Kinderen
alle pijlers
Bewust kindvrij sinds 2010, deel 25
maandag 2 september 2019 om 20:20
Luistervink schreef: ↑02-09-2019 19:48Mijn buren woonden op 45m2 met maar een slaapkamer, maar wisten er een mouw aan te passen met schuifgordijntjes en weet ik wat.
Voortplantingsdrang gaat boven alles in crisistijd blijkbaar
Damn....
dinsdag 3 september 2019 om 10:05
Moet ff mijn frustratie uitten!
Mijn buren waren altijd aan het feesten tot drie uur s,nachts, dus kon vaak niet slapen van ze.
Intussen werd de buurvrouw luidruchtig zwanger gemaakt, voordeel hiervan is dat de feestjes nu meestal rond een uur eindigden.
Maar word nu drie keer per nacht wakker gemaakt door een jankend jong
En gewoon laten janken hoor, vooral je nest niet uitkomen.
Zo dat is er uit..
Mijn buren waren altijd aan het feesten tot drie uur s,nachts, dus kon vaak niet slapen van ze.
Intussen werd de buurvrouw luidruchtig zwanger gemaakt, voordeel hiervan is dat de feestjes nu meestal rond een uur eindigden.
Maar word nu drie keer per nacht wakker gemaakt door een jankend jong
En gewoon laten janken hoor, vooral je nest niet uitkomen.
Zo dat is er uit..
Carpe Diem
dinsdag 3 september 2019 om 10:40
Oh jezuselmo1972 schreef: ↑03-09-2019 10:05Moet ff mijn frustratie uitten!
Mijn buren waren altijd aan het feesten tot drie uur s,nachts, dus kon vaak niet slapen van ze.
Intussen werd de buurvrouw luidruchtig zwanger gemaakt, voordeel hiervan is dat de feestjes nu meestal rond een uur eindigden.
Maar word nu drie keer per nacht wakker gemaakt door een jankend jong
En gewoon laten janken hoor, vooral je nest niet uitkomen.
Zo dat is er uit..
Kun je het bespreekbaar met ze maken? Laten huilen is een prima opvoedstrategie, maar niet als je in een gehorig huis woont, dan speelt het belang van je buren ook mee vind ik hoor.
dinsdag 3 september 2019 om 23:34
Jaaaaa! Kindvrije zone please! Gewoon achterin het toestel een wandje bouwen, mensen met kinderen daarachter. Maak voor mijn part bankjes met 4 gordels waar normaal 3 stoelen staan. Passen er makkelijk 4 kids, scheelt ruimte!
dinsdag 3 september 2019 om 23:55
Puz je bent mijn kindvrije-twin. Hier idem dito. 2 siblings en sinds komst van kleinkinderen draait alles om hen. Familiebijeenkomsten, verjaardagen, laat staan dat we nog eens iets niet-kindbased kunnen doen. Ik heb sinds de komst van de kleinkinderen moeten accepteren dat er geen ruimte meer is voor een band tussen mijn moeder en mij in de vorm van afspreken of activiteiten. Voorheen gingen we wel eens winkelen, samen lunchen, kon ik in het weekend langswippen voor koffie en een praatje. Ook mijn vader vond het altijd gezellig als ik er was. Nu zit altijd 1 van mijn siblings er met de kinderen in het weekend of ze hangen de grootouders uit en passen op (thuis of elders) verzorgen kinderpartijtjes, zijn weekendje in zo'n gruwelijk kindervakantiepark enz. Afspreken met mijn moeder lukt dus al jaren niet meer, dat doet pijn maar het is niet anders. Ze begrijpt mij niet. Andersom heb ik ook keuzes hierin gemaakt. Familieuitjes waar ik slechts wordt ingezet als vulling, meebetalende partij of oppas/hondenuitlater/cateraar pas ik voor. Ze zien het niet, mijn ouders niet en mijn siblings niet. Ze zijn net als bij jou verbaasd of vinden dat ik geen moeite doe. Ik heb 1x geprobeerd het uit te leggen. Dat er niets aan is voor mij als ik in geen enkel gesprek betrokken wordt laat staan dat er interesse in mij is (Hoe is het? Werk? Verbouwing? Leuke vakantie gehad? Niets van dat)maar er is absoluut geen begrip of empathie. Dus eigen keuzes maken, gaan voor jezelf, relatie, vrienden en anderen die ook kunnen geven ipv alleen nemen.Puz_n_Boots schreef: ↑30-08-2019 12:39@Redbulletje: Wees inderdaad maar blij dat je enig kind bent. Dan blijft je een hoop ellende bespaard. Begrijp me niet verkeerd: er zijn genoeg dingen die ik tijdens de zwangerschappen van directe familie heb kunnen waarderen, en ook toen de baby's er eenmaal waren, zijn er momenten geweest die ik niet had willen missen. Alleen al het zien hoe blij mijn sibling was toen ze aankondigde zwanger te zijn, moeder werd, etc.
