Zwanger
alle pijlers
Hoe wist jij dat je (geen) kinderen wilde?
maandag 4 november 2019 om 15:45
maandag 4 november 2019 om 15:47
maandag 4 november 2019 om 15:50
maandag 4 november 2019 om 15:55
Ik heb jarenlang medische molen achter de rug om een dochter te mogen krijgen.
Tijdens die periode heb ik ook heel regelmatig keihard en hardop genoten/geroepen dat ik het heerlijk vond hoe vrij we waren.
Ik krijg nog steeds jeuk bij babyshowers en getrut rondom kinderen. Heel uitgesproken is mijn wens ook nooit geweest. Het traject was daardoor heel goed te handelen.
Echter; nu onze dochter er is en de bom liefde die daarbij kwam kijken er uit is kan ik me dat slecht nog voorstellen.
Ik vind niets zwaar, alles gaat zonder moeite, ben met liefde vrijwilliger bij de opvang, ga er op uit en speel de gehele dag hetzelfde spelletje als ze dat zou willen. Vroeg opstaan is gezellig, bij ons in bed omdat ze niet wil slapen mag van mij nog wel vaker & ik wil er op deze manier nog wel 10. Het enige is dat ik nu pas angst begrijp, wat kan er toch veel gebeuren.
Moet wel accepteren dat dat (nog 10 kinderen) er niet meer in zit - als het al lukt zou een tweede een wonder extra zijn maar gelukkiger dan dit kun je me niet krijgen.
Tijdens die periode heb ik ook heel regelmatig keihard en hardop genoten/geroepen dat ik het heerlijk vond hoe vrij we waren.
Ik krijg nog steeds jeuk bij babyshowers en getrut rondom kinderen. Heel uitgesproken is mijn wens ook nooit geweest. Het traject was daardoor heel goed te handelen.
Echter; nu onze dochter er is en de bom liefde die daarbij kwam kijken er uit is kan ik me dat slecht nog voorstellen.
Ik vind niets zwaar, alles gaat zonder moeite, ben met liefde vrijwilliger bij de opvang, ga er op uit en speel de gehele dag hetzelfde spelletje als ze dat zou willen. Vroeg opstaan is gezellig, bij ons in bed omdat ze niet wil slapen mag van mij nog wel vaker & ik wil er op deze manier nog wel 10. Het enige is dat ik nu pas angst begrijp, wat kan er toch veel gebeuren.
Moet wel accepteren dat dat (nog 10 kinderen) er niet meer in zit - als het al lukt zou een tweede een wonder extra zijn maar gelukkiger dan dit kun je me niet krijgen.
maandag 4 november 2019 om 16:03
Overigens vond ik andere kinderen niet per definitie leuk en pas ik qua type meer tussen de kinderloze vrouwen dan tussen de moeders. Op verjaardagen praten over fruithapjes vind ik precies 3 minuten leuk. Toch wilde ik echt een kind, op geen enkele rationele grond. Als dat overgevoel er niet was geweest denk ik dat ik er niet aan begonnen was, want rationeel gezien wil ik niet echt kinderen 
maandag 4 november 2019 om 16:07
JessMariano_1986 schreef: ↑04-11-2019 15:55Ik heb jarenlang medische molen achter de rug om een dochter te mogen krijgen.
Tijdens die periode heb ik ook heel regelmatig keihard en hardop genoten/geroepen dat ik het heerlijk vond hoe vrij we waren.
Ik krijg nog steeds jeuk bij babyshowers en getrut rondom kinderen. Heel uitgesproken is mijn wens ook nooit geweest. Het traject was daardoor heel goed te handelen.
Oprechte vraag, maar waarom heb je jarenlang medische molen gedaan als je wens niet zo heel uitgesproken was. Dan was dat het toch eigenlijk wel, of hoe moet ik dat zien?
maandag 4 november 2019 om 16:09
De combinatie van ziekte, handicap, de boel genetisch kunnen doorgeven en te hard op mijn vrijheid gesteld.
