een weduwnaar als vriend

Hun moeder is dood. Ze zijn pubers. Dat bij elkaar opgeteld maakt het niet zo simpel. Het voelt wellicht voor je vriend aan dat hij z'n kids een 'nieuwe moeder' opdringt.

Ik denk dat je heel veel geduld moet hebben. Er staat geen vaste tijd voor een rouwproces.

Maar zijn vrouw is nog geen jaar overleden begrijp ik, dat is nog vrij vers dus allemaal.



Wat wil hij? Geeft hij aan met je verder te willen?

Misschien een beetje vroeg om je dit nu al af te vragen. Je hebt zelf kinderen van ongeveer dezelfde leeftijd. Je weet dus wel een beetje hoe zij denken. Ze hebben kort geleden een groot verlies doorgemaakt; het verlies van hun moeder. Dat heeft tijd nodig. Gun ze die nog en ga je vooral niet nu al druk maken of ze je wel gaan accepteren in de toekomst.

Geen ervaring..

Maar ik vind het een goed teken dat je zijn kinderen graag wilt ontmoeten en dat jouw kinderen dat ook willen.

Een half jaar geleden was hij een paar maanden weduwnaar, dus het is nog geen jaar geleden dat zijn vrouw overleed. Die kinderen zijn pubers, dus in de toch al niet meest stabiele periode van hun leven hebben ze hun moeder verloren ..... Dat lijkt me meer dan genoeg reden voor ze om absoluut niet geinteresseerd te zijn in wat voor relatie van hun vader dan ook! Die kinderen zijn hun moeder kwijtgeraakt, en als hun vader een nieuwe relatie krijgt is er de angst dat ze ook nog eens een deel van de aandacht van hun vader kwijtraken. Jouw vriend heeft een dubbele taak: vader en moeder tegelijk zijn.

Natuurlijk heeft hij - en jij - recht op nieuw geluk, maar een flinke portie geduld lijkt me hier op zijn plaats.

Een half jaar is nog niet zolang als je moeder bent kwijt geraakt....

Mijn stiefbroertje was 16 toen zijn moeder overleed. Hij moest echt niks van mijn moeder hebben.

Mijn moeder kwam ook in het 'eerste' rouwjaar'.

Ze zijn pas 'virendjes' geworden toen hij volwassen werd.

Persoonlijk vind ik ook dat mijn moeder meer afstand had moeten houden omwille van mijn stiefbroertje.

Als ik alleen al kijk naar wat voor impact het heeft op volwassen die hun moeder of vader kwijtraken, laat staan wat het doet als je pas16 bent en je moeder nog helemaal niet kunt missen...

Tja, mijn moeder is intussen iets langer dan een jaar dood, en ik ben allang geen puber meer, maar ik zou er ook niet gelukkig mee zijn geweest als mijn vader al binnen het jaar een nieuwe vriendin zou hebben.

Laat staan dus als ik wél een puber was geweest.



Als deze man de goede is dan zou ik niets overhaasten. Niet leuk, maar als het de moeite waard is dan is het zo.

quote:Vlinder4691 schreef op 17 mei 2009 @ 15:03:

Ik wil de kinderen, zeker tot het eerste jaar voorbij is, rust geven. Maar ik zou wel heel graag wat langer/meer met mijn vriend om gaan dan alleen maar een avondje. Hij heeft ook tegen mij gezegd dat hij verder met mij wil. Ik weet dat het heel moeilijk voor zijn kinderen is. Hun moeder is jaren lang ziek geweest, jaren aan bed gekluisterd. Hij heeft zijn kinderen eigenlijk al jaren alleen moeten verzorgen. Alleen voor huishouden had hij hulp. Koken, de kinderen ed deed hij allemaal zelf. Nu doet hij alles alleen en heeft geen hulp.



Ja ik snap wel dat je dat graag zou willen... maar als je de kinderen ook rust wil gunnen kun je een van de twee niet...

Ik denk dat je daar bij neer moet leggen... en heel veel geduld moet hebben..

Maar het een sluit het ander toch niet uit? Ook al ontmoet jij zijn kinderen nog niet, dan kan jij hem toch wel eens aan jouw kinderen voorstellen?

En je kan toch aan je vriend vragen of hij niet eens een nachtje met je weg zou willen? Zijn kinderen kunnen misschien een nachtje bij opa/oma/vriendjes/familie logeren?



