Zwanger
alle pijlers
abortus bij twijfel toch doen?
zaterdag 15 juni 2019 02:31
Als iemand mij deze vraag van de titel zou stellen, had ik gegarandeerd nee gezegd...
Alleen heb ik het gevoel dat dit twijfelgevoel gaat blijven en ik daardoor maar een knoop moet doorhakken. Ik ben er achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben. Dit is de 2e keer dat dit is gebeurd. Ik ben 3 jaar geleden zwanger geraakt en ik ben toendertijd geforceerd door mijn ouders om een abortus te laten plegen. Ik woonde op dat moment nog thuis en had geen vaste vriend. Op het moment dat ik het mijn ouders vertelde was ik verplicht de volgende dag een afspraak te maken bij de abortuskliniek, anders werd ik uit huis gezet. Ik had op dat moment weinig mensen op mij heen. Dit is voor mij erg traumatisch geweest omdat ik geen enkele bedenktijd kreeg en ik voor mijn gevoel dus geen eigen controle over mijn lichaam had. Mede door deze situatie heb ik op dit moment ook geen contact met mijn ouders.
Ik ben na deze situatie zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een kamer in de stad waar ik studeerde. Inmiddels woon ik al een tijd op mezelf op een kamer in een studentengebouw. Ik heb mijn propedeuse van mijn HBO gehaald en heb daarnaast altijd gewerkt (hier erg trots op omdat ik vanaf mijn puberteit last van depressies heb gehad). Ookal gaat het beter met me, ik denk/droom nog vaak over die abortus zeker omdat ik er wel over twijfelde om een abortus te plegen of niet. Ik heb zeker een kinderwens en had zeker vanaf het moment van de zwangerschapstest een moedergevoel. Ik heb vanaf dat moment altijd gedacht dat wanneer dit mij nog eens zou overkomen ik nooit meer een abortus zou laten plegen..
Maar nu ik weer voor deze keuze sta, staat mijn wereld op z'n kop. Sinds de positieve test gelijk weer dat moedergevoel... maar aan de andere kant heel veel stress. Situatie is nu dat ik wel hecht was met de 'vader' maar geen officiële relatie. Hij wilt het niet houden omdat hij zijn kind niet in een onstabiele situatie wilt laten opgroeien. Op dit moment woon ik nog steeds op een studentenkamer, werk ik achter de bar en was het plan om in september te beginnen met een universitaire opleiding. Ik heb geïnformeerd bij de woningcorporatie en die lieten eigenlijk al snel duidelijk weten dat wanneer ik het kindje hou , ik uit mijn kamer zou worden gezet. Daarnaast weet ik dat je voor een zwangerschap geen urgentie meer kan afvragen en particulier wonen te duur is en voor de sociale huurwoningen de wachtrij te lang is (Rotterdam). Ook zou ik een ander baantje moeten zoeken (op dit moment barvrouw) waardoor mijn financiële situatie ook even afwachten zou zijn. Ik heb inmiddels wel een fijne vriendengroep dus ik weet dat ik nooit 'echt' op straat zou komen te staan. Maar het geeft mij geen goed gevoel om dadelijk met mijn zwangerschap/pasgeboren baby'tje de stress te hebben om onderdak te regelen of van vriendin naar vriendin te moeten gaan of uiteindelijk in een opvangtehuis te moeten komen zitten. Zeker omdat ik op dit moment geen contact meer met mijn ouders/de 'vader' heb voel ik mij erg alleen. Ik ben erg emotioneel door de hormonen waardoor ik ook erg denk aan mijn andere traumatische ervaringen zoals seksueel misbruik en verlating.. Hierdoor ben ik erg van slag.
Maar door dat moedergevoel blijf ik twijfelen en zie ik erg op tegen de abortus en wordt ik alweer misselijk van het idee om daar heen te moeten gaan. Maar aan de andere kant gun ik mijn kindje het allerbeste (stabiele leef/woon omgeving en een liefhebbende vader).
Soms weet ik niet waarom ik twijfel want ik weet dat de situatie totaal niet stabiel is. Twijfel ik omdat ik echt twijfel of omdat ik mijzelf had beloofd nooit meer een abortus te laten ondergaan? En voel ik me daarom schuldig?
