Kinderen
alle pijlers
Welke fouten heb jij gemaakt...
donderdag 8 oktober 2020 om 10:13
..In de opvoeding van jouw kinderen?
Ik vraag me dit af naar aanleiding van een ander topic waar een discussie ontstond over eigen jeugd en hoe dit invloed kan hebben op je eigen kind.
Dus wat kunnen jouw kinderen later zeggen wat er misschien niet helemaal goed is gegaan in hun jeugd/opvoeding?
En ben je daar bewust mee bezig als je merkt dat je bijvoorbeeld in je eigen valkuil bent gestapt?
Ik vraag me dit af naar aanleiding van een ander topic waar een discussie ontstond over eigen jeugd en hoe dit invloed kan hebben op je eigen kind.
Dus wat kunnen jouw kinderen later zeggen wat er misschien niet helemaal goed is gegaan in hun jeugd/opvoeding?
En ben je daar bewust mee bezig als je merkt dat je bijvoorbeeld in je eigen valkuil bent gestapt?
donderdag 8 oktober 2020 om 12:03
Het-groepje schreef: ↑08-10-2020 11:41Ik had als kind heel weinig op alle fronten en heb nu verwende kinderen.
Mijn ene kind is al een paar dagen niet te doen omdat nerf pistool nr 3 een vertraagde levering heeft
Hij heeft er letterlijk buikpijn van.
Wij wonen in een nieuwbouwhuis als eerste bewoner. Oudste vindt de tegels niet mooi van 1 badkamer en heeft gehuild omdat dat niet werd aangepast want we hebben het nu al 3 jaar.
Ik was niet helemaal voorbereid op dit bij effect.
Man is ook niet bepaald verwend en we zijn soms echt verbijsterd over waar je je druk om kan maken als kind.
Jij bent zo grappig.
donderdag 8 oktober 2020 om 12:09
Mijn oudste heeft een naar trauma moeten meemaken en daardoor ben ik soms té begripvol en lief voor hem. Als in, ik geef te veel ruimte aan onredelijk gedrag. Het is ook gewoon een kind die grenzen nodig heeft 
. Gelukkig ben ik me er bewuster van en ben ik hem minder ‘zielig’ gaan vinden, want hij doet het hardstikke goed. Gelukkig zegt mijn partner het als ik te veel aan het kloeken ben.
. Gelukkig ben ik me er bewuster van en ben ik hem minder ‘zielig’ gaan vinden, want hij doet het hardstikke goed. Gelukkig zegt mijn partner het als ik te veel aan het kloeken ben.
donderdag 8 oktober 2020 om 12:11
Ik geloof niet, dat ik echt fouten gemaakt heb. Heus wel eens te boos geweest, maar dan ook sorry gezegd
En mijn kinderen (16 en 20) komen nog steeds bij me met problemen en onzekerheden, dus de basis zit goed. Ze voelen zich veilig.
Ik heb heel bewust bepaalde zaken uit mijn jeugd niet meegenomen (moeder met een eetstoornis, geen eigen keuzes mogen maken etc)
En mijn kinderen (16 en 20) komen nog steeds bij me met problemen en onzekerheden, dus de basis zit goed. Ze voelen zich veilig.
Ik heb heel bewust bepaalde zaken uit mijn jeugd niet meegenomen (moeder met een eetstoornis, geen eigen keuzes mogen maken etc)
donderdag 8 oktober 2020 om 12:15
Maar jij, jij doet het helemaal goed.RodeRoosOpWitteZijde schreef: ↑08-10-2020 10:43Ik ben bewust kindvrij. De grootste fout imnsho is dus dat mensen kinderen krijgen.
Stel je nou eens voor dat iedereen het net zo goed als jij zou doen, wie zou dan t.z.t. je pensioen betalen? En je auto repareren? En je boodschappen afrekenen bij de supermarkt?
