zoon misschien Asperger?!

Mijn zoon is 7 jaar en zit in groep 4. Het is een jonge leerling, hij is van oktober. Hij kan groep 4 qua niveau van werken prima aan. Dat is dus het probleem niet. Hij ondervindt alleen problemen op het sociaal-emotionele vlak. Ook had/heeft hij motivatieproblemen.

Dit kwam eigenlijk een jaar geleden naar voren. Aan het begin van dit schooljaar hebben we een gesprek gehad met z'n juf en de interne begeleidster hierover. De school wilde graag meer informatie over hem, en wij ook, en we hebben afgesproken dat hij getest ging worden.

Dit is ondertussen gebeurd, maar nogal oppervlakkig. Het testbureau denkt niet dat hij Asperger heeft, de ib-er nog steeds van wel. Mijn man het het testrapport laten lezen aan iemand die er ook verstand van heeft en die ziet ook veel kenmerken die wijzen op Asperger.



Nu maakt het mij eigenlijk niet zoveel uit of hij het labeltje opgeplakt krijgt. Hij heeft duidelijk problemen en dat begint hij nu zelf ook te merken. Hij kan niet zelf spelen. Hij weet niet hoe dat moet. Ook heeft hij dus veel moeite met samenspelen. Hij wil eigenlijk altijd de regie houden. Hij zegt zelf dat hij niet weet hoe je vrienden moet maken en hij heeft ons huilend verteld dat hij zich buitengesloten voelt op school. Even voor de duidelijkheid, hij wordt niet gepest. Maar als hij kinderen vraagt of ze met hem willen spelen dat is dat meestal niet zo. Verder heeft hij last van faalangst.



Zijn iq is ook getest. Er zit een verschil van 16 tussen het verbale (126) en het performale (110) iq. Dit schijnt veel te zijn. Hij heeft veel moeite om zijn denken om te zetten in handelen. Als we hem eenvoudige opdrachtjes geven, zoals het op tafel zetten van een paar bekers, dan gaat dat helemaal mis omdat de drie bekers die normaal op tafel staan niet in de kast staan. Hij kan dan niet bedenken dat je uit andere bekers ook prima water kunt drinken bij het eten.



We hebben nu gisteren een gesprek gehad met school over het testresultaat. Ik heb aangegeven dat ik graag wil dat er nu concreet iets gaat gebeuren. Dat hij hulp gaat krijgen. Hier komt eigenlijk niet veel uit. De ib-er wil graag een second-opinion(sorry, ik weet niet of je dit zo schrijft) en geeft verder aan dat hij eigenlijk nog te jong is om aan bv. een sova-training mee te doen.



Sorry voor dit lange verhaal maar mijn vraag aan jullie is dus eigenlijk: weten jullie wat voor hulp er is voor mijn zoon als je kijkt naar zijn leeftijd en waar ik die hulp kan vinden.

Ik heb dit trouwens ook aan het testbureau gevraagd en die kwamen ook niet verder dan sova-training en dat ik dan maar even moest googelen. Ik zou het bv. zou fijn vinden als hij leert hoe hij zichzelf kan vermaken. Dat hij gaat spelen. Alleen, maar ook met andere kinderen

Ik weet dat er speltherapie bestaat maar ik heb ook begrepen dat het spelen van het kind gevolgd wordt maar dat hij daar niet leert spelen.

Ja, het is aan de ene kant inderdaad schrikken. Maar bij ons is het dus nog niet zeker. Ik ben er wat over gaan lezen en ik herken inderdaad vooral op het sociale/emotionele vlak veel dingen. Een aantal andere kenmerken herken ik ook niet.



Wat dat betreft ben ik wel blij met de iq test. Ik begrijp nu dingen wel beter. Hij is dus best wel slim. Dit wisten we ook al wel. Ik begreep dan ook niet dat hij bepaalde dingen niet deed/kon. Hij zegt dan wel eens dat hij het koud heeft. In het begin zei ik dan wel dat hij dan een vest aan moest doen. Later dacht ik, dat snap je toch zelf wel, en had ik het idee dat het een vorm van aandacht vragen was (hij heeft nog twee jongere broertjes). Ik dacht dan, je bent toch niet achterlijk, dat kun je zelf toch wel bedenken. Nou, waarschijnlijk niet dus.



Maar daar moet dus ook een stuk acceptatie komen van mij en mijn man. En daar heb ik het op dit moment wel moeilijk mee. Zeker omdat hij de oudste is verwacht je bepaalde dingen van hem. Ik had het idee dat hij minder directe zorg nodig zou hebben naarmate hij ouder werd. Dat je voor hem bepaalde dingen niet meer hoeft te doen die je voor de kleinere jongens nog wel moet doen. Dat is dus waarschijnlijk niet zo.



Ik zal gaan kijken of ik meer informatie kan krijgen over mee. Ik wil zo graag dat er wat gaat gebeuren.

Toen hij zo verdrietig was en vertelde dat hij buitengesloten werd heb ik gezegd dat je wel kunt leren hoe je dat doet, samen spelen, vrienden maken. En hoe je moet omgaan met faalangst (hij noemt het paniek in zijn buik). Zijn letterlijke woorden waren toen "dat moeten we dan maar doen mama want dat heb ik wel nodig".

