Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
vrijdag 4 juni 2021 om 14:05
Er stond echt niet alleen neutraal dat het aan TO is om te beginnen te veranderen. Daar reageer ik op. Maak dan een punt zonder die dingen waarop ik reageerde, zou ik zeggen.Roodkapjeendewolf schreef: ↑04-06-2021 11:35Dat is het punt niet.
Het gaat niet om gelijk hebben of wijzen naar de ander.
De kracht zit in de verantwoordelijkheid nemen voor je eigen deel. Daar heb je invloed op. Daar kan TO mee beginnen. Wat haar man doet is aan hem. Het proces van verandering is al begonnen omdat TO voelt dat het te ver is gegaan. Dit kan een keerpunt zijn. Ze heeft niet voor niks ondersteuning gezocht bij de psycholoog. Je overtuigingen en (hechting)patronen onder de loep nemen zorgt dat je betere keuzes voor jezelf kan nemen.
vrijdag 4 juni 2021 om 14:10
@Zandblauwtjes
Ik lees mee, maar schrijf bewust niet, omdat ik vind (even benadrukken) dat sommige dingen inmiddels wel heel erg worden uitgekauwd en ingevuld. Blijkbaar ervaar jij het ook zo gezien jouw laatste post, want je hebt al diverse malen iets duidelijk proberen te maken, maar helaas werkt het op een forum zo dat er vaak mensen zijn die het toch nóg beter denken te weten dan de persoon in kwestie. En nee, daarmee bedoel ik niet iedereen hier, maar sommige forummers. Daarom begrijp ik de reacties om te stoppen hier verder te schrijven ook heel goed, maar zo lang jij dat punt niet hebt bereikt hoef je daaraan absoluut geen gehoor te geven natuurlijk.
Ik vind je overigens absoluut niet labiel overkomen hoor, juist niet zelfs. Een gezonde dosis zelfreflectie en daarnaast hulp ingeschakeld om aan bepaalde zaken te werken, ik vind het juist krachtig!
Ik lees mee, maar schrijf bewust niet, omdat ik vind (even benadrukken) dat sommige dingen inmiddels wel heel erg worden uitgekauwd en ingevuld. Blijkbaar ervaar jij het ook zo gezien jouw laatste post, want je hebt al diverse malen iets duidelijk proberen te maken, maar helaas werkt het op een forum zo dat er vaak mensen zijn die het toch nóg beter denken te weten dan de persoon in kwestie. En nee, daarmee bedoel ik niet iedereen hier, maar sommige forummers. Daarom begrijp ik de reacties om te stoppen hier verder te schrijven ook heel goed, maar zo lang jij dat punt niet hebt bereikt hoef je daaraan absoluut geen gehoor te geven natuurlijk.
Ik vind je overigens absoluut niet labiel overkomen hoor, juist niet zelfs. Een gezonde dosis zelfreflectie en daarnaast hulp ingeschakeld om aan bepaalde zaken te werken, ik vind het juist krachtig!
vrijdag 4 juni 2021 om 14:14
Maar het is okay als het de kant opgaat die jij wilt lijkt het:Halo schreef: ↑03-06-2021 21:20Ik lees dit topic al vanaf het begin met grote irritatie mee.
Inhoudelijk ga ik er niet op in, maar TO ik zou echt stoppen met jouw innerlijke strijd hier te bespreken.
De reageerders die nog enige nuance proberen aan te brengen worden afgekapt en je lijkt ontzettend in een bepaalde richting te worden gedreven.
Hoezo wordt je bovendien afgekapt? Het is vooral jij die loopt aan te dringen dat TO met dit topic stopt. Dit ondanks dat TO al heeft aangegeven dit zelf te willen bepalen.Halo schreef: ↑04-06-2021 14:02En daarom zei ik je dat dit Topic niet geschikt is.
