Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
vrijdag 11 oktober 2019 om 12:13
Ik twijfel of ik de hele dag blijf werken. Was net bezig met iets maar kan de vraagstukken niet oplossen, dat lukt nu niet. Maar wegvluchten is ook zoiets.
Heb een cadeautje geregeld voor een vriend vanavond, die is jarig, denk dat ik dat afgooi en dan meteen naar huis ga, niet naar die verjaardag dus. Ik wil me niet teveel terugtrekken uit de samenleving en zo sociaal ben ik van mezelf ook al niet, dus een verjaardag is toch wel iets wat ik van mezelf 'moet' om onder de mensen te blijven. Maar met morgen voor de boeg (kinderen staan waarschijnlijk al vroeg op de stoep en ik moet ook nog ergens bijkomen én wat opruimen in huis, dat is niet uit te besteden), is een verjaardag niet zo verstandig.
Heb een cadeautje geregeld voor een vriend vanavond, die is jarig, denk dat ik dat afgooi en dan meteen naar huis ga, niet naar die verjaardag dus. Ik wil me niet teveel terugtrekken uit de samenleving en zo sociaal ben ik van mezelf ook al niet, dus een verjaardag is toch wel iets wat ik van mezelf 'moet' om onder de mensen te blijven. Maar met morgen voor de boeg (kinderen staan waarschijnlijk al vroeg op de stoep en ik moet ook nog ergens bijkomen én wat opruimen in huis, dat is niet uit te besteden), is een verjaardag niet zo verstandig.
vrijdag 11 oktober 2019 om 15:49
En precies dát werd me natuurlijk verweten, 'je kunt niet iedere keer wegvluchten'. Ik ben begin van de middag naar huis gegaan omdat de tranen hoog zaten en de concentratie zo ver weg dat ik steeds vergat waar ik mee bezig was. Mijn afdeling netjes verlaten met vanzelfsprekendheid, een goed humeur (fijn weekend!!!) en daarna mijn direct leidinggevende gemeld dat ik vanmiddag vrij wilde.
Wat is er dan? Je draait er altijd omheen, je zegt altijd dat je het niet weet, je kunt niet zomaar wegvluchten.
Nee, duh, hoe denk je dat ik er in sta? Precies zo. Dus als ik dan toch 'vlucht' (bedankt voor de knauw) dan kan ik echt niet anders. Ik heb mijn werk goed achtergelaten en als ik maandag weer wordt verwacht moet ik toch eerst even loskomen van dit gedoe.
Wat is er dan? Je draait er altijd omheen, je zegt altijd dat je het niet weet, je kunt niet zomaar wegvluchten.
Nee, duh, hoe denk je dat ik er in sta? Precies zo. Dus als ik dan toch 'vlucht' (bedankt voor de knauw) dan kan ik echt niet anders. Ik heb mijn werk goed achtergelaten en als ik maandag weer wordt verwacht moet ik toch eerst even loskomen van dit gedoe.
vrijdag 11 oktober 2019 om 15:52
Ik kan inderdaad nooit een oorzaak aanwijzen, het is alles bij elkaar. En op zichzelf is niks lastig, maar bij elkaar is het teveel.
Zie het als een grote stapel knikkers. Geef mij een knikker, gaat prima. Een handje knikkers, oké, lastig maar goed te doen. Een berg knikkers er bovenop: tja, ik kan ze prima dragen want ze zijn niet zwaar maar wel heel onhandig. Leg er dan nog één willekeurige knikker bovenop en de hele boel stort in.
Is dat een herkenbare metafoor?
Zie het als een grote stapel knikkers. Geef mij een knikker, gaat prima. Een handje knikkers, oké, lastig maar goed te doen. Een berg knikkers er bovenop: tja, ik kan ze prima dragen want ze zijn niet zwaar maar wel heel onhandig. Leg er dan nog één willekeurige knikker bovenop en de hele boel stort in.
Is dat een herkenbare metafoor?
vrijdag 11 oktober 2019 om 17:28
Bij mijn zus hoor ik dat wel eens. Dat het te veel is en zij heeft zelfs geen kinderen wel 2 katten en vriend. Maar nu voor de moment werk zij veel minder. Omdat ze via die autisme diagnose een gedeelte bijgepast krijgt uit ziekenkas. Maar ik hoor dat dit maar tijdelijk is voor een maand of 2. En dan moet dit weer verlengd worden. En ze weet ook niet goed of dit heel haar leven kan. Bij mijn zus is het vooral file die haar veel tijd verlies geeft, en waar ze stress van krijgt, ook op het werk als ze andere mensen bepaalde dingen hoort zeggen.