Maar over het algemeen ervaar ik het als een aardverschuiving binnen de familie. Niets is meer hetzelfde, de onbezorgde tijd zonder kinderen komt nooit meer terug. Het ergste tot nu toe vind ik om te zien hoe mensen die je al je hele leven kent, veranderen na het krijgen van (klein)kinderen. Mijn ouders zijn erg veranderd hierdoor. Het is zelfs zo erg dat mijn moeder me een keer heeft gezegd meer te houden van haar eerste kleinkind dan van mij (haar eerste kind). Die kwam wel ff binnen! Saillant detail: ze vond het doodnormaal en was ervan overtuigd dat dit voor alle grootouders gold!
De band met mijn sibling was altijd zeer sterk, we verschillen veel van elkaar, maar waren desondanks als twee handen op één buik (zelfde geldt voor schoonsibling). We deden de gekste dingen samen en bespraken bijna alles. Na de "voortplanting" zijn het twee hele burgerlijke saaie, zure pruimen geworden, die het nog maar over weinig anders kunnen hebben dan over hun kinderen. Ow ja, en wat betreft samen leuke dingen doen, komen ze tegenwoordig niet veel verder meer dan een speeltuin of dierentuin. Ze zijn altijd stomverbaasd als we zeggen niet mee te gaan...
woensdag 4 september 2019 om 06:38
Ik durf het bijna niet te zeggen als kindvrije maar ik ben dolblij met mijn broertje en nog blijer dat er straks in april een kind komt bij hen.
Ze willen zo graag een kindje en ik gun het ze van harte. Ja natuurlijk gaan er dingen veranderen nu, maar ik maak me geen zorgen dat straks alles om die kinderen draait. Daar zijn we veel te nuchter voor als familie.
Mijn moeder kijkt er niet heel erg naar uit om oma te worden en wordt echt niet zo'n oma die alleen nog maar over kleinkind gaat praten. Dat zit helemaal niet in haar, daarvoor vindt ze kleine kinderen niet leuk genoeg. Dat deed ze bij ons ook niet.
Als ik een dagje met mijn broer of schoonzus op stap zou willen zonder kind zou dat gewoon nog kunnen. We zijn super makkelijk met elkaar.
Ze weten dondersgoed dat ik niet zoveel met eindeloze gesprekken over kinderen heb. Desondanks kijk ik er naar uit om tante te worden en vind ik het juist wel leuk, wat nieuw leven in onze kleine familie. Wat leven in de brouwerij zeg maar.
Ik heb al aangeboden om eens per week of om de week op te passen.
Ik wilde altijd al graag tante worden, wel de lusten maar niet de lasten. En ik hoop gewoon een goede band met mijn neefje of nichtje op te kunnen bouwen.
Ik zie het niet als een aardverschuiving binnen de familie maar meer als een verrijking. En mijn broertje is dolgelukkig, wat wil ik nog meer als grote zus.
Elmo, wat balen zeg. Er woont hier bij mij beneden ook een baby maar ondanks dat we in een heel gehorig huis wonen hoor ik hem zelden. En toch schijnt hij heel vaak te janken. Lastig, je kan er wat van zeggen maar ja ik betwijfel of dat nut heeft. Werken oordoppen niet? En laten huilen deed mijn moeder ook, werkt volgens haar beter dan meteen naast het bed staan. Nu mag het niet meer maar vroeger was dat doodnormaal.
Ze willen zo graag een kindje en ik gun het ze van harte. Ja natuurlijk gaan er dingen veranderen nu, maar ik maak me geen zorgen dat straks alles om die kinderen draait. Daar zijn we veel te nuchter voor als familie.
Mijn moeder kijkt er niet heel erg naar uit om oma te worden en wordt echt niet zo'n oma die alleen nog maar over kleinkind gaat praten. Dat zit helemaal niet in haar, daarvoor vindt ze kleine kinderen niet leuk genoeg. Dat deed ze bij ons ook niet.
Als ik een dagje met mijn broer of schoonzus op stap zou willen zonder kind zou dat gewoon nog kunnen. We zijn super makkelijk met elkaar.
Ze weten dondersgoed dat ik niet zoveel met eindeloze gesprekken over kinderen heb. Desondanks kijk ik er naar uit om tante te worden en vind ik het juist wel leuk, wat nieuw leven in onze kleine familie. Wat leven in de brouwerij zeg maar.
