Relaties
alle pijlers
Multiculturele relatie
vrijdag 20 maart 2009 om 15:48
Hallo,
Met veel interesse een aantal topics gelezen hier maar ook vastgesteld dat er weinig actuele posts zijn over dit onderwerp. vandaar dat ik een nieuw topic open.
OK, ik zal even kort vertellen waar mijn interesse vandaan komt en wellicht hebben jullie nog handige tips voor me of kunnen jullie me jullie ervaringen vertellen. Ik ben ook wel benieuwd naar de huidige situatie van een antal oude forum leden zoals bv Boubaah.
Ik heb bij een bezoek aan een vriendin 700 km verderop 2 maanden geleden mijn vriend ontmoet. Hij komt uit Soedan en is moslim.
Ik daarentegen Nl, niet gelovig en daarnaast zeer open minded (dacht ik..).
Regelmatig hebben we discussies over geloof, religie, al die regels van de Islam maar we zijn daarnaast stapelverliefd. Jullie raden het al, ik twijfel enorm of onze relatie wel stand gaat houden als we nu al zoveel discussies hebben. Ik kan nl moeilijk leven met het feit dat hij zijn leven leidt aan de hand van de regels ipv zijn gezond verstand (wat ik gewend ben). vandaar mijn interesse hoe het nu met jullie gaat en naar jullie ervaringen. Vooral met gelovige moslim-mannen uit Soedan of andere landen in Afrika
ben benieuwd!!
groetjes, Connect
Met veel interesse een aantal topics gelezen hier maar ook vastgesteld dat er weinig actuele posts zijn over dit onderwerp. vandaar dat ik een nieuw topic open.
OK, ik zal even kort vertellen waar mijn interesse vandaan komt en wellicht hebben jullie nog handige tips voor me of kunnen jullie me jullie ervaringen vertellen. Ik ben ook wel benieuwd naar de huidige situatie van een antal oude forum leden zoals bv Boubaah.
Ik heb bij een bezoek aan een vriendin 700 km verderop 2 maanden geleden mijn vriend ontmoet. Hij komt uit Soedan en is moslim.
Ik daarentegen Nl, niet gelovig en daarnaast zeer open minded (dacht ik..).
Regelmatig hebben we discussies over geloof, religie, al die regels van de Islam maar we zijn daarnaast stapelverliefd. Jullie raden het al, ik twijfel enorm of onze relatie wel stand gaat houden als we nu al zoveel discussies hebben. Ik kan nl moeilijk leven met het feit dat hij zijn leven leidt aan de hand van de regels ipv zijn gezond verstand (wat ik gewend ben). vandaar mijn interesse hoe het nu met jullie gaat en naar jullie ervaringen. Vooral met gelovige moslim-mannen uit Soedan of andere landen in Afrika
ben benieuwd!!
groetjes, Connect
woensdag 1 april 2009 om 21:32
quote:Donna schreef op 01 april 2009 @ 20:02:
fleurtje, vind het helemaal geen nare rare vraag.
Als ik een hoofddoek zou dragen en iemand stelt een dergelijke vraag zou ik dat als interesse zien. Tenzij ik een onprettig gevoel heb bij die persoon, bijv het is iemand die dat niet vraagt uit puur interesse maar om te kunnen zeggen: zie je wel dat ze niet sporen die moslims.
Wat ik wel hele vervelende vragen vind als je iemand niet kent en diegene gaat mij intieme vragen stellen bijv. : hoe vinden je ouders het dat je met een niet moslim bent? Of ben je nu verstoten? Dat zijn dingen die je alleen aan iemand kan vragen die je kent vind ik.
Ik stel tenslotte ook geen intieme vragen over iemands relatie, zou niet eens bij op komen. Tenzij het een hele goede vriendin is en de vriendschap is zo goed dat dat mogelijk is.
Hoi Donna,
Het ligt ook zo erg aan de situatie en aan de personen. Nu is het wel zo dat bij mij op het werk, werk en prive heel erg door elkaar loopt. Maar toen ik er een maand of zes werkte, zat ik naast het kerstdiner naast een koerdische collega, ik had haar eigenlijk nooit écht lang gesproken. Ik weet echt niet meer hoe het er op kwam, maar ze vertelde over eerwraak in haar familie en dat ze moest onderduiken voor haar moeder. Toen ben ik wel gaan doorvragen. Misschien dat anderen dat onfatsoenlijk vinden, maar ik dacht: ze begint er zelf over, als ze vindt dat ik teveel vraag, dan zal ze dat wel melden. Maar eigenlijk reageerde ze op geen enkele vraag raar.
