Relaties
alle pijlers
Eert uw vader en uw moeder, het 6e gebod.
donderdag 5 juni 2008 om 13:41
Wat een moeilijk onderwerp vind ik dit.
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
Een ander topic hier heeft me al eerder deze week aan het denken gezet. Vanochtend zag ik een tweede verschijnen waarin ouders voorkomen. Een verbitterde vader, een jaloerse moeder.
Ik herken mijzelf in verschillende gevoelens die hier op de relatiepijler besproken worden, af en toe wordt ik moe van mezelf: ja hoor, ik heb dat óók weer, kan bijna overal wel een duit in het zakje doen.
Op dit moment zit ik in een periode van mijn leven dat ik over heel veel dingen nadenk. Dingen die gebeurd zijn, 5 jaar terug, 10 jaar terug, maar ook die van veel eerder, uit mijn kindertijd, vanaf een jaar of 6,7 zelfs.
Ik heb zelfs een herrinnering van toen ik baby was, die bij navraag ook bleek te kloppen.
Als kind groei je bij je ouders op, neem je alles wat er gebeurt aan voor gewoon, en dat dat bij iedereen wel zo zal zijn.
Ik was supergehecht aan mijn ouders, ik had de liefste ouders, de beste moeder, was altijd heel gelukkig met ze.
Nu ik ouder ben en een stuk meer weet, zie ik dingen die niet klopten in mijn jeugd, mijn opvoeding. Aan mijn ouders dus.
Dingen die je als ouder gewoon niet doet, maar ook als mens in je dagelijkse doen en laten niet.
Wat dat betreft voel ik me verraden door mijn ouders; hoe kun je zo met een argeloos kind omgaan. Hoe kun je als volwassene zo in het leven staan?
Waren kinderen in die tijd een vanzelfsprekend iets in een huwelijk, groot werden ze vanzelf wel?
Ook nu, ten opzichte van mijn kinderen die af en toe met hun ogen rollen wanneer mijn ouders weer eens iets doen zoals ze doen. Ik leg ze dan uit, vergoeilijkend, laat oop en oom nou maar, ze zijn oud, zien het niet zoals wij, bladibla...
maar even later denk ik, nee Pereltje, bescherm ze maar nu, maar vroeger toen ze jong en flexibel hadden moeten zijn, en niet zo star en eigengereid, waren ze dat óók niet.
En dan komt het: ik weet weer hoe dit was, hoe dat gegaan is, én dat er nou niemand is geweest die het zag!
Al opgroeiende en kennis makende met andere mensen, andere gezinnen, zag ik in ieder geval dat het anders was, had ontzag voor hoe het er aan toe ging, maar voelde me er mijlenver van verwijderd. In die tijd droomde ik ook regelmatig dat ik geboren was in het gezin van een oom van mij, waar het altijd gezellig was. Ik droomde altijd dat ik dan met mijn tante aan de afwas stond en dat we allerlei dingen bespraken. Of dat ik door straten liep en de huizen inkeek bij welk gezin ik me prettig zou voelen.
Dit klinkt trouwens wel een stuk meer dan het voor mij op dat moment was hoor, 't was meer gewoon, eigenlijk.
Maar: als ik nu zelfs het miniemste idee zou hebben dat een van mijn kinderen deze gevoelens had, zou dat me zó veel pijn doen, terwijl mijn ouders niet eens wisten wat er in me omging.
Ik moedig mijn kinderen af en toe tot over hun vervelingsgrens aan te zeggen wat ze vinden, vooral ermee naar buiten te komen als er iets ze niet bevalt. Ik zeg er dan wel gelijk bij dat dat niet betekent dat ik dingen zeker ga terugdraaien, ze kunnen wel een uitgebreide uiteenzetting krijgen van het WAAROM, maar ik ben wel de baas. Ben ik gevoelig voor hun argumenten, geef ik natuurlijk wel toe...
Soms vraag ik me af of mijn ouders wel 100% goed bij hun hoofd waren/zijn. Dit is geen grapje, ik kan daar echt wel serieus over nadenken.
Is het domheid, naïviteit?
Hoe komt het dat ik gekomen ben waar ik ben? < nu voel ik me weer arrogant.
