
Meningen gevraagd hoe om te gaan met zoon van 19
donderdag 16 april 2009 om 12:10
Ik heb een fantastische zoon van 19. Werkelijk een moeder kan zich geen betere zoon wensen dan hij is. Jarenlang hebben we harmonieus samen het huis gedeeld, hij ging naar school, ik naar mijn werk en tijdens het eten en de afwas kletsten we heel wat af om daarna weer ieders ons eigen ding te doen.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
Sinds vorig jaar september is hij gaan studeren in een plaats die goed met zijn OV-jaarkaart te bereizen is. Dat was al voor allebei wennen, de 'school' tijden zijn een stuk variabeler, en druk met zijn sport, bijbaantje en vrienden was de regelmaat die we hadden zoek. Sinds 2 jaar heb ik een LAT-relatie waar hij voor mij heel blij mee is. Sinds een half jaar heeft hij een vriendin waar ik voor hem heel blij mee ben, en het is een aardige meid. Dat meisje is heel vaak bij ons en hoewel ze zich samen terugtrekken op hun eigen 2 kamers voel ik me steeds meer geïrriteerd dat ze mijn privacy aantasten. Ik ben onregelmatig thuis en als ze er zijn als ik er niet ben, vind ik het prima. Maar als ik er wel ben, wil uitslapen en douchen etc. vind ik het erg vervelend dat ik ineens hoor dat ze ook in huis zijn en voel me niet vrij in mijn eigen huis.
Dat heb ik met beiden bespreekbaar gemaakt, oftewel mijn ongenoegen daarover geuit. Zoon geeft aan dat hij zich al ingeschreven heeft voor op kamers te gaan wonen, maar dat hij tot die tijd ook geen andere oplossing weet. Hij vindt eigenlijk dat ik hem dwing het huis uit te gaan en dat ik mijn macht 'in mijn huis gelden mijn regels' teveel misbruik. Hij zegt zich er ook niet aan te storen dat mijn vriend er vaak is, of mijn vriendinnen. En dat hij nu ook eenmaal hier woont en dus eigen vrienden uitnodigt (nooit een bezwaar geweest) of zoals nu zijn vriendin.
En nu weet ik het zelf ook niet zo goed meer..... moet ik mij toleranter opstellen hun part-time samenwonen in mijn huis goed vinden en me niet zo storen aan mijn gevoel van gebrek aan privacy in mijn eigen huis. Het is tenslotte ook zijn huis. Overigens begrijpt zijn vriendin mijn gevoel wel en weet ook dat het absoluut niet persoonlijk naar haar toe bedoeld is.
Zou graag horen hoe anderen hier tegen aankijken.
donderdag 16 april 2009 om 13:03
quote:rider schreef op 16 april 2009 @ 12:49:
[...]
Betaalt hij huur, of is hij mede-eigenaar? Zo nee, dan is het helemaal niet "ook zijn huis". Het is op dit moment blijkbaar wel zijn thuis. Maar hij is al op zoek naar eigen woonruimte, dus het moment nadert toch dat hij zal moeten wennen aan het feit dat dit zijn thuis niet meer is.
Maar wat je moet doen? Hangt er maar helemaal vanaf hoe je met elkaar wil omgaan. Persoonlijk zou ik, denk ik nu, niet accepteren dat mijn zoon van 19 doet alsof hij mijn maatje is, en mede-eigenaar van mijn huis.
Mijn zoon studeert, krijgt studiefinanciering, een toelage van zijn vader, verdient zelf bij met bijbaan en mijn bijdrage is kost en inwoning. Hij regelt al zijn financiële zaken zelf en doet dat goed.
Als hij op kamers gaat zal hij een uitwonende beurs moeten regelen en dan is het nog te bezien of ik hem financieel bij kan/moet springen.
Dat heb ik hem ook al eens gezegd, dat hij niet op gelijkwaardige voet met mij in huis leeft. Dat ik nog steeds zijn moeder ben, dat ik de hypotheek betaal en het huis onderhoud.
Dat vindt ie dan niet leuk om te horen en zijn oplossing dat hij dan wel aan de hypotheek mee wil betalen om dan zo dezelfde rechten dan ik te hebben ziet hij nog niet zo dat dát de oplossing ook niet is.
[...]
