Kinderen
alle pijlers
Erg vervelend gedrag stiefzoon
maandag 22 juni 2020 om 23:53
Goed, het is al een tijd geleden sinds ik voor het laatst actief was hier. Toen was ik nog samen met ex, geloof ik.
Ik heb inmiddels een aantal jaar een fijne relatie met een leuke, lieve man. Mijn ex en ik hebben co- ouderschap over onze dochtertje, dat gaat prima.
Vriend heeft echter ook een zoon, die niks van mij wilde weten de eerste jaren. Waar ik eerst nog hoopte dat het na verloop van tijd zou bijtrekken, troostte ik mezelf later met de gedachte dat we in elk geval niet 24/7 op elkaars lip zaten. Hij kwam alleen in het weekend, waarvan ik ook nog 1 dag werkte, dus de ongemakkelijke momenten bleven beperkt.
Echter is de situatie nu veranderd door problemen van zijn moeder, waardoor hij niet thuis kon blijven wonen. Om die reden woont hij nu al sinds Maart bij ons. En het breekt me op.
Vriend gooit alles wat zoon doet op "ach hij is aan het puberen/ heeft het moeilijk met de situatie rondom zn moeder/ mist zn vrienden/ gaat door een moeilijke periode"
Maar het voelt voor mij alsof zoon me expres uitdaagt, en mij en zijn vader uit elkaar wil drijven.
Als vriend thuis is, doet zoon namelijk nooit rare dingen. Gedraagt zich zoals een gemiddelde puber dat doet, maar zoekt geen ruzie ofzo.
Zodra zijn vader het huis uit is, ben ik al op mn hoede, omdat ik niet weet wat er nu weer gaat komen. Een greep uit de dingen die hij de afgelopen maanden heeft gedaan:
Hij maakt bijvoorbeeld dingen stuk, en zegt vervolgens dat hij het niet gedaan heeft. Echt als in: pakt mok uit de kast, kijkt mij aan, laat hem vallen en loopt triomfantelijk weg.
Bestelt dingen online, op mijn naam, met achteraf betalen.
Maakt dingen kwijt, waarvan ik zeker weet dat het gewoon op een vaste plek lag. Doet vervolgens alsof ie geen idee heeft waar ik het over heb.
Dat zijn nog 'kleine' dingetjes.
De meest recente ontwikkelingen vind ik erger, maar daar ga ik later even verder op in.
Wat moet ik hier nou mee???
Ik heb inmiddels een aantal jaar een fijne relatie met een leuke, lieve man. Mijn ex en ik hebben co- ouderschap over onze dochtertje, dat gaat prima.
Vriend heeft echter ook een zoon, die niks van mij wilde weten de eerste jaren. Waar ik eerst nog hoopte dat het na verloop van tijd zou bijtrekken, troostte ik mezelf later met de gedachte dat we in elk geval niet 24/7 op elkaars lip zaten. Hij kwam alleen in het weekend, waarvan ik ook nog 1 dag werkte, dus de ongemakkelijke momenten bleven beperkt.
Echter is de situatie nu veranderd door problemen van zijn moeder, waardoor hij niet thuis kon blijven wonen. Om die reden woont hij nu al sinds Maart bij ons. En het breekt me op.
Vriend gooit alles wat zoon doet op "ach hij is aan het puberen/ heeft het moeilijk met de situatie rondom zn moeder/ mist zn vrienden/ gaat door een moeilijke periode"
Maar het voelt voor mij alsof zoon me expres uitdaagt, en mij en zijn vader uit elkaar wil drijven.
Als vriend thuis is, doet zoon namelijk nooit rare dingen. Gedraagt zich zoals een gemiddelde puber dat doet, maar zoekt geen ruzie ofzo.
Zodra zijn vader het huis uit is, ben ik al op mn hoede, omdat ik niet weet wat er nu weer gaat komen. Een greep uit de dingen die hij de afgelopen maanden heeft gedaan:
Hij maakt bijvoorbeeld dingen stuk, en zegt vervolgens dat hij het niet gedaan heeft. Echt als in: pakt mok uit de kast, kijkt mij aan, laat hem vallen en loopt triomfantelijk weg.
