Relaties
alle pijlers
Help!!! Ik ben getrouwd
vrijdag 8 mei 2009 om 16:09
de titel zegt al waar het over moet gaan, alleen nu het uitleggen nog, best lastig zo.
Eerst maar even een korte samenvatting, darna leg ik het wel verder uit, als het nodig is.
3 weken geleden ben ik met mijn vriend getrouwd. Nu vraagt iedereen maar hoe het voelt...maar het rare is, ik voel dus niets.
Mijn vriend zei op de plechtigheid zelf al dat hij nu ineens vanalles voelde, de verbintenis en zo.
En ik zit me hier een beetje rot te voelen omdat ik maar niets voel. Sterker nog, ik voel me bekocht en voel me klote, ik weet niet of ik dit nu wel wil...
Nu zit er nog wel een klein verhaaltje aan vast, want een paar dagen voordat we gingen trouwen begon ik ineens heel erg te twijfelen (begrijp me niet verkeerd, ik vind mijn vriend echt wel leuk), maar ik heb dat een beetje afgedaan voor mijzelf als "wedding-jitters" (koudwatervrees), maar die twijfel is niet weggegaan. Sterker nog het is alleen maar erger geworden...ik zit nu ineens in een huwelijk en ik weet niet wat ik ermee aan moet.
Ik had echt niet verwacht dat er ineens allerlei bellen zouden gaan rinkelen, maar dat ik me zo verstikt zou voelen door ja te zeggen, had ik ook niet verwacht.
Nou ja, het klinkt misschien een beetje warrig allemaal,maar ik ben al dagen op zoek naar soort gelijke ervaringen, maar ik kan maar niets vinden...ben ik dan echt raar?????
Eerst maar even een korte samenvatting, darna leg ik het wel verder uit, als het nodig is.
3 weken geleden ben ik met mijn vriend getrouwd. Nu vraagt iedereen maar hoe het voelt...maar het rare is, ik voel dus niets.
Mijn vriend zei op de plechtigheid zelf al dat hij nu ineens vanalles voelde, de verbintenis en zo.
En ik zit me hier een beetje rot te voelen omdat ik maar niets voel. Sterker nog, ik voel me bekocht en voel me klote, ik weet niet of ik dit nu wel wil...
Nu zit er nog wel een klein verhaaltje aan vast, want een paar dagen voordat we gingen trouwen begon ik ineens heel erg te twijfelen (begrijp me niet verkeerd, ik vind mijn vriend echt wel leuk), maar ik heb dat een beetje afgedaan voor mijzelf als "wedding-jitters" (koudwatervrees), maar die twijfel is niet weggegaan. Sterker nog het is alleen maar erger geworden...ik zit nu ineens in een huwelijk en ik weet niet wat ik ermee aan moet.
Ik had echt niet verwacht dat er ineens allerlei bellen zouden gaan rinkelen, maar dat ik me zo verstikt zou voelen door ja te zeggen, had ik ook niet verwacht.
Nou ja, het klinkt misschien een beetje warrig allemaal,maar ik ben al dagen op zoek naar soort gelijke ervaringen, maar ik kan maar niets vinden...ben ik dan echt raar?????
vrijdag 8 mei 2009 om 16:28
O ik moet wel zeggen dat ik wel het idee had (waarschijnlijk heb ik het me gewoon aan laten praten) dat er "iets" zou gaan veranderen, maar helaas pindakaas.
Eigenlijk is het maar goed ook, want als er na zoveel jaar wat veranderd dan is er juist iets mis.
Twijfel je nu over je huwelijk of over jezelf dat je gevoelens anders moeten zijn t.o.v. het huwelijk?
Eigenlijk is het maar goed ook, want als er na zoveel jaar wat veranderd dan is er juist iets mis.
Twijfel je nu over je huwelijk of over jezelf dat je gevoelens anders moeten zijn t.o.v. het huwelijk?
vrijdag 8 mei 2009 om 16:36
Wow!!!
Ik ben nog nieuw hier en zoveel reacties binnen een paar minuten had ik echt niet verwacht zeg! Wat fijn!
