Kinderen
alle pijlers
Woest kind.
zondag 14 juni 2009 om 19:10
Behoorlijk ten einde raad.
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
zondag 14 juni 2009 om 19:19
hey ...
wat een vervelende situatie..
heb zelf overigens geen kinderen, maar ik herken een beetje in mijn broertje toen die die leeftijd had..mijn broer heeft een autisme verwante stoornis en dat is rond die leeftijd naar boven gekomen. Hij wilde ook niet luisteren, mijn ouders logen ook bij alles wat ze zeiden. Alles wat ze vroegen werd een discussie en monde uit in een ruzie. Hij was kwaad, en soms zelfs agressief (spulletjes werden stukgemaakt, later werd het op mij (zijn zusje) afgereageerd, en nog later zelfs op mijn ouders (gevechten) Nu zeg ik niet dat jouw zoontje ook per defenitie een gedragsstoornis heeft. Misschien is het gewoon een fase, begin van puberteit. Maar dit kwam even in me op. Als het echt uit de hand dreigt te lopen, is het misschien een idee om je zoontje hierop te laten testen, mocht er iets uitkomen is het wellicht makkelijker voor jullie om goede hulp te vinden en hiermee om te gaan.
Ipv te denken dat het gewoon een vreselijk lastig kind is, misschien zit er wel heel veel vanbinnen wat anderen niet zien, wat hem zo frustreert en woedend maakt.
Veel succes
wat een vervelende situatie..
heb zelf overigens geen kinderen, maar ik herken een beetje in mijn broertje toen die die leeftijd had..mijn broer heeft een autisme verwante stoornis en dat is rond die leeftijd naar boven gekomen. Hij wilde ook niet luisteren, mijn ouders logen ook bij alles wat ze zeiden. Alles wat ze vroegen werd een discussie en monde uit in een ruzie. Hij was kwaad, en soms zelfs agressief (spulletjes werden stukgemaakt, later werd het op mij (zijn zusje) afgereageerd, en nog later zelfs op mijn ouders (gevechten) Nu zeg ik niet dat jouw zoontje ook per defenitie een gedragsstoornis heeft. Misschien is het gewoon een fase, begin van puberteit. Maar dit kwam even in me op. Als het echt uit de hand dreigt te lopen, is het misschien een idee om je zoontje hierop te laten testen, mocht er iets uitkomen is het wellicht makkelijker voor jullie om goede hulp te vinden en hiermee om te gaan.
Ipv te denken dat het gewoon een vreselijk lastig kind is, misschien zit er wel heel veel vanbinnen wat anderen niet zien, wat hem zo frustreert en woedend maakt.
Veel succes
zondag 14 juni 2009 om 19:25
Bedankt voor je verhaal, Lottie.
Ik ben dus ook best wel bang omdat er bij de vader een ernstige psychische stoornis speelt en bij mij ook het nodige onderzocht wordt.
Deze jongen is overigens al gescreend, met behulp van vragenlijsten bij mij, daar is vooralsnog niets uitgekomen. Maar toen was het ook niet zo heftig als dat het nu is.
Ik zou het fijn vinden om te weten hoe ik hem kan bereiken, maar op dit moment ben ik zijn grootste frustratie en zie dan maar eens een vertrouwensband rond te krijgen. Hij manipuleert. Als hij iets van aandacht nodig heeft doet hij lief, aanhankelijk. Als hij het niet krijgt draait hij weer om naar zijn woede.
Ik ben dus ook best wel bang omdat er bij de vader een ernstige psychische stoornis speelt en bij mij ook het nodige onderzocht wordt.
Deze jongen is overigens al gescreend, met behulp van vragenlijsten bij mij, daar is vooralsnog niets uitgekomen. Maar toen was het ook niet zo heftig als dat het nu is.
Ik zou het fijn vinden om te weten hoe ik hem kan bereiken, maar op dit moment ben ik zijn grootste frustratie en zie dan maar eens een vertrouwensband rond te krijgen. Hij manipuleert. Als hij iets van aandacht nodig heeft doet hij lief, aanhankelijk. Als hij het niet krijgt draait hij weer om naar zijn woede.
zondag 14 juni 2009 om 19:34
Hetheeft bij mijn broer ook een tijdje geduurd voordat ze er een vinger op konden leggen wat het was. Hij werd heel lang gezien als een lastig kind, erg zielig voor hem, en vooral vervelend voor mijn ouders.
Ik kan me voorstellen dat je ten einde raad bent.. het klinkt erg herkenbaar...
wat voor hulp is er onderweg?
Ik heb zo geen tips up my sleeve voor je..
wat ik wel wil vragen eigenlijk.. hebben je andere kindjes veel last van hem, en zijn woede aanvallenen het feit dat hij het op hen afreageert? Ik snap dat je niet op eieren wilt gaan lopen, moet je vooral ook niet doen! maar zorg ervoor dat je kindjes dat ook niet doen... mss betrek ik het teveel op mezelf... maar ik heb veel last ondervonden als zusje van mijn broer in die tijd.. waar ik nu nog soms last van heb!
Probeer consequent te zijn... als hij lief is, doe lief terug, als hij iets wil wat hij niet krijgt, pech voor hem, houd voet bij stuk, en geef hem vooral geen aandacht tijdens zon woedebui...
hoe graag je ook contact wil hebben, en hoe moeilijk het soms is om voet bij stuk te houden.. laat hem niet zien dat hij je kan controleren en manipuleren, want dat gaat van kwaad tot erger..