Bestelt dingen online, op mijn naam, met achteraf betalen.
Maakt dingen kwijt, waarvan ik zeker weet dat het gewoon op een vaste plek lag. Doet vervolgens alsof ie geen idee heeft waar ik het over heb.
Dat zijn nog 'kleine' dingetjes.
De meest recente ontwikkelingen vind ik erger, maar daar ga ik later even verder op in.
Wat moet ik hier nou mee???
dinsdag 23 juni 2020 om 12:17
Misschien moet je even aanstippen dat hij helemaal een boel tijd gaat missen als jij er straks niet meer bent om alles vlot te houden. Wat een waardeloos figuur zeg...lolita666 schreef: ↑23-06-2020 11:23...
Vriend heeft een eigen bedrijf, waar momenteel (sinds het Covid- gedoe) flink wat tijd in zit om de boel draaiende te houden. Hij is lange dagen van huis, en in het weekend vaak behoorlijk prikkelbaar.
Al met al dus helemaal geen ideale manier om dichter bij zn zoon te komen.
Ik heb gezinstherapie geopperd bij vriend (zojuist) en kreeg beticht terug met de vraag waar hij in godsnaam de tijd vandaan moet halen. En dat hij "Dit er allemaal nu even niet bij kan hebben"
Dat helpt... Vooral de zoon ook.
Vanavond ga ik met vriend praten, want op deze manier komen we gewoon nergens, en daar gaat uiteindelijk iemand aan onderdoor. Misschien moet ik inderdaad noemen dat een lat- relatie beter zou zijn, wellicht dat hij dan inziet hoe serieus het is.
Echt waar, ik vind dat je het heel integer aan probeert te pakken ondanks je terechte emoties over hoe je stiefzoon je behandelt. Die zit duidelijk in nood (niet dat dat zijn gedrag goedpraat) en nota bene jij die het allemaal over je heen krijgt is blijkbaar de enige die moeite wil doen voor hem. Ik denk misschien zelfs wel dat zijn acties naar jou toe onbewust een hulpvraag zijn.
Hij wil daar geen hulp bij of heeft al wat hulp gehad en heeft die afgewezen schrijf je. Die "vader" laat het afweten dus dan is het trieste dat het neerkomt voor die jongen om zelf te leren omgaan met zijn omstandigheden. Het enige wat jij kunt doen is blijven proberen hem te bereiken.
dinsdag 23 juni 2020 om 12:22
Hij heeft op dit moment geen zak meer te doen voor school, en wil verder ook niks.Bloem1970 schreef: ↑23-06-2020 11:57Kan zoon niet bij vader in het bedrijf zijn? Zijn huiswerk doen bijvoorbeeld?
Hij heeft geen babysit meer nodig, maar voelt zich dan hopelijk meer gexien en bijvoorbeeld lunchen ze eens samen. Daar moet het bedrijf zich praktisch gezien natuurlijk wel voor lenen.
Met pa mee naar het werk gaat ook niet werken denk ik. Daar is vriend toch voornamelijk aan het bellen, vergaderen en op bezoek bij -potentiële- klanten.
Heel eerlijk: ik ben bang dat als ik daadwerkelijk ergens anders zou gaan wonen, dat het niet goedkomt met stiefzoon.
dinsdag 23 juni 2020 om 12:24
Als je blijft ook niet.
Het zal best dat het voor je stiefzoon moeilijk is, maar het is het één of het ander. Hij verandert zijn gedrag niet, vader wil er niks aan doen en dan zou je ook nog de gebeten hond zijn als je je conclusies trekt en verhuist?
Overigens vroeg ik me ook al af wat je vriend doet met die spullen die hij op je naam bestelt, dat is toch gewoon diefstal? Ik mag aannemen dat pa dat vergoedt?
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
dinsdag 23 juni 2020 om 12:26
Of laat hem er werken. Win win situatie. Vader hopelijk meer tijd en zoon heeft wat te doenBloem1970 schreef: ↑23-06-2020 11:57Kan zoon niet bij vader in het bedrijf zijn? Zijn huiswerk doen bijvoorbeeld?
