Relaties
alle pijlers
Meningen gevraagd hoe om te gaan met zoon van 19
donderdag 16 april 2009 om 12:10
Ik heb een fantastische zoon van 19. Werkelijk een moeder kan zich geen betere zoon wensen dan hij is. Jarenlang hebben we harmonieus samen het huis gedeeld, hij ging naar school, ik naar mijn werk en tijdens het eten en de afwas kletsten we heel wat af om daarna weer ieders ons eigen ding te doen.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
vrijdag 17 april 2009 om 11:54
Dank Iry, voor de praktische oplossing om het per week af te spreken. Gek hé, en beetje stom om daar zelf niet op te komen. Dat krijg je dus als je teveel in de emotie zit.
Want je hebt zo gelijk dat het uitzondering is om woorden met elkaar te hebben. Mijn eerste zin in dit topic is dat ik me geen betere zoon kan wensen en meestal laat mijn zoon ook weten hoe trots hij op mij als moeder is.
We overleven dit ook vast wel.
Want je hebt zo gelijk dat het uitzondering is om woorden met elkaar te hebben. Mijn eerste zin in dit topic is dat ik me geen betere zoon kan wensen en meestal laat mijn zoon ook weten hoe trots hij op mij als moeder is.
We overleven dit ook vast wel.
vrijdag 17 april 2009 om 11:58
quote:Ourse schreef op 17 april 2009 @ 10:07:
Elninjoo, vaak moet ik glimlachen als je weer met je kindonvriendelijke opmerkingen komt. Je bent er zo heerlijk voorspelbaar en consequent in. In dit topic snap ik nog iets beter hoe je daar toe komt, want de eisen die jij aan ouders stelt liggen voor mij mijlenver te hoog.Het zijn geen eisen die ik gesteld heb, het was simpelweg zo en niet alleen bij mij maar ik zag het ook in mijn omgeving bij vrienden, klasgenoten etc. En dat het niet alleen die tijdsgeest was heb ik wederom ervaren door te zien hoe mijn baas hetzelfde doet voor zijn dochters. Als ik zelf kinderen had genomen zou ik het gevoel hebben ze vreselijk te verwaarlozen als ik niet diezelfde standaard zou aanhouden. Ik vind het gewoon normaal.
Elninjoo, vaak moet ik glimlachen als je weer met je kindonvriendelijke opmerkingen komt. Je bent er zo heerlijk voorspelbaar en consequent in. In dit topic snap ik nog iets beter hoe je daar toe komt, want de eisen die jij aan ouders stelt liggen voor mij mijlenver te hoog.Het zijn geen eisen die ik gesteld heb, het was simpelweg zo en niet alleen bij mij maar ik zag het ook in mijn omgeving bij vrienden, klasgenoten etc. En dat het niet alleen die tijdsgeest was heb ik wederom ervaren door te zien hoe mijn baas hetzelfde doet voor zijn dochters. Als ik zelf kinderen had genomen zou ik het gevoel hebben ze vreselijk te verwaarlozen als ik niet diezelfde standaard zou aanhouden. Ik vind het gewoon normaal.
vrijdag 17 april 2009 om 17:08
quote:HoiPippiLangkous schreef op 17 april 2009 @ 06:43:
Doddie dat over dat beter hebben dan thuis zeg je zelf: Uiteraard maar het moet ook de reden zijn en zin waarvoor je uit huis gaat, als je het thuis beter hebt dan wat je kunt krijgen en je hoeft niet perse omdat de sfeer goed is dan ga je niet krom liggen voor een klein kamertje.
Ik bedoelde dat zoals elninjo het uitlegde, dat je niet voor een kleinere kamer en minder privacy en vrijheid het elders gaat zoeken.
Ze heeft hier vaak het hele huis voor haar alleen omdat we vrijwel elke weekeind weg zijn en de vakantie's ook het huis voor haar is.
Hier is nooit een probleem als ze later wil eten of iets anderd, ze kookt vaak met haar vriend iets anders dan wij eten omdat ze dat leuk vind.
Ze kan altijd iets voor haar zelf maken als ze eerder of later wil eten zit niet vast aan vaste etenstijden bij ons. Vaak is het echter zo dat zij bv al vast eten maakt voor ons als ze eerder weg wil en wij het opwarmen (of zo nodig andersom) ze kan wegblijven, mensen meenemen wanneer ze daar zin in heeft. Zit vaak met vrienden bij ons thuis als wij er niet zijn, Geeft etentjes hier enz.