Het is gewoon echt nieuwsgierigheid. Misschien moet ik gewoon niet zo nieuwsgierig zijn
fleurtje, vind het helemaal geen nare rare vraag.
Als ik een hoofddoek zou dragen en iemand stelt een dergelijke vraag zou ik dat als interesse zien. Tenzij ik een onprettig gevoel heb bij die persoon, bijv het is iemand die dat niet vraagt uit puur interesse maar om te kunnen zeggen: zie je wel dat ze niet sporen die moslims.
Wat ik wel hele vervelende vragen vind als je iemand niet kent en diegene gaat mij intieme vragen stellen bijv. : hoe vinden je ouders het dat je met een niet moslim bent? Of ben je nu verstoten? Dat zijn dingen die je alleen aan iemand kan vragen die je kent vind ik.
Ik stel tenslotte ook geen intieme vragen over iemands relatie, zou niet eens bij op komen. Tenzij het een hele goede vriendin is en de vriendschap is zo goed dat dat mogelijk is.
Hoi Donna,
Het ligt ook zo erg aan de situatie en aan de personen. Nu is het wel zo dat bij mij op het werk, werk en prive heel erg door elkaar loopt. Maar toen ik er een maand of zes werkte, zat ik naast het kerstdiner naast een koerdische collega, ik had haar eigenlijk nooit écht lang gesproken. Ik weet echt niet meer hoe het er op kwam, maar ze vertelde over eerwraak in haar familie en dat ze moest onderduiken voor haar moeder. Toen ben ik wel gaan doorvragen. Misschien dat anderen dat onfatsoenlijk vinden, maar ik dacht: ze begint er zelf over, als ze vindt dat ik teveel vraag, dan zal ze dat wel melden. Maar eigenlijk reageerde ze op geen enkele vraag raar.
Het is gewoon echt nieuwsgierigheid. Misschien moet ik gewoon niet zo nieuwsgierig zijn
woensdag 1 april 2009 om 21:42
quote:Sunshine_S schreef op 01 april 2009 @ 18:27:
[...]
Dat kan erg veel frustraties opleveren helaas. Maar goed daar doe je niets aan natuurlijk. Hoe los jij het op?Tja, als ik heel eerlijk ben is mijn man helemaal niet zo'n prater maar ik trek het er tegenwoordig echt uit en jij?
[...]
Dat kan erg veel frustraties opleveren helaas. Maar goed daar doe je niets aan natuurlijk. Hoe los jij het op?Tja, als ik heel eerlijk ben is mijn man helemaal niet zo'n prater maar ik trek het er tegenwoordig echt uit en jij?
I do not stop when I am tired, I stop when I am done
woensdag 1 april 2009 om 21:56
quote:fleurtje schreef op 01 april 2009 @ 21:32:
[...]
Hoi Donna,
Het ligt ook zo erg aan de situatie en aan de personen. Nu is het wel zo dat bij mij op het werk, werk en prive heel erg door elkaar loopt. Maar toen ik er een maand of zes werkte, zat ik naast het kerstdiner naast een koerdische collega, ik had haar eigenlijk nooit écht lang gesproken. Ik weet echt niet meer hoe het er op kwam, maar ze vertelde over eerwraak in haar familie en dat ze moest onderduiken voor haar moeder. Toen ben ik wel gaan doorvragen. Misschien dat anderen dat onfatsoenlijk vinden, maar ik dacht: ze begint er zelf over, als ze vindt dat ik teveel vraag, dan zal ze dat wel melden. Maar eigenlijk reageerde ze op geen enkele vraag raar.
Het is gewoon echt nieuwsgierigheid. Misschien moet ik gewoon niet zo nieuwsgierig zijn
Hey fleurtje,
Uiteraard ligt het aan de situatie en de persoon.In dit geval verteld die collega zelf iets heel intiems en shockerend. Logischerwijs ga je daar op reageren.
