Relaties
alle pijlers
Negeren
maandag 9 september 2019 om 10:52
Ik weet niet meer wat ik met deze situatie aan moet. Mijn partner negeert mij na een ruzie. Soms gebeurt het wel drie keer in een maand. En dan niet 1 dag of uurtje negeren, maar echt dagenlang. De silent treatment zeg maar. Ik kan er niet meer tegen. Hij is geen prater, dat weet ik. Maar zodra het hem te heet onder de voeten wordt negeert hij mij. Zegt niks meer, gaat op de bank zitten staren of op de slaapkamer met zijn rug tegen de deur aan. Of gaat urenlang weg. Geen idee waar naartoe. En daar blijft het niet bij. Hij verstopt de afstandsbediening zodat ik geen tv kan kijken, haalt de gordijnen van de rails (hij weet dat ik daar een hekel aan heb), trekt het raam weer dicht als ik het open en zo kan ik nog wel even doorgaan.
En hij heeft niet alleen mij ermee, maar ook de kinderen. Hij zegt ook niks tegen hen, doet alsof ze lucht zijn, gooit bewust hard met de deuren als ze op bed liggen, verstopt de knutselspulletjes van mijn dochter (samengesteld gezin), haalt kindertekeningen van de kast, etc. Het ergste is nog dat hij mij op de verjaardag van mijn zoontje de hele dag genegeerd heeft. Hetzelfde toen hij af moest zwemmen. Of toen ik bestraling had flikte hij dit zelfs. (Ik had vorig jaar lymfklierkanker). Op andere momenten is het opeens weer een 'normaal' iemand, maar ik kan er niet meer tegen. En het ergste is dat ik meestal geen idee heb waar de ruzies over gaan. Ja, over te veel siroop gebruiken of broodbeleg...
Zo kregen de kinderen vanmorgen water bij hun ontbijt i.p.v. limonade (yoghi mogen ze van hem niet, net als heel veel andere dingen...)... Ik heb vanmiddag een afspraak bij de huisarts gemaakt. Ik kan niet meer. Wat moet ik nu? Het zou betekenen voor mijn kids dat ze voor de tweede keer een scheiding zouden meemaken. Maar dit kan zo niet meer. Ik wil ze kunnen geven wat ze verdienen en dat is geen weekend lang op hun tenen moeten lopen en verdrietig zijn.
En hij heeft niet alleen mij ermee, maar ook de kinderen. Hij zegt ook niks tegen hen, doet alsof ze lucht zijn, gooit bewust hard met de deuren als ze op bed liggen, verstopt de knutselspulletjes van mijn dochter (samengesteld gezin), haalt kindertekeningen van de kast, etc. Het ergste is nog dat hij mij op de verjaardag van mijn zoontje de hele dag genegeerd heeft. Hetzelfde toen hij af moest zwemmen. Of toen ik bestraling had flikte hij dit zelfs. (Ik had vorig jaar lymfklierkanker). Op andere momenten is het opeens weer een 'normaal' iemand, maar ik kan er niet meer tegen. En het ergste is dat ik meestal geen idee heb waar de ruzies over gaan. Ja, over te veel siroop gebruiken of broodbeleg...
Zo kregen de kinderen vanmorgen water bij hun ontbijt i.p.v. limonade (yoghi mogen ze van hem niet, net als heel veel andere dingen...)... Ik heb vanmiddag een afspraak bij de huisarts gemaakt. Ik kan niet meer. Wat moet ik nu? Het zou betekenen voor mijn kids dat ze voor de tweede keer een scheiding zouden meemaken. Maar dit kan zo niet meer. Ik wil ze kunnen geven wat ze verdienen en dat is geen weekend lang op hun tenen moeten lopen en verdrietig zijn.
anoniem_390382 wijzigde dit bericht op 09-09-2019 12:48
1.93% gewijzigd
maandag 9 september 2019 om 11:30
maandag 9 september 2019 om 11:32
+1REDHOTHEAD schreef: ↑09-09-2019 11:30Liever nog een scheiding dan deze emotionele mishandeling!
Zorg in ieder geval voor je kinderen als je dat niet voor jezelf wilt doen.
maandag 9 september 2019 om 11:34
REDHOTHEAD schreef: ↑09-09-2019 11:30Zorg in ieder geval voor je kinderen als je dat niet voor jezelf wilt doen.
