Relaties
alle pijlers
Meningen gevraagd hoe om te gaan met zoon van 19
donderdag 16 april 2009 om 12:10
Ik heb een fantastische zoon van 19. Werkelijk een moeder kan zich geen betere zoon wensen dan hij is. Jarenlang hebben we harmonieus samen het huis gedeeld, hij ging naar school, ik naar mijn werk en tijdens het eten en de afwas kletsten we heel wat af om daarna weer ieders ons eigen ding te doen.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
donderdag 16 april 2009 om 12:13
tja, ik snap niet dat hijzelf nog bij mams wil wonen?
doe je veel voor hem, wassen, koken?
of is het huishouden echt 50/50 verdeeld? Dat laatste lijkt me een vereiste, met 2 volwassenen in huis.
ik vind dat je best bepaalde afspraken mag maken, bijv 2 doordeweekse dagen en 1 weekenddag geen bezoek oid.
doe je veel voor hem, wassen, koken?
of is het huishouden echt 50/50 verdeeld? Dat laatste lijkt me een vereiste, met 2 volwassenen in huis.
ik vind dat je best bepaalde afspraken mag maken, bijv 2 doordeweekse dagen en 1 weekenddag geen bezoek oid.
donderdag 16 april 2009 om 12:15
Ook al kan ik me goed voorstellen dat je het af en toe lastig vindt, ik zou eerst en vooral in mijn handjes knijpen met de goede band die je hebt met je zoon en zijn vriendin!
Waar stoor je je eigenlijk echt aan? Kan je niet meer lekker op de bank hangen? Kan je niet in de badkamer als jij dat wilt? Vind je het vervelend dat ze ieder moment kunnen opdagen terwijl jij daar niet op voorbereid bent?
En wonen ze echt samen bij jou in huis? Of zijn ze er gewoon regelmatig? Zouden ze eventueel ook bij haar ouders terecht kunnen af en toe? Zou jij het prettiger vinden als je duidelijker wist wanneer ze in huis zouden zijn? En als zijn vriendin er niet zou zijn, zou je dit gevoel dan ook hebben?
Het is een lastig probleem, zoals je zegt, het is immers ook zijn huis!
Waar stoor je je eigenlijk echt aan? Kan je niet meer lekker op de bank hangen? Kan je niet in de badkamer als jij dat wilt? Vind je het vervelend dat ze ieder moment kunnen opdagen terwijl jij daar niet op voorbereid bent?
En wonen ze echt samen bij jou in huis? Of zijn ze er gewoon regelmatig? Zouden ze eventueel ook bij haar ouders terecht kunnen af en toe? Zou jij het prettiger vinden als je duidelijker wist wanneer ze in huis zouden zijn? En als zijn vriendin er niet zou zijn, zou je dit gevoel dan ook hebben?
Het is een lastig probleem, zoals je zegt, het is immers ook zijn huis!
Be yourself; everyone else is already taken - Oscar Wilde
donderdag 16 april 2009 om 12:18
Tsja...hoewel ik begrijp dat hij vrijheid wil hebben in zijn sociale leven...zolang dat onder jou dak plaats vindt bepaal jij de grens.
Jammer maar helaas voor hem.
Ik vind dat absoluut geen machtsmisbruik.
En zeker dwing jij hem niet het huis uit te gaan!!
Als hij zich niet kan verenigen met jou regel en grens en zich daardoor genoodzaakt voelt elders te gaan wonen dan is dat geheel zijn besluit.
Dat ligt dus bij hem,niet bij jou.
Jammer maar helaas voor hem.
Ik vind dat absoluut geen machtsmisbruik.
En zeker dwing jij hem niet het huis uit te gaan!!
Als hij zich niet kan verenigen met jou regel en grens en zich daardoor genoodzaakt voelt elders te gaan wonen dan is dat geheel zijn besluit.
Dat ligt dus bij hem,niet bij jou.
donderdag 16 april 2009 om 12:19
Ik begrijp het niet zo goed. Mijn zoon had toen hij 19 was ook een vriendin die veel in huis was. Ik had daar geen problemen mee.
Waarom voel je je bij het douchen, uitslapen enz. niet vrij als ze er is? Ben je bang dat ze je zal zien als je niet opgemaakt bent, dat ze je lui zal vinden omdat je uitslaapt?
