Kinderen
alle pijlers
Baby of niet?
donderdag 14 mei 2020 om 14:10
Beste forummers,
Ik ben op dit moment aan het overwegen om aan een kindje te beginnen (als het allemaal lukt, dat snappen we uiteraard). Vriend (29) en ik (27) hebben een huis gekocht, allebei een diploma en we denken er klaar voor te zijn. Het lijkt mij in ieder geval ontzettend leuk en mijn vriend wil het ook graag.
Hier had ik het laatst met twee vriendinnen over en zij keken me toch wel aan alsof ik gek was. Vonden dat ik zeker nog een paar jaar moest wachten, omdat 1 van mijn grootste hobby's toch wel reizen is en ik graag hier en daar een terrasje en een feestje meepak. Ik gaf aan dat ik echt wel besef dat ik aanpassingen moet doen, maar dat een terrasje pakken met vriendinnen of moeder en een stedentrip echt nog wel kan naar mijn idee, misschien niet in het begin, maar later kan het wel weer. Zij vinden dat naïef. Ik ben er toch wel onzeker door geworden. Heb geen oudere zussen of vriendinnen met kinderen, dus het is allemaal nieuw.
Oh, en nog iets: ook mijn moeder heeft hier een bepaald standpunt over. Nadat ik geboren ben, stopte ze met werken en had alle tijd voor mij. Zij is sowieso niet een 'reiziger' of iemand met een groot sociaal netwerk, maar haar standpunt was wel dat als je begint aan kinderen, zulke dingen nou eenmaal niet meer kunnen (naar het buitenland gaan kun je de eerste jaren wel vergeten, maar dat is ook helemaal niet meer belangrijk als je je gezin aan het krijgen bent). Ik kan me echter écht niet voorstellen dat ik minder reislustig word, het lijkt me geweldig om zelf én met mijn vriend en kind te gaan reizen als de situatie dit toelaat. Zij was het hier totaal niet mee eens.
De vraag: wie van jullie had het gevoel te veel van zichzelf ingeleverd te hebben na het krijgen van een kindje? Ik wil absoluut niet egoïstisch overkomen, ik wil juist zeker zijn van het feit dat ik een baby heel veel liefde en zorg kan geven, zonder dat ik het gevoel heb dat 'heel mijn eigen leven verdwijnt.'
Ik hoop op reacties!
Ik ben op dit moment aan het overwegen om aan een kindje te beginnen (als het allemaal lukt, dat snappen we uiteraard). Vriend (29) en ik (27) hebben een huis gekocht, allebei een diploma en we denken er klaar voor te zijn. Het lijkt mij in ieder geval ontzettend leuk en mijn vriend wil het ook graag.
Hier had ik het laatst met twee vriendinnen over en zij keken me toch wel aan alsof ik gek was. Vonden dat ik zeker nog een paar jaar moest wachten, omdat 1 van mijn grootste hobby's toch wel reizen is en ik graag hier en daar een terrasje en een feestje meepak. Ik gaf aan dat ik echt wel besef dat ik aanpassingen moet doen, maar dat een terrasje pakken met vriendinnen of moeder en een stedentrip echt nog wel kan naar mijn idee, misschien niet in het begin, maar later kan het wel weer. Zij vinden dat naïef. Ik ben er toch wel onzeker door geworden. Heb geen oudere zussen of vriendinnen met kinderen, dus het is allemaal nieuw.
Oh, en nog iets: ook mijn moeder heeft hier een bepaald standpunt over. Nadat ik geboren ben, stopte ze met werken en had alle tijd voor mij. Zij is sowieso niet een 'reiziger' of iemand met een groot sociaal netwerk, maar haar standpunt was wel dat als je begint aan kinderen, zulke dingen nou eenmaal niet meer kunnen (naar het buitenland gaan kun je de eerste jaren wel vergeten, maar dat is ook helemaal niet meer belangrijk als je je gezin aan het krijgen bent). Ik kan me echter écht niet voorstellen dat ik minder reislustig word, het lijkt me geweldig om zelf én met mijn vriend en kind te gaan reizen als de situatie dit toelaat. Zij was het hier totaal niet mee eens.
