Relaties
alle pijlers
Man gaat over mijn grens
zondag 2 mei 2021 om 14:54
Beste vivavrouwen,
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
Nooit gedacht dat ik ooit zo'n topic zou openen. Ik ben erg in de war en weet niet wat ik moet denken.
Een paar maanden geleden ben ik moeder geworden van een fantastisch kindje. We zijn erg trots en mijn man is een geweldige vader. Hij is wel prikkelbaar de laatste tijd, maar dat vond ik begrijpelijk. Hij kan minder goed tegen het slaapgebrek dan ik en hij heeft een paar weken geleden ook aangegeven de intimiteit tussen ons te missen. Mijn hoofd staat hier juist helemaal niet naar op het moment. Toch dacht ik hier niets van. Ik dacht dat het vanzelf wel weer goed zou komen. Alleen dan nu de reden dat ik dit topic open...
Gisteravond was mijn man voor het eerst sinds de bevalling een paar biertjes gaan drinken met een vriend. Toen hij thuis kwam lag ik al in bed. Ik voelde mij een beetje geïrriteerd toen hij boven kwam want ik had hem eerder thuis verwacht en hij rook heel erg naar drank. Maar mijn man gaf aan dat hij zin in mij had. Ik zei dat ik buikpijn had en wilde slapen, maar hij trok zich hier niets van aan en ging door. Ik zei nog een keer dat ik niet wilde, maar omdat hij toch door ging bevroor ik als het ware en toen heb ik het maar laten gebeuren. Daarna viel hij in slaap. Vanochtend heeft hij sorry gezegd en dat hij zich schaamt en toen heb ik gezegd dat het wel goed is. Maar het voelt helemaal niet goed als ik eerlijk ben.
Ik weet niet wat ik nu moet doen. Mijn man is nog nooit eerder over een grens van mij heengegaan. Ik was altijd heel erg blij met onze relatie en nu met ons gezinnetje. Ik wil het het liefst uit mijn hoofd zetten allemaal maar ik kan hem nauwelijks om mij heen verdragen nu.
Heeft iemand wel eens zoiets meegemaakt? Overdrijf ik?
dinsdag 8 juni 2021 om 11:09
Volkomen absurd dat de discussie nu verkrachting weer vergoelijkt. Treurig, Tacelia, dat je man zou 'doordraaien' met drie uitroeptekens wanneer jij een tijd geen seks wil of kunt hebben. Dat zegt echter vooral iets over de uitermate gebrekkige zelfbeheersing van je partner, niet over de man als geslacht. Seks is geen noodzaak, geen recht en geen vanzelfsprekendheid. Als er mannen zijn die dat wel vinden, betekent dat dat deze mannen de behoeften en wensen van anderen als ondergeschikt zien aan die van hunzelf. Het is een volkomen egocentrische visie op hun eigen plezier, een visie die verkrachting en daarmee geweld als logisch gevolg ziet van een situatie waarin hun behoeften een tijdlang niet bevredigd kunnen worden. Verwerpelijk.
dinsdag 8 juni 2021 om 11:12
Een dooddoener wellicht: the road to hell is paved with good intentions.
Ik kan ook wel zo'n lul zijn die overloopt van de goede bedoelingen. Terwijl de vrouw gewoon een concreet resultaat geleverd wil zien. Je moet voor elkaar duidelijk hebben wat je echt belangrijk van elkaar vind. Begrip voor elkaar situatie is fijn, maar ergens komt er een grens waarbij je geen concessies meer kan doen.
Maar goed: je antwoord geeft wel weer aan dat je een gemeenschappelijke basis hebt, die je niet (al dan niet terecht) zomaar wil of kan wegflikkeren. Het maakt vooral duidelijk hoe complex het probleem is in de praktijk.
Ook weet ik niet of je van je schoonouders veel support kan verwachten.
Nu probeer ik even te redeneren uit het oogpunt van man.
Ik vermoed dat hij min of meer altijd zijn eigen boontjes heeft moeten doppen.
