Psyche
alle pijlers
Autisme wie ook? Deel 4
woensdag 1 augustus 2018 om 08:14
Deel 3
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
psyche/autisme-wie-ook-deel-3/list_messages/396434
Het wel en wee uit de levens van de viva-autisten deel 4. Nieuwkomers en nieuwsgerigen wees ook welkom.
World of Warcraft: Legion
maandag 9 maart 2020 om 23:06
Dominante en bazige mensen zijn inderdaad overal,hondenmens schreef: ↑08-03-2020 12:43@GreenLadyFern: Fijn dat je nu begeleiding krijgt om weer aan jezelf te werken en dat het werken met protocollen en schema's voor jou goed gaat. Ik vond de opdrachten die ik kreeg van hulpverleners best vermoeiend. Maar dat heb ik met bijna alles waar je huiswerk bij krijgt.
Allen: Ik heb ook veel moeite met dominante/bazige mensen. Maar ze zijn helaas overal. Mijn vertrouwen in mensen is ook laag geworden sinds ik gepest ben. Hoewel ik nu al jaren niet meer gepest wordt, wordt er soms nog wel misbruik van me gemaakt. In b.v. vriendschappen. Dat ik aan het lijntje gehouden wordt. Of de irritatie wordt door de ander uitgesproken alsof alles maar aan mij ligt. Dat ik altijd degene ben die het niet snapt en dat ze het al zo vaak hebben uitgelegd. Maar andersom heb ik ook dingen vaak uitgelegd die de ander niet kan/wil begrijpen. Dan begrijpen we elkaar gewoon niet en ligt het niet aan 1 persoon.
Zelf kan ik erg achterdochtig zijn en bepaalde mensen ook wantrouwen.
Heb vaak het gevoel dat er misbruik van mij word gemaakt.
Ben te vaak te goed van vertrouwen en ik kan me als een goedzak oid teveel opstellen, waardoor ik bepaalde signalen lijk af te geven.
Met als gevolg dat ik op sommige momenten personen kan aantrekken die niet bepaald goed voor me kunnen zijn.
dinsdag 10 maart 2020 om 18:12
Gisteren heb ik het gesprek met mijn ouders erbij gehad. Ik heb er geen spijt van maar ik heb wel dingen gehoord die ik echt niet wist en ook niet goed begrijp.
Blijkbaar gaan mijn ouders heel voorzichtig met mij om op het gebied van communicatie en houden zus en broers zich in als ze met mij praten. Dit is echt helemaal nieuw voor mij.
Ik zit nu de hele tijd te denken hoezo dat nodig is en wat ze dan achterwege laten. Heb er gisteren natuurlijk wel een beetje naar gevraagd, maar het werd op een gegeven moment een vrij complex gesprek met emoties (bij mijn moeder) en daarbij waren we in feite nog met de vragenlijst bezig en liep de afspraak ook bijna ten einde. Ouders moesten na het gesprek ook meteen naar huis, dus we konden ook niet even napraten.
Al met al was het dus een behoorlijk heftig gesprek en zit ik nog met veel vragen. Mijn ouders waren altijd de plek waar ik helemaal mezelf kon zijn en ook al zeggen zij steeds dat ik goed ben zoals ik ben etc., na gisteren denk ik nu dat dat blijkbaar toch niet goed is omdat ze zo voorzichtig denken te moeten zijn. Ik vraag me ook af of ik gisteren niet iets verkeerds heb gezegd over mijn broers en zus. Maar aan de andere kant mag ik toch ook wel reageren op wat ik hoorde en ik was het er niet mee eens. (Dit zijn mijn gedachten op dit moment, niemand heeft hierover iets gezegd.)
Ouders waren trouwens heel blij dat ik hulp heb gezocht. Hoewel mijn hulpvraag op het vlak van vermoeidheid ligt, lijkt het nou heel ergens anders om te gaan. Gelukkig is de psych er om alles voor mij (samen) te ontwarren en om te kijken of e.e.a. misschien samenhangt en hoe dan. Dit is ook precies de reden dat ik daar ben natuurlijk. Nu vind ik het allemaal erg ingewikkeld.
