Kinderen
alle pijlers
Kat wegdoen, kind verdrietig. Hoe hiermee omgaan?
dinsdag 9 juni 2020 om 09:41
Beste mensen,
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
Ik wil graag wat delen, om 't kwijt te zijn maar ook om wat tips evt wat te doen en hoe ermee om te gaan.
Wij hebben een kat, al 9 jaar. Onze dochter is 5. Door mijn (mentale)
gezondheid kunnen wij niet meer (goed genoeg) voor de kat zorgen. Ook hebben wij sinds vorig jaar een vaste plek op 'n camping waarvoor we heel lang in de wachtlijst hebben gestaan. Dat is 5 maanden per jaar, de weekenden en alle vakanties zijn we daar. Waardoor hij veel alleen is, wat wij zielig vinden en 't is lastig met eten geven. Nu is er via via een wat oudere dame die is haar man verloren en zou onze kat heel graag willen zodat ze niet meer zo alleen is. In het belang van de kat gaan we dit ook doen, hij verdient een huis met liefde en aandacht wat is bij ons al lange tijd niet meer krijgt.
Win win dacht ik dus. Maar het is ook met de nodige verdriet en pijn want over dochter is stapelgek op 't beestje. Ze heeft mij horen praten over door plan met een vriendin en sindsdien is ze al verdrietig. Ik heb daarop gezegd dat het nog niet zeker is en dat we even moeten kijken wat we gaan doen in verband met onder andere de lange zomervakanties. Even in de week gezet zeg maar
We hebben afgesproken om de kat begin juli te laten verhuizen omdat we dan naar de camping gaan. Dan zijn we 6 weken niet thuisen is 't gemis en de verandering niet zo groot in de eerste instantie. Maar mijn hart breekt als k aan haar verdriet denk.
Mijn vraag, zijn er mensen met soort gelijke ervaringen? En hoe zijn jullie hiermee omgegaan met kleine kinderen. Moet ik het nu al vertellen dat de kat zeker gaat verhuizen en waarheen (heb foto's van de mevrouw en haar huis en tuin) Of beter wachten tot 't kort ervoor zodat ze nu nog niet verdrietig hoeft te zijn? Of zijn kinderen flexibeler dan ik denk? De eerste 6 weken zijn we sowieso niet thuis.. Ik vind 't zooo moeilijk, en zo sneu voor m'n dochter. Maar het is niet anders en gewoon de beste oplossing, houden is geen optie en hij gaat daar alle liefde en aandacht krijgen die hij verdient. Wil 'mn dochter geen verdriet doen en dat doen we straks wel...
woensdag 10 juni 2020 om 21:14
woensdag 10 juni 2020 om 21:17
Dan moet je een goed punt maken.
woensdag 10 juni 2020 om 21:44
Nou ja als ze van de kat gaat scheiden, kan dochter kiezen waar ze wil wonen. Bij moeder of de katMaleficent schreef: ↑10-06-2020 19:56Een kat wegdoen vergelijken met een scheiding. Doe toch even zeg.
ik weet niet wat ik lees. Het wordt steeds gekker hier.
Be yourself, everyone else is already taken.
Oscar Wilde
woensdag 10 juni 2020 om 21:55
Kind is toch nu al leerplichtig? Is 5 lees ik. Maar dat doet er toch niet toe? TO heeft t over 5 mnd camping, maar dan bedoelt ze de vakanties die in die periode vallen (meivakantie, zomer) en alle weekenden. Die vakanties en weekenden heb je toch nog steeds ook al gaat je kind naar school? Neem aan dat je een 4jarig kind dat niet leerplichtig is ook niet steeds van school weg houdt omdat je naar de camping wil? En man moet ook gewoon werken neem ik aan?strings-attached schreef: ↑10-06-2020 19:02Door een kat komt je gezondheid echt niet on hold hoor. En dat is waar velen over vallen. TO is niet alleen, dan had het nog anders geweest. Ze heeft ook een man en een kindje. Kindje is oud genoeg om als mamma dat zegt poes een vers bakje water te geven of de brokjes aan te vullen. De man kan de bak doen. Liefde en aaien kan poes van man en kind krijgen. Dus waar precies houd de kat de gezondheid tegen?
