Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
zondag 21 juli 2019 om 20:54
Wat ik van jou lees is de druk van de maatschappij die werkelijk overal is
@solomio ik kreeg ook vaak de opmerking dat iedereen wel eens iets moet doen wat niet leuk is, ik niet moest toegeven aan de grillen van een 10 jarige. Dus als mijn zoon geen zin had in verjaardagen dan sleepte ik hem mee met alle gevolgen van dien. Kind zat in een hoekje te frunniken aan zijn kleding, trok binnen half uur aan mij wanneer we weer naar huis gingen (geen auto dus altijd met OV, reizen van anderhalf uur), wilde niet eten, niet drinken, niet mee spelen. Maar ja verjaardagen horen erbij.
Ik moet je eerlijk zeggen dat de laatste verjaardag waar ik ben geweest rond 2006 is geweest. Ik was er ook helemaal klaar mee. Nooit meer naar verjaardagen geweest of zelf gevierd.
@ Femke mijn zoon mocht zelf kiezen welke sport. Als hij had gekozen voor paardrijden of hardlopen had ik het ook goed gevonden. Je maakt dan ook sociale contacten en je moet ook overleggen . Het ging bij mij dus niet zo zeer om een teamsport.
Als ik mezelf een wijze raad had kunnen geven destijds dan had ik meer schijt moeten hebben aan de mening van anderen. Meer aandacht hebben voor wat er werkelijk omgaat in een kind van 10 jaar, waarom de angsten, waarom het liever alleen willen zijn etc ipv energie stoppen in de opvoeding en hameren op sociaal wenselijk gedrag dat de maatschappij graag ziet.
Als ik de tijd terug kon draaien dan zou ik dat kind nog een keer vast willen pakken en zeggen dat ik hem de ruimte wil geven om zichzelf te zijn en hem wil leren begrijpen en beschermen.
Ik heb zoveel fout gedaan.
Dat is ook mijn advies aan ouders die er nu ook zo voorstaan. Accepteer de situatie en probeer geen grenzen te verleggen. Beschadig je kind niet. Het maakt hem alleen maar onzeker.
@solomio ik kreeg ook vaak de opmerking dat iedereen wel eens iets moet doen wat niet leuk is, ik niet moest toegeven aan de grillen van een 10 jarige. Dus als mijn zoon geen zin had in verjaardagen dan sleepte ik hem mee met alle gevolgen van dien. Kind zat in een hoekje te frunniken aan zijn kleding, trok binnen half uur aan mij wanneer we weer naar huis gingen (geen auto dus altijd met OV, reizen van anderhalf uur), wilde niet eten, niet drinken, niet mee spelen. Maar ja verjaardagen horen erbij.
Ik moet je eerlijk zeggen dat de laatste verjaardag waar ik ben geweest rond 2006 is geweest. Ik was er ook helemaal klaar mee. Nooit meer naar verjaardagen geweest of zelf gevierd.
@ Femke mijn zoon mocht zelf kiezen welke sport. Als hij had gekozen voor paardrijden of hardlopen had ik het ook goed gevonden. Je maakt dan ook sociale contacten en je moet ook overleggen . Het ging bij mij dus niet zo zeer om een teamsport.
Als ik mezelf een wijze raad had kunnen geven destijds dan had ik meer schijt moeten hebben aan de mening van anderen. Meer aandacht hebben voor wat er werkelijk omgaat in een kind van 10 jaar, waarom de angsten, waarom het liever alleen willen zijn etc ipv energie stoppen in de opvoeding en hameren op sociaal wenselijk gedrag dat de maatschappij graag ziet.
Als ik de tijd terug kon draaien dan zou ik dat kind nog een keer vast willen pakken en zeggen dat ik hem de ruimte wil geven om zichzelf te zijn en hem wil leren begrijpen en beschermen.
Ik heb zoveel fout gedaan.
Dat is ook mijn advies aan ouders die er nu ook zo voorstaan. Accepteer de situatie en probeer geen grenzen te verleggen. Beschadig je kind niet. Het maakt hem alleen maar onzeker.
zondag 21 juli 2019 om 23:02
Mijn eerste autismediagnose was toen ik 4 was. (Toen ik 18 maanden was, kreeg ik de foutieve diagnose verstandelijke beperking) Dat was gewoon "autisme" (zonder een specifieke naam). Ze stelden ook hoogbegaafdheid, IQ = 140, vast. Bij latere diagnoses was dat PDD en PDD/NOS. Dat zou nu ASS hebben geheten, vermoed ik.