Ik heb mijn huisarts gesproken en die vond dat ik nog meer de tijd moet nemen om erover na te denken. Ikzelf ben het twijfelen zat en heb daarom aankomende maandag een afspraak staan bij de abortuskliniek. Ik weet dat ik er niet 100% achter sta maar voor mijn gevoel moet ik dit gewoon doen. Ik heb deze keer gelukkig wel meer de tijd gehad om echt te kunnen nadenken maar ik kom er gewoon niet uit en mijn energie raakt op....
Bedankt voor het lezen,
Love
Alleen heb ik het gevoel dat dit twijfelgevoel gaat blijven en ik daardoor maar een knoop moet doorhakken. Ik ben er achter gekomen dat ik ongepland zwanger ben. Dit is de 2e keer dat dit is gebeurd. Ik ben 3 jaar geleden zwanger geraakt en ik ben toendertijd geforceerd door mijn ouders om een abortus te laten plegen. Ik woonde op dat moment nog thuis en had geen vaste vriend. Op het moment dat ik het mijn ouders vertelde was ik verplicht de volgende dag een afspraak te maken bij de abortuskliniek, anders werd ik uit huis gezet. Ik had op dat moment weinig mensen op mij heen. Dit is voor mij erg traumatisch geweest omdat ik geen enkele bedenktijd kreeg en ik voor mijn gevoel dus geen eigen controle over mijn lichaam had. Mede door deze situatie heb ik op dit moment ook geen contact met mijn ouders.
Ik ben na deze situatie zo snel mogelijk op zoek gegaan naar een kamer in de stad waar ik studeerde. Inmiddels woon ik al een tijd op mezelf op een kamer in een studentengebouw. Ik heb mijn propedeuse van mijn HBO gehaald en heb daarnaast altijd gewerkt (hier erg trots op omdat ik vanaf mijn puberteit last van depressies heb gehad). Ookal gaat het beter met me, ik denk/droom nog vaak over die abortus zeker omdat ik er wel over twijfelde om een abortus te plegen of niet. Ik heb zeker een kinderwens en had zeker vanaf het moment van de zwangerschapstest een moedergevoel. Ik heb vanaf dat moment altijd gedacht dat wanneer dit mij nog eens zou overkomen ik nooit meer een abortus zou laten plegen..
Maar nu ik weer voor deze keuze sta, staat mijn wereld op z'n kop. Sinds de positieve test gelijk weer dat moedergevoel... maar aan de andere kant heel veel stress. Situatie is nu dat ik wel hecht was met de 'vader' maar geen officiële relatie. Hij wilt het niet houden omdat hij zijn kind niet in een onstabiele situatie wilt laten opgroeien. Op dit moment woon ik nog steeds op een studentenkamer, werk ik achter de bar en was het plan om in september te beginnen met een universitaire opleiding. Ik heb geïnformeerd bij de woningcorporatie en die lieten eigenlijk al snel duidelijk weten dat wanneer ik het kindje hou , ik uit mijn kamer zou worden gezet. Daarnaast weet ik dat je voor een zwangerschap geen urgentie meer kan afvragen en particulier wonen te duur is en voor de sociale huurwoningen de wachtrij te lang is (Rotterdam). Ook zou ik een ander baantje moeten zoeken (op dit moment barvrouw) waardoor mijn financiële situatie ook even afwachten zou zijn. Ik heb inmiddels wel een fijne vriendengroep dus ik weet dat ik nooit 'echt' op straat zou komen te staan. Maar het geeft mij geen goed gevoel om dadelijk met mijn zwangerschap/pasgeboren baby'tje de stress te hebben om onderdak te regelen of van vriendin naar vriendin te moeten gaan of uiteindelijk in een opvangtehuis te moeten komen zitten. Zeker omdat ik op dit moment geen contact meer met mijn ouders/de 'vader' heb voel ik mij erg alleen. Ik ben erg emotioneel door de hormonen waardoor ik ook erg denk aan mijn andere traumatische ervaringen zoals seksueel misbruik en verlating.. Hierdoor ben ik erg van slag.
Maar door dat moedergevoel blijf ik twijfelen en zie ik erg op tegen de abortus en wordt ik alweer misselijk van het idee om daar heen te moeten gaan. Maar aan de andere kant gun ik mijn kindje het allerbeste (stabiele leef/woon omgeving en een liefhebbende vader).
Soms weet ik niet waarom ik twijfel want ik weet dat de situatie totaal niet stabiel is. Twijfel ik omdat ik echt twijfel of omdat ik mijzelf had beloofd nooit meer een abortus te laten ondergaan? En voel ik me daarom schuldig?
