minder prettig voor mijn portemonnee, maar ja..ik betaal graag iets extra's, zodat ik evt. teleurstellingen en frustraties voor zoonlief (en mezelf en schoonmoeder) kan voorkomen in de toekomst).
maandag 30 maart 2009 om 16:06
Ik doe het maar niet, maar het kost me wel veel moeite soms..
Ik merk dat ik ergens bij vlagen ook sterk de behoefte voel om anderen te laten weten wat ik van ex vind betr. de omgang met zijn zoon en het frustreert me dat dit niet kan.
Het is me nu niet duidelijk of je ermee zit of niet. Volgens mij maak je je soms toch kwaad, niet óp je ex-schoonmoeder maar wel om wat ze zegt.
Feitelijk doet ze precies hetzelfde als wat jij nu doet, en dat is schipperen en op eieren lopen en proberen de goede lieve vrede te bewaren. Dat doet je zoontje ook. Iedereen is hard bezig te proberen jouw ex, de enige die zich asociaal opstelt in dit verhaal, in een mooi daglicht te stellen.
Goh.
Ik merk dat ik ergens bij vlagen ook sterk de behoefte voel om anderen te laten weten wat ik van ex vind betr. de omgang met zijn zoon en het frustreert me dat dit niet kan.
Het is me nu niet duidelijk of je ermee zit of niet. Volgens mij maak je je soms toch kwaad, niet óp je ex-schoonmoeder maar wel om wat ze zegt.
Feitelijk doet ze precies hetzelfde als wat jij nu doet, en dat is schipperen en op eieren lopen en proberen de goede lieve vrede te bewaren. Dat doet je zoontje ook. Iedereen is hard bezig te proberen jouw ex, de enige die zich asociaal opstelt in dit verhaal, in een mooi daglicht te stellen.
Goh.
Ga in therapie!
maandag 30 maart 2009 om 16:27
Duubs, immer scherpe Duubs 
In hoeverre ik er mee zit, hangt af van hoe ik me voel. Het is wel iets wat geregeld door mijn hoofd gaat en waar ik moeite mee heb. Maar ik merk dat er zowiezo nog zo ontzettend veel boosheid van mij ri. ex zit, die ik op de 1 of andere manier niet kwijt kan. Niet anders dan aan het papier (ik schrijf regelmatig van me af, hier zowel als thuis). Ik zou zo graag eens een boekje opendoen over ex ri. bijv. zijn familie die maar de helft weten van wat er gespeeld heeft, maar ik realiseer me dat me dit nergens brengt.
Ik denk dat dit in hetzelfde genre valt (die opmerking van mijn schoonmoeder). Het zijn dingen die me hoog zitten maar waar ik feitelijk niets mee kan.
En ja, je hebt zeker gelijk dat ook zij - net als ik - op eieren loopt om te proberen de lieve vrede te bewaren. En terwijl ik dit typ, realiseer ik me hoe krom, hoe mega-mega-méga krom dit is. Waarom zou ik in godsnaam nog mijn best doen om hem 'te vriend' te houden (hup, daar komt de boosheid alweer boven drijven)? En al helemáál niet wanneer dit ten koste gaat van mezelf en/of zoonlief.
Oke, ik ben weer op het punt waar ik wezen moet: MEZELF en ZOONLIEF centraal ipv die lamlul!!! Wederom DANK meiden!!
(stom, dat ik dit steeds opnieuw weer leren moet. Steeds weer...)
In hoeverre ik er mee zit, hangt af van hoe ik me voel. Het is wel iets wat geregeld door mijn hoofd gaat en waar ik moeite mee heb. Maar ik merk dat er zowiezo nog zo ontzettend veel boosheid van mij ri. ex zit, die ik op de 1 of andere manier niet kwijt kan. Niet anders dan aan het papier (ik schrijf regelmatig van me af, hier zowel als thuis). Ik zou zo graag eens een boekje opendoen over ex ri. bijv. zijn familie die maar de helft weten van wat er gespeeld heeft, maar ik realiseer me dat me dit nergens brengt.
Ik denk dat dit in hetzelfde genre valt (die opmerking van mijn schoonmoeder). Het zijn dingen die me hoog zitten maar waar ik feitelijk niets mee kan.