World of Warcraft: Legion
maandag 22 juli 2019 om 05:17
hans66 schreef: ↑21-07-2019 23:02Mijn eerste autismediagnose was toen ik 4 was. (Toen ik 18 maanden was, kreeg ik de foutieve diagnose verstandelijke beperking) Dat was gewoon "autisme" (zonder een specifieke naam). Ze stelden ook hoogbegaafdheid, IQ = 140, vast. Bij latere diagnoses was dat PDD en PDD/NOS. Dat zou nu ASS hebben geheten, vermoed ik.
Dat vind ik altijd opmerkelijk, bij mij in de kleuterschool hadden ze het over motorisch geblokkeerd en zonderde ik me van de groep af, verder was ik braaf en stil. In het eerste leerjaar hebben ze het over dat ik dom ben. Vandaar buitengewoon onderwijs. Dan op 11a 12 hebben ze het over depressie, op 13a 14 komt pas autisme ter sprake en dan op 15 de test. En tot die test was ik me van niets bewust, ik was stil maar verder deed ik mee, ik lees die dingen in mijn diagnose papieren. Nu hoor je in België ook van diagnoses zeer jong, maar hoewel ik maar 29 ben, in mijn jonge tijd leek niemand het te kennen eerst . Zelfs lang niet in buitengewoon onderwijs waar ik toch al van 7 rondhing en dat gespecialiseerd is in dat soort dingen.
maandag 22 juli 2019 om 11:41
Waar ik ook niks aan vond op school waren van die projectdagen en doe-dagen. Sportdag, Koninginnedag (spelletjes), een gastles techniek. Bij die techniek kregen we opdrachten waar ik werkelijk geen jota van snapte, ondanks extra uitleg. De docent zei: "Ja het gaat goed bij jullie. Alleen JIJ hebt er nog een beetje moeite mee he? Zo frustrerend. We gingen in groep 7 en 8 naar de middelbare school kijken. Alle klasgenoten enthousiast. Ik was alleen maar bang wat ging komen. In de brugklas hadden we een soort inloopavond. Ouders mochten komen kijken hoe het eraan toe ging op school. Er was ook een quiz. Als je een vraag dacht te weten moest je je vinger op steken. Ik deed dat niet. Mijn moeder: "Al die pubers willen laten zien wat ze kunnen. En Hondenmens zit te gewoon wachten tot het voorbij is. Dat vond ze zo jammer.
maandag 22 juli 2019 om 11:42
maandag 22 juli 2019 om 11:46
Als de ouder zelf anders in elkaar zit snap ik dat ze het kind willen pushen mee te doen, maar als je zelf ook geen zin hebt in sociale verplichtingen maar tegen heug en meug gaat 'omdat dat er bij hoort' ipv dat je als puber de kont tegen de krib gooit en je eigen plan trekt en dat ook nog 'ns bij je kind afdwingt terwijl je jezelf juist in zijn gedrag herkent. Dát snap ik niet. Juist als de onzindingen niet meer hoeven zoals verjaardagen, dan is het makkelijker wel netjes aanwezig te zijn bij een gouden bruiloft bijv.
maandag 22 juli 2019 om 11:55
Ik kwam ook op mijn 4e al bij hulpverleners. Ook vanwege motorische problemen en een juf die dat niet begreep. En extreem verlegen in de klas. Ook al had ik buiten school wel speelafspraakjes met klasgenoten. Op mijn 9e weer hulp ingeschakeld omdat ik weer diezelfde juf kreeg en eetproblemen van de stress. De diagnose was toen "extreme faalangst." De school had verder geen problemen met me. Qua leren was ik gemiddeld, maar werd bestempeld als "te braaf". Op mijn 17e weer therapie gekregen voor meer zelfvertrouwen omdat ik veel gepest werd en geen aansluiting vond met klasgenoten. Toen mijn MBO opleiding mislukte, zijn we verder gaan kijken waar mijn problemen vandaan kwamen. Op mijn 20e de diagnose ASS. Ik heb van meerdere vormen kenmerken.pplakke schreef: ↑22-07-2019 05:17Dat vind ik altijd opmerkelijk, bij mij in de kleuterschool hadden ze het over motorisch geblokkeerd en zonderde ik me van de groep af, verder was ik braaf en stil. In het eerste leerjaar hebben ze het over dat ik dom ben. Vandaar buitengewoon onderwijs. Dan op 11a 12 hebben ze het over depressie, op 13a 14 komt pas autisme ter sprake en dan op 15 de test. En tot die test was ik me van niets bewust, ik was stil maar verder deed ik mee, ik lees die dingen in mijn diagnose papieren. Nu hoor je in België ook van diagnoses zeer jong, maar hoewel ik maar 29 ben, in mijn jonge tijd leek niemand het te kennen eerst . Zelfs lang niet in buitengewoon onderwijs waar ik toch al van 7 rondhing en dat gespecialiseerd is in dat soort dingen.
