Relaties
alle pijlers
Wat doen we met moeder?
donderdag 16 april 2009 om 15:35
Ik ben een vrouw van midden 40. Over enkele weken word ik een jaartje ouder. Ik geef geen groot feest, maar heb m'n vriendinnen + partners uitgenodigd. De partners hebben allemaal andere verplichtingen dus heb ik besloten er een gezellig vriendinnen-klets-wijntje-roddel-hang avondje van te maken (we varieren in de leeftijd van 36 tot 45, kennen elkaar al ons halve leven en zijn zeer op elkaar gesteld).
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
Ik heb een moeder, 70 jaar, nog volop in het leven. Ze is minder hip dan ze zelf denkt maar ze doet nog goed mee. Ze is nogal op de voorgrond, steekt haar mening niet onder stoelen of banken en kan soms wat nadrukkelijk (lees irritant) aanwezig zijn. Mijn vriendinnen kennen haar allemaal al jaren en nemen dit op de koop toe.
Nu mijn dilemma: Mijn moeder is er op verjaardagen altijd erg graag bij. Logisch, maar ik heb daar dit jaar eerlijk gezegd niet zoveel zin in. Ze wordt wat ouder en past er gewoon niet meer tussen. Wil graag meepraten over alles maar weet vaak niet waarover het gaat. Dit werkt tijdens zo'n avond op mijn zenuwen.
Het is mijn verjaardag en ik wil graag zelf beslissen wie er op welk moment welkom is. Ik heb mijn moeder al een stille hint gegeven: "mam, is het wellicht beter als jij 'smiddags een bakkie komt doen?" Daar wil ze niets van weten. Ze wil er zijn als "de meiden" er ook zijn. Haar eigen woorden zijn: "dat vind ik veel te gezellig".
Ik kan het vervolgens niet over mijn hart krijgen om haar te zeggen dat ik liever de avond met de vrouwen onderling doorbrengen. Zij mist de takt om te beseffen hoe de vork in de steel zit. Dat is nl. ook een van paar minpunten. Ze kan zich moeilijk inleven in de gevoelswereld van een ander.
Wat kan ik doen? Kan ik mijn moeder de situatie uitleggen met de kans dat ze boos wordt en helemaal niet komt? Voor sommigen is dit misschien een lachertje, maar ik zit er echt mee.... Hoe pak ik zoiets taktisch aan?
donderdag 16 april 2009 om 18:54
Ouder-kind relaties zijn de moeilijkste relaties die je kunt hebben. Er komt nl altijd, bovenop alle andere lastige relatie-zaken, nog het plichtsgevoel, schuldgevoel, en als je mazzel hebt ook nog de emotionele chantge boevenop. Ik heb ze hier al voorbij zien komen; ze heeft je toch gebaard, ze heeft haar hele leven alles voor je gedaan....
donderdag 16 april 2009 om 18:56
quote:Nymeria schreef op 16 april 2009 @ 18:04:
Ik vind het gewoon vrij egoistisch. Moeder mag niet komen want ze kan wel eens ontfatsoenlijk en niet helemaal hip meer uit de hoek komen. Nee, dat is ook lastig inderdaad maar ze blijft toch je moeder. Zij heeft altijd voor jou gezorgd en dan mag je best een keer wat terug doen. Al is dat dan tegen je zin in haar uitnodigen op je verjaardag. Iets wat blijkbaar voor haar heel belangrijk is.Sorry,maar je moet beter lezen .Bovendien hebben kinderen hierin geen plicht naar de ouders toe,je slaat de plank meters mis .TO hoeft helemaal niets ,zij bepaald waarneer moeder welkom is en niet andersom !!!