Overigens gaat het nu beter, omdat de focus nu meer is verschoven naar jou in plaats van de focus op jouw man ‘ de boosdoener’
Dat is wat ik bedoelde met “ degenen die nuance willen aanbrengen en jou niet meteen als willoos vrouwtje zien worden afgekapt”
Je zit in een proces waarin jij (eindelijk) jouw patroon herkent waarin jij jezelf kennelijk niet hoort en ziet.
Het zou jammer zijn als alle energie gaat naar jouw man.
Kijk, als je enkel zou zeggen dat zij kan werken aan veranderen, dan zou ik dit niet zo aanstippen, maar je komt ook met dit soort pareltjes:
Halo schreef: ↑04-06-2021 10:26Het wordt inmiddels erg duidelijk dat TO bezig is met zichzelf te ontwikkelen in de relatie.
Het probleem is niet hetgeen er gebeurt is, dat heeft alleen haar ogen geopend wat betreft de rolpatronen in haar relatie.
Hier wordt zo gehamerd op het feit dat man moet veranderen “want hij is een verkrachter en een klootzak”
Ik durf te wedden dat man, als hij dit topic leest, zich totaal niet herkent en zich enorm verraden voelt door zijn vrouw.
Het probleem is namelijk dat zij zelf in de relatie grenzen kennelijk lange tijd niet heeft aangegeven. En dat had ook niet anders gekund, want man wil gewoon iemand die hem volgt. Dat kan ook een gezonde dynamiek zijn. 2 dominante personen in een relatie werkt vaak niet.
Kijk maar eens naar je eigen postgedrag voor je over dat van anderen begint.
vrijdag 4 juni 2021 om 14:31
Een grens aangeven in woorden is heel wat anders dan grenzen aangeven in daden.
Ik denk dat Dorea dat bedoelt met dat TO het niet alleen hoeft op te lossen. In verbinding met man grens aangeven en met daden uitdragen.
Makkelijk is het niet maar ik denk echt dat TO grenzen benoemen verwart met grenzen bewaken. Met alleen benoemen ligt de verantwoordelijkheid bij de ander in de hoop dat de ander actie onderneemt en bij bewaken ligt de verantwoordelijkheid en kracht bij jezelf.
Het venijnige is dat schuldgevoelens je van je recht om voor jezelf op te komen en voor jezelf te zorgen beroven. Wat bizar is eigenlijk want het is je gezonde recht om jezelf op de eerste plaats te zetten.
Ik denk dat Dorea dat bedoelt met dat TO het niet alleen hoeft op te lossen. In verbinding met man grens aangeven en met daden uitdragen.
Makkelijk is het niet maar ik denk echt dat TO grenzen benoemen verwart met grenzen bewaken. Met alleen benoemen ligt de verantwoordelijkheid bij de ander in de hoop dat de ander actie onderneemt en bij bewaken ligt de verantwoordelijkheid en kracht bij jezelf.
Het venijnige is dat schuldgevoelens je van je recht om voor jezelf op te komen en voor jezelf te zorgen beroven. Wat bizar is eigenlijk want het is je gezonde recht om jezelf op de eerste plaats te zetten.
vrijdag 4 juni 2021 om 14:41
Super goed verwoord! (En de kern van dit alles)Kroonprinses schreef: ↑04-06-2021 14:31Een grens aangeven in woorden is heel wat anders dan grenzen aangeven in daden.
Ik denk dat Dorea dat bedoelt met dat TO het niet alleen hoeft op te lossen. In verbinding met man grens aangeven en met daden uitdragen.
Makkelijk is het niet maar ik denk echt dat TO grenzen benoemen verwart met grenzen bewaken. Met alleen benoemen ligt de verantwoordelijkheid bij de ander in de hoop dat de ander actie onderneemt en bij bewaken ligt de verantwoordelijkheid en kracht bij jezelf.
Het venijnige is dat schuldgevoelens je van je recht om voor jezelf op te komen en voor jezelf te zorgen beroven. Wat bizar is eigenlijk want het is je gezonde recht om jezelf op de eerste plaats te zetten.
vrijdag 4 juni 2021 om 14:46
Inderdaad, want in het voorbeeld waarin ze tegen man gaat zeuren dat ze te laat zijn blijft het bij zeuren. Ze gaat niet alvast, maar blijft dan toch bij hem wachten.Kroonprinses schreef: ↑04-06-2021 14:31Een grens aangeven in woorden is heel wat anders dan grenzen aangeven in daden.
