Gone Flying, Dubai

Welkom in mijn vervolgtopic!

Begin Januari verhuis ik naar Dubai om aan een spannend, nieuw hoofdstuk te beginnen. Ik deel hier graag met jullie hoe het mij vergaat in die hete, zanderige smeltkroes van culturen.

Maar eerst... inpakken en afscheid nemen.

Dit topic slechts heeft 1 regel: mijn werkgever mag niet worden genoemd.

Laat maar.. beter dan de link in mijn vorig bericht gaat het niet worden.

Promethium schreef: ↑

02-06-2019 14:46

Leuk! Mooi ben je

Is het dragen van rode nagellak verplicht? Het lijkt me wel intens om er altijd piekfijn uit te moeten zijn.

Het dragen van nagellak is verplicht. Er zijn een aantal kleuren die toegestaan zijn waaronder rood, nude, french,...

Omdat gewone nagellak het einde van een vlucht niet haalt dragen we meestal gellak. Nagelsalons vestigen zich dus graag in de buurt van crewaccomodaties

Rosalind schreef: ↑

02-06-2019 14:46

Ik zie ´m.
Je ziet er heel netjes uit! Hoeveel van die pakjes heb je?

1 hoed, 2 veils (die witte sjaals aan de hoed), 2 jasjes, 5 hemdjes, 4 rokken, 1 riem, 1 paar hakken, 1 paar platte schoenen, 4 waistcoats. Willen we meer dan kunnen we dat extra aankopen of van iemand anders overnemen.

Ik krijg over een paar weken waarschijnlijk een kleiner uniform. Deze is minstens een maat te groot geworden.

Wat een lieve reacties!

Over anderhalf uur vertrek ik weer naar Dubai. De make-up zit er alweer op en mijn haar zit strak in een dot. De lippenstift bewaar ik tot het allerlaatst. Ik zit in gewone kleren in de lobby wat pasta te eten. Eigenlijk kan ik niet wachten om aan de vlucht te beginnen. Ik heb namelijk een leuke collega op deze vlucht. Hij blijkt op wandelafstand bij mij vandaan te wonen.

Er is tevens ook een crewlid aan boord die ik reeds kende van een andere vlucht. Zij was erbij toen ik mijn observatievlucht naar Londen deed. Ook een hele aardige meid!

Vanochtend om 09h was ik weer thuis. Het was een leuke vlucht! Slechts 1/4 van de stoelen waren bezet. En het was ook nog eens een nachtvlucht. Elke crew weet wat dat wilt zeggen: veel tijd om te kletsen in de galley!

Maar helaas ook worstelen tegen de vermoeidheid. Die leuke collega hield me echter alert.

Even vanaf het begin. Tijdens de eerste vlucht werkten we samen in de achterste galley. Tijdens de 2h die we op de grond vast zaten had hij het lumineuze idee om de cabin in te gaan met de polaroid camera. En hij vroeg of ik met hem mee wilde gaan. Mijn taak was om de gemaakte foto's in een leuk kaartje te proppen. Een taakje waar ik toevallig niet goed in ben. Ik heb daar te weinig geduld voor. We liepen dus 2h lang te grappen met de passagiers om ze bezig te houden. Hij was een held met de kinderen!

Tijdens de vlucht werd er luchtig geflirt. Je weet wel. Intens oogcontact, wat plagen, "toevallig" aanraken, elkaars gezelschap opzoeken en hij die via een omweg polste of ik single ben. Nagenoeg elke vlucht is er wel sprake van wat onschuldig geflirt om het interessant te houden, dus ik zocht hier verder niet veel achter.

In de bus naar het hotel zaten we met een groepje achterin, maar het gesprek speelde zich vooral tussen ons 2 af. De rest van het groepje kreeg eea in de gaten en dat leverde wat plagende grapjes op.

Tijdens het etentje in het hotel was hij er ook bij.

Eenmaal op mijn kamer merkte ik dat ik hem niet uit mijn gedachten kon zetten. De volgende ochtend bleef dat zo en deed ik extra moeite om er leuk uit te zien voor ik naar beneden ging voor het ontbijt. Voor het geval dat ik hem tegen zou komen. "Hmmm... Dit is nieuw.", bedacht ik me nog.

Eenmaal beneden was hij nergens te bespeuren. Dus ik kon rustig ademhalen en van mijn ontbijt genieten. Ik was bijna klaar met ontbijten en zat wat van jullie vragen te beantwoorden toen ik plots een bekende stem hoorde en opkeek. Hij stond recht voor mij aan mijn tafel.
Hij zette zich neer aan het tafeltje naast mij en hebben een uur lang zitten kletsen. En opeens deed hij het weer, hij boog naar mij toe en greep mijn arm even vast. Jeetje... zou dit meer zijn dan wat recreatief geflirt? Die vraag liet me niet meer los. Op de terugvlucht zou ik dit onderzoeken.

Ik kreeg echter geen uitsluitsel. Er was wat gaande. Dat was duidelijk. Maar wat? In een duistere en nagenoeg lege cabin verzamelde ik wat rondslingerend afval. Eigenlijk als excuus om naar de achterste galley te gaan, maar in het voorbijgaan zag ik dat hij daar niet was. Ach ja... dan maar verder doen. Helemaal achterin in het toestel liep ik hem echter tegen het goddelijke lijf. (Hing er nu spanning in de lucht?) We hadden even een gesprek maar omdat ik vond dat we daar nogal verdacht verdekt stonden opgesteld herinnerde ik hem eraan dat ik hem wellicht niet voor niets in de buurt van de toiletten getroffen had.

En zo ging dat de hele vlucht door. We zochten onopvallend elkaars gezelschap op maar bleven niet lang bij elkaar rondhangen. Ook volwassenen kunnen zich als kleuters gedragen.

Aangezien we vlakbij elkaar wonen moest hij dezelfde bus nemen. Hij moest nog snel iets afleveren dus ik zat al in de bus toen hij opstapte. Een lege plaats naast mij... We glimlachten naar elkaar en ik wachtte af wat er zou gaan gebeuren. Hij hield even halt naast mij, duidelijk aarzelend de opties afwegend, (Wat maken we het elkaar toch moeilijk!), en neemt uiteindelijk plaats achter mij. Ik onderdruk een zucht als hij zegt dat hij gaat slapen op de weg naar huis.

Ik besloot dat dit dus mooi niet ging gebeuren en hield "handig" het gesprek aan de gang. Uiteindelijk zei ik (heel doorzichtig, maar ik moest wat) dat ik graag eens het uitzicht vanaf zijn appartement zou willen zien. Hij woont namelijk op de 32ste verdieping met uitzicht op de Dubai skyline. Mijn opmerking bleek ook doorzichtig genoeg voor hem. Hij stond op en kwam langs me zitten. Telefoonnummers werden uitgewisseld en we kletsten de hele rit naar huis. Een bus vol slaperige crew heeft dit allemaal moeten aanhoren.