Zwanger
alle pijlers
Abortus of alleen doen
zondag 22 september 2019 om 21:56
Hoi allemaal,
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
zondag 22 september 2019 om 23:50
Of die spulletjes hebben. Een wiegje, kleertjes, speelgoed.madamzonderm schreef: ↑22-09-2019 23:43Die het opvoeden, of oppassen, of peetouder zijn? Een baby in welke gezondheid ook?
Mogelijk kan Racoon dat meenemen in haar keuze.
Dat scheelt toch weer wat in de kosten.
zondag 22 september 2019 om 23:53
Ik heb ook een abortus overwogen. Maar ben uiteindelijk rennend de kliniek uit gevlucht. Het lukte me daar om een keuze te maken. Ben die middag nog 2 keer gebeld door de abortusarts, maar ik wist het zeker.
Het is soms zwaar en het is soms bikkelen. Maar mijn ventje van 2,5 jaar is het allermooiste wat mij is overkomen.
Mijn liefde voor hem was er niet meteen, ik had een hele zware postnatale depressie. Maar ondanks dat had ik het zo weer gedaan.
Of de relatie beter zal gaan of niet, het komt goed.
zondag 22 september 2019 om 23:53
Ik zou zsm contact opnemen met FIOM
Persoonlijk denk ik dat je je moet gaan richten op leven met een kind. Want wat je hier schrijft lijkt meer lijkt meer angst en verdriet (logisch) dan echt nood, zo gemakkelijk ga je de abortus niet meer krijgen.
En bij een goede relatie had je het kind dus wel gehouden? Dat impliceert dat er wel een kinderwens is.
Persoonlijk denk ik dat je je moet gaan richten op leven met een kind. Want wat je hier schrijft lijkt meer lijkt meer angst en verdriet (logisch) dan echt nood, zo gemakkelijk ga je de abortus niet meer krijgen.
En bij een goede relatie had je het kind dus wel gehouden? Dat impliceert dat er wel een kinderwens is.
zondag 22 september 2019 om 23:59
Tja, dat kun jij vinden, maar jij hebt daarover niets te zeggen. Daar hebben we in Nederland wetten voor en die zeggen iets heel anders.keukenstoel schreef: ↑22-09-2019 23:39Wow 19 weken doe even normaal zeg.
Je wist allang dat die relatie niks werd had dan gelijk ingegrepen.
Ik vind dat je je kans hebt gehad.
Je gaat toch geen gaaf kind dood maken!
Ik had dit topic niet moeten lezen.
Ik zou het zelf ook niet kunnen, maar daar heeft TO niks mee te maken verder. Het is haar leven, haar kind, en zij mag zelf die beslissing nemen.
Wat een rotsituatie TO. Sterkte, waar je ook voor kiest. Het zal sowieso zwaar worden.
zondag 22 september 2019 om 23:59
Vind ik niet hoor.MinkeDeWit schreef: ↑22-09-2019 22:20Dan laat je vader er toch voor zorgen? Ik hoop toch dat ze bij een kliniek geen late abortussen meer doen voor dit soort situaties. Het is al erg genoeg dat dat gebeurt bij kinderen met een afwijking.
maandag 23 september 2019 om 00:04
Spreek voor jezelf.MinkeDeWit schreef: ↑22-09-2019 23:31Koekoek. Dat kind is op een haar na levensvatbaar. Dat haal je niet weg omdat het ineens niet meer uitkomt.
maandag 23 september 2019 om 00:05
Lieve TO, wat een lastige situatie zit je in. Ik kan me je dilemma indenken.
Persoonlijk denk ik dat een abortus nu te laat is, als ze hem überhaupt nog willen uitvoeren.
Kijk anders eens op de site van stichting beschermde wieg. Zij kunnen je eventueel helpen bij het maken van een keuze, en mocht je geen abortus kunnen/willen maar het kind ook niet willen houden, kunnen ze je ook helpen met het afstaan.
Ik wens je veel sterkte en kracht met je beslissing.
Persoonlijk denk ik dat een abortus nu te laat is, als ze hem überhaupt nog willen uitvoeren.
Kijk anders eens op de site van stichting beschermde wieg. Zij kunnen je eventueel helpen bij het maken van een keuze, en mocht je geen abortus kunnen/willen maar het kind ook niet willen houden, kunnen ze je ook helpen met het afstaan.
