Relaties
alle pijlers
Wat doen we met moeder?
donderdag 16 april 2009 om 15:35
Ik ben een vrouw van midden 40. Over enkele weken word ik een jaartje ouder. Ik geef geen groot feest, maar heb m'n vriendinnen + partners uitgenodigd. De partners hebben allemaal andere verplichtingen dus heb ik besloten er een gezellig vriendinnen-klets-wijntje-roddel-hang avondje van te maken (we varieren in de leeftijd van 36 tot 45, kennen elkaar al ons halve leven en zijn zeer op elkaar gesteld).
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
donderdag 16 april 2009 om 17:13
Ah wat ben ik toch gezegend met een heerlijk meevoelende en slimme moeder die zichzelf vaak al te oud voelt voor dingen waarvan ik nog denk : kom op je kunt best mee hoor!!
Dit lijkt me een heel moeilijk iets, maar ik heb zo'n oma gehad.
Altijd een bord voor d'r kop..altijd haar zin doordrijven....nooit eens stilstaan bij wat anderen misschien leuk(er) zouden vinden... En als iemand er dan tegenin ging deed ze altijd heel zielig.
Ik vind dat je zulke types best wat meer tegengas mag geven. Jouw moeder houdt toch ook geen rekening met jou? Waarom zou jij dan op je tenen gaan lopen om haar aan alle kanten tevreden te houden?
Als je t echt niet aandurft zal je het dit jaar nog een keertje uit moeten zingen en dan volgend jaar gewoon je mond houden over het feestje en mams op de koffie uitnodigen.
Dit lijkt me een heel moeilijk iets, maar ik heb zo'n oma gehad.
Altijd een bord voor d'r kop..altijd haar zin doordrijven....nooit eens stilstaan bij wat anderen misschien leuk(er) zouden vinden... En als iemand er dan tegenin ging deed ze altijd heel zielig.
Ik vind dat je zulke types best wat meer tegengas mag geven. Jouw moeder houdt toch ook geen rekening met jou? Waarom zou jij dan op je tenen gaan lopen om haar aan alle kanten tevreden te houden?
Als je t echt niet aandurft zal je het dit jaar nog een keertje uit moeten zingen en dan volgend jaar gewoon je mond houden over het feestje en mams op de koffie uitnodigen.
donderdag 16 april 2009 om 17:16
quote:Livre schreef op 16 april 2009 @ 17:07:
Laat haar dit topic lezen, dan hoef je verder niets meer uit te leggen.
Ik kan me wild ergeren aan mijn ma. En soms schaam ik me ook dood. Ze wordt oud, is doof en heeft niet altijd door als ze bv smakt met eten. Bemoeit zich het liefst met alles en is dodelijk beledigt als ze apat wordt uitgenodigd. En groot gelijk heeft ze wb dat laatste.
Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn ma (of pa of schoonouders) te zeggen dat op welk moment dan ook niet welkom zijn in mijn huis.
Laat haar dit topic lezen, dan hoef je verder niets meer uit te leggen.
Ik kan me wild ergeren aan mijn ma. En soms schaam ik me ook dood. Ze wordt oud, is doof en heeft niet altijd door als ze bv smakt met eten. Bemoeit zich het liefst met alles en is dodelijk beledigt als ze apat wordt uitgenodigd. En groot gelijk heeft ze wb dat laatste.
Geen haar op mijn hoofd die eraan denkt om mijn ma (of pa of schoonouders) te zeggen dat op welk moment dan ook niet welkom zijn in mijn huis.
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 16 april 2009 om 17:22
Pffft herkenbaar T.O ,helaas eigenlijk .Volgende maand word ik 50 en wil [denk ik] mijn man en kinderen een feest organiseren .Kwam er per toeval vanmorgen achter .
Mijn moeder is dement en die kan niet meer komen en ik wil mijn schoonmoeder er niet bij hebben ,ze is erg aanwezig en dat is eigenlijk nog het minst erge !