Hij heeft geen babysit meer nodig, maar voelt zich dan hopelijk meer gexien en bijvoorbeeld lunchen ze eens samen. Daar moet het bedrijf zich praktisch gezien natuurlijk wel voor lenen.
dinsdag 23 juni 2020 om 12:33
dinsdag 23 juni 2020 om 12:40
Kan hij niet meelopen met zijn vader. Ik denk dat dit best leerzaam kan zijn. Vader kan zeggen dat hij een stagiair is. Gewoon mee met al die afspraken en erbij zitten, achteraf een beetje napraten met zijn vader over hoe hij dingen aanpakt en waarom. Wellicht wat kleine administratieve klussen oppakken op kantoor en daar wat mee verdienen.lolita666 schreef: ↑23-06-2020 12:22Hij heeft op dit moment geen zak meer te doen voor school, en wil verder ook niks.
Met pa mee naar het werk gaat ook niet werken denk ik. Daar is vriend toch voornamelijk aan het bellen, vergaderen en op bezoek bij -potentiële- klanten.
Heel eerlijk: ik ben bang dat als ik daadwerkelijk ergens anders zou gaan wonen, dat het niet goedkomt met stiefzoon.
En vader en zoon hebben gelijk tijd met elkaar. Lijkt me een mooie oplossing.
dinsdag 23 juni 2020 om 12:45
dat is iets wat Pa mag verzinnenTanteOlivia schreef: ↑23-06-2020 12:40Kan hij niet meelopen met zijn vader. Ik denk dat dit best leerzaam kan zijn. Vader kan zeggen dat hij een stagiair is. Gewoon mee met al die afspraken en erbij zitten, achteraf een beetje napraten met zijn vader over hoe hij dingen aanpakt en waarom. Wellicht wat kleine administratieve klussen oppakken op kantoor en daar wat mee verdienen.
En vader en zoon hebben gelijk tijd met elkaar. Lijkt me een mooie oplossing.
beste wat TO kan doen is, 47 passen achteruit, en het loslaten
dinsdag 23 juni 2020 om 12:47
Stap in godsnaam weg, dan moet je vriend wel de ouderrol opnemen. Nu neem jij die op je en dat is voor zoon niet te accepteren, dit kan alleen maar erger worden. Soms moet iets ook gewoon op zijn bek gaan, wil er iets kunnen veranderen. Nu kan vriend zich verschuilen achter zijn oh zo belangrijke werk (ja lekker makkelijk want jij vangt het toch op). Het is ZIJN kind. Stop met faciliteren!
dinsdag 23 juni 2020 om 12:48
Momenteel ben jij voor hem alleen een factor die de situatie nog complexer maakt, hoe graag je ook wilt en hoezeer je er ook voor stiefzoon bent, hij kan daar momenteel niks mee, omdat zijn vader hem in de steek laat.
Stiefzoon heeft er het meeste aan als zijn vader niet meer in het vluchtgedrag gefaciliteerd wordt. En hoe pijnlijk ook, als je vader je in de steek laat is het ook wel fijner om daar direct achter te komen, omdat er geen uitvluchten (het is de schuld van stiefmoeder) meer te verzinnen zijn, want kinderen zijn het liefst loyaal aan hun ouders. Dat geeft ook een bepaalde rust, omdat hij dan zijn eigen conclusies kan trekken en niet meer hoeft te hopen op beterschap of erkenning die komt nadat jij uit beeld bent verdwenen.
dinsdag 23 juni 2020 om 12:50
Die jongen heeft een probleem en dat is niet zijn vrije tijdsinvulling, dit is allemaal ruis. Laat het aan de vader zelf over, dat is nou mi de hele clou van dit verhaal.
dinsdag 23 juni 2020 om 12:50
dinsdag 23 juni 2020 om 12:57
Disclaimer: ik heb totaal geen verstand van pubers of van opvoeden.