Ik vind kinderen geweldig en oppassen ook, maar ik ben altijd weer blij als ik ze na een paar uur of na een dag weer heelhuids terug kan bezorgen aan de ouders.
En mijn eigen ding kan doen.
Als mijn vent ziet hoe hyper-bezorgd ik ben over de katten, is ie overigens blij dat er geen kinderen komen
... Daar zou ik nog 10 keer zo bezorgd over zijn.
We hebben hier uiteraard paar jaar geleden de nodige gesprekken over gehad.
Want als hij écht écht kinderen had gewild had ik het héél misschien nog overwogen.
Ik vind kinderen geweldig en oppassen ook, maar ik ben altijd weer blij als ik ze na een paar uur of na een dag weer heelhuids terug kan bezorgen aan de ouders.
En mijn eigen ding kan doen.
Als mijn vent ziet hoe hyper-bezorgd ik ben over de katten, is ie overigens blij dat er geen kinderen komen
... Daar zou ik nog 10 keer zo bezorgd over zijn.We hebben hier uiteraard paar jaar geleden de nodige gesprekken over gehad.
Want als hij écht écht kinderen had gewild had ik het héél misschien nog overwogen.
gelukkig verstand kunnen bewaren.
maandag 4 november 2019 om 16:13
Boeiend topic! Ik zit hier de laatste tijd ook wel mee. Ik heb altijd gedacht dat ik later wel kinderen wil. Dat is gewoon hoe ik mijn toekomst zag, en eerlijk gezegd is dat nog steeds zo. Maar als ik dan wat beter ga nadenken, en me bedenk wat dat in de praktijk dan allemaal betekent (minder vrijheid, minder vrije tijd, heel veel extra zorgen, mogelijk kind met een afwijking, een hoop extra drukte in huis, snotneuzen, poepluiers, moeilijke eters, etc.), dan lijkt het toch ineens niet zo aantrekkelijk. Dat mijn vriend ook zijn twijfels heeft over zijn kinderwens helpt niet echt mee.
Ik vind kinderen in het algemeen ook niet echt geweldig: sommige vind ik leuk, andere niet. Aan de andere kant ben ik zelf geloof ik best leuk met kinderen en ik denk dat ik een goede moeder zou kunnen zijn.
Ik vind kinderen in het algemeen ook niet echt geweldig: sommige vind ik leuk, andere niet. Aan de andere kant ben ik zelf geloof ik best leuk met kinderen en ik denk dat ik een goede moeder zou kunnen zijn.
maandag 4 november 2019 om 16:32
Herkenbaar! Dacht al dit ik hier alleen in was. Echt sterke wens vanaf 19 en gewacht tot ik 22 was. Ons huis was nog meer net of toen de eerste kwam. Hoe is het jou verder verlopen?
maandag 4 november 2019 om 16:38
Ik heb altijd geweten dat ik ze niet wilde, hoewel ik zeker wel moeder materiaal ben. Ik ben enorm zorgend ( iets te misschien wel ) en zou een enorm goede moeder zijn. Maar ik heb een zwaar leven gehad met veel problemen, stress en ASS problematiek en ik vind mezelf daardoor niet geschikt om een kind te nemen. Bovendien heb ik ook geen partner en ben ik niet goed in relaties. En het alleen doen zie ik helemaal niet zitten.
Ik ben nu 32 en nog nooit last gehad van rammelende eierstokken. Wel een keer zwanger geweest per ongeluk en toen na het zien van de echo toch met ex besloten het te houden ( want ja hormonen ) maar dat werd een miskraam. Achteraf maar beter ook.
Ik ben er net achter gekomen dat ik een neefje krijg en ik heb aangeboden om geregeld op te gaan passen dus ik kan dan een beetje zien hoe het leven is met een baby. Als ik het zo van mijn onderburen hoor ( die zitten met een huilbaby ) is het loodzwaar. Ik vraag me ook altijd af waar mensen aan beginnen als ik ze achter de kinderwagen zie lopen. Ik snap echt niet dat mensen er zin in hebben.
Ik word vaak al moe als ik naar ze kijk.