Toen ik de kledingbakken deed had ik weinig stress. Maar ik zweeg tegen iedereen en moest enkel die kleding verplaatsen. Dat valt niet echt onder normaal soort van werkgedrag. Maar voor mij ging het goed. Buiten het gedoe dat het gratis was. Maar alles heeft zijn prijs zeker.
Toen ik de kledingbakken deed had ik weinig stress. Maar ik zweeg tegen iedereen en moest enkel die kleding verplaatsen. Dat valt niet echt onder normaal soort van werkgedrag. Maar voor mij ging het goed. Buiten het gedoe dat het gratis was. Maar alles heeft zijn prijs zeker.
vrijdag 11 oktober 2019 om 21:05
vrijdag 11 oktober 2019 om 22:27
Werken in de zin van werken was dit niet. Mijn vader doet dit werk. En ik was vrijwilliger (tussen 18 en 23) reed dus mee met hem, ik heb geen rijbewijs voor vrachtwagens dus zou dat nooit kunnen alleen. Eigenlijk gaven ze mij allemaal papieren om uitkering aan te vragen. En zou ik normaal heel mijn leven ik weet niet wat moeten doen. En daarom ben ik mee beginnen gaan en deed dit flexibel. En wanneer mijn vader me maar nodig had. In drukke periodes ging ik zelfs 4 dagen per week mee. Als het rustiger was in de winter kon dit wat minder zijn. En van beschutte werkplaats kreeg ik brief dat ze me te traag vonden.
Maar dan was ik niet te traag volgens andere mensen bij de kledingbakken, juist zei ik niets tegen niemand. En dit heeft dus door geduurd tot ik tegen die zak turf trapte die te zwaar was thuis. En sindsdien zit ik thuis, maar ik kan ook niet anders er is iets mis in mijn knie. Ik heb toen maanden in de stoel gezeten met enorme pijn en slotklachten. Maar uiterlijk was er niets te zien en zelfs mri niets te zien. Ik heb dat niet gezegd van die trap, maar ik kan toch ook geen mri misleiden. Ik heb 2 knieën en kon vroeger zelf een vrachtwagen vullen dus voel echt wel dat er iets mis is. Want die andere knie heeft ook maanden in de stoel gezeten en heeft dit niet. Maar het maakt toch niet meer uit kapot is kapot. En samen met mijn schrik voor mensen kan ik zeker niet veel meer. Ik had moeten thuis blijven niemand wist hoe mij te helpen. En daarom moest ik thuis zitten ik kan niet in de normale wereld zijn, ik ben daar op mijn manier te gestoord voor.
Wat ik doe
Ik mag al blij zijn als ik nog wat kan kuisen en de tuin van 33 are onderhouden, en eens naar de supermarkt met mijn ouders. En verder doe ik veel computer en dat is het zo wat. Ook veel zitten om mijn voet die chronisch overbelast is door die knie te laten op adem komen. En ook nog angstig zijn voor ziekenhuizen en als mijn ouders er niet meer zijn. Maar op school had ik ook al hoofdpijn en stress, pijn en eigenaardig gedoe daar lijk ik niet aan te kunnen ontsnappen in mijn leven. Maar ik ben al 29 (morgen word ik 30) dus over maximum 80 jaar zal het wel eens over zijn tenzij ik eeuwig blijf leven, dat zou pas horror zijn.
vrijdag 11 oktober 2019 om 22:57
Dank voor je reactie! Is er geen mogelijkheid in Belgie om ergens te werken met andere mensen met autisme? Lijkt me zo eenzaam alleen thuis te moeten zitten.
Al weet ik natuurlijk niet hoe jij je in je dagelijks leven voelt daarover, maar vind het wel verdrietig om te lezen dat ze zelfs bij een sociale werkplek, waar je meer begrip zou verwachten, je afwijzen
Al weet ik natuurlijk niet hoe jij je in je dagelijks leven voelt daarover, maar vind het wel verdrietig om te lezen dat ze zelfs bij een sociale werkplek, waar je meer begrip zou verwachten, je afwijzen
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zaterdag 12 oktober 2019 om 07:28
Kohaku schreef: ↑11-10-2019 22:57Dank voor je reactie! Is er geen mogelijkheid in Belgie om ergens te werken met andere mensen met autisme? Lijkt me zo eenzaam alleen thuis te moeten zitten.