Maar de jongen is 17. Wat als je hem nou eens als een volwassene aanspreekt, wat eigenlijk zijn plan is? Zeg dat je je realiseert dat je in zijn huis bent komen wonen. Dat als jullie niet samen kunnen leven, dat dan de consequentie is dat jij vertrekt. Of dat zijn bedoeling is? En hoe hij het samenleven met zijn vader alleen voor zich ziet?
Misschien helpt het als hij zich realiseert dat hij geen plan heeft, alleen wil afreageren.
Rot voor die jongen. Rot voor jou ook. En vooruit, een heel klein beetje rot voor partner dat hij zo hard moet werken, maar half Nederland zit in de shit door corona.
Maar de jongen is 17. Wat als je hem nou eens als een volwassene aanspreekt, wat eigenlijk zijn plan is? Zeg dat je je realiseert dat je in zijn huis bent komen wonen. Dat als jullie niet samen kunnen leven, dat dan de consequentie is dat jij vertrekt. Of dat zijn bedoeling is? En hoe hij het samenleven met zijn vader alleen voor zich ziet?
Misschien helpt het als hij zich realiseert dat hij geen plan heeft, alleen wil afreageren.
Rot voor die jongen. Rot voor jou ook. En vooruit, een heel klein beetje rot voor partner dat hij zo hard moet werken, maar half Nederland zit in de shit door corona.
dinsdag 23 juni 2020 om 12:58
nee, echt niet doenxynix schreef: ↑23-06-2020 12:57Disclaimer: ik heb totaal geen verstand van pubers of van opvoeden.
Maar de jongen is 17. Wat als je hem nou eens als een volwassene aanspreekt, wat eigenlijk zijn plan is? Zeg dat je je realiseert dat je in zijn huis bent komen wonen. Dat als jullie niet samen kunnen leven, dat dan de consequentie is dat jij vertrekt. Of dat zijn bedoeling is? En hoe hij het samenleven met zijn vader alleen voor zich ziet?
Misschien helpt het als hij zich realiseert dat hij geen plan heeft, alleen wil afreageren.
Rot voor die jongen. Rot voor jou ook. En vooruit, een heel klein beetje rot voor partner dat hij zo hard moet werken, maar half Nederland zit in de shit door corona.
probleem zit bij PA, en laat die nou wel volwassen zijn
dinsdag 23 juni 2020 om 13:01
dinsdag 23 juni 2020 om 13:01
en dat gaat heel erg snel heel erg fout
Puber gaat ontkennen, situatie verandert niet
Gezeik tussen TO en vriendje
dinsdag 23 juni 2020 om 13:02
Toen ik nog puber was, zou ik zoiets niet gepikt hebben. Ik zou gewoon de kamer zijn uitgelopen. Of gezwegen tot het over was.
dinsdag 23 juni 2020 om 13:03
Eens hoor! Ik zou echt zsm weggaan uit deze situatie, het is echt niet gezond. Ga lekker met je dochter een weekje erop uit en zorg voor een eigen woning, want dit is geen houdbare situatie.
dinsdag 23 juni 2020 om 13:03
Dit klinkt echt afschuwelijk.
Ik heb medelijden met die jongen. En ja, ik weet dat jongens van 17 afgrijselijk kunnen zijn. Maar eigenlijk zijn ze nog best klein (als zullen ze je kop eraf bijten als je dat zegt) en zoeken ze naar wat ze moeten doen en hoe ze dat moeten doen. Als ze daar geen gehoor bij krijgen, zoals deze jongen dus nul krijgt van z'n vader, dan komt het rotgevoel dat dat geeft er op een andere manier uit.
Ouders scheiden, moeder psychisch niet stabiel, naar je vader om te wonen, die heeft geen tijd voor je, stiefmoeder heb je moeite mee en daar is ook nog een stiefkind waar je mee te dealen hebt... dat is heel wat om mee te dealen, en zeker als je 17 bent.
Wat eten we vanavond?
dinsdag 23 juni 2020 om 13:05
Ik vind dat vriend het vooral over het gevoel van zoon moet hebben. Niet over het gevoel van TO. Bij voorkeur zonder TO erbij ook
