Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
dinsdag 4 mei 2021 om 17:02
Je hoeft het ook niet zo te noemen. Jij bepaalt wat het met jou heeft gedaan en welke waarde je daaraan wil geven. En daar zou ik ook rustig de tijd voor nemen.Zandblauwtjes schreef: ↑04-05-2021 08:35Dit heb ik niet gedaan nee. Ik vind het ook wel heel heftig om het zo te noemen, laat staan uitspreken. Het is zo'n krachtig woord. Dat zie ik ook hier in dit topic. Ik wil niet dat dit woord bij de vader van mijn kind hoort.
Ik zou het als je het met hem bespreekt ook vooral houden bij wat zijn actie met jou heeft gedaan. Welk gevoel jij daaraan over hebt gehouden. En het is aan hem om daarop te reageren.
dinsdag 4 mei 2021 om 17:12
dinsdag 4 mei 2021 om 17:19
De enige die weet hoe het zit is hij.robbie75 schreef: ↑04-05-2021 16:47Je zal er ongetwijfeld meer verstand van hebben dan ik, maar het klinkt mij wat ver gezocht. Maar goed dat heb ik ook met psychoanalyse (oedipuscomplex, etc.)
Mij lijkt het dat hij met zijn dronken kop alleen aan zijn eigen behoeftes dacht en daarbij willens en wetens de grens van zijn vrouw overschreed en dat lijkt mij al erg genoeg! Dat hij niet is vreemd gegaan of met een callgirl heeft afgesproken lijkt me meer dat het geen vooropgezet plan was.
En nee het is niet vergezocht.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 mei 2021 om 17:21
Inderdaad pijnlijk. Een fenomeen wat hier helaas geregeld de kop op steekt. Iemand voelt zich gebruikt en vervolgens gaan andere mensen die persoon nog een keer gebruiken maar dan als projectiescherm: ik zal jou eens vertellen wat jij voelt want ik heb iets vergelijkbaars meegemaakt (wat ook nog eens erger was dan bij jou).
Dat helpt iemand over het algemeen niet. Gelukkig een paar bannen en ook een paar wel heel constructieve posts, waarvoor compliment.
dinsdag 4 mei 2021 om 17:22
Dit hoeft echt niet zo te zijn!Sjaantje37 schreef: ↑04-05-2021 15:41Dit want hoe zal de volgende keer seks met haar man worden.....je wordt dan toch herinnerd aan die vreselijke keer....
Het kan echt zijn dat je de (een) volgende keer met heel veel liefde, lust en passie gaat beleven. En dat betekent helemaal niets voor/over wat je nu ervaren hebt. Het maakt het niet erger, niet minder erg, niet anders.
Mensen zijn geen boekjes die als>dan reageren.
En dat je man met zijn zatte kop zich niks aantrok van jouw buikpijn en jouw nee heeft echt helemaal NIETS met vreemdgaan of callgirls te maken hoor, dat zijn totaal verschillende grenzen die overgegaan worden. De enige overeenkomst is dat de wens van de man en zijn pik belangrijker is dan grenzen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
dinsdag 4 mei 2021 om 17:28
Jeetje zeg, wat zul jij je naar voelen, zandblauwtjes! Ik weet niet wat ik zou doen in jouw situatie, maar de tip om de oplossing ook bij je man neer te leggen, vind ik wel een goede.
Dan hoeft hij niet meer met een geslagenhondenblik door het huis te lopen, maar kan hij wat doen en verantwoordelijkheid nemen.
Je kunt het volgende toch uitspreken: 'Kees, ik ben verschrikkelijk geschrokken van wat er is gebeurt. Ik vind het vreselijk. Ik heb het gevoel dat ik slachtoffer ben van jouw ongecontroleerde dronkenschap. Als dit ooit nog eens gebeurt, dan ga ik bij je weg. En ik denk dat je hulp nodig hebt, want anders ben ik genoodzaakt om hierover te praten met mijn moeder/zus/vriendinnen. Als je dat wil vermijden, maak je een afspraak bij de huisarts.'
Hij heeft iets verschrikkelijks gedaan en jij bent bang dat je verraad pleegt als je het met iemand bespreekt. Spreek dat maar uit, en laat hem maar met een oplossing komen.
Dan hoeft hij niet meer met een geslagenhondenblik door het huis te lopen, maar kan hij wat doen en verantwoordelijkheid nemen.