Ik heb mijn huisarts gesproken en die vond dat ik nog meer de tijd moet nemen om erover na te denken. Ikzelf ben het twijfelen zat en heb daarom aankomende maandag een afspraak staan bij de abortuskliniek. Ik weet dat ik er niet 100% achter sta maar voor mijn gevoel moet ik dit gewoon doen. Ik heb deze keer gelukkig wel meer de tijd gehad om echt te kunnen nadenken maar ik kom er gewoon niet uit en mijn energie raakt op....
Bedankt voor het lezen,
Love
zondag 16 juni 2019 10:18
Dan is 5 dagen toch ook gewoon zat. Ze had ook geen alternatieven behalve tienermoeder worden zonder huis en zonder inkomen, dus die ouders hebben groot gelijk dat ze TO gepusht hebben door te zetten. En hopelijk kunnen ze dat nu nog een keertje doen, maar dan eveneens wat betreft het regelen van haar anticonceptie, want dat is TO nog niet gelukt.Kia•Ora schreef: ↑16-06-2019 08:59Denk je dat je als achttienjarige genoeg hebt aan vijf bedenkdagen als je ouders zoiets boven je hoofd hangen? Hou je het we flikkeren we je de deur uit. Zonder baan, zonder huis, een kind in je buik en vol hormonen, help... Dan heb je niet genoeg aan een paar dagen om te bedenken wat je zou kunnen doen als je het toch gaat houden. Ik denk dat ze zich wat ongelukkig heeft uitgedrukt. Hier in Nederland heeft iedereen zich te houden aan de wettelijke bedenktijd.
zondag 16 juni 2019 10:22
Ouders weten doorgaans beter wat goed voor hun tiener is dan de tiener zelf. Zeker op dit gebied. Je vergooit gelijk je hele leven als je een baby laat doorkomen.
Een jeugdvriendin van mij had anorexia en haar ouders hebben haar gedwongen op laten nemen. Ze had kunnen weigeren (want 18/19) maar dan had ze niet meer terug naar huis gemogen, althans, daar dreigden haar ouders mee en dat was voor haar voldoende om de juiste keuze te maken.
zondag 16 juni 2019 10:26
Tsja als mijn minderjarige dochter zwanger thuis komt maak ik echt wel die beslissing.
zondag 16 juni 2019 10:26
Ja daar zijn je hersens ook helemaal klaar voor inderdaad, zulke beslissingen.
zondag 16 juni 2019 10:29
De hersenen van een puber zijn nog niet volgroeid, dus die kunnen de gevolgen van zulke ingrijpende zaken (baby baren en er fulltime aan vast zitten) nog niet overzien.
zondag 16 juni 2019 10:31
Volgens mij heeft TO welgeteld niks aan deze hele discussie. Morgen heeft ze de afspraak staan in de kliniek. Een keuze die ze deze keer zèlf maakt, omdat ze een kind een betere toekomst gunt dan wat zij nu kan bieden. En daar heeft ze het moeilijk mee. Steek haar liever een hart onder de riem en zet een eigen topic op als je andere dingen die hieraan raken wilt bespreken.
.
zondag 16 juni 2019 10:44
Tja, wij delen die mening dus niet. Ik vind dat een abortus altijd eigen keuze moet zijn. En alleen moet plaatsvinden als de dragen van er 100% achter staat. En ik vind dat je als ouder faalt als jij je dochter zoiets tegen haar zin laat doormaken. En daarnaast ook dat je de voorwaarden voor alledrie de keuzes moet creëren. Je achttienjarige kán nu eenmaal per ongeluk zwanger worden, ook al is het door ondoordachte acties. Jij hebt, in mijn ogen, de plicht om je kind te ondersteunen in een moeilijke keuze en niet die keuze voor ze moet maken en aan de haren mee moet sleuren. En de keuze tussen dakloos moeder worden en abortus is wat mij betreft geen keuze. Je ziet wat het oplevert... een dochter die geen contact met je heeft en wederom in dezelfde situatie zit.redbulletje schreef: ↑16-06-2019 10:18Dan is 5 dagen toch ook gewoon zat. Ze had ook geen alternatieven behalve tienermoeder worden zonder huis en zonder inkomen, dus die ouders hebben groot gelijk dat ze TO gepusht hebben door te zetten. En hopelijk kunnen ze dat nu nog een keertje doen, maar dan eveneens wat betreft het regelen van haar anticonceptie, want dat is TO nog niet gelukt.