Ouders kan hij weinig mee? Maar nu hadden jullie een relatie. Waar hij eerder juist jouw steun was. Maar nu had hij jou nodig. Maar liep hij tegen een muur op in een situatie waar hij niet uitkwam en ging destructief gedrag vertonen.
Wat miste hij (dat was vast niet alleen de sex, maar wellicht ook mentale steun). Wellicht was jij je daar totaal niet van bewust en heeft je man ook totaal niet gecommuniceerd wat dat voor behoeften waren.
Ok twijfelachtig is voor mij dat het binnen een paar maanden baby zo totaal misgaat. Hoe was jullie periode tijdens de zwangerschap?
Kan je dat probleem tussen jullie oplossen? Het gaat er niet zozeer om een probleem voor zichzelf op te lossen, het is ook iets tussen jullie.
Hij had wellicht geen zin of trek om jouw te vermoeien met zijn tekortkomingen, maar hij moet met dat probleem wel bij jou terecht kunnen.
Voorbeeld:
Als hij ernstig gefrustreerd is door een gebrek aan seks, dan kan dat wellicht niet lichamelijk opgelost worden (want jij moet er ook niet aan denken) maar kon je op ene andere manier mentale oplossingen bieden? Een luisterend oor? Begrip? Een uitzicht? Of wellicht in elk geval wat intimiteit of sensualiteit?
Was je mentaal beschikbaar?
Ik geloof dat je op 3 fronten hulp nodig heb. Jullie elk voor zich, maar ook jullie als paar. Dat moet jij maar ook vooral hij zich echt wel realiseren. De genoemde problemen zijn vooral symptomen zijn van ernstigere problemen die je ook moet oplossen.
Maar voordat je daar bent? En ondertussen moet je een werkbare status quo houden... waarin niets meer stuk gaat, zogezegd.
Ik kan ook wel zo'n lul zijn die overloopt van de goede bedoelingen. Terwijl de vrouw gewoon een concreet resultaat geleverd wil zien. Je moet voor elkaar duidelijk hebben wat je echt belangrijk van elkaar vind. Begrip voor elkaar situatie is fijn, maar ergens komt er een grens waarbij je geen concessies meer kan doen.
Maar goed: je antwoord geeft wel weer aan dat je een gemeenschappelijke basis hebt, die je niet (al dan niet terecht) zomaar wil of kan wegflikkeren. Het maakt vooral duidelijk hoe complex het probleem is in de praktijk.
Ook weet ik niet of je van je schoonouders veel support kan verwachten.
Nu probeer ik even te redeneren uit het oogpunt van man.
Ik vermoed dat hij min of meer altijd zijn eigen boontjes heeft moeten doppen.
Ouders kan hij weinig mee? Maar nu hadden jullie een relatie. Waar hij eerder juist jouw steun was. Maar nu had hij jou nodig. Maar liep hij tegen een muur op in een situatie waar hij niet uitkwam en ging destructief gedrag vertonen.
Wat miste hij (dat was vast niet alleen de sex, maar wellicht ook mentale steun). Wellicht was jij je daar totaal niet van bewust en heeft je man ook totaal niet gecommuniceerd wat dat voor behoeften waren.
Ok twijfelachtig is voor mij dat het binnen een paar maanden baby zo totaal misgaat. Hoe was jullie periode tijdens de zwangerschap?
Kan je dat probleem tussen jullie oplossen? Het gaat er niet zozeer om een probleem voor zichzelf op te lossen, het is ook iets tussen jullie.
Hij had wellicht geen zin of trek om jouw te vermoeien met zijn tekortkomingen, maar hij moet met dat probleem wel bij jou terecht kunnen.
Voorbeeld:
Als hij ernstig gefrustreerd is door een gebrek aan seks, dan kan dat wellicht niet lichamelijk opgelost worden (want jij moet er ook niet aan denken) maar kon je op ene andere manier mentale oplossingen bieden? Een luisterend oor? Begrip? Een uitzicht? Of wellicht in elk geval wat intimiteit of sensualiteit?
Was je mentaal beschikbaar?