Maar mijn ervaring is dat heel veel mensen soms niet weten waar de grens ligt tussen interesse en wroeten in iemands prive.
Als ik zelf over een bepaalde situatie begin dan is het vrij logisch dat mensen daar vragen over gaan stellen.
Bijv. ik vertel aan iemand dat mijn man losse handjes heeft, dan is het niet gek dat die persoon daar verder dieper op ingaat.
Ik heb het ook wel eens meegemaakt dat mensen vroegen of ik uitgehuwelijkt was aan mijn exman. Dat vind ik echt een fatsoensnorm die overschreden wordt in mijn ogen als ik die persoon oppervlakkig ken.
Kortom, ligt dus helemaal aan de situatie en de personen inderdaad
[...]
Hoi Donna,
Het ligt ook zo erg aan de situatie en aan de personen. Nu is het wel zo dat bij mij op het werk, werk en prive heel erg door elkaar loopt. Maar toen ik er een maand of zes werkte, zat ik naast het kerstdiner naast een koerdische collega, ik had haar eigenlijk nooit écht lang gesproken. Ik weet echt niet meer hoe het er op kwam, maar ze vertelde over eerwraak in haar familie en dat ze moest onderduiken voor haar moeder. Toen ben ik wel gaan doorvragen. Misschien dat anderen dat onfatsoenlijk vinden, maar ik dacht: ze begint er zelf over, als ze vindt dat ik teveel vraag, dan zal ze dat wel melden. Maar eigenlijk reageerde ze op geen enkele vraag raar.
Het is gewoon echt nieuwsgierigheid. Misschien moet ik gewoon niet zo nieuwsgierig zijn
Hey fleurtje,
Uiteraard ligt het aan de situatie en de persoon.In dit geval verteld die collega zelf iets heel intiems en shockerend. Logischerwijs ga je daar op reageren.
Maar mijn ervaring is dat heel veel mensen soms niet weten waar de grens ligt tussen interesse en wroeten in iemands prive.
Als ik zelf over een bepaalde situatie begin dan is het vrij logisch dat mensen daar vragen over gaan stellen.
Bijv. ik vertel aan iemand dat mijn man losse handjes heeft, dan is het niet gek dat die persoon daar verder dieper op ingaat.
Ik heb het ook wel eens meegemaakt dat mensen vroegen of ik uitgehuwelijkt was aan mijn exman. Dat vind ik echt een fatsoensnorm die overschreden wordt in mijn ogen als ik die persoon oppervlakkig ken.
Kortom, ligt dus helemaal aan de situatie en de personen inderdaad
woensdag 1 april 2009 om 22:04
Haha bedankt voor de opheldering!
Dat is voor mij trouwens een van de lastigste dingen met iemand uit een andere cultuur: ruzie maken. Ik ga helemaal volgens de feedbackregels, maar mijn vriend niet hoort, die schreeuwt en gebaart en 'jij altijd' en 'jij kan nooit eens'. Ik vind dat echt te heftig en ben er zelf niet toe in staat, als ik zeg je bent een lul vind ik dat morgen nog steeds en overmorgen ook, zeg maar. Ook met Spanjaarden hier, mensen gaan helemaal op de man spelen, terwijl ik juist altijd probeer de situatie te benoemen.
Wij zien denk ik ruzie of conflict of discussie als een middel om bij een betere uitkomst te komen, terwijl ik zeker weet dat mijn vriend het gewoon een manier vindt om zijn emoties te ventileren, die denkt echt niet na over welke aanpak nou het slimste zou zijn. Hij vindt dat volgens mij ook een beetje fake, wat ik me ergens wel kan voorstellen maar ik ben er zo aan gewend, dat ik er niet zo snel dingen uitgooi bv. Ik wil ook liever eerst nadenken en er dan op terugkomen, maarja dan is mijn vriend niet meer boos en is het voor hem klaar
Dat is voor mij trouwens een van de lastigste dingen met iemand uit een andere cultuur: ruzie maken. Ik ga helemaal volgens de feedbackregels, maar mijn vriend niet hoort, die schreeuwt en gebaart en 'jij altijd' en 'jij kan nooit eens'. Ik vind dat echt te heftig en ben er zelf niet toe in staat, als ik zeg je bent een lul vind ik dat morgen nog steeds en overmorgen ook, zeg maar. Ook met Spanjaarden hier, mensen gaan helemaal op de man spelen, terwijl ik juist altijd probeer de situatie te benoemen.