Dat ik me die dingen afvraag bezorgt me dan wel een schuldgevoel, stop het weer gauw weg.
Dit was een enorme aanloop naar de vraag die ik eigenlijk wil stellen: hadden jullie een ander beeld bij je kindertijd/ouders dan dat het in werkelijkheid achteraf blijkt te zijn?
woensdag 8 april 2009 om 09:24
Lieverds, bedankt voor jullie lieve woorden en steun.
Ik ben gisteren als een blok in slaap gevallen, heb zelfs Arteman niet meer thuis horen komen, terwijl ik altijd even wakker word als hij laat thuis komt. Vanavond heb ik het er met hem over, eens kijken wat we gaan doen.
Ik denk wel dat ik langs ga, al is het maar voor mijn eigen gemoedsrust en het feit dat ik toch wel graag wat spullen van vroeger zou willen hebben, zoals fotoalbums.
Ik ben gisteren als een blok in slaap gevallen, heb zelfs Arteman niet meer thuis horen komen, terwijl ik altijd even wakker word als hij laat thuis komt. Vanavond heb ik het er met hem over, eens kijken wat we gaan doen.
Ik denk wel dat ik langs ga, al is het maar voor mijn eigen gemoedsrust en het feit dat ik toch wel graag wat spullen van vroeger zou willen hebben, zoals fotoalbums.
woensdag 8 april 2009 om 10:19
Wat ben ik blij met jullie!
Face, waarom ze Arteman niet mag is mij eigenlijk een raadsel... Ik denk, dat ze hem niet mag omdat hij zijn eigen mening heeft en zich niet laat imponeren door haar gedrag. Dit heeft hij ook wel op mij overgedragen, dus ik nu ik er beter over nadenk, mag ze hem niet omdat ik zelfstandiger ben geworden door hem. Begrijp je? Ik ben niet meer het meisje dat altijd maar deed wat haar moeder wilde om de lieve vrede te bewaren, maar ik ben een vrouw met een eigen mening en normen en waarden geworden.
EV, dank voor jouw post. Ik zal hem heel goed in mijn achterhoofd houden als ik naar ze toe ga.
Idd, die hoop... Maar ach, toen ik ze gisteren aan de telefoon had, was ze eigenlijk dus gewoon net als altijd. Slecht praten over anderen, mij een schuldgevoel proberen te geven ("Ja, ik weet natuurlijk niet wat er allemaal is gebeurd bij jullie de afgelopen jaren, wij hebben jullie niet gezien") en dan aan het einde, als al het andere blijkbaar niet werkt, toch weer die tranen. Ik voel me eigenlijk wel een beetje een sukkeltje dat ik daar dus weer ben ingetrapt. I'm a sucker for tears.
Face, waarom ze Arteman niet mag is mij eigenlijk een raadsel... Ik denk, dat ze hem niet mag omdat hij zijn eigen mening heeft en zich niet laat imponeren door haar gedrag. Dit heeft hij ook wel op mij overgedragen, dus ik nu ik er beter over nadenk, mag ze hem niet omdat ik zelfstandiger ben geworden door hem. Begrijp je? Ik ben niet meer het meisje dat altijd maar deed wat haar moeder wilde om de lieve vrede te bewaren, maar ik ben een vrouw met een eigen mening en normen en waarden geworden.
EV, dank voor jouw post. Ik zal hem heel goed in mijn achterhoofd houden als ik naar ze toe ga.
Idd, die hoop... Maar ach, toen ik ze gisteren aan de telefoon had, was ze eigenlijk dus gewoon net als altijd. Slecht praten over anderen, mij een schuldgevoel proberen te geven ("Ja, ik weet natuurlijk niet wat er allemaal is gebeurd bij jullie de afgelopen jaren, wij hebben jullie niet gezien") en dan aan het einde, als al het andere blijkbaar niet werkt, toch weer die tranen. Ik voel me eigenlijk wel een beetje een sukkeltje dat ik daar dus weer ben ingetrapt. I'm a sucker for tears.
woensdag 8 april 2009 om 10:34
Je moet je ouders op zekere hoogte 'eren' maar ik heb al vroeg ervaren dat die grens overschreden kan worden.