Ik ben niet anti kinderen trouwens, ik ben heel goed met kinderen en heb heel lang met jonge kids en tieners gewerkt. Maar full-time ouder zijn is gewoon niets voor mij.
Ik ben nu 32 en nog nooit last gehad van rammelende eierstokken. Wel een keer zwanger geweest per ongeluk en toen na het zien van de echo toch met ex besloten het te houden ( want ja hormonen ) maar dat werd een miskraam. Achteraf maar beter ook.
Ik ben er net achter gekomen dat ik een neefje krijg en ik heb aangeboden om geregeld op te gaan passen dus ik kan dan een beetje zien hoe het leven is met een baby. Als ik het zo van mijn onderburen hoor ( die zitten met een huilbaby ) is het loodzwaar. Ik vraag me ook altijd af waar mensen aan beginnen als ik ze achter de kinderwagen zie lopen. Ik snap echt niet dat mensen er zin in hebben.
Ik word vaak al moe als ik naar ze kijk.
Ik ben niet anti kinderen trouwens, ik ben heel goed met kinderen en heb heel lang met jonge kids en tieners gewerkt. Maar full-time ouder zijn is gewoon niets voor mij.
maandag 4 november 2019 om 16:45
Ik vind de leukste verhalen in mijn omgeving twee uitgesproken kinderhaters die nog net niet groen aanliepen bij het zien van een baby, boos van wal staken over moeders en kinderen zodra ze de kans kregen en die alletwee eind 30 kwamen melden dat ze zwanger waren. De een reageerde op mijn zwangerschap 10 jaar eerder met ‘je kunt er nog onderuit, dat weet je hè?’ Ze heeft heeft er zelf 3 inmiddels.
Ik vind het briljant, van mopperen op dreinende peuters in de supermarkt en nieuwe moeders bekritiseren, húp naar een eigen babyshower, gipsbuiken, draagzakken en een strippenkaart bij de prenatal.
Ik neem al te grote stelligheid niet al te serieus meer dus
Ik ken meer mensen die geen kinderen willen maar die willen gewoon geen kinderen. Dat kan.
Ik vind het briljant, van mopperen op dreinende peuters in de supermarkt en nieuwe moeders bekritiseren, húp naar een eigen babyshower, gipsbuiken, draagzakken en een strippenkaart bij de prenatal.
Ik neem al te grote stelligheid niet al te serieus meer dus
Ik ken meer mensen die geen kinderen willen maar die willen gewoon geen kinderen. Dat kan.
maandag 4 november 2019 om 16:48
Ik vraag me weleens me af hoeveel mensen zich toch onbewust laten leiden door hun omgeving, vriendinnen die allemaal kinderen gaan krijgen, ook al denken ze zelf dat dat er niets mee te maken heeft.
Ik kan me best voorstellen dat dat toch sterker is dan gedacht.
Mijn vriendinnen van vroeger zitten nu allemaal in de kleine kinderen. Ik ga nu niet meer met ze om, maar was dat wel het geval geweest was dat toch wel zwaar geweest denk ik. In de zin van dat je gaat denken 'oke, dit is nu blijkbaar de bedoeling'.
Ik kan me best voorstellen dat dat toch sterker is dan gedacht.
Mijn vriendinnen van vroeger zitten nu allemaal in de kleine kinderen. Ik ga nu niet meer met ze om, maar was dat wel het geval geweest was dat toch wel zwaar geweest denk ik. In de zin van dat je gaat denken 'oke, dit is nu blijkbaar de bedoeling'.
maandag 4 november 2019 om 16:53
Is gewoon biologie hoor. De mensen die geen kinderen willen zullen vermoedelijk altijd ver in de minderheid blijven. Zo individueel is die keuze namelijk niet, hormonen doen ook veel.RégineFilange schreef: ↑04-11-2019 16:48Ik vraag me weleens me af hoeveel mensen zich toch onbewust laten leiden door hun omgeving, vriendinnen die allemaal kinderen gaan krijgen, ook al denken ze zelf dat dat er niets mee te maken heeft.
Ik kan me best voorstellen dat dat toch sterker is dan gedacht.
