Zwanger
alle pijlers
Ongepland zwanger, wat nu?
zondag 5 januari 2020 om 18:56
Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik heel pril zwanger ben. Mijn man en ik zijn al bijna 11 jaar samen en gelukkig getrouwd, hebben een zoontje van bijna 2 en een leuke woning en goede banen. Allemaal prima omstandigheden om nog een kindje te verwelkomen. Maar toch voelen wij ons alles behalve blij met deze zwangerschap en twijfelen we of we dit al zo snel weer willen.
Er zijn een aantal redenen waarom we een abortus aan het overwegen zijn. Zo vindt mijn man het ouderschap zwaarder dan hij van te voren had gedacht en, hoewel hij dit uiteraard met liefde doet, moet hij er meer voor opgeven dan hij van te voren had verwacht. Onze relatie heeft daar ook best een beetje onder geleden (het zijn niet voor niets de tropenjaren) en we beginnen net weer een beetje een balans te vinden in het ouderschap en onze relatie als man en vrouw. Mijn man voelt zich niet klaar om voor een tweede kindje te kunnen zorgen en ook ik heb daar mijn twijfels over bij mezelf. Ons zoontje heeft mij nog erg veel nodig. Hij slaapt nog elke nacht bij ons in bed, ik draag hem nog elke dag in de draagzak en hij heeft een enorm sterke voorkeur voor mij, waardoor hij bijna geen seconde van mijn zijde wijkt. Ik zou niet goed weten hoe ik die aandacht moet gaan verdelen als ons zoontje ons nog zo veel nodig heeft.
Daarnaast is er op mijn werk geen begrip. Bij mijn vorige zwangerschap werd er geen rekening gehouden met mijn zwangerschap in mijn werkzaamheden, is mijn zwangerschap door mijn baas een last genoemd tegenover mijn collega's en is er gedreigd met een contractbeëindiging toen ik niet wilde stoppen met kolven. Ik heb hier erg veel last van gehad en nog steeds is er nul begrip als mijn zoontje ziek is en ik bijvoorbeeld onverhoopt weg zou moeten. Dit is absoluut geen reden voor abortus als mijn werk het enige obstakel zou zijn, maar aangezien er meerdere dingen meespelen in deze beslissing, weet ik niet of ik nog een keer door deze strijd met mijn baas heen wil gaan.
Wij hebben altijd het idee gehad om voor een tweede kindje te gaan als ons zoontje rond de 4 jaar oud is. Dan heeft ons zoontje alle persoonlijke aandacht gehad in de eerste jaren die hij verdient, is hij veel zelfstandiger en krijgt hij de zwangerschap bewuster mee en begint hij met school zodat er meer ruimte is om het tweede kindje ook persoonlijke aandacht te kunnen geven en hebben wij de tijd gehad om ook aan onze relatie te kunnen werken. Het lijkt ons erg lastig om een tweede kindje te krijgen als ons zoontje 2,5 jaar is en midden in de peuterpuberteit zit en alles veel minder goed snapt. We voelen ons er gewoon niet klaar voor.
Het gaat natuurlijk wel om een kindje en het blijft een keuze die ons erg verdrietig maakt en die we niet hadden verwacht te moeten maken. Maar ons gevoel zegt dat we deze zwangerschap niet moeten uitdragen. Zijn er hier mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad of tips/adviezen/hart onder de riem voor ons hebben?
Er zijn een aantal redenen waarom we een abortus aan het overwegen zijn. Zo vindt mijn man het ouderschap zwaarder dan hij van te voren had gedacht en, hoewel hij dit uiteraard met liefde doet, moet hij er meer voor opgeven dan hij van te voren had verwacht. Onze relatie heeft daar ook best een beetje onder geleden (het zijn niet voor niets de tropenjaren) en we beginnen net weer een beetje een balans te vinden in het ouderschap en onze relatie als man en vrouw. Mijn man voelt zich niet klaar om voor een tweede kindje te kunnen zorgen en ook ik heb daar mijn twijfels over bij mezelf. Ons zoontje heeft mij nog erg veel nodig. Hij slaapt nog elke nacht bij ons in bed, ik draag hem nog elke dag in de draagzak en hij heeft een enorm sterke voorkeur voor mij, waardoor hij bijna geen seconde van mijn zijde wijkt. Ik zou niet goed weten hoe ik die aandacht moet gaan verdelen als ons zoontje ons nog zo veel nodig heeft.
