Kinderen
alle pijlers
Woest kind.
zondag 14 juni 2009 om 19:10
Behoorlijk ten einde raad.
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
Mijn tienjarige voelt zich aangevallen bij wat ik ook zeg of doe.
Feilloos ben ik niet, en daar maakt hij dan ook handig gebruik van, door mij te beschuldigen van ongewenst gedrag om vooral maar de aandacht af te leiden van zijn ongewenste gedrag.
Hulp is onderweg maar het duurt nog even voordat die effectief is en op dit moment zitten we zo ongeveer in een crisis.
Aangezien er hier al wat mensen puberjaren overleefd hebben de volgende vragen:
Wat doe je als een groot kind weigert een bepaalde sanctie te ondergaan? Welke sanctie hebben jullie ingesteld als naar kamer sturen of op bank laten zitten 'het niet meer doen'.
Wat doe je als werkelijk elk woord wat je zegt leidt tot een ellenlange discussie, liefst met beschuldigingen, als er zelfs keihard wordt beweerd dat je liegt als je iets vaststelt wat je met eigen oren hebt gehoord of met eigen ogen hebt gezien?
Wat doe je als er spullen dreigen stuk te gaan aan woede?
Wat doe je als het woedende kind zich afreageert op de andere kinderen omdat hij bij jou niets bereikt?
NB: suggesties als 'ga even buiten tien rondjes lopen, of bind je skeelers onder en ga je lekker afreageren daarop' leveren nul resultaat op. Ik zit nu dus al met een hangjongere in huis. Heb het gevoel alsof ik op eieren moet lopen om hem rustig te houden zodat hij de buren niet verstoort -doe dat niet, overigens, dat heb ik eerder in mijn leven al te veel moeten doen-
zondag 14 juni 2009 om 20:54
quote:mamzelle schreef op 14 juni 2009 @ 20:34:
Vind het echt fijn om zoveel reacties te krijgen op dit topic, had toch het gevoel dat het een ver-van-mijn-bed show zou zijn voor de forummers.
Het schrijven en het iets anders gaan doen met de kleintjes hou ik in mijn achterhoofd.
Pebbles, hij krijgt op dit moment straf voor slaan, schelden, en als hij werkelijk een enorm grote mond heeft mag hij ook even boven afkoelen.
Hij is er pissig over als hij wel straf krijgt voor een slaan of schelden, terwijl een klapje van een jonger broertje door mij over het hoofd gezien wordt.
Ik zou op dit moment ook een klapje van jonger broertje niet over het hoofd zien. Ik snap wel dat hij dat niet als eerlijk ervaart. Zeker als hij heel rechtlijnig is in zijn denken. Ik zou ook jonger broertje op dezelfde manier straf geven. Bijv. 1 keer waarschuwen, tweede keer op de trap zitten.
De klikpolitie is volop aanwezig wat betreft deze zaken trouwens.
Bij mij mag klikken niet, behalve als er iets gevaarlijks aan de hand is. Ik luister er dan ook niet naar.
Reden dat dit strafpunten zijn is dat er werkelijk zeer grof gescholden werd in huis en vooral Oudste nogal hard kon meppen en het lijkt resultaat op te leveren, deze straffen.
Als er dan andere dingen gebeuren dan dit, zit ik weer met de handen in het haar.
Hoe reageer je als Oudste na een hele nacht slapen het dekbed opeist van Middelste, omdat dat het zijne is. Middelste het niet wil afgeven omdat hij lekker ligt
Als dat het dekbed van Oudste is dan moet Middelste het terug geven. Geen discussie.
Niet zoals ik het uiteindelijk deed, maar goed, vanaf toen was het hommeles. Want ik had het gewaagd om de koning dwars te zitten en dat mag niet.
Rider, ik ga in elk geval meer gesprekken met mijn spv-er aanvragen om mijn emoties eruit te praten. Verder een gezinsverzorgende, een gezinsbegeleidster -tijdelijk-, collega's. En in het weekend dan het forum..
Ik ga mijn percentages gezellig/laat ook maar tot zeer boos eens onderzoeken. En inderdaad: pick my battles.
Vind het echt fijn om zoveel reacties te krijgen op dit topic, had toch het gevoel dat het een ver-van-mijn-bed show zou zijn voor de forummers.
Het schrijven en het iets anders gaan doen met de kleintjes hou ik in mijn achterhoofd.
Pebbles, hij krijgt op dit moment straf voor slaan, schelden, en als hij werkelijk een enorm grote mond heeft mag hij ook even boven afkoelen.
Hij is er pissig over als hij wel straf krijgt voor een slaan of schelden, terwijl een klapje van een jonger broertje door mij over het hoofd gezien wordt.
Ik zou op dit moment ook een klapje van jonger broertje niet over het hoofd zien. Ik snap wel dat hij dat niet als eerlijk ervaart. Zeker als hij heel rechtlijnig is in zijn denken. Ik zou ook jonger broertje op dezelfde manier straf geven. Bijv. 1 keer waarschuwen, tweede keer op de trap zitten.
De klikpolitie is volop aanwezig wat betreft deze zaken trouwens.