Wij zien denk ik ruzie of conflict of discussie als een middel om bij een betere uitkomst te komen, terwijl ik zeker weet dat mijn vriend het gewoon een manier vindt om zijn emoties te ventileren, die denkt echt niet na over welke aanpak nou het slimste zou zijn. Hij vindt dat volgens mij ook een beetje fake, wat ik me ergens wel kan voorstellen maar ik ben er zo aan gewend, dat ik er niet zo snel dingen uitgooi bv. Ik wil ook liever eerst nadenken en er dan op terugkomen, maarja dan is mijn vriend niet meer boos en is het voor hem klaar
woensdag 1 april 2009 om 22:06
ik hoorde laatst van een vriendin hier dat juffen op school gewoon tegen de kindjes schreeuwen 'jij bent een varken' (zo slordig) en 'dit is zo slecht, dit is nog erger dan verschrikkelijk'. Ik vind dat echt ont-zet-tend heftig en zou er behoorlij kvan ontdaan zijn als iemand zoiets tegen mij zou zeggen. Ik zou er ook heel boos over worden en i kdenk dat ik nooit meer normaal kan werken met zo iemand. Maarja, hier wordt je zo dus gewoon onderwezen. Geen wonder dat mensen dan andere normen hebben.
woensdag 1 april 2009 om 22:08
quote:Margaretha2 schreef op 01 april 2009 @ 22:00:
Ja Fleurtje ik ken ook niet zo heel veel Surinamers maar had er ook nog nooit van gehoord.Het grappige is: stadscreolen vinden al dat bosgedoe maar onzin, maar ik ken geen een stadscreool die niet een keer een wintiman bezocht heeft. Het bloed kruipt..... Waarschijnlijk....
Ja Fleurtje ik ken ook niet zo heel veel Surinamers maar had er ook nog nooit van gehoord.Het grappige is: stadscreolen vinden al dat bosgedoe maar onzin, maar ik ken geen een stadscreool die niet een keer een wintiman bezocht heeft. Het bloed kruipt..... Waarschijnlijk....
woensdag 1 april 2009 om 22:20
@ Mother: Nou ja ik heb hem duidelijk gemaakt dat ik het niet wil laten escaleren meer, en gewoon wil praten als mij iets dwars zit. En niet wachten wachten wachten. Plus dat ik zijn maatje ben en hij mij in vertrouwen kan/moet nemen. Marokkanen....wat MOET je er toch mee
@ Marg: Wil hij na zijn boze bui niet meer erover praten? Ik herken dat. Hoe ga je er mee om? Heel frustrerend wel, want ik ben net zo een type als ruziemaker als jij denk ik. Eerst denken wat ik wil zeggen en wat effect heeft, en niet zomaar klakkeloos er iets uitgooien...
@ Marg: Wil hij na zijn boze bui niet meer erover praten? Ik herken dat. Hoe ga je er mee om? Heel frustrerend wel, want ik ben net zo een type als ruziemaker als jij denk ik. Eerst denken wat ik wil zeggen en wat effect heeft, en niet zomaar klakkeloos er iets uitgooien...
woensdag 1 april 2009 om 22:26
Ja, dames, ik ga er natuurlijk niet voor uitkomen dat ik onder de blauwe plekken zit 
Margaretha, woon je in Spanje?
Er wordt wel eens gesproken over het Mediterrane temperament.
Nou, dat bestaat echt!
Marokkanen en Spanjaarden hebben wat dat betreft heel veel overeenkomsten. Al die gebaren en luide stemmen, je denkt snel iemand wordt gelynched. En even later zijn ze goede vrienden.
Fleurtje, klopt...maar ze zijn er toch wel hoor. Mijn man gaat daar voor geen goud heen. Maar ik weet van z'n familieleden dat die het wel sneller zullen doen. ik ken zelfs Surinamers die hier geboren zijn en die heilig geloven in winti en voodoo en als ze naar Suriname gaan standaard een bezoekje brengen aan zo'n iemand. Een soort van jaarlijkse health check.
Margaretha, woon je in Spanje?
Er wordt wel eens gesproken over het Mediterrane temperament.