Ze onderbreekt mensen continue en luistert totaal niet ,eist aandacht op een nare manier .Kinderen hebben een hekel aan haar .Heb duidelijk laten weten aan kinderen en mijn man dat ik dat niet wil en anders dus geen feest wil .
Doorzetten !!!!
Mijn moeder is dement en die kan niet meer komen en ik wil mijn schoonmoeder er niet bij hebben ,ze is erg aanwezig en dat is eigenlijk nog het minst erge !
Ze onderbreekt mensen continue en luistert totaal niet ,eist aandacht op een nare manier .Kinderen hebben een hekel aan haar .Heb duidelijk laten weten aan kinderen en mijn man dat ik dat niet wil en anders dus geen feest wil .
Doorzetten !!!!
donderdag 16 april 2009 om 17:43
Wat ik vind? Wees dankbaar dat je moeder nog leeft en gezond is en nodig haar lekker wel uit. Het is jouw verjaardag en dat is ook een beetje haar feestje (tenslotte is zij de enige die echt moeite heeft moeten doen op de dag dat je geboren bent). Vier het gezellig samen met haar en je vriendinnen en op een dag (over hopelijk een hele lange tijd) ben je vast blij dat ze er wel bij was.
Er komen nog meer dan genoeg verjaardagen waarop je dit dillema niet zal hebben.
Er komen nog meer dan genoeg verjaardagen waarop je dit dillema niet zal hebben.
donderdag 16 april 2009 om 17:51
[quote]Nymeria schreef op 16 april 2009 @ 17:43:
Wat ik vind? Wees dankbaar dat je moeder nog leeft en gezond is en nodig haar lekker wel uit. Het is jouw verjaardag en dat is ook een beetje haar feestje (tenslotte is zij de enige die echt moeite heeft moeten doen op de dag dat je geboren bent). quote]
Dit vind ik echt een ongelofelijk non-argument.
Wat ik vind? Wees dankbaar dat je moeder nog leeft en gezond is en nodig haar lekker wel uit. Het is jouw verjaardag en dat is ook een beetje haar feestje (tenslotte is zij de enige die echt moeite heeft moeten doen op de dag dat je geboren bent). quote]
Dit vind ik echt een ongelofelijk non-argument.
donderdag 16 april 2009 om 17:55
Je bent in de 40, klopt dat? Wordt het dan niet eens een keer tijd dat je doet waar je zelf zin in hebt, en niet waar je moeder zin in heeft? Als jij een feest wil geven voor je vriendinnen, dan doe je dat. Je moeder is je moeder, geen vriendin, dus op dat feest hoort ze niet thuis.
Dat vertellen zal inderdaad wel even pijnlijk zijn. Maar geloof me, het went wel. Ik kwets mijn moeder continu. Ik kwets haar namelijk al als ik bij mijn schoonouders logeer in plaats van bij haar (en dan gedraagt ze zich quasi groothoudend met tranen in haar ogen; je kent dat wel, dat heerlijk passief agressieve dat sommige moeders kunnen hebben). In het begint voelt het enorm kut, maar geloof me: je went eraan. En op den duur is het heerlijk om je niet meer non-stop naar je moeder te hoeven voegen.
Dus bijt even door die zure appel heen en pluk daarna de vruchten. Geloof me, de opluchting is groter dan je schuldgevoel. Sterkte ermee, en fijne verjaardag!
Dat vertellen zal inderdaad wel even pijnlijk zijn. Maar geloof me, het went wel. Ik kwets mijn moeder continu. Ik kwets haar namelijk al als ik bij mijn schoonouders logeer in plaats van bij haar (en dan gedraagt ze zich quasi groothoudend met tranen in haar ogen; je kent dat wel, dat heerlijk passief agressieve dat sommige moeders kunnen hebben). In het begint voelt het enorm kut, maar geloof me: je went eraan. En op den duur is het heerlijk om je niet meer non-stop naar je moeder te hoeven voegen.
