Relaties
alle pijlers
Meningen gevraagd hoe om te gaan met zoon van 19
donderdag 16 april 2009 om 12:10
Ik heb een fantastische zoon van 19. Werkelijk een moeder kan zich geen betere zoon wensen dan hij is. Jarenlang hebben we harmonieus samen het huis gedeeld, hij ging naar school, ik naar mijn werk en tijdens het eten en de afwas kletsten we heel wat af om daarna weer ieders ons eigen ding te doen.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
donderdag 16 april 2009 om 13:53
ze werkt al voor een deel van haar studie, spaart inderdaad wat weg (leent nl ook wat aan studiefinanciering)
Ik vind het ook onnodig om kostgeld te vragen, het gaat erom dat ze weet wat het leven kost en op haar manier wat bijdraagt of dat nu aan haar studie is of aan kosten in huis. Ze werkt erbij en leeft niet alleen op mijn zak en betaald een deel van de kosten, ik zie zelf liever dat ze dat doet voor eigen kosten (kleding, boeken, sparen enz deel van ziektekostenverzekering enz) dan dat ze moet gaan bijdragen aan kost en inwoning, dat betaal ik al jaren voor haar en die paar jaar kunnen er ook wel bij.
Ik vind het ook onnodig om kostgeld te vragen, het gaat erom dat ze weet wat het leven kost en op haar manier wat bijdraagt of dat nu aan haar studie is of aan kosten in huis. Ze werkt erbij en leeft niet alleen op mijn zak en betaald een deel van de kosten, ik zie zelf liever dat ze dat doet voor eigen kosten (kleding, boeken, sparen enz deel van ziektekostenverzekering enz) dan dat ze moet gaan bijdragen aan kost en inwoning, dat betaal ik al jaren voor haar en die paar jaar kunnen er ook wel bij.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 16 april 2009 om 13:53
quote:domnaiefmutsje schreef op 16 april 2009 @ 13:31:
[...]
Ik vind het normaal dat zodra een kind ouder is en inkomen heeft zij bedragen aan de kosten. Zo leren ze meteen met geld en verantwoording om te gaan.
Het ventje is inmiddels een vent en met de leeftijd meer verplichtingen en privileges denk ik zo.Als het kind fulltime werkt, ja... Maar hij studeert fulltime en heeft daarnaast een bijbaantje. Dan vind ik dat toch een heel ander geval.
[...]
Ik vind het normaal dat zodra een kind ouder is en inkomen heeft zij bedragen aan de kosten. Zo leren ze meteen met geld en verantwoording om te gaan.
Het ventje is inmiddels een vent en met de leeftijd meer verplichtingen en privileges denk ik zo.Als het kind fulltime werkt, ja... Maar hij studeert fulltime en heeft daarnaast een bijbaantje. Dan vind ik dat toch een heel ander geval.
668, the neighbour of the Beast
donderdag 16 april 2009 om 13:54
Tenzij je als ouders niet anders rond kan komen, zie ik ook geen reden om kostgeld aan je eigen kind te vragen. Laat die dat geld lekker gebruiken om boeken voor de studie mee te betalen of de lening van de stufi mee af te betalen met zijn bijbaan. Of wil je als ouder echt winst maken op je eigen kind. Kom op zeg! En als het is om je kind met geld om te leren gaan, ben je daar rijkelijk laat mee als ouder.
donderdag 16 april 2009 om 13:55
quote:rider schreef op 16 april 2009 @ 13:50:
Elninjoo, gewoon als nieuwsgierigheidje terzijde: zit er, denk je, samenhang tussen jouw uitgesproken afkeer van kinderen en jouw hier wat doorklinkende visie dat ouders de slaafjes van hun kinderen zijn?
Ik heb 'n de jeugd gehad van mijn ouders zoals ik hem als ideaal zie. Zonder dat mijn ouders ook maar iets van 'n slaafje weg hadden, want er waren zeker regels waar ik mij aan had te houden zolang ik thuis woonde. Maar zij hebben mij alle kansen geboden om een goede start te kunnen maken, ik vind dat zij dat goed hebben gedaan en als ik zelf het ouderschap had geambieerd zou ik dit niet gedaan hebben als ik mijn kind niet minstens hetzelfde zou kunnen/willen bieden. Als je de instelling hebt dat je kind op z'n 18e maar moet opsodemieteren moet je er wat mij betreft niet eens aan beginnen.
Even 'n aanvulling: Dat ik niet dol ben op kleine kinderen komt omdat ik niet tegen drukte kan en drukte/lawaai etc. is inherent aan 't hebben van kinderen. Dat heeft dus niets met ervaringen uit jeugd/opvoeding e.d. te maken.