Heb nu al bijna 5 jaar geen normaal contact meer met mijn 'vader', 3/4 jaar geleden heb ik 'm voor het laatst gezien
In principe wist ik al vrij jong dat hij een hekel aan mij had, wat dat betreft had ik er een realistisch beeld van.
Dacht alleen dat het normaal was om 24/7 voor vanalles en nog wat uitgescholden te worden gewoonweg omdat ik niet beter wist. Later kwam ik er wel achter dat t niet zo was (toen hij wegging). Maar ach, je kunt het verleden niet veranderen.
Dit is in ieder geval een gebod met een keerzijde.
Heb nu al bijna 5 jaar geen normaal contact meer met mijn 'vader', 3/4 jaar geleden heb ik 'm voor het laatst gezien
In principe wist ik al vrij jong dat hij een hekel aan mij had, wat dat betreft had ik er een realistisch beeld van.
Dacht alleen dat het normaal was om 24/7 voor vanalles en nog wat uitgescholden te worden gewoonweg omdat ik niet beter wist. Later kwam ik er wel achter dat t niet zo was (toen hij wegging). Maar ach, je kunt het verleden niet veranderen.
Dit is in ieder geval een gebod met een keerzijde.
woensdag 8 april 2009 om 10:56
quote:zusje78 schreef op 07 april 2009 @ 22:03:
Dat klinkt als een plan.
'Ik moet mijn eigen grenzen bewaken': inspreken op een bandje en 's nachts afspelen op repeat terwijl je slaapt.
Maar serieus, dat is het belangrijkste van allemaal en zeker niet makkelijk. Ik weet het als geen ander, maar je kunt het!
Nou, zo'n bandje kan ik ook wel opnemen en gaan afdraaien 's nachts !
Terwijl mijn intuitie zei van 'nee, niet doen', heb ik me toch onder druk laten zetten, om ze in mijn huis binnen te laten, mijn vader zette me onder druk met zinnen als 'dat hij het dan niet meer mee zou maken, etc. ', en ja hij is oud, maar als er geen begrip, wederzijds respect etc,. is dan gaat het niet....
En elke minuut van het bezoek was knudde,..., geen moment een gevoel van fijn dat ze er zijn, en er zijn dingen gezegd, die wil ik geeneens herhalen, ik snap niet dat ze me bij eht gezin willen hebben, als ze me zo kapot maken,///
weken van slag, erdoor,
dus ja, zielig doen, is ook een vorm van manipulatie,
en ik hoop dat ik daar niet meer in trap,
Dat klinkt als een plan.
'Ik moet mijn eigen grenzen bewaken': inspreken op een bandje en 's nachts afspelen op repeat terwijl je slaapt.
Maar serieus, dat is het belangrijkste van allemaal en zeker niet makkelijk. Ik weet het als geen ander, maar je kunt het!
Nou, zo'n bandje kan ik ook wel opnemen en gaan afdraaien 's nachts !
Terwijl mijn intuitie zei van 'nee, niet doen', heb ik me toch onder druk laten zetten, om ze in mijn huis binnen te laten, mijn vader zette me onder druk met zinnen als 'dat hij het dan niet meer mee zou maken, etc. ', en ja hij is oud, maar als er geen begrip, wederzijds respect etc,. is dan gaat het niet....
En elke minuut van het bezoek was knudde,..., geen moment een gevoel van fijn dat ze er zijn, en er zijn dingen gezegd, die wil ik geeneens herhalen, ik snap niet dat ze me bij eht gezin willen hebben, als ze me zo kapot maken,///
weken van slag, erdoor,
dus ja, zielig doen, is ook een vorm van manipulatie,
en ik hoop dat ik daar niet meer in trap,
woensdag 8 april 2009 om 11:05
TD, zoals je ziet kamp ik nu dus met hetzelfde... Misschien kunnen we elkaar hier doorheen slepen?
Spreek ik jouw bandje in, kan jij het mijne doen.
En Zimm, volgens mij heb ik jou hier niet eerder gezien. Klopt dat? In dat geval: welkom! Hier een plek waar je sterke schouders en lieve knuffels vindt.
Spreek ik jouw bandje in, kan jij het mijne doen.