Ik kan me voorstellen dat je ten einde raad bent.. het klinkt erg herkenbaar...
wat voor hulp is er onderweg?
Ik heb zo geen tips up my sleeve voor je..
wat ik wel wil vragen eigenlijk.. hebben je andere kindjes veel last van hem, en zijn woede aanvallenen het feit dat hij het op hen afreageert? Ik snap dat je niet op eieren wilt gaan lopen, moet je vooral ook niet doen! maar zorg ervoor dat je kindjes dat ook niet doen... mss betrek ik het teveel op mezelf... maar ik heb veel last ondervonden als zusje van mijn broer in die tijd.. waar ik nu nog soms last van heb!
Probeer consequent te zijn... als hij lief is, doe lief terug, als hij iets wil wat hij niet krijgt, pech voor hem, houd voet bij stuk, en geef hem vooral geen aandacht tijdens zon woedebui...
hoe graag je ook contact wil hebben, en hoe moeilijk het soms is om voet bij stuk te houden.. laat hem niet zien dat hij je kan controleren en manipuleren, want dat gaat van kwaad tot erger..
zondag 14 juni 2009 om 19:37
Mamzelle ik heb geen kids, helaas wel een soortgelijk broertje als Lottie. Mijn ervaring:
Hoe zeer de gemoederen ook oplopen; Jij bent de baas. Dat betekend dat je rustig moet blijven maar ook dat er geen discussie over mogelijk is dat jij de baas bent.
Op een rustig moment kun je met hem praten over dat moeders ook maar mensen zijn met al hun beperkingen en missers. TIjdens de discussie doet het echter totaal niet ter zake, laat je niet van de wijs brengen daardoor.
Zelfde gaat op voor het horen/ zien van dingen. "Zoon ik zie je dit doen en dat is niet acceptabel" JA MAAR "En dat weet je best dus NU heel rap naar je kamer"
Consequent zijn!, voorspelbaarheid doet het voor bijna alle kinderen goed.
Hoe zeer de gemoederen ook oplopen; Jij bent de baas. Dat betekend dat je rustig moet blijven maar ook dat er geen discussie over mogelijk is dat jij de baas bent.
Op een rustig moment kun je met hem praten over dat moeders ook maar mensen zijn met al hun beperkingen en missers. TIjdens de discussie doet het echter totaal niet ter zake, laat je niet van de wijs brengen daardoor.
Zelfde gaat op voor het horen/ zien van dingen. "Zoon ik zie je dit doen en dat is niet acceptabel" JA MAAR "En dat weet je best dus NU heel rap naar je kamer"
Consequent zijn!, voorspelbaarheid doet het voor bijna alle kinderen goed.
zondag 14 juni 2009 om 19:42
misschien toch nog een kleine tip...
je zegt dat je op dit moment zijn grootste frustratie bent.. probeer een beetje afstand te houden. hoezeer je moederhart ook contact met hem wilt, probeer het niet te forceren want dat werkt averechts..
nogmaals je hoeft niet op eieren te lopen, maar vraag en zeg dingen die noodzakelijk zijn.. als je ziet dat ie boos ofzo is.. laat hem.. als hij geen gewoon gesprek met je kan voeren over wat er is, wat hem dwarszit... laat hem met rust... anders ga je zijn frustratie over jou alleen maar voeden... en dat wil je ook niet...
je zegt dat je op dit moment zijn grootste frustratie bent.. probeer een beetje afstand te houden. hoezeer je moederhart ook contact met hem wilt, probeer het niet te forceren want dat werkt averechts..
nogmaals je hoeft niet op eieren te lopen, maar vraag en zeg dingen die noodzakelijk zijn.. als je ziet dat ie boos ofzo is.. laat hem.. als hij geen gewoon gesprek met je kan voeren over wat er is, wat hem dwarszit... laat hem met rust... anders ga je zijn frustratie over jou alleen maar voeden... en dat wil je ook niet...
zondag 14 juni 2009 om 19:44
Ik zie aan in elk geval 1 van de andere kinderen wel dat hij rekening houdt met zijn buien. Hoewel: as we speak niet, zitten ze elkaar over en weer uit te dagen.
Dat broertje is sowieso iemand die nogal van de lieve vrede houdt. Niet altijd, maar hij kan dus bereid zijn om toe te geven omwille van de lieve vrede.
Ik vind het heel moeilijk om die jongens advies te geven over hoe met hun oudste broer om te gaan, wil ook niet dat Oudste zich singled-out voelt.
Ik krijg ambulante zorg van een instelling waarnaar ik ben verwezen door Jeugdzorg, zal er deze week maar eens achteraan gaan of ik op een spoedlijst kan. Het is pas sinds een week of wat echt uit de hand gelopen, eigenlijk juist sinds ik met een begeleidster vanuit het GGZ ben begonnen wat regels wat strakker aan te halen, zoals niet schelden en niet slaan.
Tot nu toe heb ik gespecialiseerde gezinszorg gehad, waarmee ik een hele tijd heb verdaan aan het proberen om structuur te krijgen in het huis in plaats van met de kinderen.
Dat broertje is sowieso iemand die nogal van de lieve vrede houdt. Niet altijd, maar hij kan dus bereid zijn om toe te geven omwille van de lieve vrede.