Bij mij mag klikken niet, behalve als er iets gevaarlijks aan de hand is. Ik luister er dan ook niet naar.
Reden dat dit strafpunten zijn is dat er werkelijk zeer grof gescholden werd in huis en vooral Oudste nogal hard kon meppen en het lijkt resultaat op te leveren, deze straffen.
Als er dan andere dingen gebeuren dan dit, zit ik weer met de handen in het haar.
Hoe reageer je als Oudste na een hele nacht slapen het dekbed opeist van Middelste, omdat dat het zijne is. Middelste het niet wil afgeven omdat hij lekker ligt
Als dat het dekbed van Oudste is dan moet Middelste het terug geven. Geen discussie.
Niet zoals ik het uiteindelijk deed, maar goed, vanaf toen was het hommeles. Want ik had het gewaagd om de koning dwars te zitten en dat mag niet.
Rider, ik ga in elk geval meer gesprekken met mijn spv-er aanvragen om mijn emoties eruit te praten. Verder een gezinsverzorgende, een gezinsbegeleidster -tijdelijk-, collega's. En in het weekend dan het forum..
Ik ga mijn percentages gezellig/laat ook maar tot zeer boos eens onderzoeken. En inderdaad: pick my battles.
zondag 14 juni 2009 om 20:58
Eerst een dikke knuffel voor je, Mamzelle.
Ik heb zelf geen kinderen en kan alleen maar spreken vanuit ervaringen uit m'n omgeving. Misschien heb je er wat aan.
Ten eerste: hoe bozer jij wordt, hoe dwarser hij zal zijn. Negatieve aandacht is ook aandacht. Als jij je rust kan bewaren, zal zijn drang om hier met veel lawaai tegen in te gaan ook afnemen. Niet direct, maar naarmate jij maar consequent volhoudt. Wat iemand anders hier schreef is ook een hele goeie: richt je aandacht op je andere kinderen. Niet iedere actie van hem behoeft een tegenactie! Ga met je andere kinderen iets gezelligs doen in de woonkamer en laat hem in zijn sop gaarkoken. Dat zal in het begin zeker geforceerd voelen, maar hij moet even doorkrijgen dat hij niet the centre of the universe is. En daarbij is ook al gezegd: jij bent de baas! Geen discussie. Blijf rustig, leg uit wat je stoort in zijn gedrag en verbindt er een consequentie aan. Houdt dat kort. Het hoeft geen hele preek te zijn, hij weet zelf dondersgoed wat ie gedaan heeft. Is de straf voorbij, dan op positieve voet weer verder. Ook vind ik het schrijven heel positief. Hij weet wss helemaal niet hoe hij met al zijn gedachten en gevoelens om moet gaan, veel te heftig. Laat hem in een schrift schrijven wat hij denkt en voelt en jij antwoordt dan in dat schrift. Mocht hij echt heel veel woede in zich hebben, dan is het mss een idee om eens een doos met oude borden met hem kapot te gooien. Dat klinkt idioot maar ik heb in mijn omgeving gezien dat het heel goed hielp om emoties te verwoorden (per bord iets waar je kwaad op/over bent) en ook kwijt te raken.
Probeer positief te blijven. Jullie zijn wss al in een negatieve spiraal terecht gekomen waardoor jullie elkaar blijven voeden hierin. Kan ik makkelijk zeggen, snap ik, maar ik hoop toch dat je de weg terug kan vinden.
Sterkte!!!
Ik heb zelf geen kinderen en kan alleen maar spreken vanuit ervaringen uit m'n omgeving. Misschien heb je er wat aan.
Ten eerste: hoe bozer jij wordt, hoe dwarser hij zal zijn. Negatieve aandacht is ook aandacht. Als jij je rust kan bewaren, zal zijn drang om hier met veel lawaai tegen in te gaan ook afnemen. Niet direct, maar naarmate jij maar consequent volhoudt. Wat iemand anders hier schreef is ook een hele goeie: richt je aandacht op je andere kinderen. Niet iedere actie van hem behoeft een tegenactie! Ga met je andere kinderen iets gezelligs doen in de woonkamer en laat hem in zijn sop gaarkoken. Dat zal in het begin zeker geforceerd voelen, maar hij moet even doorkrijgen dat hij niet the centre of the universe is. En daarbij is ook al gezegd: jij bent de baas! Geen discussie. Blijf rustig, leg uit wat je stoort in zijn gedrag en verbindt er een consequentie aan. Houdt dat kort. Het hoeft geen hele preek te zijn, hij weet zelf dondersgoed wat ie gedaan heeft. Is de straf voorbij, dan op positieve voet weer verder. Ook vind ik het schrijven heel positief. Hij weet wss helemaal niet hoe hij met al zijn gedachten en gevoelens om moet gaan, veel te heftig. Laat hem in een schrift schrijven wat hij denkt en voelt en jij antwoordt dan in dat schrift. Mocht hij echt heel veel woede in zich hebben, dan is het mss een idee om eens een doos met oude borden met hem kapot te gooien. Dat klinkt idioot maar ik heb in mijn omgeving gezien dat het heel goed hielp om emoties te verwoorden (per bord iets waar je kwaad op/over bent) en ook kwijt te raken.