De reacties roepen bij mijzelf weer een heel stel nieuwe vragen op maar steken ook een hart onder de riem, thanx!!
Ik ben het er eigenlijk mee eens dat je je niet anders zou moeten voelen na een huwelijk, maar toch is de eerste vraag die iedereen aan mij stelt...."Hoe voelt dat nou, getrouwd zijn?"
Dat vind ik dan zo raar en sla ik nog meer aan het twijfelen...
Ik ben nog nieuw hier en zoveel reacties binnen een paar minuten had ik echt niet verwacht zeg! Wat fijn!
De reacties roepen bij mijzelf weer een heel stel nieuwe vragen op maar steken ook een hart onder de riem, thanx!!
Ik ben het er eigenlijk mee eens dat je je niet anders zou moeten voelen na een huwelijk, maar toch is de eerste vraag die iedereen aan mij stelt...."Hoe voelt dat nou, getrouwd zijn?"
Dat vind ik dan zo raar en sla ik nog meer aan het twijfelen...
vrijdag 8 mei 2009 om 16:42
quote:rapid schreef op 08 mei 2009 @ 16:28:
Twijfel je nu over je huwelijk of over jezelf dat je gevoelens anders moeten zijn t.o.v. het huwelijk?
Met deze man wil ik oud worden...dat weet ik wel zeker
lastig uitleggen wat het nu precies is wat ik voel
Ik dacht niet dat er ineens iets heel anders zou zijn, maar ik voel me benauwd nu ik getrouwd ben. Een negatief drukkend gevoel wat ik niet zo goed kan plaatsen, niet blij zoals ik vaak hoor dat pasgetrouwde stellen zijn (maar misschien heb ik het wel helemaal verkeerd begrepen)
Twijfel je nu over je huwelijk of over jezelf dat je gevoelens anders moeten zijn t.o.v. het huwelijk?
Met deze man wil ik oud worden...dat weet ik wel zeker
lastig uitleggen wat het nu precies is wat ik voel
Ik dacht niet dat er ineens iets heel anders zou zijn, maar ik voel me benauwd nu ik getrouwd ben. Een negatief drukkend gevoel wat ik niet zo goed kan plaatsen, niet blij zoals ik vaak hoor dat pasgetrouwde stellen zijn (maar misschien heb ik het wel helemaal verkeerd begrepen)
vrijdag 8 mei 2009 om 16:51
Ik kan het me helemaal voorstellen!
Volgens mij zou ik me ook zo voelen, de reden waarom ik ook niet getrouwd ben. Mijn vriend heeft me wel 2x gevraagd. En twee keer heb ik "ja" gezegd. Maar ook twee keer ben ik er toch weer op terug gekomen. Kreeg er helemaal de rotzenuwen van. De eerste keer was ik nog erg jong (studeerde zelfs nog), dus dat werd me niet zo kwalijk genomen. Maar toen hij het een paar jaar later weer probeerde en ik weer terugkrabbelde na JA te hebben gezegd heeft dat hem heel erg gekwetst.
Hij voelde zich ook nogal voor lul staan omdat iedereen wist dat we zouden gaan trouwen. Tot jaren daarna werd ons regelmatig gevraagd: "Wanneer gaat het nou gebeuren?!" en als we op vakantie gingen: "Komen jullie dan getrouwd terug?"
Afijn, mijn vriend heeft toen gezegd: "Ik houd van je en blijf de rest van mijn leven bij je, maar trouwen doen we niet meer. Dat hoeft van mij nu niet meer. Nooit meer."
En dat vind ik wel heel prima zo.
Maar goed, andere situatie, maar ik kan me jouw gevoel voorstellen. Dat kreeg ik al (2x) nadat ik ja had gezegd. Ook al zou ik geen ander willen, trouwen benauwt me gewoon. Geen idee waarom maar zo voelt het.
