Gone Flying, Dubai

Welkom in mijn vervolgtopic!

Begin Januari verhuis ik naar Dubai om aan een spannend, nieuw hoofdstuk te beginnen. Ik deel hier graag met jullie hoe het mij vergaat in die hete, zanderige smeltkroes van culturen.

Maar eerst... inpakken en afscheid nemen.

Dit topic slechts heeft 1 regel: mijn werkgever mag niet worden genoemd.

Flashy schreef: ↑

05-06-2019 16:14

Ik heb zelf chronisch nekklachten en ga regelmatig naar massagetherapie. Zorg er wel voor dat je iemand hebt die weet wat ze doet.

Ik begin te vermoeden dat dit ook iets chronisch is. Ik heb dit wel vaker en ben er in België 2 keer voor naar de kinesist geweest. Het is altijd aan dezelfde kant. En het duurt een poosje voor ik er vanaf ben.

Iemand vroeg of ik af en toe een paar dagen vrij kon nemen. Dat kan! Ik kan een paar dagen aanvragen ook al is mijn rooster gemaakt. Leave on live roster noemen ze dat. Als het binnen de mogelijkheden valt krijg je de gevraagde dagen en doet iemand anders jouw vlucht. Iemand die standby staat bvb.

Nu we toch over roofbouw op je lichaam praten. Ik ben in Londen aan het vechten tegen een verkoudheid. Die droge lucht aan boord heeft geen deugd gedaan. Gelukkig was ik voorbereid "dankzij" die keelpijn. Ik heb een neusspray (gewoon een zout spray) en de juiste medicijnen bij (iets gelijkaardigs als sinutab). Het doet voorlopig zijn werk.

Duim voor me dat het zo blijft!

Misschien moet ik maar eens naar mijn voeding kijken. Ik weet dat ik niet eet zoals het hoort. Misschien is dat de reden dat mijn weerstand zo laag is? Ik neem al vitamines voor een betere weerstand (maar die neem ik niet consequent) en eet veel fruit en noten. Maar misschien wat meer groenten?

Ik ben maar wat aan het aanmodderen. Ik merk dat ik steeds minder energie heb.

Tijd om mezelf een schop onder mijn kont te geven als ik weer thuis ben. Volgens mij is dit ook een beetje psychisch. Je kan namelijk ook teveel rust nemen. Dus ik moet gewoon weer naar de gym, wat zon pakken en zoals afgesproken samen komen met een paar collega's van de opleiding (een andere groep).

Dat laatste gaf mij 2 dagen geleden wel weer even een boost! Blijkbaar willen zij mij wel nog kennen.

Sorry voor het gezeur dames. Ik ben geen opgever, maar jezelf voortdurend oppeppen om met opgeheven hoofd door te gaan lukt me simpelweg niet alle dagen. Soms is er maar iets kleins nodig om weer in die slachtofferrol terecht te komen.

Het goede nieuws is dat zodra ik mezelf erop betrap (zoals nu tijdens het schrijven van dit stukje), ik ook resoluut besluit dat die rol echt niet bij mij past. Dat heeft nog nooit iemand geholpen.

Dus ik boek voor mezelf een afspraak in het schoonheidssalon zaterdag. Gewoon omdat ik dat wel verdien en ga daarna lekker bijkletsen met collega's.

Ik herinner mezelf er ook maar even aan dat toen ik gisteren even wat warmte ging opzoeken aan het zwembad van mijn appartementsblok, ik vanzelf werd aangesproken door een jongeman die daar hetzelfde aan het doen was. We hadden spontaan een leuk gesprek. Ik leerde dus onverwacht weer 1 van mijn vele buren kennen. Zomaar, omdat ik buiten was gekomen die dag. Ondanks mijn gebrek aan energie.

5 minuten daarna, in de lift, was het weer van dat. Een andere onbekende kerel stapte in de lift met een emmer en schoonmaakproducten. Hij vond het blijkbaar nodig om zichzelf te verklaren want hij zei: "Ik ga mijn auto wassen". Ik wierp een blik in zijn emmer en zag dat daar slechts een bodempje schuimend water in zat en kijk vervolgens weer naar hem.
Hij lacht en zegt: "Beneden is een kraan om verder aan te vullen... Dit is gewoon de zeep met wat water". Ik moest lachen omwille van deze tweede spontane verklaring die hij mij helemaal niet verschuldigd was en zei: "Oh, is dat het? Ik dacht dat je een miniatuurauto had ofzo."
We kwamen vervolgens aan op de begane grond, waar ik uit moest.
"Veel plezier!" Riep hij mij na terwijl de liftdeuren weer dicht gingen. Ik keek even fronsend om naar de gesloten liftdeuren en liep vervolgens lachend naar buiten. Ik was onderweg naar de apotheker voor keelpastilles.