De vraag: wie van jullie had het gevoel te veel van zichzelf ingeleverd te hebben na het krijgen van een kindje? Ik wil absoluut niet egoïstisch overkomen, ik wil juist zeker zijn van het feit dat ik een baby heel veel liefde en zorg kan geven, zonder dat ik het gevoel heb dat 'heel mijn eigen leven verdwijnt.'
Ik hoop op reacties!
donderdag 14 mei 2020 om 16:05
donderdag 14 mei 2020 om 16:06
Ja, je leven wordt anders met een baby. Maar je kunt nog steeds reizen, een terrasje pakken of naar een feestje gaan.
Je zult het misschien minder vaak doen, je moet als je de kleine mee neemt niet alleen de kleine mee nemen. Maar het krijgen van kinderen is niet het einde van je eigen ik.
Je zult het misschien minder vaak doen, je moet als je de kleine mee neemt niet alleen de kleine mee nemen. Maar het krijgen van kinderen is niet het einde van je eigen ik.
Als je niks doet, gebeurt er ook niks!
donderdag 14 mei 2020 om 16:09
Grappig, had het hier laatst op mij werk over. Was zeer verbaasd dat andere moeders niks meer voor zichzelf deden.
Ikzelf doe nog wel dingen voor mezelf. Mijn kinderen zijn 1,5 (heb zelfs een tweeling
) en zit soms echt nog wel met vriendinnen op een terrasje/in 't park. Ben ook een weekend weg geweest met vriendinnen. Bij ons blijft 1 van de 2 thuis, en soms hebben we oppas. En uiteraard gaan onze kinderen ook mee naar bepaalde dingen, afhankelijk van of het voor hen ook leuk is.
Maar goed, hoorde dus van andere moeders dat zij dit soort dingen dus niet doen. Ik denk dat het dan ook heel erg is hoe je er zelf in staat. Wel wordt alles natuurlijk een stuk minder makkelijk /spontaan, maar daar leer je ook wel mee leven.
Ikzelf doe nog wel dingen voor mezelf. Mijn kinderen zijn 1,5 (heb zelfs een tweeling
) en zit soms echt nog wel met vriendinnen op een terrasje/in 't park. Ben ook een weekend weg geweest met vriendinnen. Bij ons blijft 1 van de 2 thuis, en soms hebben we oppas. En uiteraard gaan onze kinderen ook mee naar bepaalde dingen, afhankelijk van of het voor hen ook leuk is. Maar goed, hoorde dus van andere moeders dat zij dit soort dingen dus niet doen. Ik denk dat het dan ook heel erg is hoe je er zelf in staat. Wel wordt alles natuurlijk een stuk minder makkelijk /spontaan, maar daar leer je ook wel mee leven.
donderdag 14 mei 2020 om 16:17
Britskorthaartje schreef: ↑14-05-2020 14:10Beste forummers,
Vriend (29) en ik (27) hebben een huis gekocht, allebei een diploma en we denken er klaar voor te zijn. Hebben jullie ook een vast inkomen?
Vonden dat ik zeker nog een paar jaar moest wachten, omdat 1 van mijn grootste hobby's toch wel reizen is en ik graag hier en daar een terrasje en een feestje meepak. Wat is reizen in jouw optiek? En hier en daar een feestje? Heb je een goed oppas-netwerk?
Zij vinden dat naïef. Hebben je vriendinnen zelf kinderen?
Ik kan me echter écht niet voorstellen dat ik minder reislustig word, het lijkt me geweldig om zelf én met mijn vriend en kind te gaan reizen als de situatie dit toelaat. Zij was het hier totaal niet mee eens. Waarschijnlijk gebeurt dat wel maar het hoeft niet. Met een klein kind kún je op zich ook reizen. Sowieso is het meest voorkomende standpunt tegenwoordig dat je (deels) nog werkt, je nog af en toe uitgaat, je een weekendje met zn 2en weggaat of met vriendinnen. Dus ik vind je moeder nogal ouderwets.
De vraag: wie van jullie had het gevoel te veel van zichzelf ingeleverd te hebben na het krijgen van een kindje? Ikzelf zeker niet maar was wel 9 jaar ouder toen ik moeder werd en een stuk rustiger dan op mijn 27e. Ik had geen behoefte aan 3 maanden door de jungle van Verweggistan trekken of iedere week een wild festival met nog 2 dagen bijtrekken. Maar ik ga nog steeds op vakantie (met en zonder kind) en uit met vriendinnen. Maar dat zegt niks over jou.