Probeer positief te blijven. Jullie zijn wss al in een negatieve spiraal terecht gekomen waardoor jullie elkaar blijven voeden hierin. Kan ik makkelijk zeggen, snap ik, maar ik hoop toch dat je de weg terug kan vinden.
Sterkte!!!
zondag 14 juni 2009 om 21:03
Als ik klikken negeer dan wordt er dus buiten mijn blikveld door Oudste vrolijk en hardhandig op Middelste uitgeleefd. Waarop ik een krijsende Middelste thuiskrijg van het buitenspelen.
Het lullige is dat ik dat klapje van Middelste ook net niet zie. Wat Oudste doet heeft veel meer effect en wordt dus door mij geconstateerd. Vind dit een lastig punt. Voor mij is het veel makkelijker om alleen te reageren op wat ik zie, maar het blijkt dat Oudste dan veel vaker het haasje is. Ik krijg dus extra info uit klikken. Aan de andere kant kan er dan ook weer vals geklikt worden en moet ik dan maar weer zien te beoordelen wat de waarheid is..
Dat dekbed: als de situatie omgedraaid zou zijn -het dekbed van Middelste zou zijn dus- zou ik evengoed een scene aan mijn broek hebben omdat Oudste weigert het af te geven. Dus linksom of rechtsom: als het tussen die twee gaat, en het gaat niet zo als Oudste wil, hebben we een scene.
Het lullige is dat ik dat klapje van Middelste ook net niet zie. Wat Oudste doet heeft veel meer effect en wordt dus door mij geconstateerd. Vind dit een lastig punt. Voor mij is het veel makkelijker om alleen te reageren op wat ik zie, maar het blijkt dat Oudste dan veel vaker het haasje is. Ik krijg dus extra info uit klikken. Aan de andere kant kan er dan ook weer vals geklikt worden en moet ik dan maar weer zien te beoordelen wat de waarheid is..
Dat dekbed: als de situatie omgedraaid zou zijn -het dekbed van Middelste zou zijn dus- zou ik evengoed een scene aan mijn broek hebben omdat Oudste weigert het af te geven. Dus linksom of rechtsom: als het tussen die twee gaat, en het gaat niet zo als Oudste wil, hebben we een scene.
zondag 14 juni 2009 om 21:04
Heel herkenbaar dit, ik lees even rustig mee.
Heb helaas geen tips want het gaat hier precies zo, alleen is het hier wisselend wie van de drie zich zo gedraagt en met een beetje pech meerdere tegelijk.
Ik weet dat het aan mezelf ligt en niet aan hun en ga ook gezinshulp vragen, voordat het de spuigaten uitloopt.
Lees hier even mee voor tips.
Heb helaas geen tips want het gaat hier precies zo, alleen is het hier wisselend wie van de drie zich zo gedraagt en met een beetje pech meerdere tegelijk.
Ik weet dat het aan mezelf ligt en niet aan hun en ga ook gezinshulp vragen, voordat het de spuigaten uitloopt.
Lees hier even mee voor tips.
zondag 14 juni 2009 om 21:05
Poeh mamzelle, ik benijd je niks met een stel van die kornuiten. En het dan ook nog in je eentje moeten opknappen. Petje af....
Ik kan je geen raad geven vanuit eigen ervaring, want hoewel de oudste 2 hier ook ongeveer van die leeftijd zijn en ook wij wel eens conflicten hebben gaat dat er (gelukkig) een stuk minder heftig aan toe.
In mijn werk heb ik wel regelmatig met dit soort knapen te maken, hoewel die vaak wat ouder zijn, functioneren ze sociaal-emotioneel op het niveau van je zoon schat ik zo in.
Wat ik doe (en da's makkelijker gezegd dan gedaan, want ik ben A: aan 't werk en B: emotioneel dus niet betrokken). Maar toch misschien heb je er wat aan.
* Tijdens de escalatie (boosheid) negeer ik het gedrag en ik ga in 'staking', doe niks meer voor de persoon tot de rede is terug gekeerd.
* Ik ga niet mee in de emoties. Blijf rustig en blijf tevens vragen of de ander dit ook wil doen. Zo niet staak ik het contact en stap uit de situatie.
* Ik ga nooit de fysieke confrontatie aan. Ik wil namelijk ook niet dat ze aan mij komen.
* Als het klaar is, is het ook klaar. Dan weer over tot de orde van de dag. Zonder rancune.
* Negatieve aandacht is ook aandacht en ik probeer continu uit te dragen dat er met positief gedrag veel leukere aandacht te krijgen valt.
Misschien heb je er niks aan en klinkt het betweterig. Is absuluut niet zo bedoeld. Ik realiseer me echt wel dat het met eigen kinderen véél en véél moeilijker en wellicht zelfs onhaalbaar is. Vooral omdat er ook interactie is tussen de kinderen onderling en je dat niet kunt negeren en je niet na 8 uur de deur dicht kunt trekken.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte.