Ik geloof dat je op 3 fronten hulp nodig heb. Jullie elk voor zich, maar ook jullie als paar. Dat moet jij maar ook vooral hij zich echt wel realiseren. De genoemde problemen zijn vooral symptomen zijn van ernstigere problemen die je ook moet oplossen.
Maar voordat je daar bent? En ondertussen moet je een werkbare status quo houden... waarin niets meer stuk gaat, zogezegd.
dinsdag 8 juni 2021 om 11:14
Snap ik. Ik zeg dit vanuit ervaring met ‘moeilijke mensen’. Zelfs als je bang bent dat iemand zichzelf wat aan zal doen, kun je niet zo veel. Ik heb in mijn omgeving een persoon die suïcidaal is, en eentje die er in tijden van stress altijd mee dreigt (maar het nooit doet). Daarvan heb ik geleerd: laat je niet manipuleren. Gaat het zo slecht met iemand zegt een eind aan zijn leven te willen maken? Prima, bel ik de crisisdienst.Zandblauwtjes schreef: ↑08-06-2021 10:27Het tweede stuk vind ik lastiger. Mijn man heeft echt hulp nodig en ik wil hem ook niet aan zijn lot overlaten. Ik weet niet of het me lukt om het op zijn beloop te laten terwijl ik me zo veel zorgen maak...
En dit gaat over twee leuke, hartelijke en intelligente mensen.
dinsdag 8 juni 2021 om 11:19
Och, och, die arme mannen.
Door het probleem te leggen bij het gebrek aan intimiteit, doe je aan victim blaming.
Seks wordt de eerste zes weken na de bevalling sowieso afgeraden ivm infectiegevaar. Vervolgens heb je nog andere problemen die maandenlang kunnen aanhouden. Naast angst voor seks hebben veel vrouwen door de veranderde hormonen nog maanden geen zin en ervaren ze fysieke pijn bij penetratie en bij het klaarkomen. Deskundigen raden daarom aan te wachten tot je er psychisch en lichamelijk weer klaar voor bent. Hele goede redenen om rekening met je pas bevallen vrouw te houden. Je wilt per slot weer een fijne start maken.
Gelukkig gebruiken de meeste mannen hun verstand en hun handen.
groet,
een 'Vivamensje'
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:08
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
17.55% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 11:24
Wat je misschien kunt aangeven: ik snap dat je het zelf wil doen maar ik moet weten of er iets gebeurd en wat dan. Dit gezin is tenslotte ook mijn verantwoordelijkheid. En ik moet de ruimte hebben om mijn eigen oplossingen door te zetten net zoals jij dat doet. Zullen we twee keer in de week een uur bij elkaar gaan zitten om elkaar op de hoogte te houden?Zandblauwtjes schreef: ↑08-06-2021 08:17Bedankt voor alle lieve reacties, dat doet mij goed.
Ik heb gelukkig niet het gevoel dat ik zelf gevaar loop. Ik maak mij wel zorgen om de financiën en om mijn man. Het liefst laat ik hem niet meer uit mijn oog, maar dat is natuurlijk niet realistisch en ook niet gezond... toch zou het mij nu veel meer stress dan rust geven als mijn man een poosje ergens anders heen zou gaan.
Mijn man wil per se dat ik hem de ruimte geef om alles zelf op te lossen en dat ik hem vertrouw. Heel pijnlijk maar dat kan ik nu gewoon nietik vertrouw hem helemaal niet meer. Hij wil het er nu ook liever niet meer over hebben. Ik heb juist behoefte om er over te praten en samen een plan te maken. Dat schuurt nogal.
Ik moet proberen de rust te bewaken maar de zenuwen gieren door mijn lijf.
Logisch dat je stress hebt trouwens. Dat zou iedereen hebben.
