Autisme wie ook? Deel 4

Wil je heel veel succes wensen hiermee, hans66.

Zelf ben ik momenteel best tevreden met mijn dagbesteding.
Werk bij een soort van ICT-bedrijf.
Doe daar ondermeer grafisch vormgeving en audiobewerking.
Laatstgenoemde vind ik wel iets interessanter.
Tevens vind ik de sfeer ook erg prettig.

Interessant om te lezen, hans66.

Soms denk ik zelf weleens aan weer een '(carriere)switch'.
Bijvoorbeeld aan receptiewerk; maar dan als betaalde baan.
Of een eigen dierencafe (met verschillende dieren); haha; lijkt me echt heel bijzonder.

Ik ga eindelijk starten aan een werktraject! Ik heb een jaar dagbesteding gedaan, maar nu ga ik echt aan de slag. Ik voel me een stuk zelfverzekerder en stabieler dan een jaar geleden. Ook ga ik mogelijk van woonstichting veranderen. Ik voel me niet fijn op deze plek. Zenuwachtig, maar elke verandering is een grote stap voor de meeste autisten, haha. Hoe gaat het met de rest?

Herkenbaar, van de veranderingen Sadsloth. Wat fijn dat je gaat starten aan een werktraject!


Hier gaat alles wel zijn gangetje, eigenlijk. Alleen het grenzen aangeven blijft nog wel een ding hoor.
Niet qua werk, daar gaat het hartstikke goed. Ben nog altijd blij dat ik deze keuze heb gemaakt. Zit veel beter in mijn vel sinds ik hier werk. Ik heb vaste dagen, vaste klanten (werk in de thuiszorg). Dit zorgt voor veel rust.

Ik ben donderdag bij de tandarts geweest op controle. En ik ik moet volgende maand een gaatje laten vullen. Het ding is dat gaatje had ik al jaren. En zagen ze vroeger nooit. En telkens als in dit gaatje iets suikerachtigs zat deed dat pijn zo lang het er in bleef. Dus at ik al jaren niet veel suikerachtigs meer.

Nu zat het zo dat ik vroeger veel gaatjes had. En enorm veel vullingen. Ik denk dat dit komt door huisstofmijt allergie en met mond open slapen= droge tanden is niet goed.

En was ik op bepaald moment vanaf 17a18j niet meer bij de tandarts geweest. Want ik was daar al zo vaak geweest en deed dat echt niet graag. En op bepaald moment is er eens een vulling uitgekomen en daar heb ik jaren mee gelopen. Tot ik op 28 plots abces kreeg wat enorm pijn deed. Dit begon na het eten van een koude tomaat die enorme pijn. Ervoor was die holle tand eigenlijk hetzelfde gevoel als het gaatje dat ze nu ontdekt hebben. En vandaar dat ik dacht het zal wel geen kwaad kunnen, zo een holle tand. Want ik voel diezelfde pijn ook elders.

Toen met dit abces, kwam ik dus bij de tandarts van wacht want het was een zondag. Mijn tandarts van vroeger was op pensioen. En die van wacht nam geen nieuwe klanten meer aan. Dus gingen we week er op naar andere. Ik nam antibiotica ( waar ik ook veel bijwerkingen van had) en eigenlijk moest die tand er uit voor het doosje op was. Maar die jonge tandarts durfde niet goed trekken. En ik was bang toen ze het vroeg dus zei ze iets over dat het beter gaat in ziekenhuis. En toen maakte mijn moeder afspraak en we gingen bleek dit onder echte verdoving te zijn. Maar dit was omdat het in ander ziekenhuis was dan de tandarts zei. Omdat het daar eerder ging, en het moest snel. En daar deden ze het niet als je wakker was. Dus uiteindelijk is het paar maanden uitgesteld (want operaties durf ik niet), terug naar de jonge tandarts en kreeg ik opnieuw antibiotica maar meer. Zelfs zo veel dat ik moest overgeven thuis en ben er dan mee gestopt. Maar uiteindelijk kreeg ze de tand er wel goed snel uit. Dus heeft ze het goed gedaan.

Het is een groepspraktijk en ben daar dus intussen de voorbije jaren bij 3 tandartsen geweest. En dat gaatje is dus nu ontdekt door nummer 3. Terwijl het bij alle 3 gezegd is, tegen deze tandarts zei ik zelfs niet meer dit jaar . En dan keek ze op de computer en daar stond nog dat ik het gezegd had vorig jaar. En ze had dus dat gaatje gezien en dat word dus volgende maand gemaakt. Wat wel goed is dan gaat het minder pijn doen.