En ik geef je een knuffel....
Ik kan je geen raad geven vanuit eigen ervaring, want hoewel de oudste 2 hier ook ongeveer van die leeftijd zijn en ook wij wel eens conflicten hebben gaat dat er (gelukkig) een stuk minder heftig aan toe.
In mijn werk heb ik wel regelmatig met dit soort knapen te maken, hoewel die vaak wat ouder zijn, functioneren ze sociaal-emotioneel op het niveau van je zoon schat ik zo in.
Wat ik doe (en da's makkelijker gezegd dan gedaan, want ik ben A: aan 't werk en B: emotioneel dus niet betrokken). Maar toch misschien heb je er wat aan.
* Tijdens de escalatie (boosheid) negeer ik het gedrag en ik ga in 'staking', doe niks meer voor de persoon tot de rede is terug gekeerd.
* Ik ga niet mee in de emoties. Blijf rustig en blijf tevens vragen of de ander dit ook wil doen. Zo niet staak ik het contact en stap uit de situatie.
* Ik ga nooit de fysieke confrontatie aan. Ik wil namelijk ook niet dat ze aan mij komen.
* Als het klaar is, is het ook klaar. Dan weer over tot de orde van de dag. Zonder rancune.
* Negatieve aandacht is ook aandacht en ik probeer continu uit te dragen dat er met positief gedrag veel leukere aandacht te krijgen valt.
Misschien heb je er niks aan en klinkt het betweterig. Is absuluut niet zo bedoeld. Ik realiseer me echt wel dat het met eigen kinderen véél en véél moeilijker en wellicht zelfs onhaalbaar is. Vooral omdat er ook interactie is tussen de kinderen onderling en je dat niet kunt negeren en je niet na 8 uur de deur dicht kunt trekken.
Ik wens je in ieder geval heel veel sterkte.
En ik geef je een knuffel....
zondag 14 juni 2009 om 21:08
Als eerste ben ik het helemaal eens met Rider en Elninjo.
Ten tweede, ik denk niet dat het bij jou heel gezellig is. Geen commentaar hoor, maar als ik je posts zo lees, lees ik dat er een grote strijd gaande is wie de sterkste is met de langste adem. Heeft het effect als je zijn negatieve gedrag negeert en zijn positieve gedrag beloont met aandacht, complimenten en leuke dingen doen? Is het nog wel gezellig bij jullie? Of hangt er alleen maar een 'ruzie-sfeer'? Ga daar eerst mee aan het werk, dat is voor geen kind leuk en daar wordt het alleen maar negatiever van.
Sterkte!
Ten tweede, ik denk niet dat het bij jou heel gezellig is. Geen commentaar hoor, maar als ik je posts zo lees, lees ik dat er een grote strijd gaande is wie de sterkste is met de langste adem. Heeft het effect als je zijn negatieve gedrag negeert en zijn positieve gedrag beloont met aandacht, complimenten en leuke dingen doen? Is het nog wel gezellig bij jullie? Of hangt er alleen maar een 'ruzie-sfeer'? Ga daar eerst mee aan het werk, dat is voor geen kind leuk en daar wordt het alleen maar negatiever van.
Sterkte!
...
zondag 14 juni 2009 om 21:11
Misschien moet je dan meer toezicht houden op het spelen. In dezelfde ruimte zijn, of 1 van de twee bij jou houden, want ze spelen niet goed samen.
Als oudste dan hard slaat, wat jij merkt en hij vertelt wat middelste doet, dan allebei straf.
Ik reageer echt niet op klikken, maar ik onthoud wel wat er gezegd wordt en zorg dat ik het de volgende keer wel zie.
En als het niet gaat zoals Oudste het wil hoeft het geen scene te worden als jij er niet in meegaat. Dan staat hij in zijn eentje een scene te maken. Maar dan moet je we consequent en eerlijk zijn.
Als oudste dan hard slaat, wat jij merkt en hij vertelt wat middelste doet, dan allebei straf.
Ik reageer echt niet op klikken, maar ik onthoud wel wat er gezegd wordt en zorg dat ik het de volgende keer wel zie.
En als het niet gaat zoals Oudste het wil hoeft het geen scene te worden als jij er niet in meegaat. Dan staat hij in zijn eentje een scene te maken. Maar dan moet je we consequent en eerlijk zijn.
zondag 14 juni 2009 om 21:12
Met die tips gaat het wel heel goed, Mamalief.
Floor, je klinkt absoluut niet betweterig, en ik heb er zeker wat aan, aan reacties van professionals die omgaan met lastige jongeren.
De emoties die ik voel zijn zeker een complicerende factor. Op dit moment zijn ze heftig, want het gedrag brengt me rechtstreeks terug naar de kloterelatie die ik een aantal jaar terug had, en dat zuigt energie.
Vind het dan ook heel moeilijk om iets positiefs te gaan doen. Al zonder deze escalaties had ik behoorlijk moeite om mijn hoofd boven water te houden en iets positiefs te doen.
Het gaat nu dus ook weer zoals in die relatie: alles staat stil, proberen energie weer terug te halen, in feite geen andere keuze hebben dan iets positiefs te gaan doen zodra er weer energie is.