Elninjoo, gewoon als nieuwsgierigheidje terzijde: zit er, denk je, samenhang tussen jouw uitgesproken afkeer van kinderen en jouw hier wat doorklinkende visie dat ouders de slaafjes van hun kinderen zijn?
Ik heb 'n de jeugd gehad van mijn ouders zoals ik hem als ideaal zie. Zonder dat mijn ouders ook maar iets van 'n slaafje weg hadden, want er waren zeker regels waar ik mij aan had te houden zolang ik thuis woonde. Maar zij hebben mij alle kansen geboden om een goede start te kunnen maken, ik vind dat zij dat goed hebben gedaan en als ik zelf het ouderschap had geambieerd zou ik dit niet gedaan hebben als ik mijn kind niet minstens hetzelfde zou kunnen/willen bieden. Als je de instelling hebt dat je kind op z'n 18e maar moet opsodemieteren moet je er wat mij betreft niet eens aan beginnen.
Even 'n aanvulling: Dat ik niet dol ben op kleine kinderen komt omdat ik niet tegen drukte kan en drukte/lawaai etc. is inherent aan 't hebben van kinderen. Dat heeft dus niets met ervaringen uit jeugd/opvoeding e.d. te maken.
donderdag 16 april 2009 om 13:57
quote:elninjoo schreef op 16 april 2009 @ 13:55:
[...]
Ik heb 'n de jeugd gehad van mijn ouders zoals ik hem als ideaal zie. Zonder dat mijn ouders ook maar iets van 'n slaafje weg hadden, want er waren zeker regels waar ik mij aan had te houden zolang ik thuis woonde. Maar zij hebben mij alle kansen geboden om een goede start te kunnen maken, ik vind dat zij dat goed hebben gedaan en als ik zelf het ouderschap had geambieerd zou ik dit niet gedaan hebben als ik mijn kind niet minstens hetzelfde zou kunnen/willen bieden. Als je de instelling hebt dat je kind op z'n 18e maar moet opsodemieteren moet je er wat mij betreft niet eens aan beginnen.
[...]
Ik heb 'n de jeugd gehad van mijn ouders zoals ik hem als ideaal zie. Zonder dat mijn ouders ook maar iets van 'n slaafje weg hadden, want er waren zeker regels waar ik mij aan had te houden zolang ik thuis woonde. Maar zij hebben mij alle kansen geboden om een goede start te kunnen maken, ik vind dat zij dat goed hebben gedaan en als ik zelf het ouderschap had geambieerd zou ik dit niet gedaan hebben als ik mijn kind niet minstens hetzelfde zou kunnen/willen bieden. Als je de instelling hebt dat je kind op z'n 18e maar moet opsodemieteren moet je er wat mij betreft niet eens aan beginnen.
donderdag 16 april 2009 om 14:01
Elninjoo, ik ben het niet vaak met je eens, maar nu wel.
Overigens, mijn opmerking over kostgeld;
Ik vind wel dat het scheelt of zoon zijn eigen studie betaalt. Indien nee, dan vind ik dat ie zijn studiefinanciering aan moeders in mag leveren en dat de bijdrage van vader ook naar moeders mag. Dan heeft ie zijn eigen bijbaantje om van te leven.
Zo hebben mijn ouders het ook gefaan, en ik vind dat een hele goede oplossing. Zolang ik thuis woonde betaalden mijn ouders alles voor me, maar als mijn ouders alles betaalden, hoefde ik ook niet zelf mijn studiefinanciering te krijgen. Wel zo eerlijk. Het is geld om je studie van te betalen, en geen extra zakgeld voor thuiswonende studenten.
En in zoverre draag je door het afdragen van je studiefinanciering toch ook weer iets bij, omdat je ouders dat geld krijgen.
Overigens, mijn opmerking over kostgeld;
Ik vind wel dat het scheelt of zoon zijn eigen studie betaalt. Indien nee, dan vind ik dat ie zijn studiefinanciering aan moeders in mag leveren en dat de bijdrage van vader ook naar moeders mag. Dan heeft ie zijn eigen bijbaantje om van te leven.
Zo hebben mijn ouders het ook gefaan, en ik vind dat een hele goede oplossing. Zolang ik thuis woonde betaalden mijn ouders alles voor me, maar als mijn ouders alles betaalden, hoefde ik ook niet zelf mijn studiefinanciering te krijgen. Wel zo eerlijk. Het is geld om je studie van te betalen, en geen extra zakgeld voor thuiswonende studenten.
En in zoverre draag je door het afdragen van je studiefinanciering toch ook weer iets bij, omdat je ouders dat geld krijgen.