Mijn vriendinnen van vroeger zitten nu allemaal in de kleine kinderen. Ik ga nu niet meer met ze om, maar was dat wel het geval geweest was dat toch wel zwaar geweest denk ik. In de zin van dat je gaat denken 'oke, dit is nu blijkbaar de bedoeling'.
Het is gelukkig wel minder vanzelfsprekend dan vroeger, er is meer ruimte om te kiezen maar mensen krijgen geen kinderen omdat anderen ze krijgen denk ik. Het ís natuurlijk ook gewoon de bedoeling. Bij alle diersoorten is voortplanting het enige doel in het leven. Wij doen nog wat andere dingen maar biologie kun je niet volledig ontkennen. Waarmee ik niet zeg dat het raar is om geen kinderen te willen, godzijdank mogen we kiezen.
maandag 4 november 2019 om 16:53
Dit heb ik ook altijd ja. Misschien cynisch of gemeen, maar als ik een gezinnetje zie lopen met dreinende kinderen, of een vader (heb het altijd veel erger met vaders) die met zijn kleine kinderen in de supermarkt loopt en aan het corrigeren en doen is denk ik altijd van, zouden ze dit nu echt voor ogen hebben gehad? Op een of andere manier denk ik altijd dat zo'n man het dan maar voor de vrouw heeft gedaan, maar zelf liever zit te bieren met zijn matties in een of andere blokhut. (Terwijl er vast genoeg mannen zijn met een oprechte kinderwens natuurlijk). Maar ik heb altijd de neiging om ze met wat medelijden aan te kijken van: joh, daar loop je dan met je kinderwagen vriend.
maandag 4 november 2019 om 16:54
Ik heb dus ook nooit echt een kinderwens gehad. Ik ben nog geen 30 en ik ben (forever) single, dus het zou nog om kunnen slaan op de een of andere manier, maar dat kan ik me nu nog niet voorstellen. Ik heb ook weinig met kinderen en ben allergisch voor geschreeuw en gehuil. Als ik dat hoor in de trein of winkel bijvoorbeeld, dan erger ik me daar vreselijk aan. Daarentegen heb ik sinds een paar jaar wel een nichtje en haar vind ik wel leuk; voor een aantal uur in ieder geval. Het lijkt me pittig om 24/7 voor een kind te moeten zorgen. Ik ben ook erg gehecht aan mijn goede nachtrust.
maandag 4 november 2019 om 16:54
Nou dat heeft bij mij wel te twijfel gestart ja. Ik ben eind 20, en dacht tot een jaar geleden nog dat ik (en mijn vrienden) gewoon nog erg jong waren voor kinderen, dus dat ik er ook niet over na hoefde te denken. Totdat tijdens een openhartig avondje ineens iedereen van een vriendengroep vertelde dat ze nu geen kinderen wilden, maar wel binnen een jaar of 3. Toen realiseerde ik me ineens dat ik anders was, omdat ik dat gevoel helemaal niet had/heb. Toen is bij mij het zaadje van twijfel geplant, zou ik dit moeten willen? Wil ik dit ooit? Als ik het nu niet wil, betekent dat dan dat het ook nooit meer komt, aangezien vrienden van dezelfde leeftijd al zo zeker weten dat ze het wel ooit willen?RégineFilange schreef: ↑04-11-2019 16:48Ik vraag me weleens me af hoeveel mensen zich toch onbewust laten leiden door hun omgeving, vriendinnen die allemaal kinderen gaan krijgen, ook al denken ze zelf dat dat er niets mee te maken heeft.
Ik kan me best voorstellen dat dat toch sterker is dan gedacht.
Mijn vriendinnen van vroeger zitten nu allemaal in de kleine kinderen. Ik ga nu niet meer met ze om, maar was dat wel het geval geweest was dat toch wel zwaar geweest denk ik. In de zin van dat je gaat denken 'oke, dit is nu blijkbaar de bedoeling'.
maandag 4 november 2019 om 16:56
Nooit kinderen gewild.