En Zimm, volgens mij heb ik jou hier niet eerder gezien. Klopt dat? In dat geval: welkom! Hier een plek waar je sterke schouders en lieve knuffels vindt.
woensdag 8 april 2009 om 11:25
dat klopt inderdaad, ben hier sinds gisteren even komen kijken en bij toeval is dit haast het eerste topic wat opviel en ook meteen op mij van toepassing is.
dankjulliewel! ik vind dit een heel bijzonder topic, iedereen is heel lief en behulpzaam voor elkaar. Heb helaas niet alles terug kunnen lezen maar ga zeker nog eens wat verhalen van iedereen hier teruglezen.
dankjulliewel! ik vind dit een heel bijzonder topic, iedereen is heel lief en behulpzaam voor elkaar. Heb helaas niet alles terug kunnen lezen maar ga zeker nog eens wat verhalen van iedereen hier teruglezen.
zondag 12 april 2009 om 18:49
Jij ook Artemis! En de rest natuurlijk.
Hoop dat je genoten hebt van de zon tijdens het lopen en tuinieren. Wij zijn vanmiddag lekker naar de dierentuin geweest, en nu staat er een heerlijke quiche in de oven (al zeg ik het zelf ). Zondagavond en dan morgen nog een dagje vrij, erg fijn!
Hoop dat je genoten hebt van de zon tijdens het lopen en tuinieren. Wij zijn vanmiddag lekker naar de dierentuin geweest, en nu staat er een heerlijke quiche in de oven (al zeg ik het zelf ). Zondagavond en dan morgen nog een dagje vrij, erg fijn!
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
woensdag 15 april 2009 om 21:33
Artemis, hoe is het?
Ik heb net een aantal dagen training gehad. Was wel werkgerelateerd, maar ook gericht op persoonlijke ontwikkeling. Het was weer heel leerzaam, er zijn me weer wat dingen duidelijk geworden over mijn gedrag waar ik mee aan de slag kan.
Ik heb net een aantal dagen training gehad. Was wel werkgerelateerd, maar ook gericht op persoonlijke ontwikkeling. Het was weer heel leerzaam, er zijn me weer wat dingen duidelijk geworden over mijn gedrag waar ik mee aan de slag kan.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
maandag 20 april 2009 om 10:56
Hey lieverds!
Dankjulliewel voor de berichten en de kaartjes, ik was zo ontroerd toen ik ze vond (waren verstopt in de stapel post waarvoor ik geen puf had om 'm door te worstelen haha, vandaar de late reactie). Wat ontzettend lief van jullie.
Afgelopen week echt compleet niks gedaan, alleen maar de afgelopen tijd laten inzinken. Mijn dochter was bij opa en oma dus mijn vegetatieve staat belastte niemand, da's dan fijn.
Ik lees later bij en zal weer 's ouderwetsch op mijn toetsenbord rammelen, ik heb jullie gemist. Eerst nu maar 's mijn ontplofte huishouden gaan aanpakken .
Dikke voor de liefste dames van het forum!
Dankjulliewel voor de berichten en de kaartjes, ik was zo ontroerd toen ik ze vond (waren verstopt in de stapel post waarvoor ik geen puf had om 'm door te worstelen haha, vandaar de late reactie). Wat ontzettend lief van jullie.
Afgelopen week echt compleet niks gedaan, alleen maar de afgelopen tijd laten inzinken. Mijn dochter was bij opa en oma dus mijn vegetatieve staat belastte niemand, da's dan fijn.
Ik lees later bij en zal weer 's ouderwetsch op mijn toetsenbord rammelen, ik heb jullie gemist. Eerst nu maar 's mijn ontplofte huishouden gaan aanpakken .
Dikke voor de liefste dames van het forum!
maandag 20 april 2009 om 16:06
Felicia, ik lees nu net pas op het topic van Robo dat je vader overleden is. De tranen rolden me over de wangen toen ik je verhaal las over het ziekenhuis, die vieze voeding die je voor hem opat en het stukje over de begraafplaats. Ik wil je heel veel sterkte wensen.
Ik kan me voorstellen dat je hem vreselijk mist....
Setter
Ik kan me voorstellen dat je hem vreselijk mist....