Je kunt het volgende toch uitspreken: 'Kees, ik ben verschrikkelijk geschrokken van wat er is gebeurt. Ik vind het vreselijk. Ik heb het gevoel dat ik slachtoffer ben van jouw ongecontroleerde dronkenschap. Als dit ooit nog eens gebeurt, dan ga ik bij je weg. En ik denk dat je hulp nodig hebt, want anders ben ik genoodzaakt om hierover te praten met mijn moeder/zus/vriendinnen. Als je dat wil vermijden, maak je een afspraak bij de huisarts.'
Hij heeft iets verschrikkelijks gedaan en jij bent bang dat je verraad pleegt als je het met iemand bespreekt. Spreek dat maar uit, en laat hem maar met een oplossing komen.
dinsdag 4 mei 2021 om 17:32
Chantage: goed idee, dat weet je zeker dat je als slachtoffer echt nooit meer serieus wordt genomen. En de huisarts ziet hem aankomen: ik moest van mijn vrouw een afspraak maken wat anders vertelt ze iedereen dat ik haar verkracht heb.
Wat een koekkoek manier van communiceren, Amber Heard kan nog iets van je leren.
Wat een koekkoek manier van communiceren, Amber Heard kan nog iets van je leren.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 mei 2021 om 17:48
Hexopbezemsteel schreef: ↑04-05-2021 16:32Maar ook dat is aan TO. Zij, en echt alleen zij, bepaalt wat dit voor haar betekent, of en hoe ze het verwerkt, en hoe ze zich er verder onder voelt.
Helemaal eens. Wat een gedram van sommige forummers. Ik hoop dat TO zich gesterkt voelt door de posts die voor haar helpen en de anderen negeert (welke posts dat ook zijn). Ik heb het gevoel dat het al pagina's lang gaat over hoe TO zich volgens sommigen moet voelen, terwijl dat toch echt aan haar is. Als zij het als het V-woord voelt, is dat haar goed recht. Als zij het niet als het V-woord voelt, ook. Niemand hoeft haar woorden in de mond te leggen of emoties aan te praten.
Het is duidelijk dat TO aangeslagen is, het is ook duidelijk dat ze niet overdrijft. Maar welke waarde en betekenis zij aan het gebeuren wil geven is toch echt alleen aan haar.
dinsdag 4 mei 2021 om 17:51
Precies. Goede post.katkaatje schreef: ↑04-05-2021 17:48Helemaal eens. Wat een gedram van sommige forummers. Ik hoop dat TO zich gesterkt voelt door de posts die voor haar helpen en de anderen negeert (welke posts dat ook zijn). Ik heb het gevoel dat het al pagina's lang gaat over hoe TO zich volgens sommigen moet voelen, terwijl dat toch echt aan haar is. Als zij het als het V-woord voelt, is dat haar goed recht. Als zij het niet als het V-woord voelt, ook. Niemand hoeft haar woorden in de mond te leggen of emoties aan te praten.
Het is duidelijk dat TO aangeslagen is, het is ook duidelijk dat ze niet overdrijft. Maar welke waarde en betekenis zij aan het gebeuren wil geven is toch echt alleen aan haar.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 4 mei 2021 om 17:55
Vooral deze alinea uit je openingspost TO springt er voor mij uit. Inderdaad, je wilt het denk ik graag uit je hoofd zetten. Het strookt niet met je ideaalbeeld. Dit laatste bedoel ik overigens niet vervelend. Ineens doet iemand die je dacht te kunnen vertrouwen iets grensoverschrijdends als seks terwijl jij duidelijk 'nee' zei. En zoiets verandert, gok ik, je beeld van hem. Vertrouwen komt te voet en vertrekt te paard.Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
dinsdag 4 mei 2021 om 18:04
Dus man moet naar huisarts? Wat gaat hij daar precies doen?ninanoname schreef: ↑04-05-2021 17:28Jeetje zeg, wat zul jij je naar voelen, zandblauwtjes! Ik weet niet wat ik zou doen in jouw situatie, maar de tip om de oplossing ook bij je man neer te leggen, vind ik wel een goede.
Dan hoeft hij niet meer met een geslagenhondenblik door het huis te lopen, maar kan hij wat doen en verantwoordelijkheid nemen.
Je kunt het volgende toch uitspreken: 'Kees, ik ben verschrikkelijk geschrokken van wat er is gebeurt. Ik vind het vreselijk. Ik heb het gevoel dat ik slachtoffer ben van jouw ongecontroleerde dronkenschap. Als dit ooit nog eens gebeurt, dan ga ik bij je weg. En ik denk dat je hulp nodig hebt, want anders ben ik genoodzaakt om hierover te praten met mijn moeder/zus/vriendinnen. Als je dat wil vermijden, maak je een afspraak bij de huisarts.'