Wel blij dat het gesprek achter de rug is!
Blijkbaar gaan mijn ouders heel voorzichtig met mij om op het gebied van communicatie en houden zus en broers zich in als ze met mij praten. Dit is echt helemaal nieuw voor mij.
Ik zit nu de hele tijd te denken hoezo dat nodig is en wat ze dan achterwege laten. Heb er gisteren natuurlijk wel een beetje naar gevraagd, maar het werd op een gegeven moment een vrij complex gesprek met emoties (bij mijn moeder) en daarbij waren we in feite nog met de vragenlijst bezig en liep de afspraak ook bijna ten einde. Ouders moesten na het gesprek ook meteen naar huis, dus we konden ook niet even napraten.
Al met al was het dus een behoorlijk heftig gesprek en zit ik nog met veel vragen. Mijn ouders waren altijd de plek waar ik helemaal mezelf kon zijn en ook al zeggen zij steeds dat ik goed ben zoals ik ben etc., na gisteren denk ik nu dat dat blijkbaar toch niet goed is omdat ze zo voorzichtig denken te moeten zijn. Ik vraag me ook af of ik gisteren niet iets verkeerds heb gezegd over mijn broers en zus. Maar aan de andere kant mag ik toch ook wel reageren op wat ik hoorde en ik was het er niet mee eens. (Dit zijn mijn gedachten op dit moment, niemand heeft hierover iets gezegd.)
Ouders waren trouwens heel blij dat ik hulp heb gezocht. Hoewel mijn hulpvraag op het vlak van vermoeidheid ligt, lijkt het nou heel ergens anders om te gaan. Gelukkig is de psych er om alles voor mij (samen) te ontwarren en om te kijken of e.e.a. misschien samenhangt en hoe dan. Dit is ook precies de reden dat ik daar ben natuurlijk. Nu vind ik het allemaal erg ingewikkeld.
Wel blij dat het gesprek achter de rug is!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 10 maart 2020 om 18:17
Ai Diva wat vervelend dat je nu met vragen zit. Hebben je ouders ook verteld waarom ze dit doen? Zo niet, zou je dan eventueel met ze kunnen bellen om het na te bespreken?
Dat ze voorzichtiger zijn in de communicatie wil niet zeggen dat ze dan niet oprecht zijn. Ik comminuceerde als manager met de ene persoon ook anders dan met de andere. Één medewerker was bijvoorbeeld ontzettend onzeker, waardoor ik ook anders/voorzichtiger communiceerde omdat ik daar rekening mee hield, terwijl ik tegen een ander kon roepen: ruim je troep eens op!
En daar vond ik niks negatiefs van en ik was er altijd oprecht in.
Zou het zoiets kunnen zijn?
Dat ze voorzichtiger zijn in de communicatie wil niet zeggen dat ze dan niet oprecht zijn. Ik comminuceerde als manager met de ene persoon ook anders dan met de andere. Één medewerker was bijvoorbeeld ontzettend onzeker, waardoor ik ook anders/voorzichtiger communiceerde omdat ik daar rekening mee hield, terwijl ik tegen een ander kon roepen: ruim je troep eens op!
En daar vond ik niks negatiefs van en ik was er altijd oprecht in.
Zou het zoiets kunnen zijn?
dinsdag 10 maart 2020 om 20:32
@ Green: ja zoiets is het waarschijnlijk ook wel. M'n ouders hebben het wel een beetje uitgelegd waar het hem in zit. Mijn vragen gaan eigenlijk vooral over het inhouden van met name mijn zus. Volgens mijn ouders houdt zij zich echt heel erg in naar mij toe, terwijl ik vind dat dit nog wel veel meer mag. Ik vraag me echt af wat ze dan allemaal niet zegt.
