Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
woensdag 18 september 2019 om 09:17
Femke, schrijf hem gewoon "Ik vond ons gesprek laatst erg gezellig. Zou je het leuk vinden om buiten werktijd eens iets te gaan drinken om ons gesprek voort te zetten?"
En verder lijkt het me idd erg vermoeiend met zo'n onvoorspelbare ex...
En die vermoeidheid... is inderdaad een gevolg van een erg vol hoofd (veel tabjes open), slecht slapen/veel dromen waardoor ik niet voldoende kan herstellen, veel prikkels, veel "moeten", altijd aan staan... En dat dan voor een lange tijd waardoor mijn batterij momenteel gewoon op is.
Dat ik m'n nek gekneusd heb en vermoedelijk ook een lichte hersenschudding helpen dan ook niet echt mee.
En verder lijkt het me idd erg vermoeiend met zo'n onvoorspelbare ex...
En die vermoeidheid... is inderdaad een gevolg van een erg vol hoofd (veel tabjes open), slecht slapen/veel dromen waardoor ik niet voldoende kan herstellen, veel prikkels, veel "moeten", altijd aan staan... En dat dan voor een lange tijd waardoor mijn batterij momenteel gewoon op is.
Dat ik m'n nek gekneusd heb en vermoedelijk ook een lichte hersenschudding helpen dan ook niet echt mee.
vrijdag 20 september 2019 om 16:40
Heel veel beterschap en sterkte, Biebeltje.
Ben zelf net terug van vakantie, bij en met familie.
Was erg geslaagd, maar soms ook erg intensief en soms met irritaties en aanvaringen.
Ben blij dat ik weer thuis ben.
Vind sowieso sociale omgang erg lastig en dan vooral om irritaties te laten merken, mijn grenzen aan te geven etc.
Ben vaak bang voor aanvaringen, conflicten, ruzies etc en dat is wel het laatste wat ik wil.
Vind het soweiso erg complex en lastig om met dit soort situaties om te gaan.
Gisteren ben ik online aangesproken door iemand waarmee ik 19 jaar geleden ooit ca een half jaar mee ben omgegaan.
Dit contact heeft mij destijds geen goed gedaan en ik heb dit dan ook snel verbroken.
Deze persoon was met erg verkeerd een rare dingen bezig, zoals drugs- en drankgebruik en hij gedroeg zich erg intimiderend en agressief.
Heb dit destijds als erg heftig, naar, intimiderend en indringend ervaren.
Vind het erg bizar dat hij ineens weer contact met mij heeft gezocht.
Heb hier niet op gereageerd en dit verder afgehouden.
Naast het feit dat ik verbaasd was, was ik toch ook wel onaangenaam verrast hierdoor.
Natuurlijk kan hij in positieve zin veranderd zijn.
Zelf heb ik echter niet meer de behoefte om contact met hem te hebben.
Heb genoeg aan mijn hoofd en hoef dit er absoluut niet bij te hebben.
Ben zelf net terug van vakantie, bij en met familie.
Was erg geslaagd, maar soms ook erg intensief en soms met irritaties en aanvaringen.
Ben blij dat ik weer thuis ben.
Vind sowieso sociale omgang erg lastig en dan vooral om irritaties te laten merken, mijn grenzen aan te geven etc.
Ben vaak bang voor aanvaringen, conflicten, ruzies etc en dat is wel het laatste wat ik wil.
Vind het soweiso erg complex en lastig om met dit soort situaties om te gaan.
Gisteren ben ik online aangesproken door iemand waarmee ik 19 jaar geleden ooit ca een half jaar mee ben omgegaan.
Dit contact heeft mij destijds geen goed gedaan en ik heb dit dan ook snel verbroken.
Deze persoon was met erg verkeerd een rare dingen bezig, zoals drugs- en drankgebruik en hij gedroeg zich erg intimiderend en agressief.
Heb dit destijds als erg heftig, naar, intimiderend en indringend ervaren.
Vind het erg bizar dat hij ineens weer contact met mij heeft gezocht.
Heb hier niet op gereageerd en dit verder afgehouden.
Naast het feit dat ik verbaasd was, was ik toch ook wel onaangenaam verrast hierdoor.