Waar moet ze meer ruimte zelfstandigheid krijgen op een kamertjer ergens dan ze hier al heeft dan?
Als ze nu het huis uit gaat is dat echter niet luxer en beter dan ze nu heeft (tuin cv groot huis goede buurt enz)
Ze zal dus ook in die zin met "minder" genoegen moeten nemen, minder kamers misschien geen cv enz. Dus in die zin zie ik dat niet als vooruitgaan in luxe, maar zie ik op een kamer elders gaan wel als minder krijgen dan ze nu heeft.
En zoals elninjo al aangaf ga je je voor zo iets dan niet krom liggen en lenen voor een kamer bij iemand anders om dat te bekostigen.
Ik denk inderdaad dat zij hier genoeg vrijheid krijgt en dat voor haar op haarzelf is dat ze een plek heeft voor haarzelf, De zelfstandigheid en haar eigen gang gaan kan ze hier al vrij redelijk.
Omdat de huurprijzen ook vrij hoog liggen vinden ze het prettiger om samen wat te huren, en omdat ze beide studeren is het dan wel zo prettig dat ze 2 kamers hebben zodat ze beide ook even alleen kunnen gaan zitten om te studeren.
Helemaal niet zo hoog gegrepen vind ik maar een vrij verstandige overweging in hun geval. Ze willen na 3 jaar verkering heel graag ook gaan samen wonen. Ze zijn op kamers wonen al wat ongroeit. Dat is misschien leuk voor studenten van 18 die ver van hun studieplek wonen. Die vrij kort gehouden worden thuis en inderdaad snakken om los te komen van het ouderlijk huis.
Ik denk inderdaad dat je in een huis met veel regels kort gehouden worden en vrijheid beperkingen veel meer die behoefte hebt om op eigen benen te staan en dan ook een kamer leuk vind.
Maar ik denk dat wij daarin vrij makkelijk en losjes zijn. Ze heeft die vrijheid al in grote mate. we hebben niet veel last van elkaar, alleen eigenlijk maar op moment dat die vrienden over de vloer komen, van ons of van hen. En dat lost zich vaak vanzelf op omdat wij zelf heel veel weg zijn. En zij weg blijft als wij er juist zijn. De keren dat we elkaar dan eens treffen is het gezellig en leuk en praten we bij.
Doddie dat over dat beter hebben dan thuis zeg je zelf: Uiteraard maar het moet ook de reden zijn en zin waarvoor je uit huis gaat, als je het thuis beter hebt dan wat je kunt krijgen en je hoeft niet perse omdat de sfeer goed is dan ga je niet krom liggen voor een klein kamertje.
Ik bedoelde dat zoals elninjo het uitlegde, dat je niet voor een kleinere kamer en minder privacy en vrijheid het elders gaat zoeken.
Ze heeft hier vaak het hele huis voor haar alleen omdat we vrijwel elke weekeind weg zijn en de vakantie's ook het huis voor haar is.
Hier is nooit een probleem als ze later wil eten of iets anderd, ze kookt vaak met haar vriend iets anders dan wij eten omdat ze dat leuk vind.
Ze kan altijd iets voor haar zelf maken als ze eerder of later wil eten zit niet vast aan vaste etenstijden bij ons. Vaak is het echter zo dat zij bv al vast eten maakt voor ons als ze eerder weg wil en wij het opwarmen (of zo nodig andersom) ze kan wegblijven, mensen meenemen wanneer ze daar zin in heeft. Zit vaak met vrienden bij ons thuis als wij er niet zijn, Geeft etentjes hier enz.
Waar moet ze meer ruimte zelfstandigheid krijgen op een kamertjer ergens dan ze hier al heeft dan?
Als ze nu het huis uit gaat is dat echter niet luxer en beter dan ze nu heeft (tuin cv groot huis goede buurt enz)
Ze zal dus ook in die zin met "minder" genoegen moeten nemen, minder kamers misschien geen cv enz. Dus in die zin zie ik dat niet als vooruitgaan in luxe, maar zie ik op een kamer elders gaan wel als minder krijgen dan ze nu heeft.
En zoals elninjo al aangaf ga je je voor zo iets dan niet krom liggen en lenen voor een kamer bij iemand anders om dat te bekostigen.
Ik denk inderdaad dat zij hier genoeg vrijheid krijgt en dat voor haar op haarzelf is dat ze een plek heeft voor haarzelf, De zelfstandigheid en haar eigen gang gaan kan ze hier al vrij redelijk.