Dus bijt even door die zure appel heen en pluk daarna de vruchten. Geloof me, de opluchting is groter dan je schuldgevoel. Sterkte ermee, en fijne verjaardag!
donderdag 16 april 2009 om 18:04
Ik vind het gewoon vrij egoistisch. Moeder mag niet komen want ze kan wel eens ontfatsoenlijk en niet helemaal hip meer uit de hoek komen. Nee, dat is ook lastig inderdaad maar ze blijft toch je moeder. Zij heeft altijd voor jou gezorgd en dan mag je best een keer wat terug doen. Al is dat dan tegen je zin in haar uitnodigen op je verjaardag. Iets wat blijkbaar voor haar heel belangrijk is.
donderdag 16 april 2009 om 18:06
quote:Nymeria schreef op 16 april 2009 @ 17:43:
Wat ik vind? Wees dankbaar dat je moeder nog leeft en gezond is en nodig haar lekker wel uit. Het is jouw verjaardag en dat is ook een beetje haar feestje (tenslotte is zij de enige die echt moeite heeft moeten doen op de dag dat je geboren bent). Vier het gezellig samen met haar en je vriendinnen en op een dag (over hopelijk een hele lange tijd) ben je vast blij dat ze er wel bij was.
Er komen nog meer dan genoeg verjaardagen waarop je dit dillema niet zal hebben.KLinklare onzin. Het een heeft niks met het ander te maken....
Wat ik vind? Wees dankbaar dat je moeder nog leeft en gezond is en nodig haar lekker wel uit. Het is jouw verjaardag en dat is ook een beetje haar feestje (tenslotte is zij de enige die echt moeite heeft moeten doen op de dag dat je geboren bent). Vier het gezellig samen met haar en je vriendinnen en op een dag (over hopelijk een hele lange tijd) ben je vast blij dat ze er wel bij was.
Er komen nog meer dan genoeg verjaardagen waarop je dit dillema niet zal hebben.KLinklare onzin. Het een heeft niks met het ander te maken....
donderdag 16 april 2009 om 18:17
quote:Nymeria schreef op 16 april 2009 @ 17:43:
Wat ik vind? Wees dankbaar dat je moeder nog leeft en gezond is en nodig haar lekker wel uit. Het is jouw verjaardag en dat is ook een beetje haar feestje (tenslotte is zij de enige die echt moeite heeft moeten doen op de dag dat je geboren bent). Vier het gezellig samen met haar en je vriendinnen en op een dag (over hopelijk een hele lange tijd) ben je vast blij dat ze er wel bij was.
Er komen nog meer dan genoeg verjaardagen waarop je dit dillema niet zal hebben.En hier gaan mij de nekharen van overeind staan. Flikker op zeg. Ik kan het ook gaan omdraaien. TO heeft er niet om gevraagd geboren te worden.
Wat ik vind? Wees dankbaar dat je moeder nog leeft en gezond is en nodig haar lekker wel uit. Het is jouw verjaardag en dat is ook een beetje haar feestje (tenslotte is zij de enige die echt moeite heeft moeten doen op de dag dat je geboren bent). Vier het gezellig samen met haar en je vriendinnen en op een dag (over hopelijk een hele lange tijd) ben je vast blij dat ze er wel bij was.
Er komen nog meer dan genoeg verjaardagen waarop je dit dillema niet zal hebben.En hier gaan mij de nekharen van overeind staan. Flikker op zeg. Ik kan het ook gaan omdraaien. TO heeft er niet om gevraagd geboren te worden.
donderdag 16 april 2009 om 18:20
quote:Nymeria schreef op 16 april 2009 @ 18:04:
Ik vind het gewoon vrij egoistisch. Moeder mag niet komen want ze kan wel eens ontfatsoenlijk en niet helemaal hip meer uit de hoek komen. Nee, dat is ook lastig inderdaad maar ze blijft toch je moeder. Zij heeft altijd voor jou gezorgd en dan mag je best een keer wat terug doen. Al is dat dan tegen je zin in haar uitnodigen op je verjaardag. Iets wat blijkbaar voor haar heel belangrijk is.Dus? Je lijkt mijn schoonmoeder wel.Kinderen worden toch niet geboren als een soort van oudedagsvoorziening?