Volgens mij zou ik me ook zo voelen, de reden waarom ik ook niet getrouwd ben. Mijn vriend heeft me wel 2x gevraagd. En twee keer heb ik "ja" gezegd. Maar ook twee keer ben ik er toch weer op terug gekomen. Kreeg er helemaal de rotzenuwen van. De eerste keer was ik nog erg jong (studeerde zelfs nog), dus dat werd me niet zo kwalijk genomen. Maar toen hij het een paar jaar later weer probeerde en ik weer terugkrabbelde na JA te hebben gezegd heeft dat hem heel erg gekwetst.
Hij voelde zich ook nogal voor lul staan omdat iedereen wist dat we zouden gaan trouwen. Tot jaren daarna werd ons regelmatig gevraagd: "Wanneer gaat het nou gebeuren?!" en als we op vakantie gingen: "Komen jullie dan getrouwd terug?"
Afijn, mijn vriend heeft toen gezegd: "Ik houd van je en blijf de rest van mijn leven bij je, maar trouwen doen we niet meer. Dat hoeft van mij nu niet meer. Nooit meer."
En dat vind ik wel heel prima zo.
Maar goed, andere situatie, maar ik kan me jouw gevoel voorstellen. Dat kreeg ik al (2x) nadat ik ja had gezegd. Ook al zou ik geen ander willen, trouwen benauwt me gewoon. Geen idee waarom maar zo voelt het.
Zo. En dan ga ik nu een wijntje inschenken...
vrijdag 8 mei 2009 om 17:00
Voor mij is er ook niks veranderd. En dat twijfelen, dat is heel normaal. Zou toch ook een beetje raar zijn als je dat niet deed? Ik denk dat je gewoon moet wennen. Ik was in het begin ook niet erg enthousiast dat ik getrouwd was, ik kreeg zo ontzettend veel negatieve opmerkingen van mijn omgeving omdat ik 24 was toen ik trouwde en de meeste mensen dat te jong vonden. Ik schrok ook van een aantal mannen in mijn omgeving die ineens heel anders, afstandelijker, met mij omgingen. Maar inmiddels ben ik wel gewend aan alle vragen en opmerkingen.
En na 6 jaar zijn we nog steeds heel gelukkig, en dat is het belangrijkste.
Heb je niet een beetje de wedding-blues, lees vaak dat bruidjes na de grote dag in een gat vallen omdat ze maanden naar iets hebben uitgekeken en dat nu voorbij is.
En na 6 jaar zijn we nog steeds heel gelukkig, en dat is het belangrijkste.
Heb je niet een beetje de wedding-blues, lees vaak dat bruidjes na de grote dag in een gat vallen omdat ze maanden naar iets hebben uitgekeken en dat nu voorbij is.
vrijdag 8 mei 2009 om 17:09
quote:moooootje schreef op 08 mei 2009 @ 16:36:
Wow!!!
Ik ben nog nieuw hier en zoveel reacties binnen een paar minuten had ik echt niet verwacht zeg! Wat fijn!
De reacties roepen bij mijzelf weer een heel stel nieuwe vragen op maar steken ook een hart onder de riem, thanx!!
Ik ben het er eigenlijk mee eens dat je je niet anders zou moeten voelen na een huwelijk, maar toch is de eerste vraag die iedereen aan mij stelt...."Hoe voelt dat nou, getrouwd zijn?"
Dat vind ik dan zo raar en sla ik nog meer aan het twijfelen...Tja, hoe voelt een mens zich na een bruiloft, de eerste keer sex of na het behalen van zijn rijbewijs? Voor even blij en daarna gaat het leven verder.
Wow!!!
Ik ben nog nieuw hier en zoveel reacties binnen een paar minuten had ik echt niet verwacht zeg! Wat fijn!
De reacties roepen bij mijzelf weer een heel stel nieuwe vragen op maar steken ook een hart onder de riem, thanx!!
Ik ben het er eigenlijk mee eens dat je je niet anders zou moeten voelen na een huwelijk, maar toch is de eerste vraag die iedereen aan mij stelt...."Hoe voelt dat nou, getrouwd zijn?"