Het kost het mannetje zelf ook energie. Normaal is hij om deze tijd nog klaarwakker, nu slaapt hij al.
Floor, je klinkt absoluut niet betweterig, en ik heb er zeker wat aan, aan reacties van professionals die omgaan met lastige jongeren.
De emoties die ik voel zijn zeker een complicerende factor. Op dit moment zijn ze heftig, want het gedrag brengt me rechtstreeks terug naar de kloterelatie die ik een aantal jaar terug had, en dat zuigt energie.
Vind het dan ook heel moeilijk om iets positiefs te gaan doen. Al zonder deze escalaties had ik behoorlijk moeite om mijn hoofd boven water te houden en iets positiefs te doen.
Het gaat nu dus ook weer zoals in die relatie: alles staat stil, proberen energie weer terug te halen, in feite geen andere keuze hebben dan iets positiefs te gaan doen zodra er weer energie is.
Het kost het mannetje zelf ook energie. Normaal is hij om deze tijd nog klaarwakker, nu slaapt hij al.
zondag 14 juni 2009 om 21:13
Hallo Mamzelle,
Ik herken mezelf in het beeld dat jij van je zoon schetst in je openingspost.
Ik was vanaf ongeveer mijn 10e / 11e jaar ook zo. Het begon met kleine dingen maar in de jaren die volgden werd het steeds erger. Ik zocht aldoor de confrontatie met mijn ouders. En reageerde vaak erg agressief op sancties. Ik vond dat ik zelf wel kon bepalen wat ik wel of niet deed en accepteerde geen "nee". Als mijn ouders zeiden dat ik iets niet mocht, reageerde ik altijd boos, ging er vervolgens tegenin en 9 van de 10 keer liep dat heel erg hoog op. Schreeuwen, schelden, met dingen gooien, met deuren slaan. Je kan het zo gek niet verzinnen of ik deed het. Vanaf mijn 12e ben ik bij een psycholoog geweest en zijn er verschillende testen gedaan om erachter te komen wat mijn gedrag veroorzaakte.
Mijn ouders en ikzelf hebben hier toendertijd nooit een antwoord op gekregen. Ik weet de oorzaak van mijn gedrag pas 2 jaar. Ik heb 2 jaar geleden mijn dossier opgevraagd en daarin stond dat ik waarschijnlijk ODD had. Waarom ons daar nooit wat over is verteld is een groot raadsel maar het is wel fijn om het een naam te kunnen geven en het ook aan mensen uit te kunnen leggen.
Gelukkig heb ik er sinds een paar jaar bijna geen last meer van. Ik reageer wel anders op bepaalde situaties dan anderen maar ik heb niet meer van die ontzettende woedeaanvallen en uitbarstingen. Misschien kan je googelen op ODD, wie weet herken je je zoon erin.
Ik herken mezelf in het beeld dat jij van je zoon schetst in je openingspost.
Ik was vanaf ongeveer mijn 10e / 11e jaar ook zo. Het begon met kleine dingen maar in de jaren die volgden werd het steeds erger. Ik zocht aldoor de confrontatie met mijn ouders. En reageerde vaak erg agressief op sancties. Ik vond dat ik zelf wel kon bepalen wat ik wel of niet deed en accepteerde geen "nee". Als mijn ouders zeiden dat ik iets niet mocht, reageerde ik altijd boos, ging er vervolgens tegenin en 9 van de 10 keer liep dat heel erg hoog op. Schreeuwen, schelden, met dingen gooien, met deuren slaan. Je kan het zo gek niet verzinnen of ik deed het. Vanaf mijn 12e ben ik bij een psycholoog geweest en zijn er verschillende testen gedaan om erachter te komen wat mijn gedrag veroorzaakte.
Mijn ouders en ikzelf hebben hier toendertijd nooit een antwoord op gekregen. Ik weet de oorzaak van mijn gedrag pas 2 jaar. Ik heb 2 jaar geleden mijn dossier opgevraagd en daarin stond dat ik waarschijnlijk ODD had. Waarom ons daar nooit wat over is verteld is een groot raadsel maar het is wel fijn om het een naam te kunnen geven en het ook aan mensen uit te kunnen leggen.
Gelukkig heb ik er sinds een paar jaar bijna geen last meer van. Ik reageer wel anders op bepaalde situaties dan anderen maar ik heb niet meer van die ontzettende woedeaanvallen en uitbarstingen. Misschien kan je googelen op ODD, wie weet herken je je zoon erin.
zondag 14 juni 2009 om 21:18
Voor wat betreft de ellenlange strijd: hmm, de afgelopen week was het best rustig. Geen escalaties, alleen het normale gedoe.
Gezelligheid probeer ik te halen uit dingen doen met de kinderen zoals naar het zwembad, of een mini vakantietje, of samen muziek oefenen, of samen koken. Een spelletjesmens ben ik niet echt. En praten: wisselend. Hangt ook van het onderwerp af -de pokemon boeien me voor geen meter, zeg maar-
Die energie, daar zit het hem in. Als ik leeg ben ben ik dus niet gezellig.