668, the neighbour of the Beast
donderdag 16 april 2009 om 14:04
quote:Joyce48 schreef op 16 april 2009 @ 13:41:
Ja, moeders mogen zéker hun eigen leven leiden, namelijk: hun leven als moeder ..... met alle consequenties die dat met zich meebrengt. Dus ook de consequenties die samenhangen met een bijna volwassen maar nog studerende - dus financieel afhankelijke - zoon.
Meen je dit nu echt?
Klinkt haast slaafs.
Maar ook grenzen stellen,compromis,sociale vaardigheden,respect,etc,hoort dan toch ook bij je taak?
En deze leeftijd (en al wat eerder) is een prima moment om ze die taak ook te geven.Daar zijn ze dan wel klaar voor en moeten ze dadelijk in de grote wereld ook toepassen.
En dat leer je niet echt als je ouders altijd maar je wensen inwilligen toch? of niet laten zien dat ze ook een eigen leven hebben.
Ja, moeders mogen zéker hun eigen leven leiden, namelijk: hun leven als moeder ..... met alle consequenties die dat met zich meebrengt. Dus ook de consequenties die samenhangen met een bijna volwassen maar nog studerende - dus financieel afhankelijke - zoon.
Meen je dit nu echt?
Klinkt haast slaafs.
Maar ook grenzen stellen,compromis,sociale vaardigheden,respect,etc,hoort dan toch ook bij je taak?
En deze leeftijd (en al wat eerder) is een prima moment om ze die taak ook te geven.Daar zijn ze dan wel klaar voor en moeten ze dadelijk in de grote wereld ook toepassen.
En dat leer je niet echt als je ouders altijd maar je wensen inwilligen toch? of niet laten zien dat ze ook een eigen leven hebben.
donderdag 16 april 2009 om 14:05
quote:elninjoo schreef op 16 april 2009 @ 13:55:
[...]
Ik heb 'n de jeugd gehad van mijn ouders zoals ik hem als ideaal zie. Zonder dat mijn ouders ook maar iets van 'n slaafje weg hadden, want er waren zeker regels waar ik mij aan had te houden zolang ik thuis woonde. Maar zij hebben mij alle kansen geboden om een goede start te kunnen maken, ik vind dat zij dat goed hebben gedaan en als ik zelf het ouderschap had geambieerd zou ik dit niet gedaan hebben als ik mijn kind niet minstens hetzelfde zou kunnen/willen bieden. Als je de instelling hebt dat je kind op z'n 18e maar moet opsodemieteren moet je er wat mij betreft niet eens aan beginnen.
*Of topic*
Heb jij werkelijk zo een hekel aan kinderen of heb je een hekel aan het gemak en de onnadenkendheid van vele ouders die er maar op los lijken te fokken en vervolgens de manier waarop ze (niet) opgevoed worden. Je doet je vaak voor als kinderhater en bent behoorlijk stellig, maar ben het eigenlijk op veel punten vaak wel met je eens (hoewel ik van (vooral mijn) kinderen hou.)
[...]
Ik heb 'n de jeugd gehad van mijn ouders zoals ik hem als ideaal zie. Zonder dat mijn ouders ook maar iets van 'n slaafje weg hadden, want er waren zeker regels waar ik mij aan had te houden zolang ik thuis woonde. Maar zij hebben mij alle kansen geboden om een goede start te kunnen maken, ik vind dat zij dat goed hebben gedaan en als ik zelf het ouderschap had geambieerd zou ik dit niet gedaan hebben als ik mijn kind niet minstens hetzelfde zou kunnen/willen bieden. Als je de instelling hebt dat je kind op z'n 18e maar moet opsodemieteren moet je er wat mij betreft niet eens aan beginnen.
*Of topic*
Heb jij werkelijk zo een hekel aan kinderen of heb je een hekel aan het gemak en de onnadenkendheid van vele ouders die er maar op los lijken te fokken en vervolgens de manier waarop ze (niet) opgevoed worden. Je doet je vaak voor als kinderhater en bent behoorlijk stellig, maar ben het eigenlijk op veel punten vaak wel met je eens (hoewel ik van (vooral mijn) kinderen hou.)
donderdag 16 april 2009 om 14:08
Mijn kinderen hoeven zeker niet weg als ze 18 zijn.
In harmonie leven kan je best samen tot stand brengen,ook als ze ouder zijn.
Ik zal ze ten alle bijstaan en een warm nest bieden,maar wel tot een bepaalde grens. Dat moet ook vind ik,want volwassen worden en ze dat meegeven hoort ook eigen benen staan bij.
maar zolang ze studeren (mits niet tot hun dertigste) hoeven ze niet weg hoor.
In harmonie leven kan je best samen tot stand brengen,ook als ze ouder zijn.