Ik weet niet wat 'imnsho' betekent, neem aan iets van 'in my not so humble opinion', maar ik vrees dat jouw nsho tamelijk fout is.
donderdag 8 oktober 2020 om 12:16
Ik verwen ze te veel.
Ik mocht vroeger nooit wat van mn ouders en hoorde ook nergens bij. Ik moest toen ik 7 was nog in mijn blootje zwemmen op het strand.
Zelfs als ik dezelfde koek wilde als mijn klasgenootjes in de pauze mocht dat niet.
Ik mocht geen tv programmas kijken die mijn klasgenootjes allemaal keken.
Ik had geen vrienden en hoorde er nooit bij. Mijn ouders zijn mensen die alleen houden van boeken, klassieke muziek en programma’s van kwaliteit. We gingen 1 keer per jaar naar een pretpark en dan gingen mijn ouders bij elke attractie op een bankje zitten met een boek en zuur gezicht tot mijn broertje en ik erin waren geweest.
Dus als gevolg krijgen mijn kinderen juist te veel cadeautjes/leuke spullen/snoep.
Ik mocht vroeger nooit wat van mn ouders en hoorde ook nergens bij. Ik moest toen ik 7 was nog in mijn blootje zwemmen op het strand.
Zelfs als ik dezelfde koek wilde als mijn klasgenootjes in de pauze mocht dat niet.
Ik mocht geen tv programmas kijken die mijn klasgenootjes allemaal keken.
Ik had geen vrienden en hoorde er nooit bij. Mijn ouders zijn mensen die alleen houden van boeken, klassieke muziek en programma’s van kwaliteit. We gingen 1 keer per jaar naar een pretpark en dan gingen mijn ouders bij elke attractie op een bankje zitten met een boek en zuur gezicht tot mijn broertje en ik erin waren geweest.
Dus als gevolg krijgen mijn kinderen juist te veel cadeautjes/leuke spullen/snoep.
donderdag 8 oktober 2020 om 12:20
Weet je wie pas echt slecht af zijn ? De kinderen waarvan de ouders zogezegd nooit fouten hebben gemaakt. Want weet je ... ouders zijn net mensen en dus dan heb je goede dagen en minder goede dagen.
Mijn dochter weet dat ze altijd bij mij terecht kan in geval van nood en dat ik onvoorwaardelijk van haar hou. Dat is de basis.
Mijn grootste valkuil is dat ik conflict vermijdend ben. In mijn jeugd was mijn huis geen thuis - erg onveilig. Dus ik wil nu eigenlijk per sé altijd harmonie. Dat is ook niet gezond; je kind moet ook leren "gezond" ruzie te maken. Soms moet het juist eens botsen om daarna weer samen te groeien. Gelukkig gaat dat botsen nu wel vanzelf met een puber in huis
Mijn dochter weet dat ze altijd bij mij terecht kan in geval van nood en dat ik onvoorwaardelijk van haar hou. Dat is de basis.
Mijn grootste valkuil is dat ik conflict vermijdend ben. In mijn jeugd was mijn huis geen thuis - erg onveilig. Dus ik wil nu eigenlijk per sé altijd harmonie. Dat is ook niet gezond; je kind moet ook leren "gezond" ruzie te maken. Soms moet het juist eens botsen om daarna weer samen te groeien. Gelukkig gaat dat botsen nu wel vanzelf met een puber in huis
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
donderdag 8 oktober 2020 om 12:20
Daar zeg je wel iets, ik merk dat ik mijn oudste kind door haar problemen soms anders benader dan jongsteSaartjepoes2 schreef: ↑08-10-2020 12:09Mijn oudste heeft een naar trauma moeten meemaken en daardoor ben ik soms té begripvol en lief voor hem. Als in, ik geef te veel ruimte aan onredelijk gedrag. Het is ook gewoon een kind die grenzen nodig heeft
Mara daar hebben we het wel over, dat is fijn, dat het besproken kan worden
donderdag 8 oktober 2020 om 12:23
Wat sneu dat jouw jeugd zo is verlopenstokske schreef: ↑08-10-2020 12:16Ik verwen ze te veel.
