
De zorg in Nederland
maandag 9 maart 2020 om 19:44
Een collega van me was vandaag op karwei, zo'n 120 kilometer verderop, in de regio Rotterdam. Hij struikelde en kwam ten val en zijn arm moest het ontgelden. Ontzettende pijn in de pols en geen idee of het gebroken was, of zwaar gekneusd of anderszins. Maar hij verging van de pijn. Naar de eerste hulp van het plaatselijk ziekenhuis dus. Daar werd hij geweigerd, want hij had geen verwijsbrief van zijn huisarts. Dus heeft hij zijn huisarts gebeld, de situatie uitgelegd en men zou een verwijsbrief mailen. Maar tja. het was bijna 12 uur, dus de assistentes gingen met pauze. En die pauze duurde tot 13.00 uur. Meer dan een uur heeft mijn collega dus zijn pijn zitten verbijten op de eerste hulp tot die vermaledijde verwijsbrief eindelijk gemaild was. Eindelijk was die binnen en met de verwijsbrief in de mail op zijn telefoon ging hij naar radiologie voor de foto. Daar werd hem verteld dat hij de verwijsbrief uitgeprint bij zich moest hebben. Maar na veel vijven en zessen werd de foto dan uiteindelijk toch maar gemaakt. Zwaar gekneusd, gelukkig niet gebroken, scheurtje in het bot, was de uitkomst. Collega vroeg daarna of de pols ingetaped kon worden of dusdanig verbonden dat de pijn minder zou worden, maar.... tja... daar waren ze niet voor, dan moest hij bij zijn huisarts zijn. Collega vertelde nogmaals dat de huisarts 120 km verderop zat, maar dat maakte niet uit, hij werd niet verbonden, kreeg geen steunverband, niks. Een andere collega die samen met hem aanwezig was op dat karwei, heeft hem 120 km naar huis moeten rijden naar zijn eigen huisarts om verbonden te worden...
Mijn collega had alles bij zich: een ID, een pasje van zijn ziektekostenverzekering, bankpassen en contant geld, maar hij werd zo weggestuurd en op deze manier behandeld.
Nou heb ik het zelf gelukkig nooit meegemaakt, maar is dit normaal als je in een andere plaats in Nederland letsel oploopt, dat men je zo behandelt op de eerste hulp?
Mijn collega had alles bij zich: een ID, een pasje van zijn ziektekostenverzekering, bankpassen en contant geld, maar hij werd zo weggestuurd en op deze manier behandeld.
Nou heb ik het zelf gelukkig nooit meegemaakt, maar is dit normaal als je in een andere plaats in Nederland letsel oploopt, dat men je zo behandelt op de eerste hulp?
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!

dinsdag 10 maart 2020 om 11:41
Met een gebroken arm hoef je inderdaad niet per se met een ambulance vervoerd te worden, met een gebroken heup of been is dat wel wenselijk en vaak zelfs noodzakelijk.Taralina schreef: ↑10-03-2020 11:33Ik zou het heel raar vinden om 112 te bellen met een gebroken arm en er een ambulance voor te laten komen.
Vroeger gewoon zelf met een gebroken arm naar de SEH gelopen en geholpen.
Het zit inderdaad in mijn systeem dat je pas 112 belt wanneer een situatie echt levensbedreigend is.
Maar dit is blijkbaar aangepast zonder dat ik -en veel anderen met mij- dit wist.
Vind het heel raar dat dit niet wijdverbreid is duidelijk gemaakt via tv-spots etc., of ik moet onder een steen gelegen hebben.