Dat vind ik dan zo raar en sla ik nog meer aan het twijfelen...Tja, hoe voelt een mens zich na een bruiloft, de eerste keer sex of na het behalen van zijn rijbewijs? Voor even blij en daarna gaat het leven verder.
vrijdag 8 mei 2009 om 17:31
Het is gewoon een standaard vraag!!
Ik ben nu 4 maanden getrouwd en heb wel 400 maal die vraag gehoord............het "hoort" erbij zeg maar.
Waarom zou je je anders moeten voelen als je getrouwd bent dan?
Is alles ineens heel anders?
Nee.........dus gewoon verder gaan zoals je al deed!
En niet wakker liggen van zo'n oubollige standaardvraag van mensen die zich geen houding weten te geven, en dus daarom maar zo iets zeggen.
Ik ben nu 4 maanden getrouwd en heb wel 400 maal die vraag gehoord............het "hoort" erbij zeg maar.
Waarom zou je je anders moeten voelen als je getrouwd bent dan?
Is alles ineens heel anders?
Nee.........dus gewoon verder gaan zoals je al deed!
En niet wakker liggen van zo'n oubollige standaardvraag van mensen die zich geen houding weten te geven, en dus daarom maar zo iets zeggen.
vrijdag 8 mei 2009 om 17:32
vrijdag 8 mei 2009 om 18:16
Een vriendin van mij heeft het, het jaar voorafgaand aan haar trouwen, over niets anders gehad. Als ze op huwelijksreis zou gaan 'ging zij voor het eerst als een getrouwde vrouw op vakantie'.
En haar nááááám zou veranderen want ze nam zijn naam en liet haar meisjesnaam vallen. Want dan pas hoorde ze 'echt' bij hem.
En trouwen doe je tenslotte maar éééééén kééééééérrrrrr......kirde ze achter de rug van haar gescheiden man om.
Het hele jaar heeft ze op roze wolken gelopen en door vele roze brillen gekeken, haar huwelijksdag was er een met een gouden randje. Zij poepiebruin in haar prachtige bruidsjurk en hij in een mooi donkerblauw pak met prachtige das.
Tot ze na de feestelijkheden thuiskwamen en zij de kots van haar zwaar bezopen echtgenoot mocht opruimen.
Echt, zooooo'n sprooooookje.... :puke:
En weet je wat het enige was wat er daadwerkelijk veranderde?
Haar air. Van heilig naar zwaar arrogant, want zij was tenslotte Een Getrouwde Vrouw. En ik niet. Want wij waren Niet Getrouwd.
Tja.
En haar nááááám zou veranderen want ze nam zijn naam en liet haar meisjesnaam vallen. Want dan pas hoorde ze 'echt' bij hem.
En trouwen doe je tenslotte maar éééééén kééééééérrrrrr......kirde ze achter de rug van haar gescheiden man om.
Het hele jaar heeft ze op roze wolken gelopen en door vele roze brillen gekeken, haar huwelijksdag was er een met een gouden randje. Zij poepiebruin in haar prachtige bruidsjurk en hij in een mooi donkerblauw pak met prachtige das.
Tot ze na de feestelijkheden thuiskwamen en zij de kots van haar zwaar bezopen echtgenoot mocht opruimen.
Echt, zooooo'n sprooooookje.... :puke:
En weet je wat het enige was wat er daadwerkelijk veranderde?
Haar air. Van heilig naar zwaar arrogant, want zij was tenslotte Een Getrouwde Vrouw. En ik niet. Want wij waren Niet Getrouwd.
Tja.
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 8 mei 2009 om 18:21
quote:elninjoo schreef op 08 mei 2009 @ 16:17:
Volgens mij verandert er niets door te trouwen, zeker niet als je voorheen al jaren samenwoonde.Gek genoeg gaan nogal wat relaties mis, als ze na lange tijd worden omgezet in een huwelijk. Statistisch is de kans op echtscheiding groter als je voor het trouwen eerst een langdurige relatie had. Dus er verandert blijkbaar wel iets.