Betaalt hij huur, of is hij mede-eigenaar? Zo nee, dan is het helemaal niet "ook zijn huis". Het is op dit moment blijkbaar wel zijn thuis. Maar hij is al op zoek naar eigen woonruimte, dus het moment nadert toch dat hij zal moeten wennen aan het feit dat dit zijn thuis niet meer is.
Maar wat je moet doen? Hangt er maar helemaal vanaf hoe je met elkaar wil omgaan. Persoonlijk zou ik, denk ik nu, niet accepteren dat mijn zoon van 19 doet alsof hij mijn maatje is, en mede-eigenaar van mijn huis.
Mijn zoon studeert, krijgt studiefinanciering, een toelage van zijn vader, verdient zelf bij met bijbaan en mijn bijdrage is kost en inwoning. Hij regelt al zijn financiële zaken zelf en doet dat goed.
Als hij op kamers gaat zal hij een uitwonende beurs moeten regelen en dan is het nog te bezien of ik hem financieel bij kan/moet springen.
Dat heb ik hem ook al eens gezegd, dat hij niet op gelijkwaardige voet met mij in huis leeft. Dat ik nog steeds zijn moeder ben, dat ik de hypotheek betaal en het huis onderhoud.
Dat vindt ie dan niet leuk om te horen en zijn oplossing dat hij dan wel aan de hypotheek mee wil betalen om dan zo dezelfde rechten dan ik te hebben ziet hij nog niet zo dat dát de oplossing ook niet is.
donderdag 16 april 2009 om 13:03
Ik heb nog behoorlijk lang bij mijn ouders gewoond.
Ik weet dat zij ook altijd erg gericht zijn op hun privacy en daar hield ik altijd rekening mee. Totdat ik verkering kreeg met iemand die ver weg woonde en dus regelmatig het hele weekend in hun huis was. Ik vind het een kwestie van rekening houden met elkaar en daar desnoods afspraken over maken.
Maar mijn ouders heb ik nooit ergens over horen zeuren of klagen. Mijn huidige vriend heeft zelfs nog een half jaar bij ons ingewoond, omdat hij plotseling een baan kreeg, maar hier in de buurt nog geen woonruimte had. Daar zijn toen gewoon goede afspraken over gemaakt en we hebben elkaar vooral de ruimte gegeven.
Juist omdat ik zo'n goede band met mijn ouders heb, hebben we ergerenissen e.d. altijd naar elkaar uit kunnen spreken. En daarnaast vinden sommigen misschien dat hij "al" 19 is, ik vind dat hij nog "maar" 19 is. Ik vind het hebben van een vriendin op je 19e geen reden om uit huis te gaan. Ik zou zeggen, maak goede afspraken en geef aan wat jouw wensen zijn. En geniet er verder gewoon nog even van dat jullie in één huis wonen, die tijd komt namelijk niet meer terug.
Ik weet dat zij ook altijd erg gericht zijn op hun privacy en daar hield ik altijd rekening mee. Totdat ik verkering kreeg met iemand die ver weg woonde en dus regelmatig het hele weekend in hun huis was. Ik vind het een kwestie van rekening houden met elkaar en daar desnoods afspraken over maken.
Maar mijn ouders heb ik nooit ergens over horen zeuren of klagen. Mijn huidige vriend heeft zelfs nog een half jaar bij ons ingewoond, omdat hij plotseling een baan kreeg, maar hier in de buurt nog geen woonruimte had. Daar zijn toen gewoon goede afspraken over gemaakt en we hebben elkaar vooral de ruimte gegeven.
Juist omdat ik zo'n goede band met mijn ouders heb, hebben we ergerenissen e.d. altijd naar elkaar uit kunnen spreken. En daarnaast vinden sommigen misschien dat hij "al" 19 is, ik vind dat hij nog "maar" 19 is. Ik vind het hebben van een vriendin op je 19e geen reden om uit huis te gaan. Ik zou zeggen, maak goede afspraken en geef aan wat jouw wensen zijn. En geniet er verder gewoon nog even van dat jullie in één huis wonen, die tijd komt namelijk niet meer terug.
donderdag 16 april 2009 om 13:07
Ik denk als je een goede band hebt dat dit bespreekbaar te maken is toch?
Hij moet jou gevoel gewoon respecteren en samen tot een compomis komen.