Dit.
maandag 9 september 2019 om 11:34
Dit.REDHOTHEAD schreef: ↑09-09-2019 11:30Liever nog een scheiding dan deze emotionele mishandeling!
Zorg in ieder geval voor je kinderen als je dat niet voor jezelf wilt doen.
maandag 9 september 2019 om 11:35
Daarnaast voor de toekomst: misschien beter om te blijven latten. Niet omdat alle mannen eikels zijn en je vast geen goede kunt treffen, maar om jezelf én je kinderen e rust van je eigen huis en omgeving te gunnen, waarbij je stoorzenders kunt vragen weer naar hun eigen huis te gaan.
Later is nu
maandag 9 september 2019 om 11:36
maandag 9 september 2019 om 11:38
Heb je hem ooit verteld wat zijn gedrag voor invloed heeft op jou en de kinderen? Dus niet tijdens het negeren, maar op een ander tijdstip?
Dit is geen gezond gedrag. Wanneer dit zijn manier is om met stress om te gaan, dan is de keuze aan jou. Hem veranderen zal niet zo snel lukken wanneer hij niet inziet dat zijn gedrag niet gezond is.
Goed dat je naar de huisarts gaat.
Dit is geen gezond gedrag. Wanneer dit zijn manier is om met stress om te gaan, dan is de keuze aan jou. Hem veranderen zal niet zo snel lukken wanneer hij niet inziet dat zijn gedrag niet gezond is.
Goed dat je naar de huisarts gaat.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 9 september 2019 om 11:39
Dat is nog het ergste. Dat TO er voor kiest zich zo te laten behandelen is tot daar aan toe. Maar dat ze haar kinderen blootstelt aan dit soort zaken, negeren op de verjaardag van zoontje, knutselspullen van dochter verdonkeremanen, is niet goed te praten. TO is mede verantwoordelijk voor het leed dat haar kinderen nu moeten lijden.
Puritanism:
„The haunting fear that someone, somewhere, may be happy”
(HL Mencken)
„The haunting fear that someone, somewhere, may be happy”
(HL Mencken)
maandag 9 september 2019 om 11:39
maandag 9 september 2019 om 11:40
Kloptoudebaas schreef: ↑09-09-2019 11:39Dat is nog het ergste. Dat TO er voor kiest zich zo te laten behandelen is tot daar aan toe. Maar dat ze haar kinderen blootstelt aan dit soort zaken, negeren op de verjaardag van zoontje, knutselspullen van dochter verdonkeremanen, is niet goed te praten. TO is mede verantwoordelijk voor het leed dat haar kinderen nu moeten lijden.
en tot nu toe, erkende ze het niet.
Nu wel, dus elke dag die ze langer bij hem blijft, stelt ze bewust haar kinderen bloot aan zijn terreur
maandag 9 september 2019 om 11:43
grojo schreef: ↑09-09-2019 10:52Zegt niks meer, gaat op de bank zitten starten of op de slaapkamer met zijn rug tegen de deur aan. En daar blijft het niet bij. Hij verstopt de afstandsbediening zodat ik geen tv kan kijken, haalt de gordijnen van de rails (hij weet dat ik daar een hekel aan heb), trekt het raam weer dicht als ik het open en zo kan ik nog wel even doorgaan.
Hij doet ook nog moeite voor z'n pesterijen, trouwens.
Wanneer heb jij ooit kunnen denken dat dit geaccepteerd gedrag is?
Later is nu
maandag 9 september 2019 om 12:05
Heekenbaar. Mijn moeder kon vroeger na een ruzie met mijn vader, ons allemaal ook dagenlang doodnegeren. Vreselijk vond ik dat!! En we snapten ook niet dat ze dat dan tegen ons deed, wij hadden toch niks gedaan? Het was papa, die 'fout zat' (in ons ogen dan toen he?) Maar wij werden ook gestraft.
Ga!! Doe je kinderen dit niet terwijl je je er bewust van bent dat het ze schaadt...
Ga!! Doe je kinderen dit niet terwijl je je er bewust van bent dat het ze schaadt...