En ja, je hebt zeker gelijk dat ook zij - net als ik - op eieren loopt om te proberen de lieve vrede te bewaren. En terwijl ik dit typ, realiseer ik me hoe krom, hoe mega-mega-méga krom dit is. Waarom zou ik in godsnaam nog mijn best doen om hem 'te vriend' te houden (hup, daar komt de boosheid alweer boven drijven)? En al helemáál niet wanneer dit ten koste gaat van mezelf en/of zoonlief.
Oke, ik ben weer op het punt waar ik wezen moet: MEZELF en ZOONLIEF centraal ipv die lamlul!!! Wederom DANK meiden!!
(stom, dat ik dit steeds opnieuw weer leren moet. Steeds weer...)
maandag 30 maart 2009 om 20:49
Toch hoort die woede die je voelt richting hem er heel erg bij. Het heeft alles te maken met het loslaten van de voorbije relatie. Die woede zorgt ervoor dat je je helemaal los kunt maken van hem.
Eigenlijk ben je heel goed bezig. Het is geen knop die je zomaar om kunt zetten. Er is veel te veel gebeurd om er simpelweg niet boos over te zijn.
Je zult zelf ook al wel merken dat je de woede veel sneller loslaat. Ook zul je merken dat hij jou vooral boos wil maken. Hij wil graag dat jij je blijft bekommeren om hem. Het maakt hem geen fluit uit of dat ten koste gaat van jullie kind.
Spui hier zoveel je wil, maar laat hem er niks van merken.
Met je psycholoog zou je het er eens over kunnen hebben hoe je het beste met die woede om kunt gaan.
Destijds was ik echt lange tijd woest op hem. Die woede bracht me niks, alhoewel............. Die woede heeft er ook voor gezorgd dat ik niet eens meer medelijden voor hem kan voelen. Voor mij makkelijk praten,wij hebben geen kinderen samen en dat maakt het een stuk makkelijker.
Eigenlijk ben je heel goed bezig. Het is geen knop die je zomaar om kunt zetten. Er is veel te veel gebeurd om er simpelweg niet boos over te zijn.
Je zult zelf ook al wel merken dat je de woede veel sneller loslaat. Ook zul je merken dat hij jou vooral boos wil maken. Hij wil graag dat jij je blijft bekommeren om hem. Het maakt hem geen fluit uit of dat ten koste gaat van jullie kind.
Spui hier zoveel je wil, maar laat hem er niks van merken.
Met je psycholoog zou je het er eens over kunnen hebben hoe je het beste met die woede om kunt gaan.
Destijds was ik echt lange tijd woest op hem. Die woede bracht me niks, alhoewel............. Die woede heeft er ook voor gezorgd dat ik niet eens meer medelijden voor hem kan voelen. Voor mij makkelijk praten,wij hebben geen kinderen samen en dat maakt het een stuk makkelijker.
dinsdag 31 maart 2009 om 00:22
Hallo luitjes die vinden TO zich te druk maakt over "maar 10 minuutjes" ???
We hebben het hier over een 4 jarig kindje, dat staat te wachten op z`n vader, die verder géén verplichtingen heeft elders,omdat hij niet werkt. 1 opdracht heeft en dat is de verantwoorlijkheid dragen van zijn eigen 4 jarige !!! Het nog heel duidelijk is aangegeven dat om 12.00 uur de school uit is en dat het kindje gewoon staat te wachten totdat z`n luie vader die ALTIJD overal te laat komt. Schandalig vind ik het.
Ben zelf ook niet 100% altijd op tijd, maar als je verantwoordelijk bent voor een kind, wat van jou afhankelijk is, dan heb je dat maar gewoon te doen.
Ik zou als ik yayaatje was idd de schoolleiding hiervan op de hoogte brengen en de hun de vader daar op aan laten spreken.
Dat zaagt waarschijnlijk WEL planken. Volgens mij doet ìe het gewoon om z`n ex te pesten. En dus helemaal geen rekening houdt met z`n kindje.
En ik zou als moeder hem daar ook over aanspreken, zeker weten. Niet als die kleine erbij is, maar de telefoon pakken als die kleine op bed ligt. En het héél rustig verwoorden, al ben je nog zo pissed. HEM zeggen dat ie totaal geen verantwoordelijkheid in z`n corpus heeft.
tjeetje zeg, er zijn vader die een moord doen om hun kind te kunnen zien en deze van school te kunnen halen, daar zijn ze trots op. Wat is dit voor een vader. En als dit nu incidenteel is, maar het gebeurt aldoor?