Ik denk dat Dorea dat bedoelt met dat TO het niet alleen hoeft op te lossen. In verbinding met man grens aangeven en met daden uitdragen.
Makkelijk is het niet maar ik denk echt dat TO grenzen benoemen verwart met grenzen bewaken. Met alleen benoemen ligt de verantwoordelijkheid bij de ander in de hoop dat de ander actie onderneemt en bij bewaken ligt de verantwoordelijkheid en kracht bij jezelf.
Het venijnige is dat schuldgevoelens je van je recht om voor jezelf op te komen en voor jezelf te zorgen beroven. Wat bizar is eigenlijk want het is je gezonde recht om jezelf op de eerste plaats te zetten.
Dat gebeurde eigenlijk ook bij de seks. Ze stemde niet in, maar man had er geen boodschap aan.
vrijdag 4 juni 2021 om 14:54
Zandblauwtjes schreef: ↑04-06-2021 13:47Sorry dat ik zo onduidelijk ben, maar het beeld dat ik mezelf altijd wegcijfer ten behoeve van mijn man en dat ik nooit mijn grenzen aangeef klopt niet. Het ligt allemaal wel genuanceerder. Ik ben zeker niet iemand die altijd alleen maar aan anderen denkt. Ik weet helaas inmiddels van mezelf dat ik soms ook heel erg kan opgaan in hoe iets voor mij is. Daarbij verlies ik de ander nog wel eens uit het oog. Dat is hier zelfs nog terug te lezen in mijn andere topic..
Ik geef ook vaak mijn grenzen aan, zeker in mijn relatie. Om bij een eerder voorbeeld te blijven. Als we weer eens te laat komen omdat mijn man weer iemand probeert te helpen met iets, dan kan ik daar heel erg over doorzeuren als ik een slechte bui heb. Het lijkt alleen alsof dit bij mijn man niet echt binnen komt. Waardoor ik nog meer ga zeuren. Als dat ook geen effect heeft, dan is het einde van het liedje meestal wel dat ik inbind en het laat. Ik loop dus vast als mijn woorden niet direct effect hebben. Dan weet ik niet meer wat ik met de situatie aanmoet en ga ik me na verloop van tijd ook heel schuldig voelen. Ik wil dan heel graag dat het weer goed komt. Dit is overigens iets wat ook buiten de relatie met mijn man om speelt. Ik voel me in allerlei situaties vaak niet gehoord. Het zou wel heel toevallig zijn als dat altijd aan de ander zou liggen.
Dat is dus waar ik aan wil werken. Hoe ik zelf communiceer en omga met conflicten en grenzen. Hoe spannend ik dat ook vind.
Yette nog bedankt voor je mooie post. Ik merk absoluut dat het moederschap mij heeft veranderd. Als de baby er niet was geweest dan had ik dit topic niet eens geopend denk ik. Ik vind het wel vreselijk pijnlijk dat ik minder stabiel ben dan ik dacht. Daar voel ik me zo schuldig over...
Ik zou eens samen met je therapeut uitzoeken wat grenzen aangeven nou eigenlijk precies is, hoe het werkt en hoe je het kunt doen. In jouw voorbeeld kan ikzelf in elk geval niet ontdekken waar jij een grens aangegeven hebt. En als dat jouw voorbeeld is om duidelijk te maken dat je echt wel vaak je grenzen aangeeft dan klinkt dat niet goed.
Ik hoop dat je echt de tijd gaat nemen voor de therapie, er liggen wat grote thema's waar zowel jij als je kind veel baat bij zou kunnen hebben als je daar grondig mee aan de slag gaat. Ga maar ruimte nemen. Voor jezelf.
vrijdag 4 juni 2021 om 16:59
Lieve TO:
Ik krijg het idee dat jij enorm aan het werk bent; met de therapeut, hier op het forum, het gesprek met je vriendinnen, in je hoofd.