Volgens mij verandert er niets door te trouwen, zeker niet als je voorheen al jaren samenwoonde.Gek genoeg gaan nogal wat relaties mis, als ze na lange tijd worden omgezet in een huwelijk. Statistisch is de kans op echtscheiding groter als je voor het trouwen eerst een langdurige relatie had. Dus er verandert blijkbaar wel iets.
vrijdag 8 mei 2009 om 18:23
Eens met de anderen; het is best normaal dat er niks verandert in je gevoel voor je partner. Dat had ik ook niet.
Wat ik wél heel leuk vond, was puur het feit dát ik getrouwd was, dat hij nu mijn man was en niet meer alleen mijn vriend (ik vond dat gewoon niks, nog steeds "mijn vriend" zeggen na al die jaren dat we al samen waren).
Die benauwdheid, dat kan gewoon onwennigheid zijn. Het is even een andere status. Maar je hebt er neem ik aan uitgebreid over nagedacht van te voren, dus daar zou ik me dan maar geen zorgen over maken.
Veel geluk in je huwelijk!
Wat ik wél heel leuk vond, was puur het feit dát ik getrouwd was, dat hij nu mijn man was en niet meer alleen mijn vriend (ik vond dat gewoon niks, nog steeds "mijn vriend" zeggen na al die jaren dat we al samen waren).
Die benauwdheid, dat kan gewoon onwennigheid zijn. Het is even een andere status. Maar je hebt er neem ik aan uitgebreid over nagedacht van te voren, dus daar zou ik me dan maar geen zorgen over maken.
Veel geluk in je huwelijk!
vrijdag 8 mei 2009 om 18:37
quote:setter schreef op 08 mei 2009 @ 18:16:
Een vriendin van mij heeft het, het jaar voorafgaand aan haar trouwen, over niets anders gehad. Als ze op huwelijksreis zou gaan 'ging zij voor het eerst als een getrouwde vrouw op vakantie'.
En haar nááááám zou veranderen want ze nam zijn naam en liet haar meisjesnaam vallen. Want dan pas hoorde ze 'echt' bij hem.
En trouwen doe je tenslotte maar éééééén kééééééérrrrrr......kirde ze achter de rug van haar gescheiden man om.
Het hele jaar heeft ze op roze wolken gelopen en door vele roze brillen gekeken, haar huwelijksdag was er een met een gouden randje. Zij poepiebruin in haar prachtige bruidsjurk en hij in een mooi donkerblauw pak met prachtige das.
Tot ze na de feestelijkheden thuiskwamen en zij de kots van haar zwaar bezopen echtgenoot mocht opruimen.
Echt, zooooo'n sprooooookje.... :puke:
En weet je wat het enige was wat er daadwerkelijk veranderde?
Haar air. Van heilig naar zwaar arrogant, want zij was tenslotte Een Getrouwde Vrouw. En ik niet. Want wij waren Niet Getrouwd.
Tja.
Vreselijk, Setter, pffff.
Ik ben een keer getrouwd geweest, ik voelde geen verschil voor en erna. Ik woon nu alweer 8 jaar samen waarvan 5 jaar als Ger. Partners, maar ik voel nu ook geen verschil met een huwelijk ofzo. Ik vond mijn bruiloft niet de mooiste dag van mijn leven, eigenlijk voelde ik me vooral "geleefd". En het huwelijk, ach.... Persoonlijk zie ik het als een administratieve handeling. Maar misschien ontlenen sommige mensen er inderdaad een of andere status aan en dat lijkt me vreselijk als je dat moet aanzien.
Een vriendin van mij heeft het, het jaar voorafgaand aan haar trouwen, over niets anders gehad. Als ze op huwelijksreis zou gaan 'ging zij voor het eerst als een getrouwde vrouw op vakantie'.
En haar nááááám zou veranderen want ze nam zijn naam en liet haar meisjesnaam vallen. Want dan pas hoorde ze 'echt' bij hem.
En trouwen doe je tenslotte maar éééééén kééééééérrrrrr......kirde ze achter de rug van haar gescheiden man om.
