Zwanger
alle pijlers
Abortus of alleen doen
zondag 22 september 2019 om 21:56
Hoi allemaal,
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
Voorafgaan wil ik zeggen dat het hier om abortus gaat en dus vervelend kan zijn voor vrouwen die graag zwanger willen worden.
Ik zie het even niet meer zitten. Ik ben ongepland zwanger van mijn vriend, maar de relatie is eigenlijk echt over. Vanaf het begin heb ik twijfels gehad om abortus te doen, maar door angst voor spijt en omdat mijn vriend het niet wou heb ik dit niet gedaan. Inmiddels is de zwangerschap verder gevorderd en is een abortus bijna niet meer mogelijk. De relatie gaat al maar slechter en slechter. Ik zie geen uitweg meer. Ik voel mij helemaal vast gezet in deze situatie. Heb nooit alleenstaande moeder willen worden. Mijn enige opties zijn alles alleen doen of alsnog een late abortus laten doen. Iedereen is al op de hoogte van de zwangerschap en alleen 2 vriendinnen weten hoe ik mij echt voel. Vriend wil koste wat koste het kindje houden, wat ik ook best begrijp, maar ik ben straks wel de gene die er alleen voor staat. Dit betekend dat ik veel minder moet gaan werken, het financieel heel erg moeilijk ga krijgen en geen enkele vrijheid meer heb. De stap om het alleen te doen lijkt zo ontzettend groot en onrealistisch dat ik er gewoon bijna niet aan kan denken. Tot nu toe heb ik nog niet echt het gevoel van dit kindje te houden.(door de omstandigheden). Als ik het kindje niet houd heb ik nog een hele toekomst voor me en daar blijf ik steeds aan denken. Het hele beeld van een kindje krijgen en zwanger zijn is nu een gitzwarte gebeurtenis. Voor mijn gevoel zijn beide keuzes iets waar ik niet meer bovenop ga komen. Weet ook dat ik hier geen antwoorden kan vinden, maar wou het toch even delen, wie weet heeft iemand ervaring of advies. (reacties met waarom word je dan zwanger oid, liever niet reageren)
maandag 23 september 2019 om 17:40
Eens.Nibbe schreef: ↑23-09-2019 14:36Ter aanvulling op mijn vorige reply:
Uit eigen ervaring weet ik dat het belangrijk is dat je KIEST.
Zelfs als je die keuze maakt met resterende twijfel in je hart & hoofd.
Dat moment van de knoop doorhakken en een keuze maken voor de rest van je leven is belangrijk.
Als je je keuze uitstelt tot het uiterste moment en dan een overhaaste / gedwongen / wellicht door anderen gestuurde keuze voor abortus maakt, of dat het zwanger blijven en moederschap je gevoelsmatig 'overkomt' omdat je bleef hangen in het niet kunnen kiezen:
Dat is lastiger om van te herstellen en met je leven verder te gaan.
Kiezen geeft meer rust.
Je hebt dan een bewuste stap gezet, in contact met jezelf.
Het lijkt op TO blijft hangen in niet kiezen.
En sorry, maar dat vind ik kwalijk als je al 19 weken bent. Neem je verantwoordelijkheid, hoe naar het allemaal ook is.
maandag 23 september 2019 om 18:00
maandag 23 september 2019 om 18:32
Dit ja, ik ben er ook geweest en kwam er in de wachtkamer achter dat ik absoluut geen abortus wilde. Het werd me daar pas duidelijk wat ik echt wilde.redbulletje schreef: ↑23-09-2019 18:04Zou sowieso naar de abortuskliniek gaan en daar een gesprek aan gaan over wel of niet. Als je daar bent zul je vast de knoop kunnen doorhakken van wel of niet. Nog even en er valt niets meer te kiezen.
maandag 23 september 2019 om 18:40
Nee, zo was het niet bedoeld. Wel om aan te geven dat het gewoon al een kind is.stomwijnglas schreef: ↑23-09-2019 01:12Wat een verdrietige situatie Suzyqfive, maar dit kun je dus echt niet gaan inzetten om To te overtuigen om het kindje te houden. Totaal niet vergelijkbaar en manipulatief om dat wel te doen.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 23 september 2019 om 18:52
Gelukkig heeft niet iedereen er spijt van, is het goed dat de mogelijkheid bestaat en dat ze het doen als je duidelijk kan maken dat je een weloverwogen keuze heb gemaakt.redbulletje schreef: ↑23-09-2019 08:27Ja, TO moet wel zeker van haar zaak zijn, maar als ze dat niet is dan pikken ze dat wel op bij de kliniek.
Ik ken meerdere vrouwen die voor of na hun abortus al kinderen hadden of kregen en die hebben geen spijt van de abortus. Het is ook iets wat in de media flink wordt aangepraat, die spijt.