Je hebt trouwens alle reden om pislink te zijn op je kind, maar verplichten tot zoiets vind ik echt te heftig. Net zoals een kind laten komen terwijl dochter dat niet wil. Net zo hard niet oké.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 16 juni 2019 10:50
Opgezadeld worden met de baby van je puberdochter zou ik ook voor passen en dat was het alternatief geweest als die ouders niet hadden doorgepakt. Die overlegmentaliteit van nu loopt uit de hand als je daardoor tieners zulke onverantwoorde zaken zelf laat beslissen, vooral omdat de hersenen door hun hormonen overruled worden bij zoiets als zwangerschap.Kia•Ora schreef: ↑16-06-2019 10:44Tja, wij delen die mening dus niet. Ik vind dat een abortus altijd eigen keuze moet zijn. En alleen moet plaatsvinden als de dragen van er 100% achter staat. En ik vind dat je als ouder faalt als jij je dochter zoiets tegen haar zin laat doormaken. En daarnaast ook dat je de voorwaarden voor alledrie de keuzes moet creëren. Je achttienjarige kán nu eenmaal per ongeluk zwanger worden, ook al is het door ondoordachte acties. Jij hebt, in mijn ogen, de plicht om je kind te ondersteunen in een moeilijke keuze en niet die keuze voor ze moet maken en aan de haren mee moet sleuren. En de keuze tussen dakloos moeder worden en abortus is wat mij betreft geen keuze. Je ziet wat het opleverd... een dochter die geen contact met je heeft en wederom in dezelfde situatie zit.
zondag 16 juni 2019 10:51
Ja dat is dus het resultaat. En als je vertrouwd op het oordeel van je kind is de kans groot dat ze uiteindelijk ook de keuze maakt tot weghalen. Rot dat je het mee hebt moeten maken.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 16 juni 2019 10:55
Ik zou hele strakke regels erop inzetten en consequenties verbinden aan breken. Sowieso zorgt ze er zelf voor, gaat werken en studeren bijv. En desnoods een plekje in een tienermoederhuis gaan regelen. Zodat zij kan groeien en mijn dochter en kleinkind een goed leven kunnen creëren.redbulletje schreef: ↑16-06-2019 10:50Opgezadeld worden met de baby van je puberdochter zou ik ook voor passen en dat was het alternatief geweest als die ouders niet hadden doorgepakt. Die overlegmentaliteit van nu loopt uit de hand als je daardoor tieners zulke onverantwoorde zaken zelf laat beslissen, vooral omdat de hersenen door hun hormonen overruled worden bij zoiets als zwangerschap.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 16 juni 2019 10:59
Heb in mijn jeugd trouwens het omgekeerde meegemaakt; een meisje van 16 was zwanger en haar ouders verboden haar abortus. Ze heeft dus die baby moeten baren tegen haar zin. Haar ouders namen daarna overigens het kind over zodat zijzelf haar jeugd/studie kon afmaken en als volwassene had ze opeens een tienerdochter waar ze behalve traumatisch zwanger zijn en moeten baren, niet veel voor heeft hoeven doen behalve zo nu en dan oppassen als pa en ma weg wilden.
zondag 16 juni 2019 11:01
Kia•Ora schreef: ↑16-06-2019 10:44Tja, wij delen die mening dus niet. Ik vind dat een abortus altijd eigen keuze moet zijn. En alleen moet plaatsvinden als de dragen van er 100% achter staat. En ik vind dat je als ouder faalt als jij je dochter zoiets tegen haar zin laat doormaken. En daarnaast ook dat je de voorwaarden voor alledrie de keuzes moet creëren. Je achttienjarige kán nu eenmaal per ongeluk zwanger worden, ook al is het door ondoordachte acties. Jij hebt, in mijn ogen, de plicht om je kind te ondersteunen in een moeilijke keuze en niet die keuze voor ze moet maken en aan de haren mee moet sleuren. En de keuze tussen dakloos moeder worden en abortus is wat mij betreft geen keuze. Je ziet wat het oplevert... een dochter die geen contact met je heeft en wederom in dezelfde situatie zit.
Je hebt trouwens alle reden om pislink te zijn op je kind, maar verplichten tot zoiets vind ik echt te heftig. Net zoals een kind laten komen terwijl dochter dat niet wil. Net zo hard niet oké.
