Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
dinsdag 8 juni 2021 om 07:54
Helemaal mee eens. Het feit dat je haar altijd mag bellen maakt haar juist wel een goede vriendin.S-Groot schreef: ↑07-06-2021 21:26Die vriendin is geen hulpverlener maar probeert waarschijnlijk gewoon een vriendin te zijn. Als zij bij TO denkt/voelt dat TO het liefst heeft dat het weer goedkomt dan kan het zijn dat ze daarom tegen TO zegt dat het misschien wel meevalt en nog wel goedkomt. Dat maakt haar niet meteen een slechte vriendin.
Zandblauwtjes. Ik heb het echt met je te doen. Wat een opeenophoping van teleurstellingen en nog niet zo lang een baby. Zie dan je er maar doorheen te slaan. Je doet het goed. !!!!
dinsdag 8 juni 2021 om 08:07
Dit topic houdt mij wel eens bezig, in gedachten. “Het is maar internet en het kan uit” enzo, maar dit verhaal is houdt mijn aandacht vast. Misschien komt het omdat ik de situatie herken dat je dénkt een leuk gezin te hebben en dan ineens je ogen open gaan en je man blijkt anders te zijn dan je altijd had gedacht.
Het kostte tijd om dat tot mij te laten doordringen. Ik weet nog dat mij dat niet zomaar lukte, laat staan dat ik meteen handelend kon optreden of ‘een grens kon trekken’. Ik heb zelfs een tijdje de ‘hoofd in het zand’-tactiek toegepast omdat het mij verwerkingstijd gaf.
Aan de andere kant denk ik dat zo’n situatie niet te lang moet duren, dan gaat het ten koste van jezelf. Als je ogen eenmaal open zijn, krijg je ze niet meer dicht. Dan zie je jezelf ook ineens anders.
Het kostte tijd om dat tot mij te laten doordringen. Ik weet nog dat mij dat niet zomaar lukte, laat staan dat ik meteen handelend kon optreden of ‘een grens kon trekken’. Ik heb zelfs een tijdje de ‘hoofd in het zand’-tactiek toegepast omdat het mij verwerkingstijd gaf.
Aan de andere kant denk ik dat zo’n situatie niet te lang moet duren, dan gaat het ten koste van jezelf. Als je ogen eenmaal open zijn, krijg je ze niet meer dicht. Dan zie je jezelf ook ineens anders.
dinsdag 8 juni 2021 om 08:17
Bedankt voor alle lieve reacties, dat doet mij goed.
Ik heb gelukkig niet het gevoel dat ik zelf gevaar loop. Ik maak mij wel zorgen om de financiën en om mijn man. Het liefst laat ik hem niet meer uit mijn oog, maar dat is natuurlijk niet realistisch en ook niet gezond... toch zou het mij nu veel meer stress dan rust geven als mijn man een poosje ergens anders heen zou gaan.
Mijn man wil per se dat ik hem de ruimte geef om alles zelf op te lossen en dat ik hem vertrouw. Heel pijnlijk maar dat kan ik nu gewoon niet
ik vertrouw hem helemaal niet meer. Hij wil het er nu ook liever niet meer over hebben. Ik heb juist behoefte om er over te praten en samen een plan te maken. Dat schuurt nogal.
Ik moet proberen de rust te bewaken maar de zenuwen gieren door mijn lijf.
Ik heb gelukkig niet het gevoel dat ik zelf gevaar loop. Ik maak mij wel zorgen om de financiën en om mijn man. Het liefst laat ik hem niet meer uit mijn oog, maar dat is natuurlijk niet realistisch en ook niet gezond... toch zou het mij nu veel meer stress dan rust geven als mijn man een poosje ergens anders heen zou gaan.