En dat hij zo voorbeeldig is is hartstikke fijn,maar dat geeft hem niet extra rechten toch?
Mijn dochter is ook een schatje (als ze slaapt )
Maar dat wil niet zeggen dat ze dan alles kan maken
Hij moet jou gevoel gewoon respecteren en samen tot een compomis komen.
En dat hij zo voorbeeldig is is hartstikke fijn,maar dat geeft hem niet extra rechten toch?
Mijn dochter is ook een schatje (als ze slaapt )
Maar dat wil niet zeggen dat ze dan alles kan maken
donderdag 16 april 2009 om 13:10
quote:iry schreef op 16 april 2009 @ 13:02:
Jeetje,
Ik verbaas mij echt over sommige reacties.
Hij moet ook jou partner accepteren dat die regelamatig komt,het is ook zijn huis etc.....
Hij woont daar onder het dak van de ouder,hij bepaalt toch niet?
Kinderen worden wel volwassen onder je dak,maar dat geeft ze niet het recht net zoveel inspraak te hebben in jou zaken.
Of denk ik nou zo gek?
Niet dat ik hier met de harde hand met regels zwaai.
Maar als ik net een avond in mijn joggingbroek op de bank wil ploffen met mijn vriend en ik heb nou net geen zin in gespuis over de vloer,jammer dan.
Maar dan spreekt ze maar elders af.
Overigens is dat hier gelukig geen probleem,mijn dochter heeft een ander instelling en vraagt het altijd gewoon of het goed is.Ik ben het zo eens met je!
Jeetje,
Ik verbaas mij echt over sommige reacties.
Hij moet ook jou partner accepteren dat die regelamatig komt,het is ook zijn huis etc.....
Hij woont daar onder het dak van de ouder,hij bepaalt toch niet?
Kinderen worden wel volwassen onder je dak,maar dat geeft ze niet het recht net zoveel inspraak te hebben in jou zaken.
Of denk ik nou zo gek?
Niet dat ik hier met de harde hand met regels zwaai.
Maar als ik net een avond in mijn joggingbroek op de bank wil ploffen met mijn vriend en ik heb nou net geen zin in gespuis over de vloer,jammer dan.
Maar dan spreekt ze maar elders af.
Overigens is dat hier gelukig geen probleem,mijn dochter heeft een ander instelling en vraagt het altijd gewoon of het goed is.Ik ben het zo eens met je!
donderdag 16 april 2009 om 13:10
Je hebt zelf gekozen voor een kind, dat heb je opgevoed. Ik vind niet dat een kind het als "gunst" moet zien dat hij nog op zijn 19e thuis woont. Hij heeft er niet voor gekozen jou als moeder te hebben. Jij hebt ervoor gekozen hem op de wereld te zetten. Tot die tijd is het leven en laten leven en soms moet je offers brengen, eigen keus lijkt me.
Dat is voor mij de ene kant. Aan de andere kant is het onduidelijk wat je nu echt precies als probleem ervaart.
Dat is voor mij de ene kant. Aan de andere kant is het onduidelijk wat je nu echt precies als probleem ervaart.
donderdag 16 april 2009 om 13:11
jee. toen ik 19 was woonde ik ook nog steeds thuis. en om het weekend bleef mn vriend bij mij slapen. Dat was voor mn ouders nooit een punt. Overdag waren we er toch nooit en savonds zaten we op mn kamer. Ze vonden het zelfs gezellig als we af en toe savonds bij hun zaten en film kijken met zn allen bijv.

donderdag 16 april 2009 om 13:11
quote:Ourse schreef op 16 april 2009 @ 13:03:
[...]
Dat heb ik hem ook al eens gezegd, dat hij niet op gelijkwaardige voet met mij in huis leeft. Dat ik nog steeds zijn moeder ben, dat ik de hypotheek betaal en het huis onderhoud.
Dat vindt ie dan niet leuk om te horen en zijn oplossing dat hij dan wel aan de hypotheek mee wil betalen om dan zo dezelfde rechten dan ik te hebben ziet hij nog niet zo dat dát de oplossing ook niet is.Zie je, zijn insteek deugt gewoon niet, sorry dat ik het zo lomp formuleer. Hij zal er echt aan moeten wennen dat hij niet gelijke rechten heeft, dat jij en hij geen gelijkwaardige partners zijn, en dat de 19 jaar van kind zijn voorbij beginnen te zijn. Volwassen worden dus.