Zus heeft blijkbaar ook tegen mijn ouders gezegd dat ik eens met iemand moest gaan praten... Dan denk ik dus: o dus het ligt weer allemaal aan mij. Zij mag ook wel eens naar haar zelf kijken. Ze komt altijd heel betweterig en hoog van de toren blazend over. Dat botst heel erg met mij. We verschillen 180 graden en dat geeft niet, maar ze moet zich altijd beter voelen vanwege haar beroep, stad waar ze woont en dingen die ze doet. Althans, zo komt het op mij (en ook op mijn man trouwens) over.
Verder speelt er nog een gevoel van er (nu zelfs binnen het gezin) niet bij horen en dat triggert veel oud zeer bij mij. Ik ben op de middelbare school veel gepest (buitengesloten) en de pijn van toen wordt nu door zus en andere gezinsleden door bepaalde opmerkingen in bepaalde situaties weer getriggerd. Vaak zeg ik niks (net als toen), maar soms ga ik er tegenin en dat is niet altijd even genuanceerd en in die gevallen houdt zij zich waarschijnlijk in. Ik vind dat het voor een deel bij mij ligt, maar dat zij (en anderen) ook naar hun aandeel mogen kijken, want nu lijkt het alsof alles door mij komt.
Zus heeft blijkbaar ook tegen mijn ouders gezegd dat ik eens met iemand moest gaan praten... Dan denk ik dus: o dus het ligt weer allemaal aan mij. Zij mag ook wel eens naar haar zelf kijken. Ze komt altijd heel betweterig en hoog van de toren blazend over. Dat botst heel erg met mij. We verschillen 180 graden en dat geeft niet, maar ze moet zich altijd beter voelen vanwege haar beroep, stad waar ze woont en dingen die ze doet. Althans, zo komt het op mij (en ook op mijn man trouwens) over.
Verder speelt er nog een gevoel van er (nu zelfs binnen het gezin) niet bij horen en dat triggert veel oud zeer bij mij. Ik ben op de middelbare school veel gepest (buitengesloten) en de pijn van toen wordt nu door zus en andere gezinsleden door bepaalde opmerkingen in bepaalde situaties weer getriggerd. Vaak zeg ik niks (net als toen), maar soms ga ik er tegenin en dat is niet altijd even genuanceerd en in die gevallen houdt zij zich waarschijnlijk in. Ik vind dat het voor een deel bij mij ligt, maar dat zij (en anderen) ook naar hun aandeel mogen kijken, want nu lijkt het alsof alles door mij komt.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 10 maart 2020 om 22:40
Momenteel nogal weer in de 'pieker-modus'; of beter gezegd 'rumineer-modus'.
Voel me over bepaalde situaties uit het verleden nogal naar.
Vooral dat ik mensen in mijn leven heb aangetrokken die mij geen goed hebben gedaan, mij emotioneel veel problemen hebben bezorgd en waar ik uiteindelijk ook mee gebroken heb (ondermeer door scheefgroei, conflicten etc)..
Door onder andere mijn ASS heb ik deze mensen niet goed ingeschat en ze te dichtbij laten komen.
Hier heb ik ook een zekere naiviteit in gehad.
Ben te makkelijk 'vriendschappen' met dit soort mensen aangegaan.
Vraag me vaak af waarom ik het zo ver heb laten komen.
Stel mezelf continu vragen waarvan ik niet weet waar ik het moet zoeken.
Kan er op bepaalde momenten echt wanhopig van worden.
Voel me over bepaalde situaties uit het verleden nogal naar.
Vooral dat ik mensen in mijn leven heb aangetrokken die mij geen goed hebben gedaan, mij emotioneel veel problemen hebben bezorgd en waar ik uiteindelijk ook mee gebroken heb (ondermeer door scheefgroei, conflicten etc)..
Door onder andere mijn ASS heb ik deze mensen niet goed ingeschat en ze te dichtbij laten komen.
Hier heb ik ook een zekere naiviteit in gehad.
Ben te makkelijk 'vriendschappen' met dit soort mensen aangegaan.
Vraag me vaak af waarom ik het zo ver heb laten komen.