Bull. Echt ongelooflijke onzin. Als je alleen bent en je kan de bak niet goed verschonen etc dan snap ik het. Nu is de echt en de enige reden dat TO gewoon zat is van de kat. Camping is ook een lulsmoes want je kan een camping nemen waar huisdieren wel welkom zijn én kind is binnenkort leerplichtig. En voor 6 weken per jaar de poes wegdoen??
Dus snap dat stukje 'leerplichtig' waar ik anderen ook over hoorde niet zo goed.
woensdag 10 juni 2020 om 22:28
Ik vind het wel verwarrend.
Poes mag niet weg want katten zijn bovenal gehecht aan hun territorium, maar TO had vooral een campingplaats moeten zoeken waar katten mee mogen, om zo poes elk weekend mee te slepen.
Poes mag niet naar de lieve mevrouw, want poes is al 9 en dus een oud beestje. Poes mag ook niet naar de lieve mevrouw want nog maar 9 en misschien gaat de mevrouw wel dood.
Misschien projecteren mensen iets te veel van een willekeurige eigen kat op poes van TO? Er zullen zat katten zijn die het prima vinden, verhuizen naar een rustig huis met meer aandacht.
Poes mag niet weg want katten zijn bovenal gehecht aan hun territorium, maar TO had vooral een campingplaats moeten zoeken waar katten mee mogen, om zo poes elk weekend mee te slepen.
Poes mag niet naar de lieve mevrouw, want poes is al 9 en dus een oud beestje. Poes mag ook niet naar de lieve mevrouw want nog maar 9 en misschien gaat de mevrouw wel dood.
Misschien projecteren mensen iets te veel van een willekeurige eigen kat op poes van TO? Er zullen zat katten zijn die het prima vinden, verhuizen naar een rustig huis met meer aandacht.
woensdag 10 juni 2020 om 23:26
Maleficent schreef: ↑10-06-2020 19:56Een kat wegdoen vergelijken met een scheiding. Doe toch even zeg.
ik weet niet wat ik lees. Het wordt steeds gekker hier.
Want? De kat weg doen is erger?
Ze maakte bovendien de vergelijking ten aanzien van het hebben van verdriet en herinneringen op die leeftijd
donderdag 11 juni 2020 om 07:34
elein schreef: ↑10-06-2020 22:28Ik vind het wel verwarrend.
Poes mag niet weg want katten zijn bovenal gehecht aan hun territorium, maar TO had vooral een campingplaats moeten zoeken waar katten mee mogen, om zo poes elk weekend mee te slepen.
Poes mag niet naar de lieve mevrouw, want poes is al 9 en dus een oud beestje. Poes mag ook niet naar de lieve mevrouw want nog maar 9 en misschien gaat de mevrouw wel dood.
Misschien projecteren mensen iets te veel van een willekeurige eigen kat op poes van TO? Er zullen zat katten zijn die het prima vinden, verhuizen naar een rustig huis met meer aandacht.
Het maakt toch een fuck uit wat die kat er van vindt? Forummers die zich daar mee bezig houden missen totaal het punt.
Het gaat om wat de dochter er van vindt en of het aan haar uit te leggen is.
donderdag 11 juni 2020 om 07:40
Die komt er wel weer overheen en de camping zal wel veel goed maken
donderdag 11 juni 2020 om 07:42
Maleficent schreef: ↑10-06-2020 15:00Oke ,maar enerzijds zeggen mensen: joh je dochter is het in een dag vergeten. Met andere woorden, het stelt niks voor voor zo'n kind. Anderzijds moet ik meevoelen met TO want ze heeft psychische klachten.
Telt het gevoel van de dochter niet mee dan? Raar.
Dit. Het hele topic gaat het al over de redenen van moeder om de kat weg te doen. Het gaat nergens over het meisje,
Het maakt niet uit of wij het begrijpen, dat kind moet het begrijpen. Als ik TO was zou ik een andere reden opgeven of iets verzinnen want dit gaat ze niet begrijpen, blijkt wel uit de verdeelde reacties.
donderdag 11 juni 2020 om 07:44
Dus dan maar liegen tegen haar eigen kind? Dat vind ik dan weer niet kunnenDubbeljus schreef: ↑11-06-2020 07:42Dit. Het hele topic gaat het al over de redenen van moeder om de kat weg te doen. Het gaat nergens over het meisje,
Het maakt niet uit of wij het begrijpen, dat kind moet het begrijpen. Als ik TO was zou ik een andere reden opgeven of iets verzinnen want dit gaat ze niet begrijpen, blijkt wel uit de verdeelde reacties.
donderdag 11 juni 2020 om 07:50
Echt waar?-jolijn- schreef: ↑09-06-2020 09:49(Ik ken je verder niet, maar als psychische redenen je motief zijn, dan zou ik dus afzien van die campingplek. En als je mentale gezondheid een smoesje was, dan adviseer ik je dat niet meer op te voeren als reden en gewoon eerlijk te zeggen dat je lekker vaak op vakantie wil zonder kat. En trouwens: veel mensen nemen de kat gewoon mee naar de camping).