Ik vind het juist wel goed van je vriend dat hij zijn kinderen in bescherming neemt en er voor ze is. Dat zegt wel iets over de man die hij is!!!

quote:Vlinder4691 schreef op 17 mei 2009 @ 15:03:

Ik wil de kinderen, zeker tot het eerste jaar voorbij is, rust geven. Maar ik zou wel heel graag wat langer/meer met mijn vriend om gaan dan alleen maar een avondje. Hij heeft ook tegen mij gezegd dat hij verder met mij wil. Ik weet dat het heel moeilijk voor zijn kinderen is. Hun moeder is jaren lang ziek geweest, jaren aan bed gekluisterd. Hij heeft zijn kinderen eigenlijk al jaren alleen moeten verzorgen. Alleen voor huishouden had hij hulp. Koken, de kinderen ed deed hij allemaal zelf. Nu doet hij alles alleen en heeft geen hulp.

Huh? zijn kinderen zijn toch pubers, die kunnen toch in huis meehelpen?



Verder kan ik me voorstellen dat kinderen die net hun moeder zijn verloren niet willen dat hun vader zo snel alweer een nieuwe vriendin heeft, laat staan dat ze die willen ontmoeten. Misschien kun je als de kinderen in de zomervakantie op (sport)kamp gaan een keer een weekje met je vriend op vakantie ofzo, maar ik denk niet dat je moet hopen dat je de eerstkomende jaren gezinnetje kunt gaan spelen.

Vlinder, je zal dan toch echt rekening met hem moeten houden.



Als je dat niet wil of kan moet je dat eerlijk tegen hem zeggen, en deze relatie stoppen.



Rouw neemt zijn tijd, en dat moet je de ruimte geven.

Verstandig van hem!

Hier geen ervaring met een relatie met weduwnaar/man met kinderen. Ik snap heel goed dat je graag meer contact wilt en zijn kinderen wilt zien, maar ik vind het ook heel goed van hem dat hij de boot afhoudt omdat het nog te vroeg is voor zijn kids. Mijn ouders zijn gescheiden en mijn vader is bij zijn nieuwe relaties altijd snel ingegaan op de wensen vam zijn nieuwe partners. Ik heb dus gezellig 'moeten' doen met zijn vriendinnen, terwijl het voor mij nog veels te vers was en dit destijds als pijnlijk ervaren. Geef hem nog even de tijd!

En behalve dat het heel erg voor de kinderen is zal het voor de man in kwestie ook best heel moeilijk en verwarrend zijn allemaal... Ik kan me goed voorstellen dat hij daarom wat afstand houdt en nog niet gelijk een nachtje bij je wil doorbrengen (of ergens anders).



Idd ik denk ook dat je dit de tijd moet geven...

Ik vind wel dat je heel snel gaat, voor de kinderen dan. In het eerste jaar na overlijden is er steeds zo'n 'eerste keer' moment, eerste keer kerst zonder haar, eerste keer verjaardag zonder haar, eerste keer moederdag zonder haar, etc etc. en dat zijn momenten die je met elkaar (dus degenen die het verlies hebben) wilt delen, zonder iemand erbij. Dus ik vind het absoluut vóór je vriend spreken dat hij zo voorzichtig is met zijn kinderen!

hij heeft nu geen hulp meer in de huishouding, moet alles zelf doen schrijf je, wil je hem dan graag in zijn huishouden gaan helpen?

Geef het tijd, laat je vriend zelf aangeven wanneer hij toe is aan 'meer'. Zijn vrouw/hun moeder is overleden nadat ze ziek was, dit gezin heeft een heel moeilijke tijd doorgemaakt en zit nu nóg in een moeilijke tijd.

Die kinderen zitten echt niet te wachten op de nieuwe vriendin van hun vader. Hun moeder was de vrouw van hun vader, en wat hun betreft komt daar niemand tussen. En logisch dat jouw vriend 'zoveel' rekening houdt met zijn kinderen. Laat het hem in zijn eigen tempo doen, dan komt het vast allemaal goed.

Als ik een puber was geweest en mijn moeder was nog maar zo kort dood, dan had mijn vader écht niet binnen het jaar met een vriendin aan moeten komen zetten. Vriendin had dan hoogstwaarschijnlijk een rottijd tegemoed kunnen zien.

Mijn moede overleed toen ik 31 was. Als mijn vader en moeder niet gescheiden zouden zijn geweest had ik er trouwens ook niet op zitten wachten, dat eerste jaar. Eerste twee jaar trouwens ook niet.