Begin 30 wilde ik wel voorzichtig ‘een gezin’ maar had niks met baby’s en kinderen. Het beeld van over 20 jaar met z'n allen aan de kerstdis sprak me wel aan en het leek me ook leuk om de alles weet eens opnieuw te beleven, de basisschool, sinterklaas. Heel oppervlakkig dus.
Halverwege de 30 voelde ik nog steeds niet meer dan dat maar mijn eierstokken klapperden toen wel hard, een nu of nooit gevoel. Ervoor gegaan, nu zwanger van de derde.
Ik blijk mijn eigen baby’s en peuters wél leuk te vinden
Maar als het niet gelukt was ofzo dan was ik zeker niet ongelukkig geworden, kinderen hebben heeft ook veel nadelen. Het zou voor mij beiden prima zijn geweest.
Begin 30 wilde ik wel voorzichtig ‘een gezin’ maar had niks met baby’s en kinderen. Het beeld van over 20 jaar met z'n allen aan de kerstdis sprak me wel aan en het leek me ook leuk om de alles weet eens opnieuw te beleven, de basisschool, sinterklaas. Heel oppervlakkig dus.
Halverwege de 30 voelde ik nog steeds niet meer dan dat maar mijn eierstokken klapperden toen wel hard, een nu of nooit gevoel. Ervoor gegaan, nu zwanger van de derde.
Ik blijk mijn eigen baby’s en peuters wél leuk te vinden
Maar als het niet gelukt was ofzo dan was ik zeker niet ongelukkig geworden, kinderen hebben heeft ook veel nadelen. Het zou voor mij beiden prima zijn geweest.
maandag 4 november 2019 om 16:58
Ik wilde niet kostte wat het kost kinderen. Maar op een gegeven moment merkte ik dat ik een bepaalde rust had gevonden. Ik heb een stabiel leven en een fijne vent en toen dacht ik, met jou wil ik dit avontuur wel aan. Ik had ook meer de wens om met hem een gezin te vormen dan dat ik perse kinderen wilde. Als ik niet met hem was geweest was ik geen bom-moeder geworden of zo.
Het kwam bij mij dus ook pas toen de situatie er goed voor was. Daarvoor wilde ik ze niet.
Het kwam bij mij dus ook pas toen de situatie er goed voor was. Daarvoor wilde ik ze niet.
maandag 4 november 2019 om 17:03
Ik ben trouwens wel eens jaloers op vrouwen die heel graag moeder willen worden. Lijkt me heerlijk, zo'n absolute duidelijkheid qua welke kant je leven opgaat. Ik zwabber alle kanten op, wat ik vaak heel leuk vind maar wat ook veel twijfel oplevert. Dus zo'n alles-beheersend levensdoel klinkt dan wel lekker zeker en rustig 
maandag 4 november 2019 om 17:11
Kinderen krijgen is toch geen levensdoel? Dat ik graag een kind wilde betekende toch niet dat ik wist wat ik met mijn leven wilde doen?stokbootje schreef: ↑04-11-2019 17:03Ik ben trouwens wel eens jaloers op vrouwen die heel graag moeder willen worden. Lijkt me heerlijk, zo'n absolute duidelijkheid qua welke kant je leven opgaat. Ik zwabber alle kanten op, wat ik vaak heel leuk vind maar wat ook veel twijfel oplevert. Dus zo'n alles-beheersend levensdoel klinkt dan wel lekker zeker en rustig
maandag 4 november 2019 om 17:16
Genoeg vrouwen voor wie kinderen krijgen wel een levensdoel is of was.
In vriendenboekjes vaak genoeg tegengekomen "Wat wil je later worden? Moeder."
En genoeg vrouwen in mijn omgeving die "de kinderen opvoeden" als zowat hun enige taak op deze planeet zien.
Met huismoederschap en alles erbij.
maandag 4 november 2019 om 17:21
Ook omdat je wereldbeeld als kind nog zo klein is, dat je noemt wat je kent.
het antwoord op de vraag "wat wil je later worden?", is zelden "ethical hacker, city miner of disrupter", grote kans, dat kind zoiets wordt