Ik denk dat je omgeving gewoon nog even moet wennen aan jouw nieuwe levensfase. Wat je moet doen? Niet teveel aantrekken van je omgeving maar luisteren naar je gevoel en je hart, zonder irreëel te zijn wb reizen, financiën, banen en oppas.
En vergeet niet dat een baby wel heel veel tijd kost, dat was het enige waar ik me op verkeken heb, niet dat ik dingen niet meer kon doen.
cosmopolitan2208 wijzigde dit bericht op 14-05-2020 16:28
10.86% gewijzigd
donderdag 14 mei 2020 om 16:23
Het ouderschap vooral zo inrichten zoals jij en je vriend dat willen, niet zoals de rest van je omgeving denkt dat het moet.
Mij valt het ook heel erg mee wat je allemaal nog wel kunt met een kind. Terrasjes, weekendjes weg, festivals (mits kindvriendelijk), roadtrippen door europa, ik weekendjes weg met vriendinnen, man week weg met vrienden. Het is maar net hoe je jezelf opstelt. En ja, we hebben wel eens met onze handen in het haar gestaan toen baby de hele kabine onderkotste op de oversteek naar de UK en we hebben wel eens een romper achter moeten laten op locatie vanwege de spuitpoep, maar over het algemeen hebben we het heel gezellig op onze ondernemingen.
En dan krijgt je moeder maar een paar keer een hartverzakking, komt ze ook wel weer overheen.
Mij valt het ook heel erg mee wat je allemaal nog wel kunt met een kind. Terrasjes, weekendjes weg, festivals (mits kindvriendelijk), roadtrippen door europa, ik weekendjes weg met vriendinnen, man week weg met vrienden. Het is maar net hoe je jezelf opstelt. En ja, we hebben wel eens met onze handen in het haar gestaan toen baby de hele kabine onderkotste op de oversteek naar de UK en we hebben wel eens een romper achter moeten laten op locatie vanwege de spuitpoep, maar over het algemeen hebben we het heel gezellig op onze ondernemingen.
En dan krijgt je moeder maar een paar keer een hartverzakking, komt ze ook wel weer overheen.
donderdag 14 mei 2020 om 16:23
Natuurlijk moet je veel inleveren maar het is maar net wat je ervan maakt. Ik vind het onzin wat ze zeggen omdat dat helemaal niet aan hun is. Overigens zie je heel veel mensen op reis gaan met kleine kinderen. Er zijn genoeg voorbeelden op Instagram en zelfs vlogs waar ze kleine kinderen, baby’s nemen naar de andere kant van de wereld.
En waarom zou je niet naar feestjes kunnen of een terras? Ik heb kinderen en ben de afgelopen jaren gewoon naar een festival geweest. En niet eens alleen een festival, ik heb ook dingen gedaan zonder de kids. Je leven veranderd, het is aanpassen en kijken wat allemaal kan. Maar er is veel meer mogelijkheid dan je denkt. Probeer je niet teveel laten twijfelen door anderen.
En waarom zou je niet naar feestjes kunnen of een terras? Ik heb kinderen en ben de afgelopen jaren gewoon naar een festival geweest. En niet eens alleen een festival, ik heb ook dingen gedaan zonder de kids. Je leven veranderd, het is aanpassen en kijken wat allemaal kan. Maar er is veel meer mogelijkheid dan je denkt. Probeer je niet teveel laten twijfelen door anderen.
donderdag 14 mei 2020 om 16:28
Ja hoor, dat kan allemaal nog prima met een kind. Werken, sporten, festivals, feestjes, terrasjes, reizen, vakantie, ik heb het allemaal gedaan de laatste 6 jaar en ik heb toch echt twee kinderen gekregen in de tussentijd.
Mensen waarschuwden mij ook, maar al die horrorverhalen zijn niet uitgekomen. Gewoon lekker je ding doen en je niks aantrekken van wat anderen ervan vinden, dan komt het wel goed met je.