Al weet ik natuurlijk niet hoe jij je in je dagelijks leven voelt daarover, maar vind het wel verdrietig om te lezen dat ze zelfs bij een sociale werkplek, waar je meer begrip zou verwachten, je afwijzen
Ik heb geen diploma, kan geen lange afstanden stappen en zeg amper iets. Beschutte werkplaatsen zitten overvol was toen ook al lees ik online. En als ik lees deze persoon https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20190406_04304574 . Die word afgekeurd door autisme in normaal bedrijf. Hij heeft zelfs diploma elektriciteit. Maar zonder begeleiding zou hij niet kunnen werken volgens hun. Terwijl bv ik zelf nooit begeleiding heb gehad ik zat wel in buitengewoon onderwijs. Maar ging uit mezelf naartoe met openbaar vervoer, en kreeg pas diagnose op 15. En in diagnose papieren staat ook beschreven dat werken in gewoon bedrijf uitgesloten is, zelfs met begeleiding voorlichting. Die ik zelfs nooit gehad heb aangezien ik daar schrik van had, en ook jaren wachttijd. Ik lees van berichten op fora uit 2008 toen ik stopte over wachttijden van jaren dus sowieso had ik dat nooit gehad voor 18. Er is voor autisten twerk een beschutte werkplaats voor enkel hen, maar dat is hier ver af. En werken maar 20 mensen of zo en is niet vanuit overheid gestart. is eerder als soort goed doel gestart van 1 persoon vermoed ik. En verder denk ik niet dat er dat soort dingen zijn in België. Tenzij dan slimmere autisten zo als mijn zus die uit zichzelf in normaal bedrijf is gaan werken. Maar zo slim ben ik niet en kan ik nooit worden, en dan nog de angst die me uitput tussen mensen.
Eenzaam zou ik mij niet noemen ik heb op internet wel contact. En meer dan mijn ouders hebben in het echt denk ik. Mijn moeder heeft buiten aan de kassa als ze gaat winkelen bijna uitsluitend contact met haar ouders en mijn vader zijn vader en ik die inwoon. En mijn vader hetzelfde + zijn werk al zit hij nu thuis omdat het zwaar is op zijn leeftijd, hij gaat halftijds werken vanaf december. Sowieso kijk ik toch niet naar gezichten dus voor mij is internet hetzelfde als echt contact. Echt contact voel ik me echt eigenlijk niet goed bij.
Wat ik voel is dat ik precies een gehandicapte slaaf was toen ik vrijwilligers werk deed. En nu voel ik gewoon dat ik liever zou dood zou zijn denk ik. Maar zelfmoord durf ik niet. Dus ben ik verplicht te wachten tot ik dood ga. En ondertussen moet ik maar proberen de tijd te vullen. Het zou pas echt een ramp zijn als mijn ouders weg zijn. Dan moet ik waarschijnlijk naar soort leefgroep. of weet ik waar ze van plan zijn mij te laten. Daar staat niets van in mijn papieren vreemd genoeg. Maar ik ben die situatie al gewoon hoe vreemd het ook klinkt die onzekerheid ben ik over. Dus ik zie wel wat er gebeurt ik kan er toch niets aan doen.
En dankje voor de interesse en de felicitatie.
zaterdag 12 oktober 2019 om 10:09
Klinkt alsof je het niet makkelijk hebt, Plakke. Ik vind het rot voor je dat je je zo voelt, vooral wat je schrijft in je laatste alinea. Maar ook erg herkenbaar, al komt mijn wens om dood te zijn meer uit depressie, ik weet wel hoe het voelt.
Ik hoop en wens je een fijne dag vandaag!
kohaku wijzigde dit bericht op 12-10-2019 11:07
0.34% gewijzigd
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
zaterdag 12 oktober 2019 om 10:37
Bah, ik ben van slag..
Zou naar een kennis gaan, om even bij te kletsen.
Krijg ik gisterenavond nog een appje, dat het niet ging lukken vandaag. Of we een andere keer bij kunnen kletsen.
Nu dus onverwachts thuis. Ben niet in m'n hum. Heb het er wel met begeleiding over gehad, dus heb wel mijn hart kunnen luchten.
Ik denk dat ik vanmiddag even de stad in ga. Normaal ga ik nooit op zaterdag maar mijn kledingkast moet wat worden aangevuld voor de winter, en zo heb ik dan toch wat afleiding.