Hij heeft iets verschrikkelijks gedaan en jij bent bang dat je verraad pleegt als je het met iemand bespreekt. Spreek dat maar uit, en laat hem maar met een oplossing komen.
dinsdag 4 mei 2021 om 18:19
He wat? Wat js dit voor rare chantage actieninanoname schreef: ↑04-05-2021 17:28Jeetje zeg, wat zul jij je naar voelen, zandblauwtjes! Ik weet niet wat ik zou doen in jouw situatie, maar de tip om de oplossing ook bij je man neer te leggen, vind ik wel een goede.
Dan hoeft hij niet meer met een geslagenhondenblik door het huis te lopen, maar kan hij wat doen en verantwoordelijkheid nemen.
Je kunt het volgende toch uitspreken: 'Kees, ik ben verschrikkelijk geschrokken van wat er is gebeurt. Ik vind het vreselijk. Ik heb het gevoel dat ik slachtoffer ben van jouw ongecontroleerde dronkenschap. Als dit ooit nog eens gebeurt, dan ga ik bij je weg. En ik denk dat je hulp nodig hebt, want anders ben ik genoodzaakt om hierover te praten met mijn moeder/zus/vriendinnen. Als je dat wil vermijden, maak je een afspraak bij de huisarts.'
Hij heeft iets verschrikkelijks gedaan en jij bent bang dat je verraad pleegt als je het met iemand bespreekt. Spreek dat maar uit, en laat hem maar met een oplossing komen.
dinsdag 4 mei 2021 om 18:23
Vertellen dat zijn vrouw hem chanteert.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 mei 2021 om 18:29
Zandblauwtjes schreef: ↑03-05-2021 18:20Nee ik heb nog geen afspraken gemaakt. Ik heb wel tegen mijn man gezegd dat ik er toch moeite mee heb. Hij vroeg er zelf naar omdat hij mij afstandelijk vond. Hij zegt dat hij het begrijpt, maar hij gedraagt zich een beetje als een geslagen hond. Ik weet niet hoe ik het beter kan uitleggen.
Ik stoor mij aan mezelf en hoe passief ik reageer. Tegelijkertijd wil ik ook helemaal niets nu. Het staat mij heel erg tegen om met iemand te praten bijvoorbeeld.
Nergens voor nodig jezelf zo op de nek te zitten, joh.
Waren jullie voorheen wel gewend om te praten over wat jullie dwarszat?
Wat iemand hier eerder voorstelde, met jezelf afspreken over een paar dagen te kijken hoe het met je gaat en wat je wilt, past misschien beter bij je. Ik zou alleen niet gaan afwachten tot het vanzelf overgaat.
Je man zou best initiatief mogen nemen en hulp zoeken want onder invloed van drank zulke grenzen overschrijden is heel zorgelijk.
Als een geslagen hond rondlopen vind ik laf slachtoffergedrag. Bah.
nounou
dinsdag 4 mei 2021 om 19:10
Ik dacht van wel. Ik kan wel heel conflictvermijdend zijn, maar juist bij mijn man kon ik mij altijd wel uitspreken. Hij volgens mij ook.Zazamaenade schreef: ↑04-05-2021 18:29Nergens voor nodig jezelf zo op de nek te zitten, joh.
Waren jullie voorheen wel gewend om te praten over wat jullie dwarszat?
Ik wist ook al wel dat hij soms een vervelende dronk kan hebben en daar hebben we wel eens ruzie over gehad, maar omdat hij over het algemeen nauwelijks drinkt heb ik dat nooit echt als iets zorgelijks gezien.
Dit komt allemaal zo uit de lucht voor mij. Ik snap niet hoe het kan.
Ik heb vandaag mijn psycholoog gemaild en ik kreeg al heel snel een reactie. Het is daar erg druk, maar ik kan er over drie weken terecht.
dinsdag 4 mei 2021 om 19:13
dinsdag 4 mei 2021 om 19:31
Mooi gezegdkatkaatje schreef: ↑04-05-2021 17:48Helemaal eens. Wat een gedram van sommige forummers. Ik hoop dat TO zich gesterkt voelt door de posts die voor haar helpen en de anderen negeert (welke posts dat ook zijn). Ik heb het gevoel dat het al pagina's lang gaat over hoe TO zich volgens sommigen moet voelen, terwijl dat toch echt aan haar is. Als zij het als het V-woord voelt, is dat haar goed recht. Als zij het niet als het V-woord voelt, ook. Niemand hoeft haar woorden in de mond te leggen of emoties aan te praten.