Ik ken ook één iemand die er totaal geen spijt van heeft, een aantal die er veel verdriet van hebben maar geen spijt (dat wordt ook wel eens verward) en een aantal die wel echt spijt hebben.
Als ex-tienermoeder (of blijf je dat altijd
) vanuit mijn rol als vertrouwenspersoon in het VO een steunpunt voor tienermoeders gedraaid.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 23 september 2019 om 19:05
TO, heb je je familie en vrienden achter je staan, wat je ook doet?
Ik kan heel fel iets roepen en RB ook maar uiteindelijk ben jij diegene die er mee moet leven.
Als je vader en praktische bezwaren buiten beschouwing laat, waar zie jij jezelf over twee jaar?
Ik kan heel fel iets roepen en RB ook maar uiteindelijk ben jij diegene die er mee moet leven.
Als je vader en praktische bezwaren buiten beschouwing laat, waar zie jij jezelf over twee jaar?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
maandag 23 september 2019 om 19:08
Er zijn zitten wat verschillen tussen pleegouders en wensouders. Pleegouders zijn over het algemeen tijdelijk. Alhoewel tijdelijk soms alsnog jaren kan zijn. Soms gaat het 4 jaar lang niet goed met ouder(s) en is er een omgangsregeling met de biologische/juridische ouders. Ik weet even de exacte details niet meer, maar binnen een bepaald tijd is er een perspectief bepaling. Dus of een kind niet meer kan terug keren naar gezin van herkomst of wel. En zo ja, hoe hieraan gewerkt wordt aan de basisvoorwaarden.redbulletje schreef: ↑23-09-2019 08:11Maar waarom kunnen Nederlanders dan alleen nog uit derde wereld landen adopteren en vaak ook nog geen gezond kindje? Kwamen Nederlandse afgestane kinderen niet automatisch in pleegzorg zodat er altijd terugkeer mogelijk zou zijn naar een spijtoptant?
Zo niet. Dan wordt er altijd gekeken naar een duurzame plaatsing in de familie van het kind. Opa, oma, oom, tante, neven, nichten etc. Dit lukt vaak wel. Dan pas een gezin uit het bestand.
Wensouders die willen een kind voor altijd. En die heb je dus weinig in Nederland. Omdat abortus hier minder een taboe is ivm goede voorlichting medisch en ethisch. Zelfbeschikkingsrecht in Nederland is een groot goed. En veel vrouwen (is meestal wel zo) doen het alleen. En in tegenstelling tot bepaalde andere landen, zijn hier ook veel vaders die het alleen doen.
*einde van mijn spreekbeurt
*
maandag 23 september 2019 om 19:17
Ik denk dat je hier goed beschrijft waar hopelijk nog inzicht komt en een mooi proces voor je ligt.Racoon333 schreef: ↑23-09-2019 12:19Bedankt voor alle reacties. Voor/tegens, ik respecteer ze allemaal. Uiteindelijk moet ik inderdaad zelf de keuze maken. Het fiom heb ik ook al eerder gebeld, ze luisteren inderdaad goed en geven inzichten, maar uiteindelijk geven ze natuurlijk geen echt keuze advies. Het probleem in gewoon dat ik zelf maar blijf twijfelen, terwijl ik ook al met huisarts,verloskundige,therapeut heb gesproken. Blij met de zwangerschap kan ik gewoon niet zijn. Elke dag denk ik wel 1 keer, waarom heb ik het niet meteen gedaan. Het liefst zou ik de tijd terug draaien. Als ik wakker word denk ik; nee, het is er nog. Voor ik zwanger werd kon ik mij dit niet voorstellen, wel wist ik voor ik zwanger werd dat ik geen kind van hem wou. Ik had verwacht er wel in te groeien, het idee moeder te worden en het gevoel, maar dat is tot nu toe niet gebeurd. Ik heb wel een kinderwens, maar niet op deze manier. Aan de andere kant denk ik, 1 op de 3 gaan alsnog uit elkaar voor het kind 3 is, dus ik zal zeker niet de enige zijn.
Wil je niet nu zwanger zijn of niet zwanger zijn in deze omstandigheden? Aan zowel de zwangerschap als de omstandigheden kun je wat veranderen (bv je perceptie)
Het is niet zozeer de zwangerschap zelf of het kindje, alleen de omstandigheden. Je wilt niet het kindje in deze omstandigheden. Een heel legitiem gevoel en gedachte. Dus aan jou de keuze of je kiest voor een abortus met de gevolgen daarvan. Of houden en dan alleen opvoeden (even hiervan uit gaan) of afstaan.
Als het je helpt, kijk even of je op korte termijn terecht kan bij de POH-GGZ (jeugd). Die hebben als het goed is ook ervaring met (ongewenst/ongepland) zwanger zijn, niet altijd blij zijn met je kind etc. Een gesprek kan je wellicht inzichten geven wat je kan verwachten en helpen bij het maken van een beslissing.