dinsdag 10 maart 2020 om 11:44
Van de site van rijksoverheid:
Wanneer kan ik alarmnummer 112 bellen?
U belt het alarmnummer 112 voor spoedeisende hulp. Bijvoorbeeld als u of iemand anders dringend medische hulp nodig heeft. Bij brand. Of als u getuige bent van een misdrijf. Bijvoorbeeld mishandeling of inbraak.
Dringend medische hulp nodig hebben.
Aan jou dus om in te schatten of 112 dus of het dringend is. Als je het niet weet kun je ook altijd een huisarts, HAP of 112 bellen voor advies. Zij vertellen dan wel wat je moet doen en laten zonodig die ambulance komen. Een pols of die duidelijk gebroken is, daar moet je niet mee gaan rondlopen. Je hebt dan kans dat de schade groter wordt.
Standaard EHBO.
Wanneer kan ik alarmnummer 112 bellen?
U belt het alarmnummer 112 voor spoedeisende hulp. Bijvoorbeeld als u of iemand anders dringend medische hulp nodig heeft. Bij brand. Of als u getuige bent van een misdrijf. Bijvoorbeeld mishandeling of inbraak.
Dringend medische hulp nodig hebben.
Aan jou dus om in te schatten of 112 dus of het dringend is. Als je het niet weet kun je ook altijd een huisarts, HAP of 112 bellen voor advies. Zij vertellen dan wel wat je moet doen en laten zonodig die ambulance komen. Een pols of die duidelijk gebroken is, daar moet je niet mee gaan rondlopen. Je hebt dan kans dat de schade groter wordt.
Standaard EHBO.
dinsdag 10 maart 2020 om 11:55
Van mijn wijkagent mogen we gewoon 112 bellen als er iets is.
We hebben ook wel eens 's avonds melding gemaakt via het reguliere politienummer.
On 23:05 uur ging de deurbel. Wijkagent xijn dienst was net begonnen en hij wilde weten wat er loos was.
De volgende dag kon ik om 9:00 uur het proces-verbaal ophalen. "Daar betaal je toch belasting voor" was zijn opmerking.
Zo kan het ook.
We hebben ook wel eens 's avonds melding gemaakt via het reguliere politienummer.
On 23:05 uur ging de deurbel. Wijkagent xijn dienst was net begonnen en hij wilde weten wat er loos was.
De volgende dag kon ik om 9:00 uur het proces-verbaal ophalen. "Daar betaal je toch belasting voor" was zijn opmerking.
Zo kan het ook.

Betty White: "Once you go blackberry... Hmmmmmhmmmm"

dinsdag 10 maart 2020 om 11:58
Het lastige is dat je het vaak niet aan de zelfbeoordeling kan overlaten. Je moet het overlaten aan het gevoel wat iemand heeft bij de situatie. Als je denkt dat je acute hulp ter plaatse nodig hebt dan moet de 112 bellen. Als je minder acute hulp nodig hebt dan bel je een huisarts.
Wel grappig eigenlijk dat je binnen die afweging dus 112 belt of de huisarts maar niet het ziekenhuis. Terwijl mensen dus wel nog steeds geneigd zijn om met een tussenvariant (geen acute hulp maar wel iets ernstigs) rechtstreeks naar het ziekenhuis te rijden.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:02
Die neiging heb ik dus niet. Ik heb de neiging ervan uit te gaan dat ik voor het ziekenhuis altijd een verwijzing nodig heb en je daar gewoon niet zomaar even binnenstapt. Bij de huisarts kan dat wel.-Shifty- schreef: ↑10-03-2020 11:58Het lastige is dat je het vaak niet aan de zelfbeoordeling kan overlaten. Je moet het overlaten aan het gevoel wat iemand heeft bij de situatie. Als je denkt dat je acute hulp ter plaatse nodig hebt dan moet de 112 bellen. Als je minder acute hulp nodig hebt dan bel je een huisarts.
Wel grappig eigenlijk dat je binnen die afweging dus 112 belt of de huisarts maar niet het ziekenhuis. Terwijl mensen dus wel nog steeds geneigd zijn om met een tussenvariant (geen acute hulp maar wel iets ernstigs) rechtstreeks naar het ziekenhuis te rijden.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:04
Kennelijk wel, want zo ging dat vroeger en dat werd te duur.Astromeria schreef: ↑10-03-2020 10:16Dat snap ik helemaal en met dat systeem is op zich niets mis. Ik heb ook wel eens op mijn vakantieadres de plaatselijke huisarts moeten bellen. Als die dan zegt, je kunt om half twee vanmiddag terecht, dan is dat prima. Maar als je in een vreemde stad loopt en een ongeluk krijgt, is het in mijn ogen onzin dat je (zoals in dit geval) met een mogelijk gebroken arm eerst een huisarts moet gaan zoeken die toevallig op dat moment spreekuur heeft en waar je terecht kunt. Dat is bureaucratie om de bureaucratie. In zo'n geval moet je gewoon naar de SEH kunnen gaan. Op alle ziektegevallen en ongevallen die er zijn, zal dat heus niet zo'n groot percentage zijn. En uitzonderingen bevestigen de regel.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:06
Hier zit de huisartsenpost bij de SEH in, dus dat scheelt enorm. Overdag eigen huisarts, na 17 uur sowieso het spoednummer van het ziekenhuis bellen.
Maar als je daar dan binnenstapt op eigen initiatief word je sowieso eerst door een huisarts of verpleegkundige gezien, voor je richting de SEH gaat (uitzonderingen daargelaten uiteraard, er is natuurlijk ook triage aan de balie).