Wat doet je man nu werkelijk aan deze gehele situatie?
Welke acties onderneemt hij nu echt welke positief zijn voor jullie tweeën/drieën?
Ik krijg het idee dat jij enorm aan het werk bent; met de therapeut, hier op het forum, het gesprek met je vriendinnen, in je hoofd.
Wat doet je man nu werkelijk aan deze gehele situatie?
Welke acties onderneemt hij nu echt welke positief zijn voor jullie tweeën/drieën?
Sommige dingen gebeuren en zijn niet waar, terwijl andere dingen waar zijn, hoewel ze nooit gebeurt zijn.
vrijdag 4 juni 2021 om 17:27
vrijdag 4 juni 2021 om 19:10
Dat kan ook Zandblauwtje.Zandblauwtjes schreef: ↑04-06-2021 18:54Ja je hebt wel gelijk Kroonprinses. Ik voel al paniek als ik je post lees. Grenzen in daden pff. Alles in mij schreeuwt dat dat niet mag. Ik ben zo bang dat ik dan niemand over hou ook...
Het spijt me te moeten zeggen, maar niet iedereen kan omgaan met een persoon die verandert.
Feit is wel dat de nieuwe jij er nieuwe mensen in het leven voor terug krijgt die beter bij jou passen en waar jij meer jezelf kan zijn, zonder dat jij het gevoel hebt jezelf tekort te doen.
Maar dat is een heeeeel lang proces.
vrijdag 4 juni 2021 om 19:20
Man weet dat ook goed. Die ging over op hetgene dat jou het ergste in paniek bracht. Weg gaan zonder iets te laten weten. En daarna was jij al lang weer blij dat alles "normaal" was. Maar wat is er nu anders dan voor die dronken nacht? Bij hem niks toch? Ben jij daar nu ineens overheen omdat hij weg ging en als de oude terug kwam?Zandblauwtjes schreef: ↑04-06-2021 18:54Ja je hebt wel gelijk Kroonprinses. Ik voel al paniek als ik je post lees. Grenzen in daden pff. Alles in mij schreeuwt dat dat niet mag. Ik ben zo bang dat ik dan niemand over hou ook...
vrijdag 4 juni 2021 om 19:53
Ja grotendeels wel eigenlijkzimi schreef: ↑04-06-2021 19:20Man weet dat ook goed. Die ging over op hetgene dat jou het ergste in paniek bracht. Weg gaan zonder iets te laten weten. En daarna was jij al lang weer blij dat alles "normaal" was. Maar wat is er nu anders dan voor die dronken nacht? Bij hem niks toch? Ben jij daar nu ineens overheen omdat hij weg ging en als de oude terug kwam?
hoewel voor mij ook heel erg hielp dat ik me gehoord voelde.
vrijdag 4 juni 2021 om 22:11
Het nadeel van het aangeven van grenzen is dat deze alleen worden gerespecteerd als de ander wat te verliezen heeft of respect heeft voor je. Zodra je je grenzen gaat bewaken dan is iemand de eerste fase al voorbij en kun je niet anders dan de confrontatie aangaan. Dat betekent niet ruzie maken maar een goed en rustig gesprek met de vraag waarom en daar als een pitbull inhangen. Daarna kom je pas bij jouw grote angst, wat moet je doen als je er achter komt dat je zo onbelangrijk bent voor je partner dat jouw gevoelens en inbreng totaal genegeerd worden. De gedachte alleen is al beangstigend, alleen, scheiding, huis, administratie, omgangsregeling en dat naast je verdriet van teleurstelling met als genadeklap dat veel mensen er onzekerder van worden.