Ik zal ze ten alle bijstaan en een warm nest bieden,maar wel tot een bepaalde grens. Dat moet ook vind ik,want volwassen worden en ze dat meegeven hoort ook eigen benen staan bij.
maar zolang ze studeren (mits niet tot hun dertigste) hoeven ze niet weg hoor.
donderdag 16 april 2009 om 14:08
quote:Joyce48 schreef op 16 april 2009 @ 13:41:
Ja, moeders mogen zéker hun eigen leven leiden, namelijk: hun leven als moeder ..... met alle consequenties die dat met zich meebrengt. Dus ook de consequenties die samenhangen met een bijna volwassen maar nog studerende - dus financieel afhankelijke - zoon.
Zo, das dan fout van mij dat ik dan naast moeder zijn ook nog eens veel werk plus ook nog een vrouw ben... en nog zoveel heb naast mijn kinderen.
Of bedoel je het iets genuanceerder?
Ja, moeders mogen zéker hun eigen leven leiden, namelijk: hun leven als moeder ..... met alle consequenties die dat met zich meebrengt. Dus ook de consequenties die samenhangen met een bijna volwassen maar nog studerende - dus financieel afhankelijke - zoon.
Zo, das dan fout van mij dat ik dan naast moeder zijn ook nog eens veel werk plus ook nog een vrouw ben... en nog zoveel heb naast mijn kinderen.
Of bedoel je het iets genuanceerder?
donderdag 16 april 2009 om 14:11
quote:elninjoo schreef op 16 april 2009 @ 13:55:
[...]
Als je de instelling hebt dat je kind op z'n 18e maar moet opsodemieteren moet je er wat mij betreft niet eens aan beginnen.Bijdragen aan levenskosten is niet gelijk aan opsodemieteren. Ik vind dat je naar mate het kind volwassen wordt, je kind moet leren wat de waarde van geld is en hoe ze daarmee om kunnen gaan. Dat begint al vroeg met kleedgeld (zelf kleren kopen nu en op is op!), maar tegen de tijd dat je 19 bent mag je ze dan echt wel mee laten betalen aan het eten / gwl / andere dingen, vind ik. Ten slotte moeten ze die ook betalen wanneer ze het huis uit gaan, voor zichzelf (wat nóg duurder wordt dan wat mama nu vraagt).
[...]
Als je de instelling hebt dat je kind op z'n 18e maar moet opsodemieteren moet je er wat mij betreft niet eens aan beginnen.Bijdragen aan levenskosten is niet gelijk aan opsodemieteren. Ik vind dat je naar mate het kind volwassen wordt, je kind moet leren wat de waarde van geld is en hoe ze daarmee om kunnen gaan. Dat begint al vroeg met kleedgeld (zelf kleren kopen nu en op is op!), maar tegen de tijd dat je 19 bent mag je ze dan echt wel mee laten betalen aan het eten / gwl / andere dingen, vind ik. Ten slotte moeten ze die ook betalen wanneer ze het huis uit gaan, voor zichzelf (wat nóg duurder wordt dan wat mama nu vraagt).
donderdag 16 april 2009 om 14:12
Ik vind niet dat mijn kinderen 'op hun 18e moeten ophoepelen'. Ik hoop wél dat ik ze tegen hun 18e of 20e zover heb opgevoed tot zelfstandige, zelfredzame en leuke volwassenen dat ze liever hun eigen weg gaan dan bij hun ouders blijven wonen. Tot ver in de twintig bij je ouders wonen op hun kosten... dan is er echt iets misgegaan in dat proces.
donderdag 16 april 2009 om 14:13
quote:domnaiefmutsje schreef op 16 april 2009 @ 14:05:
[...]
*Of topic*
Heb jij werkelijk zo een hekel aan kinderen of heb je een hekel aan het gemak en de onnadenkendheid van vele ouders die er maar op los lijken te fokken en vervolgens de manier waarop ze (niet) opgevoed worden. Je doet je vaak voor als kinderhater en bent behoorlijk stellig, maar ben het eigenlijk op veel punten vaak wel met je eens (hoewel ik van (vooral mijn) kinderen hou.)
Ik hoef ze zelf niet (om bovengenoemde reden dat ik niet tegen de drukte kan), maar juist omdat ik zelf lieve ouders heb die me 'n goed leven hebben gegeven, snap ik idd soms niet wat sommige mensen met kinderen doen. Ik hoef ze niet in mijn buurt, maar ik gun ze wel 'n goed leven met lieve ouders die er voor hen zijn. Overigens heb ik ook geen feeling voor te kleine kinderen, pas vanaf 'n jaar of 10, als 'n gesprek mogelijk is kan ik er wat mee. Ik zou dat 'waarom-stadium' bijv. helemaal niet trekken.