Wat ik mezelf met een hoop woorden probeer duidelijk te maken: het is vaak echt de moeite waard om jezelf uit bed te slepen en even buiten te komen. Het zou zomaar kunnen dat je met nieuwe energie thuis komt. Door een korte ontmoeting in de lift bvb.

Frizz schreef: ↑

06-06-2019 23:40

Dat vind ik een goede tip. Positief willen blijven is prachtig, maar neem je gezondheid serieus. En eet groenten.

ja mam!

Toen ik vorige maand bij de arts was voor die oorontsteking vroeg ik al naar een bloedtest. Maar ze negeerde dat. Nu is 1x ziek worden ook geen reden tot bezorgdheid dus liet ik het maar zo.

Maar ik ben nu echt snipverkouden. Een maand later. Mijn neus kan ik nog goed vrij houden dankzij de spray en de Clarinase. Desondanks klink ik lekker verkouden. Een zwoele hese stem maakt het helemaal sexy.

Dit keer gaat de spray mee in mijn handtas, voor het opstijgen maar vooral voor de daling. Een uur voor de daling neem ik een Clarinase en hopelijk voorkom ik op die manier schade aan mijn oren. Ik heb 1x meegemaakt dat ik door een verkoudheid huilend van de pijn en de druk in mijn hoofd op mijn jumpseat zat (7 jaar geleden). Mijn oren bleken achteraf nog gewoon in orde gelukkig.

Ik kan mijn oren nog goed klaren dus waarschijnlijk gaat het gewoon goed.

Ik maak vanavond thuis wel even een afspraak voor een bloedtest.

Wel gek, als ik een normale baan had dan zou ik hier niet zo mee bezig zijn. Het zou echt niet in mij opkomen om een bloedtest aan te vragen.

Interessant! In 1 van de tabletten die ik neem zit al zink. Maar die dosering is te laag (27,5 mg) om effect te hebben op de duur van mijn verkoudheid. Alle vitaminen en mineralen hebben een lage dosis in die tabletten die ik hier bij me heb. Het zijn dan ook multivitamines. Dus is wel logisch.

Thuis heb ik bruistabletten waar enkel vit C en zink in zit. Ik ga er vanuit dat die dosis hoger is dan die multivitamines die ik meeneem op layovers. Maar wellicht nog niet zo hoog als aanbevolen in jouw artikel.

Nou dames, denk aan mij. Ik ga weer vliegen!

Even kort voordat ik in een comaslaap val: ik heb het gered! Ik ben weer thuis en heb geen last gehad tijdens de daling. De verkoudheid is nog hetzelfde en is dus niet erger geworden. Mijn sinussen zijn nog steeds ok. Ik verwacht niet dat het nu nog erger zal worden. Maar dat zal morgen blijken als ik wakker word.

Slaap lekker allemaal!

Ik ben net wakker. En net op dat moment kwamen er leuke berichten vanuit België binnen.

Morgen is het vaderdag in België en laat mijn vader nu net mijn grote held zijn! Een verrassing vanuit Dubai mocht dus niet ontbreken.

Hij werkt zelf ook in de (militaire) luchtvaart. Zijn grote droom was piloot worden. Maar die droom werd al snel de grond ingeboord toen hij werd afgekeurd omwille van zijn slechte ogen. Toch blijft de luchtvaart de plek waar hij thuis hoort en hij doet zijn werk op de grond met heel veel passie. Hij heeft er een mooie carrière opzitten waarin hij behoorlijk veel treden opgeklommen is. Nu telt hij met gemengde gevoelens af naar zijn pensioen volgend jaar.

Een paar jaar geleden heeft hij zijn bureaubaan ingeruild voor een wat actievere rol op de basis. Hij werkt nu in shiften van 24h. Omdat hij in ruil meer dagen thuis is, leek hem dit ideaal als voorbereiding op zijn pensioen.

Vanmorgen kwam hij thuis na zo'n shift. Ik weet dat hij dan altijd heel moe is. Hij kan wel slapen op het werk maar hij is dan nog steeds van permanentie. Dus er komen dan geregeld nog telefoontjes binnen ed. En soms is er veel gaande waardoor er weinig tijd is voor slaap.

Dus als hij thuis komt ontbijt hij eerst, praat even bij met mijn moeder en mijn zusje die nog thuis woont en valt ergens in de namiddag in slaap in de sofa.