Ik vind het heel moeilijk om die jongens advies te geven over hoe met hun oudste broer om te gaan, wil ook niet dat Oudste zich singled-out voelt.
Ik krijg ambulante zorg van een instelling waarnaar ik ben verwezen door Jeugdzorg, zal er deze week maar eens achteraan gaan of ik op een spoedlijst kan. Het is pas sinds een week of wat echt uit de hand gelopen, eigenlijk juist sinds ik met een begeleidster vanuit het GGZ ben begonnen wat regels wat strakker aan te halen, zoals niet schelden en niet slaan.
Tot nu toe heb ik gespecialiseerde gezinszorg gehad, waarmee ik een hele tijd heb verdaan aan het proberen om structuur te krijgen in het huis in plaats van met de kinderen.
zondag 14 juni 2009 om 19:47
Dit hele verhaal is wel een enorme les voor me in het loskoppelen van emoties van het opvoeden.
Hebben jullie wel eens situaties gezien waarin broertje niet naar de kamer ging als het wel moest -en echt terecht, volgens afspraak-?
Ik zit nu dus met scenes als 'ik neem het kind bij de arm, breng het met zachte dwang naar de gang, ga met mijn lijf achter hem aan duwen naar boven terwijl hij foetert dat hij op zijn eigen -zeer trage, als in stilstaan- tempo gaat'.
Hebben jullie wel eens situaties gezien waarin broertje niet naar de kamer ging als het wel moest -en echt terecht, volgens afspraak-?
Ik zit nu dus met scenes als 'ik neem het kind bij de arm, breng het met zachte dwang naar de gang, ga met mijn lijf achter hem aan duwen naar boven terwijl hij foetert dat hij op zijn eigen -zeer trage, als in stilstaan- tempo gaat'.
zondag 14 juni 2009 om 19:49
zondag 14 juni 2009 om 19:50
quote:mamzelle schreef op 14 juni 2009 @ 19:10:
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag. Misschien ben ik gek, maar wat boeit het of jij feilloos bent? Je bent de ouder, en dus de baas. Je hoeft je gezag niet te verdienen door feilloos te zijn, je hebt dat gezag simpelweg omdat jij de ouder bent.quote:Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebbenmijn oudste is 10, dus "overleefd" is nog niet aan de orde quote:Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan?Bij die van 10 hebben we nauwelijks meer sancties. Sancties waren vooral nuttig toen ze kleiner waren, nu moet het feit dat wij iets willen, of dat wij ergens boos over zijn, genoeg zijn. En tot op heden is dat ook genoeg. Wel zijn er dingen die hij misschien als sanctie zal ervaren, onze hoofdregel is "je krijgt zoveel vrijheid als je aankan". Verlies aan vrijheid zal best als sanctie voelen.quote:Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussieimho is het aan jezelf of je discussies aangaat. Ik voer geen discussies met een kind van 10 over de opvoeding.quote:liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?Waarom zou je je willen verdedigen tegenover een kind van 10? Jij bent de ouder, jij bent de opvoeder, jij beslist hoe je dat doet.quote:Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?"dreigen"? Hier gáán dingen wel eens stuk. Dat levert dan meer boosheid van onze kant op, en een extra probleem: hij zal het toch echt zelf weer moeten oplossen.quote:Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?uit elkaar halen, en kennis maken met een héél boze ouder.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag. Misschien ben ik gek, maar wat boeit het of jij feilloos bent? Je bent de ouder, en dus de baas. Je hoeft je gezag niet te verdienen door feilloos te zijn, je hebt dat gezag simpelweg omdat jij de ouder bent.quote:Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebbenmijn oudste is 10, dus "overleefd" is nog niet aan de orde quote:Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan?Bij die van 10 hebben we nauwelijks meer sancties. Sancties waren vooral nuttig toen ze kleiner waren, nu moet het feit dat wij iets willen, of dat wij ergens boos over zijn, genoeg zijn. En tot op heden is dat ook genoeg. Wel zijn er dingen die hij misschien als sanctie zal ervaren, onze hoofdregel is "je krijgt zoveel vrijheid als je aankan". Verlies aan vrijheid zal best als sanctie voelen.quote:Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussieimho is het aan jezelf of je discussies aangaat. Ik voer geen discussies met een kind van 10 over de opvoeding.quote:liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?Waarom zou je je willen verdedigen tegenover een kind van 10? Jij bent de ouder, jij bent de opvoeder, jij beslist hoe je dat doet.quote:Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?"dreigen"? Hier gáán dingen wel eens stuk. Dat levert dan meer boosheid van onze kant op, en een extra probleem: hij zal het toch echt zelf weer moeten oplossen.quote:Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?uit elkaar halen, en kennis maken met een héél boze ouder.
zondag 14 juni 2009 om 19:51
zondag 14 juni 2009 om 19:52
quote:elninjoo schreef op 14 juni 2009 @ 19:45:
Dreig z'n grootste hobby af te pakken als ie loopt te galbakken. Ik draaide ook altijd heel snel bij als mijn ouders zeiden dat ik niet naar paardrijden mocht als ik liep te klieren.Inderdaad. Als hij gewone straffen niet op wil volgen moet je een straf verzinnen die hem wel wat doet. (geen tv, computerspellen bijv.)