Stel mezelf continu vragen waarvan ik niet weet waar ik het moet zoeken.
Kan er op bepaalde momenten echt wanhopig van worden.
woensdag 11 maart 2020 om 14:00
woensdag 11 maart 2020 om 15:57
Oei, ik zie dat je op anoniem gegaan bent. Hopelijk lees je hier nog even.
Ik merkte dat je de laatste tijd veel postte, veel met dezelfde vragen. Kun je daar nog ergens anders mee terecht? Heb je bijvoorbeeld nog een behandelaar of begeleider die samen met jou kan uitzoeken waar het fout is gegaan, alles een plekje kunnen geven?
Ik hoop echt dat je dit nog leest, want ik maakte me al een beetje zorgen en nu je op anoniem gegaan bent al helemaal
Weet in ieder geval dat ik je berichtjes lees, en met je meevoel, ik weet alleen niet goed wat ik moet zeggen of hoe ik verder kan helpen. Ik hoop dat het goed gaat, en als dat niet zo is, dat je hulp zoekt
Ik merkte dat je de laatste tijd veel postte, veel met dezelfde vragen. Kun je daar nog ergens anders mee terecht? Heb je bijvoorbeeld nog een behandelaar of begeleider die samen met jou kan uitzoeken waar het fout is gegaan, alles een plekje kunnen geven?
Ik hoop echt dat je dit nog leest, want ik maakte me al een beetje zorgen en nu je op anoniem gegaan bent al helemaal
Weet in ieder geval dat ik je berichtjes lees, en met je meevoel, ik weet alleen niet goed wat ik moet zeggen of hoe ik verder kan helpen. Ik hoop dat het goed gaat, en als dat niet zo is, dat je hulp zoekt
donderdag 12 maart 2020 om 21:51
Ik zit in het meest besmette gebied. Ga volgende week lekker in een vakantiehuisje de natuur in.
Tot nu toe was ik er heel nuchter onder maar nu kan ik ineens geen boodschappen meer bestellen, alle tijden zitten vol. Collega van man besmet, familie besmet, supermarkten verkopen heeeeel veel nu.
Ik baal nogal want ik trek de supermarkt niet echt, dus heb nu online bij een notenshop veel besteld en ga morgen rond 9u s avonds met mijn man nog wat inslaan voor het geval dat. (Kattenvoer voornamelijk). Hoop dat het dan rustig is.
Mijn hoofd zit nu vooral vol met wat ik allemaal kan koken met wat ik in huis heb vokr het geval noord brabant op slot gaat.
Ben niet in paniek ofzo, vind het vooral heel irritant dat ik niet meer op de supermarkt kan rekenen qua bezorging/afhalen en wat ze op voorraad hebben. Haalt me uit mn ritme. De onzekerheid van de maatschappelijke gevolgen dan. Niet of ik ziek word ofzo.
Ben er een beetje chagerijnig van en kon me vanavond ook nergens anders op concentreren dan #quarantainekoken om het zo maar te noemen.
Dus duik nu maar mn bed in want dit heeft geen nut.
Tot nu toe was ik er heel nuchter onder maar nu kan ik ineens geen boodschappen meer bestellen, alle tijden zitten vol. Collega van man besmet, familie besmet, supermarkten verkopen heeeeel veel nu.
Ik baal nogal want ik trek de supermarkt niet echt, dus heb nu online bij een notenshop veel besteld en ga morgen rond 9u s avonds met mijn man nog wat inslaan voor het geval dat. (Kattenvoer voornamelijk). Hoop dat het dan rustig is.
Mijn hoofd zit nu vooral vol met wat ik allemaal kan koken met wat ik in huis heb vokr het geval noord brabant op slot gaat.
Ben niet in paniek ofzo, vind het vooral heel irritant dat ik niet meer op de supermarkt kan rekenen qua bezorging/afhalen en wat ze op voorraad hebben. Haalt me uit mn ritme. De onzekerheid van de maatschappelijke gevolgen dan. Niet of ik ziek word ofzo.