Ik vind dat je als ouder faalt als je een kind een baby laat krijgen. Dan heb ik het over een stuk jonger dan 18 trouwens.
anoniem_353209 wijzigde dit bericht op 16-06-2019 11:02
2.31% gewijzigd
zondag 16 juni 2019 11:01
Zoals ik al zei, ook niet oké. Dit soort zaken moet de zwangere zelf over kunnen beslissen en als ouder moet je de voorwaarden daarvoor creëren.redbulletje schreef: ↑16-06-2019 10:59Heb in mijn jeugd trouwens het omgekeerde meegemaakt; een meisje van 16 was zwanger en haar ouders verboden haar abortus. Ze heeft dus die baby moeten baren tegen haar zin. Haar ouders namen daarna overigens het kind over zodat zijzelf haar jeugd/studie kon afmaken en als volwassene had ze opeens een tienerdochter waar ze behalve traumatisch zwanger zijn en moeten baren, niet veel voor heeft hoeven doen behalve zo nu en dan oppassen als pa en ma weg wilden.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 16 juni 2019 11:03
Hoe zie jij dat voor je? Studeren én werken én voor een baby zorgen? Dan is haar jeugd toch om zeep? Als ze uberhaupt al al die ballen hoog kan houden. Ik zou het doemscenario van bijstandmoeder voor me zien die binnen no time tegen een nieuw ongelukje aanloopt.Kia•Ora schreef: ↑16-06-2019 10:55Ik zou hele strakke regels erop inzetten en consequenties verbinden aan breken. Sowieso zorgt ze er zelf voor, gaat werken en studeren bijv. En desnoods een plekje in een tienermoederhuis gaan regelen. Zodat zij kan groeien en mijn dochter en kleinkind een goed leven kunnen creëren.
zondag 16 juni 2019 11:12
Hoe gaat het nu, TO? Ik vindt dat je absurd veel hebt meegemaakt voor iemand van jouw leeftijd. En toch ben je er nog. Je bent sterk. Besef goed dat jij rechten hebt. Voor een sociale crisissituatie waar jij nu in zit heeft de gemeente Rotterdam genoeg oplossingen. Denk aan een moeder en kindhuis vanwaar jij kan doorstromen naar een "echte" woning. Zij melden je dan aan voor urgentie. Ook voor de studievertraging die jij oploopt bestaan tegemoetkomingen. Informeer bij je decaan. Die kan je sowieso verder helpen. Kinderopvang voor studerende moeders bestaat ook. Meld je aan, maak jezelf zichtbaar. Abortus is de makkelijkste oplossing maar de moeilijkste weg als je er met je hart niet achterstaat. Als de baby bij jou welkom is, is het ook welkom in de wereld al lijkt het nu van niet.
zondag 16 juni 2019 11:14
Ik werkte fulltime, studeerde en zorgde voor twee kinderen op mijn negentiende dus dat kan prima...redbulletje schreef: ↑16-06-2019 11:03Hoe zie jij dat voor je? Studeren én werken én voor een baby zorgen? Dan is haar jeugd toch om zeep? Als ze uberhaupt al al die ballen hoog kan houden. Ik zou het doemscenario van bijstandmoeder voor me zien die binnen no time tegen een nieuw ongelukje aanloopt.
Als ze omvalt door de combinatie dan kan ze werk laten vallen. Maar stoppen met school is geen optie. Je zorgt ervoor dat je een goede toekomst bouwt. En ze mag best voelen dat bepaalde keuzes consequenties hebben. En prima hoor dat jij daar geen trek in hebt. Ik heb wel een mening over mensen tegen hun wil iets laten doen.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 16 juni 2019 11:21
Het heeft weinig zin om te discussiëren over de rol van TO's ouders ten tijde van die eerste abortus. Zij kunnen dat besluit tot abortus simpelweg niet hebben genomen zonder TO's instemming. Zo werkt dat niet.
Hun enige besluit destijds was, dat er in hun huis geen plek was voor een zwangere tiener. Dat is hun goed recht. Wat wij daar verder ook van vinden.
Hun enige besluit destijds was, dat er in hun huis geen plek was voor een zwangere tiener. Dat is hun goed recht. Wat wij daar verder ook van vinden.
zondag 16 juni 2019 11:37
Oh wow, ik wist niet dat jij tienermoeder was. Gek genoeg dacht ik zelfs dat jij kindvrij (of kinderloos) was!Kia•Ora schreef: ↑16-06-2019 11:14Ik werkte fulltime, studeerde en zorgde voor twee kinderen op mijn negentiende dus dat kan prima...