[...]
Dat heb ik hem ook al eens gezegd, dat hij niet op gelijkwaardige voet met mij in huis leeft. Dat ik nog steeds zijn moeder ben, dat ik de hypotheek betaal en het huis onderhoud.
Dat vindt ie dan niet leuk om te horen en zijn oplossing dat hij dan wel aan de hypotheek mee wil betalen om dan zo dezelfde rechten dan ik te hebben ziet hij nog niet zo dat dát de oplossing ook niet is.Zie je, zijn insteek deugt gewoon niet, sorry dat ik het zo lomp formuleer. Hij zal er echt aan moeten wennen dat hij niet gelijke rechten heeft, dat jij en hij geen gelijkwaardige partners zijn, en dat de 19 jaar van kind zijn voorbij beginnen te zijn. Volwassen worden dus.

donderdag 16 april 2009 om 13:13
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 13:07:
Het is ook wel een béétje de consequentie van een volwassen kind bij je in huis hebben wonen. Dan vind ik Riders opstellen wat te rigide. Tuurlijk ben je baas in je eigen huis, maar een volwassen kind heeft ook bepaalde rechten.Ja, de rechten die de ouder geeft. En rigide? Nee hoor, ik vind het alleen maar verstandig om, als ouder, zoveel mogelijk rechten te geven. Maar de verhoudingen moeten wel helder blijven.
Het is ook wel een béétje de consequentie van een volwassen kind bij je in huis hebben wonen. Dan vind ik Riders opstellen wat te rigide. Tuurlijk ben je baas in je eigen huis, maar een volwassen kind heeft ook bepaalde rechten.Ja, de rechten die de ouder geeft. En rigide? Nee hoor, ik vind het alleen maar verstandig om, als ouder, zoveel mogelijk rechten te geven. Maar de verhoudingen moeten wel helder blijven.

donderdag 16 april 2009 om 13:13
quote:Qijana schreef op 16 april 2009 @ 13:10:
Je hebt zelf gekozen voor een kind, dat heb je opgevoed. Ik vind niet dat een kind het als "gunst" moet zien dat hij nog op zijn 19e thuis woont. Hij heeft er niet voor gekozen jou als moeder te hebben. Jij hebt ervoor gekozen hem op de wereld te zetten. Tot die tijd is het leven en laten leven en soms moet je offers brengen, eigen keus lijkt me.Mee eens!
Je hebt zelf gekozen voor een kind, dat heb je opgevoed. Ik vind niet dat een kind het als "gunst" moet zien dat hij nog op zijn 19e thuis woont. Hij heeft er niet voor gekozen jou als moeder te hebben. Jij hebt ervoor gekozen hem op de wereld te zetten. Tot die tijd is het leven en laten leven en soms moet je offers brengen, eigen keus lijkt me.Mee eens!

donderdag 16 april 2009 om 13:14
Net zoals dat je rekening houdt met een baby hou je toch ook rekening met je volwassen kind? En dat houdt dan toch ook weleens in dat er iemand anders in je huis loopt?
Binnen bepaalde grenzen hoor, dat zeker. Maar ik vind niet dat je als ouder zomaar kunt zeggen 'nee, er komt niemand binnen hier, heb ik geen zin in'. Kinderen hebben hun eigen leven, en daar heb je je als ouder tot op zekere hoogte ook aan aan te passen. Dat doe je als ze baby zijn, als ze kind zijn door ze naar sportclubjes te brengen en op zaterdagochtend aan het sportveld te staan, enzovoorts. Waarom zou dat moeten ophouden als ze volwassen zijn?
Natuurlijk moet hij op zichzelf, maar zolang dat niet kan hoeft hij toch niet altijd bij iemand anders te gaan zitten omdat hij zijn vriendin niet naar zijn eigen huis mee mag nemen?
Als het nou 24/7, 7 dagen per week is, dan kun je daar afspraken over maken, of zorgen dat het om het weekend is. Maar verder vind ik niet dat je zomaar kunt zeggen dat het niet mag.