Met kat aan een lijntje de hele dag, dat zou ik ook zielig vinden. Althans, dat is mijn excuus om kat niet mee te nemen.
donderdag 11 juni 2020 om 08:05
Nee dat is niet erger, maar dit: Ik zie dit een beetje als scheiden en kinderen hebben. Natuurlijk heb je de intentie om bij elkaar te blijven, als het goed is die je er als ouders alles aan om je huwelijk te laten slagen. Maar als het niet meer werkt, ga dan AUB uit elkaar, blijf niet samen vanwege de kinderen. Want die voelen alles!
Kom op zeg
En het wel of niet voelen van verdriet op die leeftijd is ook subjectief. De ene 5 jarige is de andere niet.
Stressed is just desserts spelled backwards
donderdag 11 juni 2020 om 08:55
Ik ben normaal echt heel erg pro kat en zou zelf mijn kat niet zomaar wegdoen. Maar ik lees hier dat de enige belasting van het hebben van een kat bestaat uit voeren en kattenbak schoonmaken. Dat zie ik toch anders.
Wij hebben ooit een kat overgenomen van iemand die erg slecht in haar vel zat. Ik weet niet of er sprake was van een gediagnosticeerde depressie, maar dat zou zomaar kunnen. Zij en haar man besloten de kat vooral weg te doen vanwege het vele schoonmaakwerk; overal haren, soms een haarbal, iedere dag moeten stofzuigen en dweilen etc. Wij zijn beduidend minder kritisch op een schone vloer, maar zij had een peuter die over de vloer kroop dus het moest altijd schoon zijn. Dat gaf haar dusdanig veel stress dat de kat niet goed was voor haar geestelijke gezondheid.
Met gemengde gevoelens hebben wij de kat meegenomen. We hebben een aantal jaren veel plezier van hem gehad, dat wel.
Hun zoontje was toen 3; ik denk dat hij het zich niet kan herinneren. Dus op dat vlak geen tips.
Wij hebben ooit een kat overgenomen van iemand die erg slecht in haar vel zat. Ik weet niet of er sprake was van een gediagnosticeerde depressie, maar dat zou zomaar kunnen. Zij en haar man besloten de kat vooral weg te doen vanwege het vele schoonmaakwerk; overal haren, soms een haarbal, iedere dag moeten stofzuigen en dweilen etc. Wij zijn beduidend minder kritisch op een schone vloer, maar zij had een peuter die over de vloer kroop dus het moest altijd schoon zijn. Dat gaf haar dusdanig veel stress dat de kat niet goed was voor haar geestelijke gezondheid.
Met gemengde gevoelens hebben wij de kat meegenomen. We hebben een aantal jaren veel plezier van hem gehad, dat wel.
Hun zoontje was toen 3; ik denk dat hij het zich niet kan herinneren. Dus op dat vlak geen tips.
Ik geloof niet meer in sprookjes.
donderdag 11 juni 2020 om 09:11
Gewoon tegen kind zeggen dat jullie andere prioriteiten hebben en het dier iemand gunnen die wel haar verantwoordelijkheid kent en liefde geeft. Voor het dier stukken beter dan ongewenst ergens zitten omdat moeder dr wondertje niet kan uitleggen dat zij gewoon geen verantwoordelijkheid kan nemen. En dan geen nieuw dier nemen omdat het zo schattig is he
donderdag 11 juni 2020 om 09:40
Nee tegen een 5-jarige gaan uitleggen dat je een depressie hebt en naar de camping moet en geen camping kon zoeken waar kat mee mocht, dát vindt je wel passend? Daar snapt een kind geen barst van hoor, die gaat dan vragen stellen waar je geen voor een kind logisch antwoord op hebt.