[...]
*Of topic*
Heb jij werkelijk zo een hekel aan kinderen of heb je een hekel aan het gemak en de onnadenkendheid van vele ouders die er maar op los lijken te fokken en vervolgens de manier waarop ze (niet) opgevoed worden. Je doet je vaak voor als kinderhater en bent behoorlijk stellig, maar ben het eigenlijk op veel punten vaak wel met je eens (hoewel ik van (vooral mijn) kinderen hou.)
Ik hoef ze zelf niet (om bovengenoemde reden dat ik niet tegen de drukte kan), maar juist omdat ik zelf lieve ouders heb die me 'n goed leven hebben gegeven, snap ik idd soms niet wat sommige mensen met kinderen doen. Ik hoef ze niet in mijn buurt, maar ik gun ze wel 'n goed leven met lieve ouders die er voor hen zijn. Overigens heb ik ook geen feeling voor te kleine kinderen, pas vanaf 'n jaar of 10, als 'n gesprek mogelijk is kan ik er wat mee. Ik zou dat 'waarom-stadium' bijv. helemaal niet trekken.
donderdag 16 april 2009 om 14:14
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 14:12:
Ik vind niet dat mijn kinderen 'op hun 18e moeten ophoepelen'. Ik hoop wél dat ik ze tegen hun 18e of 20e zover heb opgevoed tot zelfstandige, zelfredzame en leuke volwassenen dat ze liever hun eigen weg gaan dan bij hun ouders blijven wonen. Tot ver in de twintig bij je ouders wonen op hun kosten... dan is er echt iets misgegaan in dat proces.
Helemaal mee eens.
Als het goed is verlopen,hoef je ze niet weg te sturen,maar krijgen ze een eigen gezonde drang op een schappelijke leeftijd.
Ik vind niet dat mijn kinderen 'op hun 18e moeten ophoepelen'. Ik hoop wél dat ik ze tegen hun 18e of 20e zover heb opgevoed tot zelfstandige, zelfredzame en leuke volwassenen dat ze liever hun eigen weg gaan dan bij hun ouders blijven wonen. Tot ver in de twintig bij je ouders wonen op hun kosten... dan is er echt iets misgegaan in dat proces.
Helemaal mee eens.
Als het goed is verlopen,hoef je ze niet weg te sturen,maar krijgen ze een eigen gezonde drang op een schappelijke leeftijd.
donderdag 16 april 2009 om 14:16
Ik vind het heel normaal om kostgeld aan je kinderen te vragen. Desnoods zet je het weg als spaargeld en geef je het terug als ze het huis uitgaan. Maar je kinderen leren, vanaf dat ze een eigen inkomen hebben, dat geld op kan, dat leven geld kost en dat een budget beperkt is, dat vind ik heel goed.
Ik wou dat mijn ouders dat gedaan hadden Ik heb écht moeten leren budgetteren omdat ik altijd heb geleerd dat er áltijd geld is, als het nodig is.
Ik wou dat mijn ouders dat gedaan hadden Ik heb écht moeten leren budgetteren omdat ik altijd heb geleerd dat er áltijd geld is, als het nodig is.
donderdag 16 april 2009 om 14:16
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 14:12:
Ik vind niet dat mijn kinderen 'op hun 18e moeten ophoepelen'. Ik hoop wél dat ik ze tegen hun 18e of 20e zover heb opgevoed tot zelfstandige, zelfredzame en leuke volwassenen dat ze liever hun eigen weg gaan dan bij hun ouders blijven wonen. Tot ver in de twintig bij je ouders wonen op hun kosten... dan is er echt iets misgegaan in dat proces.Ik heb zelf tot mijn 21e bij mijn ouders gewoond. Tuurlijk kon ik op kamers maar ik zag ook wat er om mij heen gebeurde met hen die dat deden. Er kwam zoveel op ze af dat de studie verslofte en ze een jaar minstens achterliepen. Dus voor mij was de keus: eerst de studie, dan zelfstandig. Vind ik nog steeds een slim besluit van mezelf en niet iets waardoor ik opeens minder ben dan iemand die wel op zijn 18e het huis uit ging.