Gezelligheid probeer ik te halen uit dingen doen met de kinderen zoals naar het zwembad, of een mini vakantietje, of samen muziek oefenen, of samen koken. Een spelletjesmens ben ik niet echt. En praten: wisselend. Hangt ook van het onderwerp af -de pokemon boeien me voor geen meter, zeg maar-
Die energie, daar zit het hem in. Als ik leeg ben ben ik dus niet gezellig.
zondag 14 juni 2009 om 21:24
Reisa, ik heb hem wel gezegd dat ik hem okee vind, maar het gedrag niet heel erg geweldig.
'Ik hou van jou' zijn woorden die ik heel moeilijk vind om uit te spreken, inhoud bij te voelen. Komt bij mij meestal neer op 'ik wens je alle goeds, ik hoop dat je gelukkig zult zijn'. Wat ik ongeveer voor de halve mensheid voel.
Ik probeer het maar te zeggen met mijn lichaam. Dat doe ik dan weer alleen bij mijn kinderen.
Its-just-me, ik denk dat ODD een restcategorie is, daarom niet expliciet benoemd.
Wel fijn dat je er overheen bent gegroeid, als ik het zo kan zeggen. Ik probeer -rationeel- me er ook maar aan vast te houden dat dit een faaase is.
Emotioneel ben ik hartstikke bang dat hij zijn papa achterna gaat.
'Ik hou van jou' zijn woorden die ik heel moeilijk vind om uit te spreken, inhoud bij te voelen. Komt bij mij meestal neer op 'ik wens je alle goeds, ik hoop dat je gelukkig zult zijn'. Wat ik ongeveer voor de halve mensheid voel.
Ik probeer het maar te zeggen met mijn lichaam. Dat doe ik dan weer alleen bij mijn kinderen.
Its-just-me, ik denk dat ODD een restcategorie is, daarom niet expliciet benoemd.
Wel fijn dat je er overheen bent gegroeid, als ik het zo kan zeggen. Ik probeer -rationeel- me er ook maar aan vast te houden dat dit een faaase is.
Emotioneel ben ik hartstikke bang dat hij zijn papa achterna gaat.
zondag 14 juni 2009 om 21:25
Ik geloof ook niet Mamzelle dat je nu ineens de hele trucendoos open moet trekken om vooral, maar gezellige dingen samen te doen. Waarschijnlijk worden dit helemaal geen gezellige momenten, omdat je de energie er niet voor hebt en het niet van binnuit komt. Kinderen voelen dat haarfijn aan.
Het klinkt misschien heel knullig, maar probeer eens een weekje voorspelbaarheid. Voorspelbaarheid in de dag en voorspelbaarheid in je manier van reageren.
Ik geloof dat het Reisa was die je aanraadde om met je zoon te praten en samen te bespreken, wat jullie gaan doen als 't uit de hand loopt. Als hij dit zelf bedacht heeft, heeft het waarschijnlijk meer draagkracht.
Het klinkt misschien heel knullig, maar probeer eens een weekje voorspelbaarheid. Voorspelbaarheid in de dag en voorspelbaarheid in je manier van reageren.
Ik geloof dat het Reisa was die je aanraadde om met je zoon te praten en samen te bespreken, wat jullie gaan doen als 't uit de hand loopt. Als hij dit zelf bedacht heeft, heeft het waarschijnlijk meer draagkracht.
zondag 14 juni 2009 om 21:30
quote:floor72 schreef op 14 juni 2009 @ 21:25:
Ik geloof ook niet Mamzelle dat je nu ineens de hele trucendoos open moet trekken om vooral, maar gezellige dingen samen te doen. Waarschijnlijk worden dit helemaal geen gezellige momenten, omdat je de energie er niet voor hebt en het niet van binnuit komt. Kinderen voelen dat haarfijn aan.
Het klinkt misschien heel knullig, maar probeer eens een weekje voorspelbaarheid. Voorspelbaarheid in de dag en voorspelbaarheid in je manier van reageren.
Ik geloof dat het Reisa was die je aanraadde om met je zoon te praten en samen te bespreken, wat jullie gaan doen als 't uit de hand loopt. Als hij dit zelf bedacht heeft, heeft het waarschijnlijk meer draagkracht.Dat is een hele goede.
Ik geloof ook niet Mamzelle dat je nu ineens de hele trucendoos open moet trekken om vooral, maar gezellige dingen samen te doen. Waarschijnlijk worden dit helemaal geen gezellige momenten, omdat je de energie er niet voor hebt en het niet van binnuit komt. Kinderen voelen dat haarfijn aan.
Het klinkt misschien heel knullig, maar probeer eens een weekje voorspelbaarheid. Voorspelbaarheid in de dag en voorspelbaarheid in je manier van reageren.
Ik geloof dat het Reisa was die je aanraadde om met je zoon te praten en samen te bespreken, wat jullie gaan doen als 't uit de hand loopt. Als hij dit zelf bedacht heeft, heeft het waarschijnlijk meer draagkracht.Dat is een hele goede.
zondag 14 juni 2009 om 21:34
Ik wil ook zo min mogelijk veranderen nu, dat geeft onrust. Dit topic eigenlijk om idee"en te verzamelen en op te slaan voor de toekomst.