Als ze omvalt door de combinatie dan kan ze werk laten vallen. Maar stoppen met school is geen optie. Je zorgt ervoor dat je een goede toekomst bouwt. En ze mag best voelen dat bepaalde keuzes consequenties hebben. En prima hoor dat jij daar geen trek in hebt. Ik heb wel een mening over mensen tegen hun wil iets laten doen.
zondag 16 juni 2019 11:42
Ik ben helaas ook kinderloos...redbulletje schreef: ↑16-06-2019 11:37Oh wow, ik wist niet dat jij tienermoeder was. Gek genoeg dacht ik zelfs dat jij kindvrij (of kinderloos) was!
Die kinderen heb ik toentertijd ook niet zelf gebaard. Maar waren van mijn toenmalige partner en waren fulltime bij ons. En later ben ik alleenstaand netwerkpleegouder van twee kinderen geweest naast een fulltime baan en studie.
Deze graag niet quoten.
kia・ora wijzigde dit bericht op 16-06-2019 12:37
4.23% gewijzigd
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 16 juni 2019 12:32
redbulletje schreef: ↑16-06-2019 10:50Opgezadeld worden met de baby van je puberdochter zou ik ook voor passen en dat was het alternatief geweest als die ouders niet hadden doorgepakt. Die overlegmentaliteit van nu loopt uit de hand als je daardoor tieners zulke onverantwoorde zaken zelf laat beslissen, vooral omdat de hersenen door hun hormonen overruled worden bij zoiets als zwangerschap.
Het is hard, maar ik ben het hier wel mee eens.
Als mijn dochter nu zwanger thuis zou komen, zou zij w.s ook die moeder kriebels ervaren en de zwangerschap en bevalling prima doorstaan.
Echter denk ik dat daarna het grootste deel van de zorgen echt wel degelijk op mijn schouders zou belanden.
Huisvesting, financieel, en de zorg voor het kind.
Grootouder worden van je kind dat een kind krijgt, betekend vaak dat je zelf opnieuw zelf een kind krijgt.. en jouw kind de draagmoeder of verwekker was.
Heel ingrijpend. Geen roze of blauwe wolk hoor! dat kan ik me in elk geval niet voorstellen.
Er hangt vaak een romantische sluier rondom gezinsuitbreiding.. "laat nieuw leven welkom zijn" was het maar zo makkelijk.. dan had ik nu 18 kinderen.. echt waar!
zondag 16 juni 2019 16:46
+1ikBedoelHetGoed schreef: ↑16-06-2019 10:31Volgens mij heeft TO welgeteld niks aan deze hele discussie. Morgen heeft ze de afspraak staan in de kliniek. Een keuze die ze deze keer zèlf maakt, omdat ze een kind een betere toekomst gunt dan wat zij nu kan bieden. En daar heeft ze het moeilijk mee. Steek haar liever een hart onder de riem en zet een eigen topic op als je andere dingen die hieraan raken wilt bespreken.
maandag 17 juni 2019 09:01
Ik ben het echt helemaal met je eens!Kia•Ora schreef: ↑16-06-2019 10:44Tja, wij delen die mening dus niet. Ik vind dat een abortus altijd eigen keuze moet zijn. En alleen moet plaatsvinden als de dragen van er 100% achter staat. En ik vind dat je als ouder faalt als jij je dochter zoiets tegen haar zin laat doormaken. En daarnaast ook dat je de voorwaarden voor alledrie de keuzes moet creëren. Je achttienjarige kán nu eenmaal per ongeluk zwanger worden, ook al is het door ondoordachte acties. Jij hebt, in mijn ogen, de plicht om je kind te ondersteunen in een moeilijke keuze en niet die keuze voor ze moet maken en aan de haren mee moet sleuren. En de keuze tussen dakloos moeder worden en abortus is wat mij betreft geen keuze. Je ziet wat het oplevert... een dochter die geen contact met je heeft en wederom in dezelfde situatie zit.
Je hebt trouwens alle reden om pislink te zijn op je kind, maar verplichten tot zoiets vind ik echt te heftig. Net zoals een kind laten komen terwijl dochter dat niet wil. Net zo hard niet oké.
Mooi verwoord!