Ik heb al aangeboden om eens per week of om de week op te passen.
Ik wilde altijd al graag tante worden, wel de lusten maar niet de lasten. En ik hoop gewoon een goede band met mijn neefje of nichtje op te kunnen bouwen.
Ik zie het niet als een aardverschuiving binnen de familie maar meer als een verrijking. En mijn broertje is dolgelukkig, wat wil ik nog meer als grote zus.
Elmo, wat balen zeg. Er woont hier bij mij beneden ook een baby maar ondanks dat we in een heel gehorig huis wonen hoor ik hem zelden. En toch schijnt hij heel vaak te janken. Lastig, je kan er wat van zeggen maar ja ik betwijfel of dat nut heeft. Werken oordoppen niet? En laten huilen deed mijn moeder ook, werkt volgens haar beter dan meteen naast het bed staan. Nu mag het niet meer maar vroeger was dat doodnormaal.
woensdag 4 september 2019 om 08:47
Madrid87, natuurlijk mag je dat wel leuk vinden. We zijn toch niet allemaal hetzelfde.
Ik woon in een kindrijke straat, maar over het algemeen heb ik weinig last van de kinderen en ook niet van de basisschool die 200 meter bij mij vandaan is. Om eerlijk te zijn vind ik het meestal wel een gezellig geluid als de buurkinderen op straat aan het spelen zijn. Dat maakt het allemaal wat levendiger. En elk voorjaar wordt er weer een nieuw blik kinderen opengetrokken dat net oud genoeg is om alleen op straat te spelen (we wonen in een soort hofje) en dan ook ineens voor ons huis langs komt rennen. Ja, dat vind ik best leuk.
Ik heb aan de ene kant niets met kinderen, niet echt positief of negatief. Maar bepaalde kinderen vind ik irritant en bepaalde kinderen vind ik leuk. De rest vind ik eigenlijk niet interessant. Daarnaast vind ik de biologische/psychologische ontwikkeling bij kinderen vaak wel interessant. Als in, op een bepaald moment gaat een kind van reflexmatig naar dingen kijken, naar echt bewust kijken. Dát vind ik heel interessant.
En mbt het laten huilen. De meeste ouders horen wel het verschil tussen huilen omdat een kind zich ongemakkelijk voelt of omdat een kind gewoon geluid maakt. Sommige volwassenen praten hardop in zichzelf, sommige kinderen huilen/brabbelen in zichzelf. Dan hoeft er niet altijd iets te zijn.
Maar je kunt het altijd voorzichtig aankaarten. Misschien heeft het kind wel heel veel last van krampjes en dan is het lastig om een kind stil te krijgen. Als ouder wil je dat ook wel, want niet huilen is geen pijn. En vaak als je weet waardoor het komt, kun je er vaak meer begrip voor opbrengen en is het minder lastig.
Ik woon in een kindrijke straat, maar over het algemeen heb ik weinig last van de kinderen en ook niet van de basisschool die 200 meter bij mij vandaan is. Om eerlijk te zijn vind ik het meestal wel een gezellig geluid als de buurkinderen op straat aan het spelen zijn. Dat maakt het allemaal wat levendiger. En elk voorjaar wordt er weer een nieuw blik kinderen opengetrokken dat net oud genoeg is om alleen op straat te spelen (we wonen in een soort hofje) en dan ook ineens voor ons huis langs komt rennen. Ja, dat vind ik best leuk.
Ik heb aan de ene kant niets met kinderen, niet echt positief of negatief. Maar bepaalde kinderen vind ik irritant en bepaalde kinderen vind ik leuk. De rest vind ik eigenlijk niet interessant. Daarnaast vind ik de biologische/psychologische ontwikkeling bij kinderen vaak wel interessant. Als in, op een bepaald moment gaat een kind van reflexmatig naar dingen kijken, naar echt bewust kijken. Dát vind ik heel interessant.
En mbt het laten huilen. De meeste ouders horen wel het verschil tussen huilen omdat een kind zich ongemakkelijk voelt of omdat een kind gewoon geluid maakt. Sommige volwassenen praten hardop in zichzelf, sommige kinderen huilen/brabbelen in zichzelf. Dan hoeft er niet altijd iets te zijn.