Binnen bepaalde grenzen hoor, dat zeker. Maar ik vind niet dat je als ouder zomaar kunt zeggen 'nee, er komt niemand binnen hier, heb ik geen zin in'. Kinderen hebben hun eigen leven, en daar heb je je als ouder tot op zekere hoogte ook aan aan te passen. Dat doe je als ze baby zijn, als ze kind zijn door ze naar sportclubjes te brengen en op zaterdagochtend aan het sportveld te staan, enzovoorts. Waarom zou dat moeten ophouden als ze volwassen zijn?
Natuurlijk moet hij op zichzelf, maar zolang dat niet kan hoeft hij toch niet altijd bij iemand anders te gaan zitten omdat hij zijn vriendin niet naar zijn eigen huis mee mag nemen?
Als het nou 24/7, 7 dagen per week is, dan kun je daar afspraken over maken, of zorgen dat het om het weekend is. Maar verder vind ik niet dat je zomaar kunt zeggen dat het niet mag.

donderdag 16 april 2009 om 13:14
quote:Qijana schreef op 16 april 2009 @ 13:10:
Je hebt zelf gekozen voor een kind, dat heb je opgevoed. Ik vind niet dat een kind het als "gunst" moet zien dat hij nog op zijn 19e thuis woont. Hij heeft er niet voor gekozen jou als moeder te hebben. Jij hebt ervoor gekozen hem op de wereld te zetten. Tot die tijd is het leven en laten leven en soms moet je offers brengen, eigen keus lijkt me.
en binnen de grenzen van de wet is het volstrekt de keuze van de ouders welke offers.
Je hebt zelf gekozen voor een kind, dat heb je opgevoed. Ik vind niet dat een kind het als "gunst" moet zien dat hij nog op zijn 19e thuis woont. Hij heeft er niet voor gekozen jou als moeder te hebben. Jij hebt ervoor gekozen hem op de wereld te zetten. Tot die tijd is het leven en laten leven en soms moet je offers brengen, eigen keus lijkt me.
en binnen de grenzen van de wet is het volstrekt de keuze van de ouders welke offers.
donderdag 16 april 2009 om 13:15
quote:Heyjij schreef op 16 april 2009 @ 13:11:
jee. toen ik 19 was woonde ik ook nog steeds thuis. en om het weekend bleef mn vriend bij mij slapen. Dat was voor mn ouders nooit een punt. Overdag waren we er toch nooit en savonds zaten we op mn kamer. Ze vonden het zelfs gezellig als we af en toe savonds bij hun zaten en film kijken met zn allen bijv.
Maar hier zou ik ook niet zo'n probleem mee hebben.
Alleen als ik een keer geen zin erin heb,dan hebben ze daar ook rekening mee te houden.
Maar ik begrijp uit de Op,dat het wel wat verder gaat dan de weekendjes om en om.
jee. toen ik 19 was woonde ik ook nog steeds thuis. en om het weekend bleef mn vriend bij mij slapen. Dat was voor mn ouders nooit een punt. Overdag waren we er toch nooit en savonds zaten we op mn kamer. Ze vonden het zelfs gezellig als we af en toe savonds bij hun zaten en film kijken met zn allen bijv.
Maar hier zou ik ook niet zo'n probleem mee hebben.
Alleen als ik een keer geen zin erin heb,dan hebben ze daar ook rekening mee te houden.
Maar ik begrijp uit de Op,dat het wel wat verder gaat dan de weekendjes om en om.

donderdag 16 april 2009 om 13:15
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 13:14:
Net zoals dat je rekening houdt met een baby hou je toch ook rekening met je volwassen kind? En dat houdt dan toch ook weleens in dat er iemand anders in je huis loopt?
Binnen bepaalde grenzen hoor, dat zeker. Maar ik vind niet dat je als ouder zomaar kunt zeggen 'nee, er komt niemand binnen hier, heb ik geen zin in'. Kinderen hebben hun eigen leven, en daar heb je je als ouder tot op zekere hoogte ook aan aan te passen. Dat doe je als ze baby zijn, als ze kind zijn door ze naar sportclubjes te brengen en op zaterdagochtend aan het sportveld te staan, enzovoorts. Waarom zou dat moeten ophouden als ze volwassen zijn?
Natuurlijk moet hij op zichzelf, maar zolang dat niet kan hoeft hij toch niet altijd bij iemand anders te gaan zitten omdat hij zijn vriendin niet naar zijn eigen huis mee mag nemen?