Ik vind niet dat mijn kinderen 'op hun 18e moeten ophoepelen'. Ik hoop wél dat ik ze tegen hun 18e of 20e zover heb opgevoed tot zelfstandige, zelfredzame en leuke volwassenen dat ze liever hun eigen weg gaan dan bij hun ouders blijven wonen. Tot ver in de twintig bij je ouders wonen op hun kosten... dan is er echt iets misgegaan in dat proces.Ik heb zelf tot mijn 21e bij mijn ouders gewoond. Tuurlijk kon ik op kamers maar ik zag ook wat er om mij heen gebeurde met hen die dat deden. Er kwam zoveel op ze af dat de studie verslofte en ze een jaar minstens achterliepen. Dus voor mij was de keus: eerst de studie, dan zelfstandig. Vind ik nog steeds een slim besluit van mezelf en niet iets waardoor ik opeens minder ben dan iemand die wel op zijn 18e het huis uit ging.
donderdag 16 april 2009 om 14:18
quote:Linndaatje schreef op 16 april 2009 @ 14:11:
[...]
Bijdragen aan levenskosten is niet gelijk aan opsodemieteren. Ik vind dat je naar mate het kind volwassen wordt, je kind moet leren wat de waarde van geld is en hoe ze daarmee om kunnen gaan. Dat begint al vroeg met kleedgeld (zelf kleren kopen nu en op is op!), maar tegen de tijd dat je 19 bent mag je ze dan echt wel mee laten betalen aan het eten / gwl / andere dingen, vind ik. Ten slotte moeten ze die ook betalen wanneer ze het huis uit gaan, voor zichzelf (wat nóg duurder wordt dan wat mama nu vraagt).Ik neem aan dat je dan als ouder dat extra geld wat je opeens overhoudt wel op een rekening van je kind zet? Of ga je echt het zuurverdiende geld van je kind zelf uitgeven? Terwijl je normaal toch ook van je eigen geld het eten betaalde dus het geld van je kind niet nodig had?
[...]
Bijdragen aan levenskosten is niet gelijk aan opsodemieteren. Ik vind dat je naar mate het kind volwassen wordt, je kind moet leren wat de waarde van geld is en hoe ze daarmee om kunnen gaan. Dat begint al vroeg met kleedgeld (zelf kleren kopen nu en op is op!), maar tegen de tijd dat je 19 bent mag je ze dan echt wel mee laten betalen aan het eten / gwl / andere dingen, vind ik. Ten slotte moeten ze die ook betalen wanneer ze het huis uit gaan, voor zichzelf (wat nóg duurder wordt dan wat mama nu vraagt).Ik neem aan dat je dan als ouder dat extra geld wat je opeens overhoudt wel op een rekening van je kind zet? Of ga je echt het zuurverdiende geld van je kind zelf uitgeven? Terwijl je normaal toch ook van je eigen geld het eten betaalde dus het geld van je kind niet nodig had?
donderdag 16 april 2009 om 14:18
Ourse, je probleem lijkt me uiteindelijk niet zo moeilijk op te lossen: je maakt van tevoren afspraken met je zoon en zijn vriendin over de tijden waarop ze in je huis zijn en hoe ze zich dan gedragen, zodat je privacy zo goed mogelijk gewaarborgd blijft.
En als er iets onverwachts gebeurt, bijvoorbeeld dat jij wil stofzuigen in de huiskamer en zij daar zijn, is irritatie helemaal niet nodig, je zegt dan toch gewoon dat jij wil stofzuigen en dat zij dus even naar hun eigen kamer (of waar dan ook, als het maar de huiskamer niet is) moeten!
En als er iets onverwachts gebeurt, bijvoorbeeld dat jij wil stofzuigen in de huiskamer en zij daar zijn, is irritatie helemaal niet nodig, je zegt dan toch gewoon dat jij wil stofzuigen en dat zij dus even naar hun eigen kamer (of waar dan ook, als het maar de huiskamer niet is) moeten!
donderdag 16 april 2009 om 14:19
quote:Reiger100 schreef op 16 april 2009 @ 13:59:
Rider, je had het over wettelijke verplichtingen.
Bij wet is geregeld dat ouders financieel verantwoordelijk zijn voor hun kinderen tot die 21 zijn.natuurlijk. En kan je even citeren uit wet of rechtspraak dat hieruit volgt dat meerderjarige kinderen "gelijke rechten" kunnen claimen in het ouderlijk huis, danwel dat ouders hun meerderjarige kinderen moeten subsidiëren voorbij het noodzakelijke?
Rider, je had het over wettelijke verplichtingen.
Bij wet is geregeld dat ouders financieel verantwoordelijk zijn voor hun kinderen tot die 21 zijn.natuurlijk. En kan je even citeren uit wet of rechtspraak dat hieruit volgt dat meerderjarige kinderen "gelijke rechten" kunnen claimen in het ouderlijk huis, danwel dat ouders hun meerderjarige kinderen moeten subsidiëren voorbij het noodzakelijke?
donderdag 16 april 2009 om 14:19
Ik zou het ook anders zien als ik het geld echt nodig had, niet dat ik dat nu niet heb maar ze draagt dus al bij aan de kosten, ik vind het dan onzin om ineens electra voeding en huur te gaan verrekenen, ze betaald mee aan de extra kosten die we nu moeten maken voor haar studie en zorgverzekering. Betaald nu meer zelf als het om kleding en eigen spullen gaat enz.