Maar je kunt het altijd voorzichtig aankaarten. Misschien heeft het kind wel heel veel last van krampjes en dan is het lastig om een kind stil te krijgen. Als ouder wil je dat ook wel, want niet huilen is geen pijn. En vaak als je weet waardoor het komt, kun je er vaak meer begrip voor opbrengen en is het minder lastig.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 4 september 2019 om 09:55
woensdag 4 september 2019 om 10:08
Misschien eens een sociaal praatje aanknopen als je ze ziet? Misschien komen ze er dan zelf mee dat kind bijvoorbeeld slecht slaapt/reflux heeft en zo.
Overlast is altijd irritant. Ik zou (zolang ik de keus/mogelijkheid heb) niet meer in een ouder, minder goed geïsoleerd huis willen wonen, ook al zou je vrij wonen.
Niet alleen voor geluid, maar ook omdat ons huidige huis super geïsoleerd is tegen warmte/koude en een warmtepomp/zonnepanelen/gasloos is. Dus ik hoor de buurkinderen alleen als ik buiten zit of de ramen open heb. Dat scheelt natuurlijk ook.
Als klagen telde als werk, dan had mijn ex zich ook moeiteloos een Mercedes kunnen veroorloven.
woensdag 4 september 2019 om 10:43
In mijn oude gehorige mini-appartementje huilde de bovenbuurbaby ook veel en de buurvrouw boven hen ergerde zich daar rot aan. En dat ontspoorde echt totaal, met veel gebeuk op de vloeren en politie aan toe. Daar lag ik ook wakker van, niet van de baby.
Ik zou inderdaad gewoon vanuit een soort van interesse even polsen hoe het gaat met de baby. Misschien is ie ziek, of proberen ze een nieuwe opvoedtechniek uit. Mijn bovenburen konden niet hun kind leren om in zijn eigen bedje te slapen, omdat hij dan iets meer zou huilen en de bovenbuurvrouw zou flippen. Dat lijkt me niet wenselijk.
Mijn huidige buren vertellen wel vaak wat er aan de hand is, dus ik weet waarom hun kind huilt. En dan weet je ook dat ze er alles aan doen om het binnen de perken te houden, hoewel ze er eigenlijk echt weinig aan kunnen doen. Het hoort gewoon bij bepaalde fasen. Dus ergeren heeft ook weinig zin.
woensdag 4 september 2019 om 15:15
wat heftig joh! hier gelukkig niks van dat alles en zijn de nichtjes een aanvulling op de familie, maar er is genoeg tijd over voor alle andere zaken. Natuurlijk heeft sinterklaas vééél meer charme gekregen nu er weer gelovende kinderen zijn, en natuurlijk wordt er bij activiteiten rekening gehouden met de meisjes, maar verder zijn we gewoon een groter gezin geworden en lunch en winkel ik nog vaak met mijn moeder.Familiemens schreef: ↑03-09-2019 23:55Puz je bent mijn kindvrije-twin. Hier idem dito. 2 siblings en sinds komst van kleinkinderen draait alles om hen. Familiebijeenkomsten, verjaardagen, laat staan dat we nog eens iets niet-kindbased kunnen doen. Ik heb sinds de komst van de kleinkinderen moeten accepteren dat er geen ruimte meer is voor een band tussen mijn moeder en mij in de vorm van afspreken of activiteiten. Voorheen gingen we wel eens winkelen, samen lunchen, kon ik in het weekend langswippen voor koffie en een praatje. Ook mijn vader vond het altijd gezellig als ik er was. Nu zit altijd 1 van mijn siblings er met de kinderen in het weekend of ze hangen de grootouders uit en passen op (thuis of elders) verzorgen kinderpartijtjes, zijn weekendje in zo'n gruwelijk kindervakantiepark enz. Afspreken met mijn moeder lukt dus al jaren niet meer, dat doet pijn maar het is niet anders. Ze begrijpt mij niet. Andersom heb ik ook keuzes hierin gemaakt. Familieuitjes waar ik slechts wordt ingezet als vulling, meebetalende partij of oppas/hondenuitlater/cateraar pas ik voor. Ze zien het niet, mijn ouders niet en mijn siblings niet. Ze zijn net als bij jou verbaasd of vinden dat ik geen moeite doe. Ik heb 1x geprobeerd het uit te leggen. Dat er niets aan is voor mij als ik in geen enkel gesprek betrokken wordt laat staan dat er interesse in mij is (Hoe is het? Werk? Verbouwing? Leuke vakantie gehad? Niets van dat)maar er is absoluut geen begrip of empathie. Dus eigen keuzes maken, gaan voor jezelf, relatie, vrienden en anderen die ook kunnen geven ipv alleen nemen.
ik zou heel verdrietig zijn als het bij ons zou gaan zoals jij beschrijft.