Natuurlijk kan hij in positieve zin veranderd zijn.
Zelf heb ik echter niet meer de behoefte om contact met hem te hebben.
Heb genoeg aan mijn hoofd en hoef dit er absoluut niet bij te hebben.
zondag 22 september 2019 om 08:17
@Femke, gewoon een berichtje sturen ... je kan er helemaal niets mee verliezen ! en hopelijk hou je er gewoon nog een gezellige tijd aan over 
Ik heb op mijn werk eindelijk durven/kunnen aangeven dat het een beetje veel is voor mij. Blij waren ze er niet mee, maar ik mag/kan dan toch 4/5de gaan werken. Twee halve dagen in de week, dat gaat toch een heel pak extra ademruimte geven !
Ben ook sinds vrijdag alleen weg, huisje gehuurd in the middle of nowhere en het doet deugd. Even mezelf verplichten om te verlangzamen, heerlijk ! Maar waarom lukt me dat thuis niet ?
Ik heb op mijn werk eindelijk durven/kunnen aangeven dat het een beetje veel is voor mij. Blij waren ze er niet mee, maar ik mag/kan dan toch 4/5de gaan werken. Twee halve dagen in de week, dat gaat toch een heel pak extra ademruimte geven !
Ben ook sinds vrijdag alleen weg, huisje gehuurd in the middle of nowhere en het doet deugd. Even mezelf verplichten om te verlangzamen, heerlijk ! Maar waarom lukt me dat thuis niet ?
zondag 22 september 2019 om 09:06
Ik hoop dat je daarvan snel opknapt.Biebeltje schreef: ↑18-09-2019 09:17En die vermoeidheid... is inderdaad een gevolg van een erg vol hoofd (veel tabjes open), slecht slapen/veel dromen waardoor ik niet voldoende kan herstellen, veel prikkels, veel "moeten", altijd aan staan... En dat dan voor een lange tijd waardoor mijn batterij momenteel gewoon op is.
Dat ik m'n nek gekneusd heb en vermoedelijk ook een lichte hersenschudding helpen dan ook niet echt mee.
World of Warcraft: Legion
zondag 22 september 2019 om 10:21
@Upward_spiral: Mijn vakanties waren meestal ook geslaagd, maar ben ook altijd weer blij als ik weer thuis ben. Was je met meerdere mensen?
Ik trek dat ook niet meer. Mijn oom stelde vorig jaar nog voor om met z'n vieren weg te gaan (hij erbij). Maar ik wilde niet. Vroeger van mijn 19e t/m 21e gedaan. Altijd moest hij wel iets zeggen over mijn tekortkomingen en hoe ik opgevoed ben. We hebben zeker leuke dingen gedaan, maar zijn opmerkingen zetten wel een grote stempel. De laatste jaren ga ik alleen nog met mijn moeder. Veel relaxter en ik hoef maar met 1 persoon rekening te houden.
Ik denk dat je goed gehandeld hebt door niet op die persoon van vroeger te reageren. De dingen die hij deed zou voor mij ook een echte no-go zijn. Mijn ervaring is dat mensen toch gauw in hun oude patroon terugvallen. Dat ze alleen maar even aardig doen uit nieuwsgierigheid en/of om er zelf voordeel uit te halen.
Ik trek dat ook niet meer. Mijn oom stelde vorig jaar nog voor om met z'n vieren weg te gaan (hij erbij). Maar ik wilde niet. Vroeger van mijn 19e t/m 21e gedaan. Altijd moest hij wel iets zeggen over mijn tekortkomingen en hoe ik opgevoed ben. We hebben zeker leuke dingen gedaan, maar zijn opmerkingen zetten wel een grote stempel. De laatste jaren ga ik alleen nog met mijn moeder. Veel relaxter en ik hoef maar met 1 persoon rekening te houden.
Ik denk dat je goed gehandeld hebt door niet op die persoon van vroeger te reageren. De dingen die hij deed zou voor mij ook een echte no-go zijn. Mijn ervaring is dat mensen toch gauw in hun oude patroon terugvallen. Dat ze alleen maar even aardig doen uit nieuwsgierigheid en/of om er zelf voordeel uit te halen.
zondag 22 september 2019 om 12:06
De laatste keer dat ik op vakantie geweest ben was met school op 15 jaar.