Als die kat dan persé weg moet dan zou ik er een mooi verhaal van maken over een allergie van papa ofzo. Dat snapt een kind en volgens mij gaat het hier om het belang van het kind.
donderdag 11 juni 2020 om 09:44
Wij moeten misschien ook onze katten wegdoen: 1 van de kinderen heeft astma en blijkt flink allergisch 
We wachten nog het advies van de artsen af maar ik denk niet dat ik ermee kan leven om mijn kind medicijnen te laten nemen omdat we katten hebben. Dus dan kunnen we niet veel anders.
Probleem is dat vooral 2 van de andere kinderen erg gehecht zijn aan de beestjes en ik weet nog niet hoe we dat moeten gaan brengen bij ze.
Hoe zouden jullie dat aanpakken? We gaan natuurlijk een goed huisje voor ze zoeken en niet naar het asiel brengen...
We wachten nog het advies van de artsen af maar ik denk niet dat ik ermee kan leven om mijn kind medicijnen te laten nemen omdat we katten hebben. Dus dan kunnen we niet veel anders.
Probleem is dat vooral 2 van de andere kinderen erg gehecht zijn aan de beestjes en ik weet nog niet hoe we dat moeten gaan brengen bij ze.
Hoe zouden jullie dat aanpakken? We gaan natuurlijk een goed huisje voor ze zoeken en niet naar het asiel brengen...
donderdag 11 juni 2020 om 09:49
Je kan juist in deze periode wel naar het asiel toe brengen in de Corona periode zijn daar veel katten opgehaald en adressen worden gecontroleerd.Iphi schreef: ↑11-06-2020 09:44Wij moeten misschien ook onze katten wegdoen: 1 van de kinderen heeft astma en blijkt flink allergisch
We wachten nog het advies van de artsen af maar ik denk niet dat ik ermee kan leven om mijn kind medicijnen te laten nemen omdat we katten hebben. Dus dan kunnen we niet veel anders.
Probleem is dat vooral 2 van de andere kinderen erg gehecht zijn aan de beestjes en ik weet nog niet hoe we dat moeten gaan brengen bij ze.
Hoe zouden jullie dat aanpakken? We gaan natuurlijk een goed huisje voor ze zoeken en niet naar het asiel brengen...
donderdag 11 juni 2020 om 09:56
Iphi schreef: ↑11-06-2020 09:44Wij moeten misschien ook onze katten wegdoen: 1 van de kinderen heeft astma en blijkt flink allergisch
We wachten nog het advies van de artsen af maar ik denk niet dat ik ermee kan leven om mijn kind medicijnen te laten nemen omdat we katten hebben. Dus dan kunnen we niet veel anders.
Probleem is dat vooral 2 van de andere kinderen erg gehecht zijn aan de beestjes en ik weet nog niet hoe we dat moeten gaan brengen bij ze.
Hoe zouden jullie dat aanpakken? We gaan natuurlijk een goed huisje voor ze zoeken en niet naar het asiel brengen...
Dat je broertje of zusje letterlijk ziek wordt van de kattenharen is heel goed uit te leggen. Dat maakt het niet minder verdrietig voor de kinderen maar wel begrijpelijk. Dat is bij het veehaal van TO niet zo eenvoudig.
Je vraag is dus eigenlijk; hoe kan ik mijn kinderen helpen met verdriet om te gaan.
In de psychologie zou je zeggen: door ze het te laten doorvoelen. Ze mogen huilen, verdrietig zijn, zo vaak en zo lang ze willen. En dan ben je er. Je knuffelt ze, zegt dat het inderdaad heel rot voor ze is en dat je ziet dat ze heel verdrietig zijn.
En nu komt 'ie: zonder steeds uit te leggen: "maar zusje werd ziek en het moest wel enz",
en zonder het gelijk 'goed' te willen maken: "Poes heeft het goed, we kunnen poes opzoeken, kop op we gaan naar de Efteling" enz.
Daarmee probeer je het nare gevoel weg te nemen terwijl ze moeten leren dat verdriet er is en dat verdragen met wat lieve knuffels. Op je tong bijten dus. Heel moeilijk voor ons want we zijn gewend aan een cultuur waar emoties worden 'weg gepoetst'. Maar geloof me, al zit je er alleen maar stil naast, zeggen zelf snel genoeg "nu ga ik buiten spelen". Dan hebben ze zelf een proces doorlopen.
donderdag 11 juni 2020 om 10:00
En later komen die kinderen erachter dat er gewoon oplossingen voor waren geweest, wat dan?Dubbeljus schreef: ↑11-06-2020 09:56Dat je broertje of zusje letterlijk ziek wordt van de kattenharen is heel goed uit te leggen. Dat maakt het niet minder verdrietig voor de kinderen maar wel begrijpelijk. Dat is bij het veehaal van TO niet zo eenvoudig.