Het is duidelijk dat TO aangeslagen is, het is ook duidelijk dat ze niet overdrijft. Maar welke waarde en betekenis zij aan het gebeuren wil geven is toch echt alleen aan haar.
Frankly my dear, I don"t give a damn
woensdag 5 mei 2021 om 09:21
Ik ben het heel erg eens met degenen die schrijven dat jijzelf de enige bent die weet (of gaat weten) hoe jij je voelt. Als ik je zo lees, heb ik er alle vertrouwen in dat je dit probleem aanpakt op een manier die voor jou en jouw toekomst het beste is.
In het geval van (seksueel) geweld duurt het meestal wel even voor je er klaar voor bent om erover te praten. Sommigen lukt dat zelfs nooit. Praten is al moeilijk als het een vreemde dader betreft. En hoe bekender en vertrouwder hij/zij is, hoe gecompliceerder het wordt. Wat dat betreft ben je met dit topic een van de weinigen die meteen vertelt wat er is gebeurd. Dat is echt al ontzettend goed. Helaas kom je, als je praat over iets naars dat je is overkomen, ook vaak mensen tegen die menen precies te weten hoe je met je probleem moet of had moeten dealen. Dat kan voelen als kritiek. Ik hoop dat je dat naast je neer kan leggen. Volgens mij ga je hier namelijk gezond mee om. Daar kunnen anderen een voorbeeld aan nemen. Je hebt nu al aan je man duidelijk gemaakt dat hij flink over je grens is gegaan, waardoor je de deur tot pittige gesprekken hebt open gezet èn je hebt nu al een afspraak met een psycholoog. Da's ontzettend goed!
Blijf vooral naar jezelf luisteren, zoals je nu al doet
In het geval van (seksueel) geweld duurt het meestal wel even voor je er klaar voor bent om erover te praten. Sommigen lukt dat zelfs nooit. Praten is al moeilijk als het een vreemde dader betreft. En hoe bekender en vertrouwder hij/zij is, hoe gecompliceerder het wordt. Wat dat betreft ben je met dit topic een van de weinigen die meteen vertelt wat er is gebeurd. Dat is echt al ontzettend goed. Helaas kom je, als je praat over iets naars dat je is overkomen, ook vaak mensen tegen die menen precies te weten hoe je met je probleem moet of had moeten dealen. Dat kan voelen als kritiek. Ik hoop dat je dat naast je neer kan leggen. Volgens mij ga je hier namelijk gezond mee om. Daar kunnen anderen een voorbeeld aan nemen. Je hebt nu al aan je man duidelijk gemaakt dat hij flink over je grens is gegaan, waardoor je de deur tot pittige gesprekken hebt open gezet èn je hebt nu al een afspraak met een psycholoog. Da's ontzettend goed!
Blijf vooral naar jezelf luisteren, zoals je nu al doet
woensdag 5 mei 2021 om 10:34
klopt, bij mij duurde het 8 jaar dus ik zeg nergens dat TO moet doen wat ik vind dat zij moet doen want ook ik kan niet in haar hoofd kijken.yette schreef: ↑05-05-2021 09:21Ik ben het heel erg eens met degenen die schrijven dat jijzelf de enige bent die weet (of gaat weten) hoe jij je voelt. Als ik je zo lees, heb ik er alle vertrouwen in dat je dit probleem aanpakt op een manier die voor jou en jouw toekomst het beste is.
In het geval van (seksueel) geweld duurt het meestal wel even voor je er klaar voor bent om erover te praten. Sommigen lukt dat zelfs nooit. Praten is al moeilijk als het een vreemde dader betreft. En hoe bekender en vertrouwder hij/zij is, hoe gecompliceerder het wordt. Wat dat betreft ben je met dit topic een van de weinigen die meteen vertelt wat er is gebeurd. Dat is echt al ontzettend goed. Helaas kom je, als je praat over iets naars dat je is overkomen, ook vaak mensen tegen die menen precies te weten hoe je met je probleem moet of had moeten dealen. Dat kan voelen als kritiek. Ik hoop dat je dat naast je neer kan leggen. Volgens mij ga je hier namelijk gezond mee om. Daar kunnen anderen een voorbeeld aan nemen. Je hebt nu al aan je man duidelijk gemaakt dat hij flink over je grens is gegaan, waardoor je de deur tot pittige gesprekken hebt open gezet èn je hebt nu al een afspraak met een psycholoog. Da's ontzettend goed!