Daarna moest ik niet meer mee door diagnose autisme. Maar ik wilde toen ik jonger was ook niet mee, maar zei het niet op school (wel thuis) en ging wel mee. En toen heb ik ooit eens een prijsje gekregen omdat ik als enige niet gezaagd had op de busreis er naartoe. Terwijl op 15 jaar deed ik exact hetzelfde en toen was het plots opmerkelijk gedrag of wat ik het ook moet noemen volgens mijn papieren.
Sowieso snap ik het niet, een ander bed, vreemde talen, ander eten, vreemde geluiden, mensen, allerlei ziektes, botbreuken op skireis of brandwonden in het hete zuiden, enorm duur, huisdieren moeten missen. Voor mij klinkt reizen echt als het ergste van het ergste, net na ziekenhuizen en tandarts. Ik snap niet waarom ze daar zo moesten over doen op school omdat ik nu eenmaal daar niet van houd. Ik kan daar ook niet aan doen maar om daar nu zo drama van te maken. Hadden ze wat minder hun dingen zitten opdringen die zij leuk vinden had ik misschien meer plezier van gehad van school.
Mijn ouders zijn nog is 1 keer op reis geweest alleen 1 nacht aan zee. Maar was toen ik 18 of zo was, en dat hebben ze ook niet meer gedaan. Dus denk dat ze ook niet zo van reizen houden. En misschien laten ze mij ook niet graag alleen thuis, al vind ik dat niet erg.
Daarna moest ik niet meer mee door diagnose autisme. Maar ik wilde toen ik jonger was ook niet mee, maar zei het niet op school (wel thuis) en ging wel mee. En toen heb ik ooit eens een prijsje gekregen omdat ik als enige niet gezaagd had op de busreis er naartoe. Terwijl op 15 jaar deed ik exact hetzelfde en toen was het plots opmerkelijk gedrag of wat ik het ook moet noemen volgens mijn papieren.
Sowieso snap ik het niet, een ander bed, vreemde talen, ander eten, vreemde geluiden, mensen, allerlei ziektes, botbreuken op skireis of brandwonden in het hete zuiden, enorm duur, huisdieren moeten missen. Voor mij klinkt reizen echt als het ergste van het ergste, net na ziekenhuizen en tandarts. Ik snap niet waarom ze daar zo moesten over doen op school omdat ik nu eenmaal daar niet van houd. Ik kan daar ook niet aan doen maar om daar nu zo drama van te maken. Hadden ze wat minder hun dingen zitten opdringen die zij leuk vinden had ik misschien meer plezier van gehad van school.
Mijn ouders zijn nog is 1 keer op reis geweest alleen 1 nacht aan zee. Maar was toen ik 18 of zo was, en dat hebben ze ook niet meer gedaan. Dus denk dat ze ook niet zo van reizen houden. En misschien laten ze mij ook niet graag alleen thuis, al vind ik dat niet erg.
zondag 22 september 2019 om 12:44
ik ken het..
maandag 23 september 2019 om 12:35
Hè shit, net een aanvaring gehad met een collega. Hij vond dat ik ten onrechte tijdens een vergadering (MT leden onder elkaar) hem ergens op aansprak. Dan moet ik rechtstreeks naar hem toe komen. Ja l*l, dat heb ik het afgelopen halfjaar gedaan, en jij geeft géén antwoord, hakt géén knopen door en elke maand zit ik met dezelfde vraag. Dús gooi ik je en public op de lijst.
Ik vind nog steeds dat ik gelijk heb, al waren er wellicht andere mogelijkheden (kom op, we zijn allebei MT-leden!) . Maar ik vóél gewoon dat de boodschap nog steeds niet bij hem is aangekomen, dat hij hierdoor geagiteerd is. En dús heeft dat zijn weerslag op mijn humeur. En dat vind ik dus lastig. Ik kaart een probleem aan, het is zíjn pakkie an om het op te lossen (en anders gaat ie maar het gesprek aan met mijn medewerker, zíj moeten het samen oplossen, ik constateer alleen maandelijks of het wel of niet is afgekaart). En ik verlies er een berg productiviteit door. Stomme gozer. Stomme alles.