Mijn man wil per se dat ik hem de ruimte geef om alles zelf op te lossen en dat ik hem vertrouw. Heel pijnlijk maar dat kan ik nu gewoon niet
ik vertrouw hem helemaal niet meer. Hij wil het er nu ook liever niet meer over hebben. Ik heb juist behoefte om er over te praten en samen een plan te maken. Dat schuurt nogal.Ik moet proberen de rust te bewaken maar de zenuwen gieren door mijn lijf.
dinsdag 8 juni 2021 om 08:30
To, het is logisch dat je hem niet vertrouwt. Hij heeft gelogen.
Ik vind dat je best wel eisen mag stellen aan de oplossing en anders gaat hij inderdaad maar even een tijdje bij familie, vrienden of in een vakantiehuisje zitten.
Ik vind dat je best wel eisen mag stellen aan de oplossing en anders gaat hij inderdaad maar even een tijdje bij familie, vrienden of in een vakantiehuisje zitten.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 8 juni 2021 om 08:33
Allemaal heel normale reacties op stress, wat je over jezelf vertelt, TO.
Dat hij met zijn kop in zand wil kan ik verstandelijk wel snappen, als ik hem zie met het brein van iemand met regulatieproblemen en neiging tot verslavingsgedrag. Ongemak wordt met zo'n brein ontkend of moet meteen weg. En als dat niet kan, moet een ander het maar oplossen. Wat raar is, want het idee in het hoofd is vaak 'doe het zelf wel, ik vertrouw niemand'. Zo dwangmatig de controle willen houden en tegelijk het op een ander willen schuiven, is kenmerkend gedrag. Verdomde lastig om mee samen te leven.
Dat jij in de actie wil, is gezond volwassen gedrag en kan niet anders dan schuren nu.
Aan jou om je eigen waarnemingen te blijven volgen en niet mee te gaan in zijn drogredeneringen.
Hij vindt alles vooral lastig en ongemakkelijk. Tsja. Is toch echt 'his side of the street'. Zijn pakkie an.
Dat hij met zijn kop in zand wil kan ik verstandelijk wel snappen, als ik hem zie met het brein van iemand met regulatieproblemen en neiging tot verslavingsgedrag. Ongemak wordt met zo'n brein ontkend of moet meteen weg. En als dat niet kan, moet een ander het maar oplossen. Wat raar is, want het idee in het hoofd is vaak 'doe het zelf wel, ik vertrouw niemand'. Zo dwangmatig de controle willen houden en tegelijk het op een ander willen schuiven, is kenmerkend gedrag. Verdomde lastig om mee samen te leven.
Dat jij in de actie wil, is gezond volwassen gedrag en kan niet anders dan schuren nu.
Aan jou om je eigen waarnemingen te blijven volgen en niet mee te gaan in zijn drogredeneringen.
Hij vindt alles vooral lastig en ongemakkelijk. Tsja. Is toch echt 'his side of the street'. Zijn pakkie an.
hanke321 wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:04
2.30% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 08:36
Het lijkt wel of hij de verantwoordelijkheid voor zijn hele handelen bij jou parkeert. Jij moet maar duidelijker zijn, jij moet zorgen dat hij niet meer kan gokken en of je en passant ook even wil zorgen dat niemand ervan af weet.
Hij gedraagt zich als iemand met een verslaving. Onmiddellijke behoefte bevrediging eisen en de verantwoordelijkheid buiten jezelf zoeken.
Hij zal dit inderdaad zelf op moeten lossen, en jij dus niet. Ik denk dat het goed is als je hem even op afstand houdt. Lekker makkelijk gezegd, dat weet ik ook wel. Adviezen hier zijn soms best terecht, maar je kan er niet altijd iets mee, weet ik uit ervaring.
Hij gedraagt zich als iemand met een verslaving. Onmiddellijke behoefte bevrediging eisen en de verantwoordelijkheid buiten jezelf zoeken.