Maar toch het is altijd zo een gedoe ik en dokters dingen. En ik die dan amper iets zeg. De meeste mensen zien mij echt niet graag komen. Ik weiger nogal veel uit schrik en zeg weinig. En ik lijk altijd verkeerde dingen te zeggen. Vorig jaar is er een vulling vernieuwt. Vlak naast die tand met gaatje maar het gaatje zat dus in andere tand. Het is echt een nachtmerrie waarom kan je nu niet gezond blijven. En dan gewoon doodvallen in 1 keer. Zonder al die toestanden waar ik heel veel schrik van heb.

Het is echt een obsessie dat ik mij zie liggen en ik verdoofd lig. En snijden en ziekenhuizen en mensen. En spuiten en ik die niks zegt en groepen mensen die mij aanraken. En dat ik moet spreken en ik verkeerde info zeg uit schrik, of uit dommigheid. Het lijkt wel of het enige als ik al eens iets doe buiten naar de supermarkt gaan. Dat dit dan rond pijn draait die me dwingt naar buiten te gaan. Blijkbaar kan je dus aan alles ontsnappen in je leven buiten ziekte toestanden. Er zou een machine moeten zijn waar je in stapt en even zoemt en je genezen bent. Op die manier zou ik nog graag naar dat soort dingen gaan. Maar liever nog blijf ik er van weg tenzij de pijn me echt te erg word.

Groeten, zo als het gaat met de angsthaas deze week.

Als je ergens heen moet, waar je nog nooit geweest bent, kijk je dan ook op Google maps en ga je ook testritjes maken? Ik ga zo een testritje maken op de fiets voor mijn nieuwe "werk"plek morgen..moet wel om 8 uur 's ochtends er zijn tot 12 uur. Dat is een uur meer dan ik op dagbesteding gedaan heb. Ik ga drie ochtenden in de week (om mee te beginnen)

Ik heb er wel veel zin in!

@SadSloth
Ja. Anders verdwaal ik geheid. Ben ook blij dat m'n telefoon een elektronische mevrouw heeft die dingen als "over 400 meter rechtsaf en neem daarna afslag huppeldepup" en zo roept als ik het ondanks alle voorbereidingen alsnog weet te verprutsen.
Veel plezier met je nieuwe plek!

@pplakke
Ik had als kind ook vaak gaatjes. Ieder jaar wel. Ik denk omdat ik geen geduld en concentratie had voor iets als tandenpoetsen. Dat ging dan vlug met de borstel over een rij tanden vegen, beetje met water spoelen, en ik vond dat ik klaar was.

Sinds jaren dwing ik mezelf om met een timer twee minuten te poetsen en ook te flossen en sindsdien geen last meer. Incidenteel moet er een 15 jaar oude vulling opnieuw gedaan worden, maar dat valt mij erg mee. Het gaat tegenwoordig ook een stuk sneller dan vroeger en je mag meteen eten en drinken.

Het enige waar ik wel voor naar het ziekenhuis moest was het trekken van mijn verstandskiezen, maar ik hoefde alleen een prik, geen algehele verdoving.

@pplakke: Ik ben ook een angsthaas voor tandartsen, dokters en ziekenhuizen. Mijn melkgebit was erg slecht. Het waren meer stompjes met bruine vlekken erop. Mijn volwassen gebit was mooi gaaf. Ik heb nog maar 1 vulling. Wel al 8 kiezen laten trekken door ruimtegebrek. Moet zeggen dat de prikken bij de tandarts veel pijnlijker vond dan bij de kaakchirurg. Ook bij de tandarts dagen last van napijn en bloeden. Bij kaakchirurg niet, maar het was dan ook gehecht. Vorig jaar een tandvleescorrectie laten doen en daar had ik wel iets meer pijn. Ik krijg ook gauw kokhalsneigingen als ze in mijn mond bezig zijn. Maar een klein mondje en dan zit het gauw vol.
Wat ik echt vreselijk vind is bloedprikken. Daar in het midden van je arm. Bij mij het daar heel gevoelig. Heb al eens gevraagd of het op mijn hand kon. Dat kon niet. Het moest perse op die gevoelige plek. Gelukkig moet ik niet vaak, maar elke keer als ik moet ben ik misselijk en duizelig. Mijn moeder gaat dan mee, want ik durf ook niet te autorijden dan.