Ik vind het gewoon vrij egoistisch. Moeder mag niet komen want ze kan wel eens ontfatsoenlijk en niet helemaal hip meer uit de hoek komen. Nee, dat is ook lastig inderdaad maar ze blijft toch je moeder. Zij heeft altijd voor jou gezorgd en dan mag je best een keer wat terug doen. Al is dat dan tegen je zin in haar uitnodigen op je verjaardag. Iets wat blijkbaar voor haar heel belangrijk is.Dus? Je lijkt mijn schoonmoeder wel.Kinderen worden toch niet geboren als een soort van oudedagsvoorziening?
donderdag 16 april 2009 om 18:33
Nymeria, heb je mijn eerder post gelezen?
Dan ik het een redenering van niets vind dat je blij moet zijn met wat je hebt want een ander heeft het misschien niet (meer)?
Dat vind ik hier ook. Omdat het je moeder is, hoef je niet zomaar alles te tolereren. Dus ook niet dat ze zichzelf uitnodigt op iets waar jij alleen met je vriendinnen wilt zijn. Wat de reden dan ook is dat je haar er niet bij wilt hebben.
Het is een kwestie van respect naar beide kanten. Eerlijk zeggen dat je het apart met haar wilt vieren vind ik van meer respect getuigen dan haar toch maar laten komen en je er een bult aan ergeren. Ik vind het trouwens ook knap brutaal om jezelf ergens uit te nodigen; ik zie het al zeg, dat ik met mijn moeder mee zou gaan als zij iets met haar vriendinnen gaat doen, gewoon omdat ik vind dat ik dat recht heb (omdat ik haar dochter ben en haar de vreugde van het moederschap heb geschonken of noem een zijstraat)
Dan ik het een redenering van niets vind dat je blij moet zijn met wat je hebt want een ander heeft het misschien niet (meer)?
Dat vind ik hier ook. Omdat het je moeder is, hoef je niet zomaar alles te tolereren. Dus ook niet dat ze zichzelf uitnodigt op iets waar jij alleen met je vriendinnen wilt zijn. Wat de reden dan ook is dat je haar er niet bij wilt hebben.
Het is een kwestie van respect naar beide kanten. Eerlijk zeggen dat je het apart met haar wilt vieren vind ik van meer respect getuigen dan haar toch maar laten komen en je er een bult aan ergeren. Ik vind het trouwens ook knap brutaal om jezelf ergens uit te nodigen; ik zie het al zeg, dat ik met mijn moeder mee zou gaan als zij iets met haar vriendinnen gaat doen, gewoon omdat ik vind dat ik dat recht heb (omdat ik haar dochter ben en haar de vreugde van het moederschap heb geschonken of noem een zijstraat)
donderdag 16 april 2009 om 18:36
Overigens ben ik van mening, in het kader van wat ik al eerder heb geschreven, dat het zomaar zou kunnen zijn dat het fijner is een ouder te hebben die er niet meer is maar waaraan je met liefde en vreugde terugdenkt, dan er eentje te hebben die nog rondloopt en je het leven zuur maakt.
Maar dit is een zuiver hypothetisch geval he, niet doelende op TO of op mezelf.
Maar dit is een zuiver hypothetisch geval he, niet doelende op TO of op mezelf.
donderdag 16 april 2009 om 18:45
quote:CassieViva schreef op 16 april 2009 @ 16:06:
Gewoon eerlijk zeggen. Ik snap vanuit je moeder wel dat ze er graag bij wil zijn maar vanuit jou begrijp ik ook zeeeeerrr goed dat je daar geen zin in hebt. Eerlijkheid duurt het langst. Er niet omheen draaien en haar zeggen dat je een echte meiden avond wil en misschien kun je dan voorstellen om iets leuks met haar te gaan doen. Het op een andere manier brengen maakt het naar mijn idee moeilijker voor beide.
Deze pik ik er even uit. Je kunt wel zeggen: jullie kennen mijn moeder niet, maar feitelijk is dit wel waar het op neer komt. In hoeverre ben je in staat om je eigen grenzen aan te geven bij je moeder?