Hij zal dit inderdaad zelf op moeten lossen, en jij dus niet. Ik denk dat het goed is als je hem even op afstand houdt. Lekker makkelijk gezegd, dat weet ik ook wel. Adviezen hier zijn soms best terecht, maar je kan er niet altijd iets mee, weet ik uit ervaring.
If you can't be good, be colourful (Pete Conrad)
dinsdag 8 juni 2021 om 08:51
Dan zal hij je op de hoogte moeten houden van wát hij precies aan het doen is om het op te lossen.Zandblauwtjes schreef: ↑08-06-2021 08:17Bedankt voor alle lieve reacties, dat doet mij goed.
Ik heb gelukkig niet het gevoel dat ik zelf gevaar loop. Ik maak mij wel zorgen om de financiën en om mijn man. Het liefst laat ik hem niet meer uit mijn oog, maar dat is natuurlijk niet realistisch en ook niet gezond... toch zou het mij nu veel meer stress dan rust geven als mijn man een poosje ergens anders heen zou gaan.
Mijn man wil per se dat ik hem de ruimte geef om alles zelf op te lossen en dat ik hem vertrouw. Heel pijnlijk maar dat kan ik nu gewoon niet
Ik moet proberen de rust te bewaken maar de zenuwen gieren door mijn lijf.
Tot nu toe heeft hij als oplossing bedacht dat hij het helemaal alleen en zelf gaat doen. Dát gáát natuurlijk niet. Want dit is veel te groot. Hij heeft een professionele buitenstaander nodig die hem de weg terug kan laten vinden.
Wat is zijn oplossing nu voor het gokken, anders dan jou als een waakhond ervoor laten liggen? Wat gaat hi jzélf doen aan dat probleem?
Idem met het weglopen en het drinken?
En al die zaken, wat hij aan het doen is om het werkelijk op te lossen, zal hij met jou moeten bespreken. Niet uit toestemming, maar vanuit zicht op de voortgang van zijn proces. Als team.
Nu is het ruimte geven synoniem voor: als ik maar lang genoeg wacht, lost het probleem zich vanzelf wel op. En dát werkt niet.
dinsdag 8 juni 2021 om 08:51
Welke opties heeft Zandblauwtjes volgens jou om de relatie te redden?Bijnasoms schreef: ↑07-06-2021 23:19Ik vind het zo jammer dat men meteen roept dat TO haar man het beste kan verlaten. Alsof het allemaal zo zwart/wit is. Er zijn nog zoveel grijstinten mogelijk.
Tuurlijk is het super dat ze hulp zoekt bij HA, psycholoog, sociaal netwerk, etc.
Ik vind het niet zo gek dat ze eerst nu even al haar opties op een rijtje wilt zetten. Er zijn namelijk misschien wel opties waarin zij en haar partner eruit kunnen komen.
Zij doet ontzettend haar best. Ze probeert haar man te helpen, verdere schade door zijn toedoen te beperken en in therapie de gevolgen van zijn gedrag te verwerken.
Ondertussen werkt haar man al een week of vijf hard aan de vertrouwensbreuk. In negatieve zin. Die breuk begon met het afdwingen van seks. Vervolgens ging hij toch weer drinken terwijl Zandblauwtjes aangaf dat niet te willen. Hij verdween een nacht. Vertelde dat hij achter haar rug om flink wat geld had vergokt. Gaf aan dat hij in staat is zichzelf van het leven te beroven. Wordt tussendoor geregeld boos als Zandblauwtjes aangeeft wat het voor haar betekent en hulp zoekt.
Ik ben wel benieuwd hoe jij denkt dat je in eentje een vertrouwensbreuk kan herstellen terwijl degene die hem heeft veroorzaakt het alleen maar erger maakt en weigert eraan te werken? Welke opties dan?
Zou mooi zijn hoor. Maar ik geloof er niet meer zo in.
dinsdag 8 juni 2021 om 09:00
Zandblauwtjes schreef: ↑08-06-2021 08:17Bedankt voor alle lieve reacties, dat doet mij goed.