Mensen willen zich niet ongelukkig, eenzaam en verdrietig voelen dus we doen alles om het te voorkomen om uiteindelijk hetzelfde te voelen in een relatie zonder uitzicht op verbetering. Dat is wel het grote verschil, dit hoeft niet je leven te zijn, en als je mensen verliest doordat je je wel uitspreekt dan zullen dat de mensen zijn die je graag klein houden. Soms kun je beter een grote schoonmaak houden, wat heb je wezenlijk te verliezen, zijn ze onoverkoombaar?
Mensen willen zich niet ongelukkig, eenzaam en verdrietig voelen dus we doen alles om het te voorkomen om uiteindelijk hetzelfde te voelen in een relatie zonder uitzicht op verbetering. Dat is wel het grote verschil, dit hoeft niet je leven te zijn, en als je mensen verliest doordat je je wel uitspreekt dan zullen dat de mensen zijn die je graag klein houden. Soms kun je beter een grote schoonmaak houden, wat heb je wezenlijk te verliezen, zijn ze onoverkoombaar?
zaterdag 5 juni 2021 om 08:36
Geronimo onoverkoombaar weet ik niet, maar ik hou van mijn man. Ik wil hem niet kwijt. Dat maakt het zo moeilijk allemaal. Hij was niet zomaar de eerste de beste voor mij, ik heb heel bewust voor hem en ons gezin gekozen. Na wat er gebeurd is besef ik me natuurlijk dat eea minder rooskleurig is dan ik dacht, maar dat gevoel is niet weg.
zaterdag 5 juni 2021 om 09:14
Zandblauwtjes, je hoeft niet nu gelijk alle antwoorden te hebben, neem je tijd hiervoor. Je kunt met je psycholoog gaan kijken hoe het bij jou werkt en wat je zou kunnen doen om dingen te veranderen. Maar dat is helemaal aan jou! En ook als je dat gaat doen, kun je alsnog besluiten om dingen te laten zoals ze zijn.
Iedereen kan zeggen en roepen wat hij of zij zou doen of wat jij zou moeten doen, maar uiteindelijk is het jouw leven en ben jij degene die bepaalt. Niet wij, niet je man, niet je psycholoog, maar jij!
Iedereen kan zeggen en roepen wat hij of zij zou doen of wat jij zou moeten doen, maar uiteindelijk is het jouw leven en ben jij degene die bepaalt. Niet wij, niet je man, niet je psycholoog, maar jij!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zaterdag 5 juni 2021 om 10:15
Niemand kiest zomaar ergens voor.Zandblauwtjes schreef: ↑05-06-2021 08:36Geronimo onoverkoombaar weet ik niet, maar ik hou van mijn man. Ik wil hem niet kwijt. Dat maakt het zo moeilijk allemaal. Hij was niet zomaar de eerste de beste voor mij, ik heb heel bewust voor hem en ons gezin gekozen. Na wat er gebeurd is besef ik me natuurlijk dat eea minder rooskleurig is dan ik dacht, maar dat gevoel is niet weg.
Ik ben ook dolgelukkig met mijn man, kinderen en ons mooie huis.
Het verschil is wel dat wij zijn getrouwd maar voor die tijd de scheiding al hebben geregeld zeg maar. We gaan het huwelijk in met de intentie tot de dood ons scheidt, maar mocht het niet lukken, dan halen we zo de huwelijkse voorwaarden tevoorschijn en is het geregeld. En dan zal er verdriet en gemis zijn, maar beide zullen dan wel direct verder kunnen in het leven. We hebben beide op onszelf gewoond, zijn beide financieel onafhankelijk ook bij scheiding. Behalve een nieuwe woning, een omgangsregeling met de kinderen en geen relatie meer valt er bij ons beide niets om.