Het maakt niet uit wat je kiest eigenlijk. Zolang jij maar achter kan staan.
En niet kiezen nu, is ook een keuze. Kan je dan dealen met de gevolgen?
maandag 23 september 2019 om 19:20
maandag 23 september 2019 om 19:39
Wat een heftige situatie.
Ik vind het echt heel erg heftig maar ik zou gezien alles wat je hier hebt neergezet voor abortus gaan.
Maar dat komt omdat ik liever spijt zou hebben van een abortus dan spijt van een kind.
Wat een intens verdriet dat dat oplevert, kinderen die merken nooit echt gewild te zijn geweest en waar de moeder spijt van heeft. Ik doe liever mezelf verdriet aan dan mijn (ongeboren) kind.
Ik vind het echt heel erg heftig maar ik zou gezien alles wat je hier hebt neergezet voor abortus gaan.
Maar dat komt omdat ik liever spijt zou hebben van een abortus dan spijt van een kind.
Wat een intens verdriet dat dat oplevert, kinderen die merken nooit echt gewild te zijn geweest en waar de moeder spijt van heeft. Ik doe liever mezelf verdriet aan dan mijn (ongeboren) kind.
-
maandag 23 september 2019 om 20:52
Toen ik een abortus wilden met 17 weken vanwege medische redenen mocht het niet meer en werd het mij afgeraden omdat de kans op complicaties later groot zouden zijn. Uiteindelijk moest ik gewoon bevallen.
En je hebt altijd een week wachttijd dus het word zo en zo min 20 weken.
Wat ik zou doen in jou plaats ? Ik ben voor abortus en ik vind niet dat iemand kinderen moet krijgen die dat niet wil.
Maar 20 weken vind ik persoonlijk echt te ver om een kindje nog weg te halen.
En je hebt altijd een week wachttijd dus het word zo en zo min 20 weken.
Wat ik zou doen in jou plaats ? Ik ben voor abortus en ik vind niet dat iemand kinderen moet krijgen die dat niet wil.
Maar 20 weken vind ik persoonlijk echt te ver om een kindje nog weg te halen.
dinsdag 24 september 2019 om 04:30
Dat zeg ik juist ook
dinsdag 24 september 2019 om 07:33
Het is geen keuze als je het maar laat overkomen.
Als ze zich bij de kliniek meldt en daar het gevoel krijgt niet met abortus te kunnen leven, hoeft ze achteraf geen spijt te hebben geen knopen te hebben door gehakt als het toch tegenvalt. Anders blijft er een 'wat als' gevoel hangen.
dinsdag 24 september 2019 om 08:01
Dit echt hoor. Ik kan tegen iedereen zeggen, inclusief mijn kind, dat ik misschien per ongeluk zwanger ben geworden maar uiteindelijk heb ik wel met de volle 100% voor mijn kind gekozen en om de zwangerschap uit te dragen. Dat was een keuze.redbulletje schreef: ↑24-09-2019 07:33Het is geen keuze als je het maar laat overkomen.
Als ze zich bij de kliniek meldt en daar het gevoel krijgt niet met abortus te kunnen leven, hoeft ze achteraf geen spijt te hebben geen knopen te hebben door gehakt als het toch tegenvalt. Anders blijft er een 'wat als' gevoel hangen.
In die zin zouden ongewenste kinderen in NL niet moeten mogen bestaan.
Achteraf denk ik wel eens, wat heb ik het arme kind aangedaan met een lamlul als biologische vader. Maar ze zien elkaar en hij is lief voor zoon. De zorg ligt alleen wel bij mij.
dinsdag 24 september 2019 om 08:37
Geen keuze maken is ook een keuze... Dan laat je het erop aankomen.. Dat is ook ok.
Een kind is fantastisch maar ook zwaar, zeker in je eentje. Maar heel veel vrouwen staan er alleen voor dus het kan zeker.
Als jij nu (over 21 weken) moeder wilt worden dan maak je geen keuze. Maar als jij er echt niet klaar voor bent dan zal je anders moeten beslissen, hoe moeilijk dat ook is.
Een kind moet op z'n minst gewenst zijn.
Een kind is fantastisch maar ook zwaar, zeker in je eentje. Maar heel veel vrouwen staan er alleen voor dus het kan zeker.
Als jij nu (over 21 weken) moeder wilt worden dan maak je geen keuze. Maar als jij er echt niet klaar voor bent dan zal je anders moeten beslissen, hoe moeilijk dat ook is.
Een kind moet op z'n minst gewenst zijn.
dinsdag 24 september 2019 om 08:51
Wow heftig. In wat je schrijft lees ik je als dat je het liefst een abortus wil. Is dat inderdaad wat je het liefst wil?