Nou, dat bestaat echt!
Marokkanen en Spanjaarden hebben wat dat betreft heel veel overeenkomsten. Al die gebaren en luide stemmen, je denkt snel iemand wordt gelynched. En even later zijn ze goede vrienden.
Fleurtje, klopt...maar ze zijn er toch wel hoor. Mijn man gaat daar voor geen goud heen. Maar ik weet van z'n familieleden dat die het wel sneller zullen doen. ik ken zelfs Surinamers die hier geboren zijn en die heilig geloven in winti en voodoo en als ze naar Suriname gaan standaard een bezoekje brengen aan zo'n iemand. Een soort van jaarlijkse health check.
woensdag 1 april 2009 om 22:30
dat herken ik wel van Cubanen. Heel nuchtere types en dan opeens zie je een kralenketting onder de trui uitfloepen.
Sunshine, hij wil dan vooral nog wel luisteren .We kunnen gelukkig over alles wel praten, maar ik zou het liefste hebben dat het metéén rustig ging. Hij wordt trouwens gek van mij, want hij wil juist dat ik reageer en niet alleen sta te luisteren.
Wat ik lastig vind is als hij bv. zegt 'jij doet altijd zus of zo' of zulk soort dingen dat ik me dan wil verdedigen, want natuurlijk doe ik niet áltijd zus of zo, weet je nog, gister, of toen en toen? Nouja, en daar gaat de ruzie natuurlijk dan helemaal niet over. En ik snap dat hij dat dan weer bullshit vindt, dat ik dan dáár over ga beginnen. Ik ga trouwens ook weleens terugschreeuwen, soms uit gewoon reactie maar ook weleens bewust, maarja, daar los je ook niets mee op. Ik dacht, misschien is hij dan zo beduusd, maar nee, dan wordt hij alleen bozer, maarja als hij al boos is lijkt alles wel 'verkeerd', want stilzijn, en schreeuwen, en en en. Ik ben idd net als jij, nadenken en dan wat zeggen, maar ik wil ook persé op mijn strepen staan, en dat doe ik dan ook. De moed zakt me in de schoenen als ik zeg 'goh, als jij zus of zo doet, dan geeft mij dat het gevoel dat...' en hij dan meteen terugspat 'ja natuurlijk want jij bent nou eenmaal zus of zo'.
Wat voor mij het stomste is is dat als je over hetzelfde vaak ruzie hebt, dat je het op deze manie rniet oplost. Want ik ga niet opeens anders doen omdat hij anders boos wordt natuurlijk, ik ga wel anders doen als ik overtuigd ben van dat dat beter is. Maar niemand heeft me ooit nog overtuigd door gewoon gruwelijk pissig te worden. Hoewel ik het wel 'erg' vind, is het ook weer niet zo dat het zo'n indruk op mij maakt dat ik denk 'oh jee, dat wil ik nooit meer, ik ga het voorkomen door zus of zo te doen', want ik zie het meer als zíjn tekort dan het mijne. Waardoor het oorspronkelijke meningsverschil waarover we ruzie kregen dus compleet naar de achtergrond verschuift. Tot we weer ruzie krijgen over hetzelfde dus.
Ik moet zeggen dat wij een tijd uit elkaar gewoond hebben en nu sinds een paar maanden weer bij elkaar (niet samen trouwens). Een deel is dus ook (weer) aan elkaar wennen. De laatste tijd kunnen we gelukkig beter praten over dingen (ja en dat zijn gewoon 'stomme' dingen zoals het huishouden), ik vind het prettig dat mijn vriend gewoon op een rustige manier dingen zegt en ik zie dat hij daar echt zijn best voor doet. Ik denk dat hij dat alleen voor mij doet want hij is het zo niet gewend. Ik zie nog wel dat hij soms pissig wordt onder zo'n 'rustig' gesprek maar gelukkig gaat het nou allemaal iets 'normaler' (in mijn ogen dan in die van hem waarschijnlijk overdreven soft).
Het liefst kap ik een ruzie af zodra de gemoederen hoog oplopen, dan allebei afkoelen (want hoewel ik er niet zomaar alles uitgooi kan ik natuurlijk wel ontzettend boos worden, vooral meestal omdat hij tegen me schreeuwt bv., of omdat hij onredelijk is) en dan er later over praten. Dat is nog niet echt ingeburgerd in onze relatie maar hopelijk gaat het wel die kant op.