Mensen waarschuwden mij ook, maar al die horrorverhalen zijn niet uitgekomen. Gewoon lekker je ding doen en je niks aantrekken van wat anderen ervan vinden, dan komt het wel goed met je.
donderdag 14 mei 2020 om 16:33
Ik was zelf 27 toen ik mijn eerste kind kreeg, ook als eerste in mijn vriendenkring (overigens zijn we nu een paar jaar verder, en ben ik nog steeds de enige met kinderen). Ik had als voorwaarde voor mezelf dat ik een vast contract wilde hebben, omdat ik geen financiële stress wilde hebben en in ieder geval één vast inkomen wilde hebben (man was pas net aan een nieuwe baan begonnen). Sinds dat kind 1 geboren is nog heel veel vakanties in het buitenland gehad, ook buiten Europa. Verder ga ik nog steeds regelmatig lunchen met vriendinnen of een keer op stap, dan blijft mijn man gewoon thuis met de kinderen.
Ik heb zeker niet het gevoel te veel van mezelf te hebben ingeleverd na het krijgen van een kind. Als jij en je partner een gelijkwaardige relatie hebben waarbij jullie allebei een deel zorg op je nemen, dan is het gewoon mogelijk om ook zonder kinderen nog leuke dingen te blijven doen.
En verder: Hoe je moeder het heeft gedaan mocht zij bepalen, hoe jij het gaat doen mag jij bepalen.
Ik heb zeker niet het gevoel te veel van mezelf te hebben ingeleverd na het krijgen van een kind. Als jij en je partner een gelijkwaardige relatie hebben waarbij jullie allebei een deel zorg op je nemen, dan is het gewoon mogelijk om ook zonder kinderen nog leuke dingen te blijven doen.
En verder: Hoe je moeder het heeft gedaan mocht zij bepalen, hoe jij het gaat doen mag jij bepalen.
donderdag 14 mei 2020 om 16:36
Mijn tip, investeer in wat goede oppassen/een goed netwerk. Dat is zo onwijs belangrijk. Dat geeft je een stuk meer vrijheid om wat te doen zonder je kind.
Mijn ervaring is dat je ze juist als jonge baby makkelijk overal mee naartoe kan nemen. Zodra ze beginnen te kruipen en lopen wordt het een stuk lastiger
Wij gaan zeker nog uit, pakken een terrasje en gaan naar concerten en festivals. De ene keer gaan we om en om en blijft de ander thuis, de andere keer regelen we een oppas of gaat ons kind uit logeren. We hebben stedentripjes met en zonder kind gedaan. Met kind is anders maar prima te doen, vooral in Zuid Europa. Het is daar toch kindvriendelijker en een stuk normaler je kind mee te nemen naar een restaurant. Verre reizen doen we ook nog steeds (moet ik eerlijk zeggen vooral naar familie maar anders hadden we het ook nog gedaan). De lange vlucht vind ik niet ideaal maar er is wel overheen te komen.
Ik denk dat het er ook aan ligt hoe je er zelf instaat. Ik en mijn man zijn vrij relaxed. Als iemand ons kind oppakt en knuffelt vinden wij dat prima. Als hij een keer later naar bed gaat of wat later (of een keer wat ongezonder) eet, ook prima. We nemen ook altijd een campingbedje mee als we ergens naartoe gaan waarvan we weten dat het laat kan worden. Ons kind is in dat opzicht ook heel makkelijk, niet eenkennig en hij is dol op sociale contacten dus we nemen hem ook overal mee naartoe als het zo uitkomt. Soms gaan we dan wel iets eerder naar huis dan we zelf zouden willen omdat hij moe is en hangerig wordt. Kortom het is iets meer plannen maar ik heb niet het gevoel dat ik er veel voor heb moeten inleveren.