Blijf vooral naar jezelf luisteren, zoals je nu al doet
Ik hoop dat ze er zo goed mogelijk uit komt.
woensdag 5 mei 2021 om 12:36
Dankjewel yette 
Ik kan mij in één klap heel goed voorstellen nu dat mensen die zoiets mee maken ervoor kiezen om te zwijgen. Eerlijk gezegd denk ik dat ik zonder dit forum helemaal zou hebben geprobeerd om te doen alsof het allemaal niet gebeurd was, want dat is nog steeds wat ik het liefste wil. Terwijl ik me dat eerder nauwelijks kon voorstellen.
Sjaantje, als je het wil delen (maar ik begrijp het als je dat liever niet doet!) hoe is dat voor jou dan geweest tijdens die 8 stille jaren en daarna?
Ik merk dat ik nu een stem in mijn hoofd heb van kom op, schouders eronder en door. Niet teveel van maken. Ik heb die afspraak bij de psycholoog gemaakt als stok achter de deur voor mezelf vanwege de adviezen die ik verstandig vond klinken. Als ik nu op mijn eigen gevoel zou afgaan dan maakte ik het weg.
Ik kan mij in één klap heel goed voorstellen nu dat mensen die zoiets mee maken ervoor kiezen om te zwijgen. Eerlijk gezegd denk ik dat ik zonder dit forum helemaal zou hebben geprobeerd om te doen alsof het allemaal niet gebeurd was, want dat is nog steeds wat ik het liefste wil. Terwijl ik me dat eerder nauwelijks kon voorstellen.
Sjaantje, als je het wil delen (maar ik begrijp het als je dat liever niet doet!) hoe is dat voor jou dan geweest tijdens die 8 stille jaren en daarna?
Ik merk dat ik nu een stem in mijn hoofd heb van kom op, schouders eronder en door. Niet teveel van maken. Ik heb die afspraak bij de psycholoog gemaakt als stok achter de deur voor mezelf vanwege de adviezen die ik verstandig vond klinken. Als ik nu op mijn eigen gevoel zou afgaan dan maakte ik het weg.
woensdag 5 mei 2021 om 14:18
Zandblauwtjes schreef: ↑05-05-2021 12:36Dankjewel yette
Ik kan mij in één klap heel goed voorstellen nu dat mensen die zoiets mee maken ervoor kiezen om te zwijgen. Eerlijk gezegd denk ik dat ik zonder dit forum helemaal zou hebben geprobeerd om te doen alsof het allemaal niet gebeurd was, want dat is nog steeds wat ik het liefste wil. Terwijl ik me dat eerder nauwelijks kon voorstellen.
Sjaantje, als je het wil delen (maar ik begrijp het als je dat liever niet doet!) hoe is dat voor jou dan geweest tijdens die 8 stille jaren en daarna?
Ik merk dat ik nu een stem in mijn hoofd heb van kom op, schouders eronder en door. Niet teveel van maken. Ik heb die afspraak bij de psycholoog gemaakt als stok achter de deur voor mezelf vanwege de adviezen die ik verstandig vond klinken. Als ik nu op mijn eigen gevoel zou afgaan dan maakte ik het weg.
Dat snap ik heel goed. Je hebt een heel leven met hem. Een leven waar je gelukkig mee was.
Weg willen maken lijkt me niet handig. Dan wordt het wegstoppen, en verstop je de mogelijke gevolgen misschien ook voor jezelf.
Misschien de bewuste keuze maken om het voor nu naast je neer te leggen. Verder te gaan zoals je leefde. En te kijken naar wat er gebeurt. Als je dan merkt dat het je wel degelijk in de weg zit en blijft zitten kun je altijd dan kijken wat je er mee wilt.
Ik hoop dat je het wel bespreekt met je psycholoog. Als je er dan wel last van houdt is de drempel om er weer over te praten met de psych niet zo hoog.
Hoe gaat het nu tussen jou en je man?
woensdag 5 mei 2021 om 14:24
Ik denk dat het de kunst is om het een plekje te geven, zodra dat kan. Negeren maakt dat je er heel lang nog last van kan hebben en erin gaan zwelgen doet je ook geen goed. Jouw psycholoog kan jou daar waarschijnlijk heel goed bij helpen, dus je hebt denk ik al het juiste pad gekozen.Zandblauwtjes schreef: ↑05-05-2021 12:36
Ik merk dat ik nu een stem in mijn hoofd heb van kom op, schouders eronder en door. Niet teveel van maken. Ik heb die afspraak bij de psycholoog gemaakt als stok achter de deur voor mezelf vanwege de adviezen die ik verstandig vond klinken. Als ik nu op mijn eigen gevoel zou afgaan dan maakte ik het weg.
Nu moet je het alleen nog gaan bewandelen.