Zou naar een kennis gaan, om even bij te kletsen.
Krijg ik gisterenavond nog een appje, dat het niet ging lukken vandaag. Of we een andere keer bij kunnen kletsen.
Nu dus onverwachts thuis. Ben niet in m'n hum. Heb het er wel met begeleiding over gehad, dus heb wel mijn hart kunnen luchten.
Ik denk dat ik vanmiddag even de stad in ga. Normaal ga ik nooit op zaterdag maar mijn kledingkast moet wat worden aangevuld voor de winter, en zo heb ik dan toch wat afleiding.
zaterdag 12 oktober 2019 om 10:40
Het is helaas al vaker bekend dat mensen met autisme korter leven en meer aan zelfdoding denken omdat de wereld nou eenmaal op een andere manier werkt. Ik zit zelf qua werkniveau ver boven 'normale' collega's die veel fouten maken etc. Maar die zijn sociaal veel beter en komen overal mee weg en ik ben een stuk rustiger en kom er sociaal nooit echt tussen, blijft altijd oppervlakkig en krijg ik nooit de erkenning die zij wel hebben. Niet eerlijk maar zo werkt de wereld.
zaterdag 12 oktober 2019 om 10:57
Femke, wel een goede vergelijking. Het is die belasting van al die kleine dingetjes die het moeilijk maakt en idd die laatste druppel die dan te veel is waardoor je die fragiele balans verliest.
Ik gebruik altijd het voorbeeld van een computer met heel veel vensters open. Dan wordt hij langzamer. Tot je er nog eentje opent en hij vast loopt.
Dat maakt het ook moeilijk om uit te leggen waarom je weg vlucht idd. Omdat het op de ander over komt als een onbenullig iets... en dan voel je je weer onbegrepen en bang dat mensen je een aansteller vinden.
Sterkte, hopelijk vind je wat rust dit weekend.
Pplakke, fijne verjaardag gewenst!
Kwebbeltje, wat jammer dat je afspraak is afgezegd. Ik raak daar op z'n korte termijn ook van slag van. Je stelt je er op in, verheugt je er zelfs op en dan ineens gaat het niet door en moet je je hele mentale beeld gaan aanpassen...
Hopelijk slaag je een beetje in de stad en is het niet te druk...
Ik was gisteren al uitgeput nadat ik de hele ochtend had opgeruimd. Daarna zoon die vervelend deed en ging schreeuwen en slaan.
Nog even naar de ikea om te eten en iets te kopen: zijn ze het restaurant aan het verbouwen.
Vervolgens zoon die de hele tijd rond loop met 'mama mama mama mama mama mama' terwijl ik probeer na te denken over wat ik precies nodig heb... dus toen liep ik ook met m'n handen tegen m'n oren gedrukt rond.
En ja hoor, thuis het bericht dat de klusjesman vandaag niet komt...
Maar het is nu toch echt tijd om op te staan en iets te gaan doen met de dag.
Ik gebruik altijd het voorbeeld van een computer met heel veel vensters open. Dan wordt hij langzamer. Tot je er nog eentje opent en hij vast loopt.
Dat maakt het ook moeilijk om uit te leggen waarom je weg vlucht idd. Omdat het op de ander over komt als een onbenullig iets... en dan voel je je weer onbegrepen en bang dat mensen je een aansteller vinden.
Sterkte, hopelijk vind je wat rust dit weekend.
Pplakke, fijne verjaardag gewenst!
Kwebbeltje, wat jammer dat je afspraak is afgezegd. Ik raak daar op z'n korte termijn ook van slag van. Je stelt je er op in, verheugt je er zelfs op en dan ineens gaat het niet door en moet je je hele mentale beeld gaan aanpassen...
Hopelijk slaag je een beetje in de stad en is het niet te druk...
Ik was gisteren al uitgeput nadat ik de hele ochtend had opgeruimd. Daarna zoon die vervelend deed en ging schreeuwen en slaan.
Nog even naar de ikea om te eten en iets te kopen: zijn ze het restaurant aan het verbouwen.
Vervolgens zoon die de hele tijd rond loop met 'mama mama mama mama mama mama' terwijl ik probeer na te denken over wat ik precies nodig heb... dus toen liep ik ook met m'n handen tegen m'n oren gedrukt rond.
En ja hoor, thuis het bericht dat de klusjesman vandaag niet komt...