En het van te voren duidelijk met hem afspreken. Als hij niks doet wat niet mag of als hij de normale straffen netjes opvolgt is er niks aan de hand, zo heeft hij het zelf in de hand en is hij gewaarschuwd.
Dreig z'n grootste hobby af te pakken als ie loopt te galbakken. Ik draaide ook altijd heel snel bij als mijn ouders zeiden dat ik niet naar paardrijden mocht als ik liep te klieren.Inderdaad. Als hij gewone straffen niet op wil volgen moet je een straf verzinnen die hem wel wat doet. (geen tv, computerspellen bijv.)
En het van te voren duidelijk met hem afspreken. Als hij niks doet wat niet mag of als hij de normale straffen netjes opvolgt is er niks aan de hand, zo heeft hij het zelf in de hand en is hij gewaarschuwd.
zondag 14 juni 2009 om 19:53
quote:mamzelle schreef op 14 juni 2009 @ 19:47:
Hebben jullie wel eens situaties gezien waarin broertje niet naar de kamer ging als het wel moest -en echt terecht, volgens afspraak-?
Ja. En aangezien ik nog steeds ruimschoots veel sterker ben dan mijn jongens, gaan ze dan met een heel grote zwaai alsnog.
Hebben jullie wel eens situaties gezien waarin broertje niet naar de kamer ging als het wel moest -en echt terecht, volgens afspraak-?
Ja. En aangezien ik nog steeds ruimschoots veel sterker ben dan mijn jongens, gaan ze dan met een heel grote zwaai alsnog.
zondag 14 juni 2009 om 19:57
Mamzelle dit lijkt me een ontzettend lastige situatie. Ik heb zelf nog kleine kindjes, maar heb wel 8 jaar ervaring in het voortgezet onderwijs.
Het eerste dat in me opkomt is zorg dat je nooit fysiek de confrontatie aangaat. Hij is daar inmiddels echt te groot voor. Waar je een kleuter bij kop en kont kan pakken is een 10-jarige dat stadium voorbij. En als het erin sluipt dat je met een (pre)puber de confrontatie fysiek aangaat kan dat ontzettend uit de hand lopen als ze je lichamelijk eenmaal echt de baas zijn.
Geef je zoon de mogelijkheid zijn frustratie te uitten. Laat hem desnoods aan je laten schrijven (mailen) wat ie van je vind en waarom. Kan enorm opluchten en jij kan rustig nadenken over of en hoe je wilt reageren op zijn verwijten.
En als je afstand wilt voor zijn jongere broertjes en hij weigert naar zijn kamer te gaan kun je er (voorlopig zolang er nog geen hulp is en deze situatie nu eenmaal bestaat) ook voor kiezen dan zelf even weg te gaan en iets leuks te gaan doen met de andere twee. Breng het nooit als een 'vluchtactie' van jou dat zou hij als een overwinning kunnen ervaren, maar geef aan dat als hij geen behoefte heeft gezellig mee te doen je dan wel iets gezelligs met de andere twee gaat doen en dat hij ook van harte welkom is als hij zich aan wil/kan passen. En laat dat dan ook wel toe als hij zich aanpast! Maak hem ook geen verwijten van ja maar gister of vanochtend of vorige keer. Je mag allebei fouten maken en hij moet leren dat met fijn gedrag je het leuk hebt met elkaar en dat onaardig/agressief/boos gedrag helemaal niet fijn voelt (je alleen blijft of iets niet kunt doen dat je graag wilt). Pak dingen die je wel weg kunt nemen ook gewoon weg. Als hij bijvoorbeeld graag op de ds (of iets in die trant) speelt en hij is vervelend zorg dan dat ie daar echt niet bij kan komen (kastje met slot bijvoorbeeld) en laat hem dat verdienen met fijn gedrag.
Het eerste dat in me opkomt is zorg dat je nooit fysiek de confrontatie aangaat. Hij is daar inmiddels echt te groot voor. Waar je een kleuter bij kop en kont kan pakken is een 10-jarige dat stadium voorbij. En als het erin sluipt dat je met een (pre)puber de confrontatie fysiek aangaat kan dat ontzettend uit de hand lopen als ze je lichamelijk eenmaal echt de baas zijn.
Geef je zoon de mogelijkheid zijn frustratie te uitten. Laat hem desnoods aan je laten schrijven (mailen) wat ie van je vind en waarom. Kan enorm opluchten en jij kan rustig nadenken over of en hoe je wilt reageren op zijn verwijten.
En als je afstand wilt voor zijn jongere broertjes en hij weigert naar zijn kamer te gaan kun je er (voorlopig zolang er nog geen hulp is en deze situatie nu eenmaal bestaat) ook voor kiezen dan zelf even weg te gaan en iets leuks te gaan doen met de andere twee. Breng het nooit als een 'vluchtactie' van jou dat zou hij als een overwinning kunnen ervaren, maar geef aan dat als hij geen behoefte heeft gezellig mee te doen je dan wel iets gezelligs met de andere twee gaat doen en dat hij ook van harte welkom is als hij zich aan wil/kan passen. En laat dat dan ook wel toe als hij zich aanpast! Maak hem ook geen verwijten van ja maar gister of vanochtend of vorige keer. Je mag allebei fouten maken en hij moet leren dat met fijn gedrag je het leuk hebt met elkaar en dat onaardig/agressief/boos gedrag helemaal niet fijn voelt (je alleen blijft of iets niet kunt doen dat je graag wilt). Pak dingen die je wel weg kunt nemen ook gewoon weg. Als hij bijvoorbeeld graag op de ds (of iets in die trant) speelt en hij is vervelend zorg dan dat ie daar echt niet bij kan komen (kastje met slot bijvoorbeeld) en laat hem dat verdienen met fijn gedrag.