Ik vraag me vaak af hoe mijn leven eruit had gezien als ik eerder een diagnose had gehad.
maandag 22 juli 2019 om 12:56
Ik snap het helemaal niet goed, ook als ouders zelf anders in elkaar zitten, kunnen ze toch wel aanvoelen wat hun kind wel en niet fijn vindt.redbulletje schreef: ↑22-07-2019 11:46Als de ouder zelf anders in elkaar zit snap ik dat ze het kind willen pushen mee te doen, maar als je zelf ook geen zin hebt in sociale verplichtingen maar tegen heug en meug gaat 'omdat dat er bij hoort' ipv dat je als puber de kont tegen de krib gooit en je eigen plan trekt en dat ook nog 'ns bij je kind afdwingt terwijl je jezelf juist in zijn gedrag herkent. Dát snap ik niet. Juist als de onzindingen niet meer hoeven zoals verjaardagen, dan is het makkelijker wel netjes aanwezig te zijn bij een gouden bruiloft bijv.
Als uitjes het niet voor hem of haar doen en zelfs drama's worden, waarom hem /haar dan elke keer weer meeslepen?
Maar misschien heeft die ouder zelf juist ook ass zonder dat te weten en kan het zijn kind niet goed aanvoelen en is het zelf ook te star.
.
maandag 22 juli 2019 om 14:44
Voor mijn motorisch geblokkeerd zijn moest ik naar kinesist, maar ik herinner mij daar niet veel meer van was denk ik tussen 4 en 6j. Er staat dat ik bang was voor sommige oefeningen.hondenmens schreef: ↑22-07-2019 11:55Ik kwam ook op mijn 4e al bij hulpverleners. Ook vanwege motorische problemen en een juf die dat niet begreep. En extreem verlegen in de klas. Ook al had ik buiten school wel speelafspraakjes met klasgenoten. Op mijn 9e weer hulp ingeschakeld omdat ik weer diezelfde juf kreeg en eetproblemen van de stress. De diagnose was toen "extreme faalangst." De school had verder geen problemen met me. Qua leren was ik gemiddeld, maar werd bestempeld als "te braaf". Op mijn 17e weer therapie gekregen voor meer zelfvertrouwen omdat ik veel gepest werd en geen aansluiting vond met klasgenoten. Toen mijn MBO opleiding mislukte, zijn we verder gaan kijken waar mijn problemen vandaan kwamen. Op mijn 20e de diagnose ASS. Ik heb van meerdere vormen kenmerken.
Ik vraag me vaak af hoe mijn leven eruit had gezien als ik eerder een diagnose had gehad.
Op 7 ben ik eens betrapt op niet eten in buitengewoon onderwijs ook stress, ze keken brood dozen na in de klas maar vanaf toen kieperde ik het stiekem weg. Ik heb altijd alsof gedaan in grote drukke eetzaal en verder nooit betrapt, staat ook niet in mijn papieren denk ik. Mijn punten waren goed volgens mijn papieren.https://i.ibb.co/Yh27R0H/leer.jpg
Maar op 15 had ik dan die iq test die me zei dat ik niets wist. Al wist ik dat toen niet want die papieren pas de laatste tijd gezien.
Therapie heb ik nooit gehad, maar dit kadert ook in mijn iq dat op 15 op 67 is vastgelegd. Bij mensen met dat soort iq word of werd dat niet zo gedaan vermoed ik. Ik ging zelf ook nooit in op vragen in over gevoelens. Toen mijn ouders zeiden je hebt autisme zei ik daar niets op en dat was het. Toen moest ik op 16 naar school waar ze nog kinderfilms keken en papier marche deden. Dat is is eerder om het zelfvertrouwen nog dieper te laten zakken. En verder heel veel werk dat ze ook in beschutte werkplaats doen op die school.
Maar ik denk niet dat therapie mij kon helpen of mijn leven er anders zou laten uitzien mocht dit al jonger ontdekt zijn. Ik volg al jaren 3 soaps ik weet dus wel wat van gezichtsexpressie, maar dat na doen is nog zo simpel niet. En ik voel mij daar niet goed bij, zwijgen en naar de grond kijken voelt mij beter. Of digitaal, of mijn ouders zij hebben daar nooit iets uit gemaakt dat ik geen emoties uit.
maandag 22 juli 2019 om 14:51
Ik was ook slecht in ruwe motoriek. Gym haatte ik. Daarbij zag ik ook geen diepte dus was slecht in balsport. Nooit therapie gehad ervoor. Mijn fijne motoriek is wel heel goed. Zelfs nu loop ik recht, maar moet ik er aan denken. Ook de bal van de voet eerst zetten. Mes en vork hou ik nog steeds raar vast.