Daarnaast is er op mijn werk geen begrip. Bij mijn vorige zwangerschap werd er geen rekening gehouden met mijn zwangerschap in mijn werkzaamheden, is mijn zwangerschap door mijn baas een last genoemd tegenover mijn collega's en is er gedreigd met een contractbeëindiging toen ik niet wilde stoppen met kolven. Ik heb hier erg veel last van gehad en nog steeds is er nul begrip als mijn zoontje ziek is en ik bijvoorbeeld onverhoopt weg zou moeten. Dit is absoluut geen reden voor abortus als mijn werk het enige obstakel zou zijn, maar aangezien er meerdere dingen meespelen in deze beslissing, weet ik niet of ik nog een keer door deze strijd met mijn baas heen wil gaan.
Wij hebben altijd het idee gehad om voor een tweede kindje te gaan als ons zoontje rond de 4 jaar oud is. Dan heeft ons zoontje alle persoonlijke aandacht gehad in de eerste jaren die hij verdient, is hij veel zelfstandiger en krijgt hij de zwangerschap bewuster mee en begint hij met school zodat er meer ruimte is om het tweede kindje ook persoonlijke aandacht te kunnen geven en hebben wij de tijd gehad om ook aan onze relatie te kunnen werken. Het lijkt ons erg lastig om een tweede kindje te krijgen als ons zoontje 2,5 jaar is en midden in de peuterpuberteit zit en alles veel minder goed snapt. We voelen ons er gewoon niet klaar voor.
Het gaat natuurlijk wel om een kindje en het blijft een keuze die ons erg verdrietig maakt en die we niet hadden verwacht te moeten maken. Maar ons gevoel zegt dat we deze zwangerschap niet moeten uitdragen. Zijn er hier mensen die een soortgelijke ervaring hebben gehad of tips/adviezen/hart onder de riem voor ons hebben?
zondag 5 januari 2020 om 20:51
Maar niet iedereen is even makkelijk met kinderen, en sommigen vinden het zwaarder dan anderen. En dat mag.Miek_ schreef: ↑05-01-2020 20:49Wat een onzin. Mijn schoonfamilie woont in het buitenland en mijn familie aan de andere kant van Nederland. Dus als wij een avondje met zijn tweeën uit willen dan nemen we een betaalde oppas. Je denkt alleen maar in onmogelijkheden en obstakels. Nu snap ik waarom jullie een kind zo zwaar vinden...
Net als abortus mag.
zondag 5 januari 2020 om 20:55
OliveViva schreef: ↑05-01-2020 19:50
Telt het niet mee dat mijn zoontje misschien veel beter met een broertje of zusje om kan gaan als hij wat ouder is en niet meer alle persoonlijke aandacht nodig heeft? .......Om ervoor te zorgen dat de hechting en emotionele ontwikkeling van mijn zoontje niet verstoord wordt?
Doe wat je wilt, maar realiseer je je dat alleen een eerste kind dit heeft? Je tweede kind zal vanaf geboorte altijd met een oudere broer om moeten gaan en zijn eigen hechting en emotionele ontwikkeling moeten doen in bijzijn van grote broer. In het algemeen kunnen kinderen prima wennen aan reeds aanwezige/nieuwe siblings hoor.
zondag 5 januari 2020 om 21:05
Alles mag, maar haal er dan niet van alles bij.. Zeg dan gewoon dat het krijgen/hebben van een kind eigenlijk teveel is , of meer is dan dat je had gedacht.
zondag 5 januari 2020 om 21:11
Een topic openen betekent dat je zelf niet zeker van je zaak bent en bevestiging zoekt.
Als je oudste 4 is is hij gewend alle aandacht te krijgen en dan moeten dealen met een baby is écht niet leuk.
Daarnaast verandert zijn hele leven al als hij naar school moet.
Maar goed. Het juiste moment is er denk ik nooit. Sommige mensen ervaren een baby als zwaar en dan is het glas altijd leeg.
Misschien moet je je eigen ongemak even opzij zetten en je kindje het leven gunnen.
Als je oudste 4 is is hij gewend alle aandacht te krijgen en dan moeten dealen met een baby is écht niet leuk.