Ik mocht vroeger nooit wat van mn ouders en hoorde ook nergens bij. Ik moest toen ik 7 was nog in mijn blootje zwemmen op het strand.
Zelfs als ik dezelfde koek wilde als mijn klasgenootjes in de pauze mocht dat niet.
Ik mocht geen tv programmas kijken die mijn klasgenootjes allemaal keken.
Ik had geen vrienden en hoorde er nooit bij. Mijn ouders zijn mensen die alleen houden van boeken, klassieke muziek en programma’s van kwaliteit. We gingen 1 keer per jaar naar een pretpark en dan gingen mijn ouders bij elke attractie op een bankje zitten met een boek en zuur gezicht tot mijn broertje en ik erin waren geweest.
Dus als gevolg krijgen mijn kinderen juist te veel cadeautjes/leuke spullen/snoep.
donderdag 8 oktober 2020 om 12:31
Heel mooi gezegd.belgali schreef: ↑08-10-2020 12:20Weet je wie pas echt slecht af zijn ? De kinderen waarvan de ouders zogezegd nooit fouten hebben gemaakt. Want weet je ... ouders zijn net mensen en dus dan heb je goede dagen en minder goede dagen.
Mijn dochter weet dat ze altijd bij mij terecht kan in geval van nood en dat ik onvoorwaardelijk van haar hou. Dat is de basis.
Mijn grootste valkuil is dat ik conflict vermijdend ben. In mijn jeugd was mijn huis geen thuis - erg onveilig. Dus ik wil nu eigenlijk per sé altijd harmonie. Dat is ook niet gezond; je kind moet ook leren "gezond" ruzie te maken. Soms moet het juist eens botsen om daarna weer samen te groeien. Gelukkig gaat dat botsen nu wel vanzelf met een puber in huis
donderdag 8 oktober 2020 om 12:31
Mooi gezegd en helemaal mee eens.*TanteSjaan* schreef: ↑08-10-2020 11:15Fouten maak je. Allemaal en dat heeft weinig te maken met wel of geen kinderen hebben.
Voor mezelf:
Naar eer en geweten voed ik mijn kinderen op. NIet alles gaat altijd goed en ik heb er flinke blunders tussen zitten, maar vaak is dat achteraf. Achteraf is het makkelijk praten en makkelijker om te zien wat wel en niet goed ging, maar midden in een proces is dat lastiger.
Ik heb niet de illusie dat mijn kinderen ongeschonden uit hun jeugd zullen komen. Zelf kijk ik terug op een fijne jeugd, maar mijn ouders waren en zijn echt niet perfect. Zij hebben zo hun fouten gemaakt en dat geeft niets. Ik zal niet te beroerd zijn om later bij klachten van mijn kinderen hun gelijk toe te geven.
Mijn kinderen groeien op in een warm nest met ouders die heel veel van ze houden. Ze krijgen gezond en meer dan genoeg eten, hun kleding is schoon, het huis is schoon en fris (op de kamers van de kinderen na...), we gaan elk half jaar naar de tandarts en ik zit ze achter de vodden met betrekking tot school. Stomme acties worden uitgepraat en ruzies lossen we zoveel mogelijk op door naar beide partijen te luisteren.
Als het goed is weten mijn kinderen dat we achter ze staan, ongeacht wat ze doen. We zijn trots op deze mensen-in-wording, gewoon omdat ze zijn wie ze zijn. Ze zijn beleefd, vriendelijk, grappig, snugger en hebben oog voor andermans gevoelens. Geweldig!
Meer kunnen we niet doen. Gaat alles vlekkeloos? Nee. Ik ben wel eens moe door werk of rotweer en kan vrij kortaf reageren. Mijn man is vrij rigide, waar ik weer geen ruggengraat heb. Wij maken echt wel wat fouten, maar die zien we altijd achteraf.