Ik vind het gewoon vrij egoistisch. Moeder mag niet komen want ze kan wel eens ontfatsoenlijk en niet helemaal hip meer uit de hoek komen. Nee, dat is ook lastig inderdaad maar ze blijft toch je moeder. Zij heeft altijd voor jou gezorgd en dan mag je best een keer wat terug doen. Al is dat dan tegen je zin in haar uitnodigen op je verjaardag. Iets wat blijkbaar voor haar heel belangrijk is.Sorry,maar je moet beter lezen .Bovendien hebben kinderen hierin geen plicht naar de ouders toe,je slaat de plank meters mis .TO hoeft helemaal niets ,zij bepaald waarneer moeder welkom is en niet andersom !!!
donderdag 16 april 2009 om 18:58
Dus omdat je je eigen verjaardag op jouw manier als midden 40er wilt vieren moet en zal je moeder er toch bij zijn want anders ben je verwend? Ik dacht het niet!
Wil trouwens niet zeggen dat als je jonger bent je ook niet gewoon je verjaardag zonder moeder moet kunnen vieren.
Die emotionele chantage daar val ik over. Zeker als er hier gepost wordt: je hebt er maar een, wees blij dat je dr nog hebt. Ja en? Dus daarom moet je maar slikken, buigen en vooral niet barsten?
Ongelooflijk!
Wil trouwens niet zeggen dat als je jonger bent je ook niet gewoon je verjaardag zonder moeder moet kunnen vieren.
Die emotionele chantage daar val ik over. Zeker als er hier gepost wordt: je hebt er maar een, wees blij dat je dr nog hebt. Ja en? Dus daarom moet je maar slikken, buigen en vooral niet barsten?
Ongelooflijk!
donderdag 16 april 2009 om 18:59
quote:whopper schreef op 16 april 2009 @ 18:54:
Ouder-kind relaties zijn de moeilijkste relaties die je kunt hebben. Er komt nl altijd, bovenop alle andere lastige relatie-zaken, nog het plichtsgevoel, schuldgevoel, en als je mazzel hebt ook nog de emotionele chantge boevenop. Ik heb ze hier al voorbij zien komen; ze heeft je toch gebaard, ze heeft haar hele leven alles voor je gedaan....
Hetzelfde zou ik dan ook kunnen doortrekken naar mn kinderen. Die heb ik immers ook gebaard. Toch kan ik ze heel vaak achter het behang plakken (en ze er heeeeel lang laten zitten).
Terug naar mams. Eigenlijk verwacht ik dat zij zou zeggen: Vier lekker met je vriendinnen, ik kom 'smiddags een kop koffie drinken.
Maar ja, dat zegt iets over MIJN verwachtigspatroon en is wellicht ook niet helemaal eerlijk
Ouder-kind relaties zijn de moeilijkste relaties die je kunt hebben. Er komt nl altijd, bovenop alle andere lastige relatie-zaken, nog het plichtsgevoel, schuldgevoel, en als je mazzel hebt ook nog de emotionele chantge boevenop. Ik heb ze hier al voorbij zien komen; ze heeft je toch gebaard, ze heeft haar hele leven alles voor je gedaan....
Hetzelfde zou ik dan ook kunnen doortrekken naar mn kinderen. Die heb ik immers ook gebaard. Toch kan ik ze heel vaak achter het behang plakken (en ze er heeeeel lang laten zitten).
Terug naar mams. Eigenlijk verwacht ik dat zij zou zeggen: Vier lekker met je vriendinnen, ik kom 'smiddags een kop koffie drinken.
Maar ja, dat zegt iets over MIJN verwachtigspatroon en is wellicht ook niet helemaal eerlijk
donderdag 16 april 2009 om 18:59
quote:Parnell schreef op 16 april 2009 @ 17:55:
Je bent in de 40, klopt dat? Wordt het dan niet eens een keer tijd dat je doet waar je zelf zin in hebt, en niet waar je moeder zin in heeft? Als jij een feest wil geven voor je vriendinnen, dan doe je dat. Je moeder is je moeder, geen vriendin, dus op dat feest hoort ze niet thuis.
Dat vertellen zal inderdaad wel even pijnlijk zijn. Maar geloof me, het went wel. Ik kwets mijn moeder continu. Ik kwets haar namelijk al als ik bij mijn schoonouders logeer in plaats van bij haar (en dan gedraagt ze zich quasi groothoudend met tranen in haar ogen; je kent dat wel, dat heerlijk passief agressieve dat sommige moeders kunnen hebben). In het begint voelt het enorm kut, maar geloof me: je went eraan. En op den duur is het heerlijk om je niet meer non-stop naar je moeder te hoeven voegen.