Mijn ervaring is dat je ze juist als jonge baby makkelijk overal mee naartoe kan nemen. Zodra ze beginnen te kruipen en lopen wordt het een stuk lastiger
Wij gaan zeker nog uit, pakken een terrasje en gaan naar concerten en festivals. De ene keer gaan we om en om en blijft de ander thuis, de andere keer regelen we een oppas of gaat ons kind uit logeren. We hebben stedentripjes met en zonder kind gedaan. Met kind is anders maar prima te doen, vooral in Zuid Europa. Het is daar toch kindvriendelijker en een stuk normaler je kind mee te nemen naar een restaurant. Verre reizen doen we ook nog steeds (moet ik eerlijk zeggen vooral naar familie maar anders hadden we het ook nog gedaan). De lange vlucht vind ik niet ideaal maar er is wel overheen te komen. Ik denk dat het er ook aan ligt hoe je er zelf instaat. Ik en mijn man zijn vrij relaxed. Als iemand ons kind oppakt en knuffelt vinden wij dat prima. Als hij een keer later naar bed gaat of wat later (of een keer wat ongezonder) eet, ook prima. We nemen ook altijd een campingbedje mee als we ergens naartoe gaan waarvan we weten dat het laat kan worden. Ons kind is in dat opzicht ook heel makkelijk, niet eenkennig en hij is dol op sociale contacten dus we nemen hem ook overal mee naartoe als het zo uitkomt. Soms gaan we dan wel iets eerder naar huis dan we zelf zouden willen omdat hij moe is en hangerig wordt. Kortom het is iets meer plannen maar ik heb niet het gevoel dat ik er veel voor heb moeten inleveren.
donderdag 14 mei 2020 om 16:40
Ik vind dat je je teveel laat beïnvloeden.
Ik werd moeder op mijn 27ste en was niet van plan mijn backpack aan de wilgen te hangen. Zoon vind het hartstikke leuk op avontuur, hij is nu 3 en gaat regelmatig mee naar grote steden, of gewoon rondtrekken, binnen Europa. Buiten Europa zijn we met hem nog niet geweest, maar dat ligt budgettair, niet omdat het niet zou kunnen ofzo.
Mijn zoontje vindt terrasjes pakken ook hartstikke leuk met mijn vriendinnen, gaat graag mee. En ik ga ook nog geregeld alleen met vriendinnen, ook weekendjes weg. Of met man zonder zoon. Of alleen met zoon, ook leuk.
Stappen en zuipen doe ik niet echt meer. Maar dat deed ik ook al niet echt meer toen zoon nog niet in aantocht was.
Maar mijn leven is wel heel erg anders geworden. Er staat iemand anders op 1, zijn behoeften gaan voor, ik lever een heleboel vrije tijd in om voor hem te zorgen, met hem te spelen, enz. Alles moet in overleg met man, van wie de peuter haalt/brengt tot of ik ‘s avonds nog even wat kan gaan drinken met een vriendin. Kost niet altijd veel moeite, maar is wel anders dan vroeger. Waar ik vroeger elke avond quality time had met mijn man, we in het weekend uitsliepen en na een potje ochtendseks eens gingen lunchen, naar het museum, luieren, iets voor onszelf doen, uit eten, naar de film enz., zien onze avonden (dat lussik nie!) en weekenden (06:00 is het nieuwe 10:30) er toch wel heel anders uit. Mijn relatie is nu totaal anders dan hij vroeger was en dat mis ik soms wel.
En je hebt gewoon de verantwoordelijkheid voor je kind, je leeft niet meer alleen voor jezelf en dat is een zorg erbij die nooit meer weggaat.
Ik heb dus wel het gevoel dat ik veel inlever. Mijn droomzaterdag is iig niet wéér naar de kinderboerderij. Maar krijg ook iets terug dat zich niet in woorden laat vatten en wat ik voor geen goud had willen missen, wat me vervult met geluk en trots.. Het was iig ruimschoots voldoende om nog een keer zwanger te worden
Ik werd moeder op mijn 27ste en was niet van plan mijn backpack aan de wilgen te hangen. Zoon vind het hartstikke leuk op avontuur, hij is nu 3 en gaat regelmatig mee naar grote steden, of gewoon rondtrekken, binnen Europa. Buiten Europa zijn we met hem nog niet geweest, maar dat ligt budgettair, niet omdat het niet zou kunnen ofzo.
Mijn zoontje vindt terrasjes pakken ook hartstikke leuk met mijn vriendinnen, gaat graag mee. En ik ga ook nog geregeld alleen met vriendinnen, ook weekendjes weg. Of met man zonder zoon. Of alleen met zoon, ook leuk.
Stappen en zuipen doe ik niet echt meer. Maar dat deed ik ook al niet echt meer toen zoon nog niet in aantocht was.