En nee, ik ga mezelf daar niet voor de kop voor slaan. Ik ben ook maar een mens en handel met de beste intenties. Dat houdt echter niet in dat die beste intenties automatisch de juiste zijn.
donderdag 8 oktober 2020 om 12:34
Mijn grootste fout is dat ik soms te ongeduldig ben, mijn zoon heeft dat ook, dus dat kan nu al wel eens botsen, maar daarbij leer ik hem wel dat het belangrijk is om daarna sorry te zeggen als je fout zat, niet alleen hij, maar ik ook.
Maar het belangrijkste dat ik hem probeer mee te geven, is dat hij altijd bij ons terecht kan, dat niks gek is om te vragen of te vertellen.
En ik verwen hem soms te veel, merk dat ik wat compenseer bij hem, waar mijn ouders vroeger nee zeiden omdat dingen niet konden.
Wil mijn zoon een bepaald koekje mee naar school omdat de rest dat ook heeft, dan gaan we dat kopen, wat hij graag wil kan hij krijgen, (tot zekere hoogte natuurlijk).
Ik geloof dat wanneer de basis goed en sterk is, dat het allerbelangrijkste is en genoeg liefde geven.
Zolang een kind dat voelt, doe je het altijd goed.
Maar het belangrijkste dat ik hem probeer mee te geven, is dat hij altijd bij ons terecht kan, dat niks gek is om te vragen of te vertellen.
En ik verwen hem soms te veel, merk dat ik wat compenseer bij hem, waar mijn ouders vroeger nee zeiden omdat dingen niet konden.
Wil mijn zoon een bepaald koekje mee naar school omdat de rest dat ook heeft, dan gaan we dat kopen, wat hij graag wil kan hij krijgen, (tot zekere hoogte natuurlijk).
Ik geloof dat wanneer de basis goed en sterk is, dat het allerbelangrijkste is en genoeg liefde geven.
Zolang een kind dat voelt, doe je het altijd goed.
donderdag 8 oktober 2020 om 12:35
Herkenbaar, ik houd niet van conflicten en onderhuidse spanningen, vooral door mijn eigen jeugd. Dus als de kinderen nu aan het ruziën zijn, negeer ik het of trek ik me terug. Ze zullen toch zelf ook moeten leren ruzie te maken, zonder dat ik me er elke keer tegen aan bemoei. Fouten laten maken vind ik een lastige, maar ik probeer toch maar op mijn tong te bijten en ze zelf laten ervaren wat er dan gebeurt.belgali schreef: ↑08-10-2020 12:20Weet je wie pas echt slecht af zijn ? De kinderen waarvan de ouders zogezegd nooit fouten hebben gemaakt. Want weet je ... ouders zijn net mensen en dus dan heb je goede dagen en minder goede dagen.
Mijn dochter weet dat ze altijd bij mij terecht kan in geval van nood en dat ik onvoorwaardelijk van haar hou. Dat is de basis.
Mijn grootste valkuil is dat ik conflict vermijdend ben. In mijn jeugd was mijn huis geen thuis - erg onveilig. Dus ik wil nu eigenlijk per sé altijd harmonie. Dat is ook niet gezond; je kind moet ook leren "gezond" ruzie te maken. Soms moet het juist eens botsen om daarna weer samen te groeien. Gelukkig gaat dat botsen nu wel vanzelf met een puber in huis
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
donderdag 8 oktober 2020 om 12:46
Wat vervelend.stokske schreef: ↑08-10-2020 12:16Ik verwen ze te veel.
Ik mocht vroeger nooit wat van mn ouders en hoorde ook nergens bij. Ik moest toen ik 7 was nog in mijn blootje zwemmen op het strand.
Zelfs als ik dezelfde koek wilde als mijn klasgenootjes in de pauze mocht dat niet.