zondag 14 juni 2009 om 19:59
Conclusie van mijn lange verhaal is geloof ik dat hij vooral de consequenties van zijn gedrag moet aanvaarden. Als hij iets sloopt is ie het kwijt. Wil hij datzelfde weer hebben, prima spaar er maar voor, dat soort maatregelen. Hij is oud genoeg om oorzaak/gevolg te zien en om te leren dat wat hij doet consequenties voor zichzelf (en de mensen om hem heen heeft).
zondag 14 juni 2009 om 20:03
Pa is buiten beeld. En maar goed ook, want pa controleerde in de tijd dat we samen waren liever mij dan zijn kind.
Rider, ik ben nu nog steeds sterker ja. Naar verwachting zal ik dat op zijn zestiende of achttiende niet meer zijn, en wat dan?
Mijn behoefte om me te verdedigen komt voort uit dat ik wel degelijk overreageer, dat dit door buren gehoord wordt en bepaald niet gewaardeerd, dat ik me dus onzeker voel in mijn eigen opvoeding. Daar zou mijn zoon niets mee te schaften moeten hebben, en heeft hij dan ook niet, maar ik voel me niet heel vrij om korte metten te maken met zijn gedrag en vanuit mijn omgeving weer klachten te krijgen over de zeer felle reacties die hij daar dan weer op heeft.
Hoe lost een kind zelf een stukgegaan iets op? In het geval dat zijn dwarsfluit deze ongein niet overleefd: ik heb hem al verteld dat hij dan dus niet kan fluiten, ik zit dan naderhand wel met een kind dat helemaal niks positiefs meer heeft qua hobbies en -alweer- met een omgeving, de harmonie die niet zal begrijpen dat ik zoon niet bijsta in het lenen van een fluit bij hen.
Mijn boosheid valt helaas niet op. Ik lijk zo volcontinu boos dat het geen indruk meer maakt. Als er ook zoveel gebeurt in een huis wat niet zou moeten gebeuren weet ik niet wanneer ik boos moet zijn, wanneer heeel boos, en wanneer 'laat ook maar'.
Pebbles, geen tv en computer zouden inderdaad wel indruk op hem maken. Zoals jij stelt dan. Ben een beetje bang dat er elke dag wel iets gebeurt wat echt niet kan en dan is er dus nooit geen tv meer. Om het nog niet te hebben over dat de andere broertjes ook wel eens zouden willen computeren en tv-en, en hij dan gewoon meekijkt.
Rider, ik ben nu nog steeds sterker ja. Naar verwachting zal ik dat op zijn zestiende of achttiende niet meer zijn, en wat dan?
Mijn behoefte om me te verdedigen komt voort uit dat ik wel degelijk overreageer, dat dit door buren gehoord wordt en bepaald niet gewaardeerd, dat ik me dus onzeker voel in mijn eigen opvoeding. Daar zou mijn zoon niets mee te schaften moeten hebben, en heeft hij dan ook niet, maar ik voel me niet heel vrij om korte metten te maken met zijn gedrag en vanuit mijn omgeving weer klachten te krijgen over de zeer felle reacties die hij daar dan weer op heeft.
Hoe lost een kind zelf een stukgegaan iets op? In het geval dat zijn dwarsfluit deze ongein niet overleefd: ik heb hem al verteld dat hij dan dus niet kan fluiten, ik zit dan naderhand wel met een kind dat helemaal niks positiefs meer heeft qua hobbies en -alweer- met een omgeving, de harmonie die niet zal begrijpen dat ik zoon niet bijsta in het lenen van een fluit bij hen.
Mijn boosheid valt helaas niet op. Ik lijk zo volcontinu boos dat het geen indruk meer maakt. Als er ook zoveel gebeurt in een huis wat niet zou moeten gebeuren weet ik niet wanneer ik boos moet zijn, wanneer heeel boos, en wanneer 'laat ook maar'.
Pebbles, geen tv en computer zouden inderdaad wel indruk op hem maken. Zoals jij stelt dan. Ben een beetje bang dat er elke dag wel iets gebeurt wat echt niet kan en dan is er dus nooit geen tv meer. Om het nog niet te hebben over dat de andere broertjes ook wel eens zouden willen computeren en tv-en, en hij dan gewoon meekijkt.
zondag 14 juni 2009 om 20:14
Als hij elke dag iets doet dat niet mag en daardoor zijn recht op tv-kijken of computeren kwijtraakt dan heeft hij dat zelf in de hand.
Een computerspel meekijken lijkt me geen kwaad kunnen, alleen kijken zal hij vast niet heel leuk vinden.
En misschien kan je op zulke momenten dingen aanzetten op tv die hij niet leuk vindt, echt programma's voor kleine kinderen. Je ontneemt hem dan niet het recht om tv te kijken maar wel om zelf iets te kiezen dat hij leuk vindt.
Mag ik vragen wat voor dingen hij doet waar hij straf voor krijgt? Als het niet zulke hele erge dingen zijn is negeren misschien ook een optie. Gewoon lekker met de andere kinderen gaan spelen en hem even laten uitrazen.