En doooooor!
donderdag 5 september 2019 om 20:57
@ my childfree-twin:Familiemens schreef: ↑03-09-2019 23:55Puz je bent mijn kindvrije-twin. Hier idem dito. 2 siblings en sinds komst van kleinkinderen draait alles om hen. Familiebijeenkomsten, verjaardagen, laat staan dat we nog eens iets niet-kindbased kunnen doen. Ik heb sinds de komst van de kleinkinderen moeten accepteren dat er geen ruimte meer is voor een band tussen mijn moeder en mij in de vorm van afspreken of activiteiten. Voorheen gingen we wel eens winkelen, samen lunchen, kon ik in het weekend langswippen voor koffie en een praatje. Ook mijn vader vond het altijd gezellig als ik er was. Nu zit altijd 1 van mijn siblings er met de kinderen in het weekend of ze hangen de grootouders uit en passen op (thuis of elders) verzorgen kinderpartijtjes, zijn weekendje in zo'n gruwelijk kindervakantiepark enz. Afspreken met mijn moeder lukt dus al jaren niet meer, dat doet pijn maar het is niet anders. Ze begrijpt mij niet. Andersom heb ik ook keuzes hierin gemaakt. Familieuitjes waar ik slechts wordt ingezet als vulling, meebetalende partij of oppas/hondenuitlater/cateraar pas ik voor. Ze zien het niet, mijn ouders niet en mijn siblings niet. Ze zijn net als bij jou verbaasd of vinden dat ik geen moeite doe. Ik heb 1x geprobeerd het uit te leggen. Dat er niets aan is voor mij als ik in geen enkel gesprek betrokken wordt laat staan dat er interesse in mij is (Hoe is het? Werk? Verbouwing? Leuke vakantie gehad? Niets van dat)maar er is absoluut geen begrip of empathie. Dus eigen keuzes maken, gaan voor jezelf, relatie, vrienden en anderen die ook kunnen geven ipv alleen nemen.
Wat verdrietig om dit te lezen! En oh zo herkenbaar voor mij! Wat dat betreft zitten we inderdaad helemaal in hetzelfde schuitje. Ik heb al vaker geprobeerd een en ander voorzichtig aan te kaarten bij mijn ouders, maar vanwege de roze bril voor "kinderen" kom ik altijd als verliezer uit de strijd. Mijn vader kan wel een en ander begrijpen waarom ik kindvrij wil zijn en blijven. Maar op andere momenten probeert hij weer te suggereren dat mijn leven met kinderen erbij een behoorlijke boost zou krijgen...
Met andere woorden: mijn leven zou verbeteren en ik zou als mens gelukkiger zijn. Nou bedankt, pap! 
Dat van die meebetalende partij is bij ons een steeds groter struikelblok aan het worden. Sibling heeft vaker aangekaart bij mij dat spaarpotje van siblings kiddo al zo lang leeg is. Hint!
Hint! Ik voel me een soort suikertante die bij iedere gelegenheid (sinterklaas, kerst, verjaardagen, eerste schooldag, eerste keer op het potje, naamdagen en weet ik veel wat.. over de brug moet komen. Want ja: "zij als kinderlozen hebben een goede carriere en weinig onkosten zonder kinderen." 
donderdag 5 september 2019 om 21:10
Ow ja, en ik krijg er nooit iets voor terug he! Nooit. Ja, alleen het contact met de kinderen (dat schijnt een voorrecht te zijn). Begrijp me niet verkeerd. Ik ben dol op die kids, maar het voelt soms wel een beetje als eenrichtingsverkeer. Ik verwen ze ook graag, als ik zie dat ze gelukkig zijn met cadeautjes, en hun ogen gaan glunderen, doet mij dat zeker goed. Maar dit is na 5 minuten alweer verdwenen en dan ligt het dure speelgoed in een hoek of erger nog het is stuk.Ik voel me een soort suikertante die bij iedere gelegenheid (sinterklaas, kerst, verjaardagen, eerste schooldag, eerste keer op het potje, naamdagen en weet ik veel wat.. over de brug moet komen.