Daarnaast verandert zijn hele leven al als hij naar school moet.
Maar goed. Het juiste moment is er denk ik nooit. Sommige mensen ervaren een baby als zwaar en dan is het glas altijd leeg.
Misschien moet je je eigen ongemak even opzij zetten en je kindje het leven gunnen.
zondag 5 januari 2020 om 21:13
Maar dat zegt ze toch ook?poldervrouw schreef: ↑05-01-2020 21:05Alles mag, maar haal er dan niet van alles bij.. Zeg dan gewoon dat het krijgen/hebben van een kind eigenlijk teveel is , of meer is dan dat je had gedacht.
Zo vindt mijn man het ouderschap zwaarder dan hij van te voren had gedacht....
zondag 5 januari 2020 om 21:21
daar is TO (en vooral meneerTO) erg duidelijk over hoorpoldervrouw schreef: ↑05-01-2020 21:05Alles mag, maar haal er dan niet van alles bij.. Zeg dan gewoon dat het krijgen/hebben van een kind eigenlijk teveel is , of meer is dan dat je had gedacht.
zondag 5 januari 2020 om 21:26
Precies, en daarnaast worden er ook regelmatig tweelingen geboren. Die groeien meestal ook prima op, met persoonlijke aandacht enzo. Krijgen ze echt geen trauma's van hoor.Parallella schreef: ↑05-01-2020 20:55Doe wat je wilt, maar realiseer je je dat alleen een eerste kind dit heeft? Je tweede kind zal vanaf geboorte altijd met een oudere broer om moeten gaan en zijn eigen hechting en emotionele ontwikkeling moeten doen in bijzijn van grote broer. In het algemeen kunnen kinderen prima wennen aan reeds aanwezige/nieuwe siblings hoor.
zondag 5 januari 2020 om 21:30
Klopt en vervolgens komen er allerlei randzaken bij waarvan ik denk.. daar draait het niet om bij jullie.. Het dragen, het slapen, het delen van aandacht.. Daar gaat het helemaal niet om.. pijnpunt zit in de relatie en hoe het ervaren wordt om een kind te hebben.
Ik denk dat er geen ouder is die bij een eerste alles op een roze wolk heeft ervaren. Een eerste kind is een aardverschuiving, mooi en eng tegelijk.. Waar de ene relatief snel meegaat in het ritme zijn er anderen die angstvallig vast willen houden aan hoe het was voor het kind... tja..
zondag 5 januari 2020 om 21:33
zondag 5 januari 2020 om 21:40
Ehh?? De hechting en emotionele ontwikkeling zou verstoord worden omdat het tweede kindje niet met vier jaar leeftijdsverschil komt?OliveViva schreef: ↑05-01-2020 19:50
Telt het niet mee dat mijn zoontje misschien veel beter met een broertje of zusje om kan gaan als hij wat ouder is en niet meer alle persoonlijke aandacht nodig heeft? Telt het niet dat onze relatie over 2 jaar waarschijnlijk veel beter in staat is om nog een kindje aan te kunnen? Is pro-choice niet juist de keuze om onder andere de timing te bepalen? Om ervoor te zorgen dat de hechting en emotionele ontwikkeling van mijn zoontje niet verstoord wordt? Dat onze relatie misschien minder te lijden onder de druk van een tweede kind?
Naar ons gevoel is timing alles. Het kan meehelpen met de (emotionele) balans van ons gezin. Is dat niet heel belangrijk? Benieuwd naar jullie mening!
Mijn kinderen schelen twee jaar en drie maanden, zoon liep met een jaar was allang uit de draagzak,en sliep na geboorte al gelijk in zijn eigen bedje. Geen kind dat buiten ziek zijn in ons bed sliep. Jongste kind werd geboren, kreeg bij eerste kennismaking een beertje en een tut van oudste en jongste hoorde er meteen bij. Oudste is nooit jaloers geweest en heeft altijd goed voor jongste "gezorgd" oudste zit inmiddels op het HBO en jongste eindexamen havo. Beide geen emotionele problemen of hechtingstoornis.
Ben pro abortus, maar wordt kriegel van je redenen. Het leven is niet maakbaar, en kun je niet plannen. Zoals je ook een verloop van een bevalling niet kunt plannen. Ondanks de nu opgestelde zwangerschapsplannen..
Ga eens in mogelijkheden denken!