Eerlijk zeggen dus, en daar zijn allerlei verschillende manieren voor, waarbij je het bij jezelf houdt. Ik zou het zelf brengen in de trant van: ik had dit jaar iets anders in gedachten voor mijn verjaardag en zou het graag zo en zo willen. Ik wil graag weer een echte vriendinnenavond en zou daarom liever willen dat je een ander moment komt. En dan iets leuks of speciaals voorstellen om samen te doen.
Zolang je het bij jezelf houdt, kan zij beledigd zijn, maar dat is dan haar probleem!
Gewoon eerlijk zeggen. Ik snap vanuit je moeder wel dat ze er graag bij wil zijn maar vanuit jou begrijp ik ook zeeeeerrr goed dat je daar geen zin in hebt. Eerlijkheid duurt het langst. Er niet omheen draaien en haar zeggen dat je een echte meiden avond wil en misschien kun je dan voorstellen om iets leuks met haar te gaan doen. Het op een andere manier brengen maakt het naar mijn idee moeilijker voor beide.
Deze pik ik er even uit. Je kunt wel zeggen: jullie kennen mijn moeder niet, maar feitelijk is dit wel waar het op neer komt. In hoeverre ben je in staat om je eigen grenzen aan te geven bij je moeder?
Eerlijk zeggen dus, en daar zijn allerlei verschillende manieren voor, waarbij je het bij jezelf houdt. Ik zou het zelf brengen in de trant van: ik had dit jaar iets anders in gedachten voor mijn verjaardag en zou het graag zo en zo willen. Ik wil graag weer een echte vriendinnenavond en zou daarom liever willen dat je een ander moment komt. En dan iets leuks of speciaals voorstellen om samen te doen.
Zolang je het bij jezelf houdt, kan zij beledigd zijn, maar dat is dan haar probleem!
donderdag 16 april 2009 om 18:49
quote:whopper schreef op 16 april 2009 @ 18:36:
Overigens ben ik van mening, in het kader van wat ik al eerder heb geschreven, dat het zomaar zou kunnen zijn dat het fijner is een ouder te hebben die er niet meer is maar waaraan je met liefde en vreugde terugdenkt, dan er eentje te hebben die nog rondloopt en je het leven zuur maakt.
Maar dit is een zuiver hypothetisch geval he, niet doelende op TO of op mezelf.Ik zit er midden tussenin... Ik heb, zoals eerder gezegd, een haat liefde verhouding met mams. Als ze er niet is dan mis ik haar en als ze er is dan verwens ik haar. Ik snak soms naar haar wijsheden maar als ze me ongevraagd iets zegt kan ik haar schieten. Als ik terugkijk op ons leven samen, bedenk ik me dat ik haar vroeger ook irritant vond. Mijn vriendinnen liepen weg met haar, maar ik vod haar altijd veel te bijdehand. In mijn ogen waren andere moeders echte "Moeders", en die van mij wilde er altijd een schepje bovenop doen.
Overigens ben ik van mening, in het kader van wat ik al eerder heb geschreven, dat het zomaar zou kunnen zijn dat het fijner is een ouder te hebben die er niet meer is maar waaraan je met liefde en vreugde terugdenkt, dan er eentje te hebben die nog rondloopt en je het leven zuur maakt.
Maar dit is een zuiver hypothetisch geval he, niet doelende op TO of op mezelf.Ik zit er midden tussenin... Ik heb, zoals eerder gezegd, een haat liefde verhouding met mams. Als ze er niet is dan mis ik haar en als ze er is dan verwens ik haar. Ik snak soms naar haar wijsheden maar als ze me ongevraagd iets zegt kan ik haar schieten. Als ik terugkijk op ons leven samen, bedenk ik me dat ik haar vroeger ook irritant vond. Mijn vriendinnen liepen weg met haar, maar ik vod haar altijd veel te bijdehand. In mijn ogen waren andere moeders echte "Moeders", en die van mij wilde er altijd een schepje bovenop doen.