Maar mijn leven is wel heel erg anders geworden. Er staat iemand anders op 1, zijn behoeften gaan voor, ik lever een heleboel vrije tijd in om voor hem te zorgen, met hem te spelen, enz. Alles moet in overleg met man, van wie de peuter haalt/brengt tot of ik ‘s avonds nog even wat kan gaan drinken met een vriendin. Kost niet altijd veel moeite, maar is wel anders dan vroeger. Waar ik vroeger elke avond quality time had met mijn man, we in het weekend uitsliepen en na een potje ochtendseks eens gingen lunchen, naar het museum, luieren, iets voor onszelf doen, uit eten, naar de film enz., zien onze avonden (dat lussik nie!) en weekenden (06:00 is het nieuwe 10:30) er toch wel heel anders uit. Mijn relatie is nu totaal anders dan hij vroeger was en dat mis ik soms wel.
En je hebt gewoon de verantwoordelijkheid voor je kind, je leeft niet meer alleen voor jezelf en dat is een zorg erbij die nooit meer weggaat.
Ik heb dus wel het gevoel dat ik veel inlever. Mijn droomzaterdag is iig niet wéér naar de kinderboerderij. Maar krijg ook iets terug dat zich niet in woorden laat vatten en wat ik voor geen goud had willen missen, wat me vervult met geluk en trots.. Het was iig ruimschoots voldoende om nog een keer zwanger te worden
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 14 mei 2020 om 16:41
Nou ik heb inmiddels 4 kinderen. Vorig jaar zijn we met zn zessen naar China geweest. Mijn kids waren toen 8, 6, 1 en 8 maanden dus tja 2 onder de 1 jaar. Het was een hele actieve vakantie. We hebben heel veel gezien. Maar écht de beste vakanties zijn met kinderen. En ja als ze nog zo klein zijn, lekker in de draagzak en hup gewoon gaan! Luister niet naar mensen die zeggen dat je leven opeens over is en zeggen dat je nergens naartoe kan gaan. Ik ben trouwens 33 jaar. En ben blij dat ik al jong kinderen heb gekregen;).
donderdag 14 mei 2020 om 16:42
Vooral als vrouw dan he, voor mannen maakt het niet uit.TanteOlivia schreef: ↑14-05-2020 16:39Je hoeft ook niet alles met het hele gezin te doen, of met je kind samen. Dat idee lijkt bij sommige mensen te leven, dat je ineens geen individu meer bent.
donderdag 14 mei 2020 om 16:43
Ik moet wel zeggen dat het reizen bij ons stopte toen de kinderen geboren werden, omdat ik een lange vlucht met huilende baby ook niet perse hoefde. Als ze heel klein zijn, hoef je niet een extra ticket te betalen, als ze groter zijn, wordt het natuurlijk een stuk duurder, maar het is maar net wat je er aan uit wil geven. Nu ze wat ouder zijn zou ik het wel weer willen, maar kinderen zelf gaan liefst naar een camping waar ze vriendjes maken en van man hoeft het niet perse meer
Qua sociale contacten/terrasjes et cet, zolang je elkaar ook alleen tijd gunt (en de ander dus niet gaat zeuren over alleen voor kind moeten zorgen op dat moment), dan is er echt nog heel veel mogelijk. Ik heb niet het idee dat ik daar heel veel op ingeleverd heb.
Ik zie overigens in mijn omgeving wel voorbeelden waarbij ze elkaar die alleen tijd minimaal gunnen. Ook bijv een vriend die zelf vindt dat hij niet teveel van huis kan zijn, omdat vriendin dan alleen de kinderen naar bed moet brengen bijv. Tja, dat hebben wij gelukkig niet.
Qua sociale contacten/terrasjes et cet, zolang je elkaar ook alleen tijd gunt (en de ander dus niet gaat zeuren over alleen voor kind moeten zorgen op dat moment), dan is er echt nog heel veel mogelijk. Ik heb niet het idee dat ik daar heel veel op ingeleverd heb.