Als het nou 24/7, 7 dagen per week is, dan kun je daar afspraken over maken, of zorgen dat het om het weekend is. Maar verder vind ik niet dat je zomaar kunt zeggen dat het niet mag.100% mee eens. Maar alleen als dat de keuze van TS is, en niet omdat zoonlief een "recht" zou kunnen doen gelden.
Net zoals dat je rekening houdt met een baby hou je toch ook rekening met je volwassen kind? En dat houdt dan toch ook weleens in dat er iemand anders in je huis loopt?
Binnen bepaalde grenzen hoor, dat zeker. Maar ik vind niet dat je als ouder zomaar kunt zeggen 'nee, er komt niemand binnen hier, heb ik geen zin in'. Kinderen hebben hun eigen leven, en daar heb je je als ouder tot op zekere hoogte ook aan aan te passen. Dat doe je als ze baby zijn, als ze kind zijn door ze naar sportclubjes te brengen en op zaterdagochtend aan het sportveld te staan, enzovoorts. Waarom zou dat moeten ophouden als ze volwassen zijn?
Natuurlijk moet hij op zichzelf, maar zolang dat niet kan hoeft hij toch niet altijd bij iemand anders te gaan zitten omdat hij zijn vriendin niet naar zijn eigen huis mee mag nemen?
Als het nou 24/7, 7 dagen per week is, dan kun je daar afspraken over maken, of zorgen dat het om het weekend is. Maar verder vind ik niet dat je zomaar kunt zeggen dat het niet mag.100% mee eens. Maar alleen als dat de keuze van TS is, en niet omdat zoonlief een "recht" zou kunnen doen gelden.

donderdag 16 april 2009 om 13:17
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 13:15:
Rider, ik ben met je eens dat de verhoudingen helder moeten blijven, maar gewoon roepen 'ik ben de ouder en jij hebt je maar aan te passen' werkt niet. Dat kan ik je uit eigen ervaring vertellen.Natuurlijk niet. Ik zeg dat toch niet? Ik zeg alleen: als je zoon van 19 denkt dat hij "gelijke rechten" heeft, zit er iets scheef in de verhoudingen, en dat is ook voor de zoon niet gezond.
Rider, ik ben met je eens dat de verhoudingen helder moeten blijven, maar gewoon roepen 'ik ben de ouder en jij hebt je maar aan te passen' werkt niet. Dat kan ik je uit eigen ervaring vertellen.Natuurlijk niet. Ik zeg dat toch niet? Ik zeg alleen: als je zoon van 19 denkt dat hij "gelijke rechten" heeft, zit er iets scheef in de verhoudingen, en dat is ook voor de zoon niet gezond.
donderdag 16 april 2009 om 13:17
Ik kan me goed voorstellen dat je elkaar wel degelijk in de weg kan zitten omdat ik tijdens mijn studie mijn huisje steeds deelde met een of twee andere studenten. Wij maakten afspraken over het delen van onze woonruimte en tijd. Zit het je dwars dat je 's avonds niet naar je eigen programma's kan kijken? Spreek dan af dat de woonkamer (of alleen de afstandsbediening ) een of meer avonden per week van jou is. Weekeinden regelden we vaak zo dat ieder om het weekeind het huis voor zich alleen had. Als ik wist dat mijn huisgenoot op een bepaalde (soms vaste) avond weg zou zijn, sprak ik die avond juist bij mij thuis met vrienden af. En hij en/of zij deed dat dan ook andersom. Al met al zagen we elkaar dus helemaal niet zo vaak. Eigenlijk was het enige waar ik echt mee heb gezeten, de wc. Die zat in de badkamer, dus zat ik er niet lekker als ik wist dat er nog iemand moest douchen.
donderdag 16 april 2009 om 13:19
quote:rider schreef op 16 april 2009 @ 13:15:
[...]
100% mee eens. Maar alleen als dat de keuze van TS is, en niet omdat zoonlief een "recht" zou kunnen doen gelden.Zoiets gaat toch in overleg, zoals dat gaat tussen 2 volwassenen, ook al zijn die ouder en kind? Als mijn moeder in termen van rechten en gunsten had gepraat omdat zij nou een keer de ouder is, was ik hard weggerend.