Dus bijt even door die zure appel heen en pluk daarna de vruchten. Geloof me, de opluchting is groter dan je schuldgevoel. Sterkte ermee, en fijne verjaardag!Eens!! En echt als je deze houding gewend bent voelt het heerlijk En dat recht heb je ,jij bent jarig en bepaald zelf met wie hoe en waarneer je dat viert ,laat je aub geen schuldgevoel aan praten
Je bent in de 40, klopt dat? Wordt het dan niet eens een keer tijd dat je doet waar je zelf zin in hebt, en niet waar je moeder zin in heeft? Als jij een feest wil geven voor je vriendinnen, dan doe je dat. Je moeder is je moeder, geen vriendin, dus op dat feest hoort ze niet thuis.
Dat vertellen zal inderdaad wel even pijnlijk zijn. Maar geloof me, het went wel. Ik kwets mijn moeder continu. Ik kwets haar namelijk al als ik bij mijn schoonouders logeer in plaats van bij haar (en dan gedraagt ze zich quasi groothoudend met tranen in haar ogen; je kent dat wel, dat heerlijk passief agressieve dat sommige moeders kunnen hebben). In het begint voelt het enorm kut, maar geloof me: je went eraan. En op den duur is het heerlijk om je niet meer non-stop naar je moeder te hoeven voegen.
Dus bijt even door die zure appel heen en pluk daarna de vruchten. Geloof me, de opluchting is groter dan je schuldgevoel. Sterkte ermee, en fijne verjaardag!Eens!! En echt als je deze houding gewend bent voelt het heerlijk En dat recht heb je ,jij bent jarig en bepaald zelf met wie hoe en waarneer je dat viert ,laat je aub geen schuldgevoel aan praten
donderdag 16 april 2009 om 19:01
donderdag 16 april 2009 om 19:03
Ja, en ondanks haar haat-liefde verhouding met haar moeder slaat ze zichzelf over een paar jaar op haar kop, omdat ze nu haar moeder er niet bij wil hebben. Denk even verder, los van de relatie, en denk hoe het dan is.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.
donderdag 16 april 2009 om 19:06
quote:Dushi74 wrote on 16 April 2009 @ 18:58:
Die emotionele chantage daar val ik over. Zeker als er hier gepost wordt: je hebt er maar een, wees blij dat je dr nog hebt. Ja en? Dus daarom moet je maar slikken, buigen en vooral niet barsten?
Ongelooflijk!Dat vind ik ook echt zo onnozel. Waarom worden zulke dingen eigenlijk aangehaald?...
Die emotionele chantage daar val ik over. Zeker als er hier gepost wordt: je hebt er maar een, wees blij dat je dr nog hebt. Ja en? Dus daarom moet je maar slikken, buigen en vooral niet barsten?
Ongelooflijk!Dat vind ik ook echt zo onnozel. Waarom worden zulke dingen eigenlijk aangehaald?...
donderdag 16 april 2009 om 19:06
quote:Marahbloem schreef op 16 april 2009 @ 19:03:
Ja, en ondanks haar haat-liefde verhouding met haar moeder slaat ze zichzelf over een paar jaar op haar kop, omdat ze nu haar moeder er niet bij wil hebben. Denk even verder, los van de relatie, en denk hoe het dan is.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.Een duidelijk geval van cognitieve dissonantie reductie dus. Sterkte daarmee.