Ik mocht geen tv programmas kijken die mijn klasgenootjes allemaal keken.
Ik had geen vrienden en hoorde er nooit bij. Mijn ouders zijn mensen die alleen houden van boeken, klassieke muziek en programma’s van kwaliteit. We gingen 1 keer per jaar naar een pretpark en dan gingen mijn ouders bij elke attractie op een bankje zitten met een boek en zuur gezicht tot mijn broertje en ik erin waren geweest.
Dus als gevolg krijgen mijn kinderen juist te veel cadeautjes/leuke spullen/snoep.
toevallig houd ik ook van klassieke muziek en boeken, maar ik vind pretparken en tv ook leuk.
In een pretpark zou ik zeker de achtbaan instappen!
Ik kan mij wel voorstellen dat als ik kinderen had, ik hun zou willen bijbrengen dat er leukere dingen zijn dan televisie en spelcomputers, en waarschijnlijk zouden zij later dan hun vrienden een telefoon krijgen.
En house of rap moeten ze maar op hun kamer draaien. (dan wil ik Bach's vioolsolo's ook wel op mijn eigen kamer draaien)
En eigenlijk zou ik willen dat ze gezonder zouden eten dan ik zelf doe
De antwoorden op het forum zijn niet altijd bedoeld als hulp.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
Sommige mensen maken soms onaardige opmerkingen.
Reageren is niet altijd nodig, en zeker niet verplicht.
donderdag 8 oktober 2020 om 12:46
Ik krijg het niet altijd voor elkaar om mijn onzekerheden voor ze te verbergen. Dat is soms niet erg maar ik hoor mezelf soms dingen zeggen waarvan ik denk 'ai, dit moet je niet van ze vragen'. Gelukkig ben ik me daar wel bewust van en ik probeer het elke dag te verbeteren.
Oh, en ik verwen ze veel te veel. Ik vind het gewoon fijn dat ze overvloed kunnen hebben Dat komt omdat ik toen ik zwanger was van de eerste 0 geld had en elke cent om moest draaien. Nu niet meer. Ik zeg overigens ook elke dag hoe lief ik ze vind en ze mogen niet weg zonder een kus en een knuffel.
Oh, en ik verwen ze veel te veel. Ik vind het gewoon fijn dat ze overvloed kunnen hebben Dat komt omdat ik toen ik zwanger was van de eerste 0 geld had en elke cent om moest draaien. Nu niet meer. Ik zeg overigens ook elke dag hoe lief ik ze vind en ze mogen niet weg zonder een kus en een knuffel.
Natte tosti..
donderdag 8 oktober 2020 om 12:57
Het ligt er wel erg aan, wat je onder Fouten verstaat.
Ik vind fouten echt dingen, die op een verkeerde manier, langdurig effect hebben op je kinderen.
Dus verkeerde eetgewoontes, of geen eigen keuzes kunnen maken, geen verantwoordelijkheid kunnen nemen, geen relatie kunnen aangaan etc.
Niet, dat je ze soms teveel verwend, of dat je wel eens uit je slof schiet
Ik vind fouten echt dingen, die op een verkeerde manier, langdurig effect hebben op je kinderen.
Dus verkeerde eetgewoontes, of geen eigen keuzes kunnen maken, geen verantwoordelijkheid kunnen nemen, geen relatie kunnen aangaan etc.
Niet, dat je ze soms teveel verwend, of dat je wel eens uit je slof schiet
donderdag 8 oktober 2020 om 13:06
Hahahahaha je bent hilarisch en zit ook nog eens totaal op de verkeerde pijler voor een bewustkindvrijpersoon.RodeRoosOpWitteZijde schreef: ↑08-10-2020 10:43Ik ben bewust kindvrij. De grootste fout imnsho is dus dat mensen kinderen krijgen.