Maar het is nu toch echt tijd om op te staan en iets te gaan doen met de dag.
zaterdag 12 oktober 2019 om 13:21
Lekker onderuit op de bank met je laptop en Zalando, Bonprix en vele vele anderen!Kwebbeltje91 schreef: ↑12-10-2019 10:37Normaal ga ik nooit op zaterdag maar mijn kledingkast moet wat worden aangevuld voor de winter, en zo heb ik dan toch wat afleiding.
zaterdag 12 oktober 2019 om 13:59
Bedankt Biebeltje voor de felicitatie. En kohaku voor het begrijpen van liever dood zijn. En Lola712 voor de info dat ik volgens de statistieken bovengemiddeld graag dood wil.
Eigenlijk weet ik niet mocht ik nu 5 dagen per week in beschutte werkplaats geweest zijn vanaf 18. Zou ik dan blijer geweest zijn, want ik zou nog steeds thuis wonen. Ik zou waarschijnlijk door die prikkelgevoeligheid en mensen angst mentaal nog meer aftakelen. En helemaal volledig in mezelf gekeerd zijn, misschien ook niet meer de kracht om op internet te schrijven hebben. De conclusie is dat ik sowieso aftakel wat er ook gebeurt volgens mij. Maar wat er met mijn knie is gebeurt is wel iets dat ik heel veel spijt van heb. En op geen enkele manier te verklaren is waarom ik zo dom ben geweest toen.
Mocht ik nog terug kunnen zou ik nog liefst dat terug doen die kledingbakken. Zeker nu mijn vader te oud is. Had hij kunnen rijden en ik alles voor het grootste deel inladen. Maar dat gaat niet ik kan niet terug. En zou ik nog steeds zwijgend dat doen. En waarschijnlijk geen tijd hebben om bv dit forum te vinden. Want toen ik dat deed had ik geen idee van andere autisten en dat er forums waren daar over. Ik dacht dat er iets grondig met me scheelde want ik moest op 16 plots leren koken en schroefjes draaien. En dat is ook niet bepaald goed geweest voor mijn zelfvertrouwen denk ik. Ik snap niet wie dat verzonnen heeft dat wij niet zouden kunnen koken. Dat is toch totaal naast geen emoties begrijpen en prikkelgevoeligheid en angsten.
Eigenlijk weet ik niet mocht ik nu 5 dagen per week in beschutte werkplaats geweest zijn vanaf 18. Zou ik dan blijer geweest zijn, want ik zou nog steeds thuis wonen. Ik zou waarschijnlijk door die prikkelgevoeligheid en mensen angst mentaal nog meer aftakelen. En helemaal volledig in mezelf gekeerd zijn, misschien ook niet meer de kracht om op internet te schrijven hebben. De conclusie is dat ik sowieso aftakel wat er ook gebeurt volgens mij. Maar wat er met mijn knie is gebeurt is wel iets dat ik heel veel spijt van heb. En op geen enkele manier te verklaren is waarom ik zo dom ben geweest toen.
Mocht ik nog terug kunnen zou ik nog liefst dat terug doen die kledingbakken. Zeker nu mijn vader te oud is. Had hij kunnen rijden en ik alles voor het grootste deel inladen. Maar dat gaat niet ik kan niet terug. En zou ik nog steeds zwijgend dat doen. En waarschijnlijk geen tijd hebben om bv dit forum te vinden. Want toen ik dat deed had ik geen idee van andere autisten en dat er forums waren daar over. Ik dacht dat er iets grondig met me scheelde want ik moest op 16 plots leren koken en schroefjes draaien. En dat is ook niet bepaald goed geweest voor mijn zelfvertrouwen denk ik. Ik snap niet wie dat verzonnen heeft dat wij niet zouden kunnen koken. Dat is toch totaal naast geen emoties begrijpen en prikkelgevoeligheid en angsten.
zaterdag 12 oktober 2019 om 14:32
redbulletje schreef: ↑12-10-2019 13:21Lekker onderuit op de bank met je laptop en Zalando, Bonprix en vele vele anderen!
zaterdag 12 oktober 2019 om 15:53
Ik koop nooit kleding online. Je weet nooit of het past. Als ik kleding koop, dan wil ik het meteen hebben en ook zeker weten dat het past.redbulletje schreef: ↑12-10-2019 13:21Lekker onderuit op de bank met je laptop en Zalando, Bonprix en vele vele anderen!