Als kind is ook al eens 1of 2 tanden getrokken denk ik omdat er te weinig plaats was. Verder staan mijn tanden scheef op elkaar. Waardoor de bovenkant links raakt en de rechter zijde gebit dus minder is afgesleten. Van voor hangen de bovenste dan weer iets verder dan de onderste vooraan staan scheef naar achter en worden in het midden geraakt door de bovenste. Verstandskiezen zitten er nog allemaal in. En wat mij betreft blijven die er ook in daar heb ik geen last van. Verder poets ik mijn tanden 1 keer per dag voor het slapen. Ik poets 1 keer met linker hand en 1 keer met rechterhand. Ik heb eens gehoord dat je dan alles beter raakt, en het is goed voor de motoriek.


Bij de dokter ben ik al sinds 2013 niet meer geweest, dat was met mijn knie. En voor 2013 was het geleden van 2008. Mijn dokter is zelfs half gestopt ze waren met 2, 1 is nog over en zit nu op andere plaats met nieuwe jonge dokters er bij. De oude zou over enkel jaren ook stoppen.

Tijdens school als ik snotterde dan had ik graag dat ik naar de dokter moest dan moest ik niet naar school. Bloed trekken is bij mij 1 keer gebeurt dat was om huisstofmijt allergie te testen. En ik weet nog dat ik me slap voelde worden. Hoe oud ik was weet ik niet precies nog jonger dan 12 denk ik. Maar het gedacht dat dit nog moet gebeuren daar kan ik echt niet tegen. Mijn ouders doen dit jaarlijks en elke keer hoor ik het is in orde. Ja waarom dan al dat geprik denk ik dan.

Het is trouwens zo dat ik er niet rouwig zou om zijn dat 1 of andere ongeneeslijke ziekte me pijnloos snel doodmaakt. Maar voorlopig lijkt dat er niet in te zitten. Terwijl je zo vaak mensen ziet die nog van alles willen doen en toch sterven en ze niets kunnen doen. Soms wou ik dat ik kon wisselen en zo een ziekte overnemen daar zou die persoon echt blij mee zijn maar dat gaat dus niet.




@Sadsloth Met de weg vinden had ik nooit veel moeite. Toen ik op 16 naar de stad ging naar nieuwe school. Toen nam ik verschillende routes vanuit mijn bushalte. Of nam de bus naar station om daar mijn streeklijn te nemen. Eigenlijk kende ik die buurten niet want met mijn ouders kwam ik meer in de winkelbuurten. Maar ik navigeerde op hoge gebouwen en na 18 met de kledingbakken. Reden wij tot 400 km per dag, dus in grote lijnen ken ik de streek hier heel goed.

Wie van jullie loopt er weleens tegen een depressie of depressie-achtige klachten aan?
Ik loop weer eens enorm tegen mezelf te strijden. Ging best aardig, en heb op mijn werk met veel energie best veel overeind kunnen trekken, alles onder controle en zo. Van de week wat latertjes i.v.m. ouderavond, kinderen die niet wilden slapen etc. dus ik ben nu op. Geen energie.

Ik heb een vraag uitstaan om een aantal college's te mogen volgen, moet eigenlijk aan werkgever vragen of ie nu eindelijk akkoord is (anders kan ik niet meer inschrijven), maar ben nu zo moe en besluiteloos, het is ff too much. En ik zie mezelf alweer in het kringetje naar beneden draaien. Niet dat ik het toelaat, ik zie het dus we beginnen er 'gewoon' niet aan. Betekend wel dat ik het stiekem toch ff niet zie zitten, al een paar dagen eigenlijk.

En dan doemt op: verjaardag van mijn dochter (te organiseren door mij), haar feestje (met mij als begeleidende volwassene, het is niet praktisch om hier iemand bij te betrekken ivm slaapfeestje), morgenavond verjaardag (waar ik nu al tegenop zie maar die ik niet vind kunnen om af te zeggen), twee, drie telefoontjes met vriendinnen die ik nog moet plegen ('ff bijpraten' en wat praktische zaken) waar ik me niet toe kan zetten.

Kinderen zitten ook niet lekker in hun vel, zoon in ieder geval niet, huilt bij alles, is gauw van streek en heeft enorme mamahonger.
Ik heb de kinderen vanochtend alleen al diverse keren uitgescholden, en ben gisteren ook niet al te vriendelijk geweest. Het Is Too Much! En dat heb ik netjes uitgelegd in de auto vanochtend, om aan te geven dat mama sociaal onwenselijk gedrag vertoonde, dat ZIJ in ieder geval niet zomaar op deze manier uit hun dak mogen gaan, dat ik het verkeerde voorbeeld geef en zo. Niet dat dat helpt, maar wel zoals het is.