Ik wens je veel sterkte en kracht met je beslissing.
maandag 23 september 2019 om 00:21
Echt om te janken. TO je baby krijgt hier vast wel iets van mee, je bent al zo ver. Heb het nu vaker gezegd sorry daarvoor maar echt jouw hormonen en de angst die hebben de overhand gekregen. Of de relatie tussen jou en de vader wel of niet lukt is hierin niet het belangrijkste, het gaat om je kindje. Al is dat natuurlijk heel spijtig dat je als ouders dit (misschien?) niet samen kan doen. Geef het een kans en misschien veranderd hij zelf ook wel door de kleine, geloof me het zal een hele impact hebben en het kan echt mensen veranderen. Mocht dat bij hem niet gebeuren zorg dat jij je dingen op orde krijgt en een supergoeie moeder word. Je kindje doet er alles aan om sterk te worden het zou zo verdrietig zijn als je dit door onzekerheid en angst afbreekt. Je kan jouw kindje op de dagen dat je werkt naar een lieve gastouder brengen je kan uiteindelijk alle kanten op, al voelt dat nu misschien niet zo. Ik zal proberen me nu gedeisd te houden in dit topic want pushen is zeker niet wat ik moet doen maar mijn gevoel zegt echt dat wanneer je dit kindje eenmaal hebt gekregen je deze twijfels echt niet meer kan voorstellen. De grootste liefde ooit en een ongekende oerkracht die het los zal maken. Heel veel succes met jouw keuze, ik hoop oprecht dat dit de juiste zal zijnTrien30 schreef: ↑22-09-2019 23:13Oh geloof mij die worden uitgevoerd. Onder anderen in de kliniek in Heemstede.
Tot de grens van 24 weken. Maar omdat het nooit 100% vast te stellen is hoe ver je bent mag dit tot 22 weken.
En dit is geen bevalling. Je gaat onder narcose en het kind wordt in de buik in stukjes gesneden en dan naar buiten gehaald.
Het gaat om een abortus. Vanaf dat moment is de foetus afval en wordt ook als zodanig behandeld.
maandag 23 september 2019 om 00:50
Dat is het enige positieve aan deze situatie : De keuze die TO maakt is in alle gevallen de juiste. Die neemt zij namelijk op basis van haar situatie, haar gevoel en de informatie die ze op dat moment heeft.
Wat ik juist vind en wat jjj juist vindt staat lijnrecht tegenover elkaar en toch hebben we allebei gelijk. Of ongelijk net hoe je wilt.
maandag 23 september 2019 om 00:57
Als je iets voelt met 19 weken is dat wel heel vroeg, zeker bij een eerste kind.patchouli_ schreef: ↑22-09-2019 22:5219 weken.... dan voel je al leven. Ik kan me niet voorstellen dat je dat dan kan, als er niet een medische noodzaak is.
maandag 23 september 2019 om 01:04
maandag 23 september 2019 om 01:11
Precies dat ja! Ik heb gelukkig een goede relatie, maar ik zou zelf nooit een kind willen krijgen in m'n eentje. Het was met z'n tweeën al bijna niet te doen (huilbaby). Dat kun je niet van tevoren weten natuurlijk, maar stel dat als ik nu zwanger zou worden en hij de benen zou nemen, dan laat ik het toch echt weghalen. Dat klinkt heel makkelijk nu, dat is het natuurlijk niet.
TO, je moet echt doen wat jij wilt, wij kunnen dat niet voor jou bepalen. Misschien is het wel verstandig om met iemand van het FIOM te praten, zij kunnen je verder helpen.
maandag 23 september 2019 om 01:12
Wat een verdrietige situatie Suzyqfive, maar dit kun je dus echt niet gaan inzetten om To te overtuigen om het kindje te houden. Totaal niet vergelijkbaar en manipulatief om dat wel te doen.suzyqfive schreef: ↑22-09-2019 23:0319 weken! Doe normaal!
19 weken is ook gewoon een bevalling die je moet ondergaan, er wordt niets weggezogen. Je bevalt van een heel compleet kindje dat eruit ziet als een echte baby maar dan nog heel klein.
Ik ben echt niet tegen abortus maar met 19 weken zal je het toch echt moeten uitzitten. Ga met het FIOM praten ajb.
Hier een kindje verloren met 17/18 weken en ik kan je vertellen, dat was gewoon echt een bevalling en een heel echt kindje. Zit dan je zwangerschap uit en sta het af.
maandag 23 september 2019 om 01:21
Uit de OP :
Je angst voor spijt: waar komt die vandaan? Is dat angst om anderen teleur te stellen, of omdat je eventueel toch liever nu moeder zou zijn geweest, ook al is dat onder niet-ideale omstandigheden? Als het het eerste is: daar moet je je echt helemaal niks van aantrekken. Jouw lijf, jouw leven, jouw beslissing.
En 'omdat mijn vriend het niet wou' : waarom trek je je ueberhaupt nog iets aan van iemand met wie je zegt binnenkort geen relatie meer te hebben?