Sunshine, hij wil dan vooral nog wel luisteren .We kunnen gelukkig over alles wel praten, maar ik zou het liefste hebben dat het metéén rustig ging. Hij wordt trouwens gek van mij, want hij wil juist dat ik reageer en niet alleen sta te luisteren.
Wat ik lastig vind is als hij bv. zegt 'jij doet altijd zus of zo' of zulk soort dingen dat ik me dan wil verdedigen, want natuurlijk doe ik niet áltijd zus of zo, weet je nog, gister, of toen en toen? Nouja, en daar gaat de ruzie natuurlijk dan helemaal niet over. En ik snap dat hij dat dan weer bullshit vindt, dat ik dan dáár over ga beginnen. Ik ga trouwens ook weleens terugschreeuwen, soms uit gewoon reactie maar ook weleens bewust, maarja, daar los je ook niets mee op. Ik dacht, misschien is hij dan zo beduusd, maar nee, dan wordt hij alleen bozer, maarja als hij al boos is lijkt alles wel 'verkeerd', want stilzijn, en schreeuwen, en en en. Ik ben idd net als jij, nadenken en dan wat zeggen, maar ik wil ook persé op mijn strepen staan, en dat doe ik dan ook. De moed zakt me in de schoenen als ik zeg 'goh, als jij zus of zo doet, dan geeft mij dat het gevoel dat...' en hij dan meteen terugspat 'ja natuurlijk want jij bent nou eenmaal zus of zo'.
Wat voor mij het stomste is is dat als je over hetzelfde vaak ruzie hebt, dat je het op deze manie rniet oplost. Want ik ga niet opeens anders doen omdat hij anders boos wordt natuurlijk, ik ga wel anders doen als ik overtuigd ben van dat dat beter is. Maar niemand heeft me ooit nog overtuigd door gewoon gruwelijk pissig te worden. Hoewel ik het wel 'erg' vind, is het ook weer niet zo dat het zo'n indruk op mij maakt dat ik denk 'oh jee, dat wil ik nooit meer, ik ga het voorkomen door zus of zo te doen', want ik zie het meer als zíjn tekort dan het mijne. Waardoor het oorspronkelijke meningsverschil waarover we ruzie kregen dus compleet naar de achtergrond verschuift. Tot we weer ruzie krijgen over hetzelfde dus.
Ik moet zeggen dat wij een tijd uit elkaar gewoond hebben en nu sinds een paar maanden weer bij elkaar (niet samen trouwens). Een deel is dus ook (weer) aan elkaar wennen. De laatste tijd kunnen we gelukkig beter praten over dingen (ja en dat zijn gewoon 'stomme' dingen zoals het huishouden), ik vind het prettig dat mijn vriend gewoon op een rustige manier dingen zegt en ik zie dat hij daar echt zijn best voor doet. Ik denk dat hij dat alleen voor mij doet want hij is het zo niet gewend. Ik zie nog wel dat hij soms pissig wordt onder zo'n 'rustig' gesprek maar gelukkig gaat het nou allemaal iets 'normaler' (in mijn ogen dan in die van hem waarschijnlijk overdreven soft).
Het liefst kap ik een ruzie af zodra de gemoederen hoog oplopen, dan allebei afkoelen (want hoewel ik er niet zomaar alles uitgooi kan ik natuurlijk wel ontzettend boos worden, vooral meestal omdat hij tegen me schreeuwt bv., of omdat hij onredelijk is) en dan er later over praten. Dat is nog niet echt ingeburgerd in onze relatie maar hopelijk gaat het wel die kant op.
woensdag 1 april 2009 om 22:32
quote:Donna schreef op 01 april 2009 @ 22:26:
Ja, dames, ik ga er natuurlijk niet voor uitkomen dat ik onder de blauwe plekken zit
Margaretha, woon je in Spanje?
Er wordt wel eens gesproken over het Mediterrane temperament.
Nou, dat bestaat echt!
Marokkanen en Spanjaarden hebben wat dat betreft heel veel overeenkomsten. Al die gebaren en luide stemmen, je denkt snel iemand wordt gelynched. En even later zijn ze goede vrienden.