Het hele jaar heeft ze op roze wolken gelopen en door vele roze brillen gekeken, haar huwelijksdag was er een met een gouden randje. Zij poepiebruin in haar prachtige bruidsjurk en hij in een mooi donkerblauw pak met prachtige das.
Tot ze na de feestelijkheden thuiskwamen en zij de kots van haar zwaar bezopen echtgenoot mocht opruimen.
Echt, zooooo'n sprooooookje.... :puke:
En weet je wat het enige was wat er daadwerkelijk veranderde?
Haar air. Van heilig naar zwaar arrogant, want zij was tenslotte Een Getrouwde Vrouw. En ik niet. Want wij waren Niet Getrouwd.
Tja.
Vreselijk, Setter, pffff.
Ik ben een keer getrouwd geweest, ik voelde geen verschil voor en erna. Ik woon nu alweer 8 jaar samen waarvan 5 jaar als Ger. Partners, maar ik voel nu ook geen verschil met een huwelijk ofzo. Ik vond mijn bruiloft niet de mooiste dag van mijn leven, eigenlijk voelde ik me vooral "geleefd". En het huwelijk, ach.... Persoonlijk zie ik het als een administratieve handeling. Maar misschien ontlenen sommige mensen er inderdaad een of andere status aan en dat lijkt me vreselijk als je dat moet aanzien.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
vrijdag 8 mei 2009 om 18:50
quote:moooootje schreef op 08 mei 2009 @ 16:36:
.... maar toch is de eerste vraag die iedereen aan mij stelt...."Hoe voelt dat nou, getrouwd zijn?"
Dat vind ik dan zo raar en sla ik nog meer aan het twijfelen...
Op je andere topic zeg je dat je zeker weet dat je voor altijd bij hem wilt blijven. Waarom laat je je dan door de eerste de beste vragensteller zo uit het lood slaan? Waarom ben je zo onzeker?
Wij zijn 3 jaar geleden getrouwd, op een maandagmorgen om 9 uur, omdat we krap zaten en het op dat tijdstip gratis was. 's Middags lag ik zelfs met koorts op de bank. Ik ben er niks minder om getrouwd dan willekeurig welk stel wat er tienduizend euro aan uitgegeven heeft. Het enige, werkelijk het enige wat er veranderd is, is mijn achternaam. Eindelijk een normale achternaam in plaats van die vervelende meisjesnaam. En daar was, en ben, ik nog steeds heel erg blij mee.
Het is toch eigenlijk jammer dat je je humeur zo laat verpesten door wat een ander vindt of zegt. Dat is toch eigenlijk vreselijke tijdverspilling, vind je ook niet?
.... maar toch is de eerste vraag die iedereen aan mij stelt...."Hoe voelt dat nou, getrouwd zijn?"
Dat vind ik dan zo raar en sla ik nog meer aan het twijfelen...
Op je andere topic zeg je dat je zeker weet dat je voor altijd bij hem wilt blijven. Waarom laat je je dan door de eerste de beste vragensteller zo uit het lood slaan? Waarom ben je zo onzeker?
Wij zijn 3 jaar geleden getrouwd, op een maandagmorgen om 9 uur, omdat we krap zaten en het op dat tijdstip gratis was. 's Middags lag ik zelfs met koorts op de bank. Ik ben er niks minder om getrouwd dan willekeurig welk stel wat er tienduizend euro aan uitgegeven heeft. Het enige, werkelijk het enige wat er veranderd is, is mijn achternaam. Eindelijk een normale achternaam in plaats van die vervelende meisjesnaam. En daar was, en ben, ik nog steeds heel erg blij mee.