Ik denk trouwens als niemand meer kinderen krijgt ook niemand straks jouw kont afveegt als je ligt te vegeteren op de dementie afdeling van een verpleegtehuis.
Ik vind zo'n opmerking zo nu komma nul bijdragen en zo ontzettend geplaatst hier om te provoceren. Echt waarom?
donderdag 8 oktober 2020 om 13:10
Eens.lilalinda schreef: ↑08-10-2020 12:57Het ligt er wel erg aan, wat je onder Fouten verstaat.
Ik vind fouten echt dingen, die op een verkeerde manier, langdurig effect hebben op je kinderen.
Dus verkeerde eetgewoontes, of geen eigen keuzes kunnen maken, geen verantwoordelijkheid kunnen nemen, geen relatie kunnen aangaan etc.
Niet, dat je ze soms teveel verwend, of dat je wel eens uit je slof schiet
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
donderdag 8 oktober 2020 om 13:10
Dat hangt ook af van het karakter van je kind. Op het ene kind kan dat effect hebben terwijl een ander kind daar dan geen hinder van ondervindt maar weer wel van andere dingen waar het andere kind geen last van heeft.lilalinda schreef: ↑08-10-2020 12:57Het ligt er wel erg aan, wat je onder Fouten verstaat.
Ik vind fouten echt dingen, die op een verkeerde manier, langdurig effect hebben op je kinderen.
Dus verkeerde eetgewoontes, of geen eigen keuzes kunnen maken, geen verantwoordelijkheid kunnen nemen, geen relatie kunnen aangaan etc.
Niet, dat je ze soms teveel verwend, of dat je wel eens uit je slof schiet
donderdag 8 oktober 2020 om 13:17
hoe bedoel je dat?lindaatje1900 schreef: ↑08-10-2020 13:10Dat hangt ook af van het karakter van je kind. Op het ene kind kan dat effect hebben terwijl een ander kind daar dan geen hinder van ondervindt maar weer wel van andere dingen waar het andere kind geen last van heeft.
maak eens concreet, kun je sommige kinderen echt nooit een keer verwennen?
Kun je nooit een keer boos worden en sorry zeggen?
Of begrijp ik je verkeerd?
donderdag 8 oktober 2020 om 13:23
Ik heb vorig jaar niet door gehad dat mijn dochter een depressie had, ik dacht dat ze gewoon een boze puber was, want dat was ik ook... Nu zegt ze dus te denken dat het een depressie was en nu voel ik me schuldig. Gelukkig is ze nu heel erg vrolijk en gelukkig, maar toch, het idee dat ze dat door heeft moeten maken..
donderdag 8 oktober 2020 om 13:27
Wat leuk om te lezen dat meer mensen hun kinderen verwennen!
Ik werd als Sjaantje stevig verwend door mijn ouders en grootouders. Heerlijk vond ik het! Nu verwen ik mijn kinderen en zeg ik zelden 'nee' als het om spullen kopen gaat. Regelmatig krijgen ze iets voor de zomaar en ik hoor ze niet klagen.
De waarde van het geld leren ze wel als ze gaan werken of studeren. Ik had snel onder de knie dat tien piek voor de rest van de maand om van te eten niet te doen was.
Ik werd als Sjaantje stevig verwend door mijn ouders en grootouders. Heerlijk vond ik het! Nu verwen ik mijn kinderen en zeg ik zelden 'nee' als het om spullen kopen gaat. Regelmatig krijgen ze iets voor de zomaar en ik hoor ze niet klagen.
De waarde van het geld leren ze wel als ze gaan werken of studeren. Ik had snel onder de knie dat tien piek voor de rest van de maand om van te eten niet te doen was.
donderdag 8 oktober 2020 om 13:28
beetjegek schreef: ↑08-10-2020 13:23Ik heb vorig jaar niet door gehad dat mijn dochter een depressie had, ik dacht dat ze gewoon een boze puber was, want dat was ik ook... Nu zegt ze dus te denken dat het een depressie was en nu voel ik me schuldig. Gelukkig is ze nu heel erg vrolijk en gelukkig, maar toch, het idee dat ze dat door heeft moeten maken..