dinsdag 10 maart 2020 om 12:06
Toevallig afgelopen week in Team Spoedeisende Hulp op RTL. Een jongen met een heel oppervlakkig wondje die zonder verwijzing op de SEH komt en waar alleen maar een pleistertje geplakt hoeft te worden. Daar is de ziekenhuiszorg gewoon veel te duur voor en dat had de huisarts prima zelf af kunnen handelen. Zelfs als het gehecht had moeten worden had de huisarts dat nog gekund.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:07
Hier geen ziekenhuis in de gemeente en dus rouleren de praktijken onderling.Tiana_76 schreef: ↑10-03-2020 12:06Hier zit de huisartsenpost bij de SEH in, dus dat scheelt enorm. Overdag eigen huisarts, na 17 uur sowieso het spoednummer van het ziekenhuis bellen.
Maar als je daar dan binnenstapt op eigen initiatief word je sowieso eerst door een huisarts of verpleegkundige gezien, voor je richting de SEH gaat (uitzonderingen daargelaten uiteraard, er is natuurlijk ook triage aan de balie).

dinsdag 10 maart 2020 om 12:07
Precies.lise1985 schreef: ↑10-03-2020 12:06Toevallig afgelopen week in Team Spoedeisende Hulp op RTL. Een jongen met een heel oppervlakkig wondje die zonder verwijzing op de SEH komt en waar alleen maar een pleistertje geplakt hoeft te worden. Daar is de ziekenhuiszorg gewoon veel te duur voor en dat had de huisarts prima zelf af kunnen handelen. Zelfs als het gehecht had moeten worden had de huisarts dat nog gekund.
Ik had een tijd terug een nare wond (gevallen, het bloedde als een rund), heeft de huisarts keurig gehecht. En stukken sneller dan wanneer ik in het ziekenhuis op mijn beurt had moeten wachten. Prima geregeld.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:10
Aannemende dat de dichtstbijzijnde huisarts niet altijd aanwezig is maar ook visites rijdt e.d., zou het dus alleen gaan om de verwijsbrief die je dan van de assistente meekrijgt. Of zoals in dit geval, werd de verwijsbrief zonder de patiënt gezien te hebben, gemaild door de assistente van de eigen huisarts. Het gaat dus (blijkbaar) alleen om het papiertje. Dan zou je eventueel tegen de patiënt kunnen zeggen dat hij er wel voor moet zorgen dat de huisarts nog even een verwijzing mailt om het dossier compleet te maken, omdat anders de verzekering niets vergoedt (of hoe het ook precies werkt). Probleem opgelost.-Shifty- schreef: ↑10-03-2020 11:30Je hoeft geen rondje te gaan bellen waar je terecht kan. Je belt de dichtstbijzijnde huisarts of je loopt er binnen en je wordt verder geholpen. Daar zijn ze voor. En dan word je dus sneller geholpen dan dat je onaangekondigd een ziekenhuis opzoekt dat dus ongetwijfeld ook verder weg is dan de dichtstbijzijnde huisarts.
Een ziekenhuis is groot en regionaal en bureaucratisch. En daarom doe je er juist goed aan om een kleinschalige dichtbij zijnde huisarts op te zoeken. Als je die stap over slaat ga je dus verder reizen om buiten de juiste procedures om, zonder voorinformatie en inventarisatie, een groot log bureaucratisch zorgbedrijf binnen te stappen.
Een ziekenhuis is daar niet op ingericht omdat huisartsen daar wel op zijn ingericht. Dat is de keuze van ons zorgstelsel. Dat is geen bureaucratie om de bureaucratie. Dat zou alleen wel wat beter gecommuniceerd mogen worden.
Nogmaals, ik vind de zorg in Nederland prima en ik vind het systeem op zich niet slecht, maar het systeem moet niet belangrijker worden dan de patiënt. Ik pleit er ook niet voor dat iedereen die niet thuis is, maar met ieder wissewasje naar het ziekenhuis moet kunnen komen. Maar als je een ongeluk krijgt in een vreemde stad, veel pijn hebt en mogelijk iets gebroken hebt, dan mag dat wel de uitzondering op de regel zijn.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:12
En daarom word je meestal ook wel geholpen, al mag je dus ook geweigerd worden.Astromeria schreef: ↑10-03-2020 12:10Aannemende dat de dichtstbijzijnde huisarts niet altijd aanwezig is maar ook visites rijdt e.d., zou het dus alleen gaan om de verwijsbrief die je dan van de assistente meekrijgt. Of zoals in dit geval, werd de verwijsbrief zonder de patiënt gezien te hebben, gemaild door de assistente van de eigen huisarts. Het gaat dus (blijkbaar) alleen om het papiertje. Dan zou je eventueel tegen de patiënt kunnen zeggen dat hij er wel voor moet zorgen dat de huisarts nog even een verwijzing mailt om het dossier compleet te maken, omdat anders de verzekering niets vergoedt (of hoe het ook precies werkt). Probleem opgelost.
Nogmaals, ik vind de zorg in Nederland prima en ik vind het systeem op zich niet slecht, maar het systeem moet niet belangrijker worden dan de patiënt. Ik pleit er ook niet voor dat iedereen die niet thuis is, maar met ieder wissewasje naar het ziekenhuis moet kunnen komen. Maar als je een ongeluk krijgt in een vreemde stad, veel pijn hebt en mogelijk iets gebroken hebt, dan mag dat wel de uitzondering op de regel zijn.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:19
Tsja ik had ook niet geweten dat het niet mocht, hoor. Ik heb het geluk dat ik weinig beroep hoef te doen op zorg dus hoe het allemaal precies werkt wist ik niet (ik ben nu weer bijgepraat