Setter
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
maandag 20 april 2009 om 16:53
quote:zusje78 schreef op 15 april 2009 @ 21:33:
Artemis, hoe is het?
Ik heb net een aantal dagen training gehad. Was wel werkgerelateerd, maar ook gericht op persoonlijke ontwikkeling. Het was weer heel leerzaam, er zijn me weer wat dingen duidelijk geworden over mijn gedrag waar ik mee aan de slag kan.
Hey Zus, ik had heel jouw berichtje gemist. Wat ben je toch ook een lieverd dat je nog even naar me vraagt!
Tja, hier is het allemaal weer helemaal hommeles op het ouderfront. Om de een of andere reden leek het Artebroer een goed idee met onze ouders af te spreken voordat ik dat deed, ik snap nog steeds niet helemaal waarom eigenlijk. Anyway, hij heeft dus ruzie gekregen met onze vader, waarop ik werd gebeld door onze moeder dat we maar niet meer moeten afspreken.
Ik heb tegen haar gezegd dat ik het niet bedoelde als dreigement of iets dergelijks, maar dat als we nu niet zouden afspreken, het me sterk leek dat we dat in de nabije toekomst nog wel zouden doen. De afspraak staat pas over een paar weken, en wat mij betreft gaat die gewoon door. Volgens mij wat haar betreft ook.
Pfff... Ik baal er eigenlijk nu alweer van dat het zo gaat. Er is volgens mij niets veranderd. Ik denk maar zo: als ik mijn fotoalbums maar meekrijg, dan vind ik het al een geslaagde avond. Zielig eigenlijk...
Fijn dat je prive ook wat aan de training hebt gehad, Zus! Wil je ook vertellen waar je mee aan de slag gaat?
Artemis, hoe is het?
Ik heb net een aantal dagen training gehad. Was wel werkgerelateerd, maar ook gericht op persoonlijke ontwikkeling. Het was weer heel leerzaam, er zijn me weer wat dingen duidelijk geworden over mijn gedrag waar ik mee aan de slag kan.
Hey Zus, ik had heel jouw berichtje gemist. Wat ben je toch ook een lieverd dat je nog even naar me vraagt!
Tja, hier is het allemaal weer helemaal hommeles op het ouderfront. Om de een of andere reden leek het Artebroer een goed idee met onze ouders af te spreken voordat ik dat deed, ik snap nog steeds niet helemaal waarom eigenlijk. Anyway, hij heeft dus ruzie gekregen met onze vader, waarop ik werd gebeld door onze moeder dat we maar niet meer moeten afspreken.
Ik heb tegen haar gezegd dat ik het niet bedoelde als dreigement of iets dergelijks, maar dat als we nu niet zouden afspreken, het me sterk leek dat we dat in de nabije toekomst nog wel zouden doen. De afspraak staat pas over een paar weken, en wat mij betreft gaat die gewoon door. Volgens mij wat haar betreft ook.
Pfff... Ik baal er eigenlijk nu alweer van dat het zo gaat. Er is volgens mij niets veranderd. Ik denk maar zo: als ik mijn fotoalbums maar meekrijg, dan vind ik het al een geslaagde avond. Zielig eigenlijk...
Fijn dat je prive ook wat aan de training hebt gehad, Zus! Wil je ook vertellen waar je mee aan de slag gaat?
anoniem_55143 wijzigde dit bericht op 20-04-2009 16:55
Reden: Erge ego-post...
Reden: Erge ego-post...
% gewijzigd
maandag 20 april 2009 om 18:48
Ok, eerst even dit: er zíjn geen erge ego posts.
Wat een gedoe met je ouders zeg, vreemd dat je broer er ineens naartoe wilde. Ik denk dat het goed is dat je verwachtingen laag liggen, dan kan het niet tegenvallen. Inderdaad wel jammer dat het zo moet gaan...
De training was nu twee dagen, volgen nog vier dagen, en is gericht op doelgericht adviseren. Ik heb vooral geleerd dat ik heel erg op de inhoud door kan gaan (ster in argumenteren zeg maar ), maar dat ik soms even een stap 'uit de inhoud' moet doen als een gesprek vastloopt en mijn gevoel moet benoemen. Ik hou blijkbaar onderhuidse zaken onderhuids, maar die seipelen wel door in het gesprek en dat is niet effectief. Zeker ook iets waar ik prive dus ook wel wat mee kan.