Of raak je in paniek voor wat gaat komen, of je wel de juiste keuze hebt gemaakt door het tot nu toe te houden? Wil je het liefst weersproken worden en dat het goed komt? Een roep om hulp?
Iedereen weet het schrijf je, hoe is dat gegaan? Was het puur en alleen omdat het zichtbaar is of je misschien wel misselijk was of niet kon drinken, of zat er ook blijdschap in de boodschap? Heb je het ergens de afgelopen weken wél zien zitten? Of juist steeds niet?
Ik hoop dat het je lukt om een beslissing te nemen. Eén waar je volledig achter kan staan ondanks alles.
Nog één ding uit de OP waar ik op wil reageren. Toen ik zwanger was hield ik ook niet meteen van het kindje in de buik. Ook niet-niet, maar het was voor mij gewoon niet zo concreet. Niet iedereen voelt meteen een diep houden van voor het ongeboren kindje en dat hoeft ook niet. Het zegt niks over straks als het kindje er is. Echter, het voelde ook niet gitzwart, wat jij schrijft. Mocht het kindje er komen: Is er niet een poli waarin zwangeren begeleid en in de gaten gehouden worden waar de zwangerschap gitzwart aanvoelt of die (kans hebben op) een prenatale of postnatale depressie? Zo ja, ga daar naar toe, daar is de juiste expertise om je zo goed mogelijk te helpen. Als dat niet lukt, beleg dit dan goed bij je verloskundige en je omgeving en blijf met hen delen hoe het met je gaat. Voor jezelf en voor het kindje.
Of raak je in paniek voor wat gaat komen, of je wel de juiste keuze hebt gemaakt door het tot nu toe te houden? Wil je het liefst weersproken worden en dat het goed komt? Een roep om hulp?
Iedereen weet het schrijf je, hoe is dat gegaan? Was het puur en alleen omdat het zichtbaar is of je misschien wel misselijk was of niet kon drinken, of zat er ook blijdschap in de boodschap? Heb je het ergens de afgelopen weken wél zien zitten? Of juist steeds niet?
Ik hoop dat het je lukt om een beslissing te nemen. Eén waar je volledig achter kan staan ondanks alles.
Nog één ding uit de OP waar ik op wil reageren. Toen ik zwanger was hield ik ook niet meteen van het kindje in de buik. Ook niet-niet, maar het was voor mij gewoon niet zo concreet. Niet iedereen voelt meteen een diep houden van voor het ongeboren kindje en dat hoeft ook niet. Het zegt niks over straks als het kindje er is. Echter, het voelde ook niet gitzwart, wat jij schrijft. Mocht het kindje er komen: Is er niet een poli waarin zwangeren begeleid en in de gaten gehouden worden waar de zwangerschap gitzwart aanvoelt of die (kans hebben op) een prenatale of postnatale depressie? Zo ja, ga daar naar toe, daar is de juiste expertise om je zo goed mogelijk te helpen. Als dat niet lukt, beleg dit dan goed bij je verloskundige en je omgeving en blijf met hen delen hoe het met je gaat. Voor jezelf en voor het kindje.
dinsdag 24 september 2019 om 10:21
Jij post is zo herkenbaar, het laatste sluit ik mij bij aan. Ik ervaar precies hetzelfde.Trien30 schreef: ↑24-09-2019 08:01Dit echt hoor. Ik kan tegen iedereen zeggen, inclusief mijn kind, dat ik misschien per ongeluk zwanger ben geworden maar uiteindelijk heb ik wel met de volle 100% voor mijn kind gekozen en om de zwangerschap uit te dragen. Dat was een keuze.
In die zin zouden ongewenste kinderen in NL niet moeten mogen bestaan.
Achteraf denk ik wel eens, wat heb ik het arme kind aangedaan met een lamlul als biologische vader. Maar ze zien elkaar en hij is lief voor zoon. De zorg ligt alleen wel bij mij.
dinsdag 24 september 2019 om 10:32
Zo'n poli heet een POP poli.menta schreef: ↑24-09-2019 08:51Is er niet een poli waarin zwangeren begeleid en in de gaten gehouden worden waar de zwangerschap gitzwart aanvoelt of die (kans hebben op) een prenatale of postnatale depressie? Zo ja, ga daar naar toe, daar is de juiste expertise om je zo goed mogelijk te helpen. Als dat niet lukt, beleg dit dan goed bij je verloskundige en je omgeving en blijf met hen delen hoe het met je gaat. Voor jezelf en voor het kindje.
Er zijn POP poli's in alle regio's.
http://www.poppoli.nl/pop-poli/
Psychiatrische stoornis klinkt erg zwaar, maar daar zit wel expertise en ongetwijfeld hebben ze adressen paraat voor meer passende hulp, indien nodig.