En laat je man meer rol spelen in het leven van je kind. Omdat hij het zwaar vond heb jij maar heel de zorg naar je toegetrokken? Of ben jij een moeder die vind dat ze zelf alles het beste kan?
zondag 5 januari 2020 om 21:48
Oudste was een heel makkelijk kind, jongste was nog makkelijker..
En beetje oneerbiedig, om de oudste draaide alles heen, de jongste hobbelde gewoon mee in de flow.
Oudste heeft wel gepuberd inde pubertijd en jongste niet..
En allebei gewone normale peutertjes met twee drie jaar...
christiana wijzigde dit bericht op 05-01-2020 21:55
8.44% gewijzigd
zondag 5 januari 2020 om 21:54
Jullie willen op dit moment geen kind, dat is een prima reden voor een abortus. Dat mag namelijk gewoon. Als jullie het echt niet willen, laat de zwangerschap dan alsjeblieft beëindigen.
En je mag ook op een later moment dan wel nog een kind willen. Het is niet altijd zo maakbaar, maar het willen mag.
En je mag ook op een later moment dan wel nog een kind willen. Het is niet altijd zo maakbaar, maar het willen mag.
zondag 5 januari 2020 om 21:59
Of dat samen slapen zo gezond is betwijfel ik ten zeerste...OliveViva schreef: ↑05-01-2020 20:16Hoe wij ons zoontje opvoeden staat hier buiten. Wij geloven in natuurlijk ouderschap en de behoeftes volgens van ons kind. Het is echt niet zo dat hij alleen in de draagzak buiten komt, hij loopt het liefst zelf, maar als vervoermiddel gebruiken we de draagzak (jullie gebruiken toch ook een buggy bij lange afstanden). En samen slapen is heel gezond en vinden wij geen enkel probleem. Dit heeft ook geen invloed op onze relatie, seks vindt niet alleen in de slaapkamer plaats (anders hadden we ook niet in deze situatie gezeten...)
zondag 5 januari 2020 om 22:15
Er is niets mis met natuurlijk opvoeden, samen slapen en je kind volgen. Maar hoe wil je dat doen met een tweede? Of je die nu krijgt of als je zoontje vier is?
Een buurvrouw van mij deed ongeveer hetzelfde, oudste kindje volgen in zijn tempo, alle aandacht en noem maar op. Ze dacht dat als hij vier was, hij zou snappen dat er een tweede bij kwam en dat het zich makkelijker zou voegen dan wanneer hij jonger was geweest. Op zich ging dat ook prima.
Alleen de buurvrouw zelf had en heeft er heel veel moeite mee dat ze nummer twee nooit zoveel persoonlijke aandacht kon geven als nummer een. Immers, slaapjes van baby's plan je niet. Daarnaast moest het oudste kind naar zwemles of andere les en moest de jongste mee, waarbij ze dan ook niet alle aandacht aan de oudste kon geven geven omdat de jongste haar nodig had. Ze was in staat om op woensdagmiddag een oppas in te huren voor een van tweeen omdat ze anders niet in van de twee onverdeelde aandacht kon geven......
Houd er rekening mee dat je zoontje op elke leeftijd jouw onverdeelde aandacht nodig zal hebben en dat je de tweede nooit of te nimmer dezelfde aandacht kan geven als de eerste. Gewoon omdat de eerste er is.
Niets mis mee verder, het is normaal gesproken aan de ouders hoe ze daarmee omgaan en hoe de kinderen daar dan weer mee handelen.
Bij de buurvrouw was de oudste de grote held van de jonste, de kinderen hebben nooit een probleem gemaakt van samen spelen, samen delen. Zeker niet nadat de jongste kon zitten en op de oudste kon reageren en er naar toe kon kruipen.
Een buurvrouw van mij deed ongeveer hetzelfde, oudste kindje volgen in zijn tempo, alle aandacht en noem maar op. Ze dacht dat als hij vier was, hij zou snappen dat er een tweede bij kwam en dat het zich makkelijker zou voegen dan wanneer hij jonger was geweest. Op zich ging dat ook prima.