Nou sterkte yayaatje, waardeloos voor je. De stress die je ervan hebt, of je kind wel of niet afgehaald wordt. Zeg dat tegen je ex. dat vandaag of morgen een of ander weirdo jullie kind wel op tijd van school haalt, hoe hij zich dan voelt?
In deze tijd kan je zo`n kleine vent niet alleen laten, ook al is het 'maar 10 minuten'..voor zo`n manneke is het een eeuwigheid.
Zo dat moest ik ff kwijt.
We hebben het hier over een 4 jarig kindje, dat staat te wachten op z`n vader, die verder géén verplichtingen heeft elders,omdat hij niet werkt. 1 opdracht heeft en dat is de verantwoorlijkheid dragen van zijn eigen 4 jarige !!! Het nog heel duidelijk is aangegeven dat om 12.00 uur de school uit is en dat het kindje gewoon staat te wachten totdat z`n luie vader die ALTIJD overal te laat komt. Schandalig vind ik het.
Ben zelf ook niet 100% altijd op tijd, maar als je verantwoordelijk bent voor een kind, wat van jou afhankelijk is, dan heb je dat maar gewoon te doen.
Ik zou als ik yayaatje was idd de schoolleiding hiervan op de hoogte brengen en de hun de vader daar op aan laten spreken.
Dat zaagt waarschijnlijk WEL planken. Volgens mij doet ìe het gewoon om z`n ex te pesten. En dus helemaal geen rekening houdt met z`n kindje.
En ik zou als moeder hem daar ook over aanspreken, zeker weten. Niet als die kleine erbij is, maar de telefoon pakken als die kleine op bed ligt. En het héél rustig verwoorden, al ben je nog zo pissed. HEM zeggen dat ie totaal geen verantwoordelijkheid in z`n corpus heeft.
tjeetje zeg, er zijn vader die een moord doen om hun kind te kunnen zien en deze van school te kunnen halen, daar zijn ze trots op. Wat is dit voor een vader. En als dit nu incidenteel is, maar het gebeurt aldoor?
Nou sterkte yayaatje, waardeloos voor je. De stress die je ervan hebt, of je kind wel of niet afgehaald wordt. Zeg dat tegen je ex. dat vandaag of morgen een of ander weirdo jullie kind wel op tijd van school haalt, hoe hij zich dan voelt?
In deze tijd kan je zo`n kleine vent niet alleen laten, ook al is het 'maar 10 minuten'..voor zo`n manneke is het een eeuwigheid.
Zo dat moest ik ff kwijt.
dinsdag 31 maart 2009 om 08:57
Hoi Oostvogel 
Heb je het nieuwe Oogkleppentopic al gevonden?
Yaya, ik ben het met Pom eens dat die woede een functie heeft. Woede zet aan tot verandering. Die verandering heb jij, zoals Pom zegt, nodig om los te komen van je ex. Als je niet kwaad zou zijn of je kwaadheid weg zou stoppen, zou je waarschijnlijk gescheiden en wel hetzelfde patroon voortzetten. Dit is niet goed voor jezelf of voor je zoontje.
Ik vind ook dat je het erg goed doet. Ik begrijp heel goed hoe moeilijk het is om je denken te veranderen. Het is normaliter ook alleen maar positief om redelijk te willen zijn en zaken in goed overleg te willen regelen. Je hoeft die houding ook niet helemaal op te geven, alleen met betrekking tot je ex.
Het is prima dat je kwaad bent als de moeder van je ex opmerkingen maakt. Gooi het er ergens uit, hier of thuis of in de auto (niet waar je zoontje bij is natuurlijk ) en laat het dan gaan. Wat ik zelf wel vaak doe, is me afvragen (kun je ook in een gesprek met de psycholoog doen) waarom het me zo raakt. Want als je kwaad wordt, zit er altijd een kwetsbaar plekje dat geraakt wordt. Inmiddels weet ik steeds beter mijn vinger op die zere plek te leggen. Misschien is het in dit geval dat je zelf ook heel graag zou willen dat de zaken zo goed zouden verlopen als zij doet voorkomen. En dat je je herkent in haar vergoeilijkende houding, het verzoenende.