Hoe zit dat bij jou? In hoeverre kun jij je op alle gebieden redden zonder relatie? Ik denk dat je zoiets moet gaan onderzoeken met je psycholoog. In hoeverre denk jij en in hoeverre is het echt zo, dat je je man nodig hebt om te (over) leven.
zaterdag 5 juni 2021 om 10:36
Natuurlijk wil je niet de man kwijt waar je van houdt, niemand wil dat, maar is dit de man die ook van jou houdt en hoe ver ben je bereidt te gaan omdat je van hem houdt? Een goede relatie/huwelijk is een meerwaarde in je leven, en dat een relatie geen hobbels mag kennen is onzin maar vraag je zelf af of dit de normale "hobbels"zijn of dat er meer aan de hand is.Zandblauwtjes schreef: ↑05-06-2021 08:36Geronimo onoverkoombaar weet ik niet, maar ik hou van mijn man. Ik wil hem niet kwijt. Dat maakt het zo moeilijk allemaal. Hij was niet zomaar de eerste de beste voor mij, ik heb heel bewust voor hem en ons gezin gekozen. Na wat er gebeurd is besef ik me natuurlijk dat eea minder rooskleurig is dan ik dacht, maar dat gevoel is niet weg.
zaterdag 5 juni 2021 om 10:55
Dit hele topic en vooral deze post is voor mij erg herkenbaar. Niet de originele situatie, maar wel de gevoelens rond het aangeven van grenzen.Zandblauwtjes schreef: ↑04-06-2021 18:54Ja je hebt wel gelijk Kroonprinses. Ik voel al paniek als ik je post lees. Grenzen in daden pff. Alles in mij schreeuwt dat dat niet mag. Ik ben zo bang dat ik dan niemand over hou ook...
Dit is een lastig onderwerp Zandblauwtje. Geef jezelf de tijd. En het is echt niet gezegd dat scheiden nu de oplossing is. Wie weet hoe je man ermee omgaat als jij meer grenzen aangeeft. Het kan op punten ook prettig zijn voor hem.
Ik gun wel jou (en mezelf) een gevoel van grenzen aan kunnen en mogen geven, zonder deze splijtende twijfel.
Succes!
Het is zoals het is
zaterdag 5 juni 2021 om 11:22
Niemand trouwt met zomaar de eerste de beste, dat is altijd een bewuste keuze. En dat je van iemand houdt als je ermee trouwt is logisch. Met andere woorden jouw huwelijk is niet meer bijzonder dan dat van ieder ander. Dat betekent dus ook dat je niet meer of minder redenen hebt om wel of niet te scheiden.Zandblauwtjes schreef: ↑05-06-2021 08:36Geronimo onoverkoombaar weet ik niet, maar ik hou van mijn man. Ik wil hem niet kwijt. Dat maakt het zo moeilijk allemaal. Hij was niet zomaar de eerste de beste voor mij, ik heb heel bewust voor hem en ons gezin gekozen. Na wat er gebeurd is besef ik me natuurlijk dat eea minder rooskleurig is dan ik dacht, maar dat gevoel is niet weg.
Iedere dag is gehaktdag
zaterdag 5 juni 2021 om 13:45
Nee hoor, echt niet. Alleen de mensen die je liever kwijt dan rijk bent vertrekken dan want die vonden het wel makkelijk zo, zo iemand die altijd meegeeft. Met een ander deel krijg je een nieuwe verstandhouding. Met de mensen die er echt toe doen blijft het ook goed. En er komen andere mensen bij die ook in staat zijn tot een gezonde dynamiek.Zandblauwtjes schreef: ↑04-06-2021 18:54Ja je hebt wel gelijk Kroonprinses. Ik voel al paniek als ik je post lees. Grenzen in daden pff. Alles in mij schreeuwt dat dat niet mag. Ik ben zo bang dat ik dan niemand over hou ook...
Je zult misschien nog verrast worden wie er het beste met je voor hebben.
zaterdag 5 juni 2021 om 14:52
Was je hele rare, baanbrekende grenzen van plan, dan?Zandblauwtjes schreef: ↑04-06-2021 18:54Ja je hebt wel gelijk Kroonprinses. Ik voel al paniek als ik je post lees. Grenzen in daden pff. Alles in mij schreeuwt dat dat niet mag. Ik ben zo bang dat ik dan niemand over hou ook...