Ik heb gelukkig niet het gevoel dat ik zelf gevaar loop. Ik maak mij wel zorgen om de financiën en om mijn man. Het liefst laat ik hem niet meer uit mijn oog, maar dat is natuurlijk niet realistisch en ook niet gezond... toch zou het mij nu veel meer stress dan rust geven als mijn man een poosje ergens anders heen zou gaan.
Mijn man wil per se dat ik hem de ruimte geef om alles zelf op te lossen en dat ik hem vertrouw. Heel pijnlijk maar dat kan ik nu gewoon niet
Ik moet proberen de rust te bewaken maar de zenuwen gieren door mijn lijf.
Ik zou er zoveel mogelijk uit gaan als ik jou was. Fysiek afstand nemen. Lekker een stukje lopen.
Heeft hij werk buitenshuis of zit je 24/7 bij elkaar? Als hij door corona thuiswerkt, is er dan misschien een mogelijkheid dat hij toch een paar dagen per week naar zijn werk kan?
dinsdag 8 juni 2021 om 09:03
Ik denk dat de enige manier om dit op te lossen is om te accepteren dat er nu geen grijstinten zijn. Dit is geen genuanceerd probleem, dit is geen man die een klein beetje de weg kwijt is en een beetje onaardiger doet dan normaal. Dit is een groot probleem, een fundamenteel probleem. Die grote woorden: verkrachting, verslaving, drankprobleem, beschadigende relatie zijn allemaal van toepassing hier. En pas als de partner van TO dat inziet en accepteert, en misschien ook als TO zelf dit inziet en accepteert, is het op te lossen. Want problemen die je niet erkent, problemen die niet bestaan, zijn niet op te lossen.
dinsdag 8 juni 2021 om 09:07
dinsdag 8 juni 2021 om 09:39
Zandblauwtje, helpt het als ik expliciet benoem dat dit niet van vandaag of morgen is op te lossen? En misschien niet eens binnen nu en een paar jaar? Je hoeft op dit moment niks, alleen maar goed voor jezelf en de baby zorgen. Adem in, adem uit. Maak een wandelingetje in de zon.
Je kunt niks doen aan de problemen van je man en ze zijn op geen enkele manier jouw schuld of jouw verantwoordelijkheid. De bal ligt bij hem. Kijk over een paar weken of maanden nog eens of hij er al wat mee gedaan heeft.
Je kunt niks doen aan de problemen van je man en ze zijn op geen enkele manier jouw schuld of jouw verantwoordelijkheid. De bal ligt bij hem. Kijk over een paar weken of maanden nog eens of hij er al wat mee gedaan heeft.
dinsdag 8 juni 2021 om 10:06
Heb je uberhaupt het topic wel gelezen. Minnaars zijn geeft je niet het recht om de ander tot seks te dwingen, om dronken van huis te gaan en niet thuis te komen zonder bericht en om stiekem je spaargeld te vergokken.
Hij is ook nog vader van een baby, hé!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:05
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
38.62% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 8 juni 2021 om 10:24
Seks zonder instemming is inderdaad niet OK.
En na die zin volgt een PUNT.
Geen MAAR!
Bah!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:05
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
55.21% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 10:27
Ja dat eerste stuk helpt wel een beetje dank je. Ik ga straks inderdaad ook maar even lekker naar buiten met de baby, dat helpt vaak wel.xynix schreef: ↑08-06-2021 09:39Zandblauwtje, helpt het als ik expliciet benoem dat dit niet van vandaag of morgen is op te lossen? En misschien niet eens binnen nu en een paar jaar? Je hoeft op dit moment niks, alleen maar goed voor jezelf en de baby zorgen. Adem in, adem uit. Maak een wandelingetje in de zon.