Ik kan niet meer. Heb dinsdag geloof ik op vrij staan, ff dagje voor mezelf (nou ja...huis poetsen, verjaardag voorbereiden, boom snoeien, honderd andere zaken). Ik krijg mezelf ff niet onder controle. And that shows.
Ik mag het niet laten zien want de wereld (en nabije omgeving) zit vol mensen met problemen, daar moet ik boegbeeld voor zijn, stevige schouder etc. dus dan kan ik niet ook nog eens met 'mezelf' gaan zitten. Omdat er ook geen aanleiding is. Er is niks. Het gaat alleen niet. Zo irritating!!! Wat moet ik doen?! Gooien mag niet. Ik wil slapen. Vliegen. Rennen. Weg! Met m'n hoofd op de grond slaan. Weg.

Het lijkt me echt enorm zwaar om kinderen te hebben terwijl je snel overprikkeld bent en depressieve klachten hebt. Ik heb ook snel depressieve klachten en leer steeds beter herkennen wanneer het opkomt. Vaak vanwege overprikkeling. Vorige week had ik teveel afspraken van medische aard en er zit bij mij geen rek meer in. Heel vroeg naar bed gaan en het weg slapen wil bij mij nog wel 'ns helpen. Gelukkig woon ik alleen dus heb ik thuis geen stoorzenders om me heen. Op advies van mijn psych ben ik begin september ook al weer gestart met mijn daglichtlamp elke ochtend. Daarnaast probeer ik veel naar buiten te gaan, wandelen, wat in de tuin doen en nog steeds zwemmen in mijn koude buitenbad.

Ik zou waarschijnlijk hartstikke egoistisch de kids aan de vader overlaten en zelf 'n zonvakantie boeken in jouw geval.

Femke dat kuisen, boom snoeien en zo kan je dat niet laten doen. Dan heb je enkel nog de kinderen en werk. Ik denk dat dat toch al genoeg is.

Fijn die herkenning! Ben wel meerdere keren verdwaald in de fabriekshallen deze week. Morgen moet ik nog werken en dan heb ik 20 uur gewerkt deze week en ik vind het leuk wat ik doe. Heerlijk met de handen bezig en nuttig bezig zijn.

@Femke: dit klinkt allemaal niet goed. Ik lees dat je amper tijd hebt voor jezelf. Probeer dingen te schrappen die niet acuut nodig zijn. Probeer ook werk uit te besteden als het kan. Kan je dochter zelf niet beslissen wat ze wil voor haar verjaardag? Schakel desnoods hulp in van een vriendin van je. Probeer elke dag een kwartier vrij te maken om een geleide meditatie te volgen via Youtube (probeer Sanny Verhoeven eens). Je neemt te veel hooi op je vork.

Hier doe ik nu al een aantal weken aan mindfullnes/meditatie. 's Ochtends, 's middags en 's avonds en ik moet zeggen dat het mij echt veel helpt. Geen last meer van stress, veel te veel nadenken, overprikkeling etc.

SadSloth schreef: ↑

10-10-2019 17:45

Fijn die herkenning! Ben wel meerdere keren verdwaald in de fabriekshallen deze week. Morgen moet ik nog werken en dan heb ik 20 uur gewerkt deze week en ik vind het leuk wat ik doe. Heerlijk met de handen bezig en nuttig bezig zijn.

@Femke: dit klinkt allemaal niet goed. Ik lees dat je amper tijd hebt voor jezelf. Probeer dingen te schrappen die niet acuut nodig zijn. Probeer ook werk uit te besteden als het kan. Kan je dochter zelf niet beslissen wat ze wil voor haar verjaardag? Schakel desnoods hulp in van een vriendin van je. Probeer elke dag een kwartier vrij te maken om een geleide meditatie te volgen via Youtube (probeer Sanny Verhoeven eens). Je neemt te veel hooi op je vork.

Hier doe ik nu al een aantal weken aan mindfullnes/meditatie. 's Ochtends, 's middags en 's avonds en ik moet zeggen dat het mij echt veel helpt. Geen last meer van stress, veel te veel nadenken, overprikkeling etc.

Goed zo SadSloth.

Ik zit ook wel eens op streetview Bhutan vind ik mooi om te zien. Zo kan ik ook eens op reis, zonder dat ik er stress van moet hebben.