Het is zoals het is
dinsdag 8 juni 2021 om 11:24
Wat je misschien kunt aangeven: ik snap dat je het zelf wil doen maar ik moet weten of er iets gebeurd en wat dan. Dit gezin is tenslotte ook mijn verantwoordelijkheid. En ik moet de ruimte hebben om mijn eigen oplossingen door te zetten net zoals jij dat doet. Zullen we twee keer in de week een uur bij elkaar gaan zitten om elkaar op de hoogte te houden?Zandblauwtjes schreef: ↑08-06-2021 08:17Bedankt voor alle lieve reacties, dat doet mij goed.
Ik heb gelukkig niet het gevoel dat ik zelf gevaar loop. Ik maak mij wel zorgen om de financiën en om mijn man. Het liefst laat ik hem niet meer uit mijn oog, maar dat is natuurlijk niet realistisch en ook niet gezond... toch zou het mij nu veel meer stress dan rust geven als mijn man een poosje ergens anders heen zou gaan.
Mijn man wil per se dat ik hem de ruimte geef om alles zelf op te lossen en dat ik hem vertrouw. Heel pijnlijk maar dat kan ik nu gewoon niet
Ik moet proberen de rust te bewaken maar de zenuwen gieren door mijn lijf.
Logisch dat je stress hebt trouwens. Dat zou iedereen hebben.
Het is zoals het is
dinsdag 8 juni 2021 om 11:28
Wees blij dat hij je heeft verkracht en niet is vreemdgegaan...echt verschrikkelijk deze post.
TO haar man is helemaal niet zielig maar een eikel die geen verantwoording neemt voor zijn leven.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:09
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
38.46% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 11:31
[...]Thalas schreef: ↑08-06-2021 11:09Volkomen absurd dat de discussie nu verkrachting weer vergoelijkt. Treurig, Tacelia, dat je man zou 'doordraaien' met drie uitroeptekens wanneer jij een tijd geen seks wil of kunt hebben. Dat zegt echter vooral iets over de uitermate gebrekkige zelfbeheersing van je partner, niet over de man als geslacht. Seks is geen noodzaak, geen recht en geen vanzelfsprekendheid. Als er mannen zijn die dat wel vinden, betekent dat dat deze mannen de behoeften en wensen van anderen als ondergeschikt zien aan die van hunzelf. Het is een volkomen egocentrische visie op hun eigen plezier, een visie die verkrachting en daarmee geweld als logisch gevolg ziet van een situatie waarin hun behoeften een tijdlang niet bevredigd kunnen worden. Verwerpelijk.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:18
Reden: Victim blaming
Reden: Victim blaming
9.36% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 11:31
Ik denk zeker dat het rust zou geven als hij even ergens anders gaat verblijven zodat jij weer toekomt aan je kindje. Echt bizar hoe jouw man alle aandacht opeist met negatief gedrag terwijl hij er zou moeten zijn voor jou en jullie kind.Zandblauwtjes schreef: ↑08-06-2021 08:17Bedankt voor alle lieve reacties, dat doet mij goed.
Ik heb gelukkig niet het gevoel dat ik zelf gevaar loop. Ik maak mij wel zorgen om de financiën en om mijn man. Het liefst laat ik hem niet meer uit mijn oog, maar dat is natuurlijk niet realistisch en ook niet gezond... toch zou het mij nu veel meer stress dan rust geven als mijn man een poosje ergens anders heen zou gaan.
Mijn man wil per se dat ik hem de ruimte geef om alles zelf op te lossen en dat ik hem vertrouw. Heel pijnlijk maar dat kan ik nu gewoon niet
Ik moet proberen de rust te bewaken maar de zenuwen gieren door mijn lijf.
Sorry TO ik probeer het echt te begrijpen maar ik denk echt dat hij een zinkend schip is waar jij en je kindje in mee worden gesleurd.
Ik denk echt dat je een ontzettend lief mens bent en jouw man daar volop van profiteert.
Gun jezelf en je kindje het geluk dat jullie verdienen.
Hij zou wel doordraaien als hij serieus verkrachter werd genoemd ja. Maar ja, wie niet.....
dinsdag 8 juni 2021 om 11:33
dinsdag 8 juni 2021 om 11:43
Tsja, als je jezelf niet onder controle hebt en het prima vindt om seks af te dwingen, vind ik het niet raar dat je ook de controle verliest als iemand het beestje bij de naam noemt.