Valt jullie dat ook op dat kinderen tegenwoordig zo respectloos met speelgoed omgaan? Dat ze elke dag maar nieuwe items nodig lijken te hebben om niet verveeld te raken en dat ouders hun kinderen daar ook nog flink in tegemoet komen (anders gevreesde grondstampertjes
en driftbuien). Ik kan me herinneren dat ik als kind maanden, zo niet jaaaren, met hetzelfde speelgoed speelde. Wij kregen alleen iets met sinterklaas en verjaardagen, that's it. Ik ben nooit verwend en daar ben ik mijn ouders tot op de dag vandaag nog steeds dankbaar voor. Ik ben nu nog zuinig op mijn spullen en doe geen gekke dingen met geld. Ik vraag me af hoe deze generatie kinderen zal opgroeien tot volwassenen.... niet te vergeten dat deze generatie kids voornamelijk wordt opgevoed door opa's en oma's en kinderjuffen, kinderdagverblijfmedewerksters 
peuterbegeleidsters? enfin: ik bedoel dus die mensen wat op zo'n kinderopvang werken. Je snapt me vast wel! 
puz_n_boots wijzigde dit bericht op 05-09-2019 21:53
0.09% gewijzigd
donderdag 5 september 2019 om 21:25
Even iets anders nog wat ik jullie wilde vragen:
In de maand september hebben wij altijd enorm veel verjaardagen waarbij we als familie (ook oom en tantes, vrienden) weer eens bij elkaar komen. Nu heb ik een aantal ooms en tantes al een lange tijd niet meer gezien, plus een familievriendin is recentelijk weer zwanger geworden, plus veel ooms en tantes hebben het jongste kind van sibling nog nooit kunnen bewonderen. Uit ervaring weet ik dat op dergelijke familiebijeenkomsten soms bingo-vragen uit de lucht komen vallen.
De vraag die ik verwacht is natuurlijk:
Wanneer krijgen jullie eens kinderen? (IRL zouden bepaalde familieleden met wat drank op ook weleens iets brutalers kunnen vragen wat op hetzelfde neerkomt, meer zeg ik er niet over
)
Je begrijpt dat als de vraag netjes en geinteresseerd klinkt (als in: Willen jullie ook kinderen?) ik ook een fatsoenlijk antwoord terug kan geven ("Nee, ik ben bewust kindvrij").
Is de vraag echter anders geformuleerd (rude en respectloos), wil ik ook graag een gehaaide reactie kunnen terugkaatsen. Wat zeggen jullie meestal tegen mensen die het lef hebben om op een zogenaamd lollige manier (lees: jou voor schut zettend), dit soort intieme vragen te durven stellen en plein publique aan jou of je partner?
In de maand september hebben wij altijd enorm veel verjaardagen waarbij we als familie (ook oom en tantes, vrienden) weer eens bij elkaar komen. Nu heb ik een aantal ooms en tantes al een lange tijd niet meer gezien, plus een familievriendin is recentelijk weer zwanger geworden, plus veel ooms en tantes hebben het jongste kind van sibling nog nooit kunnen bewonderen. Uit ervaring weet ik dat op dergelijke familiebijeenkomsten soms bingo-vragen uit de lucht komen vallen.
De vraag die ik verwacht is natuurlijk:
Wanneer krijgen jullie eens kinderen? (IRL zouden bepaalde familieleden met wat drank op ook weleens iets brutalers kunnen vragen wat op hetzelfde neerkomt, meer zeg ik er niet over
) Je begrijpt dat als de vraag netjes en geinteresseerd klinkt (als in: Willen jullie ook kinderen?) ik ook een fatsoenlijk antwoord terug kan geven ("Nee, ik ben bewust kindvrij").
Is de vraag echter anders geformuleerd (rude en respectloos), wil ik ook graag een gehaaide reactie kunnen terugkaatsen. Wat zeggen jullie meestal tegen mensen die het lef hebben om op een zogenaamd lollige manier (lees: jou voor schut zettend), dit soort intieme vragen te durven stellen en plein publique aan jou of je partner?
puz_n_boots wijzigde dit bericht op 05-09-2019 21:54
1.94% gewijzigd
donderdag 5 september 2019 om 21:32
We zijn inmiddels terug uit Engeland en inmiddels op een camping in Domburg. Zaterdag rijden we terug naar huis.
Engeland was schitterend mooi, maar in Kent is er niet veel vanaf de weg te zien, want je rijdt altijd maar door groene tunnels van heggen en bomen. De wegen zijn er niet zo goed onderhouden en er zijn veel files met hun rotondes. Er is enorme verdeeldheid over de Brexit, en de voorstanders overzien niet wat er gebeurt in Europa. Zij denken dat ze het meeste afdragen aan Europa (terwijl wij ook veel afdragen en Duitsland en Frankrijk nog meer), en het opnemen van asielzoekers zien ze niet zitten. Ze zitten letterlijk en figuurlijk op een eiland.
Voor het eerst staan we op een roompot camping. Er zijn hier meer mensen met honden maar heel veel mensen met kinderen. Dat is niet altijd even fijn. Ik hoor geregeld het alarmpje der ontevredenheid af gaan......
