Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
zaterdag 20 juli 2019 om 10:58
zaterdag 20 juli 2019 om 12:34
Ook ik heb dit topic gevolgd. Wat een verdriet. Het deed mij beseffen dat ik blij mag zijn met elke dag met mijn gezin in gezondheid. Eigenlijk jammer dat daar andermans verdriet voor nodig is om hier bij stil te staan. Gecondoleerd Pinkwombat en ook voor iedereen die je man dierbaar was. Ik denk vaak aan je, ook al ken ik je niet. 
zaterdag 20 juli 2019 om 12:51
Vliegertje12 schreef: ↑20-07-2019 12:34Ook ik heb dit topic gevolgd. Wat een verdriet. Het deed mij beseffen dat ik blij mag zijn met elke dag met mijn gezin in gezondheid. Eigenlijk jammer dat daar andermans verdriet voor nodig is om hier bij stil te staan.
Mooi gezegd, dit geldt voor mij ook zo.
zaterdag 20 juli 2019 om 15:12
Lieve PW,
Gecondoleerd en heel veel sterkte toegewenst.
Wat is het oneerlijk
maar wat een opluchting dat hij niet meer hoeft te lijden. Dat hij rustig heeft kunnen gaan. Ik ben ervan overtuigd dat hij precies goed aanvoelde wat jij en jullie naasten allemaal de laatste weken hebben gegeven. Het praten, het aanraken, het delen. Hij wist precies hoe het zat. Dat je er tegenop zag om erbij te zijn, maar ook niet had gewild dat hij alleen was.
Heel veel sterkte lieve PW
Wat kan het leven een oneerlijke strijd op je weg brengen, schrijf van je af hier en doe alles wat je nodig hebt.
Gecondoleerd en heel veel sterkte toegewenst.
Wat is het oneerlijk
maar wat een opluchting dat hij niet meer hoeft te lijden. Dat hij rustig heeft kunnen gaan. Ik ben ervan overtuigd dat hij precies goed aanvoelde wat jij en jullie naasten allemaal de laatste weken hebben gegeven. Het praten, het aanraken, het delen. Hij wist precies hoe het zat. Dat je er tegenop zag om erbij te zijn, maar ook niet had gewild dat hij alleen was.Heel veel sterkte lieve PW
Wat kan het leven een oneerlijke strijd op je weg brengen, schrijf van je af hier en doe alles wat je nodig hebt.
zaterdag 20 juli 2019 om 15:24
Weet je wat ik denk Pink? De manier waarop je man is mogen gaan, dat is helemaal aan jou danken. Jij hebt voor hem de weg geëffend, het ultieme moment was geen strijd, maar één stap over de drempel die leven en dood scheidt. Het was omdat hij zich helemaal (door en bij jou) geborgen wist, dat hij die overgang zo rustig heeft kunnen maken.
Ik heb ook nog een gedicht voor je uitgezocht, misschien is het helemaal jouw genre niet, dan vergeet je het maar.
Het is van een Nederlands journalist/dichter, Chris De Graaff (1890 - 1955). Het gedicht verscheen na de dood van de man in een verzamelbundel, 'Klagend loflied'. Ik heb thuis een boek met allerlei gedichten over 'de vrouw'. In het boek staan de gedichten per thema, en dit gedicht stond bij: 'de vrouw als gezellin in de dood'. En dat ben jij geweest, méér dan, je hebt je man geholpen rustig te kunnen sterven.
Misschien moet je het meer dan één keer lezen, tenminste ik moest het om de werkelijke zin van de woorden te kunnen vatten. Ik had het aan je willen schrijven op het ogenblik van 'de dienst'. Maar dan ben ik aan het werk.
Dus, hier komt het, opgedragen aan Dhr en Mevr Pink-Wombat
Doods angel, lief, waarvan de zinnen gruwen,
beducht voor 't afschrikwekkende venijn
dat onweerstaanbaar door ons bloed zal stuwen
kan 't hart ineen doen krimpen van de pijn.
Maar laat ons, liefste, toch de Dood niet schuwen:
wij zullen niet zo lang gescheiden zijn
en, eeuwige gelieven, in de luwe
landouwen met de engelen samen zijn.
Want sterven, lief, is van veel leed genezen;
al sidderen de arme zinnen ook ontsteld,
omdat de Dood reeds dreigend nadersnelt,
wij zullen om elkaar zijn komst niet vrezen
en lieflijk zal het samen wandelen wezen
in 't zachtjes wiegelend gras van 't hemelveld.
Chris de Graaff
Ik heb ook nog een gedicht voor je uitgezocht, misschien is het helemaal jouw genre niet, dan vergeet je het maar.
Het is van een Nederlands journalist/dichter, Chris De Graaff (1890 - 1955). Het gedicht verscheen na de dood van de man in een verzamelbundel, 'Klagend loflied'. Ik heb thuis een boek met allerlei gedichten over 'de vrouw'. In het boek staan de gedichten per thema, en dit gedicht stond bij: 'de vrouw als gezellin in de dood'. En dat ben jij geweest, méér dan, je hebt je man geholpen rustig te kunnen sterven.
Misschien moet je het meer dan één keer lezen, tenminste ik moest het om de werkelijke zin van de woorden te kunnen vatten. Ik had het aan je willen schrijven op het ogenblik van 'de dienst'. Maar dan ben ik aan het werk.
Dus, hier komt het, opgedragen aan Dhr en Mevr Pink-Wombat
Doods angel, lief, waarvan de zinnen gruwen,
beducht voor 't afschrikwekkende venijn
dat onweerstaanbaar door ons bloed zal stuwen
kan 't hart ineen doen krimpen van de pijn.
Maar laat ons, liefste, toch de Dood niet schuwen:
wij zullen niet zo lang gescheiden zijn
en, eeuwige gelieven, in de luwe
landouwen met de engelen samen zijn.
Want sterven, lief, is van veel leed genezen;
al sidderen de arme zinnen ook ontsteld,
omdat de Dood reeds dreigend nadersnelt,
wij zullen om elkaar zijn komst niet vrezen
en lieflijk zal het samen wandelen wezen
in 't zachtjes wiegelend gras van 't hemelveld.
Chris de Graaff