Je kunt niks doen aan de problemen van je man en ze zijn op geen enkele manier jouw schuld of jouw verantwoordelijkheid. De bal ligt bij hem. Kijk over een paar weken of maanden nog eens of hij er al wat mee gedaan heeft.
Het tweede stuk vind ik lastiger. Mijn man heeft echt hulp nodig en ik wil hem ook niet aan zijn lot overlaten. Ik weet niet of het me lukt om het op zijn beloop te laten terwijl ik me zo veel zorgen maak...
Kastella moeilijke vragen. Het contact met mijn schoonouders is best goed, ze wonen alleen wat verder van ons af dan mijn ouders. Ze zijn heel belangrijk voor mijn man, maar het zijn wel wat stugge mensen. Mijn man had en heeft vaak het idee dat hij ze teleurstelt. Dat is wel een thema. Ik dacht altijd dat ik heel erg op mijn man kon bouwen. Onze relatie is in het begin heel goed geweest voor mijn zelfvertrouwen en het voelde als thuiskomen. We hebben samen ons leven opgebouwd. Mijn man wordt op zijn werk ook erg gewaardeerd. Hij werkt trouwens deels thuis en deels op locatie. Ik weet even niet meer wie dat vroeg.
Het is wel zo dat de eindverantwoordelijkheid voor veel dingen ongemerkt bij mij is komen te liggen. Dat had ik nooit zo door, ik ben zelf ook wel iemand die het goed geregeld wil hebben. Mijn man loopt vaak vooral over van de goede intenties. We hebben daar zelfs meerdere keren vervelende discussies over gehad. Mijn man zegt dat intentie het enige belangrijke is, ik vind de uitkomst zeker net zo belangrijk. Dit is een muur waar ik soms echt tegen aan loop. Nu ook weer eigenlijk.
Hoe dan ook wil ik eerst deze crisis goed doorkomen.
dinsdag 8 juni 2021 om 10:45
Zandblauwtjes schreef: ↑08-06-2021 10:27Ja dat eerste stuk helpt wel een beetje dank je. Ik ga straks inderdaad ook maar even lekker naar buiten met de baby, dat helpt vaak wel.
Het tweede stuk vind ik lastiger. Mijn man heeft echt hulp nodig en ik wil hem ook niet aan zijn lot overlaten. Ik weet niet of het me lukt om het op zijn beloop te laten terwijl ik me zo veel zorgen maak...
Kastella moeilijke vragen. Het contact met mijn schoonouders is best goed, ze wonen alleen wat verder van ons af dan mijn ouders. Ze zijn heel belangrijk voor mijn man, maar het zijn wel wat stugge mensen. Mijn man had en heeft vaak het idee dat hij ze teleurstelt. Dat is wel een thema. Ik dacht altijd dat ik heel erg op mijn man kon bouwen. Onze relatie is in het begin heel goed geweest voor mijn zelfvertrouwen en het voelde als thuiskomen. We hebben samen ons leven opgebouwd. Mijn man wordt op zijn werk ook erg gewaardeerd. Hij werkt trouwens deels thuis en deels op locatie. Ik weet even niet meer wie dat vroeg.
Het is wel zo dat de eindverantwoordelijkheid voor veel dingen ongemerkt bij mij is komen te liggen. Dat had ik nooit zo door, ik ben zelf ook wel iemand die het goed geregeld wil hebben. Mijn man loopt vaak vooral over van de goede intenties. We hebben daar zelfs meerdere keren vervelende discussies over gehad. Mijn man zegt dat intentie het enige belangrijke is, ik vind de uitkomst zeker net zo belangrijk. Dit is een muur waar ik soms echt tegen aan loop. Nu ook weer eigenlijk.
Hoe dan ook wil ik eerst deze crisis goed doorkomen.
Mijn man had dit in het begin ook wel een beetje. Dan zei hij: "Maar ik bedoelde het toch goed?" En dan reageerde ik standaard met: "Ja, dat moest er nog eens bijkomen. Dat je het expres doet. Ik mag toch hópen dat je het niet expres doet." En met de uitdrukking: "The road to hell is paved with good intentions."