Ben er een beetje chagerijnig van en kon me vanavond ook nergens anders op concentreren dan #quarantainekoken om het zo maar te noemen.
Dus duik nu maar mn bed in want dit heeft geen nut.
donderdag 12 maart 2020 om 21:55
Hier ook een brabander.
Tja, ik vind het heel wisselend. Al moet ik wel zeggen, ik word een beetje kriegel van al die berichten op social media, en op tv. Als er echte ontwikkelingen zijn hoor ik het vanzelf wel.
Heb begin van de avond nog even wat nieuws gekeken, en daarna de radio aangezet en verder gegaan met painten.
Ik werk in de thuiszorg en tot op heden gaat het werk gewoon door. Vind het ook wel fijn om te werken. Hier in de omgeving is het virus wel actief, hier in mijn woonplaats (nog) niet. Maar ik ga van het weekend toch voorzichtig wat grotere boodschappen halen, voedsel wat lang houdbaar is. Je kan het maar in huis hebben en je weet het maar nooit. Ik woon in een appartementencomplex met een gedeelte waar ouderen wonen, dus ik wil wel enigszins voorbereid zijn.
En verder probeer ik gewoon lekker mijn ding te doen.
Tja, ik vind het heel wisselend. Al moet ik wel zeggen, ik word een beetje kriegel van al die berichten op social media, en op tv. Als er echte ontwikkelingen zijn hoor ik het vanzelf wel.
Heb begin van de avond nog even wat nieuws gekeken, en daarna de radio aangezet en verder gegaan met painten.
Ik werk in de thuiszorg en tot op heden gaat het werk gewoon door. Vind het ook wel fijn om te werken. Hier in de omgeving is het virus wel actief, hier in mijn woonplaats (nog) niet. Maar ik ga van het weekend toch voorzichtig wat grotere boodschappen halen, voedsel wat lang houdbaar is. Je kan het maar in huis hebben en je weet het maar nooit. Ik woon in een appartementencomplex met een gedeelte waar ouderen wonen, dus ik wil wel enigszins voorbereid zijn.
En verder probeer ik gewoon lekker mijn ding te doen.
vrijdag 13 maart 2020 om 05:07
Als je gezond bent doet het niet veel meer dan grieperig voelen naar het schijnt. Mensen die sterven zijn meestal al ziek, verzwakt of oud.
Ik neem nu chemo pillen, en naar het schijnt is dat risico verminderd immuunsysteem. Maar voorlopig ben ik nog niet extra ziek geweest. Na school ben ik eigenlijk nooit veel ziek geweest. Maar misschien is dit gewoon omdat ik niet zo veel mensen zie. Hoewel mijn zus werkt in ziekenhuis en haar zie ik wel. Maar ik ben niet echt bang om dood te gaan( integendeel zo als wel bekend hier), wel dat het een trage pijnlijke dood word waarschijnlijk daar ben ik bang van.
Ik neem nu chemo pillen, en naar het schijnt is dat risico verminderd immuunsysteem. Maar voorlopig ben ik nog niet extra ziek geweest. Na school ben ik eigenlijk nooit veel ziek geweest. Maar misschien is dit gewoon omdat ik niet zo veel mensen zie. Hoewel mijn zus werkt in ziekenhuis en haar zie ik wel. Maar ik ben niet echt bang om dood te gaan( integendeel zo als wel bekend hier), wel dat het een trage pijnlijke dood word waarschijnlijk daar ben ik bang van.
vrijdag 13 maart 2020 om 09:11
Wij zijn verzocht thuis te werken. Maar daar heb ik de faciliteiten niet voor, dus ik zit heerlijk rustig op kantoor.
Man mag niet eens op kantoor komen, dus die zit thuis. En ik zie het echt niet zitten om de hele tijd op elkaars lip te moeten zitten, dus blij toe dat ik nog gewoon naar kantoor mag.