Natuurlijk was ik er wel van op de hoogte dat je niet zomaar naar het ziekenhuis kunt gaan maar eerst je huisarts of de HAP moet bellen (Die laatste zit bij ons in het ziekenhuis naast de ingang van de SEH dus dat is makkelijk), maar het was echt nooit bij me opgekomen dat je ook een willekeurige huisarts moest gaan consulteren als je in een stad 200 km van huis ten val kwam en mogelijk iets gebroken had.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:21
Een tussenoplossing is dan ook nog om even te overleggen met de triage-assistent van het ziekenhuis: kun je komen (en eventueel eerst door een huisarts worden gezien) of moet je eerst een verwijzing hebben?Astromeria schreef: ↑10-03-2020 12:19Tsja ik had ook niet geweten dat het niet mocht, hoor. Ik heb het geluk dat ik weinig beroep hoef te doen op zorg dus hoe het allemaal precies werkt wist ik niet (ik ben nu weer bijgepraat)
Natuurlijk was ik er wel van op de hoogte dat je niet zomaar naar het ziekenhuis kunt gaan maar eerst je huisarts of de HAP moet bellen (Die laatste zit bij ons in het ziekenhuis naast de ingang van de SEH dus dat is makkelijk), maar het was echt nooit bij me opgekomen dat je ook een willekeurige huisarts moest gaan consulteren als je in een stad 200 km van huis ten val kwam en mogelijk iets gebroken had.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:23
Astromeria schreef: ↑10-03-2020 12:10Aannemende dat de dichtstbijzijnde huisarts niet altijd aanwezig is maar ook visites rijdt e.d., zou het dus alleen gaan om de verwijsbrief die je dan van de assistente meekrijgt. Of zoals in dit geval, werd de verwijsbrief zonder de patiënt gezien te hebben, gemaild door de assistente van de eigen huisarts. Het gaat dus (blijkbaar) alleen om het papiertje. Dan zou je eventueel tegen de patiënt kunnen zeggen dat hij er wel voor moet zorgen dat de huisarts nog even een verwijzing mailt om het dossier compleet te maken, omdat anders de verzekering niets vergoedt (of hoe het ook precies werkt). Probleem opgelost.
Nogmaals, ik vind de zorg in Nederland prima en ik vind het systeem op zich niet slecht, maar het systeem moet niet belangrijker worden dan de patiënt. Ik pleit er ook niet voor dat iedereen die niet thuis is, maar met ieder wissewasje naar het ziekenhuis moet kunnen komen. Maar als je een ongeluk krijgt in een vreemde stad, veel pijn hebt en mogelijk iets gebroken hebt, dan mag dat wel de uitzondering op de regel zijn.
Dat baseer je op de achteraf bekende informatie dat het de moeite van een ziekenhuisbezoek waard was. Je weet vooraf zelf niet wat er aan de hand is; om dat te inventariseren is de huisarts de aangewezen persoon.
De huisarts had in andere gevallen ook kunnen concluderen dat een ziekenhuisbezoek helemaal niet nodig was of dat er juist sprake was van een acuut noodgeval.
Dat papiertje is een formaliteit, dat klopt. Maar dat heeft het ziekenhuis nodig om bijvoorbeeld aan te kunnen tonen dat ze de juiste protocollen gevolgd hebben en om betaald te krijgen voor de zorg die ze leveren. In feite doorbreken ze juist de bureaucratische procedures door dat papiertje achteraf via de telefoon/mail te regelen; wat formeel natuurlijk niet de bedoeling is. Heel formeel hadden ze moeten inventariseren of er sprake was van acute zorg; en aangezien dit niet het geval was hem weg moeten sturen naar de huisarts en hem een rekening moeten sturen.
Dus enerzijds is het systeem van een ziekenhuis bureaucratisch, maar anderzijds is hij alsnog behandelt ondanks dat hij op een verkeerde manier het proces is ingestapt. En dat hebben ze mogelijk gemaakt door een formeel proces te omzeilen.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:24
Ik voel me echt dom want ik weet niet eens wat een triage-assistent is