Het is toch eigenlijk jammer dat je je humeur zo laat verpesten door wat een ander vindt of zegt. Dat is toch eigenlijk vreselijke tijdverspilling, vind je ook niet?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 8 mei 2009 om 19:29
En mijn achternaam is niet eens veranderd na het trouwen. Wat is er anders geworden? We wonen nog steeds gewoon in hetzelfde huis. Al die romantische voorstellingen van 'het huwelijk' of 'de wittebroodsweken' is gebakken lucht uit films en boekjes, leuk, maar in het echte leven gaat je leven gewoon op dezelfde manier door als vóór dat jawoord.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 8 mei 2009 om 20:17
Inmiddels zijn wij zelf ook alweer 3 jaar getrouwd, en zie ik haar nog gemiddeld 1 keer per jaar. En dan ook nog alleen maar 'bij toeval'. Vanaf het moment dat wij getrouwd waren was zij haar verheven status kwijt en was ik niet interessant meer.
We gingen een keer, kort na ons trouwen, op de koffie bij hen, en zij heeft de hele avond in een hoekje van de bank gehangen, onderwijl tv kijkend, en ik heb welgeteld 1 kopje koffie gekregen. Van haar man, omdat zij te beroerd was om op te staan. Echt onbeschoft. Op dat moment was ik klaar met haar. En ik mis haar niet.
Eigenlijk triest hoor, hoe zij dingen ziet en beleeft. Diep van binnen voel ik medeleven voor haar, maar ik steek er geen energie meer in.
Afijn, offtopic. Sorry Mooootje. Ik hoop dat je je gauw weer wat beter voelt. Vertel es wat meer over je trouwdag, als je wilt. Had je een mooie trouwjurk? Heb je wel genoten?
We gingen een keer, kort na ons trouwen, op de koffie bij hen, en zij heeft de hele avond in een hoekje van de bank gehangen, onderwijl tv kijkend, en ik heb welgeteld 1 kopje koffie gekregen. Van haar man, omdat zij te beroerd was om op te staan. Echt onbeschoft. Op dat moment was ik klaar met haar. En ik mis haar niet.
Eigenlijk triest hoor, hoe zij dingen ziet en beleeft. Diep van binnen voel ik medeleven voor haar, maar ik steek er geen energie meer in.
Afijn, offtopic. Sorry Mooootje. Ik hoop dat je je gauw weer wat beter voelt. Vertel es wat meer over je trouwdag, als je wilt. Had je een mooie trouwjurk? Heb je wel genoten?
Laat het los, heb vertrouwen, het komt goed.....
vrijdag 8 mei 2009 om 20:46
Hoe voelt dat nou getrouwd zijn? Dat is toch dezelfde vraag als hoe voelt het nou om 30 te zijn, op je 30ste verjaardag. Gaat nergens over, is gewoon een praatje.
Wij woonden al 6 a 7 jaar samen toen we gingen trouwen, nou dan verandert er niet zo veel.
Het voelde dus ook niet anders, maar we hadden wel een heel leuk feestje achter de rug!!!
Wij woonden al 6 a 7 jaar samen toen we gingen trouwen, nou dan verandert er niet zo veel.
Het voelde dus ook niet anders, maar we hadden wel een heel leuk feestje achter de rug!!!
vrijdag 8 mei 2009 om 21:51
Wat vreemd om te denken dat een huwelijk je al bestaande relatie verandert.
Ik kijk terug op mijn huwelijksdag als een hele mooie bijzondere dag. Nu met onze dochter vind ik het fijn getrouwd te zijn maar qua relatie is er voor mij niets veranderd.
Maar wel gefeliciteerd! Het komt wel goed. Misschien ben je nu zo bezig met het idee van getrouwd te zijn dat je je een soort van "gevangen"voelt. Niet doen hoor, jullie zijn nog steeds hetzelfde als voor jullie huwelijk en als de liefde er toen al was, is die er nu ook nog.
Ik kijk terug op mijn huwelijksdag als een hele mooie bijzondere dag. Nu met onze dochter vind ik het fijn getrouwd te zijn maar qua relatie is er voor mij niets veranderd.
Maar wel gefeliciteerd! Het komt wel goed. Misschien ben je nu zo bezig met het idee van getrouwd te zijn dat je je een soort van "gevangen"voelt. Niet doen hoor, jullie zijn nog steeds hetzelfde als voor jullie huwelijk en als de liefde er toen al was, is die er nu ook nog.