Allesbehalve aantrekkelijk, dat soort slap gedoe.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:20
Reden: quote verwijderd
Reden: quote verwijderd
21.27% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 12:11
Jezus, begint dat gedram nu weer? De seks tegen haar wil blijkt maar één aspect van de problemen die TO en haar man hebben en is al tot in den treure uitgekauwd.
Ik heb overigens nergens gelezen dat de psycholoog van TO “het wel mee vindt vallen”. Zou ook een bijzondere uitspraak zijn van een psycholoog, maar dat terzijde.
Ik heb overigens nergens gelezen dat de psycholoog van TO “het wel mee vindt vallen”. Zou ook een bijzondere uitspraak zijn van een psycholoog, maar dat terzijde.
dinsdag 8 juni 2021 om 12:12
Inderdaad nog een beetje goedpraten dat deze arme man zijn vrouw gewoon heel simpel verkracht heeft.Sjaantje37 schreef: ↑08-06-2021 11:28Wees blij dat hij je heeft verkracht en niet is vreemdgegaan...echt verschrikkelijk deze post.
TO haar man is helemaal niet zielig maar een eikel die geen verantwoording neemt voor zijn leven.
dinsdag 8 juni 2021 om 12:16
Juist. Begrip moet van twee kanten komen. Respect ook. En als je over iemands grens gaat, begrijp je niet wat respect is.
TO doet haar uiterste best om begrip te tonen en het haar man naar de zin te maken. Andersom is dat ver te zoeken.
En waar haal je vandaan dat haar psycholoog het wel mee vindt vallen? Zelf verzonnen?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 08-06-2021 13:21
Reden: quote verwijderd ivm victim blaming
Reden: quote verwijderd ivm victim blaming
70.70% gewijzigd
dinsdag 8 juni 2021 om 12:31
Tacelia, jij bent niet de persoon die bepaalt of iets verkrachting is. Ook de verkrachter bepaalt dat niet, vriendinnen bepalen dat niet en zelfs de psycholoog bepaalt dat niet. Enkel de persoon die de handeling onderging bepaalt of de seks met haar instemming was of niet. Besluiten dat iets geen verkrachting kan zijn, omdat het de verkrachter een vervelend gevoel geeft, of omdat het niet zijn bedóeling was om te verkrachten, verandert de definitie van het woord op zo'n manier dat het slachtoffer er geen stem meer in heeft. Niet haar al dan niet gegeven instemming bepaalt dan of ze verkracht is, maar de bedoeling van de dader. Of zijn vervelende gevoel na afloop. En als de dader er niet uitkomt, bepaalt het oordeel van haar omgeving of het verkrachting was. Zo werkt het niet. Verkrachting is seks zonder instemming. Seks zonder instemming kan ook plaats vinden als de dader het niet zo bedoelt, als de dader zichzelf geen verkrachter vindt en kan ook plaatsvinden als de dader na de verkrachting niet weet wat hij moet doen. Al die zaken zijn allemaal niet relevant.
dinsdag 8 juni 2021 om 12:35
En weet je? Als iemand na een verkrachting besluit dat het geen verkrachting kan zijn omdat hij zichzelf geen verkrachter vindt, is er geen probleem en wordt er dus ook niets opgelost. En dàt is een probleem. Want de handeling heeft wèl plaatsgevonden en dergelijk geweld binnen een relatie kun je niet negeren, wegstoppen of ontkennen. Dat blijft tot het is opgelost.
dinsdag 8 juni 2021 om 12:57
Voor deze discussie was toch een nee=nee topic aangemaakt ergens? Ik kan hem zo niet meer vinden, maar om hem hier nu nog een keer dunnetjes over te doen, terwijl TO inmiddels ook/meer andere dingen aan haar hoofd heeft, is misschien niet zo nodig.
Deze discussie is naar mijn mening inmiddels wel offtopic.
Deze discussie is naar mijn mening inmiddels wel offtopic.