Ik vind nog steeds dat ik gelijk heb, al waren er wellicht andere mogelijkheden (kom op, we zijn allebei MT-leden!) . Maar ik vóél gewoon dat de boodschap nog steeds niet bij hem is aangekomen, dat hij hierdoor geagiteerd is. En dús heeft dat zijn weerslag op mijn humeur. En dat vind ik dus lastig. Ik kaart een probleem aan, het is zíjn pakkie an om het op te lossen (en anders gaat ie maar het gesprek aan met mijn medewerker, zíj moeten het samen oplossen, ik constateer alleen maandelijks of het wel of niet is afgekaart). En ik verlies er een berg productiviteit door. Stomme gozer. Stomme alles.
maandag 23 september 2019 om 15:47
Herkenbaar. Al heb ik al jaren niet meer bij iemand gelogeerd en op kamp geweest. Maar vooraf altijd enorm zenuwachtig om wat ging komen, wat we gingen eten. Ik moest zeker weten dat men me niet ging dwingen iets op te eten, want een moeilijke eter. Meestal viel alles mee als ik er eenmaal was. Alleen op primitieve kampeerkampen (van mijn toenmalige dagbesteding) wilde ik beslist niet mee. Ik ben snel vies van dingen en hecht veel waarde aan het vertrouwde. Langs alle kanten praatte de begeleiding op me in om me over te halen. Het zou zelfs mijn kansen op de arbeidsmarkt vergroten! Toch ging ik niet en ze vonden me maar verwend.
dinsdag 24 september 2019 om 15:59
Je kunt ook rust krijgen tijdens een groepsactiviteit hoor. Daar ben je zelf ook bij. De ene autist is de andere nietredbulletje schreef: ↑23-09-2019 17:41Blijf het apart vinden dat ze autisten op groepsactiviteit willen sturen. Ze zouden juist in de behoefte tot rust/privacy moeten voorzien.
dinsdag 24 september 2019 om 21:43
Dit stond er in mijn aanvraag op 15j dus ik verkramp/bevries echt in groepen. Eigenlijk ook 1 op 1 toestanden moet ik niet van weten. Vandaar dat ik enkel met mijn ouders nog communiceer. Al is het niet uitgesloten dat als mensen die ook niet aan sociale gezichtsuitdrukkingen doen. Dat ik me bij hen ook meer op mijn gemak voel, dat zou best mogelijk kunnen zijn.
dinsdag 24 september 2019 om 22:13
Ik denk niet dat er bij 'primitieve kampeerkampen' sprake is van eenpersoonsaccommodatie, maar dat mensen bij elkaar moeten slapen.
Maar goed, ik kan 't mis hebben natuurlijk...
dinsdag 24 september 2019 om 22:40
Kan, hoeft niet. Je staat zelf voor die keuze. Niet iedereen hoeft in een eenpersoonsaccomodatie te verblijven.redbulletje schreef: ↑24-09-2019 22:13Ik denk niet dat er bij 'primitieve kampeerkampen' sprake is van eenpersoonsaccommodatie, maar dat mensen bij elkaar moeten slapen.
Maar goed, ik kan 't mis hebben natuurlijk...
woensdag 25 september 2019 om 09:03
Pplakke, je pakt steeds terug op je situatie van toen je 15 was en getest werd, en het komt een beetje over of je je daar bij neerlegt omdat het op papier staat. Maar heb je niet de behoefte om toch heel langzaamaan je vaardigheden en je comfortzone uit te breiden?
Ik vind je zo op schrift namelijk best goed over komen. Het zou jammer zijn als je jezelf dingen onthoudt omdat je het idee hebt dat het toch niet anders zal worden...
Het gaat gelukkig al weer een stuk beter met mijn hoofd en nek. Nu alleen nog m'n stressniveau omlaag zien te krijgen...
Ik vind je zo op schrift namelijk best goed over komen. Het zou jammer zijn als je jezelf dingen onthoudt omdat je het idee hebt dat het toch niet anders zal worden...