Engeland was schitterend mooi, maar in Kent is er niet veel vanaf de weg te zien, want je rijdt altijd maar door groene tunnels van heggen en bomen. De wegen zijn er niet zo goed onderhouden en er zijn veel files met hun rotondes. Er is enorme verdeeldheid over de Brexit, en de voorstanders overzien niet wat er gebeurt in Europa. Zij denken dat ze het meeste afdragen aan Europa (terwijl wij ook veel afdragen en Duitsland en Frankrijk nog meer), en het opnemen van asielzoekers zien ze niet zitten. Ze zitten letterlijk en figuurlijk op een eiland.
Voor het eerst staan we op een roompot camping. Er zijn hier meer mensen met honden maar heel veel mensen met kinderen. Dat is niet altijd even fijn. Ik hoor geregeld het alarmpje der ontevredenheid af gaan......
donderdag 5 september 2019 om 21:45
Wat vinden jullie eigenlijk van deze?
Als moeder van twee kinderen is ze perfect getraind in het aanpakken en afhandelen van moeilijke klanteneisen.
Die kwam ik tegen (werkgerelateerd) toen ik ergens een stukje over deze persoon las.
Ik heb echt 10x moeten lezen, en daarna nog 5 keer moeten dubbelchecken of ik dat echt goed gelezen had. Hoezo zou je je moederschap willen inzetten om jezelf te verkopen, alsof je, als moeder zijnde, beter bent in het aanpakken en afhandelen van moeilijke klanteneisen? En hoezo wil je je (veeleisende) klanten het gevoel geven dat je ze vergelijkt met een stel (demanding) kinderen? Want dat zeg je daar toch eigelijk mee? Het begint verdacht veel op een vorm van discriminatie naar (bewust) kindvrije vrouwen te lijken. En voor de vrouwen onder ons die wel heel graag moeder waren geworden, maar dit niet hebben/kunnen meemaken, een sneer.
Als moeder van twee kinderen is ze perfect getraind in het aanpakken en afhandelen van moeilijke klanteneisen.
Die kwam ik tegen (werkgerelateerd) toen ik ergens een stukje over deze persoon las.
Ik heb echt 10x moeten lezen, en daarna nog 5 keer moeten dubbelchecken of ik dat echt goed gelezen had. Hoezo zou je je moederschap willen inzetten om jezelf te verkopen, alsof je, als moeder zijnde, beter bent in het aanpakken en afhandelen van moeilijke klanteneisen? En hoezo wil je je (veeleisende) klanten het gevoel geven dat je ze vergelijkt met een stel (demanding) kinderen? Want dat zeg je daar toch eigelijk mee? Het begint verdacht veel op een vorm van discriminatie naar (bewust) kindvrije vrouwen te lijken. En voor de vrouwen onder ons die wel heel graag moeder waren geworden, maar dit niet hebben/kunnen meemaken, een sneer.
donderdag 5 september 2019 om 21:50
Geweldig, die moet ik onthouden. Probeer toch wat te genieten van jullie campingverblijf, ondanks alle alarmpjes der ontevredenheid.iones schreef: ↑05-09-2019 21:32We zijn inmiddels terug uit Engeland en inmiddels op een camping in Domburg. Zaterdag rijden we terug naar huis.
Engeland was schitterend mooi, maar in Kent is er niet veel vanaf de weg te zien, want je rijdt altijd maar door groene tunnels van heggen en bomen. De wegen zijn er niet zo goed onderhouden en er zijn veel files met hun rotondes. Er is enorme verdeeldheid over de Brexit, en de voorstanders overzien niet wat er gebeurt in Europa. Zij denken dat ze het meeste afdragen aan Europa (terwijl wij ook veel afdragen en Duitsland en Frankrijk nog meer), en het opnemen van asielzoekers zien ze niet zitten. Ze zitten letterlijk en figuurlijk op een eiland.
Voor het eerst staan we op een roompot camping. Er zijn hier meer mensen met honden maar heel veel mensen met kinderen. Dat is niet altijd even fijn. Ik hoor geregeld het alarmpje der ontevredenheid af gaan......