Misschien zie ik het fout, maar ik krijg de indruk dat je eigenlijk het liefst een abortus zou willen, maar niet durft. Dat lijkt me een recept voor ellende. En daar doe je volgens mij niemand goed mee - jezelf niet, je omgeving niet, en ook je (nu nog geen bewustzijn hebbende) kind niet.
Ik wil je niks aanpraten - maar denk alsjeblieft goed na over wat je echt wilt.
Voor mij springt dit eruit.
Je angst voor spijt: waar komt die vandaan? Is dat angst om anderen teleur te stellen, of omdat je eventueel toch liever nu moeder zou zijn geweest, ook al is dat onder niet-ideale omstandigheden? Als het het eerste is: daar moet je je echt helemaal niks van aantrekken. Jouw lijf, jouw leven, jouw beslissing.
En 'omdat mijn vriend het niet wou' : waarom trek je je ueberhaupt nog iets aan van iemand met wie je zegt binnenkort geen relatie meer te hebben?
Misschien zie ik het fout, maar ik krijg de indruk dat je eigenlijk het liefst een abortus zou willen, maar niet durft. Dat lijkt me een recept voor ellende. En daar doe je volgens mij niemand goed mee - jezelf niet, je omgeving niet, en ook je (nu nog geen bewustzijn hebbende) kind niet.
Ik wil je niks aanpraten - maar denk alsjeblieft goed na over wat je echt wilt.
maandag 23 september 2019 om 05:39
maandag 23 september 2019 om 05:54
Meid sorry dat ik het zeg maar had je gezegd ik ben 7 weken zwanger dan had ik gezegd ja. Maar in dit stadium? Je hebt er blijkbaar om een of andere reden mee gewacht. Je had het eerder kunnen doen. Ik denk dat je hulp moeten zoeken in een andere hoek ipv een abortus kliniek. En ja je kunt prima in je eentje een kind opvoeden. Het lijkt mij erg zwaar maar het kan, er zijn miljoenen vrouwen die het alleen doen. Heel veel respect voor deze vrouwen! En stel dat je vriend overlijdt terwijl je zwanger bent, dan moet je het ook alleen doen.
maandag 23 september 2019 om 07:02
Wat enorm heftig to... voor mij zou echt nog meespelen hoe oud he bent en wat je voelt als je je bedenkt dat je wellicht dan nooit kinderen zal krijgen. Volgens mij vind je daar je antwoord. Als er diep vanbinnen opluchting is als je bedenkt dat je nooit een kind zal krijgen, dan zou ik het doen. Als je spaanbenauwd wordt bij het idee nooit moeder te worden, dan zou ik alle praktische uitdagingen aangaan.
In dat laatste geval zou ik zeker blijven werken en opvang regelen. Investeren in een goede oppas. Oh en ex zijn vernatwoordelijkheid geven. De week heeft 7 dagen, dus 2 dgn zorgen is geen optie voor hem, is ie nou helemaal.
In dat laatste geval zou ik zeker blijven werken en opvang regelen. Investeren in een goede oppas. Oh en ex zijn vernatwoordelijkheid geven. De week heeft 7 dagen, dus 2 dgn zorgen is geen optie voor hem, is ie nou helemaal.
maandag 23 september 2019 om 07:14
Hoe oud ben je?
Bij 19 weken kunnen de meeste vrouwen hun kindje al voelen schoppen. Waarom heb je niet eerder een beslissing gemaakt?
Je hebt er zelf zo lang mee gewacht, wat je omstandigheden ook zijn, dus ik denk dat je je beter kunt richten op hoe je dit gaat oplossen om een fijne omgeving voor je kindje te creëeren. In Nederland krijg je overal subsidie voor dus financieel moet het te doen zijn.
Goede afspraken maken met je vriend op papier. Alle praktische dingen kun je nu al regelen en zoek contact met een psycholoog.
Bij 19 weken kunnen de meeste vrouwen hun kindje al voelen schoppen. Waarom heb je niet eerder een beslissing gemaakt?
Je hebt er zelf zo lang mee gewacht, wat je omstandigheden ook zijn, dus ik denk dat je je beter kunt richten op hoe je dit gaat oplossen om een fijne omgeving voor je kindje te creëeren. In Nederland krijg je overal subsidie voor dus financieel moet het te doen zijn.