Dankzij een appje van hem hoorde ik dat hij wat geïrriteerd was omdat er geen brood in huis was vanmorgen. Dat zou betekenen dat hij dat nog moest gaan halen nadat hij zich had omgekleed. Toen hij terug de woonkamer in kwam trof hij mijn moeder en mijn zus gniffelend aan in de sofa. (Ik kan mij dat zo voorstellen!) Vervolgens werd hij gewezen op een gigantische ontbijtmand die plotseling was verschenen op de keukentafel. Die kwam van een paar dorpen verderop, maar uitgezocht en betaald vanuit Dubai. Ik kreeg nog een aantal maffe foto's toegestuurd waaruit bleek dat de verrassing een schot in de roos was en dat de pret aan tafel niet op kon.

Uiteraard had ik mijn moeder en zus op de hoogte gebracht van de plannen. Mijn zus heeft een vriend waar ze vaak blijft slapen maar was nu thuis gebleven. Mijn moeder slaapt door medicijnen vaak tot de middag maar die heeft ervoor gezorgd dat ze toch op tijd wakker was. Ze wist om hoelaat de mand kwam. Het zou een stuk minder feestelijk zijn geweest als mijn vader dat allemaal alleen had moeten opeten. Mijn timing bleek uitstekend te zijn uitgekozen want de mand kwam inderdaad aan net nadat mijn vader thuis kwam.

Er is nu nog een kaart en ballon van Hallmark onderweg.

Mijn vader had niet verwacht dat hij wat zou krijgen van zijn oudste dochter in Dubai. Maar ik zorg al jaren voor een ontbijt op of rond vaderdag. Normaal sta ik dan vroeg op om naar de bakker en de supermarkt te rijden en vervolgens zette ik dat dan klaar bij mijn ouders thuis. Ik heb de sleutel nooit af moeten geven en mocht altijd onaangekondigd binnen wandelen.

Het werd de laatste jaren nog een stuk gemakkelijker toen ik terug bij mijn ouders ging wonen na een relatiebreuk en later bleef dat mijn uitvalsbasis voor mijn werk in het buitenland.

Dus ik was blij dat ik die traditie gewoon kon verder zetten vanuit Dubai. Het vergde wat googlewerk om een leverancier in de buurt van ons kleine dorp te vinden waarbij ik alles (vooral de betaling) online kon regelen. Probeer maar eens goede hits te krijgen als je googled in Dubai met een nummer van de UAE. Maar ik heb er dan toch eentje gevonden die aan al mijn eisen voldeed.
De leveringskost naar ons dorp bedroeg uiteindelijk 12 euro maar goed, geld was bijzaak.

Die ga ik onthouden Roodkaarsje!

---

Over een uur heb ik een afspraak bij de dokter. Die moet oordelen of een bloedtest noodzakelijk is en zo ja, op wat er getest moet worden.

De dokter wist me te vertellen dat mijn "tonsils" gezwollen zijn. Tegen de tijd dat mijn snothoofd dat vertaalde naar "amandelen" had het geen zin meer om te zeggen dat ik sowieso uit de kluiten gewassen amandelen heb.

De dokter zei me dat het perfect normaal kan zijn om 2x in 1 maand ziek te worden. Maar dat ik gerust een bloedtest mocht laten doen.

Dus ik liep vervolgens meteen door naar het lab en liet rustig in mijn arm prikken. Voor ik naar Dubai verhuisde was ik bang voor naalden. Dus bij de standaardvraag: "Are you okay with needles" zei ik aanvankelijk: "NO!". Inmiddels ben ik de naalden zo gewoon door alle vaccinaties en de bloedtesten in de eerste maanden dat ik nu gewoon "yeah" zei. Ik heb trouwens ook de indruk dat de naalden hier dunner zijn. Maar dat is wellicht onzin.

Ik voel me in ieder geval behoorlijk stoer nu. Minder stoer is het feit dat ik meteen mijn moeder appte om te laten weten hoe braaf ik wel niet was geweest bij de dokter. ter mijner verdediging, mijn moeder was erbij toen ik ooit eens flauw gevallen was na het bloed trekken.

Morgen namiddag bellen ze mij indien er afwijkingen gevonden zijn en moet ik terug om te kijken wat er moet gebeuren. Als alles normaal is, hoor ik niks.

Hooikoorts in de woestijn? Kan dat?

In de clinic viel mijn oog op een poster met daarop iets over allergieën en daarbij mijn huidige symptomen. Maar ik ben een paar jaar geleden nog getest op allergieën en daar kwam niks uit.

Volgens mij heeft de arts vandaag een bse bloedtest aangevraagd maar dan testen ze op ontstekingen. (Rondje google gedaan) Ik zie niet in waarom dat nuttig zou zijn. Ik vroeg thans om te testen op tekorten. Nu ben ik nog geen stap verder.