[...]
100% mee eens. Maar alleen als dat de keuze van TS is, en niet omdat zoonlief een "recht" zou kunnen doen gelden.Zoiets gaat toch in overleg, zoals dat gaat tussen 2 volwassenen, ook al zijn die ouder en kind? Als mijn moeder in termen van rechten en gunsten had gepraat omdat zij nou een keer de ouder is, was ik hard weggerend.

donderdag 16 april 2009 om 13:19
quote:Eowynn_ schreef op 16 april 2009 @ 13:18:
Rider, dat is toch aan pubers voorbehouden, dat ze denken gelijke rechten te hebben? En zoals ik het lees hebben ze jaren als een soort huisgenoten geleefd. Dat draai je niet terug als je zoon 19 is.Natuurlijk, en ook dit zei ik al eerder: als je al iemand iets zou moeten "verwijten", dan de moeder, niet de zoon.
Rider, dat is toch aan pubers voorbehouden, dat ze denken gelijke rechten te hebben? En zoals ik het lees hebben ze jaren als een soort huisgenoten geleefd. Dat draai je niet terug als je zoon 19 is.Natuurlijk, en ook dit zei ik al eerder: als je al iemand iets zou moeten "verwijten", dan de moeder, niet de zoon.

donderdag 16 april 2009 om 13:21
quote:Yoels schreef op 16 april 2009 @ 13:19:
[...]
Zoiets gaat toch in overleg, zoals dat gaat tussen 2 volwassenen, ook al zijn die ouder en kind? Als mijn moeder in termen van rechten en gunsten had gepraat omdat zij nou een keer de ouder is, was ik hard weggerend.Léés nou gewoon wat in dit topic gezegd wordt. Er is steeds sprake van rechten van de zoon, ook de zoon zelf praat in die termen. Natuurlijk praat je als ouders niet in die termen, dat zou vanzelfsprekend moeten zijn. Dat je als moeder het zover hebt laten komen, tsja, dan heb je nu de gevolgen. Niks rampzaligs lijkt me, maar het zal nu wel wat moeizamer gaan, dan als je die verhoudingen meteen helder had gehad.
[...]
Zoiets gaat toch in overleg, zoals dat gaat tussen 2 volwassenen, ook al zijn die ouder en kind? Als mijn moeder in termen van rechten en gunsten had gepraat omdat zij nou een keer de ouder is, was ik hard weggerend.Léés nou gewoon wat in dit topic gezegd wordt. Er is steeds sprake van rechten van de zoon, ook de zoon zelf praat in die termen. Natuurlijk praat je als ouders niet in die termen, dat zou vanzelfsprekend moeten zijn. Dat je als moeder het zover hebt laten komen, tsja, dan heb je nu de gevolgen. Niks rampzaligs lijkt me, maar het zal nu wel wat moeizamer gaan, dan als je die verhoudingen meteen helder had gehad.

donderdag 16 april 2009 om 13:23
quote:yette schreef op 16 april 2009 @ 13:17:
Ik kan me goed voorstellen dat je elkaar wel degelijk in de weg kan zitten omdat ik tijdens mijn studie mijn huisje steeds deelde met een of twee andere studenten. Wij maakten afspraken over het delen van onze woonruimte en tijd. Zit het je dwars dat je 's avonds niet naar je eigen programma's kan kijken? Spreek dan af dat de woonkamer (of alleen de afstandsbediening ) een of meer avonden per week van jou is. De zoon kan toch in z'n eigen kamer tv kijken? Het is toch logisch dat je (ongeacht of je bezoek hebt) meestal niet naar dezelfde programma's kijkt als je ouders.
Ik kan me goed voorstellen dat je elkaar wel degelijk in de weg kan zitten omdat ik tijdens mijn studie mijn huisje steeds deelde met een of twee andere studenten. Wij maakten afspraken over het delen van onze woonruimte en tijd. Zit het je dwars dat je 's avonds niet naar je eigen programma's kan kijken? Spreek dan af dat de woonkamer (of alleen de afstandsbediening ) een of meer avonden per week van jou is. De zoon kan toch in z'n eigen kamer tv kijken? Het is toch logisch dat je (ongeacht of je bezoek hebt) meestal niet naar dezelfde programma's kijkt als je ouders.