Overigens zit ik in een 'ik blijf forever alone'bui. Ik ga zo maar zwemmen ter afleiding.
Overigens zit ik in een 'ik blijf forever alone'bui. Ik ga zo maar zwemmen ter afleiding.
Sugar and spice, and everything nice.
maandag 22 juli 2019 om 14:53
maandag 22 juli 2019 om 15:00
Ik houd mijn bestek ook raar vast, en bij gym hield ik alles vast met links, terwijl ik rechts ben en niemand snapte dat, maar ik kon en kan niet vangen met rechts.
Fijn motoriek gaat goed bij me, al word het door HMS wel slechter/houteriger.
Grove motoriek niet geweldig, kon goed vangen maar niet gooien, voetballen ook niet enzo.
Fijn motoriek gaat goed bij me, al word het door HMS wel slechter/houteriger.
Grove motoriek niet geweldig, kon goed vangen maar niet gooien, voetballen ook niet enzo.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 22 juli 2019 om 15:24
Hier precies hetzelfde.Kohaku schreef: ↑22-07-2019 15:00Ik houd mijn bestek ook raar vast, en bij gym hield ik alles vast met links, terwijl ik rechts ben en niemand snapte dat, maar ik kon en kan niet vangen met rechts.
Fijn motoriek gaat goed bij me, al word het door HMS wel slechter/houteriger.
Grove motoriek niet geweldig, kon goed vangen maar niet gooien, voetballen ook niet enzo.
maandag 22 juli 2019 om 15:37
Touché.impala schreef: ↑22-07-2019 12:56Ik snap het helemaal niet goed, ook als ouders zelf anders in elkaar zitten, kunnen ze toch wel aanvoelen wat hun kind wel en niet fijn vindt.
Als uitjes het niet voor hem of haar doen en zelfs drama's worden, waarom hem /haar dan elke keer weer meeslepen?
Maar misschien heeft die ouder zelf juist ook ass zonder dat te weten en kan het zijn kind niet goed aanvoelen en is het zelf ook te star.
@Renee_XX:
Spijtig van je schuldgevoel maar laat dit niet domineren. Zwelg niet in dat verleden.
Hopelijk zal je zoon ondertussen ook beseffen dat jij je best deed en hopelijk is dit voldoende voor jou, want een echt innige band opbouwen zal een eeuwig streven blijven.
maandag 22 juli 2019 om 15:50
Hier ook. Ik loop ook altijd tegen dingen aan, hoeken van tafels enzo. Heb daar vaak blauwe plekken van op mijn been.
.
maandag 22 juli 2019 om 17:06
Ik probeer dit op te lossen door zoveel mogelijk van die persoon te weten. Ik onthoud van hem veel dingen die hij in het verleden mij ooit vertelde. Dan weet ik de achtergrond. Dan weet ik of een bepaald gedrag van mij hem irriteert of welk gedrag hij van mij leuk vindt. Omgekeerd weten collega's die mij goed kennen, welk soort opmerkingen bij mij goed valt. Ik onthoud wel details in iemands gedrag.Kandijsuiker schreef: ↑22-07-2019 14:53Met gezichtsuitdrukkingen geen probleem. Ik merk het snel wanneer iemand geirriteerd is maar snap vaak niet wat ik verkeerd deed tot de verwijten komen. Kleine dingen die voor mij irrelevant zijn. Zoals wel of geen groetjes onder een app/mail.
Of bepaald gedrag gewenst is hangt ook van de situatie af. Andere collega's accepteren dat of keuren dat af. Ik moet denken aan bedrijfscultuur of omgangsvormen tussen specifieke vrienden.
World of Warcraft: Legion
maandag 22 juli 2019 om 17:10
Heel veel mensen denken dat er van alles maakbaar is, dus als je een kind nou maar vaak genoeg meeneemt naar een pretpark gaat ie het vanzelf leuk vinden.impala schreef: ↑22-07-2019 12:56Ik snap het helemaal niet goed, ook als ouders zelf anders in elkaar zitten, kunnen ze toch wel aanvoelen wat hun kind wel en niet fijn vindt.
Als uitjes het niet voor hem of haar doen en zelfs drama's worden, waarom hem /haar dan elke keer weer meeslepen?