Een computerspel meekijken lijkt me geen kwaad kunnen, alleen kijken zal hij vast niet heel leuk vinden.
En misschien kan je op zulke momenten dingen aanzetten op tv die hij niet leuk vindt, echt programma's voor kleine kinderen. Je ontneemt hem dan niet het recht om tv te kijken maar wel om zelf iets te kiezen dat hij leuk vindt.
Mag ik vragen wat voor dingen hij doet waar hij straf voor krijgt? Als het niet zulke hele erge dingen zijn is negeren misschien ook een optie. Gewoon lekker met de andere kinderen gaan spelen en hem even laten uitrazen.
zondag 14 juni 2009 om 20:16
quote:mamzelle schreef op 14 juni 2009 @ 20:03:
Pa is buiten beeld. En maar goed ook, want pa controleerde in de tijd dat we samen waren liever mij dan zijn kind. OK, dat lijkt me, voor de opvoeding, op zich lastig. Het feit dat je met twee bent helpt enorm, vind ik. Bijvoorbeeld in van elkaar overnemen als je echt dreigt te flippen. Maar goed, daar heb je dus niets aan. Kan je wel iets anders vinden waardoor je zelf de kans krijgt even stoom af te blazen?quote:Rider, ik ben nu nog steeds sterker ja. Naar verwachting zal ik dat op zijn zestiende of achttiende niet meer zijn, en wat dan?Ik kan alleen voor mezelf praten he. Ik verwacht nog jaren sterker te zijn, maar belangrijker, ik heb dat nauwelijks nodig. Het is echt extreem zeldzaam, en dan nog uitsluitend bij nummer 2, dat ik hem wel eens fysiek op zijn plek moet zetten.quote:Mijn behoefte om me te verdedigen komt voort uit dat ik wel degelijk overreageer, dat dit door buren gehoord wordt en bepaald niet gewaardeerd, dat ik me dus onzeker voel in mijn eigen opvoeding.Snap ik. Ik kan je daar niet bij helpen, dat zit in jezelf. Maar ik kan je wel aanmoedigen, en dat wil ik dus ook doen, je daar niets van aan te trekken. Ik heb het o.a. zien gebeuren bij mijn eigen moeder, die zich richting mijn oudere zus maar bleef verdedigen. Funest voor de opvoeding, vrees ik. Dat slechte voorbeeld is voor mij een grote motivatie om niet in die valkuil te stappen. (Dus stap ik ongetwijfeld in talloze andere valkuilen he ).
Jij bent zoals je bent, je voedt op zoals jij bent, en daar moeten je kids, en de buren (!!) het maar mee doen. Zolang je niet tot kindermishandeling of verwaarlozing vervalt, is het aan jou, en aan jou alleen.
quote:Daar zou mijn zoon niets mee te schaften moeten hebben, en heeft hij dan ook niet, maar ik voel me niet heel vrij om korte metten te maken met zijn gedrag en vanuit mijn omgeving weer klachten te krijgen over de zeer felle reacties die hij daar dan weer op heeft.Tenzij hij de ruiten van de buren ingooit, moet je omgeving opzouten. Echt.quote:Hoe lost een kind zelf een stukgegaan iets op? In het geval dat zijn dwarsfluit deze ongein niet overleefd: ik heb hem al verteld dat hij dan dus niet kan fluiten, ik zit dan naderhand wel met een kind dat helemaal niks positiefs meer heeft qua hobbies en -alweer- met een omgeving, de harmonie die niet zal begrijpen dat ik zoon niet bijsta in het lenen van een fluit bij hen.Precies, dat soort dingen. Zelf de schade opruimen, zelf de kosten dragen (gerelateerd aan wat hij kan, met zakgeld e.d.), en zelf de gevolgen dragen. En wat de harmonie wel of niet begrijpt, is niet jouw probleem.quote:Mijn boosheid valt helaas niet op. Ik lijk zo volcontinu boos dat het geen indruk meer maakt. Als er ook zoveel gebeurt in een huis wat niet zou moeten gebeuren weet ik niet wanneer ik boos moet zijn, wanneer heeel boos, en wanneer 'laat ook maar'.80% gezellig/laat ook maar
15 % boos
5% strijd om de macht, en winnen.
grofweg.
quote:Pebbles, geen tv en computer zouden inderdaad wel indruk op hem maken. Zoals jij stelt dan. Ben een beetje bang dat er elke dag wel iets gebeurt wat echt niet kan en dan is er dus nooit geen tv meer. Om het nog niet te hebben over dat de andere broertjes ook wel eens zouden willen computeren en tv-en, en hij dan gewoon meekijkt.Daarom dus zo min mogelijk boosheid, zo min mogelijk sancties, maar waar het echt nodig is: zorgen dat je ook werkelijk iets bereikt. De veldslagen die je uitzoekt, moet je winnen. En dat kan je alleen, als je niet te veel veldslagen voert.