Ik moest hem uitleggen dat we natuurlijk altijd allemaal goede intenties hebben, zeker in een goede relaties. Maar dat het desondanks helemaal mis kan lopen en dat hij daar wat mee moet. Niet met zijn intenties, die zitten wel goed. Maar wel welk gedrag hij aan die intenties verbindt. Het duurde wel een discussie of 2 à 3 voordat dat kwartje viel. Maar nu is het gevallen en hoeven we dus nooit over intenties te discussiëren, maar over gedrag. Welk effect heeft welk gedrag.
Dat is (uiteindelijk) denk ik wat je man ook moet leren. Dat een intentie, een gevoel, geloof, vertrouwen allemaal niet genoeg zijn om gedrag van zichzelf te veranderen. Een doel, plan van aanpak, hulp, ondersteuning, gerichte acties.....die allemaal wel. Vergelijk het met mensen die stoppen met roken, drinken of wat dan ook. Die doen dat nooit zomaar. Die hebben een plan, met daarin acties die ze ondernemen en ook wat ze gaan doen op moeilijke momenten. De moeilijke momenten red je namelijk niet alleen op 'het komt wel goed'.
Ik vind wel dat je man het verplicht is, aan jou en jullie kind, om daar open over te zijn. Wat gaat hij concreet doen. Hij durft daar nu nog niet aan zo te lezen, maar dat zal uiteindelijk wel moeten.
dinsdag 8 juni 2021 om 10:48
[...]viva-amber schreef: ↑08-06-2021 10:06Minnaars zijn geeft je niet het recht om de ander tot seks te dwingen, om dronken van huis te gaan en niet thuis te komen zonder bericht en om stiekem je spaargeld te vergokken.
Hij is ook nog vader van een baby, hé!
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:04
Reden: victim blaming
Reden: victim blaming
35.62% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 10:53
Katkaatje wat fijn dat jullie daar op deze manier uit zijn gekomen! Het lijkt voor mijn man een ontzettende principekwestie te zijn.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:06
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
43.64% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 10:57
Wat een onzin. Je kunt prima een poos zonder seks, zeker na de geboorte van een kind. Intimiteit is veel meer dan piemelactie. Als je dat niet begrijpt of aankan als man, ben je echt in ca 2000 B.C. blijven hangen. Dit is een hardnekkige fabel die vooral door mannen wordt gebruikt om hun gedrag goed te praten, maar nergens, helemaal nergens, ik herhaal: NERGENS, is dit ook maar enigszins bewezen.
Man is licht zielig omdat hij een ziekte heeft, namelijk verslaving. Maar dat is het dan ook wel, niet omdat hij geen seks kreeg.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:07
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
21.44% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 11:01
Dit is echt zó'n dikke onzin. Gebrek aan intimiteit leidt niet tot "drankgebruik en dergelijke". Dat is gewoon gelul en bovendien victim blaming (want als zij hem gewoon seks gegeven had, had hij niet hoeven drinken, haar tot seks hoeven dwingen, gokken, liegen en verdwijnen, is eigenlijk wat je zegt).
Er zijn gelukkig een hoop relaties die gewoon heel goed gaan als er een tijdje minder intimiteit is na de geboorte van een baby, of andere drukke periodes.
Ik denk wel dat er iets 'mis' is met man waarvan hij een half jaar geleden ook niet gedacht had dat hij zo zou zijn nu, maar dat is toch echt aan hemzelf om de ballen te kweken om daar hulp bij te zoeken. Dat is wat anders dan zielig.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:08
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
17.67% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 11:08
Verkrachting is strafbaar
Vreemdgaan niet
Haar man is niet zielig omdat hij tijdelijk niet neuken kan
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:08
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
48.05% gewijzigd