Maar misschien heeft die ouder zelf juist ook ass zonder dat te weten en kan het zijn kind niet goed aanvoelen en is het zelf ook te star.
En daarnaast is ook een veelgehoorde kreet dat kinderen ook moeten leren om dingen te doen die ze niet zo leuk vinden, want later, als ze groot zijn, zullen ze dat nog wel vaker tegenkomen.
Gewoon rekening houden met de voorkeuren van je kind komt je iig hier op Viva te staan op het commentaar dat je je kind te veel pampert en beschermt. En niet alleen hier op Viva, ook in de maatschappij heerst steeds meer het idee dat dit soort zaken gewoon een kwestie zijn van opvoeding.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 22 juli 2019 om 17:18
Er is een heel groot verschil tussen pamperen, waar ik zelf natuurlijk ook absoluut geen voorstander van ben en je kind dingen laten doen die het haat. Pamperen is je kind teveel beschermen en teveel uit handen nemen.Solomio schreef: ↑22-07-2019 17:10Heel veel mensen denken dat er van alles maakbaar is, dus als je een kind nou maar vaak genoeg meeneemt naar een pretpark gaat ie het vanzelf leuk vinden.
En daarnaast is ook een veelgehoorde kreet dat kinderen ook moeten leren om dingen te doen die ze niet zo leuk vinden, want later, als ze groot zijn, zullen ze dat nog wel vaker tegenkomen.
Gewoon rekening houden met de voorkeuren van je kind komt je iig hier op Viva te staan op het commentaar dat je je kind te veel pampert en beschermt. En niet alleen hier op Viva, ook in de maatschappij heerst steeds meer het idee dat dit soort zaken gewoon een kwestie zijn van opvoeding.
Eigenlijk staan deze twee dingen totaal los van elkaar. Een ouder kan ook allebei doen.
impala wijzigde dit bericht op 22-07-2019 17:20
4.80% gewijzigd
.
maandag 22 juli 2019 om 17:20
Ja, dat weet jij, dat weet ik, maar dat weet de goegemeente niet.
Als ik mijn kind op de fiets nog steeds overal naar toe breng vindt men dat ik overbeschermend ben.
Dat hij niet alleen op straat kan, omdat hij context-blind is, dat zien mensen niet en dat geloven ze ook niet.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 22 juli 2019 om 17:28
Dat wil je helemaal niet zien op straat.
Hij is de weg kwijt zodra hij de straat op gaat.
Hij heeft geen enkel richtingsgevoel, kan na 100x bij dezelfde kruising linksaf geslagen te zijn bij de 101e keer weer vragen welke kant we op moeten.
Het is onbegrijpelijk voor mij, maar ik weet innmiddels hoe het bij hem (niet) werkt.
Hij is nu onlangs verhuisd, naar een andere Beschermd Wonen plek en opnieuw moeten ze eerst weer ervaren dat ie bepaalde dingen echt niet kan. Begeleider vroeg al of ik zoon niet onderschatte.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
maandag 22 juli 2019 om 18:15
Misschien voelen ze het zelf idd niet aan. En misschien laten ze zichzelf ook teveel leiden door wat sociaal wenselijk is. Of ze denken ook echt dat iets in het belang van hun kind is. Bezord zijn dat ze er alleen voor komen te staan als ze als ouders wegvallen. Daar zit natuurlijk wat in al sta ik er liever alleen voor dan mezelf anders voor te moeten doen dan ik ben.impala schreef: ↑22-07-2019 12:56Ik snap het helemaal niet goed, ook als ouders zelf anders in elkaar zitten, kunnen ze toch wel aanvoelen wat hun kind wel en niet fijn vindt.
Als uitjes het niet voor hem of haar doen en zelfs drama's worden, waarom hem /haar dan elke keer weer meeslepen?
Maar misschien heeft die ouder zelf juist ook ass zonder dat te weten en kan het zijn kind niet goed aanvoelen en is het zelf ook te star.
maandag 22 juli 2019 om 18:34
Bij mij is zowel de grove als fijne motoriek slecht. Ik denk soms dat ik ook Dyspraxie heb. Op mijn 7e therapie gehad om wat leesbaarder te schrijven. En een bal vangen. Nog steeds houd ik mijn pen en bestek raar vast. Turnen ging redelijk, was vrij lenig. Koprollen, handstand enz. Maar op de evenwichtsbalk was ik wiebelig. Ik stoot me heel vaak aan dingen. Loop met mijn voeten naar binnen en daardoor kan ik niet goed rennen. Het lukt niet om op het rennen en de stand van mijn voeten tegelijk te letten. Dus struikel ik. En ik heb absoluut geen gevoel voor ritme.