Wat een gedoe met je ouders zeg, vreemd dat je broer er ineens naartoe wilde. Ik denk dat het goed is dat je verwachtingen laag liggen, dan kan het niet tegenvallen. Inderdaad wel jammer dat het zo moet gaan...
De training was nu twee dagen, volgen nog vier dagen, en is gericht op doelgericht adviseren. Ik heb vooral geleerd dat ik heel erg op de inhoud door kan gaan (ster in argumenteren zeg maar ), maar dat ik soms even een stap 'uit de inhoud' moet doen als een gesprek vastloopt en mijn gevoel moet benoemen. Ik hou blijkbaar onderhuidse zaken onderhuids, maar die seipelen wel door in het gesprek en dat is niet effectief. Zeker ook iets waar ik prive dus ook wel wat mee kan.
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
dinsdag 21 april 2009 om 00:28
Feliciaatje, ook van mij gecondoleerd.
Eerlijk gezegd durfde ik je geen mailtje te sturen om je te condoleren. Je was een tijd niet veel op het forum en ik wist niet of je het op prijs zou stellen. Nu lees ik dat dat zeker wel het geval is. Dus hierbij nog een welgemeende condoleance van deze schijterd.
Goed trouwens dat je de tijd neemt om te rouwen. Hoop dat het een beejte lukt om weer in het gewone ritme te komen.
Eerlijk gezegd durfde ik je geen mailtje te sturen om je te condoleren. Je was een tijd niet veel op het forum en ik wist niet of je het op prijs zou stellen. Nu lees ik dat dat zeker wel het geval is. Dus hierbij nog een welgemeende condoleance van deze schijterd.
Goed trouwens dat je de tijd neemt om te rouwen. Hoop dat het een beejte lukt om weer in het gewone ritme te komen.
donderdag 7 mei 2009 om 13:40
De laatste reactie is alweer van even geleden, zie ik... Hoe is het met iedereen?
Gisteren dus voor het eerst sinds drie jaar weer eens bij mijn ouders geweest. Ik zat al heel de dag met een soort van spanning in mijn lijf...
Arteman en ik zijn uiteindelijk anderhalf uur gebleven, eigenlijk is er vooral over niets gepraat. Vakanties, veranderingen in huis etc. Vooral na het debacle met Artebroer van enkele weken geleden, wilde ik zeker de spanning niet opvoeren.
Het was al met al geen slecht bezoek, alleen heb ik niet het idee dat er iets is veranderd. Ik ben bang dat zij graag weer op dezelfde voet verder willen. Ik niet. Maar dat zal ik ze de volgende keer dan wel moeten vertellen...
Gisteren dus voor het eerst sinds drie jaar weer eens bij mijn ouders geweest. Ik zat al heel de dag met een soort van spanning in mijn lijf...
Arteman en ik zijn uiteindelijk anderhalf uur gebleven, eigenlijk is er vooral over niets gepraat. Vakanties, veranderingen in huis etc. Vooral na het debacle met Artebroer van enkele weken geleden, wilde ik zeker de spanning niet opvoeren.
Het was al met al geen slecht bezoek, alleen heb ik niet het idee dat er iets is veranderd. Ik ben bang dat zij graag weer op dezelfde voet verder willen. Ik niet. Maar dat zal ik ze de volgende keer dan wel moeten vertellen...
donderdag 7 mei 2009 om 14:49
Heftig Artemis, fijn dat het iig rustig verlopen is. Kan me voorstellen dat je daar over in de rats zat, zeker na die actie van je broer laatst.
Lastig, als mensen verschillende verwachtingen hebben van contact. Dat zul je inderdaad toch uit moeten spreken, anders loop je jezelf voorbij.
Heb je de spullen die je graag wil hebben nog ter sprake kunnen brengen trouwens?
Lastig, als mensen verschillende verwachtingen hebben van contact. Dat zul je inderdaad toch uit moeten spreken, anders loop je jezelf voorbij.
Heb je de spullen die je graag wil hebben nog ter sprake kunnen brengen trouwens?
If at first you do not succeed, try doing it the way your wife told you.