Pa is buiten beeld. En maar goed ook, want pa controleerde in de tijd dat we samen waren liever mij dan zijn kind. OK, dat lijkt me, voor de opvoeding, op zich lastig. Het feit dat je met twee bent helpt enorm, vind ik. Bijvoorbeeld in van elkaar overnemen als je echt dreigt te flippen. Maar goed, daar heb je dus niets aan. Kan je wel iets anders vinden waardoor je zelf de kans krijgt even stoom af te blazen?quote:Rider, ik ben nu nog steeds sterker ja. Naar verwachting zal ik dat op zijn zestiende of achttiende niet meer zijn, en wat dan?Ik kan alleen voor mezelf praten he. Ik verwacht nog jaren sterker te zijn, maar belangrijker, ik heb dat nauwelijks nodig. Het is echt extreem zeldzaam, en dan nog uitsluitend bij nummer 2, dat ik hem wel eens fysiek op zijn plek moet zetten.quote:Mijn behoefte om me te verdedigen komt voort uit dat ik wel degelijk overreageer, dat dit door buren gehoord wordt en bepaald niet gewaardeerd, dat ik me dus onzeker voel in mijn eigen opvoeding.Snap ik. Ik kan je daar niet bij helpen, dat zit in jezelf. Maar ik kan je wel aanmoedigen, en dat wil ik dus ook doen, je daar niets van aan te trekken. Ik heb het o.a. zien gebeuren bij mijn eigen moeder, die zich richting mijn oudere zus maar bleef verdedigen. Funest voor de opvoeding, vrees ik. Dat slechte voorbeeld is voor mij een grote motivatie om niet in die valkuil te stappen. (Dus stap ik ongetwijfeld in talloze andere valkuilen he ).
Jij bent zoals je bent, je voedt op zoals jij bent, en daar moeten je kids, en de buren (!!) het maar mee doen. Zolang je niet tot kindermishandeling of verwaarlozing vervalt, is het aan jou, en aan jou alleen.
quote:Daar zou mijn zoon niets mee te schaften moeten hebben, en heeft hij dan ook niet, maar ik voel me niet heel vrij om korte metten te maken met zijn gedrag en vanuit mijn omgeving weer klachten te krijgen over de zeer felle reacties die hij daar dan weer op heeft.Tenzij hij de ruiten van de buren ingooit, moet je omgeving opzouten. Echt.quote:Hoe lost een kind zelf een stukgegaan iets op? In het geval dat zijn dwarsfluit deze ongein niet overleefd: ik heb hem al verteld dat hij dan dus niet kan fluiten, ik zit dan naderhand wel met een kind dat helemaal niks positiefs meer heeft qua hobbies en -alweer- met een omgeving, de harmonie die niet zal begrijpen dat ik zoon niet bijsta in het lenen van een fluit bij hen.Precies, dat soort dingen. Zelf de schade opruimen, zelf de kosten dragen (gerelateerd aan wat hij kan, met zakgeld e.d.), en zelf de gevolgen dragen. En wat de harmonie wel of niet begrijpt, is niet jouw probleem.quote:Mijn boosheid valt helaas niet op. Ik lijk zo volcontinu boos dat het geen indruk meer maakt. Als er ook zoveel gebeurt in een huis wat niet zou moeten gebeuren weet ik niet wanneer ik boos moet zijn, wanneer heeel boos, en wanneer 'laat ook maar'.80% gezellig/laat ook maar
15 % boos
5% strijd om de macht, en winnen.
grofweg.
quote:Pebbles, geen tv en computer zouden inderdaad wel indruk op hem maken. Zoals jij stelt dan. Ben een beetje bang dat er elke dag wel iets gebeurt wat echt niet kan en dan is er dus nooit geen tv meer. Om het nog niet te hebben over dat de andere broertjes ook wel eens zouden willen computeren en tv-en, en hij dan gewoon meekijkt.Daarom dus zo min mogelijk boosheid, zo min mogelijk sancties, maar waar het echt nodig is: zorgen dat je ook werkelijk iets bereikt. De veldslagen die je uitzoekt, moet je winnen. En dat kan je alleen, als je niet te veel veldslagen voert.
zondag 14 juni 2009 om 20:34
Vind het echt fijn om zoveel reacties te krijgen op dit topic, had toch het gevoel dat het een ver-van-mijn-bed show zou zijn voor de forummers.
Het schrijven en het iets anders gaan doen met de kleintjes hou ik in mijn achterhoofd.
Pebbles, hij krijgt op dit moment straf voor slaan, schelden, en als hij werkelijk een enorm grote mond heeft mag hij ook even boven afkoelen.
Hij is er pissig over als hij wel straf krijgt voor een slaan of schelden, terwijl een klapje van een jonger broertje door mij over het hoofd gezien wordt. De klikpolitie is volop aanwezig wat betreft deze zaken trouwens. Reden dat dit strafpunten zijn is dat er werkelijk zeer grof gescholden werd in huis en vooral Oudste nogal hard kon meppen en het lijkt resultaat op te leveren, deze straffen.
Als er dan andere dingen gebeuren dan dit, zit ik weer met de handen in het haar. Hoe reageer je als Oudste na een hele nacht slapen het dekbed opeist van Middelste, omdat dat het zijne is. Middelste het niet wil afgeven omdat hij lekker ligt?
Niet zoals ik het uiteindelijk deed, maar goed, vanaf toen was het hommeles. Want ik had het gewaagd om de koning dwars te zitten en dat mag niet.
Rider, ik ga in elk geval meer gesprekken met mijn spv-er aanvragen om mijn emoties eruit te praten. Verder een gezinsverzorgende, een gezinsbegeleidster -tijdelijk-, collega's. En in het weekend dan het forum..