Goede afspraken maken met je vriend op papier. Alle praktische dingen kun je nu al regelen en zoek contact met een psycholoog.
maandag 23 september 2019 om 07:57
Zodra TO onder narcose gaat is de feutes dat ook. Die krijgt er dus niets van mee. Het is wettelijk gewoon toegestaan met 19 weken dus als TO vandaag met overtuiging zegt dat ze er vanaf wil heeft ze eind van de week haar vrijheid terug.
anoniem_109047 wijzigde dit bericht op 23-09-2019 08:07
60.20% gewijzigd
maandag 23 september 2019 om 07:57
Wat een moeilijke en heftige situatie. Ben het eens met wat er eerder zoal gezegd is. Zoals dat het jouw keuze moet zijn, wij zijn 'maar' forummers die met berichten hopelijk bijdragen aan wat voor jou een goede beslissing is. En hulp zoeken die je begeleidt bij het maken van de beslissing en daarna (wat het ook wordt)
Je moet echt willen en inschatten of je voor het kind wil zorgen. Ga maar van de minst gunstigste situatie uit waarbij je volledig alleen voor staat. En inderdaad, wat weegt het zwaarst voor jou? Wel een kind en alles alleen moeten doen (even kort door de bocht) of geen kind> late abortus en hiermee dealen.
Een kind, vrijwel alleen opvoeden is zwaar, zeker als je weinig netwerk hebt. Dus 'gewenst' moet het kind wel zijn, anders is het vaak voelbaar voor het kind. En het is niet gek dat je het nu nog niet echt voelt. Dit zijn andere omstandigheden dan je zou willen. Maar anders hoeft niet erg te zijn. Probeer een inschatting te maken of je denkt dat het nog kan komen. Nu heb je last van hormonen en stress. Vandaar professionele hulp om je hierbij te begeleiden.
Van mij uit gezien, klinkt het alsof je het kind wil. Was het kind bv wel gewenst, voordat het duidelijk was dat de relatie zo goed als over was. Of ben je door de pil heen zwanger geworden? De bezwaren die je opwerpt, zijn vooral praktische bezwaren zoals opvang, geld. Niet onbelangrijk, maar hier is een mouw aan te passen. Zeker in een land zoals Nederland.
Ik vind adoptie een prima keuze. Er zijn zoveel wensouders in Nederland.
Maar dan alsnog. Het is jouw beslissing. Wat je ook kiest, kies voor jezelf en dat is dan altijd de goede beslissing.
Hele veel sterkte gewenst bij alles en blijf lekker schrijven als je daar de behoefte aan hebt
Je moet echt willen en inschatten of je voor het kind wil zorgen. Ga maar van de minst gunstigste situatie uit waarbij je volledig alleen voor staat. En inderdaad, wat weegt het zwaarst voor jou? Wel een kind en alles alleen moeten doen (even kort door de bocht) of geen kind> late abortus en hiermee dealen.
Een kind, vrijwel alleen opvoeden is zwaar, zeker als je weinig netwerk hebt. Dus 'gewenst' moet het kind wel zijn, anders is het vaak voelbaar voor het kind. En het is niet gek dat je het nu nog niet echt voelt. Dit zijn andere omstandigheden dan je zou willen. Maar anders hoeft niet erg te zijn. Probeer een inschatting te maken of je denkt dat het nog kan komen. Nu heb je last van hormonen en stress. Vandaar professionele hulp om je hierbij te begeleiden.
Van mij uit gezien, klinkt het alsof je het kind wil. Was het kind bv wel gewenst, voordat het duidelijk was dat de relatie zo goed als over was. Of ben je door de pil heen zwanger geworden? De bezwaren die je opwerpt, zijn vooral praktische bezwaren zoals opvang, geld. Niet onbelangrijk, maar hier is een mouw aan te passen. Zeker in een land zoals Nederland.
Ik vind adoptie een prima keuze. Er zijn zoveel wensouders in Nederland.
Maar dan alsnog. Het is jouw beslissing. Wat je ook kiest, kies voor jezelf en dat is dan altijd de goede beslissing.
Hele veel sterkte gewenst bij alles en blijf lekker schrijven als je daar de behoefte aan hebt
maandag 23 september 2019 om 08:08
Vandaar dat er zoveel stellen juist uit elkaar gaan tijdens zwangerschappen of de eerste zware jaren met kleine kinderen... Een baby is geen lijmmiddel, eerder het tegenovergestelde.Of de relatie tussen jou en de vader wel of niet lukt is hierin niet het belangrijkste, het gaat om je kindje. Al is dat natuurlijk heel spijtig dat je als ouders dit (misschien?) niet samen kan doen. Geef het een kans en misschien veranderd hij zelf ook wel door de kleine, geloof me het zal een hele impact hebben en het kan echt mensen veranderen.
maandag 23 september 2019 om 08:11
Maar waarom kunnen Nederlanders dan alleen nog uit derde wereld landen adopteren en vaak ook nog geen gezond kindje? Kwamen Nederlandse afgestane kinderen niet automatisch in pleegzorg zodat er altijd terugkeer mogelijk zou zijn naar een spijtoptant?Ik vind adoptie een prima keuze. Er zijn zoveel wensouders in Nederland.