Ik zie overigens in mijn omgeving wel voorbeelden waarbij ze elkaar die alleen tijd minimaal gunnen. Ook bijv een vriend die zelf vindt dat hij niet teveel van huis kan zijn, omdat vriendin dan alleen de kinderen naar bed moet brengen bijv. Tja, dat hebben wij gelukkig niet.
donderdag 14 mei 2020 om 16:44
Reizen hoeft toch niet per se met man en kind erbij? Ik vind reizen nou juist iets wat het leukst is om alleen te doen, of met een goede vriendin.Poeszie schreef: ↑14-05-2020 16:43Ik moet wel zeggen dat het reizen bij ons stopte toen de kinderen geboren werden, omdat ik een lange vlucht met huilende baby ook niet perse hoefde. Als ze heel klein zijn, hoef je niet een extra ticket te betalen, als ze groter zijn, wordt het natuurlijk een stuk duurder, maar het is maar net wat je er aan uit wil geven. Nu ze wat ouder zijn zou ik het wel weer willen, maar kinderen zelf gaan liefst naar een camping waar ze vriendjes maken en van man hoeft het niet perse meer
Qua sociale contacten/terrasjes et cet, zolang je elkaar ook alleen tijd gunt (en de ander dus niet gaat zeuren over alleen voor kind moeten zorgen op dat moment), dan is er echt nog heel veel mogelijk. Ik heb niet het idee dat ik daar heel veel op ingeleverd heb.
Ik zie overigens in mijn omgeving wel voorbeelden waarbij ze elkaar die alleen tijd minimaal gunnen. Ook bijv een vriend die zelf vindt dat hij niet teveel van huis kan zijn, omdat vriendin dan alleen de kinderen naar bed moet brengen bijv. Tja, dat hebben wij gelukkig niet.
donderdag 14 mei 2020 om 16:47
Jaaaaa lijkt me ook fantastisch! Ik ben eindelijk afgestudeerd en wil volgend jaar met kleuter en baby (nog in de maak) naar Azië. Fantastisch lijkt me dat!Boysmom3 schreef: ↑14-05-2020 16:41Nou ik heb inmiddels 4 kinderen. Vorig jaar zijn we met zn zessen naar China geweest. Mijn kids waren toen 8, 6, 1 en 8 maanden dus tja 2 onder de 1 jaar. Het was een hele actieve vakantie. We hebben heel veel gezien. Maar écht de beste vakanties zijn met kinderen. En ja als ze nog zo klein zijn, lekker in de draagzak en hup gewoon gaan! Luister niet naar mensen die zeggen dat je leven opeens over is en zeggen dat je nergens naartoe kan gaan. Ik ben trouwens 33 jaar. En ben blij dat ik al jong kinderen heb gekregen;).
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 14 mei 2020 om 16:49
Ik snap dat nooit. Mijn man gaat morgenavond bij een vriend op bezoek. Ik zeg: ‘kun je niet ook daar eten, toch leuk?’Poeszie schreef: ↑14-05-2020 16:43Ik zie overigens in mijn omgeving wel voorbeelden waarbij ze elkaar die alleen tijd minimaal gunnen. Ook bijv een vriend die zelf vindt dat hij niet teveel van huis kan zijn, omdat vriendin dan alleen de kinderen naar bed moet brengen bijv. Tja, dat hebben wij gelukkig niet.
Ik vind het wel lekker, af en toe het rijk voor me alleen. Mijn zoon kan ik wel alleen in bed leggen. Nou niet echt het moeilijkste aan het ouderschap.
Statistics are used much like a drunk uses a lamppost: for support, not illumination.
donderdag 14 mei 2020 om 16:52
Behalve dat niet meer spontaan in de stad kunnen gaan eten herken ik dit dan weer niet. Kind slaapt hier tot 8 uur en ik moet er op zaterdag toch op tijd uit vanwege sport (nou ja, buiten corona om dan). Voor de rest vind ik het heerlijk om in mijn vrije tijd een beetje met kind naar de kinderboerderij/speeltuin/zwembad/krijsparadijs/dierentuin te gaan. Het kind in mij komt ook weer naar boven geloof iklux- schreef: ↑14-05-2020 16:40
Maar mijn leven is wel heel erg anders geworden. Er staat iemand anders op 1, zijn behoeften gaan voor, ik lever een heleboel vrije tijd in om voor hem te zorgen, met hem te spelen, enz. Alles moet in overleg met man, van wie de peuter haalt/brengt tot of ik ‘s avonds nog even wat kan gaan drinken met een vriendin. Kost niet altijd veel moeite, maar is wel anders dan vroeger. Waar ik vroeger elke avond quality time had met mijn man, we in het weekend uitsliepen en na een potje ochtendseks eens gingen lunchen, naar het museum, luieren, iets voor onszelf doen, uit eten, naar de film enz., zien onze avonden (dat lussik nie!) en weekenden (06:00 is het nieuwe 10:30) er toch wel heel anders uit. Mijn relatie is nu totaal anders dan hij vroeger was en dat mis ik soms wel.