dinsdag 10 maart 2020 om 12:26
Astromeria schreef: ↑10-03-2020 12:19Tsja ik had ook niet geweten dat het niet mocht, hoor. Ik heb het geluk dat ik weinig beroep hoef te doen op zorg dus hoe het allemaal precies werkt wist ik niet (ik ben nu weer bijgepraat)
Natuurlijk was ik er wel van op de hoogte dat je niet zomaar naar het ziekenhuis kunt gaan maar eerst je huisarts of de HAP moet bellen (Die laatste zit bij ons in het ziekenhuis naast de ingang van de SEH dus dat is makkelijk), maar het was echt nooit bij me opgekomen dat je ook een willekeurige huisarts moest gaan consulteren als je in een stad 200 km van huis ten val kwam en mogelijk iets gebroken had.
Ik ben het wel helemaal met je eens dat dit ook helemaal niet duidelijk gecommuniceerd wordt. Er zijn ook genoeg mensen die gewoon denken dat wat ze hebben te ernstig is voor de huisarts maar niet ernstig genoeg is voor een ambulance en daarom zelf naar het ziekenhuis gaan. Ze denken daarmee de huisarts en de ambulance niet onnodig te belasten. En ondertussen worden ze in het ziekenhuis niet bepaald met open armen ontvangen ondanks hun goede bedoelingen.
dinsdag 10 maart 2020 om 12:32
liubi schreef: ↑09-03-2020 23:40De paracetamol-cuktuur is sowieso berucht bij Nederlandse remigranten, expats en andere buitenlandse bezoekers. "Neem maar paracetamol" is het algehele advies van de huisarts. De Nederlandse 1e lijns gezondheidszorg (en dat zien we nu ook bij corona" wordt door buitenlanders niks voor niks als de slechtste gezondheidszorg van alle ontwikkelde landen gezien.
Ben er zelf ook weer tegenaan gelopen bij remigratie naar NL. Ik had het kunnen weten.
Wel eens gehoord van bijvoorbeeld antibiotica resistentie? Of verslaving aan zware pijnstillers/slaapmiddelen?
Dat je in andere landen overal een pilletje voor krijgt is echt niet per se iets goeds. Ik vind het bijvoorbeeld zeer kwalijk dat artsen in het buitenland nog zoveel onnodige ab recepten uitschrijven, wetende dat er een groot probleem is met resistentie. Puur omdat hun patiënten een pil verwachten. Het veranderen van die cultuur begint toch echt daar en is echt heel erg nodig.
dinsdag 10 maart 2020 om 12:37
Duur pleistertje (eigen risico kwijt)lise1985 schreef: ↑10-03-2020 12:06Toevallig afgelopen week in Team Spoedeisende Hulp op RTL. Een jongen met een heel oppervlakkig wondje die zonder verwijzing op de SEH komt en waar alleen maar een pleistertje geplakt hoeft te worden. Daar is de ziekenhuiszorg gewoon veel te duur voor en dat had de huisarts prima zelf af kunnen handelen. Zelfs als het gehecht had moeten worden had de huisarts dat nog gekund.