De meeste mensen vinden het juist fijn om te weten waar ze aan toe zijn. Dikke kans dat ook je man het een goed plan vindt als jij gaat proberen om duidelijker aan te geven wat je wil. Het is toch ook niet specifiek tegen hem gericht? Je loopt hier ook met anderen tegenaan.
Dus verwijt jezelf niet dat je een persoonlijke ontwikkeling doorloopt en nieuwe vaardigheden verwerft. Dat doen we allemaal.
En dat je bang bent om daardoor niemand over te houden ... ik neem aan dat jullie bij elkaar zijn omdat je elkaar als persoon leuk vindt. Omdat je het samen fijn hebt. Niet omdat jij zo lekker meebuigt. Die leuke persoon blijf je gewoon. Maar dan wat duidelijker en daadkrachtiger. Dat is een hartstikke goede ontwikkeling.
En iedereen die daar anders over denkt, heeft niet het beste met je voor.
zondag 6 juni 2021 om 08:20
Bedankt voor de reacties.
Doreia ik heb gelukkig mijn man niet per se nodig om te overleven. Ook lang alleen gewoond en ik heb een goed inkomen. Het is niet het praktische waarom ik niet uit elkaar wil.
Youk79 wat vervelend dat het zo herkenbaar is, ik gun jou dat ook
Yette ik heb niet iets wereldschokkends in mijn hoofd nee
ik zou van mijn man willen vragen dat hij voorlopig niet meer drinkt, dat hij toch met iemand gaat praten en dat hij geen initiatief neemt tot seks tot het vertrouwen verder is opgebouwd bij mij. Ik weet alleen dat hij de eerste twee echt onzin vindt en de laatste niet maar ik weet niet hoe het zich ontwikkeld als dat echt lang gaat duren.
Als ik mij voorstel dat ik die grenzen met daden stel dan zie ik het helemaal voor me dat hij eerst na heel veel gedoe overstag gaat (en zich gechanteerd voelt) en dat hij dan na een korte tijd weer zijn eigen weg gaat en de gesprekken afbreekt omdat ze niet helpen of niet meer nodig zijn, toch weer wat drinkt omdat het maar één biertje bij een vriend is en zo verder. Zou ik dan bij hem weg moeten... Dat wil ik natuurlijk niet en het voelt ook erg overdreven.
Met vrienden en familie gaat het om wat simpelere dingen. Dat ik bepaalde opmerkingen vervelend vind, soms geen tijd heb voor bepaalde dingen, soms wel wat meer steun en begrip zou willen. Dan ga ik horen dat ik me aanstel, egoïstisch ben, het verkeerd zie. Daar zie ik ook niet naar uit. Ik denk ook niet dat het iets zal veranderen dus als ik dan daden zou stellen dan gaat mijn sociale cirkel uitdunnen.
Nu lijkt het net alsof ik alleen maar hele vervelende mensen in mijn omgeving heb maar dat is echt niet zo! Mijn man en vrienden en ouders kunnen echt heel zorgzaam zijn. We liggen vaak in een deuk met zijn allen, voor corona deden we altijd leuke dingen. Het zijn hele mooie mensen. Het moet alleen wel op hun manier. Ik pas me makkelijk aan en ben niet de moeilijkste, dus dat was nooit een serieus probleem. Ik zag het natuurlijk wel vroeger tussen mijn ouders en mijn zus en vrienden en andere vrienden en nu ervaar ik het zelf met mijn man. Het blijft wel buigen of breken...
Doreia ik heb gelukkig mijn man niet per se nodig om te overleven. Ook lang alleen gewoond en ik heb een goed inkomen. Het is niet het praktische waarom ik niet uit elkaar wil.