En je hebt gewoon de verantwoordelijkheid voor je kind, je leeft niet meer alleen voor jezelf en dat is een zorg erbij die nooit meer weggaat.
Ik heb dus wel het gevoel dat ik veel inlever. Mijn droomzaterdag is iig niet wéér naar de kinderboerderij. Maar krijg ook iets terug dat zich niet in woorden laat vatten en wat ik voor geen goud had willen missen, wat me vervult met geluk en trots.. Het was iig ruimschoots voldoende om nog een keer zwanger te worden
donderdag 14 mei 2020 om 16:53
Wat ontzettend fijn dat ik zoveel reacties gekregen heb!
Om een paar vragen te beantwoorden:
In de ‘jungle hangen’ deed ik sowieso niet, vind het bijvoorbeeld heerlijk om naar Schotland en Ierland te gaan en ook stedentripjes vind ik geweldig (met vriendinnen). Vriend heeft hier minder de behoefte aan en blijft dan ook thuis. We gaan af en toe wel met elkaar weg, maar ik werk in het onderwijs, dus ik heb sowieso veel meer vrije dagen dan hij heeft. We geven hier elkaar veel vrijheid in. Hij gaf ook aan dat ik als we een kindje zouden hebben, hij het prima zou vinden als ik dit nog steeds doe. Hij is erg zorgzaam en zegt dat we altijd alles samen zullen doen, een fijn vooruitzicht
Het klopt dat je meer moet letten op jezelf dan op anderen, maar ik hecht toch heel veel waarde aan de woorden van mijn moeder. We hebben een hele goede band, maar staan wel heel anders in het leven. Nicht heeft bijvoorbeeld een kleintje van 2 en is onlangs een week op vakantie geweest met een vriendin, kindje is achtergebleven bij vader. Dan zegt ze: als ze een echte moeder was, zou ze dat niet doen. Ik vind dat harde uitspraken en dan ga ik toch twijfelen aan hoe goed ik het zou doen als moeder.
We wonen inmiddels meer dan een jaar samen in dit huis, zijn al wel bijna tien jaar samen. En allebei een vast contract en redelijk goed inkomen. Ruimte genoeg in het huis, dus wat praktische zaken betreft is het allemaal in orde.
Om een paar vragen te beantwoorden:
In de ‘jungle hangen’ deed ik sowieso niet, vind het bijvoorbeeld heerlijk om naar Schotland en Ierland te gaan en ook stedentripjes vind ik geweldig (met vriendinnen). Vriend heeft hier minder de behoefte aan en blijft dan ook thuis. We gaan af en toe wel met elkaar weg, maar ik werk in het onderwijs, dus ik heb sowieso veel meer vrije dagen dan hij heeft. We geven hier elkaar veel vrijheid in. Hij gaf ook aan dat ik als we een kindje zouden hebben, hij het prima zou vinden als ik dit nog steeds doe. Hij is erg zorgzaam en zegt dat we altijd alles samen zullen doen, een fijn vooruitzicht
Het klopt dat je meer moet letten op jezelf dan op anderen, maar ik hecht toch heel veel waarde aan de woorden van mijn moeder. We hebben een hele goede band, maar staan wel heel anders in het leven. Nicht heeft bijvoorbeeld een kleintje van 2 en is onlangs een week op vakantie geweest met een vriendin, kindje is achtergebleven bij vader. Dan zegt ze: als ze een echte moeder was, zou ze dat niet doen. Ik vind dat harde uitspraken en dan ga ik toch twijfelen aan hoe goed ik het zou doen als moeder.
We wonen inmiddels meer dan een jaar samen in dit huis, zijn al wel bijna tien jaar samen. En allebei een vast contract en redelijk goed inkomen. Ruimte genoeg in het huis, dus wat praktische zaken betreft is het allemaal in orde.