donderdag 5 september 2019 om 22:32
Buiten dat ik zulk soort gelegenheden zou skippen heb ik er nooit problemen mee gehad om te zeggen dat ik kinderen niet leuk vind en dat ze veel te veel tijd, energie en geld kosten. Geld wat ik liever aan leukere dingen besteed zoals reizen. Aangezien mensen toch vaak jaloers (niet als in misgunnen) reageren als je weer 'ns een mooie verre reis maakt en dan zeggen dat dat er voor hen niet in zit wegens gebonden aan dure kinderen en een dure periode, kan ik me niet herinneren de bekende 'maar je krijgt er zoveel voor terug' opmerking te hebben gehoord.Puz_n_Boots schreef: ↑05-09-2019 21:25Even iets anders nog wat ik jullie wilde vragen:
In de maand september hebben wij altijd enorm veel verjaardagen waarbij we als familie (ook oom en tantes, vrienden) weer eens bij elkaar komen. Nu heb ik een aantal ooms en tantes al een lange tijd niet meer gezien, plus een familievriendin is recentelijk weer zwanger geworden, plus veel ooms en tantes hebben het jongste kind van sibling nog nooit kunnen bewonderen. Uit ervaring weet ik dat op dergelijke familiebijeenkomsten soms bingo-vragen uit de lucht komen vallen.
De vraag die ik verwacht is natuurlijk:
Wanneer krijgen jullie eens kinderen? (IRL zouden bepaalde familieleden met wat drank op ook weleens iets brutalers kunnen vragen wat op hetzelfde neerkomt, meer zeg ik er niet over
Je begrijpt dat als de vraag netjes en geinteresseerd klinkt (als in: Willen jullie ook kinderen?) ik ook een fatsoenlijk antwoord terug kan geven ("Nee, ik ben bewust kindvrij").
Is de vraag echter anders geformuleerd (rude en respectloos), wil ik ook graag een gehaaide reactie kunnen terugkaatsen. Wat zeggen jullie meestal tegen mensen die het lef hebben om op een zogenaamd lollige manier (lees: jou voor schut zettend), dit soort intieme vragen te durven stellen en plein publique aan jou of je partner?
donderdag 5 september 2019 om 22:46
Nee hoor, je zeurt niet! Jouw huis, jouw regels. En kinderen slopen nou eenmaal veel. En ze zijn vaak vies (plakhandjes, snot e.d.).Blijenvrij schreef: ↑30-08-2019 07:53Hier mogen ze dat ook niet.
Wat ik vervelend vind, maar ik weet niet of ik dan zeur, is dat ze met z'n allen door huis gaan rennen. Ik wordt daar zó onrustig van. Zeur ik als ik daar iets van zeg? Mijn vriend vind het allemaal niet zo erg en is daar een stuk makkelijker in.
vrijdag 6 september 2019 om 06:33
' Het feit dat ik een baarmoeder heb wil niet zeggen dat ik hem wil gebruiken', heeft het hier wel eens een paar keer goed gedaan.Puz_n_Boots schreef: ↑05-09-2019 21:25
Is de vraag echter anders geformuleerd (rude en respectloos), wil ik ook graag een gehaaide reactie kunnen terugkaatsen. Wat zeggen jullie meestal tegen mensen die het lef hebben om op een zogenaamd lollige manier (lees: jou voor schut zettend), dit soort intieme vragen te durven stellen en plein publique aan jou of je partner?
Valhalla! Where the brave may live Forever!
vrijdag 6 september 2019 om 08:24
Puz n boots, in familiekring is er nooit naar gevraagd. Ze weten al hun hele leven dat ik weinig met kinderen heb. In collegasetting wel eens, en ik vind net als jou die vragen brutaal, want het gaat ze niets aan. Heb eens gezegd dat ik dat een priveonderwerp vind en dat ik het er niet over wilde hebben. Toen was het even stil. 
vrijdag 6 september 2019 om 08:26
vrijdag 6 september 2019 om 08:53
Thxx Redbulletje! Ik zou niets lievers willen zeggen dan dit, echter, ik kan me voorstellen dat in een drukke woonkamer waar sibling met kinderen aanwezig is, dit bij mijn familie een flinke discussie kan gaan uitlokken. Ik verwacht daar tegenvragen op, en dat probeer ik op verjaardagen toch liever te vermijden. Ik ben dus meer op zoek naar een gehaaid antwoord waarvan mensen denken: Okeeeeeej, lama gaan...redbulletje schreef: ↑05-09-2019 22:32Buiten dat ik zulk soort gelegenheden zou skippen heb ik er nooit problemen mee gehad om te zeggen dat ik kinderen niet leuk vind en dat ze veel te veel tijd, energie en geld kosten. Geld wat ik liever aan leukere dingen besteed zoals reizen. Aangezien mensen toch vaak jaloers (niet als in misgunnen) reageren als je weer 'ns een mooie verre reis maakt en dan zeggen dat dat er voor hen niet in zit wegens gebonden aan dure kinderen en een dure periode, kan ik me niet herinneren de bekende 'maar je krijgt er zoveel voor terug' opmerking te hebben gehoord.