Verder vind ik vooral de onzekerheid vervelend. Het leven is al zo onvoorspelbaar. Ik wil gewoon m'n routine en voorspelbaarheid...
Het kost mij te veel energie, wat nou niet bepaald bevorderlijk is voor mijn toch al erge vermoeidheid.
Man mag niet eens op kantoor komen, dus die zit thuis. En ik zie het echt niet zitten om de hele tijd op elkaars lip te moeten zitten, dus blij toe dat ik nog gewoon naar kantoor mag.
Verder vind ik vooral de onzekerheid vervelend. Het leven is al zo onvoorspelbaar. Ik wil gewoon m'n routine en voorspelbaarheid...
Het kost mij te veel energie, wat nou niet bepaald bevorderlijk is voor mijn toch al erge vermoeidheid.
vrijdag 13 maart 2020 om 13:08
Ook eens met je laatste stukje Biebeltje.
Ik heb mezelf voorgenomen om alleen af te gaan op de communicatie vanuit mijn werk, en ik kijk 's avonds 1 keer het nieuws. Verder zet ik vooral muziek op, of kijk ik een tv serie of film. Als ik de hele dag door dat nieuws aan moet horen word ik gek.
Gisterenavond waren er ook ineens extra nieuwsuitzendingen etc.
Ik heb mezelf voorgenomen om alleen af te gaan op de communicatie vanuit mijn werk, en ik kijk 's avonds 1 keer het nieuws. Verder zet ik vooral muziek op, of kijk ik een tv serie of film. Als ik de hele dag door dat nieuws aan moet horen word ik gek.
Gisterenavond waren er ook ineens extra nieuwsuitzendingen etc.
vrijdag 13 maart 2020 om 13:31
Ik vind het ook heel erg moeilijk. Precies wat Biebeltje in het laatste stukje zegt. En de mensen met wie ik mijn angst probeer te delen, proberen ook alleen gerust te stellen door te benadrukken dat de kans dat je erg ziek wordt niet zo groot is... Nee dat weet ik ook wel, kan mij het bommen als ik me fysiek niet zo lekker voel, ik wil me psychisch goed voelen en dat lukt niet als ik niet weet wat er allemaal wel en niet gesloten gaat worden en voor hoe lang, en of ik moet hamsteren of niet, en wat dan, en of ik dan niet te weinig heb of te veel wat allemaal over de datum gaat, en wat dan als mijn vriezer kapot gaat, en verwachten mijn ouders dat ik steeds bij hen op visite moet komen nu we allerdrie niet werken, ik durf geen nee te zeggen als ze dat vragen want ze zijn zo lief, maar hoe krijg ik dan gedaan wat er allemaal moet gebeuren in huis en aaaaaarggggghh...redbulletje schreef: ↑12-03-2020 21:30Hoe dealen jullie met de corona-ontwikkelingen?
Ik kan alleen maar daar mee bezig zijn, heb in mijn hoofd geen ruimte om een ontspannende serie te kijken bijv. Heb meer pammetjes nodig dan anders.
Ya no puede caminar
vrijdag 13 maart 2020 om 14:42
^^ Helemaal dat ja!
Mijn psycholoog heeft dat een keer mooi uitgelegd.
Dat de gemiddelde NT'er rechtlijnig en stap voor stap denkt. Terwijl ik (in ieder geval) in een soort boomstructuur denk die steeds verder vertakt met steeds meer mogelijke scenario's en uitkomsten. Super vermoeiend!
Zeker omdat je nog geen idee hebt welke vertakking het uiteindelijk gaat worden. Maar hé, dan hebben we al die andere scenario's ook maar vast klaar staan
Mijn psycholoog heeft dat een keer mooi uitgelegd.
Dat de gemiddelde NT'er rechtlijnig en stap voor stap denkt. Terwijl ik (in ieder geval) in een soort boomstructuur denk die steeds verder vertakt met steeds meer mogelijke scenario's en uitkomsten. Super vermoeiend!