Het hangt er ook vanaf hoe je je voelt, zeg je. Ook dat kun je beredeneren, als je begrijpt hoe het in je relatie werkte. Welk gevoel riep hij in je op en versterkte hij met zijn opmerkingen en zijn gedrag? Onzekerheid, verwarring, frustratie, twijfelen aan jezelf? Op momenten dat je dat gevoel weer hebt, ben je kwetsbaarder. Maar besef dat je wel aan het veranderen bent en dat je je steeds sterker gaat voelen. Die gevoelens kun je bestrijden met rationele gedachten - daar is therapie zo goed voor.
Als je snapt waarom het je raakt, kun je het steeds beter loslaten. Dat is een proces dat tijd nodig heeft. Het is er in de loop van jaren in geslopen dus het kan even duren voor je weer normaal denkt als het om je ex gaat.
Wat betreft het verdedigen van je ex door jouzelf, zijn moeder en zijn zoon, bedacht ik me dat jullie feitelijk de waarheid mooier maken dan hij is. Liegen is het misschien niet, maar de waarheid ook zeker niet. Ik denk dat de waarheid (een thema dat je zoontje zelf ook een paar keer letterlijk genoemd heeft) heel belangrijk voor hem is. Probeer daarom te denken als je met hem praat.
liefs,
dubio
Heb je het nieuwe Oogkleppentopic al gevonden?Yaya, ik ben het met Pom eens dat die woede een functie heeft. Woede zet aan tot verandering. Die verandering heb jij, zoals Pom zegt, nodig om los te komen van je ex. Als je niet kwaad zou zijn of je kwaadheid weg zou stoppen, zou je waarschijnlijk gescheiden en wel hetzelfde patroon voortzetten. Dit is niet goed voor jezelf of voor je zoontje.
Ik vind ook dat je het erg goed doet. Ik begrijp heel goed hoe moeilijk het is om je denken te veranderen. Het is normaliter ook alleen maar positief om redelijk te willen zijn en zaken in goed overleg te willen regelen. Je hoeft die houding ook niet helemaal op te geven, alleen met betrekking tot je ex.
Het is prima dat je kwaad bent als de moeder van je ex opmerkingen maakt. Gooi het er ergens uit, hier of thuis of in de auto (niet waar je zoontje bij is natuurlijk ) en laat het dan gaan. Wat ik zelf wel vaak doe, is me afvragen (kun je ook in een gesprek met de psycholoog doen) waarom het me zo raakt. Want als je kwaad wordt, zit er altijd een kwetsbaar plekje dat geraakt wordt. Inmiddels weet ik steeds beter mijn vinger op die zere plek te leggen. Misschien is het in dit geval dat je zelf ook heel graag zou willen dat de zaken zo goed zouden verlopen als zij doet voorkomen. En dat je je herkent in haar vergoeilijkende houding, het verzoenende.
Het hangt er ook vanaf hoe je je voelt, zeg je. Ook dat kun je beredeneren, als je begrijpt hoe het in je relatie werkte. Welk gevoel riep hij in je op en versterkte hij met zijn opmerkingen en zijn gedrag? Onzekerheid, verwarring, frustratie, twijfelen aan jezelf? Op momenten dat je dat gevoel weer hebt, ben je kwetsbaarder. Maar besef dat je wel aan het veranderen bent en dat je je steeds sterker gaat voelen. Die gevoelens kun je bestrijden met rationele gedachten - daar is therapie zo goed voor.
Als je snapt waarom het je raakt, kun je het steeds beter loslaten. Dat is een proces dat tijd nodig heeft. Het is er in de loop van jaren in geslopen dus het kan even duren voor je weer normaal denkt als het om je ex gaat.
Wat betreft het verdedigen van je ex door jouzelf, zijn moeder en zijn zoon, bedacht ik me dat jullie feitelijk de waarheid mooier maken dan hij is. Liegen is het misschien niet, maar de waarheid ook zeker niet. Ik denk dat de waarheid (een thema dat je zoontje zelf ook een paar keer letterlijk genoemd heeft) heel belangrijk voor hem is. Probeer daarom te denken als je met hem praat.
liefs,
dubio
Ga in therapie!