Waarom voel je je bij het douchen, uitslapen enz. niet vrij als ze er is? Ben je bang dat ze je zal zien als je niet opgemaakt bent, dat ze je lui zal vinden omdat je uitslaapt?
donderdag 16 april 2009 om 12:23
In je OP geef je aan dat je zoon bezig is wat anders te zoeken. En dat ze gewoon niet weten wat ze moeten doen om jou een minder aangenaam gevoel te geven. Voor beide partijen is wat te zeggen. Zeker voor jou , maar je zoon weet ook niet wat hij moet doen. Dus kijk of je samen eruit kan komen waar het vandaan komt het nare gevoel en of er nog een andere tijdelijke oplossing is tot hij op zichzelf gaat wonen.
Ja vergeet niet, het is voor iedereen lastig, hij moet ook zich aanpassen aan jouw nieuwe partner, jij aan die van hem. Gelukkig begrijpt de vriendin van je zoon het. Dus ga met zijn allen om de tafel zitten. Want uit je verhaal is niet duidelijk voor mij waar je nare gevoel door komt. Misschien is het redelijk makkelijk (nogmaals tijdelijk) goed op te lossen.
Ja vergeet niet, het is voor iedereen lastig, hij moet ook zich aanpassen aan jouw nieuwe partner, jij aan die van hem. Gelukkig begrijpt de vriendin van je zoon het. Dus ga met zijn allen om de tafel zitten. Want uit je verhaal is niet duidelijk voor mij waar je nare gevoel door komt. Misschien is het redelijk makkelijk (nogmaals tijdelijk) goed op te lossen.
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
donderdag 16 april 2009 om 12:38
Ik heb hetzelfde probleem gehad met mijn ouders, al woonde ik toen niet thuis (ging over de weekenden). De oplossing toen was dat zíj bepaalden hoe vaak en wanneer er iemand mocht komen, het is immer hun huis en hun leven. Dat kwam neer op 1x per week in het weekend.
Natuurlijk vond ik dat destijds niet leuk, maar nu geef ik ze groot gelijk daarin. Mijn wensen mogen hun leven gewoon niet benadelen op die manier. Er zijn andere oplossingen voor een kind op dat moment, maar daar moet een kind zelf achteraan. (Bv in de stad afspreken, bij lover thuis, of idd op jezelf gaan wonen). Mijn punt is eigenlijk: zolang je zoon bij jou woont, dient hij te leven volgens jouw regels.
Natuurlijk vond ik dat destijds niet leuk, maar nu geef ik ze groot gelijk daarin. Mijn wensen mogen hun leven gewoon niet benadelen op die manier. Er zijn andere oplossingen voor een kind op dat moment, maar daar moet een kind zelf achteraan. (Bv in de stad afspreken, bij lover thuis, of idd op jezelf gaan wonen). Mijn punt is eigenlijk: zolang je zoon bij jou woont, dient hij te leven volgens jouw regels.
donderdag 16 april 2009 om 12:39
Net als Reiger begrijp ik het probleem ook totaal niet. Je hebt een fantastische zoon, hij vindt jouw relatie OK, jij vindt zijn relatie OK ..... Tjonge, menige moeder zou jaloers zijn op je!
Het is toch logisch dat volwassen wordende kinderen weleens vrienden/vriendinnen mee naar huis nemen die blijven slapen? En dan is het toch volkomen normaal dat je elkaar wel eens hoort douchen als je zelf nog wilt slapen, of dat je elkaar in de gang tegenkomt op weg naar douche/toilet/keuken? Dat zijn dingen die er gewoon bij horen met volwassen wordende kinderen.
Zelf heb ik volwassen dochters; toen die vriendjes kregen gebeurde het wel dat ik tijdens een schoolvakantieperiode uit mijn werk kwam om 14.00 uur, snel naar de badkamer wilde om de wasmachine aan te zetten en dan kwam er net een knul in zijn slip de zoldertrap af die de badkamer insloop ....
Ach, dan baalde ik ook wel, ik kon niet even mijn huishoudelijke klussen gaan doen die ik van plan was. Voor mij was de werkdag al uren bezig en zij kwamen net hun bed uitrollen ..... maar om daar nu een probleem van te maken? Ik ben ook jong geweest.
Als je een goede relatie hebt met je zoon, knijp dan in je handen en houd jezelf voor dat dit geen jaren duurt. Die gaat heus wel een keer het huis uit. Natuurlijk is het jouw huis, maar het is óók zijn ouderlijk huis! Hij is jouw zoon; toen hij klein was tastte hij toch ook jouw privacy aan als hij als baby 's nachts huilde of zo? Of als je niet je eigen ding kon doen als hij ziek was? Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen .....