Alleen de buurvrouw zelf had en heeft er heel veel moeite mee dat ze nummer twee nooit zoveel persoonlijke aandacht kon geven als nummer een. Immers, slaapjes van baby's plan je niet. Daarnaast moest het oudste kind naar zwemles of andere les en moest de jongste mee, waarbij ze dan ook niet alle aandacht aan de oudste kon geven geven omdat de jongste haar nodig had. Ze was in staat om op woensdagmiddag een oppas in te huren voor een van tweeen omdat ze anders niet in van de twee onverdeelde aandacht kon geven......
Houd er rekening mee dat je zoontje op elke leeftijd jouw onverdeelde aandacht nodig zal hebben en dat je de tweede nooit of te nimmer dezelfde aandacht kan geven als de eerste. Gewoon omdat de eerste er is.
Niets mis mee verder, het is normaal gesproken aan de ouders hoe ze daarmee omgaan en hoe de kinderen daar dan weer mee handelen.
Bij de buurvrouw was de oudste de grote held van de jonste, de kinderen hebben nooit een probleem gemaakt van samen spelen, samen delen. Zeker niet nadat de jongste kon zitten en op de oudste kon reageren en er naar toe kon kruipen.
"Want iedereen verdient een 23ste kans"
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
Remco Veldhuis (Een lang verhaal kort)
zondag 5 januari 2020 om 22:18
Als je het kind nu niet wilt is wat mij betreft reden genoeg voor een abortus. Die keus kan alleen jij en je man maken en daarin maakt het niet uit wat een ander ervan vindt. Volg daarin gewoon jouw/jullie gevoel!
De redenen voor het niet willen van een tweede staan voor mij volledig los van de argumenten die je geeft. Naar mijn mening creëer je door jullie manier van opvoeden al snel een heel verwend kind die het woord "nee" niet kent en leert dat alles om hem draait en alles naar zijn wil en wensen wordt aangepast. Natuurlijk is dit mijn eigen interpretatie en vul ik in zonder te weten hoe het echt zit. Maar dit gevoel geeft het me wel. Ik denk dat jij/jullie echt moeten leren om je kind wat los te laten. Er is namelijk niks mis mee om kind in zijn eigen bed te laten slapen/zelf te laten lopen/in een buggy te vervoeren. Dat is alleen maar goed voor zijn ontwikkeling. Naar mijn mening belemmer je hem juist in zijn ontwikkeling op de manier waarop jullie het nu doen. Ik vind het eerlijk gezegd ook wat ongezond als een kindje zo lang bij ouders in bed slaapt. Maargoed, ook wederom hier is het jullie keus hoe jullie je kindje opvoeden en kunnen wij er wel wat van vinden, maar wij hebben er geen zeggenschap over. Ik hoop alleen dat je wat meeneemt van de vele goede adviezen die al gegeven zijn. Vele zijn het eens met elkaar, dat zou toch ook wat moeten zeggen.
De redenen voor het niet willen van een tweede staan voor mij volledig los van de argumenten die je geeft. Naar mijn mening creëer je door jullie manier van opvoeden al snel een heel verwend kind die het woord "nee" niet kent en leert dat alles om hem draait en alles naar zijn wil en wensen wordt aangepast. Natuurlijk is dit mijn eigen interpretatie en vul ik in zonder te weten hoe het echt zit. Maar dit gevoel geeft het me wel. Ik denk dat jij/jullie echt moeten leren om je kind wat los te laten. Er is namelijk niks mis mee om kind in zijn eigen bed te laten slapen/zelf te laten lopen/in een buggy te vervoeren. Dat is alleen maar goed voor zijn ontwikkeling. Naar mijn mening belemmer je hem juist in zijn ontwikkeling op de manier waarop jullie het nu doen. Ik vind het eerlijk gezegd ook wat ongezond als een kindje zo lang bij ouders in bed slaapt. Maargoed, ook wederom hier is het jullie keus hoe jullie je kindje opvoeden en kunnen wij er wel wat van vinden, maar wij hebben er geen zeggenschap over. Ik hoop alleen dat je wat meeneemt van de vele goede adviezen die al gegeven zijn. Vele zijn het eens met elkaar, dat zou toch ook wat moeten zeggen.
zondag 5 januari 2020 om 22:34
Als je niet wil, dan wil je niet, to.
Dan maakt de reden toch helemaal niet uit?
Ik was heel blij toen ik drie oppas opties had, drie meisjes uit de buurt die ik zou kunnen bellen als ik eens een avond weg wilde. Gevonden via oproepjes bij de super, in de lokale app groepen en de buren van een vriendin, zo via via.