SadSloth schreef: ↑

06-10-2019 14:58

Als je ergens heen moet, waar je nog nooit geweest bent, kijk je dan ook op Google maps en ga je ook testritjes maken? Ik ga zo een testritje maken op de fiets voor mijn nieuwe "werk"plek morgen..moet wel om 8 uur 's ochtends er zijn tot 12 uur. Dat is een uur meer dan ik op dagbesteding gedaan heb. Ik ga drie ochtenden in de week (om mee te beginnen)

Ik heb er wel veel zin in!

Ik pluis google maps helemaal uit, met streetview en dan de hele route langs, zodat je herkenbare punten hebt. Dat is mijn testrit zeg maar, ik ga er niet op uit voor een proefrit.
Testrit werkt ook prima toch? Neemt wat onzekerheid weg op de dag zelf. Ik hoop dat je nieuwe werkplek bevalt!

Ik zit inderdaad even in een overload, er wordt zoveel aan me getrokken! Ik ben ook steeds de tijd kwijt. Gisteravond de kinderen door ex op laten en daar laten eten, ik ben na werktijd m'n bed ingedoken voor een kort dutje, ik was zó moe. Uur later inderdaad wakker geworden, in de veronderstelling dat het ochtend was. Maar waarom had ik dan kleren aan? O ja... kinderen ophalen en in bed stoppen en toen zelf er ook maar weer in. Word ik vanochtend wakker, het zal wel zaterdag zijn. Hm, maar waarom ligt er dan een kind in mijn ben? O ja... vrijdag! Dus sh*t, we zijn bijna te laat voor school! Geen wekker gehoord of zo.

Anyway, ik geloofde al nooit zo in horoscopen, ik heb die van gisteren even nagelezen: 'u zit vandaag vól fysieke energie', hahaha, nou, niet in horoscopen geloven is terecht dus.

Terugschakelen is moeilijk. En wel nodig, alle spieren beginnen weer vast te zitten, ik ben besluiteloos, dit schiet niet op.

Redbulletje zou in zo'n geval een zonvakantie boeken? Ik had in mijn hoofd van het voorjaar in de bergen te gaan wandelen, alleen. Een paar dagen maar (je moet tenslotte opvang voor de kinderen zien te vinden). Ik heb gisteren dus in alle hopeloosheid niet mijn werk gedaan maar op internet gezocht naar een wandelstok, goede bergwandelschoenen en zelfs een regenjas speciaal voor bergwandelingen (die bestaan blijkbaar). Dat is mijn 'zonvakantie' zeg maar. Ik ben vast van plan om dat te doen, ultieme me-time zeg maar. Al heeft mijn vader geëist dat ie mee mag. Nou ja, ik ga wandelen, hij blijft dan in het hotel, dus m'n hoofd leeg krijgen moet lukken dan.

Kunnen je kinderen niet grotendeels bij je ex gaan wonen zodat jij meer rust krijgt?
Zelf heb ik afgelopen winter voor het eerst 2 korte trips naar het Middelandse Zee gebied gemaakt. Dat doorbreekt de winter(depressie) voor mij best goed. Het is er dan heel rustig want geen strandweer. En lekker met de auto de bergen in en amandelbomen in bloei zien staan en bomen overladen met rijpe sinaasappels. Ik ging met m'n moeder. Maar boek wel altijd 2 aparte kamers want ik heb echt mijn eigen ruimte en rust nodig. Eind november staat weer zo'n reisje geboekt.

redbulletje schreef: ↑

11-10-2019 10:21

Kunnen je kinderen niet grotendeels bij je ex gaan wonen zodat jij meer rust krijgt?

Ach ja, ex is één van de stressfactoren in mijn leven. Hij vindt het zelf al gauw teveel allemaal en kan enorm boos worden en onredelijk tegen de kinderen als ik ze dan toch daar neer poot. En hij heeft een baan waarbij hij 's ochtends de kinderen niet weg kan brengen (hij begint om 7 uur) óf ze niet op kan halen (hij werkt dan tot 6 uur). Met kinderopvang is dat ook niet te regelen, nog afgezien van de extra kosten.
Ik wil voorstellen om op en af te gaan, dus dat ze om en om het hele weekend daar zijn in plaats van nu alleen van vrijdag op zaterdag. Maar da's nog best een geregel.

redbulletje schreef: ↑

11-10-2019 10:21

Zelf heb ik afgelopen winter voor het eerst 2 korte trips naar het Middelandse Zee gebied gemaakt. Dat doorbreekt de winter(depressie) voor mij best goed. Het is er dan heel rustig want geen strandweer. En lekker met de auto de bergen in en amandelbomen in bloei zien staan en bomen overladen met rijpe sinaasappels. Ik ging met m'n moeder. Maar boek wel altijd 2 aparte kamers want ik heb echt mijn eigen ruimte en rust nodig. Eind november staat weer zo'n reisje geboekt.