Het is toch logisch dat volwassen wordende kinderen weleens vrienden/vriendinnen mee naar huis nemen die blijven slapen? En dan is het toch volkomen normaal dat je elkaar wel eens hoort douchen als je zelf nog wilt slapen, of dat je elkaar in de gang tegenkomt op weg naar douche/toilet/keuken? Dat zijn dingen die er gewoon bij horen met volwassen wordende kinderen.
Zelf heb ik volwassen dochters; toen die vriendjes kregen gebeurde het wel dat ik tijdens een schoolvakantieperiode uit mijn werk kwam om 14.00 uur, snel naar de badkamer wilde om de wasmachine aan te zetten en dan kwam er net een knul in zijn slip de zoldertrap af die de badkamer insloop ....
Ach, dan baalde ik ook wel, ik kon niet even mijn huishoudelijke klussen gaan doen die ik van plan was. Voor mij was de werkdag al uren bezig en zij kwamen net hun bed uitrollen ..... maar om daar nu een probleem van te maken? Ik ben ook jong geweest.
Als je een goede relatie hebt met je zoon, knijp dan in je handen en houd jezelf voor dat dit geen jaren duurt. Die gaat heus wel een keer het huis uit. Natuurlijk is het jouw huis, maar het is óók zijn ouderlijk huis! Hij is jouw zoon; toen hij klein was tastte hij toch ook jouw privacy aan als hij als baby 's nachts huilde of zo? Of als je niet je eigen ding kon doen als hij ziek was? Kleine kinderen, kleine zorgen, grote kinderen, grote zorgen .....
donderdag 16 april 2009 om 12:40
donderdag 16 april 2009 om 12:44
Wat fijn, zo snel reacties te lezen.
Om te beginnen ben ik inderdaad heel blij met de goede band met mijn zoon (en zijn vriendin).
Ik kom even niet zoveel verder dan met het constateren van mijn probleem ;mijn ongenoegen, dat ik het gevoel heb in mijn privacy te worden aangetast.
Dat voelt al heel vervelend, want zoon en ik zijn allebei geen 'ruzie' met elkaar gewend.
Ik zou willen dat ik het meer zo zou voelen zoals Reiger het beschrijft, en ik denk dat mijn zoon ook zoiets bedoelt.
Ik vind het niet erg dat vriendin mij onopgemaakt in duster ziet, dat is al zo vaak gebeurd. Maar toch ben ik liever alleen op die momenten.
Het voelt meer zoals Iry beschrijft, en dat voelt ook zo
egoïstisch.
Zoon is absoluut bereid om goede oplossingen te zoeken en is ook al meer in het huishouden gaan doen.
Dank voor jullie meedenken, het helpt me om 'wat mijn eigenlijke probleem' nu is helderder te krijgen.
Om te beginnen ben ik inderdaad heel blij met de goede band met mijn zoon (en zijn vriendin).
Ik kom even niet zoveel verder dan met het constateren van mijn probleem ;mijn ongenoegen, dat ik het gevoel heb in mijn privacy te worden aangetast.
Dat voelt al heel vervelend, want zoon en ik zijn allebei geen 'ruzie' met elkaar gewend.
Ik zou willen dat ik het meer zo zou voelen zoals Reiger het beschrijft, en ik denk dat mijn zoon ook zoiets bedoelt.
Ik vind het niet erg dat vriendin mij onopgemaakt in duster ziet, dat is al zo vaak gebeurd. Maar toch ben ik liever alleen op die momenten.
Het voelt meer zoals Iry beschrijft, en dat voelt ook zo
egoïstisch.
Zoon is absoluut bereid om goede oplossingen te zoeken en is ook al meer in het huishouden gaan doen.
Dank voor jullie meedenken, het helpt me om 'wat mijn eigenlijke probleem' nu is helderder te krijgen.
donderdag 16 april 2009 om 12:47
Ik snap eigenlijk niet dat je je zoon nu na 19 jaar opeens als probleem ervaart wat betreft jouw eigen privacy. Als hij nu 'n vriendin had die jij niet mocht, kan ik me er iets bij voorstellen dat je die niet graag in jouw huis wilt hebben, maar daar is blijkbaar geen sprake van. Hij moet ook accepteren dat jij je scharrels mee naar huis neemt en bij je laat slapen, dus een beetje inschikkelijker mag je wel naar hem toe zijn. Wees blij met de goeie band die je met je zoon hebt!
donderdag 16 april 2009 om 12:49
quote:Akakia schreef op 16 april 2009 @ 12:15:
Het is een lastig probleem, zoals je zegt, het is immers ook zijn huis!