Ja, en ondanks haar haat-liefde verhouding met haar moeder slaat ze zichzelf over een paar jaar op haar kop, omdat ze nu haar moeder er niet bij wil hebben. Denk even verder, los van de relatie, en denk hoe het dan is.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.Een duidelijk geval van cognitieve dissonantie reductie dus. Sterkte daarmee.
donderdag 16 april 2009 om 19:06
quote:Marahbloem schreef op 16 april 2009 @ 19:03:
Ja, en ondanks haar haat-liefde verhouding met haar moeder slaat ze zichzelf over een paar jaar op haar kop, omdat ze nu haar moeder er niet bij wil hebben. Denk even verder, los van de relatie, en denk hoe het dan is.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.Ben je nu dan trots op jezelf? Krijg je een mooi plekje in de hemel? Mens wees eens eerlijk.
Ja, en ondanks haar haat-liefde verhouding met haar moeder slaat ze zichzelf over een paar jaar op haar kop, omdat ze nu haar moeder er niet bij wil hebben. Denk even verder, los van de relatie, en denk hoe het dan is.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.Ben je nu dan trots op jezelf? Krijg je een mooi plekje in de hemel? Mens wees eens eerlijk.
donderdag 16 april 2009 om 19:06
quote:Marahbloem schreef op 16 april 2009 @ 19:03:
Ja, en ondanks haar haat-liefde verhouding met haar moeder slaat ze zichzelf over een paar jaar op haar kop, omdat ze nu haar moeder er niet bij wil hebben. Denk even verder, los van de relatie, en denk hoe het dan is.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.
Ik zie de toegevoegde waarde van jouw vader op jouw feestje echt niet. Ik ben blij dat jij het wel ziet maar zo'n man zou ik er niet bij hoeven.
Alleen omdat hij je vader is. Plichtsbesef, schuldgevoel, misplaatste ....iets?
Nee, ik vat het niet.
Ja, en ondanks haar haat-liefde verhouding met haar moeder slaat ze zichzelf over een paar jaar op haar kop, omdat ze nu haar moeder er niet bij wil hebben. Denk even verder, los van de relatie, en denk hoe het dan is.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.
Ik zie de toegevoegde waarde van jouw vader op jouw feestje echt niet. Ik ben blij dat jij het wel ziet maar zo'n man zou ik er niet bij hoeven.
Alleen omdat hij je vader is. Plichtsbesef, schuldgevoel, misplaatste ....iets?
Nee, ik vat het niet.
donderdag 16 april 2009 om 19:09
quote:Vesude schreef op 16 april 2009 @ 19:01:
Wat een heerlijk onderwerp. Kijk eens wat er allemaal geschreven wordt! Allemaal psychologen in de dop met eigen meningen en normen en waarden. Ik leer per seconde!
Hier slaat mijn Huh op.
Ik lees in ene iets wat mij even aan de alarmbellen zet. Heb je dit topic geopend om een casus te starten zodat je dit kunt verwerken in je afstudeerproject of ben je echt serieus... vind het namelijk een vreemde reactie op mensen die je willen helpen.
Wat een heerlijk onderwerp. Kijk eens wat er allemaal geschreven wordt! Allemaal psychologen in de dop met eigen meningen en normen en waarden. Ik leer per seconde!
Hier slaat mijn Huh op.
Ik lees in ene iets wat mij even aan de alarmbellen zet. Heb je dit topic geopend om een casus te starten zodat je dit kunt verwerken in je afstudeerproject of ben je echt serieus... vind het namelijk een vreemde reactie op mensen die je willen helpen.
donderdag 16 april 2009 om 19:09
quote:Parnell schreef op 16 april 2009 @ 19:06:
[...]
Een duidelijk geval van cognitieve dissonantie reductie dus. Sterkte daarmee.
Oh, en voor de duidelijkheid: jij nodigt tegen je zin je vader uit. Je vindt dat helemaal niet leuk, maar hebt ergens een gevoel van morele verplichting. En omdat jij dat gevoel van morele verplichting hebt, moet iedereen dat hebben. Anders is wat jij doet eigenlijk ook onnodig, en dat voelt nog veel kutter, of niet soms?
Andere mensen moeten helaas voor jou helemaal zelf doen wat ze willen met hun ouders. Jouw keuze om omwille van allerlei onlogische gevoelens als schuld en angst voor spijt je vader op je verjaardag te vragen is niet the moral highground. Het is simpelweg jouw keuze.