Omdat de huurprijzen ook vrij hoog liggen vinden ze het prettiger om samen wat te huren, en omdat ze beide studeren is het dan wel zo prettig dat ze 2 kamers hebben zodat ze beide ook even alleen kunnen gaan zitten om te studeren.
Helemaal niet zo hoog gegrepen vind ik maar een vrij verstandige overweging in hun geval. Ze willen na 3 jaar verkering heel graag ook gaan samen wonen. Ze zijn op kamers wonen al wat ongroeit. Dat is misschien leuk voor studenten van 18 die ver van hun studieplek wonen. Die vrij kort gehouden worden thuis en inderdaad snakken om los te komen van het ouderlijk huis.
Ik denk inderdaad dat je in een huis met veel regels kort gehouden worden en vrijheid beperkingen veel meer die behoefte hebt om op eigen benen te staan en dan ook een kamer leuk vind.
Maar ik denk dat wij daarin vrij makkelijk en losjes zijn. Ze heeft die vrijheid al in grote mate. we hebben niet veel last van elkaar, alleen eigenlijk maar op moment dat die vrienden over de vloer komen, van ons of van hen. En dat lost zich vaak vanzelf op omdat wij zelf heel veel weg zijn. En zij weg blijft als wij er juist zijn. De keren dat we elkaar dan eens treffen is het gezellig en leuk en praten we bij.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
vrijdag 17 april 2009 om 18:54
Tuurlijk en daarom wil ze ook een eigen plekje anders hoefde ik niet te zeggen dat ze dat plekje liever vandaag dan morgen had.Maar de nood is niet zo groot dat ze dus alles maar aanpakt, dus wacht ze op dat plekje waar ze zich ook prettig voelt.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
vrijdag 17 april 2009 om 22:01
Wat gaaf Ourse, dat je zo n goeie band met je zoon hebt.
Ik heb alleen maar kleine kinderen, dus kan je verder geen tips geven. Sterkte met de situatie.
(Ikzelf kon overigens niet wachten om het huis uit te gaan op mijn 19de en mijn eigen dingen te doen. Kan me dan ook niet voorstellen dat kinderen tot ver na hun 20ste bij moeders aan tafel blijven aanschuiven).
Ik heb alleen maar kleine kinderen, dus kan je verder geen tips geven. Sterkte met de situatie.
(Ikzelf kon overigens niet wachten om het huis uit te gaan op mijn 19de en mijn eigen dingen te doen. Kan me dan ook niet voorstellen dat kinderen tot ver na hun 20ste bij moeders aan tafel blijven aanschuiven).
zaterdag 18 april 2009 om 00:49
Hé Nijn, wat lief jouw reactie. Alles wat ik mee krijg op dit forum zou ik jouw oudere zus willen zijn. Met neefje gaat het naar omstandigheden goed, maar hé, de omstandigheden moeten steeds aangepast worden.
En ondertussen heb ik geweldige knullen van 21 en 19, die schoenen kopen overbodig maken, want ik loop er naast. Gossie, en dan toch de perikelen met jongste zoon, die vooral met mezelf te maken hebben.
En ondertussen heb ik geweldige knullen van 21 en 19, die schoenen kopen overbodig maken, want ik loop er naast. Gossie, en dan toch de perikelen met jongste zoon, die vooral met mezelf te maken hebben.
zaterdag 18 april 2009 om 09:19
quote:Nijntje schreef op 17 april 2009 @ 22:01:
(Ikzelf kon overigens niet wachten om het huis uit te gaan op mijn 19de en mijn eigen dingen te doen. Kan me dan ook niet voorstellen dat kinderen tot ver na hun 20ste bij moeders aan tafel blijven aanschuiven).Dat deed ik ook niet, ik at regelmatig niet thuis. Ik snap die vluchtdrang niet. Het kan geen kwaad voor de ouder-kind relatie om het proces van als volwassenen met elkaar om leren gaan te beleven terwijl je nog bij elkaar onder een dak woont. Daar hoef je echt niet voor het huis uit om te bewijzen dat je je vanaf 'n bepaald moment geen kind meer voelt. De relatie met mijn ouders is er in elk geval niet slechter op geworden en mijn leven ook niet.