Maar voor we te veel offtopic gaan. Ze woont nog hier dus dit is net zo goed haar thuis, ik wil haar niet wegkijken en niet wegsturen. Ze heeft hier haar bed en spullen moet niet afhankelijk zijn van andere voor een slaapplaats.
Maar kunnen we het samen regelen dan gunnen we elkaar even het huis alleen.
Maar voor we te veel offtopic gaan. Ze woont nog hier dus dit is net zo goed haar thuis, ik wil haar niet wegkijken en niet wegsturen. Ze heeft hier haar bed en spullen moet niet afhankelijk zijn van andere voor een slaapplaats.
Maar kunnen we het samen regelen dan gunnen we elkaar even het huis alleen.
Wie de mens in zichzelf begrijpt begrijpt alle mensen.
donderdag 16 april 2009 om 14:20
quote:Zwieber schreef op 16 april 2009 @ 14:16:
[...]
Ik heb zelf tot mijn 21e bij mijn ouders gewoond. Tuurlijk kon ik op kamers maar ik zag ook wat er om mij heen gebeurde met hen die dat deden. Er kwam zoveel op ze af dat de studie verslofte en ze een jaar minstens achterliepen. Dus voor mij was de keus: eerst de studie, dan zelfstandig. Vind ik nog steeds een slim besluit van mezelf en niet iets waardoor ik opeens minder ben dan iemand die wel op zijn 18e het huis uit ging.Ik ben rond mijn 18e gaan stage lopen waardoor ik 1,5 jaar op kamers heb gezeten. Daarna ben ik van studie geswitched en ging 'n studie volgen die een klein half uurtje rijden van mijn ouderlijk huis af lag. Ik ben toen dus weer gewoon thuis komen wonen. Overigens het merendeel van mijn studiegenoten kwam met auto of trein terwijl maar 'n klein handjevol op kamers ging. Ik kwam er wel 'ns. Vieze gore kamertjes in een drukke stad. Dat was echt niet mijn ding. Ik heb rustig naar 'n huis naar mijn zin kunnen zoeken terwijl ik al werkte en pluk daar nog steeds de vruchten van.
[...]
Ik heb zelf tot mijn 21e bij mijn ouders gewoond. Tuurlijk kon ik op kamers maar ik zag ook wat er om mij heen gebeurde met hen die dat deden. Er kwam zoveel op ze af dat de studie verslofte en ze een jaar minstens achterliepen. Dus voor mij was de keus: eerst de studie, dan zelfstandig. Vind ik nog steeds een slim besluit van mezelf en niet iets waardoor ik opeens minder ben dan iemand die wel op zijn 18e het huis uit ging.Ik ben rond mijn 18e gaan stage lopen waardoor ik 1,5 jaar op kamers heb gezeten. Daarna ben ik van studie geswitched en ging 'n studie volgen die een klein half uurtje rijden van mijn ouderlijk huis af lag. Ik ben toen dus weer gewoon thuis komen wonen. Overigens het merendeel van mijn studiegenoten kwam met auto of trein terwijl maar 'n klein handjevol op kamers ging. Ik kwam er wel 'ns. Vieze gore kamertjes in een drukke stad. Dat was echt niet mijn ding. Ik heb rustig naar 'n huis naar mijn zin kunnen zoeken terwijl ik al werkte en pluk daar nog steeds de vruchten van.
donderdag 16 april 2009 om 14:20
quote:iry schreef op 16 april 2009 @ 14:04:
Meen je dit nu echt?
Klinkt haast slaafs.
Maar ook grenzen stellen,compromis,sociale vaardigheden,respect,etc,hoort dan toch ook bij je taak?
Eerder in deze discussie werden de ouders van Elninjoo ook al slaafs genoemd ..... En Elninjoo heeft al duidelijk blijk gegeven dat zij - als volwassen vrouw - een prima verstandhouding met haar ouders heeft. Welnu, slaafs of niet, ik heb een prima verstandhouding met mijn volwassen, niet meer thuis wonende dochters en dat is voor mij het meest belangrijke. Natuurlijk moet je als ouder grenzen stellen, kinderen moeten natuurlijk leren rekening te houden met een ander en respect te hebben voor anderen, maar als kinderen bijna volwassen zijn en nog thuis wonen, vind ik dat je als ouder net zo goed rekening hebt te houden met je kinderen, en ze respectvol te behandelen. Ook zij zijn volwassen aan het worden, het zijn geen snotneuzen meer die je 's avonds om half acht kunt afvoeren zodat je als ouders lekker van je eigen privacy kunt genieten. Toen mijn kinderen de leeftijd hadden dat ze ook wel eens met vrienden/vriendinnen de hele avond in de woonkamer zaten ging ik met manlief vaak langdurig de hond uitlaten. Zo hadden wij onze privacy en de hond had de tijd van zijn leven
quote:domnaiefmutsje schreef op 16 april 2009 @ 14:08:
Zo, das dan fout van mij dat ik dan naast moeder zijn ook nog eens veel werk plus ook nog een vrouw ben... en nog zoveel heb naast mijn kinderen.