zaterdag 12 oktober 2019 om 16:05
Ik pas 100 keer liever op m'n gemakje thuis dan in een winkel. Heb er sowieso een hekel aan om me de hele tijd aan en uit te kleden, waar je niet aan ontkomt als je naar fysieke winkels gaat. En dan dat gebemoei door het winkelpersoneel. Nee dank je. Ik laat een hele lading komen en wat tegenvalt of niet past gaat gewoon retour.
zaterdag 12 oktober 2019 om 16:30
Tot mijn 21e haatte ik shoppen in de winkel. Dat leverde regelmatig ruzie op. Als het nog maar aangekondigd werd dat er gewinkeld moest worden werd ik boos. Mijn ouders begrepen dat niet. "Andere kinderen zijn al blij als ze iets krijgen, b.v. kleren. Jij mag zoveel en je wilt niet."
Toen ik het leuk begon te vinden was ik uitgegroeid. Dan was het niet meer perse noodzakelijk iets te vinden dat seizoen. Hooguit jammer. En ik werd meer vrijgelaten in wat ik wel en niet ging passen. Voorheen moest ik soms dingen passen voor mijn ouders omdat ZIJ dat mooi vonden. Nu pas ik alleen dingen die IK mooi vind. Online bestellen heb ik al jaren niet meer gedaan. Vroeger deden we dat wel. Maar toen kregen we automatisch van die boeken thuis gestuurd.
Toen ik het leuk begon te vinden was ik uitgegroeid. Dan was het niet meer perse noodzakelijk iets te vinden dat seizoen. Hooguit jammer. En ik werd meer vrijgelaten in wat ik wel en niet ging passen. Voorheen moest ik soms dingen passen voor mijn ouders omdat ZIJ dat mooi vonden. Nu pas ik alleen dingen die IK mooi vind. Online bestellen heb ik al jaren niet meer gedaan. Vroeger deden we dat wel. Maar toen kregen we automatisch van die boeken thuis gestuurd.
zaterdag 12 oktober 2019 om 18:32
Ik kom al jaren niet meer in kledingwinkels. Ik heb zo veel kleding gezien allemaal weggesmeten in kledingbakken, dat ik zo weinig mogelijk wil verspillen en zo lang mogelijk dragen.
Mijn kleding word door mijn ouders gekocht. En ik vraag neutrale dingen zonder print, en in zwart of marineblauw. In de winter truien met kap in de zomer long sleeve shirt, verder blauwe jeans broek, en airmax maat 40. En eigenlijk al jaren exact dezelfde kleur en stijl. Bijna soort persoonlijk uniform zou je kunnen stellen na zo lang. Heel makkelijk hoef ik niet niets te veranderen. Ik ken daar toch niets van van mode.
Wel Vreemd Hondemens dat je boeken krijgt van online shop. Meestal gebruiken die mails en dan moeten ze toestemming vragen om te mogen mailen. Ik heb vroeger wel wat planten online bestelt en nooit geen last gehad van boeken nadien.
Mijn kleding word door mijn ouders gekocht. En ik vraag neutrale dingen zonder print, en in zwart of marineblauw. In de winter truien met kap in de zomer long sleeve shirt, verder blauwe jeans broek, en airmax maat 40. En eigenlijk al jaren exact dezelfde kleur en stijl. Bijna soort persoonlijk uniform zou je kunnen stellen na zo lang. Heel makkelijk hoef ik niet niets te veranderen. Ik ken daar toch niets van van mode.
Wel Vreemd Hondemens dat je boeken krijgt van online shop. Meestal gebruiken die mails en dan moeten ze toestemming vragen om te mogen mailen. Ik heb vroeger wel wat planten online bestelt en nooit geen last gehad van boeken nadien.
zaterdag 12 oktober 2019 om 18:37
Dank je Hondenmens, we zijn vanmiddag gaan wandelen in het bos. En vanochtend is mijn zus geweest. Maar eigenlijk houd ik daar niet zo van. Ik heb 30 krasslotjes gekregen van haar, van mijn ouders geld. Moet ik nog eens krassen als ik zin heb. Ik ben vooral blij dat het weer gedaan is.hondenmens schreef: ↑12-10-2019 15:31@pplakke: Gefeliciteerd met je verjaardag! Hopelijk kun je toch nog wat van je dag genieten.
@Kwebbel: Jammer dat die kennis heeft afgezegd. Je had je er toch op ingesteld. Maar het komt me bekend voor.