dinsdag 10 maart 2020 om 12:38
Ik snap dat die mensen aan regels gebonden zijn hoor, net zoals ik begrijp dat het is ontstaan juist doordat mensen met simpele dingetjes naar de SEH komen. Maar dat maakt het niet minder bureaucratisch en log. Daar hoor je in de media regelmatig zorgmedewerkers over klagen, evenals huisartsen die vinden dat ze in het huidige systeem veel te veel op hun bord krijgen. Dus niet zo raar dat ook patiënten die ermee te maken krijgen, er vraagtekens bij plaatsen. Systemen kunnen ook worden aangepast en mensvriendelijker worden gemaakt.-Shifty- schreef: ↑10-03-2020 12:23Dat baseer je op de achteraf bekende informatie dat het de moeite van een ziekenhuisbezoek waard was. Je weet vooraf zelf niet wat er aan de hand is; om dat te inventariseren is de huisarts de aangewezen persoon.
De huisarts had in andere gevallen ook kunnen concluderen dat een ziekenhuisbezoek helemaal niet nodig was of dat er juist sprake was van een acuut noodgeval.
Dat papiertje is een formaliteit, dat klopt. Maar dat heeft het ziekenhuis nodig om bijvoorbeeld aan te kunnen tonen dat ze de juiste protocollen gevolgd hebben en om betaald te krijgen voor de zorg die ze leveren. In feite doorbreken ze juist de bureaucratische procedures door dat papiertje achteraf via de telefoon/mail te regelen; wat formeel natuurlijk niet de bedoeling is. Heel formeel hadden ze moeten inventariseren of er sprake was van acute zorg; en aangezien dit niet het geval was hem weg moeten sturen naar de huisarts en hem een rekening moeten sturen.
Dus enerzijds is het systeem van een ziekenhuis bureaucratisch, maar anderzijds is hij alsnog behandelt ondanks dat hij op een verkeerde manier het proces is ingestapt. En dat hebben ze mogelijk gemaakt door een formeel proces te omzeilen.

dinsdag 10 maart 2020 om 13:05
Niks doms aan hoor.Astromeria schreef: ↑10-03-2020 12:24Ik voel me echt dom want ik weet niet eens wat een triage-assistent is![]()

dinsdag 10 maart 2020 om 13:06
Daarom zijn er ook weer praktijkondersteuners, om zodoende de huisartsen weer wat meer te ontlasten.Astromeria schreef: ↑10-03-2020 12:38Ik snap dat die mensen aan regels gebonden zijn hoor, net zoals ik begrijp dat het is ontstaan juist doordat mensen met simpele dingetjes naar de SEH komen. Maar dat maakt het niet minder bureaucratisch en log. Daar hoor je in de media regelmatig zorgmedewerkers over klagen, evenals huisartsen die vinden dat ze in het huidige systeem veel te veel op hun bord krijgen. Dus niet zo raar dat ook patiënten die ermee te maken krijgen, er vraagtekens bij plaatsen. Systemen kunnen ook worden aangepast en mensvriendelijker worden gemaakt.

dinsdag 10 maart 2020 om 13:08
Ik ook niet, nooit van gehoord.Astromeria schreef: ↑10-03-2020 12:24Ik voel me echt dom want ik weet niet eens wat een triage-assistent is![]()
dinsdag 10 maart 2020 om 13:09
Ik heb me daar zo aan geërgerd. Wat een onzin om daar zelfs maar een arts voor te bezoeken. Pleister erop en verdergaan.lise1985 schreef: ↑10-03-2020 12:06Toevallig afgelopen week in Team Spoedeisende Hulp op RTL. Een jongen met een heel oppervlakkig wondje die zonder verwijzing op de SEH komt en waar alleen maar een pleistertje geplakt hoeft te worden. Daar is de ziekenhuiszorg gewoon veel te duur voor en dat had de huisarts prima zelf af kunnen handelen. Zelfs als het gehecht had moeten worden had de huisarts dat nog gekund.