De tip van Reisa is een heel werkbare. Juist omdat het jongske zo graag zelf de touwtjes in handen heeft.
Its-just-me, hoe was het toen met je op school? Mijn zoon is op school een voorbeeldig kind, wel wat friemelig en afwezig, maar ze zien hem graag. De leraren dan. Hij heeft een beperkt groepje vrienden waar hij weinig mee afspreekt, die hij ook niet gaat opzoeken.
Hoe herkenbaar. Ik ben buiten de deur een schaap, binnen de deur een pittige kenau. Oppositioneel gedrag in mijn jeugd was geen optie: mijn moeder had er de wind goed onder.
De tip van Reisa is een heel werkbare. Juist omdat het jongske zo graag zelf de touwtjes in handen heeft.
Its-just-me, hoe was het toen met je op school? Mijn zoon is op school een voorbeeldig kind, wel wat friemelig en afwezig, maar ze zien hem graag. De leraren dan. Hij heeft een beperkt groepje vrienden waar hij weinig mee afspreekt, die hij ook niet gaat opzoeken.
Hoe herkenbaar. Ik ben buiten de deur een schaap, binnen de deur een pittige kenau. Oppositioneel gedrag in mijn jeugd was geen optie: mijn moeder had er de wind goed onder.
zondag 14 juni 2009 om 21:35
Mamzelle,
Ik ben eigenlijk pas echt van mijn probleemgedrag af gekomen toen ik niet meer thuis woonde. Op mijn 17e woonde ik op kamers en toen is mijn gedrag verbeterd. Vanaf dat moment had ik namelijk niet aldoor mensen om me heen die mij vertelden wat ik moest doen en wanneer. Daar lag bij mij eigenlijk een groot gedeelte van het probleem.
Ik ben eigenlijk pas echt van mijn probleemgedrag af gekomen toen ik niet meer thuis woonde. Op mijn 17e woonde ik op kamers en toen is mijn gedrag verbeterd. Vanaf dat moment had ik namelijk niet aldoor mensen om me heen die mij vertelden wat ik moest doen en wanneer. Daar lag bij mij eigenlijk een groot gedeelte van het probleem.
zondag 14 juni 2009 om 21:51
Op school was ik een heel rustig meisje. Had bijna geen vriendinnen en werd ook wel redelijk gepest. Maar gek genoeg reageerde ik daar bijna nooit agressief op, terwijl ik soms wel klappen kreeg van anderen. Ik had mijn uitspattingen alleen maar thuis. Voelde me daar blijkbaar zo op mijn gemak dat ik me dan liet gaan.
zondag 14 juni 2009 om 22:16
Lieve Mamz,
Wat rot om te lezen hoe moeilijk je het hebt met Oudste. Ik lees dat je al een aantal goede tips en adviezen hebt gekregen.
Ik wou dat ik wat meer voor je kon doen, meid. Goed dat je hulp hebt gezocht en goed ook dat je er nog altijd de positieve dingen uit kunt halen. Koester de momenten waarop het goed gaat, inderdaad: beloon hem voor goed (lees: normaal/wenselijk) gedrag en probeer een positieve uitstraling te hebben naar hem.
(enne....wat die buren betreft: BOEIEN!!!!!! Ik kan het me ergens wel voorstellen hoor, dat je je opgelaten voelt. Maar he, leven zij jouw leven?? Zijn zij erbij wanneer zich dergelijke dingen voordoen? Meid, zolang jij voor jezelf weet dat alles wat je doet met/voor je kinderen met de beste intenties is (en daar twijfel ik geen seconde aan!!!), dan laat die buren lekker de rambam krijgen! Echt hoor, kin omhoog als je ze ziet. Het is altijd zó makkelijk om een oordeel klaar te hebben over een ander..
Stay positive, girl!
Wat rot om te lezen hoe moeilijk je het hebt met Oudste. Ik lees dat je al een aantal goede tips en adviezen hebt gekregen.
Ik wou dat ik wat meer voor je kon doen, meid. Goed dat je hulp hebt gezocht en goed ook dat je er nog altijd de positieve dingen uit kunt halen. Koester de momenten waarop het goed gaat, inderdaad: beloon hem voor goed (lees: normaal/wenselijk) gedrag en probeer een positieve uitstraling te hebben naar hem.
(enne....wat die buren betreft: BOEIEN!!!!!! Ik kan het me ergens wel voorstellen hoor, dat je je opgelaten voelt. Maar he, leven zij jouw leven?? Zijn zij erbij wanneer zich dergelijke dingen voordoen? Meid, zolang jij voor jezelf weet dat alles wat je doet met/voor je kinderen met de beste intenties is (en daar twijfel ik geen seconde aan!!!), dan laat die buren lekker de rambam krijgen! Echt hoor, kin omhoog als je ze ziet. Het is altijd zó makkelijk om een oordeel klaar te hebben over een ander..