Heel veel sterkte en succes en wat knap dat jullie zoon zo goed kan aangeven waar hij tegenaan loopt.[/quote]





Dat is denk ik inderdaad wel knap van hem. Maar dat heeft ook wel een verdrietige kant. Want hij realiseert zich dus wel dingen.

Zijn jongere broer van 4 is een heel ander kind en sociaal/emotioneel sterk. Ze zitten dan samen op de achterbank in de auto en zijn broertje vertelt dan dat hij een nieuwe vriend heeft. Mijn oudste vraag dan hoe hij dat doet, een nieuwe vriend maken. Hij zegt dan, ik weet helemaal niet hoe je dat doet, een nieuwe vriend maken. Dat kan ik niet.

Dat maakt mij dan wel erg verdrietig.

Epsy, jij ook bedankt voor je bijdragen. Het komt over of je er veel verstand van hebt.



Hij is nu getest door een kinderpsychiatirsche instelling. Zij denken dus niet dat hij Asperger heeft. Maar ik vraag me af hoe je dat kunt weten na een gesprek van een uur met ons en een klein half uur met mijn zoon.

De school heeft aangegeven dat hij regelmatig sociaal wenselijk gedrag laat zien. Verder is hij verbaal heel sterk. Hij weet ook hoe om te gaan met omgangsvormen. Op het eerste gezicht is er dus niets mis met hem.



Ik heb dan ook een dubbel gevoel bij de second opinion. We hebben voor de eerste test ruim 7 maanden op de wachtlijst gestaan. Ik ben bang dat dit nu ook weer het geval zal zijn. Dan gebeurd er dus weer een hele poos niets.

Maar als hij het label Asperger krijgt gaan er veel meer deuren open. De ib-er verwacht de komende jaren op school steeds meer problemen naarmate hij in hogere groepen komt. Dan is het natuurlijk prettig als hij al getest is. Maar, als er weer niets uit komt hebben we eigenlijk een jaar verloren.

Mijn zoon is inderdaad via een verwijzing van de huisarts terrech gekomen bij de kinderpsychiatrische instelling. De ib-er heeft een brief geschreven aan de huisarts met verzoek tot verwijzing.



Het klopt dat het meer is geweest dan alleen een gesprek. Wij hebben inderdaad ook thuis vragenformulieren ingevuld. Maar er zijn bv. geen formulieren naar school gegaan. Ik heb toen zelf aan de juf gevraagd of zij een verslag wilde maken zodat we dat mee konden nemen naar het gesprek. Ik was bang dat als dat er niet was alles weer vertraging op zou lopen.

Ze waren er ook blij mee want het was een fout van hun dat school geen vragenlijsten had gekregen.

We zijn toen gaan praten en zij wilden graag dat we duidelijk maakten waarom wij bij hun waren. Ze vonden niet dat er iets uit de vragenlijsten was gekomen wat rechtvaardigde dat we bij hun aangemeld waren. We hebben toen wel wat dingen verteld maar onze zoon zat daar gewoon bij.

Ik heb op een gegeven moment zelf aangegeven dat ik best verder wilde praten maar niet met onze zoon erbij. Het zijn toch meestal niet de meest positieve dingen die je dan vertelt en ik vond het niet goed voor hem om dat allemaal te horen.

De kinderpsychiater is toen met onze zoon weggegaan en we hebben verder gepraat met de psycholoog.

Zij hebben later overlegd en kwamen terug met de mededeling dat ze verder niets voor ons konden doen omdat ze geen psychiatrische problemen zagen. Wel mocht onze zoon als wij dat perse wilden en iq test afleggen bij hen omdat we zo lang op de wachtlijst gestaan hadden.

De ib-er heeft toen met hun contact gehad en uitgesproken dat ze dacht aan Asperger. Dat was ook voor het eerst dat wij daar van hoorden. Maar dat was voor haar dus wel de reden om aan te dringen op een verwijzing naar de kinderpsychiatrische instelling.

De reden dat ze het geen Asperger vinden is dat ze vinden dat hij zichzelf goed kan presenteren en over voldoende contactuele vaardigheden beschikt. Maar volgens de ib-er is dat dus sociaal wenselijk gedrag vertonen.



Ik denk zelf dat wij de vragenlijsten nu anders zouden invullen. Wij hebben zelf nooit gedacht aan iets als autisme. Wel aan hoogbegaafdheid. Dat is ook wat wij graag wilden weten. Is hij het nou wel of niet.

Nu ik dingen heb gelezen over Asperger herken ik dingen bij mijn zoon. Dingen, waarvan ik dacht dat hij een moeilijk, gecomliceerd kind was wat op een negatieve manier om aandacht vroeg. Met misschien niet genoeg uitdaging vanwege mogelijke hoogbegaafdheid.

Ook is het zo dat hij ondertussen weer wat ouder is geworden. Maar op bepaalde gebieden groeien zijn capaciteiten niet mee. En hoe ouder hij wordt, hoe meer dat opvalt.



Ik heb op de site gekeken van MEE en ik ga hun zeker morgen of dinsdag bellen.

[quote]xasi schreef op 19 april 2009 @ 18:32:



Verder is het onzin dat hij te jong is voor SOVA, er bestaan zeker wel special methodes voor jonge kinderen.



quote]



Xasi, kun je daar iets meer over vertellen? Wat voor methodes zijn dat dan en waar kun je dat doen? Wij wonen in midden/zuid Gelderland.