Het gaat gelukkig al weer een stuk beter met mijn hoofd en nek. Nu alleen nog m'n stressniveau omlaag zien te krijgen...
woensdag 25 september 2019 om 09:19
@RB jouw opmerking over groepsreizen zal denk ik gaan over volwassen autisten.
Onderstaande verduidelijkt waarom ik mijn zoon op 16 jarige leeftijd met een groep jongeren met autisme met een speciaal voor autisten georganiseerde vakantie liet mee gaan. Een groepje van ca 5 jongeren, met 4 of 5 begeleiders in een prikkelarme omgeving activiteiten doen. Mijn zoon heeft dit altijd erg leuk gevonden.
Hij was zo alleen en op zichzelf. Het contact met anderen werd steeds minder en zijn angsten werden groter. Ik wilde de scherpe kanten hier vanaf halen in de hoop dat hij op volwassen leeftijd zou leren hoe contact te maken en te onderhouden. Niet dat hij nou tig vrienden moet hebben maar 1 of 2 goede vrienden en een paar kennissen of collega's is al voldoende.
Onderstaande verduidelijkt waarom ik mijn zoon op 16 jarige leeftijd met een groep jongeren met autisme met een speciaal voor autisten georganiseerde vakantie liet mee gaan. Een groepje van ca 5 jongeren, met 4 of 5 begeleiders in een prikkelarme omgeving activiteiten doen. Mijn zoon heeft dit altijd erg leuk gevonden.
Hij was zo alleen en op zichzelf. Het contact met anderen werd steeds minder en zijn angsten werden groter. Ik wilde de scherpe kanten hier vanaf halen in de hoop dat hij op volwassen leeftijd zou leren hoe contact te maken en te onderhouden. Niet dat hij nou tig vrienden moet hebben maar 1 of 2 goede vrienden en een paar kennissen of collega's is al voldoende.
Biebeltje schreef: ↑25-09-2019 09:03Pplakke, je pakt steeds terug op je situatie van toen je 15 was en getest werd, en het komt een beetje over of je je daar bij neerlegt omdat het op papier staat. Maar heb je niet de behoefte om toch heel langzaamaan je vaardigheden en je comfortzone uit te breiden?
Ik vind je zo op schrift namelijk best goed over komen. Het zou jammer zijn als je jezelf dingen onthoudt omdat je het idee hebt dat het toch niet anders zal worden...
Het gaat gelukkig al weer een stuk beter met mijn hoofd en nek. Nu alleen nog m'n stressniveau omlaag zien te krijgen...
anoniem_377870 wijzigde dit bericht op 25-09-2019 10:12
Reden: Prikkelarme
Reden: Prikkelarme
0.29% gewijzigd
woensdag 25 september 2019 om 09:39
Mijn opmerking ging eigenlijk over Hondenmens die aangaf gepusht te worden om op kampeerkamp te gaan.Renee_XX schreef: ↑25-09-2019 09:19@RB jouw opmerking over groepsreizen zal denk ik gaan over volwassen autisten.
Onderstaande verduidelijkt waarom ik mijn zoon op 16 jarige leeftijd met een groep jongeren met autisme met een speciaal voor autisten georganiseerde vakantie liet mee gaan. Een groepje van ca 5 jongeren, met 4 of 5 begeleiders in een prikkelbare omgeving activiteiten doen. Mijn zoon heeft dit altijd erg leuk gevonden.
Hij was zo alleen en op zichzelf. Het contact met anderen werd steeds minder en zijn angsten werden groter. Ik wilde de scherpe kanten hier vanaf halen in de hoop dat hij op volwassen leeftijd zou leren hoe contact te maken en te onderhouden. Niet dat hij nou tig vrienden moet hebben maar 1 of 2 goede vrienden en een paar kennissen of collega's is al voldoende.
Zelf heb ik mijn eerste verre reizen ook in groepsverband gemaakt overigens, maar dat ging dus om reguliere rondreizen en ik boekte eenpersoonskamers. Ik had uiteraard toen nog geen diagnose, maar kon nog niet overzien wat er bij reizen kwam kijken dus vandaar zelf verkozen veilige start.