Dit lijkt me heel naar. Ik denk niet dat je je schuldig hoeft te voelen zolang je niet zegt dat depressies niet bestaan of alleen gekke mensen depressief raken. (mijn opoe had hier een handje van)
Dat neemt echter niet weg dat ik het heel naar voor jou en je dochter vind.
donderdag 8 oktober 2020 om 13:29
Ik weet niet perse of het mijn fout is, maar ik voel me er wel vreselijk schuldig over.
Zoon is in groep 6 op een nieuwe school gekomen na een verhuizing. Hij is hier zo ongelukkig geweest en is meerdere keren weggelopen en stond dan ineens in de achtertuin. En toch heb ik hem steeds weer teruggestuurd naar school, na hem te hebben gekalmeerd. En elke ochtend weer ging hij met buikpijn naar school en zei ik ‘maak er een goede dag van lieverd’ (terwijl ik van binnen kapot ging, maar goed).
Hij heeft het een schooljaar volgehouden en toen is hij zo geflipt op school dat hij suïcidaal thuis is komen te zitten om daarna naar het speciaal onderwijs over te stappen. Daar heb ik wel altijd al voor geknokt maar hij kon er niet terecht, de basisschool moest eerst zelf nog van alles proberen.
Wat moet dat kind zich onveilig hebben gevoeld, zo erg dat hij weg liep, en toch moest ik hem steeds weer naar die situatie terugsturen.
Zoon is in groep 6 op een nieuwe school gekomen na een verhuizing. Hij is hier zo ongelukkig geweest en is meerdere keren weggelopen en stond dan ineens in de achtertuin. En toch heb ik hem steeds weer teruggestuurd naar school, na hem te hebben gekalmeerd. En elke ochtend weer ging hij met buikpijn naar school en zei ik ‘maak er een goede dag van lieverd’ (terwijl ik van binnen kapot ging, maar goed).
Hij heeft het een schooljaar volgehouden en toen is hij zo geflipt op school dat hij suïcidaal thuis is komen te zitten om daarna naar het speciaal onderwijs over te stappen. Daar heb ik wel altijd al voor geknokt maar hij kon er niet terecht, de basisschool moest eerst zelf nog van alles proberen.
Wat moet dat kind zich onveilig hebben gevoeld, zo erg dat hij weg liep, en toch moest ik hem steeds weer naar die situatie terugsturen.
donderdag 8 oktober 2020 om 13:30
Tsja fouten... ja ik had wel dingen beter/anders kunnen doen.
Zoon gaat pas sinds zijn 3e verjaardag naar de peuter. Achteraf was het beter geweest voor hem als hij zeker een half jaar eerder was gegaan.
Ik heb zelf een hele nare jeugd en kindertijd gehad. Nu ik zelf moeder ben loop ik daar weer regelmatig aan. Ik cijfer mezelf soms weg omdat het geluk van mijn kind het aller belangrijkste is. Maar ik moet zelf ook gelukkig zijn.
Maar ik doe alleen maar mijn best en meer kan ik niet. Meestal pakt dat goed uit, soms iets minder goed. Fouten horen daar bij.
Zoon gaat pas sinds zijn 3e verjaardag naar de peuter. Achteraf was het beter geweest voor hem als hij zeker een half jaar eerder was gegaan.
Ik heb zelf een hele nare jeugd en kindertijd gehad. Nu ik zelf moeder ben loop ik daar weer regelmatig aan. Ik cijfer mezelf soms weg omdat het geluk van mijn kind het aller belangrijkste is. Maar ik moet zelf ook gelukkig zijn.
Maar ik doe alleen maar mijn best en meer kan ik niet. Meestal pakt dat goed uit, soms iets minder goed. Fouten horen daar bij.