Je hebt niet zo heel veel keuzes hoor. Twee, om precies te zijn:



1) je houdt je aan de regels en grenzen die je vriend bepaalt;

2) je doet dat niet en je verbreekt de relatie.



Overigens moet mij van het hart dat ik jouw vriend heel erg verstandig vind.

Hoi Vlinder,



Mijn moeder is overleden aan kanker toen ik 10 was en mijn vader kreeg ook al vrij snel weer een nieuwe relatie. Mijn stiefmoeder had zelf geen kinderen, dus dat maakt de situatie wel anders, maar misschien dat ik je toch wat advies kan geven.



Ik begrijp best dat hij zijn kinderen probeert te beschermen, ze hebben hun moeder verloren, dus dan is het best lastig als er een nieuwe partner in hun leven komt. Zeker als ze lang ziek is geweest, dan hebben ze een zware tijd achter de rug. Aan de andere kant, als hij serieus is over jou en een toekomst samen, dan doet hij er ook geen goed aan om je eindeloos bij zijn kinderen weg te houden. Zeker als ze in de puberleeftijd zijn, hebben ze echt wel door dat er iemand is. Wat voor mij een groot verschil maakte in het accepteren van de nieuwe vriendin van mijn vader, was dat mijn moeder overleden was en dus nooit meer terug zou komen, en dat het daarom niet zo raar was dat er iemand anders was.



Hoe staat zijn omgeving (ouders, schoonouders-vergeet hun gevoelens ook niet als er een nieuwe vrouw in zijn leven komt, familie) tegenover zijn nieuwe relatie? Dat zijn kinderen niet willen dat opa en oma een keer komen oppassen zodat jullie wat tijd met elkaar kunnen doorbrengen, kan ik me ergens wel voorstellen, maar hij bepaalt toch wat er gebeurt? Ook al vinden zij het lastig, dat bepaalt niet wat er gebeurt, lijkt me, daar heeft hij zelf ook een stem in. Ik denk eerder, dat hij het te moeilijk vindt en er daarom nog niet aan toe is, je aan zijn kinderen voor te stellen.



Wat ik niet besefte toen ik 10 was, maar achteraf wel weet, is dat iedereen mij en mijn broers heel erg zielig vond. Onze moeder was dood. Dus we waren ook heel erg zielig. Maar dat betekent niet, dat de wereld om ons moest draaien en dat we daardoor alles konden bepalen wat er gebeurde in ons gezin en in ons leven. Zijn kinderen zullen ook verder moeten, hoe lastig dat ook is, maar op de lange termijn hebben zij er meer aan dat ze een ouder hebben die duidelijk aangeeft wat de grenzen zijn, die in principe bepaalt wat er gebeurt in zijn leven. Ik kan me voorstellen dat hij zich schuldig voelt tegenover zijn kinderen en ze wil beschermen, maar uiteindelijk zullen zijn kinderen ook willen dat hun vader gelukkig is, al zijn ze nu misschien nog te jong om dat te begrijpen.



Maar vergis je niet, als ik uit mijn eigen ervaring spreek, zal het niet makkelijk worden. Als je als stiefmoeder in een gezin komt waar de moeder is overleden, zeker als dat nog kort geleden is, kun je onbezorgde verliefdheid denk ik wel vergeten. Je krijgt er helemaal voor niets een schoonfamilie bij die veel heeft doorgemaakt met de ziekte van zijn vrouw, en mogelijk ook nog haar familie, die een dochter of zus verloren hebben en in eerste instantie bezorgd zullen zijn om de kinderen. Maar aan de andere kant, ben ik nu mijn stiefmoeder heel erg dankbaar dat ze het aan heeft gedurfd om toch een relatie aan te gaan met mijn vader, ondanks alles, en ons gezin weer op de rails heeft gekregen. Accepteer dat hij niet te snel van stapel wil lopen, er is nog zo kort na haar overlijden nog zoveel onverwerkt verdriet bij hem en zijn kinderen. Het is niet hetzelfde wanneer ouders gescheiden zijn. Als je echt met deze man verder wilt, accepteer dan dat hij aangeeft dat hij er nu nog niet aan toe is, je aan zijn kinderen voor te stellen.

een bekend van mij had ook zo'n man en die is ermee gekapt.

Hij had het nog niet verwerkt en dat stoorde haar, in zijn huis mocht niks veranderen en zo.

Nou ja, ze vond het niks dus.

Tja, als dat haar stoort.... Snap niet dat die vent ooit zo'n mens in zn leven heeft gelaten. Maar dat vind ik.