Betaalt hij huur, of is hij mede-eigenaar? Zo nee, dan is het helemaal niet "ook zijn huis". Het is op dit moment blijkbaar wel zijn thuis. Maar hij is al op zoek naar eigen woonruimte, dus het moment nadert toch dat hij zal moeten wennen aan het feit dat dit zijn thuis niet meer is.
Maar wat je moet doen? Hangt er maar helemaal vanaf hoe je met elkaar wil omgaan. Persoonlijk zou ik, denk ik nu, niet accepteren dat mijn zoon van 19 doet alsof hij mijn maatje is, en mede-eigenaar van mijn huis.
Het is een lastig probleem, zoals je zegt, het is immers ook zijn huis!
Betaalt hij huur, of is hij mede-eigenaar? Zo nee, dan is het helemaal niet "ook zijn huis". Het is op dit moment blijkbaar wel zijn thuis. Maar hij is al op zoek naar eigen woonruimte, dus het moment nadert toch dat hij zal moeten wennen aan het feit dat dit zijn thuis niet meer is.
Maar wat je moet doen? Hangt er maar helemaal vanaf hoe je met elkaar wil omgaan. Persoonlijk zou ik, denk ik nu, niet accepteren dat mijn zoon van 19 doet alsof hij mijn maatje is, en mede-eigenaar van mijn huis.
donderdag 16 april 2009 om 12:52
Ik vind het raar. Als je 19 jaar lang iemand in je huis kunt hebben, nu opeens problemen met zijn aanwezigheid krijgen. Waarom zou iemand van 19 opeens al het huis uit moeten? Als ie uit zichzelf weg wil tot daar aan toe, maar hem bijna wegkijken? Lijkt me niet erg goed voor de band die je met elkaar hebt.
donderdag 16 april 2009 om 12:54
quote:rider schreef op 16 april 2009 @ 12:49:
[...]
Maar wat je moet doen? Hangt er maar helemaal vanaf hoe je met elkaar wil omgaan. Persoonlijk zou ik, denk ik nu, niet accepteren dat mijn zoon van 19 doet alsof hij mijn maatje is, en mede-eigenaar van mijn huis.Dat is nogal een omslag als je dat de 19 jaar ervoor wel steeds hebt gedaan.
[...]
Maar wat je moet doen? Hangt er maar helemaal vanaf hoe je met elkaar wil omgaan. Persoonlijk zou ik, denk ik nu, niet accepteren dat mijn zoon van 19 doet alsof hij mijn maatje is, en mede-eigenaar van mijn huis.Dat is nogal een omslag als je dat de 19 jaar ervoor wel steeds hebt gedaan.
donderdag 16 april 2009 om 12:56
donderdag 16 april 2009 om 12:58
Uit je eerste stuk maak ik op dat je de afgelopen jaren meer als huisgenoten dan als moeder en zoon hebt geleefd. Zo beschrijf je het een beetje.
Ik vind het niet gek dat je je ergert, maar het is wél de consequentie van eerder gekozen gedrag.
Afspraken maken kun je nog wél nu, regels stellen wordt lastig.
Ik vind het niet gek dat je je ergert, maar het is wél de consequentie van eerder gekozen gedrag.
Afspraken maken kun je nog wél nu, regels stellen wordt lastig.
donderdag 16 april 2009 om 12:58
donderdag 16 april 2009 om 12:59
quote:rider schreef op 16 april 2009 @ 12:49:
[...]
Betaalt hij huur, of is hij mede-eigenaar? Zo nee, dan is het helemaal niet "ook zijn huis". Het is op dit moment blijkbaar wel zijn thuis. Maar hij is al op zoek naar eigen woonruimte, dus het moment nadert toch dat hij zal moeten wennen aan het feit dat dit zijn thuis niet meer is.
Maar wat je moet doen? Hangt er maar helemaal vanaf hoe je met elkaar wil omgaan. Persoonlijk zou ik, denk ik nu, niet accepteren dat mijn zoon van 19 doet alsof hij mijn maatje is, en mede-eigenaar van mijn huis.
Juist uit de tekst van TO maak ik op wat een voorbeeldige zoon ze heeft en deze instelling helemaal niet heeft. MAAR dat het voor hem voelt alsof hij nu ineens weg moet vanwege zijn vriendin.
Het is zijn ouderlijk huis. Hij zegt toch niets over gelijkwaardigheid in bezit.
[...]
Betaalt hij huur, of is hij mede-eigenaar? Zo nee, dan is het helemaal niet "ook zijn huis". Het is op dit moment blijkbaar wel zijn thuis. Maar hij is al op zoek naar eigen woonruimte, dus het moment nadert toch dat hij zal moeten wennen aan het feit dat dit zijn thuis niet meer is.