Stay positive, girl!
zondag 14 juni 2009 om 22:17
Ik vind het toedelen van verantwoordelijkheden lastig. Hij gaat alleen naar school, terug doet hij nog wel vaak met ons. En de tijd dat hij vertrekt is toch de tijd die ik aangeef, hij lijkt geen behoefte te hebben om eerder te gaan.
Hij is vrij om de wijk te cruisen, maar heeft daar geen behoefte aan.
Zelfstandig naar dwarsfluitles zou op zich geen probleem zijn, omdat hij door een 'leeg' gebied moet vind ik het wat eng en ik probeer de moed te vinden om het toch toe te staan. Hij heeft nog niet aangegeven hier behoefte aan te hebben.
Hij mag zelf naar het zwembad, ook dat doet hij in de praktijk -nog- niet.
Huiswerk onder eigen verantwoordelijkheid houden: liever niet, want dan doet hij het helemaal niet of laat, en ik wil hem juist een goede huiswerkroutine aanleren. Wanneer hij zijn dwarsfluit oefent laat ik hem wel vrij in, zolang hij er niet met de pet naar gooit -net begonnen-
Hoewel ik me erger aan zijn vrijetijdsbesteding -wachten tot de tv weer aan mag- laat ik hem daarin wel vrij.
Ik weet niet welke mogelijke verantwoordelijkheden ik nog mis, maar heb het gevoel dat hij best wel veel mag. Daartegenover staat dus dat hij zijn taakjes in huis doet -niet heel veel-, zijn huiswerk afmaakt, zijn tijd na zevenen aan iets nuttigs besteedt -gaat al een paar maanden mis- en dat 'ie beschaafd met broertjes en mama omgaat.
Hij is vrij om de wijk te cruisen, maar heeft daar geen behoefte aan.
Zelfstandig naar dwarsfluitles zou op zich geen probleem zijn, omdat hij door een 'leeg' gebied moet vind ik het wat eng en ik probeer de moed te vinden om het toch toe te staan. Hij heeft nog niet aangegeven hier behoefte aan te hebben.
Hij mag zelf naar het zwembad, ook dat doet hij in de praktijk -nog- niet.
Huiswerk onder eigen verantwoordelijkheid houden: liever niet, want dan doet hij het helemaal niet of laat, en ik wil hem juist een goede huiswerkroutine aanleren. Wanneer hij zijn dwarsfluit oefent laat ik hem wel vrij in, zolang hij er niet met de pet naar gooit -net begonnen-
Hoewel ik me erger aan zijn vrijetijdsbesteding -wachten tot de tv weer aan mag- laat ik hem daarin wel vrij.
Ik weet niet welke mogelijke verantwoordelijkheden ik nog mis, maar heb het gevoel dat hij best wel veel mag. Daartegenover staat dus dat hij zijn taakjes in huis doet -niet heel veel-, zijn huiswerk afmaakt, zijn tijd na zevenen aan iets nuttigs besteedt -gaat al een paar maanden mis- en dat 'ie beschaafd met broertjes en mama omgaat.
zondag 14 juni 2009 om 22:26
Yaya, je bent lief.
Een dreigende AMK melding is natuurlijk niet heel erg BOEIE.
Maar goed, ik ben inmiddels ook wel zo ver dat ik de betreffende buurvrouw zeg dat ze dat dan maar moet doen -en denk er dan bij dat het zo'n vaart niet zal lopen met het AMK, inderdaad omdat ik naar beste eer en geweten mijn kroost probeer op te voeden-
Erger is dat al dat gebemoei me ook wel eens zo ver brengt dat ik tegen kind zelf zeg dat ik op deze manier niet met hem verder wil en dat 'ie dan maar ergens anders moet gaan wonen als hij geen respect voor mij wenst op te brengen.
Pfff, 't is goed dat het AMK er is maar soms zou ik ook wel eens in de goede oude tijd willen leven waarin je het wel uit je hoofd moest laten om te schreeuwen tegen je moeke.
Gelukkig dankzij AMK, jeugdzorg, en de hele reutemeteut hoop ik dat de cirkel van geweld stopt bij dit kind.
Een dreigende AMK melding is natuurlijk niet heel erg BOEIE.
Maar goed, ik ben inmiddels ook wel zo ver dat ik de betreffende buurvrouw zeg dat ze dat dan maar moet doen -en denk er dan bij dat het zo'n vaart niet zal lopen met het AMK, inderdaad omdat ik naar beste eer en geweten mijn kroost probeer op te voeden-
Erger is dat al dat gebemoei me ook wel eens zo ver brengt dat ik tegen kind zelf zeg dat ik op deze manier niet met hem verder wil en dat 'ie dan maar ergens anders moet gaan wonen als hij geen respect voor mij wenst op te brengen.
Pfff, 't is goed dat het AMK er is maar soms zou ik ook wel eens in de goede oude tijd willen leven waarin je het wel uit je hoofd moest laten om te schreeuwen tegen je moeke.
Gelukkig dankzij AMK, jeugdzorg, en de hele reutemeteut hoop ik dat de cirkel van geweld stopt bij dit kind.