Fleurtje, klopt...maar ze zijn er toch wel hoor. Mijn man gaat daar voor geen goud heen. Maar ik weet van z'n familieleden dat die het wel sneller zullen doen. ik ken zelfs Surinamers die hier geboren zijn en die heilig geloven in winti en voodoo en als ze naar Suriname gaan standaard een bezoekje brengen aan zo'n iemand. Een soort van jaarlijkse health check.Joh, zeg maar dat ze niet zo ver hoeven te reizen, in De Bijlmer zitten ook een paar stiekeme!
Ja, dames, ik ga er natuurlijk niet voor uitkomen dat ik onder de blauwe plekken zit
Margaretha, woon je in Spanje?
Er wordt wel eens gesproken over het Mediterrane temperament.
Nou, dat bestaat echt!
Marokkanen en Spanjaarden hebben wat dat betreft heel veel overeenkomsten. Al die gebaren en luide stemmen, je denkt snel iemand wordt gelynched. En even later zijn ze goede vrienden.
Fleurtje, klopt...maar ze zijn er toch wel hoor. Mijn man gaat daar voor geen goud heen. Maar ik weet van z'n familieleden dat die het wel sneller zullen doen. ik ken zelfs Surinamers die hier geboren zijn en die heilig geloven in winti en voodoo en als ze naar Suriname gaan standaard een bezoekje brengen aan zo'n iemand. Een soort van jaarlijkse health check.Joh, zeg maar dat ze niet zo ver hoeven te reizen, in De Bijlmer zitten ook een paar stiekeme!
woensdag 1 april 2009 om 22:36
En aanvulling: hij gaat ook niet opeens anders doen na zo'n ruzie. Ik heb dus het gevoel alsof je er niet dichter door bij elkaar komt en er ook het misverstand niet mee uit de weg ruimt en ook niet tot een oplossing komt die voor allebei aanvaardbaar is. Maarja ik gok dat als ik aan mijn vriend vraag wat hij denkt dat het doel van ruzie is, hij dat ook niet als antwoord geeft (is een interessante, ga ik eens vragen).
Voor mij is dat eigenlijk het enige wat ik niet leuk vind in mijn relatie.
Voor mij is dat eigenlijk het enige wat ik niet leuk vind in mijn relatie.
woensdag 1 april 2009 om 22:37
quote:fleurtje schreef op 01 april 2009 @ 22:32:
[...]
Joh, zeg maar dat ze niet zo ver hoeven te reizen, in De Bijlmer zitten ook een paar stiekeme!
Haha, daarmee zijn ze niet overtuigd.
Als ik zie dat familieleden zelfs etenswaren zoals zout vlees uit Suriname over laten komen, want dat zou lekkerder en beter zijn.
[...]
Joh, zeg maar dat ze niet zo ver hoeven te reizen, in De Bijlmer zitten ook een paar stiekeme!
Haha, daarmee zijn ze niet overtuigd.
Als ik zie dat familieleden zelfs etenswaren zoals zout vlees uit Suriname over laten komen, want dat zou lekkerder en beter zijn.
donderdag 2 april 2009 om 10:30
quote:fleurtje schreef op 01 april 2009 @ 22:08:
[...]
Het grappige is: stadscreolen vinden al dat bosgedoe maar onzin, maar ik ken geen een stadscreool die niet een keer een wintiman bezocht heeft. Het bloed kruipt..... Waarschijnlijk....Sterker nog, mijn Surinaams Hindoestaanse moslimouders kregen/namen ook wintigeluksbaden op vakanties in Suriname en zij waren in onze familie niet de enige. Ze gingen ook naar een wintivrouw in de Bijlmer.
[...]
Het grappige is: stadscreolen vinden al dat bosgedoe maar onzin, maar ik ken geen een stadscreool die niet een keer een wintiman bezocht heeft. Het bloed kruipt..... Waarschijnlijk....Sterker nog, mijn Surinaams Hindoestaanse moslimouders kregen/namen ook wintigeluksbaden op vakanties in Suriname en zij waren in onze familie niet de enige. Ze gingen ook naar een wintivrouw in de Bijlmer.
donderdag 2 april 2009 om 10:37
quote:Margaretha2 schreef op 01 april 2009 @ 22:39:
Ik zou het pas grappig vinden als ze etenswaren uit Suriname over laten komen die daar geïmporteerd worden uit Nederland Als mijn ouders levensmiddelenpakketten voor familie naar Suriname stuurden, kan ik me zo voorstellen dat ze in vlagen van verstandsverbijstering Surinaamse rijst e.d. inladen.