[...]
Een duidelijk geval van cognitieve dissonantie reductie dus. Sterkte daarmee.
Oh, en voor de duidelijkheid: jij nodigt tegen je zin je vader uit. Je vindt dat helemaal niet leuk, maar hebt ergens een gevoel van morele verplichting. En omdat jij dat gevoel van morele verplichting hebt, moet iedereen dat hebben. Anders is wat jij doet eigenlijk ook onnodig, en dat voelt nog veel kutter, of niet soms?
Andere mensen moeten helaas voor jou helemaal zelf doen wat ze willen met hun ouders. Jouw keuze om omwille van allerlei onlogische gevoelens als schuld en angst voor spijt je vader op je verjaardag te vragen is niet the moral highground. Het is simpelweg jouw keuze.
donderdag 16 april 2009 om 19:13
quote:Marahbloem wrote on 16 April 2009 @ 19:03:
Ja, en ondanks haar haat-liefde verhouding met haar moeder slaat ze zichzelf over een paar jaar op haar kop, omdat ze nu haar moeder er niet bij wil hebben. Denk even verder, los van de relatie, en denk hoe het dan is.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.Ik nodigde mijn moeder ook wel eens apart uit, of helemaal niet! Ze is overigens vrij dood nu, maar ik heb nooit spijt van mijn beslissingen gehad, hoor. Wat heeft dat er ook mee te maken?...
Ja, en ondanks haar haat-liefde verhouding met haar moeder slaat ze zichzelf over een paar jaar op haar kop, omdat ze nu haar moeder er niet bij wil hebben. Denk even verder, los van de relatie, en denk hoe het dan is.
Ik vind mijn pa ook niet leuk, zie hem hooguit drie keer per jaar, eerder haat dan haat-liefde verhouding. Maar toch nodig ik hem uit en komt hij op mijn verjaardag ook al kan ik me voor hem schamen en me dood ergeren. En mag ik hem niet eens zo. Mijn vrienden kletsen wel met hem, dat hoef ik niet te doen.Hij blij, ik blij.Ik nodigde mijn moeder ook wel eens apart uit, of helemaal niet! Ze is overigens vrij dood nu, maar ik heb nooit spijt van mijn beslissingen gehad, hoor. Wat heeft dat er ook mee te maken?...
donderdag 16 april 2009 om 19:15
quote:Dushi74 schreef op 16 april 2009 @ 19:09:
[...]
Hier slaat mijn Huh op.
Ik lees in ene iets wat mij even aan de alarmbellen zet. Heb je dit topic geopend om een casus te starten zodat je dit kunt verwerken in je afstudeerproject of ben je echt serieus... vind het namelijk een vreemde reactie op mensen die je willen helpen.
Dat mag je vinden. Ik meen oprecht wat ik schrijf. Ik open een topic over een onderwerp dat mij serieus aan het hart gaat en lees tientalle uiteenlopende reacties waar ik heel veel aan heb. Sommige reakties gaan zelfs iets verder dan de originele vraag. Het gaat over emoties, moeder-dochter relaties, plichtsgevoelens enz.
Ik wilde even melden hoe bijzonder ik dat vind... niet meer, niet minder.
[...]
Hier slaat mijn Huh op.
Ik lees in ene iets wat mij even aan de alarmbellen zet. Heb je dit topic geopend om een casus te starten zodat je dit kunt verwerken in je afstudeerproject of ben je echt serieus... vind het namelijk een vreemde reactie op mensen die je willen helpen.
Dat mag je vinden. Ik meen oprecht wat ik schrijf. Ik open een topic over een onderwerp dat mij serieus aan het hart gaat en lees tientalle uiteenlopende reacties waar ik heel veel aan heb. Sommige reakties gaan zelfs iets verder dan de originele vraag. Het gaat over emoties, moeder-dochter relaties, plichtsgevoelens enz.
Ik wilde even melden hoe bijzonder ik dat vind... niet meer, niet minder.
donderdag 16 april 2009 om 19:18