Youk79 wat vervelend dat het zo herkenbaar is, ik gun jou dat ook
Yette ik heb niet iets wereldschokkends in mijn hoofd nee
ik zou van mijn man willen vragen dat hij voorlopig niet meer drinkt, dat hij toch met iemand gaat praten en dat hij geen initiatief neemt tot seks tot het vertrouwen verder is opgebouwd bij mij. Ik weet alleen dat hij de eerste twee echt onzin vindt en de laatste niet maar ik weet niet hoe het zich ontwikkeld als dat echt lang gaat duren.Als ik mij voorstel dat ik die grenzen met daden stel dan zie ik het helemaal voor me dat hij eerst na heel veel gedoe overstag gaat (en zich gechanteerd voelt) en dat hij dan na een korte tijd weer zijn eigen weg gaat en de gesprekken afbreekt omdat ze niet helpen of niet meer nodig zijn, toch weer wat drinkt omdat het maar één biertje bij een vriend is en zo verder. Zou ik dan bij hem weg moeten... Dat wil ik natuurlijk niet en het voelt ook erg overdreven.
Met vrienden en familie gaat het om wat simpelere dingen. Dat ik bepaalde opmerkingen vervelend vind, soms geen tijd heb voor bepaalde dingen, soms wel wat meer steun en begrip zou willen. Dan ga ik horen dat ik me aanstel, egoïstisch ben, het verkeerd zie. Daar zie ik ook niet naar uit. Ik denk ook niet dat het iets zal veranderen dus als ik dan daden zou stellen dan gaat mijn sociale cirkel uitdunnen.
Nu lijkt het net alsof ik alleen maar hele vervelende mensen in mijn omgeving heb maar dat is echt niet zo! Mijn man en vrienden en ouders kunnen echt heel zorgzaam zijn. We liggen vaak in een deuk met zijn allen, voor corona deden we altijd leuke dingen. Het zijn hele mooie mensen. Het moet alleen wel op hun manier. Ik pas me makkelijk aan en ben niet de moeilijkste, dus dat was nooit een serieus probleem. Ik zag het natuurlijk wel vroeger tussen mijn ouders en mijn zus en vrienden en andere vrienden en nu ervaar ik het zelf met mijn man. Het blijft wel buigen of breken...
zondag 6 juni 2021 om 09:17
Je hoeft toch niet te beginnen met iedereen de wacht aan te zeggen? Je grenzen aangeven betekent het dat je meteen iedereen de wet voorschrijft. En je kan ook kleiner beginnen. , Houd het bij zaken die je zelf kan beïnvloeden en die je kan handhaven/afdwingen.
Je kan bijvoorbeeld beginnen met aangeven dat je niet bij hem in bed wil liggen als hij onder invloed is. Doe de deur op de knip, ga in een andere kamer slapen, ga met kind naar oma, whatever.
Je zegt dat je voorlopig niet wil dat hij in bed initiatief neemt, handhaaf dat ook zo lang als jij dat nodig vindt.
Zeg tegen een vriendin: ik vind dat je wel heel makkelijk over mijn gevoel heen stapt. Of: ik vind het niet leuk dat je mij nu wegzet als een zeur. Er is altijd een kans dat een ander daar niets mee doet. En de eerste paar keer fronsen ze misschien hun wenkbrouwen.
Ik denk vooral dat grenzen aangeven betekent dat je je grenzen kent en weet wanneer er eentje overschreden wordt. Soms is dat overduidelijk, zoals in je OP, soms is het subtieler.
Je kan bijvoorbeeld beginnen met aangeven dat je niet bij hem in bed wil liggen als hij onder invloed is. Doe de deur op de knip, ga in een andere kamer slapen, ga met kind naar oma, whatever.
Je zegt dat je voorlopig niet wil dat hij in bed initiatief neemt, handhaaf dat ook zo lang als jij dat nodig vindt.
Zeg tegen een vriendin: ik vind dat je wel heel makkelijk over mijn gevoel heen stapt. Of: ik vind het niet leuk dat je mij nu wegzet als een zeur. Er is altijd een kans dat een ander daar niets mee doet. En de eerste paar keer fronsen ze misschien hun wenkbrouwen.
Ik denk vooral dat grenzen aangeven betekent dat je je grenzen kent en weet wanneer er eentje overschreden wordt. Soms is dat overduidelijk, zoals in je OP, soms is het subtieler.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