Of bedoel je het iets genuanceerder? Ja, ik bedoel het natuurlijk wel genuanceerder .... Een vrouw is nu eenmaal multitasker Dus én én! Maar dat neemt niet weg dat een moeder moeder is omdat ze daar zélf voor heeft gekozen, met inbegrip van alle consequenties van opgroeiende kinderen.
Meen je dit nu echt?
Klinkt haast slaafs.
Maar ook grenzen stellen,compromis,sociale vaardigheden,respect,etc,hoort dan toch ook bij je taak?
Eerder in deze discussie werden de ouders van Elninjoo ook al slaafs genoemd ..... En Elninjoo heeft al duidelijk blijk gegeven dat zij - als volwassen vrouw - een prima verstandhouding met haar ouders heeft. Welnu, slaafs of niet, ik heb een prima verstandhouding met mijn volwassen, niet meer thuis wonende dochters en dat is voor mij het meest belangrijke. Natuurlijk moet je als ouder grenzen stellen, kinderen moeten natuurlijk leren rekening te houden met een ander en respect te hebben voor anderen, maar als kinderen bijna volwassen zijn en nog thuis wonen, vind ik dat je als ouder net zo goed rekening hebt te houden met je kinderen, en ze respectvol te behandelen. Ook zij zijn volwassen aan het worden, het zijn geen snotneuzen meer die je 's avonds om half acht kunt afvoeren zodat je als ouders lekker van je eigen privacy kunt genieten. Toen mijn kinderen de leeftijd hadden dat ze ook wel eens met vrienden/vriendinnen de hele avond in de woonkamer zaten ging ik met manlief vaak langdurig de hond uitlaten. Zo hadden wij onze privacy en de hond had de tijd van zijn leven
quote:domnaiefmutsje schreef op 16 april 2009 @ 14:08:
Zo, das dan fout van mij dat ik dan naast moeder zijn ook nog eens veel werk plus ook nog een vrouw ben... en nog zoveel heb naast mijn kinderen.
Of bedoel je het iets genuanceerder? Ja, ik bedoel het natuurlijk wel genuanceerder .... Een vrouw is nu eenmaal multitasker Dus én én! Maar dat neemt niet weg dat een moeder moeder is omdat ze daar zélf voor heeft gekozen, met inbegrip van alle consequenties van opgroeiende kinderen.
donderdag 16 april 2009 om 14:21
quote:iry schreef op 16 april 2009 @ 14:08:
Mijn kinderen hoeven zeker niet weg als ze 18 zijn.
In harmonie leven kan je best samen tot stand brengen,ook als ze ouder zijn.
Ik zal ze ten alle bijstaan en een warm nest bieden,maar wel tot een bepaalde grens. Dat moet ook vind ik,want volwassen worden en ze dat meegeven hoort ook eigen benen staan bij.
maar zolang ze studeren (mits niet tot hun dertigste) hoeven ze niet weg hoor.
en opnieuw: 100% mee eens.
Sterker, ik denk dat je je kinderen tekort doet door ze zelfs als ze volwassen zijn nog in de watten te leggen. Het zou me niets verbazen als het bijdraagt aan het onvermogen van veel volwassenen om met teleurstellingen en tegenslag om te gaan.
Mijn kinderen hoeven zeker niet weg als ze 18 zijn.
In harmonie leven kan je best samen tot stand brengen,ook als ze ouder zijn.
Ik zal ze ten alle bijstaan en een warm nest bieden,maar wel tot een bepaalde grens. Dat moet ook vind ik,want volwassen worden en ze dat meegeven hoort ook eigen benen staan bij.
maar zolang ze studeren (mits niet tot hun dertigste) hoeven ze niet weg hoor.
en opnieuw: 100% mee eens.
Sterker, ik denk dat je je kinderen tekort doet door ze zelfs als ze volwassen zijn nog in de watten te leggen. Het zou me niets verbazen als het bijdraagt aan het onvermogen van veel volwassenen om met teleurstellingen en tegenslag om te gaan.