Je vraag is dus eigenlijk; hoe kan ik mijn kinderen helpen met verdriet om te gaan.
In de psychologie zou je zeggen: door ze het te laten doorvoelen. Ze mogen huilen, verdrietig zijn, zo vaak en zo lang ze willen. En dan ben je er. Je knuffelt ze, zegt dat het inderdaad heel rot voor ze is en dat je ziet dat ze heel verdrietig zijn.
En nu komt 'ie: zonder steeds uit te leggen: "maar zusje werd ziek en het moest wel enz",
en zonder het gelijk 'goed' te willen maken: "Poes heeft het goed, we kunnen poes opzoeken, kop op we gaan naar de Efteling" enz.
Daarmee probeer je het nare gevoel weg te nemen terwijl ze moeten leren dat verdriet er is en dat verdragen met wat lieve knuffels. Op je tong bijten dus. Heel moeilijk voor ons want we zijn gewend aan een cultuur waar emoties worden 'weg gepoetst'. Maar geloof me, al zit je er alleen maar stil naast, zeggen zelf snel genoeg "nu ga ik buiten spelen". Dan hebben ze zelf een proces doorlopen.
donderdag 11 juni 2020 om 12:01
Ik blijf vinden dat TO een wijs besluit neemt door de kat aan een dame te geven, die hem veel meer aandacht kan geven. Want dat hebben ook katten vaak heel erg nodig. Het verdriet van de moet er mogen zijn, zij zal ook moeten leren begrijpen dat het soms beter is om los te laten, uit liefde voor de ander (mens of dier). Als ze de kat mag opzoeken wanneer ze wil (en dat zal een oude dame wellicht heel gezellig vinden), kan ze zelf ook zien dat hij het daar goed heeft. En mocht hij het daar nu echt níet goed hebben en/of de dame overlijdt, kun je nog de afspraak vooraf maken dat hij dan weer terug komt.
Om het verdriet van de dochter te verzachten de kat dan maar bijna de halve tijd van het jaar zo goed als alleen laten, vind ik niet eerlijk ten opzichte van de kat. Die kan niet zelf kiezen.
Liegen tegen je kind zou ik nooit doen. Als je achter je keuze staat, kun je het ook later altijd gewoon goed (blijven) uitleggen.,
Overigens neem ik een van mijn katten regelmatig mee naar het huisje van mijn ouders. Net als thuis blijft hij altijd in de buurt, gaat hooguit een meter of 20 van het huisje weg en gaat alleen verder weg als ik hem meeneem voor een wandeling (hij loopt dan los mee).
Om het verdriet van de dochter te verzachten de kat dan maar bijna de halve tijd van het jaar zo goed als alleen laten, vind ik niet eerlijk ten opzichte van de kat. Die kan niet zelf kiezen.
Liegen tegen je kind zou ik nooit doen. Als je achter je keuze staat, kun je het ook later altijd gewoon goed (blijven) uitleggen.,
Overigens neem ik een van mijn katten regelmatig mee naar het huisje van mijn ouders. Net als thuis blijft hij altijd in de buurt, gaat hooguit een meter of 20 van het huisje weg en gaat alleen verder weg als ik hem meeneem voor een wandeling (hij loopt dan los mee).
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
donderdag 11 juni 2020 om 13:31
Waarom niet? Ik heb zelf tegen mijn eigen kind gewoon gezegd dat het hondje moest verhuizen omdat mama het allemaal niet meer bij kon houden met het babyzusje er ook nog bij, ik zou niet liegen tegen mijn kind.Dubbeljus schreef: ↑11-06-2020 09:40Nee tegen een 5-jarige gaan uitleggen dat je een depressie hebt en naar de camping moet en geen camping kon zoeken waar kat mee mocht, dát vindt je wel passend? Daar snapt een kind geen barst van hoor, die gaat dan vragen stellen waar je geen voor een kind logisch antwoord op hebt.
Als die kat dan persé weg moet dan zou ik er een mooi verhaal van maken over een allergie van papa ofzo. Dat snapt een kind en volgens mij gaat het hier om het belang van het kind.