Klinkt heerlijk zeg!

Ik snap het wel Femke dat je er doorheen zit. Het klinkt ook als heel erg veel. Die vriendinnen zou ik een kort bericht doen dat je aan ze denkt, maar even te vol zit om te bellen. Dat je wel belt als je meer 'ruimte' hebt.
Ook huishouden zou ik op een laag pitje zetten.
(Maar goed, dat zijn bij mij toch al 2 ondergeschoven punten).

Ik zit er ook behoorlijk doorheen. Zwalk eind van de dag echt door de gang van vermoeidheid. Ga ook met tegenzin sporten (terwijl ik daar normaliter echt super veel zin in heb). Ik ben ook heel snibbig thuis. Op het werk ben ik wel sociaal, maar voer ik de hele dag weinig werkgerelateerds uit waardoor ik weer in de knel kom met m'n planning...
Ik wil ook gewoon een tijdje in winterslaap...

En dan gaat het momenteel best goed met zoon. (Nou ja, ik werd vanmorgen wel met twee vuisten bewerkt omdat hij wilde dat ik iets ging zoeken terwijl ik zijn lunch wilde klaarmaken en later op de dag wel zou gaan zoeken).

femke09 schreef: ↑

11-10-2019 11:27

Ach ja, ex is één van de stressfactoren in mijn leven. Hij vindt het zelf al gauw teveel allemaal en kan enorm boos worden en onredelijk tegen de kinderen als ik ze dan toch daar neer poot. En hij heeft een baan waarbij hij 's ochtends de kinderen niet weg kan brengen (hij begint om 7 uur) óf ze niet op kan halen (hij werkt dan tot 6 uur). Met kinderopvang is dat ook niet te regelen, nog afgezien van de extra kosten.
Ik wil voorstellen om op en af te gaan, dus dat ze om en om het hele weekend daar zijn in plaats van nu alleen van vrijdag op zaterdag. Maar da's nog best een geregel.



Klinkt heerlijk zeg!

Jij trekt het niet en je ex evenmin, maar toch neem jij de verantwoording en dus ervaar jij de meeste druk van de zorg. Kun je niet toch meer met een gastouder gaan werken die eventueel zelf haalt/brengt zodat de kids gewoon week op week af bij je ex kunnen verblijven? Dat hij er zelf niet zoveel bij is maakt niet uit, zolang jij maar om de week een week kan bijkomen.

Ja, ik verheug me ook op m'n tripje, dat houdt voorlopig de winterdepressie ook even buiten de deur omdat ik ondanks het slechte weer wel een goed vooruitzicht heb op korte termijn. Jammer dat het niet in de zorgverzekering zit, het is hartstikke goed voor je mentale gezondheid

Biebeltje schreef: ↑

11-10-2019 11:39

Ik snap het wel Femke dat je er doorheen zit. Het klinkt ook als heel erg veel. Die vriendinnen zou ik een kort bericht doen dat je aan ze denkt, maar even te vol zit om te bellen. Dat je wel belt als je meer 'ruimte' hebt.
Ook huishouden zou ik op een laag pitje zetten.
(Maar goed, dat zijn bij mij toch al 2 ondergeschoven punten).

Ik zit er ook behoorlijk doorheen. Zwalk eind van de dag echt door de gang van vermoeidheid. Ga ook met tegenzin sporten (terwijl ik daar normaliter echt super veel zin in heb). Ik ben ook heel snibbig thuis. Op het werk ben ik wel sociaal, maar voer ik de hele dag weinig werkgerelateerds uit waardoor ik weer in de knel kom met m'n planning...
Ik wil ook gewoon een tijdje in winterslaap...

En dan gaat het momenteel best goed met zoon. (Nou ja, ik werd vanmorgen wel met twee vuisten bewerkt omdat hij wilde dat ik iets ging zoeken terwijl ik zijn lunch wilde klaarmaken en later op de dag wel zou gaan zoeken).

Klinkt heel bekend Biebeltje, zo zit het precies.