Zeker omdat je nog geen idee hebt welke vertakking het uiteindelijk gaat worden. Maar hé, dan hebben we al die andere scenario's ook maar vast klaar staan
vrijdag 13 maart 2020 om 14:47
Herkenbaar biebeltje. Zoveel mensen zeggen 'ik zie wel hoe het loopt'.
Wat ze bedoelen, is dat ze juist niet zien hoe het loopt van tevoren, niet vooruit kijken. Ik moet juist voor me zien hoe iets loopt voordat het gebeurt. En inderdaad, met al die mogelijke scenario's nu is dat behoorlijk vermoeiend.
Soms lijkt het net alsof ik een computer ben die alles wat gebeurt (ook hele kleine dingen) als nieuwe variabele neemt en vervolgens opnieuw alle gevolgen op de rest van mijn leven moet gaan uitrekenen. Daarom hou ik niet van onverwachte of onbekende dingen. Veel mensen snappen volgens mij niet het 'waarom' daarachter.
Wat ze bedoelen, is dat ze juist niet zien hoe het loopt van tevoren, niet vooruit kijken. Ik moet juist voor me zien hoe iets loopt voordat het gebeurt. En inderdaad, met al die mogelijke scenario's nu is dat behoorlijk vermoeiend.
Soms lijkt het net alsof ik een computer ben die alles wat gebeurt (ook hele kleine dingen) als nieuwe variabele neemt en vervolgens opnieuw alle gevolgen op de rest van mijn leven moet gaan uitrekenen. Daarom hou ik niet van onverwachte of onbekende dingen. Veel mensen snappen volgens mij niet het 'waarom' daarachter.
vrijdag 13 maart 2020 om 14:49
Oh dat vind ik een goede uitleg Biebeltje en GreenLadyFern!
Ik probeerde laatst deze: het werkt bij mij alsof ik een tv-programma probeer te kijken (= dagelijks leven leiden), maar mijn afstandsbediening is hypergevoelig (= autisme). Dus door het kleinste contact met de bediening (= prikkels) komt de zender waar je naar zit te kijken op mierenvoetbal te staan (= chaos) die het programma wat je wil volgen onderbreekt (= falend dagelijks leven).
Wist diegene aan wie ik het probeerde uit te leggen niet wat mierenvoetbal was...
Ik probeerde laatst deze: het werkt bij mij alsof ik een tv-programma probeer te kijken (= dagelijks leven leiden), maar mijn afstandsbediening is hypergevoelig (= autisme). Dus door het kleinste contact met de bediening (= prikkels) komt de zender waar je naar zit te kijken op mierenvoetbal te staan (= chaos) die het programma wat je wil volgen onderbreekt (= falend dagelijks leven).
Wist diegene aan wie ik het probeerde uit te leggen niet wat mierenvoetbal was...
Ya no puede caminar
vrijdag 13 maart 2020 om 15:09
Daar heb ik ook last van.Biebeltje schreef: ↑13-03-2020 14:42^^ Helemaal dat ja!
Mijn psycholoog heeft dat een keer mooi uitgelegd.
Dat de gemiddelde NT'er rechtlijnig en stap voor stap denkt. Terwijl ik (in ieder geval) in een soort boomstructuur denk die steeds verder vertakt met steeds meer mogelijke scenario's en uitkomsten. Super vermoeiend!
Zeker omdat je nog geen idee hebt welke vertakking het uiteindelijk gaat worden. Maar hé, dan hebben we al die andere scenario's ook maar vast klaar staan
vrijdag 13 maart 2020 om 15:39
Ik woon in Zeeland en in mijn deel van de provincie zijn nog geen besmettingen. Wel zijn er veel lege schappen in de supermarkten. Voornamelijk de pasta's zijn en soepen zijn (bijna) op. Maar volgens de berichten is dat hamsteren (nog) niet nodig en gaat de bevoorrading gewoon door. Zit wel te denken dat áls de winkels sluiten voor hoe lang je dan voorraad moet kopen. Overigens heb ik meer angst om straks te weinig eten te hebben dan om Corona te krijgen. Als ik niet genoeg eet ga ik trillen en zweten.
vrijdag 13 maart 2020 om 18:57
Wat ik hoorde in de Jumbo wordt morgen (het brood) gewoon weer aangevuld. De zakken pasta stonden nog in de (geopende) dozen voor de diepvries, geen tijd om de vakken bij te vullen. Voorraad was niet aan te slepen, zo bizar!