(Ikzelf kon overigens niet wachten om het huis uit te gaan op mijn 19de en mijn eigen dingen te doen. Kan me dan ook niet voorstellen dat kinderen tot ver na hun 20ste bij moeders aan tafel blijven aanschuiven).Dat deed ik ook niet, ik at regelmatig niet thuis. Ik snap die vluchtdrang niet. Het kan geen kwaad voor de ouder-kind relatie om het proces van als volwassenen met elkaar om leren gaan te beleven terwijl je nog bij elkaar onder een dak woont. Daar hoef je echt niet voor het huis uit om te bewijzen dat je je vanaf 'n bepaald moment geen kind meer voelt. De relatie met mijn ouders is er in elk geval niet slechter op geworden en mijn leven ook niet.
donderdag 23 april 2009 om 20:37
Bijzonder om alle reacties te lezen.
Ik voel me uitgenodigd om mijn verhaal hier op te schrijven en te kijken of daar ook reacties op gaan komen.
Ik woonde na mijn scheiding alleen met 2 van mijn 3 kinderen. De oudste ging bij vader wonen. Helaas ging het met hem niet zo goed, hij is tijdelijk bij mij geweest, nadat hij er bij zijn vader uit was gezet. Ook bij mij ging het na een paar maanden mis. Hij hield zich aan geen enkele afspraak en ik heb hem het huis uit gezet ( hij was toen 18) Hij heeft even weer bij zijn vader gewoond en is er daar ook uitgezet. Na 3 maanden op straat te hebben gewoond is hij weer bij me gekomen. Hij houdt zich nu aan de afspraken, heeft een baan en betaalt kostgeld. Hij had schulden, die ik hem voorgeschoten heb en hij betaalt die keurig elke maand af. Hij is redelijk, luistert, is lief en gedraagt zich 100% beter dan ik ooit had durven hopen. Hij woont nu een half jaar hier en ik voel me aan de ene kant trots en gelukkig, maar aan de andere kant aangetast in mijn privacy. Hij heeft een vriendin en verschillende vrienden, die hier te pas en te onpas zijn. Ze zijn meestal boven, maar komen om de haverklap beneden omdat ze buiten moeten roken. Verder moet hij ook regelmatig bij de koelkast of de friteuse zijn. Als hij vrij is of laat moet beginnen gaat zijn dag door tot midden in de nacht. Kortom; ik voel me gast in mijn eigen huis, als ik met mijn vriend iets wil bespreken gaan we wandelen, als ik iets op tv wil zien moet ik ze naar boven sturen, als ik wil slapen moet ik ze weer naar beneden sturen ( wat ze allemaal keurig doen hoor) maar ik denk soms: ik wil mijn huis en mijn privacy terug, maar hij heeft nog geen geld of genoeg punten om op zichzelf te gaan wonen. Onze relatie is nu heel goed en dat wil ik graag zo houden. Heeft iemand advies?
Ik voel me uitgenodigd om mijn verhaal hier op te schrijven en te kijken of daar ook reacties op gaan komen.
Ik woonde na mijn scheiding alleen met 2 van mijn 3 kinderen. De oudste ging bij vader wonen. Helaas ging het met hem niet zo goed, hij is tijdelijk bij mij geweest, nadat hij er bij zijn vader uit was gezet. Ook bij mij ging het na een paar maanden mis. Hij hield zich aan geen enkele afspraak en ik heb hem het huis uit gezet ( hij was toen 18) Hij heeft even weer bij zijn vader gewoond en is er daar ook uitgezet. Na 3 maanden op straat te hebben gewoond is hij weer bij me gekomen. Hij houdt zich nu aan de afspraken, heeft een baan en betaalt kostgeld. Hij had schulden, die ik hem voorgeschoten heb en hij betaalt die keurig elke maand af. Hij is redelijk, luistert, is lief en gedraagt zich 100% beter dan ik ooit had durven hopen. Hij woont nu een half jaar hier en ik voel me aan de ene kant trots en gelukkig, maar aan de andere kant aangetast in mijn privacy. Hij heeft een vriendin en verschillende vrienden, die hier te pas en te onpas zijn. Ze zijn meestal boven, maar komen om de haverklap beneden omdat ze buiten moeten roken. Verder moet hij ook regelmatig bij de koelkast of de friteuse zijn. Als hij vrij is of laat moet beginnen gaat zijn dag door tot midden in de nacht. Kortom; ik voel me gast in mijn eigen huis, als ik met mijn vriend iets wil bespreken gaan we wandelen, als ik iets op tv wil zien moet ik ze naar boven sturen, als ik wil slapen moet ik ze weer naar beneden sturen ( wat ze allemaal keurig doen hoor) maar ik denk soms: ik wil mijn huis en mijn privacy terug, maar hij heeft nog geen geld of genoeg punten om op zichzelf te gaan wonen. Onze relatie is nu heel goed en dat wil ik graag zo houden. Heeft iemand advies?