Ik heb ze niet eens heel vaak gebruikt, maar dat het kon was al heel fijn.
En wat geeft het als je later nog steeds geen tweede kind wil? Of wel? Nu willen jullie het niet.
Redenen zijn niet heel logisch, maar het gevoel is dat het kind niet moet komen. Of lees ik verkeerd.
Ik hoop dat je nog op tijd bent voor overtijdbehandeling.
Dan maakt de reden toch helemaal niet uit?
Ik was heel blij toen ik drie oppas opties had, drie meisjes uit de buurt die ik zou kunnen bellen als ik eens een avond weg wilde. Gevonden via oproepjes bij de super, in de lokale app groepen en de buren van een vriendin, zo via via.
Ik heb ze niet eens heel vaak gebruikt, maar dat het kon was al heel fijn.
En wat geeft het als je later nog steeds geen tweede kind wil? Of wel? Nu willen jullie het niet.
Redenen zijn niet heel logisch, maar het gevoel is dat het kind niet moet komen. Of lees ik verkeerd.
Ik hoop dat je nog op tijd bent voor overtijdbehandeling.
zondag 5 januari 2020 om 22:40
Onze peuter werd toen ik zwanger raakte van zijn broertje ook nig bijna dagelijks gedragen, kreeg met 1,5 nog borstvoeding en sliep door slecht slapen bij ons in bed. Daarnaast was het een ontzettend moederskindje. Onze peuter is nu bijna 3 en baby bijna 1. Gedragen worden in draagzak wil peuter zelden, soms draag ik ze tegelijk. Hij slaapt nog steeds meeste nachten bij ons en baby in cosleeper. En het mooiste is dat hij doordat zijn broertje mijn aandacht vroeg Ivm borstvoeding ontzettend naar zijn vader toe gegroeid. Hij is dol op zijn broertje en heeft uiteraard wel eens moeite met d'r aandacht delen, maar dat is denk ik niet leeftijdsgebonden.
zondag 5 januari 2020 om 23:10
Ik ben de laatste tijd best wel veel verhalen tegengekomen van mensen die iets kwetsbaars hadden, die bij 1 kind nog in het zadel bleven, maar bij de 2e ontspoorden.
Als jouw man het nu al zo zwaar vindt, zou ik dat wel heel serieus nemen. Er zijn helaas genoeg mannen die vlak na de geboorte van no 2 denken: Nee; dit is ECHT niet wat ik wil, en die gewoon weglopen. Kan je beter een redelijk stabiel gezinnetje zijn met 1 kind en wat spijt dat het daarbij gebleven is, dan een totaal uit elkaar gerukt gezin waarbij jij er ineens alleen voor staat met 2 kinderen.
Als jouw man het nu al zo zwaar vindt, zou ik dat wel heel serieus nemen. Er zijn helaas genoeg mannen die vlak na de geboorte van no 2 denken: Nee; dit is ECHT niet wat ik wil, en die gewoon weglopen. Kan je beter een redelijk stabiel gezinnetje zijn met 1 kind en wat spijt dat het daarbij gebleven is, dan een totaal uit elkaar gerukt gezin waarbij jij er ineens alleen voor staat met 2 kinderen.
maandag 6 januari 2020 om 00:50
Weer verbaas ik me over de manier waarop ouders met hun kind omgaan. Slapen in het bed van de ouders is echt niet oké. Kind moet leren dat het oké is om alleen te zijn. Het lijkt wel of ouders dit doen uit schuldgevoel omdat ze hun kind overdag ook al naar de opvang brengen. Ook dragen in een draagdoek met 2 jaar is van de zotte.
Ik zou het echt vreselijk vinden als jullie een abortus doen omdat de timing niet perfect is. Wees blij dat het jullie gegunt is. En er zijn miljarden kinderen die grote broer of zus werden met 2,5 en die hebben daar echt geen trauma van opgelopen. Kinderen worden ook te beschermd en betutteld tegenwoordig. Laat ze vrij en laat ze op hun bek gaan. Ze leren ervan, maar krijgen er zelfvertrouwen van. Laat ze huilen in bed en prijs ze als ze een goede nacht hebben gehad.