Maar wat je moet doen? Hangt er maar helemaal vanaf hoe je met elkaar wil omgaan. Persoonlijk zou ik, denk ik nu, niet accepteren dat mijn zoon van 19 doet alsof hij mijn maatje is, en mede-eigenaar van mijn huis.
Juist uit de tekst van TO maak ik op wat een voorbeeldige zoon ze heeft en deze instelling helemaal niet heeft. MAAR dat het voor hem voelt alsof hij nu ineens weg moet vanwege zijn vriendin.
Het is zijn ouderlijk huis. Hij zegt toch niets over gelijkwaardigheid in bezit.
donderdag 16 april 2009 om 13:00
quote:Yoels schreef op 16 april 2009 @ 12:54:
[...]
Dat is nogal een omslag als je dat de 19 jaar ervoor wel steeds hebt gedaan.dat scheelt. Ik heb nog nooit gedaan alsof mijn kinden mede-eigenaar zijn, en het verschil tussen ouder-kind en vriendjes, is ze ook duidelijk. Als TS dat verschil nooit gemaakt heeft, zal het nu iets meer van auw gaan.
[...]
Dat is nogal een omslag als je dat de 19 jaar ervoor wel steeds hebt gedaan.dat scheelt. Ik heb nog nooit gedaan alsof mijn kinden mede-eigenaar zijn, en het verschil tussen ouder-kind en vriendjes, is ze ook duidelijk. Als TS dat verschil nooit gemaakt heeft, zal het nu iets meer van auw gaan.
donderdag 16 april 2009 om 13:02
Jeetje,
Ik verbaas mij echt over sommige reacties.
Hij moet ook jou partner accepteren dat die regelamatig komt,het is ook zijn huis etc.....
Hij woont daar onder het dak van de ouder,hij bepaalt toch niet?
Kinderen worden wel volwassen onder je dak,maar dat geeft ze niet het recht net zoveel inspraak te hebben in jou zaken.
Of denk ik nou zo gek?
Niet dat ik hier met de harde hand met regels zwaai.
Maar als ik net een avond in mijn joggingbroek op de bank wil ploffen met mijn vriend en ik heb nou net geen zin in gespuis over de vloer,jammer dan.
Maar dan spreekt ze maar elders af.
Overigens is dat hier gelukig geen probleem,mijn dochter heeft een ander instelling en vraagt het altijd gewoon of het goed is.
Ik verbaas mij echt over sommige reacties.
Hij moet ook jou partner accepteren dat die regelamatig komt,het is ook zijn huis etc.....
Hij woont daar onder het dak van de ouder,hij bepaalt toch niet?
Kinderen worden wel volwassen onder je dak,maar dat geeft ze niet het recht net zoveel inspraak te hebben in jou zaken.
Of denk ik nou zo gek?
Niet dat ik hier met de harde hand met regels zwaai.
Maar als ik net een avond in mijn joggingbroek op de bank wil ploffen met mijn vriend en ik heb nou net geen zin in gespuis over de vloer,jammer dan.
Maar dan spreekt ze maar elders af.
Overigens is dat hier gelukig geen probleem,mijn dochter heeft een ander instelling en vraagt het altijd gewoon of het goed is.
donderdag 16 april 2009 om 13:02
quote:domnaiefmutsje schreef op 16 april 2009 @ 12:59:
[...]
Juist uit de tekst van TO maak ik op wat een voorbeeldige zoon ze heeft en deze instelling helemaal niet heeft. MAAR dat het voor hem voelt alsof hij nu ineens weg moet vanwege zijn vriendin.
Het is zijn ouderlijk huis. Hij zegt toch niets over gelijkwaardigheid in bezit.Ik denk dat TO eerder degene is die zich moet realiseren dat ze zijn vriendin niet is, en dat het háár huis is, en niet hun huis. Zoon klinkt inderdaad voorbeeldig.
[...]
Juist uit de tekst van TO maak ik op wat een voorbeeldige zoon ze heeft en deze instelling helemaal niet heeft. MAAR dat het voor hem voelt alsof hij nu ineens weg moet vanwege zijn vriendin.
Het is zijn ouderlijk huis. Hij zegt toch niets over gelijkwaardigheid in bezit.Ik denk dat TO eerder degene is die zich moet realiseren dat ze zijn vriendin niet is, en dat het háár huis is, en niet hun huis. Zoon klinkt inderdaad voorbeeldig.