Dat het brood op was, ok, dat is wel vaker zo eind van de dag. Maar ook de afbakbroodjes waren nagenoeg op!
Ik heb mijn spullen gelukkig wel zo goed en kwaad als het kon bij elkaar weten te sprokkelen. Misschien niet dezelfde merken als anders, maar goed genoeg...
Dat het brood op was, ok, dat is wel vaker zo eind van de dag. Maar ook de afbakbroodjes waren nagenoeg op!
Ik heb mijn spullen gelukkig wel zo goed en kwaad als het kon bij elkaar weten te sprokkelen. Misschien niet dezelfde merken als anders, maar goed genoeg...
vrijdag 13 maart 2020 om 19:32
Hallo allemaal,
Ik word als het goed is binnenkort getest op ASS. Ik vind het wel spannend omdat ik echt al jaren klachten heb zoals depressies, angststoornis. Ik ben nu 31 en als ik ASS blijk te hebben dan vallen er denk ik wel wat puzzelstukjes in elkaar. Ik sta nu nog op een wachtlijst, zijn er mensen die mij kunnen vertellen hoe zo’n test in zijn werk gaat? De ‘symptomen’ die ik heb zijn onder andere extreme prikkelgevoeligheid, het gevoel ‘anders’ te zijn dan andere mensen en laag zelfbeeld. Ik ga dit topic in ieder geval volgen.
Ik word als het goed is binnenkort getest op ASS. Ik vind het wel spannend omdat ik echt al jaren klachten heb zoals depressies, angststoornis. Ik ben nu 31 en als ik ASS blijk te hebben dan vallen er denk ik wel wat puzzelstukjes in elkaar. Ik sta nu nog op een wachtlijst, zijn er mensen die mij kunnen vertellen hoe zo’n test in zijn werk gaat? De ‘symptomen’ die ik heb zijn onder andere extreme prikkelgevoeligheid, het gevoel ‘anders’ te zijn dan andere mensen en laag zelfbeeld. Ik ga dit topic in ieder geval volgen.
vrijdag 13 maart 2020 om 21:26
Die boomstructuur vind ik een goede uitleg!
Hier draait alles gewoon door, mijn werkgever ontkent alles ook gewoon maar omdat we wél een verantwoordelijkheid hebben richting onze medewerkers ben ik erg druk geweest hem zover te krijgen dat we toch een mail mochten sturen met algemene richtlijnen en dat we maandag crisisoverleg hebben.
Ik ben al een paar dagen chagrijnig en dat word alleen maar erger. Ik lig met iedereen op ramkoers en heel onrustig. Nu ik jullie verhalen zo lees is dat voor mij iets logischer.
Ik wil doen alsof er niets is maar ik kan morgen niet sporten en heb in plaats daarvan de hele dag één van de kinderen om me heen. Toch anders dan anders en ik kan daar niet goed mee omgaan toch.
Hier draait alles gewoon door, mijn werkgever ontkent alles ook gewoon maar omdat we wél een verantwoordelijkheid hebben richting onze medewerkers ben ik erg druk geweest hem zover te krijgen dat we toch een mail mochten sturen met algemene richtlijnen en dat we maandag crisisoverleg hebben.
Ik ben al een paar dagen chagrijnig en dat word alleen maar erger. Ik lig met iedereen op ramkoers en heel onrustig. Nu ik jullie verhalen zo lees is dat voor mij iets logischer.
Ik wil doen alsof er niets is maar ik kan morgen niet sporten en heb in plaats daarvan de hele dag één van de kinderen om me heen. Toch anders dan anders en ik kan daar niet goed mee omgaan toch.