Ik ga mijn percentages gezellig/laat ook maar tot zeer boos eens onderzoeken. En inderdaad: pick my battles.
Het schrijven en het iets anders gaan doen met de kleintjes hou ik in mijn achterhoofd.
Pebbles, hij krijgt op dit moment straf voor slaan, schelden, en als hij werkelijk een enorm grote mond heeft mag hij ook even boven afkoelen.
Hij is er pissig over als hij wel straf krijgt voor een slaan of schelden, terwijl een klapje van een jonger broertje door mij over het hoofd gezien wordt. De klikpolitie is volop aanwezig wat betreft deze zaken trouwens. Reden dat dit strafpunten zijn is dat er werkelijk zeer grof gescholden werd in huis en vooral Oudste nogal hard kon meppen en het lijkt resultaat op te leveren, deze straffen.
Als er dan andere dingen gebeuren dan dit, zit ik weer met de handen in het haar. Hoe reageer je als Oudste na een hele nacht slapen het dekbed opeist van Middelste, omdat dat het zijne is. Middelste het niet wil afgeven omdat hij lekker ligt?
Niet zoals ik het uiteindelijk deed, maar goed, vanaf toen was het hommeles. Want ik had het gewaagd om de koning dwars te zitten en dat mag niet.
Rider, ik ga in elk geval meer gesprekken met mijn spv-er aanvragen om mijn emoties eruit te praten. Verder een gezinsverzorgende, een gezinsbegeleidster -tijdelijk-, collega's. En in het weekend dan het forum..
Ik ga mijn percentages gezellig/laat ook maar tot zeer boos eens onderzoeken. En inderdaad: pick my battles.
zondag 14 juni 2009 om 20:46
Wat vervelend dat het nu zo gaat. Mijn kinderen zijn nog klein, maar ik heb 6 jaar op een school voor speciaal basisonderwijs gewerkt met heel wat kinderen met gedragsproblemen.
Misschien heb je iets aan mijn tips.
Kies 1 of 2 dingen die je het liefst veranderd zou zien. Ga dan met hem praten op een moment dat hij rustig is. Vertel hem dat het de laatste tijd niet goed gaat en dat jullie daar allebei veel last van hebben. Laat hem meedenken over wat hij kan doen als hij merkt dat hij boos wordt. Bijv. naar zijn kamer gaan of even buiten voetballen of met een koptelefoon naar muziek luisteren om rustig te worden (niet als straf). Spreek dan af dat als hij zelf nog niet merkt dat hij boos wordt, dat jij hem vertelt dat hij nu iets gaat doen om rustig te worden.
En probeer in plaats van straffen te belonen. Voor kleine dingen, in een keer de hele dag zich goed gedragen zal niet lukken. Maar bijv. voor schooltijd goed gegaan, is 10 min. op de computer, tussen de middag goed weer 10 min.
Probeer hem niet meer fysiek de trap op te krijgen naar zijn kamer, eens zijn ze daar te sterk voor. Het is belangrijk dat hij leert zelf te gaan.
Ik hoop dat jullie snel de juiste hulp krijgen die nodig is.
Misschien heb je iets aan mijn tips.
Kies 1 of 2 dingen die je het liefst veranderd zou zien. Ga dan met hem praten op een moment dat hij rustig is. Vertel hem dat het de laatste tijd niet goed gaat en dat jullie daar allebei veel last van hebben. Laat hem meedenken over wat hij kan doen als hij merkt dat hij boos wordt. Bijv. naar zijn kamer gaan of even buiten voetballen of met een koptelefoon naar muziek luisteren om rustig te worden (niet als straf). Spreek dan af dat als hij zelf nog niet merkt dat hij boos wordt, dat jij hem vertelt dat hij nu iets gaat doen om rustig te worden.
En probeer in plaats van straffen te belonen. Voor kleine dingen, in een keer de hele dag zich goed gedragen zal niet lukken. Maar bijv. voor schooltijd goed gegaan, is 10 min. op de computer, tussen de middag goed weer 10 min.
Probeer hem niet meer fysiek de trap op te krijgen naar zijn kamer, eens zijn ze daar te sterk voor. Het is belangrijk dat hij leert zelf te gaan.
Ik hoop dat jullie snel de juiste hulp krijgen die nodig is.
zondag 14 juni 2009 om 20:49
Consequent zijn. Niet in discussie gaan en zijn gedrag afkeuren, niet hem. Blijven benoemen dat je van hem houdt.
Vraag hem waarom hij zo doet. Wat is volgens hem een gepaste straf als hij weer uit zn dak gaat. Ondanks dat hij woest is proberen blij te zijn. Koop een leuk bloemetje, draai lekkere muziek in huis. Kook lekker voor jullie, maak es thee met koekjes. Probeer heel vaak wat leuks te doen. Ook al wil hij niet mee doen, doe het gewoon. Misschien dat hije gaat op den duur meedoen?
IIG veel sterkte!
Vraag hem waarom hij zo doet. Wat is volgens hem een gepaste straf als hij weer uit zn dak gaat. Ondanks dat hij woest is proberen blij te zijn. Koop een leuk bloemetje, draai lekkere muziek in huis. Kook lekker voor jullie, maak es thee met koekjes. Probeer heel vaak wat leuks te doen. Ook al wil hij niet mee doen, doe het gewoon. Misschien dat hije gaat op den duur meedoen?
IIG veel sterkte!