Ik zou het pas grappig vinden als ze etenswaren uit Suriname over laten komen die daar geïmporteerd worden uit Nederland Als mijn ouders levensmiddelenpakketten voor familie naar Suriname stuurden, kan ik me zo voorstellen dat ze in vlagen van verstandsverbijstering Surinaamse rijst e.d. inladen.
donderdag 2 april 2009 om 10:43
quote:Donna schreef op 01 april 2009 @ 22:37:
[...]
Als ik zie dat familieleden zelfs etenswaren zoals zout vlees uit Suriname over laten komen, want dat zou lekkerder en beter zijn.
Toen mijn dochter geboren werd vroegen mijn ouders aan familie om bananenmeel voor pap en papaya mee te nemen. Vond ik wel lief.
Mango's en zuurgoed uit Suriname, ik zeg niet dat ik mijn neus ophaal voor het spul dat in Nederland te koop is, maar echt niet te vergelijken.
[...]
Als ik zie dat familieleden zelfs etenswaren zoals zout vlees uit Suriname over laten komen, want dat zou lekkerder en beter zijn.
Toen mijn dochter geboren werd vroegen mijn ouders aan familie om bananenmeel voor pap en papaya mee te nemen. Vond ik wel lief.
Mango's en zuurgoed uit Suriname, ik zeg niet dat ik mijn neus ophaal voor het spul dat in Nederland te koop is, maar echt niet te vergelijken.
donderdag 2 april 2009 om 11:14
[quote]fleurtje schreef op 01 april 2009 @ 21:32:
[...]
Toen ben ik wel gaan doorvragen. Misschien dat anderen dat onfatsoenlijk vinden, maar ik dacht: ze begint er zelf over, als ze vindt dat ik teveel vraag, dan zal ze dat wel melden. Maar eigenlijk reageerde ze op geen enkele vraag raar.
Iemand kan natuurlijk gewoon weigeren antwoord te geven op een vraag.
Ik heb denk ik liever de directheid van Nederlanders. Mijn NL vriend kan zich in ieder geval storen aan het indirecte gevraag en gesmoes van buitenlandse mensen als hij alleen met onze dochter op pad is.
[...]
Toen ben ik wel gaan doorvragen. Misschien dat anderen dat onfatsoenlijk vinden, maar ik dacht: ze begint er zelf over, als ze vindt dat ik teveel vraag, dan zal ze dat wel melden. Maar eigenlijk reageerde ze op geen enkele vraag raar.
Iemand kan natuurlijk gewoon weigeren antwoord te geven op een vraag.
Ik heb denk ik liever de directheid van Nederlanders. Mijn NL vriend kan zich in ieder geval storen aan het indirecte gevraag en gesmoes van buitenlandse mensen als hij alleen met onze dochter op pad is.
anoniem_30989 wijzigde dit bericht op 02-04-2009 11:18
Reden: verkeerde quote
Reden: verkeerde quote
% gewijzigd
donderdag 2 april 2009 om 11:38
Ja Zamirah, maar daar los je toch niets mee op?
Dat is iets wat ik wel kan begrijpen als je pissig en onredelijk bent vanwege bv. stress of ongesteldheid of whatever en dat je dan een ruzie 'om niks' krijgt met je partner. Maar als je steeds woorden hebt over een terugkerend iets waar jullie dus duidelijk allebei anders instaan, dan los je dat toch totaal niet op door steeds 'even lekker te ventileren'. Juist het tegenovergestelde zou ik bijna zeggen.
Dat is iets wat ik wel kan begrijpen als je pissig en onredelijk bent vanwege bv. stress of ongesteldheid of whatever en dat je dan een ruzie 'om niks' krijgt met je partner. Maar als je steeds woorden hebt over een terugkerend iets waar jullie dus duidelijk allebei anders instaan, dan los je dat toch totaal niet op door steeds 'even lekker te ventileren'. Juist het tegenovergestelde zou ik bijna zeggen.