Maar abortus, no way. Jullie hebben wat mij betreft geen reden om deze zwangerschap af te breken. De eerste jaren zijn pittig, maar ook erg leuk en daarna wordt t alleen maar makkelijker en gezelliger!
Ik zou het echt vreselijk vinden als jullie een abortus doen omdat de timing niet perfect is. Wees blij dat het jullie gegunt is. En er zijn miljarden kinderen die grote broer of zus werden met 2,5 en die hebben daar echt geen trauma van opgelopen. Kinderen worden ook te beschermd en betutteld tegenwoordig. Laat ze vrij en laat ze op hun bek gaan. Ze leren ervan, maar krijgen er zelfvertrouwen van. Laat ze huilen in bed en prijs ze als ze een goede nacht hebben gehad.
Maar abortus, no way. Jullie hebben wat mij betreft geen reden om deze zwangerschap af te breken. De eerste jaren zijn pittig, maar ook erg leuk en daarna wordt t alleen maar makkelijker en gezelliger!
maandag 6 januari 2020 om 00:59
Eens.justagirly schreef: ↑05-01-2020 18:59Nou, afbouwen met dat bij jullie slapen en in een draagzak dragen.
Kind kan zelf toch lopen?!
Verder geen tips of advies. Hoe komt het eigenlijk dat je toch zwanger bent geraakt?
Ikzelf zou het niet weghalen en al helemaal niet om de redenen die jullie noemen. Dan is kind nummer 2 er gewoon wat eerder dan jullie wensen.
Maar goed. Leven en zwangerschap is erg maakbaar volgens jullie?!
Sterkte ermee.
Maar jullie moeten doen wat jullie willen doen.
Ik zou het zelf niet weg kunnen halen. En ik vind het apart dat je zwanger wordt terwijl je dat duidelijk niet wil. Welke anticonceptie gebruikten jullie? Kun je daar iets aan veranderen om niet nog eens voor dezelfde moeilijke situatie te komen staan?
De discussie over contract beëindigen vanwege kolven vind ik vreemd. Je hebt een bepaalde periode recht op kolven, daarna niet meer en dan moet je er dus tijdens werktijd gewoon mee stoppen. Was dat de discussie?
Ik vind je jong klinken en je komt een beetje over alsof je je kind behandeld als een chiuaua. Elke nacht in jullie bed, jullie geen man/vrouw relatie, elke dag in een draagzak. Het kan al veel meer dan jullie weten. De balans tussen jou en je man vind je niet terug door jaren te wachten, maar door er (nu en eerder al) energie in te stoppen. Dat kan dus ook met een tweede erbij.
Maar goed, het is aan jullie om te bepalen om de zwangerschap te beëindigen of niet. En het is voor een kind wel van belang gewenst te zijn. Weet alleen wel dat deze zwangerschap geen garantie geeft op een volgende zwangerschap. En dat jullie 'tweede' kindje dan altijd jullie derde zal zijn.
maandag 6 januari 2020 om 06:33
Samen slapen is primaHigh16 schreef: ↑06-01-2020 00:50Weer verbaas ik me over de manier waarop ouders met hun kind omgaan. Slapen in het bed van de ouders is echt niet oké. Kind moet leren dat het oké is om alleen te zijn. Het lijkt wel of ouders dit doen uit schuldgevoel omdat ze hun kind overdag ook al naar de opvang brengen. Ook dragen in een draagdoek met 2 jaar is van de zotte.
Ik zou het echt vreselijk vinden als jullie een abortus doen omdat de timing niet perfect is. Wees blij dat het jullie gegunt is. En er zijn miljarden kinderen die grote broer of zus werden met 2,5 en die hebben daar echt geen trauma van opgelopen. Kinderen worden ook te beschermd en betutteld tegenwoordig. Laat ze vrij en laat ze op hun bek gaan. Ze leren ervan, maar krijgen er zelfvertrouwen van. Laat ze huilen in bed en prijs ze als ze een goede nacht hebben gehad.
Maar abortus, no way. Jullie hebben wat mij betreft geen reden om deze zwangerschap af te breken. De eerste jaren zijn pittig, maar ook erg leuk en daarna wordt t alleen maar makkelijker en gezelliger!
Dat doen miljarden mensen
En Wat een onzin dat TO geen recht op abortus heeft. Moet ze voor straf een kind krijgen dan????
